-
ΓλωσσολαλιάΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Δεν δείχνουν τα εδάφια Μάρκος 16:17, 18 (ΒΑΜ, ΜΠΚ) ότι η ικανότητα της ομιλίας σε “νέες γλώσσες” θα ήταν αναγνωριστικό σημάδι των πιστών;
Ας προσέξουμε ότι τα εδάφια αυτά δεν αναφέρονται μόνο στην ομιλία σε “νέες γλώσσες”, αλλά και στο πιάσιμο φιδιών και στην πόση θανατηφόρου δηλητηρίου. Προωθούν και αυτές τις πράξεις όλοι όσοι «μιλούν σε γλώσσες»;
Για σχόλια σχετικά με τους λόγους για τους οποίους τα εδάφια αυτά δεν γίνονται δεκτά από όλους τους Βιβλικούς λογίους, βλέπε σελίδες 207, 208, στο λήμμα «Θαυματουργικές Θεραπείες».
Αν Κάποιος Πει—
“Πιστεύετε εσείς στη γλωσσολαλιά;”
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μιλούν πολλές γλώσσες, αλλά δεν μιλούν «άγνωστες γλώσσες» ευρισκόμενοι σε κατάσταση έκστασης. Θα ήθελα όμως να σας ρωτήσω: Πιστεύετε εσείς ότι η γλωσσολαλιά σήμερα είναι ίδια με εκείνη των Χριστιανών του πρώτου αιώνα;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: “Όσον αφορά αυτή τη σύγκριση, δείτε εδώ μερικά σημεία που βρήκα πολύ ενδιαφέροντα. (Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε ύλη από τη σελίδα 134.)”
Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Εμείς πιστεύουμε ότι οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα «μιλούσαν σε γλώσσες» και ότι αυτό εκπλήρωσε συγκεκριμένες ανάγκες τότε. Ξέρετε ποιες ήταν αυτές οι ανάγκες;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Η γλωσσολαλιά χρησίμευσε ως σημάδι που έδειχνε ότι ο Θεός είχε αφαιρέσει την εύνοιά του από το Ιουδαϊκό σύστημα και την παρείχε πλέον στη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία. (Εβρ. 2:2-4)” (2) “Ήταν ένα πρακτικό μέσο για να διαδοθούν τα καλά νέα διεθνώς σε σύντομο χρονικό διάστημα. (Πράξ. 1:8)”
-
-
ΓυναίκαΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Γυναίκα
Ορισμός: Ενήλικος άνθρωπος θηλυκού γένους. Η εβραϊκή λέξη που σημαίνει «γυναίκα» είναι ’ισσάχ (κατά κυριολεξία, «θηλυκός άντρας»).
Υποβιβάζει η Αγία Γραφή τις γυναίκες και τις θεωρεί κατώτερα άτομα;
Γέν. 2:18: «Είπε ο Ιεχωβά Θεός: “Δεν είναι καλό να παραμένει ο άνθρωπος μόνος. Θα κάνω για αυτόν έναν βοηθό, ως συμπλήρωμά του”». (Ο Θεός εδώ δεν περιγράφει τον άντρα ως άτομο ανώτερο από τη γυναίκα. Αντίθετα, ο Θεός έδειξε ότι η γυναίκα θα είχε ιδιότητες που θα συμπλήρωναν τις ιδιότητες του άντρα μέσα στη διευθέτηση του Θεού. Συμπλήρωμα ονομάζεται το ένα από δύο μέρη τα οποία συμπληρώνουν αμοιβαία το ένα το άλλο. Συνεπώς, οι γυναίκες, ως σύνολο, διακρίνονται για ορισμένες ιδιότητες και ικανότητες, και οι άντρες για άλλες. Παράβαλε 1 Κορινθίους 11:11, 12.)
Γέν. 3:16: «Στη γυναίκα [ο Θεός] είπε: “. . . η λαχτάρα σου θα είναι για το σύζυγό σου και αυτός θα σε εξουσιάζει”». (Αυτή η δήλωση, η οποία έγινε αφού αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα, δεν όριζε τι έπρεπε να κάνουν οι άντρες, αλλά αποκάλυπτε τι προγνώριζε ο Ιεχωβά ότι θα έκαναν αυτοί, τώρα που η ιδιοτέλεια είχε γίνει μέρος της ανθρώπινης ζωής. Πολλές αφηγήσεις της Αγίας Γραφής από εκεί και έπειτα μιλούν για τις θλιβερές καταστάσεις που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της ιδιοτελούς κυριαρχίας των αντρών. Αλλά η Αγία Γραφή δεν λέει ότι ο Θεός επιδοκίμαζε μια τέτοια διαγωγή ή ότι αυτή αποτελεί παράδειγμα για να το ακολουθήσουν και άλλοι.)
Μήπως το ότι η ηγεσία έχει ανατεθεί στους άντρες είναι υποτιμητικό για τις γυναίκες;
Το να βρίσκεται κάποιος κάτω από ηγεσία δεν είναι υποτιμητικό αυτό καθαυτό. Η ηγεσία συμβάλλει στο να διευθετούνται τα ζητήματα με τάξη, και ο Ιεχωβά «είναι Θεός, όχι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης». (1 Κορ. 14:33) Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά Θεού και νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση σε αυτή τη σχέση.—Ιωάν. 5:19, 20· 8:29· 1 Κορ. 15:27, 28.
Μια σχετική ηγεσία έχει ανατεθεί και στον άντρα επίσης, ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια και μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Ο Θεός δεν έχει δώσει στον άντρα απόλυτη εξουσία πάνω στη γυναίκα. Ο άντρας θα δώσει λόγο στην κεφαλή του, τον Ιησού Χριστό, και στον Θεό για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί αυτή την ηγεσία. (1 Κορ. 11:3) Επιπλέον, οι σύζυγοι λαβαίνουν την εντολή «να αγαπούν . . . τις γυναίκες τους, όπως τα δικά τους σώματα» και να “αποδίδουν τιμή” σε αυτές. (Εφεσ. 5:28· 1 Πέτρ. 3:7) Οι σεξουαλικές ανάγκες του άντρα δεν τοποθετούνται πάνω από τις ανάγκες της συζύγου του στη διευθέτηση του Θεού για τα αντρόγυνα. (1 Κορ. 7:3, 4) Ο ρόλος μιας άξιας συζύγου, όπως εκτίθεται στην Αγία Γραφή, τονίζει την αξία της μέσα στην οικογένεια και στην κοινότητα. Ο ρόλος της τής αφήνει ένα ευρύ πεδίο για να παίρνει πρωτοβουλίες ενώ παράλληλα δείχνει την εκτίμησή της για την ηγεσία του άντρα της. (Παρ. 31:10-31) Η Αγία Γραφή δίνει εντολή στα παιδιά να τιμούν, όχι μόνο τον πατέρα τους, αλλά και τη μητέρα τους. (Εφεσ. 6:1-3) Επίσης, στρέφει ιδιαίτερα την προσοχή στη φροντίδα για τις ανάγκες των χηρών. (Ιακ. 1:27) Επομένως, ανάμεσα στους αληθινούς Χριστιανούς, οι γυναίκες μπορούν να βρουν μεγάλη ασφάλεια, αληθινή εκτίμηση για το άτομό τους και προσωπική ικανοποίηση στις δραστηριότητές τους.
Η αξιοπρεπής θέση της γυναίκας στη διευθέτηση του Θεού φαίνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά χαρακτηρίζει την οργάνωσή του, η οποία αποτελείται από όσια πνευματικά πλάσματα, ως γυναίκα, σύζυγό του και μητέρα των γιων του. (Αποκ. 12:1· Γαλ. 4:26) Επίσης, η χρισμένη με το πνεύμα εκκλησία του Ιησού Χριστού αποκαλείται νύφη του. (Αποκ. 19:7· 21:2, 9) Και από πνευματική άποψη δεν γίνεται καμιά διάκριση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού ανάμεσα σε εκείνους οι οποίοι καλούνται να συμμετάσχουν στην ουράνια Βασιλεία μαζί με τον Χριστό.—Γαλ. 3:26-28.
