Ο Ιησούς υποδεικνύει στη συνέχεια ότι η αποτυχία εκείνων των θρησκευτικών ηγετών δεν έγκειται απλώς στην παράλειψή τους να υπηρετήσουν τον Θεό. Όχι, αλλά αυτοί είναι στην πραγματικότητα κακοί και πονηροί άνθρωποι. ‘Ήταν κάποιος άνθρωπος, ένας οικοδεσπότης’, αφηγείται ο Ιησούς, ‘που φύτεψε έναν αμπελώνα, τον περίφραξε, έσκαψε σ’ αυτόν πατητήρι, έχτισε έναν πύργο, τον εκμίσθωσε σε καλλιεργητές και ταξίδεψε σε ξένη χώρα. Όταν ήρθε η εποχή της καρποφορίας απέστειλε τους δούλους του στους καλλιεργητές για να πάρει τους καρπούς του.

Οι ‘δούλοι’ είναι οι προφήτες τους οποίους ο ‘οικοδεσπότης’, ο Ιεχωβά Θεός, έστειλε στους ‘καλλιεργητές’ του ‘αμπελώνα’ του. Αυτοί οι καλλιεργητές είναι εξέχοντες εκπρόσωποι του έθνους Ισραήλ, έθνος το οποίο προσδιορίζεται από την Αγία Γραφή ως ‘ο αμπελώνας’ του Θεού.

Η καρποφορία που αναμένει ο Ιεχωβά από τέτοιους καλλιεργητές είναι η πίστη στον Γιο του, τον αληθινό Μεσσία.