Νύχτα — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΝΥΧΤΑ

Η περίοδος του σκοταδιού από τη δύση ως την ανατολή του ήλιου προσδιορίστηκε από τον Ιεχωβά Θεό ως «Νύχτα». (Γε 1:5, 14) Μεταξύ της δύσης του ήλιου και του πραγματικού σκοταδιού μεσολαβεί το σούρουπο, ένα σύντομο διάστημα κατά το οποίο αρχίζουν να φαίνονται τα άστρα. Οι Εβραίοι το αποκαλούσαν νέσεφ, και προφανώς είναι το διάστημα που εννοείται από την έκφραση «ανάμεσα στα δύο βράδια» του εδαφίου Έξοδος 12:6. (Παρ 7:9) Παρόμοια, όταν τελειώνει το σκοτάδι της νύχτας, έρχεται το χάραμα, που οδηγεί στην αυγή, το οποίο δηλωνόταν με την ίδια εβραϊκή λέξη. Έτσι λοιπόν, ο συγγραφέας του εδαφίου Ψαλμός 119:147 λέει: «Σηκώθηκα νωρίς τα χαράματα».

Εβραϊκή Διαίρεση. Οι Εβραίοι διαιρούσαν τη νύχτα σε φυλακές. «Όταν σε θυμάμαι πάνω στην κλίνη μου, κατά τις νυχτερινές φυλακές κάνω στοχασμούς για εσένα». (Ψλ 63:6) Εφόσον το εδάφιο Κριτές 7:19 κάνει λόγο για τη «μεσαία νυχτερινή φυλακή», έπεται ότι αρχικά πρέπει να υπήρχαν τρεις φυλακές. Φαίνεται ότι κάθε φυλακή κάλυπτε το ένα τρίτο του χρόνου μεταξύ δύσης και ανατολής, δηλαδή διαρκούσε περίπου τέσσερις ώρες, ανάλογα με την εποχή του έτους. Συνεπώς, η πρώτη φυλακή πρέπει να ήταν περίπου από τις 6:00 μ.μ. ως τις 10:00 μ.μ. «Η μεσαία νυχτερινή φυλακή» πρέπει να άρχιζε περίπου στις 10:00 μ.μ. και να τελείωνε περίπου στις 2:00 π.μ. Αυτό το διάστημα προσφερόταν για την αιφνιδιαστική επίθεση του Γεδεών στο στρατόπεδο των Μαδιανιτών. Η τρίτη φυλακή ονομαζόταν “πρωινή φυλακή” και διαρκούσε περίπου από τις 2:00 π.μ. ως την ανατολή. Στη διάρκεια αυτής της πρωινής φυλακής ήταν που προκάλεσε ο Ιεχωβά φοβερές δυσκολίες στα καταδιωκτικά στρατεύματα των Αιγυπτίων, καθώς αυτοί επιχειρούσαν να διασχίσουν την Ερυθρά Θάλασσα.—Εξ 14:24-28· βλέπε επίσης 1Σα 11:11.

Ρωμαϊκή Διαίρεση. Την περίοδο της ρωμαϊκής επικυριαρχίας—αν όχι νωρίτερα—οι Ιουδαίοι υιοθέτησαν το ελληνορωμαϊκό σύστημα των τεσσάρων νυχτερινών φυλακών. Ο Ιησούς αναφερόταν προφανώς σε αυτές τις τέσσερις υποδιαιρέσεις όταν είπε: «Συνεπώς, να είστε σε εγρήγορση, γιατί δεν γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού, είτε προς το τέλος της ημέρας είτε τα μεσάνυχτα είτε όταν λαλεί ο πετεινός είτε νωρίς το πρωί». (Μαρ 13:35) Η φυλακή «προς το τέλος της ημέρας» διαρκούσε από τη δύση ως τις 9:00 μ.μ. περίπου. Η δεύτερη φυλακή, η επονομαζόμενη «μεσάνυχτα», άρχιζε περίπου στις 9:00 μ.μ. και τελείωνε τα μεσάνυχτα. (Λου 12:38) Το διάστημα που χαρακτηριζόταν ως “λάλημα του πετεινού” ήταν από τα μεσάνυχτα ως τις 3:00 π.μ. περίπου. Πιθανότατα τότε ακούστηκαν τα λαλήματα του πετεινού που αναφέρονται στο εδάφιο Μάρκος 14:30. (Βλέπε ΛΑΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΕΤΕΙΝΟΥ.) Τέλος, από τις 3:00 π.μ. ως την ανατολή ήταν η τέταρτη φυλακή, η φυλακή που ονομαζόταν «νωρίς το πρωί».—Ματ 14:25· Μαρ 6:48.