Μπορούν οι γυναίκες να είναι διάκονοι;
Στην Αγία Γραφή αναφέρεται ότι αυτοί στους οποίους ανατίθεται η ευθύνη της επισκόπησης σε μια εκκλησία είναι άρρενες. Οι 12 απόστολοι του Ιησού Χριστού ήταν όλοι άρρενες, και εκείνοι που διορίστηκαν αργότερα ως επίσκοποι και διακονικοί υπηρέτες στις Χριστιανικές εκκλησίες ήταν άρρενες. (Ματθ. 10:1-4· 1 Τιμ. 3:2, 12) Στις γυναίκες δίνεται η συμβουλή να “μαθαίνουν σωπαίνοντας με πλήρη υποτακτικότητα” στις συναθροίσεις, μη εγείροντας ερωτήματα που θα έφερναν σε δύσκολη θέση τους άντρες μέσα στην εκκλησία. Οι γυναίκες “δεν πρέπει να μιλούν” σε τέτοιες συναθροίσεις αν αυτό που θα έλεγαν θα έδειχνε έλλειψη υποταγής. (1 Τιμ. 2:11, 12· 1 Κορ. 14:33, 34) Έτσι λοιπόν, μολονότι οι γυναίκες συμβάλλουν πάρα πολύ στη δράση της εκκλησίας, δεν υπάρχει πρόβλεψη να προΐστανται ή να αναλαμβάνουν την ηγεσία διδάσκοντας την εκκλησία, όταν είναι παρόντες άντρες με τα κατάλληλα προσόντα.
Αλλά μπορούν οι γυναίκες να είναι κήρυκες, διαγγελείς, διάκονοι των καλών νέων έξω από τις συναθροίσεις; Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., το άγιο πνεύμα εκχύθηκε τόσο πάνω σε άντρες όσο και πάνω σε γυναίκες. Εξηγώντας αυτό που έλαβε χώρα, ο απόστολος Πέτρος παρέθεσε τα εδάφια Ιωήλ 2:28, 29 λέγοντας: «“Στις τελευταίες ημέρες”, λέει ο Θεός, “θα εκχύσω από το πνεύμα μου πάνω σε κάθε είδους σάρκα, και οι γιοι σας και οι κόρες σας θα προφητεύσουν και οι νεαροί σας θα δουν οράματα και οι γέροντές σας θα ονειρευτούν όνειρα· ακόμη και πάνω στους δούλους μου και πάνω στις δούλες μου θα εκχύσω από το πνεύμα μου εκείνες τις ημέρες, και θα προφητεύσουν”». (Πράξ. 2:17, 18) Με παρόμοιο τρόπο σήμερα, οι γυναίκες ορθώς συμμετέχουν στη Χριστιανική διακονία, κηρύττοντας από σπίτι σε σπίτι και διεξάγοντας οικιακές Γραφικές μελέτες.—Βλέπε επίσης Ψαλμός 68:11· Φιλιππησίους 4:2, 3.
Γιατί φορούν οι Χριστιανές γυναίκες κάλυμμα κεφαλιού σε ορισμένες περιπτώσεις;
1 Κορ. 11:3-10: «Η κεφαλή του κάθε άντρα είναι ο Χριστός· η κεφαλή δε της γυναίκας είναι ο άντρας· η κεφαλή δε του Χριστού είναι ο Θεός. . . . Κάθε γυναίκα που προσεύχεται ή προφητεύει με ακάλυπτο το κεφάλι της ντροπιάζει το κεφάλι της . . . Διότι ο άντρας δεν οφείλει να έχει καλυμμένο το κεφάλι του, αφού είναι εικόνα και δόξα του Θεού· αλλά η γυναίκα είναι δόξα του άντρα. Διότι ο άντρας δεν είναι από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα από τον άντρα· και, επιπλέον, δεν δημιουργήθηκε ο άντρας για χάρη της γυναίκας, αλλά η γυναίκα για χάρη του άντρα. Γι’ αυτό οφείλει η γυναίκα να έχει ένα σημείο εξουσίας πάνω στο κεφάλι της, λόγω των αγγέλων». (Όταν μια Χριστιανή γυναίκα φοράει κάλυμμα κεφαλιού σε κατάλληλες περιπτώσεις, αυτό είναι μια απόδειξη ότι σέβεται τη διάταξη της ηγεσίας που θέσπισε ο Θεός. Ο Χριστός σέβεται τη θεοκρατική ηγεσία, και ο άντρας και η γυναίκα είναι επίσης υποχρεωμένοι να τη σέβονται. Ο πρώτος άντρας, ο Αδάμ, δεν γεννήθηκε από γυναίκα, αλλά δημιουργήθηκε από τον Θεό. Για να δημιουργήσει ο Θεός την Εύα, χρησιμοποίησε ως βάση ένα πλευρό από τον Αδάμ, και δήλωσε ότι αυτή θα ήταν βοηθός του Αδάμ. Έτσι λοιπόν, η θέση της κεφαλής ανατέθηκε στον άντρα, ο οποίος δημιουργήθηκε πρώτος. Ο άντρας δεν φοράει κάλυμμα κεφαλιού όταν «προσεύχεται ή προφητεύει» επειδή, αναφορικά με την ηγεσία, ο άντρας είναι «εικόνα . . . του Θεού» και δεν έχει καμιά επίγεια κεφαλή σε ζητήματα που σχετίζονται με την οικογένειά του. Ωστόσο, αν μια γυναίκα «προσεύχεται ή προφητεύει» χωρίς κάλυμμα κεφαλιού, αυτό θα έδειχνε έλλειψη σεβασμού για τη θεόδοτη θέση του άντρα και θα τον ντρόπιαζε. Ακόμη και οι άγγελοι, οι οποίοι είναι μέλη της όμοιας με σύζυγο ουράνιας οργάνωσης του Ιεχωβά, παρατηρούν το «σημείο εξουσίας» που φορούν οι πιστές Χριστιανές γυναίκες και αυτό τους υπενθυμίζει τη δική τους υποταγή στον Ιεχωβά.)
Πότε είναι απαραίτητο να φοράει μια γυναίκα κάλυμμα κεφαλιού;
Όταν «προσεύχεται ή προφητεύει», όπως αναφέρει το εδάφιο 1 Κορινθίους 11:5. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητο το κάλυμμα κεφαλιού όταν προσεύχεται κατ’ ιδίαν ή όταν συζητάει με άλλους προφητείες της Αγίας Γραφής. Ωστόσο, πρέπει να φοράει ένα τέτοιο κάλυμμα κεφαλιού ως εξωτερικό σημάδι του σεβασμού της για την ηγεσία του άντρα όταν φροντίζει ζητήματα που σχετίζονται με τη λατρεία τα οποία κανονικά θα φρόντιζε ο σύζυγός της ή κάποιος άλλος άντρας. Αν προσεύχεται μεγαλόφωνα για τον εαυτό της και για άλλους ή διεξάγει κανονική Γραφική μελέτη, και συνεπώς διδάσκει, παρουσία του συζύγου της, πρέπει να φοράει κάλυμμα κεφαλιού, ακόμη και αν αυτός δεν είναι ομόπιστός της. Αλλά εφόσον είναι εξουσιοδοτημένη από τον Θεό να διδάσκει τα παιδιά της, δεν χρειάζεται κάλυμμα κεφαλιού όταν προσεύχεται ή μελετάει με τα μη αφιερωμένα παιδιά της την ώρα που ο σύζυγός της δεν είναι παρών. Αν, σε εξαιρετική περίπτωση, είναι παρών ένας αφιερωμένος άρρενας που είναι μέλος της εκκλησίας ή όταν αυτή συνοδεύεται από έναν περιοδεύοντα επίσκοπο, τότε, αν διεξαγάγει η ίδια μια προκαθορισμένη Γραφική μελέτη, θα πρέπει να καλύψει το κεφάλι της, αλλά την προσευχή θα πρέπει να την κάνει ο αδελφός.
Είναι κατάλληλο να χρησιμοποιούν οι γυναίκες καλλυντικά ή να φορούν κοσμήματα;
1 Πέτρ. 3:3, 4: «Ας μην είναι ο στολισμός σας το εξωτερικό πλέξιμο των μαλλιών και η τοποθέτηση χρυσών κοσμημάτων ή το ντύσιμο με εξωτερικά ενδύματα, αλλά ας είναι ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς με την άφθαρτη ενδυμασία του ήσυχου και πράου πνεύματος, το οποίο έχει μεγάλη αξία στα μάτια του Θεού». (Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν κοσμήματα; Ασφαλώς όχι, όπως ακριβώς είναι φανερό πως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να φορούν εξωτερικά ενδύματα. Αλλά εδώ παροτρύνονται να είναι ισορροπημένες στην άποψή τους σχετικά με την εμφάνιση και το ντύσιμο, δίνοντας την κύρια έμφαση στον πνευματικό στολισμό.)
