Κεφάλαιο 52

Ο Ιησούς Θαυματουργικά Τρέφει Χιλιάδες

ΟΙ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ βρήκαν χαρά στην αξιοσημείωτη περιοδεία κηρύγματος που έκαναν σε ολόκληρη τη Γαλιλαία. Τώρα, λίγο μετά την εκτέλεση του Ιωάννη, γυρίζουν και αφηγούνται στον Ιησού τις θαυμάσιες εμπειρίες που είχαν. Ο Ιησούς, βλέποντας πως οι απόστολοι είναι κουρασμένοι και ότι πηγαινοέρχεται τόσος κόσμος ώστε δεν έχουν καιρό ούτε να φάνε, τους λέει: ‘Πάμε μόνοι μας σε μια μοναχική τοποθεσία για να ξεκουραστείτε’.

Μπαίνουν λοιπόν στο πλοιάριό τους, πιθανόν κοντά στην Καπερναούμ, και κατευθύνονται σ’ έναν απόμερο τόπο, προφανώς ανατολικά του Ιορδάνη πέρα από τη Βηθσαϊδά. Πολλοί όμως τους βλέπουν που φεύγουν και άλλοι πληροφορούνται γι’ αυτό. Τρέχουν όλοι λοιπόν κατά μήκος της όχθης, και όταν αράζει το πλοιάριο, ο κόσμος βρίσκεται ήδη εκεί για να τους συναντήσει.

Ο Ιησούς, βγαίνοντας από το πλοιάριο και βλέποντας το μεγάλο πλήθος, τους σπλαχνίζεται γιατί είναι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Γιατρεύει λοιπόν τους αρρώστους τους και αρχίζει να τους διδάσκει πολλά.

Η ώρα περνάει γρήγορα, και οι μαθητές του Ιησού έρχονται και του λένε: ‘Το μέρος είναι ερημικό και η ώρα είναι ήδη περασμένη. Πες τους να φύγουν και να πάνε εδώ γύρω στην περιοχή και στα χωριά να αγοράσουν κάτι να φάνε’.

Ο Ιησούς όμως τους απαντάει: ‘Να τους δώσετε εσείς κάτι να φάνε’. Αφού ο Ιησούς έχει ήδη αποφασίσει τι θα κάνει, δοκιμάζει τον Φίλιππο ρωτώντας τον: ‘Από πού θα αγοράσουμε ψωμιά για να φάει ο κόσμος;’

Ο Φίλιππος έχει την άποψη πως δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Οι άντρες είναι γύρω στους 5.000 και ίσως αν μετρηθούν και τα γυναικόπαιδα να είναι πάνω από 10.000 κόσμος όλοι τους! Ο Φίλιππος αποκρίνεται ότι ‘διακόσια δηνάρια ψωμί [ένα δηνάριο ήταν τότε το μεροκάματο] δεν φτάνουν καλά-καλά ούτε για να πάρει ο καθένας από ένα κομματάκι’.

Ο Ανδρέας, ίσως για να δείξει πως είναι αδύνατο να θρέψουν όλους αυτούς, λέει αυθόρμητα: ‘Να, ένας μικρός έχει πέντε κρίθινα ψωμιά και δυο ψαράκια’, και προσθέτει, ‘αλλά τι είναι αυτά για τόσο κόσμο;’

Είναι άνοιξη, ακριβώς πριν από το Πάσχα του 32 Κ.Χ., και γι’ αυτό υπάρχει αρκετό χορτάρι. Ο Ιησούς λέει, λοιπόν, στους μαθητές του να πουν στον κόσμο να καθήσει στο χορτάρι κατά ομάδες των 50 και των 100. Παίρνει τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια, στρέφει το βλέμμα του προς τον ουρανό και λέει μια ευλογία. Μετά αρχίζει να κόβει τα ψωμιά και τα ψάρια σε μερίδες. Τα δίνει στους μαθητές του που, με τη σειρά τους, τα μοιράζουν στον κόσμο. Και το εκπληκτικό είναι πως όλος ο κόσμος τρώει μέχρι που χορταίνει!

Στη συνέχεια, ο Ιησούς λέει στους μαθητές του: ‘Μαζέψτε τα περισσεύματα για να μην πάει τίποτα χαμένο’. Όταν το κάνουν αυτό, γεμίζουν 12 κοφίνια με όσα περίσσεψαν από το φαγητό! Ματθαίος 14:13-21· Μάρκος 6:30-44· Λουκάς 9:10-17· Ιωάννης 6:1-13.

▪ Γιατί θέλει ο Ιησούς να βρει έναν ήσυχο τόπο για τους αποστόλους του;

▪ Πού πηγαίνει ο Ιησούς τους μαθητές του, και γιατί δεν καταφέρνουν να ξεκουραστούν;

▪ Όταν περνάει η ώρα, τι λένε οι μαθητές στον Ιησού να κάνει, αλλά πώς φροντίζει εκείνος για τον κόσμο;