Σε μια περίπτωση γίνεται λόγος για συγκεκριμένη ώρα του 12ωρου της νύχτας. Το εδάφιο Πράξεις 23:23 μας λέει ότι την «τρίτη ώρα», δηλαδή περίπου στις 9:00 μ.μ., ο στρατιωτικός διοικητής διέταξε τα στρατεύματα να μεταφέρουν τον Παύλο από την Ιερουσαλήμ στην Καισάρεια.

Ενώ για τους Ιουδαίους η καινούρια ημέρα άρχιζε με τη δύση, σύμφωνα με το ρωμαϊκό έθιμο το καθορισμένο σημείο τέλους και αρχής της ημέρας ήταν τα μεσάνυχτα. Με αυτόν τον τρόπο απέφευγαν το πρόβλημα που δημιουργείται λόγω του ότι η ημέρα μεγαλώνει ή μικραίνει ανάλογα με τις εποχές (πράγμα που συμβαίνει όταν ο υπολογισμός της ημέρας αρχίζει με τη δύση) και μπορούσαν να διαιρούν την ημέρα σε δύο ίσες 12ωρες περιόδους όλες τις εποχές του έτους. Αυτό το σύστημα ακολουθείται σήμερα στα περισσότερα κράτη.

Μεταφορική Χρήση. Η λέξη «νύχτα» χρησιμοποιείται ενίοτε με μεταφορική ή συμβολική σημασία στην Αγία Γραφή. Στο εδάφιο Ιωάννης 9:4 ο Ιησούς είπε ότι «έρχεται νύχτα, οπότε κανείς δεν μπορεί να εργάζεται». Ο Ιησούς εδώ αναφερόταν στον καιρό κατά τον οποίο θα τον καταδίκαζαν, θα τον κρεμούσαν στο ξύλο και θα πέθαινε, οπότε δεν θα ήταν σε θέση να επιδίδεται στα έργα του πατέρα του.—Βλέπε Εκ 9:10· Ιωβ 10:21, 22.

Στα εδάφια Ρωμαίους 13:11, 12 «η νύχτα» αναφέρεται σαφώς σε κάποια περίοδο σκοταδιού που προκαλεί ο Αντίδικος του Θεού, η οποία πρόκειται να φερθεί σε τέλος από τον Χριστό Ιησού και τη βασιλεία του. (Βλέπε Εφ 6:12, 13· Κολ 1:13, 14.) Στα εδάφια 1 Θεσσαλονικείς 5:1-11 οι υπηρέτες του Θεού που έχουν διαφωτιστεί από την αλήθεια του αντιδιαστέλλονται με τους μη διαφωτισμένους ανθρώπους του κόσμου. Ο τρόπος της ζωής τους μαρτυρεί ότι είναι “γιοι φωτός και γιοι ημέρας. Δεν ανήκουν ούτε στη νύχτα ούτε στο σκοτάδι”. (Βλέπε Ιωα 8:12· 12:36, 46· 1Πε 2:9· 2Κο 6:14.) Παρόμοια χρήση της λέξης συναντάμε και στο εδάφιο Μιχαίας 3:6, όπου ο προφήτης λέει σε όσους απορρίπτουν την αληθινή θεϊκή καθοδηγία: «Γι’ αυτό θα έχετε νύχτα, και δεν θα υπάρχει όραμα· και σκοτάδι θα έχετε, για να μην ασκείτε μαντεία. Και ο ήλιος σίγουρα θα δύσει πάνω στους προφήτες και η ημέρα θα σκοτεινιάσει πάνω τους».—Παράβαλε Ιωα 3:19-21.

Η νύχτα χρησιμοποιείται επίσης για να συμβολίσει γενικά έναν καιρό δεινών, εφόσον μέσα στη σκοτεινή και ζοφερή νύχτα περιφέρονται τα θηρία, εξαπολύουν οι στρατοί αιφνιδιαστικές επιθέσεις, τρυπώνουν οι κλέφτες και διαπράττονται άλλες κακές πράξεις. (Ψλ 91:5, 6· 104:20, 21· Ησ 21:4, 8, 9· Δα 5:25-31· Αβδ 5) Με αυτές ακριβώς τις διαφορετικές μεταφορικές σημασίες πρέπει να κατανοήσουμε τα εδάφια Αποκάλυψη 21:2, 25 και 22:5, όπου μας παρέχεται η διαβεβαίωση ότι στη «Νέα Ιερουσαλήμ» «νύχτα δεν θα υπάρχει πια».