1 Τιμ. 2:9, 10: «Θέλω οι γυναίκες να στολίζονται με εύτακτη ενδυμασία, με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με πλεξίματα των μαλλιών και χρυσάφι ή μαργαριτάρια ή πολύ ακριβά ρούχα, αλλά όπως αρμόζει σε γυναίκες που ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό, δηλαδή μέσω καλών έργων». (Τι είναι εκείνο που μετράει πραγματικά για τον Θεό—η εξωτερική εμφάνιση κάποιου ή η κατάσταση της καρδιάς του; Θα ευαρεστούνταν ο Θεός αν μια γυναίκα δεν χρησιμοποιούσε καλλυντικά ή δεν φορούσε κοσμήματα αλλά ζούσε ανήθικα; Ή θα επιδοκίμαζε τις γυναίκες εκείνες που είναι σεμνές και σώφρονες στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν τα καλλυντικά και τα κοσμήματα και οι οποίες πρωτίστως στολίζονται με θεοσεβείς ιδιότητες και Χριστιανική διαγωγή; Ο Ιεχωβά λέει: «Δεν βλέπει ο Θεός όπως βλέπει ο άνθρωπος, επειδή ο άνθρωπος βλέπει ό,τι είναι ορατό στα μάτια· αλλά ο Ιεχωβά βλέπει την καρδιά».—1 Σαμ. 16:7.)
Παρ. 31:30: «Η χάρη μπορεί να είναι ψεύτικη και η ομορφιά μάταιη· αλλά η γυναίκα που φοβάται τον Ιεχωβά, αυτή αποκομίζει έπαινο».
-
-
ΔημιουργίαΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Δημιουργία
Ορισμός: Δημιουργία, όπως εξηγείται στην Αγία Γραφή, σημαίνει ότι ο Παντοδύναμος Θεός σχεδίασε και έφερε σε ύπαρξη το σύμπαν, τα άλλα πνευματικά όντα, καθώς και όλα τα βασικά είδη ζωής πάνω στη γη.
Είναι λογικό να πιστεύουμε στη δημιουργία σε αυτόν το σύγχρονο, επιστημονικό κόσμο;
«Οι φυσικοί νόμοι του σύμπαντος είναι τόσο ακριβείς που δεν δυσκολευόμαστε να φτιάξουμε ένα διαστημόπλοιο για να πάει στη σελήνη και μπορούμε να υπολογίσουμε την πτήση με ακρίβεια κλάσματος του δευτερολέπτου. Οι νόμοι αυτοί πρέπει να έχουν θεσπιστεί από κάποιον».—Δήλωση του Βέρνερ φον Μπράουν, ο οποίος έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην αποστολή Αμερικανών αστροναυτών στη σελήνη.
Το φυσικό σύμπαν: Αν βρίσκατε ένα ρολόι ακριβείας, θα συμπεραίνατε ότι σχηματίστηκε επειδή μερικά μόρια σκόνης ενώθηκαν τυχαία από ένα φύσημα του αέρα; Προφανώς, το έφτιαξε κάποιος που διέθετε νοημοσύνη. Υπάρχει ένα ακόμη πιο μεγαλειώδες «ρολόι». Οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα, καθώς και τα άστρα σε ολόκληρο το σύμπαν, κινούνται με ρυθμό πιο ακριβή από ό,τι τα περισσότερα ρολόγια που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν από τον άνθρωπο. Ο γαλαξίας στον οποίο ανήκει το δικό μας ηλιακό σύστημα περιλαμβάνει πάνω από 100 δισεκατομμύρια άστρα, και οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια τέτοιοι γαλαξίες στο σύμπαν. Αν ένα ρολόι είναι απόδειξη νοήμονος σχεδίου, πόσο μάλλον το απείρως μεγαλύτερο και πολυπλοκότερο σύμπαν! Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Σχεδιαστής του είναι «ο αληθινός Θεός, ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός των ουρανών και ο Μεγαλειώδης ο οποίος τους εκτείνει».—Ησ. 42:5· 40:26· Ψαλμ. 19:1.
Ο πλανήτης Γη: Αν, διασχίζοντας μια άγονη έρημο, φτάνατε σε ένα ωραίο σπίτι, καλά εξοπλισμένο από κάθε άποψη και με τα ντουλάπια του γεμάτα τρόφιμα, θα πιστεύατε ότι βρέθηκε εκεί από μια τυχαία έκρηξη; Όχι· θα αναγνωρίζατε ότι το έχτισε κάποιος που διαθέτει αρκετή σοφία. Οι επιστήμονες δεν έχουν βρει ακόμη ζωή σε κανέναν από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος εκτός από τη γη· τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν ότι οι άλλοι πλανήτες είναι άγονοι. Αυτός ο πλανήτης είναι, όπως λέει το βιβλίο Η Γη (The Earth), «το θαύμα του σύμπαντος, μια μοναδική σφαίρα». (Νέα Υόρκη, 1963, Άρθουρ Μπάιζερ, σ. 10) Είναι ακριβώς στη σωστή απόσταση από τον ήλιο για την ανθρώπινη ζωή και κινείται ακριβώς στη σωστή ταχύτητα για να παραμένει σε τροχιά. Η ατμόσφαιρα, το συγκεκριμένο είδος της οποίας συναντάται μόνο γύρω από τη γη, αποτελείται ακριβώς από τις σωστές αναλογίες αερίων για να διατηρεί τη ζωή. Με θαυμαστό τρόπο, το φως από τον ήλιο, το διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα, και το νερό και τα μέταλλα από το γόνιμο έδαφος συνενώνονται προκειμένου να παράγουν τροφή για τους κατοίκους της γης. Μήπως όλα αυτά προήλθαν από κάποια ανεξέλεγκτη έκρηξη στο διάστημα; Το περιοδικό Επιστημονικά Νέα (Science News) παραδέχεται: «Φαίνεται αδύνατον να ήρθαν σε ύπαρξη τέτοιες ειδικές και ακριβείς συνθήκες τυχαία». (24 και 31 Αυγούστου 1974, σ. 124) Η Αγία Γραφή καταλήγει στο εξής λογικό συμπέρασμα: «Φυσικά, κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον, αλλά εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός».—Εβρ. 3:4.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος: Τα σημερινά κομπιούτερ είναι αποτέλεσμα εντατικής έρευνας και προσεκτικής κατασκευής. Δεν έγιναν τυχαία. Τι θα πούμε για τον ανθρώπινο εγκέφαλο; Ανόμοια με τον εγκέφαλο οποιουδήποτε ζώου, ο εγκέφαλος ενός ανθρώπινου βρέφους τριπλασιάζεται σε μέγεθος στη διάρκεια του πρώτου του έτους. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να είναι μυστήριο για τους επιστήμονες. Στους ανθρώπους, υπάρχει η έμφυτη ικανότητα να μαθαίνουν περίπλοκες γλώσσες, να εκτιμούν την ομορφιά, να συνθέτουν μουσική, να σκέφτονται την προέλευση και το νόημα της ζωής. Ο νευροχειρουργός Ρόμπερτ Γουάιτ είπε: «Δεν έχω άλλη εκλογή παρά να αναγνωρίσω την ύπαρξη μιας Ανώτερης Νοημοσύνης, υπεύθυνης για το σχέδιο και την ανάπτυξη της απίστευτης σχέσης εγκεφάλου-διάνοιας—κάτι που απέχει πολύ από την ικανότητα του ανθρώπου να το καταλάβει». (Δε Ρίντερς Ντάιτζεστ [The Reader’s Digest], Σεπτέμβριος 1978, σ. 99) Η ανάπτυξη αυτού του θαύματος αρχίζει από ένα μικροσκοπικό γονιμοποιημένο κύτταρο στη μήτρα. Με αξιοσημείωτη ενόραση, ο Βιβλικός συγγραφέας Δαβίδ είπε στον Ιεχωβά: «Θα σε εξυμνώ επειδή με φοβερό και θαυμαστό τρόπο είμαι πλασμένος. Θαυμαστά είναι τα έργα σου, όπως γνωρίζει πολύ καλά η ψυχή μου».—Ψαλμ. 139:14.
Το ζωντανό κύτταρο: Ένα μεμονωμένο ζωντανό κύτταρο χαρακτηρίζεται μερικές φορές ως «απλή» μορφή ζωής. Ωστόσο, ένας μονοκύτταρος οργανισμός μπορεί να συλλάβει κάτι για να το φάει, μπορεί να χωνέψει την τροφή, να αποβάλει τις άχρηστες ουσίες, να χτίσει το σπίτι του και να έχει σεξουαλική δραστηριότητα. Κάθε κύτταρο του ανθρώπινου σώματος έχει παρομοιαστεί με περιτειχισμένη πόλη, που έχει κεντρική κυβέρνηση για να διατηρεί την τάξη, σταθμό παραγωγής ενέργειας, εργοστάσια παραγωγής πρωτεϊνών, περίπλοκο σύστημα συγκοινωνιών και φρουρούς που ρυθμίζουν τι επιτρέπεται να εισέλθει. Ένα και μόνο ανθρώπινο σώμα αποτελείται από 100 περίπου τρισεκατομμύρια κύτταρα. Πόσο κατάλληλα είναι τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 104:24: «Πόσο πολλά είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Τα πάντα με σοφία τα έφτιαξες»!
Μήπως αφήνει η Αγία Γραφή περιθώριο για την άποψη ότι ο Θεός χρησιμοποίησε την εξέλιξη προκειμένου να παραγάγει τα διάφορα είδη των ζωντανών οργανισμών;
Τα εδάφια Γένεση 1:11, 12 λένε ότι το χορτάρι και τα δέντρα δημιουργήθηκαν για να παράγουν το καθένα «κατά το είδος του». Τα εδάφια 21, 24, 25 προσθέτουν ότι ο Θεός δημιούργησε τα θαλάσσια πλάσματα, τα πετούμενα πλάσματα και τα χερσαία ζώα καθένα «κατά το είδος του». Δεν υπάρχει περιθώριο εδώ να εννοηθεί ότι ένα βασικό είδος εξελίχθηκε ή μεταλλάχθηκε σε κάτι άλλο.
Σχετικά με τον άνθρωπο, το εδάφιο Γένεση 1:26 αναφέρει ότι ο Θεός είπε: «Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας, σύμφωνα με την ομοίωσή μας». Ο άνθρωπος, λοιπόν, επρόκειτο να έχει θεοειδείς ιδιότητες, όχι ιδιότητες οι οποίες θα ήταν απλώς τα εξελιγμένα χαρακτηριστικά ενός ζώου. Το εδάφιο Γένεση 2:7 προσθέτει: «Ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον άνθρωπο [όχι από κάποια προϋπάρχουσα μορφή ζωής αλλά] από χώμα της γης και φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή της ζωής». Δεν γίνεται εδώ κανένας υπαινιγμός περί εξέλιξης, αλλά αντίθετα περιγράφεται μια νέα δημιουργία.
Δημιούργησε ο Θεός όλες τις εκατομμύρια ποικιλίες των οργανισμών που υπάρχουν στη γη σήμερα;
Το πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης λέει απλώς ότι ο Θεός δημιούργησε το καθετί «κατά το είδος του». (Γέν. 1:12, 21, 24, 25) Κατά την προετοιμασία για τον παγκόσμιο Κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Θεός έδωσε οδηγίες να μπουν στην κιβωτό αντιπροσωπευτικά μέλη από κάθε «είδος» των χερσαίων ζώων και των πετούμενων πλασμάτων. (Γέν. 7:2, 3, 14) Το κάθε «είδος» έχει γενετικά τη δυνατότητα να δημιουργήσει μεγάλη ποικιλία. Παραδείγματος χάρη, αναφέρεται ότι υπάρχουν περισσότερες από 400 ράτσες σκύλων και πάνω από 250 ράτσες και τύποι αλόγων. Όλες οι ποικιλίες ενός ζώου που μπορούν να διασταυρωθούν μεταξύ τους αποτελούν ένα και μόνο «είδος» σύμφωνα με την ορολογία της Γένεσης. Παρόμοια, όλες οι ποικιλίες των ανθρώπων—Ασιάτες, Αφρικανοί, Καυκάσιοι, υψηλόσωμοι όπως οι Ντίνκα του Σουδάν που ξεπερνούν τα 2,10 μέτρα ή κοντόσωμοι όπως οι Πυγμαίοι με ύψος 1,30—προέρχονται από το ένα και μοναδικό αρχικό ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα.—Γέν. 1:27, 28· 3:20.
Πώς εξηγούνται οι βασικές ομοιότητες στην κατασκευή των ζωντανών όντων;
“Ο Θεός . . . δημιούργησε τα πάντα”. (Εφεσ. 3:9) Συνεπώς, το καθετί προέρχεται από τον ίδιο Μεγάλο Σχεδιαστή.
«Τα πάντα ήρθαν σε ύπαρξη μέσω αυτού [του μονογενούς Γιου του Θεού, που έγινε Ιησούς Χριστός όταν ήταν στη γη], και χωρίς αυτόν δεν ήρθε σε ύπαρξη ούτε ένα πράγμα». (Ιωάν. 1:3) Συνεπώς, ένας και μόνο ήταν ο Δεξιοτέχνης Εργάτης μέσω του οποίου ο Ιεχωβά επιτέλεσε τα δημιουργικά του έργα.—Παρ. 8:22, 30, 31.
Από πού προήλθε η πρώτη ύλη από την οποία δημιουργήθηκε το σύμπαν;
Οι επιστήμονες έχουν μάθει ότι η ύλη είναι συγκεντρωμένη μορφή ενέργειας. Αυτό γίνεται φανερό όταν εκρήγνυνται πυρηνικά όπλα. Ο αστροφυσικός Γιόσιπ Κλέτσεκ δηλώνει: «Τα περισσότερα και πιθανώς όλα τα στοιχειώδη σωματίδια είναι δυνατόν να δημιουργηθούν με υλοποίηση της ενέργειας».—Το Σύμπαν ([The Universe] Βοστώνη, 1976), Τόμ. 11, σ. 17.
Από πού θα μπορούσε να προέλθει αυτή η ενέργεια; Αφού κάνει την ερώτηση: «Ποιος τα δημιούργησε αυτά [τα άστρα και τους πλανήτες];», η Αγία Γραφή δηλώνει σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό: «Λόγω της αφθονίας της δυναμικής ενέργειας, και επειδή είναι σθεναρός σε δύναμη, ούτε ένα από αυτά δεν λείπει». (Ησ. 40:26) Επομένως, ο ίδιος ο Θεός είναι η Πηγή όλης της «δυναμικής ενέργειας» που χρειαζόταν για να δημιουργηθεί το σύμπαν.
Πραγματοποιήθηκε ολόκληρη η φυσική δημιουργία σε έξι μόνο ημέρες εντός των περασμένων 6.000 ως 10.000 ετών;
Τα γεγονότα διαφωνούν με ένα τέτοιο συμπέρασμα: (1) Φως από το νεφέλωμα της Ανδρομέδας μπορεί να παρατηρηθεί στο βόρειο ημισφαίριο μια ξάστερη νύχτα. Το φως αυτό χρειάζεται περίπου 2.000.000 χρόνια για να φτάσει στη γη, γεγονός που υποδεικνύει ότι το σύμπαν πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον εδώ και εκατομμύρια χρόνια. (2) Κατάλοιπα ραδιενεργούς διάσπασης σε πετρώματα της γης μαρτυρούν ότι μερικοί σχηματισμοί πετρωμάτων έχουν μείνει ανενόχλητοι επί δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα εδάφια Γένεση 1:3-31 δεν ασχολούνται με την αρχική δημιουργία της ύλης ή των ουράνιων σωμάτων. Περιγράφουν την προετοιμασία της ήδη υπάρχουσας γης προκειμένου να γίνει αυτή κατοικία για τους ανθρώπους. Η συγκεκριμένη προετοιμασία περιλάμβανε τη δημιουργία των βασικών ειδών της βλάστησης, της θαλάσσιας ζωής, των πετούμενων πλασμάτων, των χερσαίων ζώων και του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού. Όλο αυτό λέγεται ότι έγινε μέσα σε μια περίοδο έξι «ημερών». Ωστόσο, η εβραϊκή λέξη η οποία μεταφράζεται «ημέρα» έχει διάφορες σημασίες, μεταξύ των οποίων και οι εξής: “μακρό χρονικό διάστημα· ο χρόνος που καλύπτει ένα εξαιρετικό γεγονός”. (Μελέτες Λέξεων της Παλαιάς Διαθήκης [Old Testament Word Studies], Γκραντ Ράπιντς, Μίσιγκαν, 1978, Γ. Γουίλσον, σ. 109) Ο όρος που χρησιμοποιείται αφήνει περιθώριο για την άποψη ότι η κάθε «ημέρα» είναι δυνατόν να διήρκεσε χιλιάδες χρόνια.
-
-
Διαδοχή ΑποστόλωνΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Διαδοχή Αποστόλων
Ορισμός: Το δόγμα ότι οι 12 απόστολοι έχουν διαδόχους στους οποίους μεταβιβάστηκε η εξουσία με θεϊκό διορισμό. Λέγεται ότι οι επίσκοποι ως ομάδα είναι διάδοχοι των αποστόλων. Στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, ο εκάστοτε πάπας θεωρείται διάδοχος του Πέτρου, για τον οποίο λέγεται ότι ο Χριστός τού έδωσε πρωτεύουσα θέση εξουσίας επί όλης της Εκκλησίας. Δεν είναι διδασκαλία της Αγίας Γραφής.
Ήταν ο Πέτρος η «πέτρα», δηλαδή ο βράχος, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η εκκλησία;
Ματθ. 16:18, ΜΠΚ: «Κι εγώ λέω σ’ εσένα πως εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σ’ αυτή την πέτρα [«βράχο», ΜΝΚ] θα οικοδομήσω την εκκλησία μου, και δε θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του άδη». (Παρατηρήστε στα συμφραζόμενα [εδάφια 13, 20] ότι η συζήτηση επικεντρώνεται στην ταυτότητα του Ιησού.)
Ποιος κατάλαβαν οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος ότι είναι η «πέτρα», ο «ακρογωνιαίος λίθος»;
Πράξ. 4:8-11, ΜΠΚ: «Ο Πέτρος, γεμάτος από το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τους είπε: “Άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι, . . . με τη δύναμη του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, που εσείς σταυρώσατε, κι ο Θεός τον ανέστησε από τον τάφο, μ’ αυτή τη δύναμη στέκεται αυτός μπροστά σας υγιής. Αυτός είναι ο λίθος που περιφρονήθηκε από σας τους οικοδόμους και που έγινε το πιο βασικό αγκωνάρι [«ακρογωνιαίος λίθος», ΚΔΤΚ]”».
1 Πέτρ. 2:4-7, ΜΠΚ (2:4-8, ΜΝΚ): «Ελάτε, λοιπόν, κοντά σ’ αυτόν [τον Κύριο Ιησού Χριστό] . . . να χρησιμοποιηθείτε σαν ζωντανά λιθάρια στο χτίσιμο του πνευματικού ναού . . . Για όλα αυτά λέει η Γραφή: Θα διαλέξω ένα πολύτιμο λιθάρι και θα το τοποθετήσω ακρογωνιαίο στη Σιών. Όποιος πιστεύει σ’ αυτό δε θα ντροπιαστεί ποτέ. Για σας, που πιστεύετε, αυτό το λιθάρι είναι πολύτιμο· για όσους όμως δεν πιστεύουν, είναι το λιθάρι που οι χτίστες το παραπέταξαν σαν άχρηστο· αυτό όμως έγινε το πιο πολύτιμο αγκωνάρι. Και σ’ αυτό το λιθάρι ο κόσμος θα σκοντάφτει, και θα ’ναι γι’ αυτούς η πέτρα που θα τους κάνει να πέφτουν».
Εφεσ. 2:20, ΜΠΚ: «Προστεθήκατε κι εσείς στο οικοδόμημα που έχει θεμέλιο τους αποστόλους και τους προφήτες κι ακρογωνιαίο λίθο αυτόν τον ίδιο το Χριστό».
Τι πίστευε ο Αυγουστίνος (ο οποίος θεωρήθηκε άγιος από την Καθολική Εκκλησία);
«Στην ίδια περίοδο της ιεροσύνης μου, έγραψα επίσης ένα βιβλίο εναντίον μιας επιστολής του Δονάτου . . . Σε ένα απόσπασμα αυτού του βιβλίου, είπα για τον Απόστολο Πέτρο: “Πάνω σε αυτόν σαν σε πέτρα οικοδομήθηκε η Εκκλησία”. . . . Αλλά γνωρίζω ότι πολλές φορές αργότερα εξήγησα ότι αυτό που είπε ο Κύριος, “Εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σε αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου”, πρέπει να κατανοηθεί πως αναφέρεται στο ότι η Εκκλησία είναι οικοδομημένη πάνω σε Αυτόν τον οποίο ο Πέτρος ομολόγησε λέγοντας: “Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του ζωντανού Θεού”. Συνεπώς, ο Πέτρος, που πήρε την ονομασία του από αυτή την πέτρα, αντιπροσώπευε το άτομο της Εκκλησίας που έχει οικοδομηθεί πάνω σε αυτή την πέτρα και έχει λάβει “τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών”. Γι’ αυτό του ειπώθηκε: “Εσύ είσαι ο Πέτρος” και όχι “Εσύ είσαι η πέτρα”. Αλλά “η πέτρα ήταν ο Χριστός”, και ομολογώντας τον, όπως τον ομολογεί και όλη η Εκκλησία, ο Σίμων ονομάστηκε Πέτρος».—Οι Πατέρες της Εκκλησίας—Άγιος Αυγουστίνος, οι Αναθεωρήσεις ([The Fathers of the Church—Saint Augustine, the Retractations] Ουάσινγκτον, D.C., 1968), μετάφραση στην αγγλική Μαίρη Ι. Μπόγκαν, Βιβλίο 1, σ. 90.
Θεωρούσαν οι άλλοι απόστολοι ότι ο Πέτρος είχε τα πρωτεία ανάμεσά τους;
Λουκ. 22:24-26, ΜΠΚ: «Έγινε μεταξύ των μαθητών φιλονικία για το ποιος άραγε απ’ αυτούς είναι ο ανώτερος. Ο Ιησούς τους είπε: “Οι βασιλιάδες των εθνών καταδυναστεύουν τους λαούς τους και οι δυνάστες τους τιτλοφορούνται ευεργέτες. Εσείς όμως δεν πρέπει να κάνετε το ίδιο”». (Αν ο Πέτρος ήταν η «πέτρα», θα γινόταν ζήτημα σχετικά με το ποιος ανάμεσά τους “ήταν άραγε ο ανώτερος”;)
Αφού ο Ιησούς Χριστός, η κεφαλή της εκκλησίας, είναι ζωντανός, χρειάζεται διαδόχους;
Εβρ. 7:23-25, ΜΠΚ: «Κι ενώ οι άλλοι ιερείς ήταν πολλοί [στον Ισραήλ], γιατί ο θάνατος τους εμπόδιζε να παραμένουν αιώνια, ο Ιησούς, επειδή παραμένει αιώνιος, έχει ιεροσύνη που δε μεταβιβάζεται. Γι’ αυτό μπορεί να σώζει για πάντα όσους μέσω αυτού πλησιάζουν το Θεό. Ζει αιώνια, για να μεσιτεύει γι’ αυτούς».
Ρωμ. 6:9, ΜΠΚ: «Ξέρουμε άλλωστε καλά πως ο αναστημένος Χριστός δεν είναι πια υπόδουλος στο θάνατο».
Εφεσ. 5:23, ΚΔΤΚ: «Ο Χριστός είναι Κεφαλή της εκκλησίας».
Τι ήταν «τα κλειδιά» που ανατέθηκαν στον Πέτρο;
Ματθ. 16:19, ΚΔΤΚ: «Θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών και ό,τι δέσης εις την γην, θα είναι δεμένο εις τους ουρανούς. Και ό,τι λύσης εις την γην, θα είναι λυμένο εις τους ουρανούς».
Στην Αποκάλυψη, ο Ιησούς αναφέρθηκε σε ένα συμβολικό κλειδί που θα χρησιμοποιούσε ο ίδιος για να ανοίξει το δρόμο για προνόμια και ευκαιρίες στους ανθρώπους
Αποκ. 3:7, 8, ΚΔΤΚ: «Αυτά λέγει ο άγιος, ο αληθινός, που έχει το κλειδί του Δαυΐδ· όταν ανοίγη, κανείς δεν μπορεί να κλείση και όταν κλείνη, κανείς δεν μπορεί ν’ ανοίξη· . . . έχω δώσει ενώπιόν σου πόρταν ανοικτήν, την οποίαν κανείς δεν μπορεί να κλείση».
Ο Πέτρος χρησιμοποίησε «κλειδιά» που του ανατέθηκαν για να δώσει την ευκαιρία σε Ιουδαίους, Σαμαρείτες και Εθνικούς να λάβουν το πνεύμα του Θεού με την προοπτική να εισέλθουν στην ουράνια Βασιλεία
Πράξ. 2:14-39, ΜΠΚ: «Τότε σηκώθηκε ο Πέτρος μαζί με τους άλλους έντεκα αποστόλους και με δυνατή φωνή τούς είπε: “Ιουδαίοι κι όλοι εσείς που βρίσκεστε στην Ιερουσαλήμ! . . . Αυτόν τον Ιησού, που εσείς τον σταυρώσατε, ο Θεός τον ανέδειξε Κύριο και Μεσσία!” Όταν τ’ άκουσαν αυτά, ένιωσαν βαθιά συντριβή και είπαν στον Πέτρο και στους άλλους αποστόλους: “Τι να κάνουμε, αδερφοί;” Κι ο Πέτρος τους απάντησε: “Να μετανοήσετε, και να βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σας, κι έτσι θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτά που υποσχέθηκε ο Θεός είναι για σας και για τα παιδιά σας και για όλους που βρίσκονται μακριά, όσους θα προσκαλέσει ο Κύριος, ο Θεός μας”».
Πράξ. 8:14-17, ΜΠΚ: «Όταν έμαθαν οι απόστολοι στα Ιεροσόλυμα ότι η Σαμάρεια δέχτηκε το λόγο του Θεού, τούς έστειλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη. Αυτοί πήγαν εκεί και προσευχήθηκαν για να λάβουν το Άγιο Πνεύμα όσοι είχαν βαφτιστεί. Και τούτο, γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν είχε κατεβεί σε κανέναν απ’ αυτούς· απλώς ήταν βαφτισμένοι στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Τότε, καθώς οι απόστολοι έθεταν τα χέρια πάνω τους, εκείνοι λάβαιναν το Άγιο Πνεύμα». (Το εδάφιο 20 δείχνει ότι ο Πέτρος είχε τον πρωτεύοντα ρόλο σε αυτή την περίσταση.)
Πράξ. 10:24-48, ΜΠΚ: «Την παραπάνω μέρα έφτασαν στην Καισάρεια. Ο Κορνήλιος [ένας απερίτμητος Εθνικός] στο μεταξύ τους περίμενε. . . . Ο Πέτρος τότε έλαβε το λόγο . . . Ενώ ακόμη ο Πέτρος έλεγε αυτά τα λόγια, κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα πάνω σε όλους όσοι άκουγαν το κήρυγμα».
Μήπως οι αποφάσεις που λαβαίνονταν στον ουρανό ακολουθούσαν τις αποφάσεις που έπαιρνε πρώτα ο Πέτρος;
Πράξ. 2:4, 14, ΜΠΚ: «Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Πνεύμα. . . . Τότε [αφού ο Χριστός, η κεφαλή της εκκλησίας, τους είχε υποκινήσει μέσω του αγίου πνεύματος] σηκώθηκε ο Πέτρος μαζί με τους άλλους έντεκα αποστόλους και με δυνατή φωνή τούς είπε». (Βλέπε εδάφιο 33.)
Πράξ. 10:19, 20, ΜΠΚ: «Είπε το Άγιο Πνεύμα [στον Πέτρο]: “Τρεις άντρες σε ζητούν. Κατέβα αμέσως και πήγαινε μαζί τους χωρίς κανένα δισταγμό [στο σπίτι του Εθνικού Κορνήλιου], γιατί τους έχω στείλει εγώ”».
Παράβαλε Ματθαίος 18:18, 19.
Είναι ο Πέτρος ο κριτής για το ποιος είναι άξιος να μπει στη Βασιλεία;
2 Τιμ. 4:1, ΜΠΚ: “Ο Ιησούς Χριστός . . . πρόκειται να κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς”.
2 Τιμ. 4:8, ΜΠΚ: «Τώρα πια με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, που μ’ αυτό θα με ανταμείψει ο Κύριος [Ιησούς Χριστός] εκείνη την ημέρα, ο δίκαιος κριτής. Κι όχι μόνο εμένα, αλλά κι όλους εκείνους που περιμένουν με αγάπη τον ερχομό του».
Ήταν ο Πέτρος στη Ρώμη;
Η Ρώμη αναφέρεται σε εννιά εδάφια των Αγίων Γραφών· κανένα από αυτά δεν λέει ότι ο Πέτρος ήταν εκεί. Το εδάφιο 1 Πέτρου 5:13 δείχνει ότι ήταν στη Βαβυλώνα. Μήπως το όνομα Βαβυλώνα είναι κρυπτογραφική αναφορά στη Ρώμη; Η παρουσία του Πέτρου στη Βαβυλώνα συμφωνεί με το γεγονός ότι είχε διορισμό να κηρύξει στους Ιουδαίους (όπως φαίνεται από το εδάφιο Γαλάτες 2:9), δεδομένου ότι πολλοί Ιουδαίοι κατοικούσαν στην αρχαία πόλη της Βαβυλώνας και στα περίχωρά της. Η Εγκυκλοπαίδεια Τζουντάικα ([Encyclopaedia Judaica] Ιερουσαλήμ, 1971, Τόμ. 15, στ. 755), πραγματευόμενη την εκπόνηση του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ, αναφέρεται στις «μεγάλες Ιουδαϊκές ακαδημίες της Βαβυλώνας» οι οποίες υφίσταντο στους πρώτους αιώνες της Κοινής Χρονολογίας.
Έχει εξακριβωθεί η ύπαρξη συνεχούς γραμμής διαδόχων από τον Πέτρο μέχρι τους σημερινούς πάπες;
Ο Ιησουίτης Τζον Μακ Κένζι έγραψε τα εξής κατά το διάστημα που ήταν καθηγητής θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νοτρ Νταμ: «Δεν υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις για ολόκληρη την αλυσίδα διαδοχής στην εκκλησιαστική εξουσία».—Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ([The Roman Catholic Church] Νέα Υόρκη, 1969), σ. 4.
Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια παραδέχεται: «. . . η έλλειψη στοιχείων αφήνει πολλές ασάφειες σχετικά με τα πρώτα στάδια ανάπτυξης της επισκοπής . . .»—New Catholic Encyclopedia (1967), Τόμ. 1, σ. 696.
Δεν έχουν καμιά σημασία οι ισχυρισμοί για θεϊκό διορισμό αν αυτοί που τους κάνουν δεν υπακούν στον Θεό και στον Χριστό
Ματθ. 7:21-23, ΜΠΚ: «Στη βασιλεία του Θεού δεν θα μπει όποιος μου λέει “Κύριε, Κύριε”, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου. Την ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν: “Κύριε, Κύριε, δεν προφητέψαμε στο όνομά σου; Δε διώξαμε δαιμόνια στο όνομά σου; Δεν κάναμε τόσα θαύματα στο όνομά σου;” Και τότε θα τους πω κι εγώ: “ποτέ δεν σας ήξερα· φύγετε μακριά μου, εσείς που αντιστρατεύεστε το νόμο του Θεού”».
Βλέπε επίσης Ιερεμίας 7:9-15.
Έχουν προσκολληθεί αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι διάδοχοι των αποστόλων στις διδασκαλίες και στις πράξεις του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του;
Σύμφωνα με τη Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, ένα σύγγραμμα της Ορθόδοξης θεολογίας, η Ορθόδοξη Εκκλησία παρέμεινε διά μέσου των αιώνων αποστολική επειδή “διατήρησε ανόθευτο και απαραχάρακτο το περιεχόμενο του κηρύγματος των Αποστόλων”. (Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 4, [Αθήνα, 1964], στ. 1111) Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει την ίδια άποψη. Ένα Καθολικό Λεξικό (A Catholic Dictionary) αναφέρει: «Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι αποστολική, επειδή τα δόγματά της αποτελούν την πίστη που αποκαλύφτηκε αρχικά στους Αποστόλους, την οποία πίστη περιφρουρεί και εξηγεί δίχως να προσθέτει ή να αφαιρεί από αυτήν». (Λονδίνο, 1957, Γ. Έ. Άντις και Τ. Άρνολντ, σ. 176) Συμφωνεί αυτό με τα γεγονότα;
Η ταυτότητα του Θεού
«Ο όρος Τριάδα χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει το κεντρικό δόγμα της Χριστιανικής θρησκείας».—Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια ([The Catholic Encyclopedia] 1912), Τόμ. 15, σ. 47.
«Ούτε η λέξη Τριάδα ούτε η συγκεκριμένη δοξασία εμφανίζονται στην Καινή Διαθήκη . . . Η δοξασία αναπτύχθηκε σταδιακά με το πέρασμα αρκετών αιώνων και μέσα από πολλές αντιλογίες».—Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα ([The New Encyclopædia Britannica] 1976), Micropædia, Τόμ. 10, σ. 126.
«Υπάρχει η αναγνώριση από μέρους των ερμηνευτών και των Βιβλικών θεολόγων, περιλαμβανομένου και ενός σταθερά αυξανόμενου αριθμού Ρωμαιοκαθολικών, ότι δεν πρέπει κάποιος να μιλάει για ξεκάθαρη διατύπωση περί Τριάδας στην Καινή Διαθήκη χωρίς να έχει σοβαρές επιφυλάξεις. Υπάρχει επίσης μια σχεδόν παράλληλη αναγνώριση από μέρους των ιστορικών δογματικών θεμάτων και των συστηματικών θεολόγων πως όταν κάποιος μιλάει ανεπιφύλακτα υπέρ της ύπαρξης Τριάδας έχει μεταβεί από την αρχική περίοδο της Χριστιανοσύνης σχεδόν στα τέλη του 4ου αιώνα».—Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (1967), Τόμ. 14, σ. 295.
Αγαμία του κλήρου
Ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄, στην εγκύκλιό του Αγαμία του Κλήρου (Sacerdotalis Caelibatus, 1967), υποστήριξε ότι η αγαμία είναι απαίτηση για τους κληρικούς, αλλά παραδέχτηκε ότι «η Καινή Διαθήκη η οποία διατηρεί τις διδασκαλίες του Χριστού και των Αποστόλων . . . δεν απαιτεί φανερά την αγαμία των ιερών διακόνων . . . Ο ίδιος ο Ιησούς δεν θεώρησε την αγαμία απαραίτητη προϋπόθεση όταν εξέλεξε τους Δώδεκα ούτε τη θεώρησαν έτσι οι Απόστολοι για εκείνους που προΐσταντο στις πρώτες Χριστιανικές κοινότητες».—Οι Εγκύκλιοι του Πάπα 1958-1981 ([The Papal Encyclicals 1958-1981] Φολς Τσερτς, Βιρτζίνια· 1981), σ. 204.
“Ο απόστολος Παύλος μιλάει για γάμο των διακόνων, των πρεσβυτέρων και των επισκόπων. . . . Ακολούθησε την έμπρακτη διδασκαλία του Κυρίου, ο οποίος εξέλεξε ως μαθητές του και αποστόλους εγγάμους. . . . Επομένως ουδεμία διάκριση κάνουν ο Κύριος και ο Παύλος για το έγγαμο ή άγαμο των επισκόπων, πρεσβυτέρων και διακόνων. . . . Κατ’ αρχάς, μέχρι του 4ου και του 5ου αιώνα, δεν γινόταν ουδεμία διάκριση μεταξύ εγγάμου ή αγάμου υποψηφίου επισκόπου”.—Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμ. 1, (Αθήνα, 1962), στ. 118, 120.
1 Κορ. 9:5, ΜΠΚ: «Μήπως δεν έχω δικαίωμα να έχω μαζί στα ταξίδια μου αδερφή χριστιανή ως σύζυγο, όπως κάνουν και οι άλλοι απόστολοι και τα αδέρφια του Κυρίου και ο Κηφάς;» (Το όνομα «Κηφάς» είναι ένα αραμαϊκό όνομα που δόθηκε στον Πέτρο· βλέπε Ιωάννης 1:42. Βλέπε επίσης Μάρκος 1:29-31, όπου γίνεται αναφορά στην πεθερά του Σίμωνα, δηλαδή του Πέτρου.)
1 Τιμ. 3:2, ΚΔΤΚ: «Ο επίσκοπος πρέπει να είναι . . . σύζυγος μιας γυναικός».
Πριν από τη Χριστιανική εποχή, ο Βουδισμός απαιτούσε αγαμία από τους ιερείς και τους μοναχούς του. (Ιστορία της Αγαμίας του Κλήρου στη Χριστιανική Εκκλησία [History of Sacerdotal Celibacy in the Christian Church], Λονδίνο, 1932, τέταρτη έκδοση, αναθεωρημένη, Χένρι Τσ. Λία, σ. 6) Ακόμη παλιότερα, η αγαμία ήταν αναγκαία για τις ανώτερες τάξεις του ιερατείου της Βαβυλώνας, σύμφωνα με το βιβλίο Οι Δύο Βαβυλώνες του Α. Χίσλοπ.—(Μετάφραση Ε. Σπανού, Έκδοση Β. Γιαννίκος), σ. 445.
1 Τιμ. 4:1-3, ΜΠΚ: «Το Πνεύμα μέσω των προφητών το λέει ξεκάθαρα ότι στους έσχατους καιρούς θα αποστατήσουν μερικοί από την πίστη και θα προσκολληθούν σε πνεύματα παραπλανητικά και σε διδασκαλίες δαιμονικές . . . Αυτοί απαγορεύουν το γάμο».
Χωρισμός από τον κόσμο
Ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄, απευθυνόμενος το 1965 στα Ηνωμένα Έθνη, είπε: «Οι λαοί της γης στρέφονται στα Ηνωμένα Έθνη ως την τελευταία ελπίδα για ομόνοια και ειρήνη· τολμούμε να παρουσιάσουμε εδώ, μαζί με το δικό μας, το δικό τους φόρο τιμής και ελπίδας».—Η Επίσκεψη του Πάπα ([The Pope’s Visit] Νέα Υόρκη, 1965), Ειδική Έκθεση του Τάιμ-Λάιφ (Time-Life), σ. 26.
Ιωάν. 15:19, ΜΠΚ: «[Ο Ιησούς Χριστός είπε:] Αν ανήκατε στον κόσμο, τότε ο κόσμος θα σας αγαπούσε σαν κάτι δικό του. Επειδή όμως δεν ανήκετε στον κόσμο, αφού εγώ σας διάλεξα και σας ξεχώρισα από τον κόσμο, γι’ αυτό σας μισεί ο κόσμος».
Ιακ. 4:4, ΚΔΤΚ: «Δεν ξέρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεόν;»
Καταφυγή στα όπλα του πολέμου
Ο Καθολικός ιστορικός Ε. Ι. Γουότκιν γράφει: «Όσο οδυνηρό και αν είναι να το παραδεχτούμε, δεν μπορούμε, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την πνευματική εποικοδόμηση ή από εσφαλμένη οσιότητα, να αρνηθούμε ή να αγνοήσουμε το ιστορικό γεγονός ότι οι Επίσκοποι έχουν υποστηρίξει κατ’ εξακολούθηση όλους τους πολέμους που έκαναν οι κυβερνήσεις των κρατών τους. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζω ούτε μία περίπτωση στην οποία η ιεραρχία ενός έθνους έχει καταδικάσει οποιονδήποτε πόλεμο ως άδικο . . . Όποια και αν είναι η επίσημη θεωρία, το ρητό “η χώρα μου έχει πάντα δίκιο” έχει γίνει στην πράξη το αξίωμα που ακολούθησαν σε καιρό πολέμου οι Καθολικοί Επίσκοποι».—Ηθική και Όπλα ([Morals and Missiles] Λονδίνο, 1959), επιμέλεια Τσαρλς Σ. Τόμσον, σ. 57, 58.
Ματθ. 26:52, ΜΠΚ: «Τότε του λέει ο Ιησούς: “Βάλε το μαχαίρι σου ξανά στη θήκη του· γιατί όλοι όσοι τραβούν μαχαίρι από μαχαίρι θα πεθάνουν”».
1 Ιωάν. 3:10-12, ΜΠΚ: «Έτσι διακρίνονται τα παιδιά του Θεού από τα παιδιά του διαβόλου: . . . δεν είναι παιδί του Θεού . . . όποιος δεν αγαπάει τον αδερφό του. Να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Δεν πρέπει να γίνουμε σαν τον Κάιν. Αυτός ήταν γέννημα του διαβόλου και έσφαξε τον αδερφό του».
Με βάση τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, έχουν διδάξει και πράξει όντως αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι διάδοχοι των αποστόλων τα όσα δίδαξε και έπραξε ο Χριστός και οι απόστολοί του;
-
-
Εβραίοι (Ιουδαίοι)Πώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Εβραίοι (Ιουδαίοι)
Ορισμός: Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συνήθως σήμερα για όσους έχουν εβραϊκή καταγωγή, καθώς και για όσους έχουν μεταστραφεί στον Ιουδαϊσμό. Η Αγία Γραφή εφιστά επίσης την προσοχή στο γεγονός ότι υπάρχουν Χριστιανοί οι οποίοι είναι Ιουδαίοι από πνευματική άποψη και αποτελούν τον «Ισραήλ του Θεού».
Είναι οι φυσικοί Ιουδαίοι σήμερα ο εκλεκτός λαός του Θεού;
Αυτό πιστεύουν πολλοί Εβραίοι. Η Εγκυκλοπαίδεια Τζουντάικα ([Encyclopaedia Judaica] Ιερουσαλήμ, 1971, Τόμ. 5, στήλη 498) λέει: «ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ, ένας κοινός χαρακτηρισμός για το λαό του Ισραήλ, ο οποίος εκφράζει την ιδέα ότι ο λαός του Ισραήλ έχει μια ειδική και μοναδική σχέση με τον Θεό του σύμπαντος. Αυτή η ιδέα υπήρξε θεμελιώδης σε ολόκληρη την ιστορία του Ιουδαϊκού στοχασμού».—Βλέπε Δευτερονόμιο 7:6-8· Έξοδος 19:5.
Πολλοί στο Χριστιανικό κόσμο έχουν παρόμοιες απόψεις. Η στήλη «Θρησκεία» του περιοδικού Δι Ατλάντα Τζέρναλ εντ Κονστιτιούσιον ([The Atlanta Journal and Constitution] 22 Ιανουαρίου 1983, σ. 5-Β) ανέφερε: «Αντίθετα με τις διδασκαλίες τις οποίες δίδασκαν επί αιώνες οι εκκλησίες, ότι δηλαδή ο Θεός είχε “απορρίψει το λαό του τον Ισραήλ” και ότι τον είχε αντικαταστήσει με έναν “νέο Ισραήλ”, [ο Πολ Μ. Βαν Μπιούρεν, θεολόγος στο Πανεπιστήμιο Τεμπλ της Φιλαδέλφειας] λέει ότι διάφορες εκκλησίες τώρα διατρανώνουν πως “η διαθήκη μεταξύ του Θεού και του λαού των Εβραίων είναι αιώνια. Η απίστευτη αυτή αλλαγή άποψης εμφανίζεται σε Προτεστάντες και Καθολικούς και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού”». Η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς ([The New York Times] 6 Φεβρουαρίου 1983, σ. 42) πρόσθεσε: «“Υπάρχει ιδιαίτερος θαυμασμός από μέρους μιας συγκεκριμένης παράταξης Ευαγγελικών προς το Ισραήλ καθώς και η πεποίθηση πως ό,τι κάνει το Ισραήλ πρέπει να τυγχάνει υποστήριξης, επειδή ο Θεός είναι με το μέρος του”, είπε ο Τίμοθι Σμιθ, καθηγητής θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και Ευαγγελικός ο οποίος ανήκει στη Μεθοδιστική Εκκλησία». Μερικοί στο Χριστιανικό κόσμο αναμένουν τη μεταστροφή και την τελική σωτηρία όλου του φυσικού Ισραήλ. Άλλοι έχουν την άποψη ότι, επειδή υπήρχε ανέκαθεν ένας αδιάσπαστος δεσμός μεταξύ του Θεού και του Ισραήλ, μόνο οι Εθνικοί χρειάζεται να συμφιλιωθούν με τον Θεό μέσω του Χριστού.
Σκεφτείτε: Μετά τη βαβυλωνιακή εξορία, όταν ο λαός του Ισραήλ αποκαταστάθηκε στη θεόδοτη γη του, έπρεπε να αποκαταστήσει εκεί την αληθινή λατρεία. Ένα από τα πρώτα έργα που ανέλαβε ήταν η ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, από τότε που καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 Κ.Χ., ο ναός δεν ξαναχτίστηκε ποτέ. Αντίθετα, εκεί όπου βρισκόταν πριν ο ναός υπάρχει τώρα ένα Ισλαμικό τέμενος. Αν οι Εβραίοι, οι οποίοι λένε ότι είναι κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο, αποτελούσαν σήμερα στην Ιερουσαλήμ τον εκλεκτό λαό του Θεού, δεν θα έπρεπε να είχε ξαναχτιστεί ο ναός που είχε αφιερωθεί στη λατρεία του;
Ματθ. 21:42, 43: «Ο Ιησούς . . . είπε [στους πρωθιερείς και στους πρεσβυτέρους των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ]: “Δεν διαβάσατε ποτέ στις Γραφές: «Η πέτρα την οποία απέρριψαν οι οικοδόμοι είναι αυτή που έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα. Από τον Ιεχωβά έχει γίνει αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»; Γι’ αυτό, σας λέω: Η βασιλεία του Θεού θα αφαιρεθεί από εσάς και θα δοθεί σε έθνος που παράγει τους καρπούς της”».
Ματθ. 23:37, 38: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, αυτή που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους σε αυτήν—πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου, όπως συγκεντρώνει η κότα τα κλωσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της! Αλλά εσείς δεν το θελήσατε. Δείτε! Ο οίκος σας εγκαταλείπεται σε εσάς».
Δίνει η διαθήκη του Θεού με τον Αβραάμ τη διαβεβαίωση ότι οι Εβραίοι συνεχίζουν να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού;
Γαλ. 3:27-29: «Όλοι εσείς που βαφτιστήκατε στον Χριστό έχετε ντυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό· διότι όλοι εσείς είστε ένας σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού. Επιπλέον, αν ανήκετε στον Χριστό, είστε πραγματικά σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι αναφορικά με μια υπόσχεση». (Συνεπώς, από την άποψη του Θεού, αυτό που καθορίζει ποιοι είναι το σπέρμα του Αβραάμ δεν είναι πια η φυσική καταγωγή από τον Αβραάμ.)
Θα μεταστραφούν όλοι οι Εβραίοι ώστε να πιστέψουν στον Χριστό και να αποκτήσουν αιώνια σωτηρία;
Ρωμ. 11:25, 26: «Δεν θέλω, αδελφοί, να έχετε άγνοια για αυτό το ιερό μυστικό, για να μην είστε φρόνιμοι κατά τη δική σας άποψη: ότι νωθρότητα των αισθήσεων έχει επέλθει εν μέρει στον Ισραήλ μέχρι να μπει ο πλήρης αριθμός των εθνικών, και με αυτόν τον τρόπο [οὕτως, Κείμενο· «έτσι», ΚΔΤΚ] όλος ο Ισραήλ θα σωθεί». (Παρατηρήστε ότι η σωτηρία “όλου του Ισραήλ” επιτυγχάνεται, όχι με τη μεταστροφή όλων των Εβραίων, αλλά με την είσοδο εθνικών. Μερικοί μεταφραστές αποδίδουν ως εξής το εδάφιο 26: «Και τότε ύστερα από αυτό θα σωθεί ο υπόλοιπος Ισραήλ». Παράβαλε ΜΠΚ, ΤΚΔ. Ωστόσο, το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, των Λίντελ και Σκοτ [Εκδόσεις «Ι. Σιδέρης», 1921, Τόμ. 3, σ. 388], δηλώνει ότι η λέξη οὕτως σημαίνει «κατά τούτον τον τρόπον, τοιουτοτρόπως».)
Για να κατανοήσουμε σωστά τα εδάφια Ρωμαίους 11:25, 26, πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη μας τις εξής προηγούμενες δηλώσεις στην ίδια επιστολή: «Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα. Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα». (2:28, 29) «Δεν είναι πράγματι “Ισραήλ” όλοι όσοι προέρχονται από τον Ισραήλ».—9:6.
Είναι απαραίτητο να θέσουν πίστη στον Ιησού Χριστό οι Εβραίοι για να σωθούν;
Τα εδάφια Ησαΐας 53:1-12 προείπαν ότι ο Μεσσίας θα πέθαινε “για να βαστάξει την αμαρτία πολλών και να μεσολαβήσει για τους παραβάτες”. Τα εδάφια Δανιήλ 9:24-27 συνέδεσαν τον ερχομό του Μεσσία και το θάνατό του με την “εξάλειψη της αμαρτίας και την εξιλέωση για το σφάλμα”. Και οι δύο περικοπές δείχνουν ότι οι Εβραίοι χρειάζονταν μια τέτοια μεσολάβηση και εξιλέωση. Θα μπορούσαν να αναμένουν την επιδοκιμασία του Θεού εφόσον απέρριψαν τον Μεσσία που Εκείνος έστειλε;
Πράξ. 4:11, 12: «[Σχετικά με τον Ιησού Χριστό, ο απόστολος Πέτρος υποκινήθηκε από το άγιο πνεύμα να πει στους Ιουδαίους άρχοντες και πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ:] Εκείνος είναι “η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κεφαλή της γωνίας”. Και δεν υπάρχει σωτηρία μέσω κανενός άλλου, γιατί δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό που να έχει δοθεί μεταξύ των ανθρώπων, μέσω του οποίου πρέπει να σωθούμε». (Μολονότι το έθνος του φυσικού Ισραήλ δεν απολαμβάνει πια ειδική εύνοια από τον Θεό, ο δρόμος είναι ανοιχτός για τον κάθε Εβραίο ατομικά, όπως είναι και για κάθε άνθρωπο από όλα τα έθνη, να ωφεληθεί από τη σωτηρία που καθίσταται εφικτή μέσω του Ιησού, του Μεσσία.)
Εκπληρώνουν τα γεγονότα που λαβαίνουν χώρα στο Ισραήλ σήμερα προφητείες της Αγίας Γραφής;
Ιεζ. 37:21, 22, ΜΠΚ: «Ο Κύριος ο Θεός λέει: Θα πάρω τους Ισραηλίτες από τα έθνη όπου έχουν πάει, θα τους συγκεντρώσω από παντού και θα τους φέρω στη χώρα τους. Θα τους κάνω όλους ένα έθνος στη χώρα, στα βουνά του Ισραήλ. Ένας βασιλιάς θα τους κυβερνάει όλους». (Το Ισραήλ σήμερα δεν είναι έθνος στο οποίο βασιλεύει κάποιος από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Έχει δημοκρατία.)
Ησ. 2:2-4, ΜΠΚ: «Θα ᾿ρθούνε μέρες που το όρος του ναού [«του οίκου του Κυρίου», ΒΑΜ] θα κυριαρχεί πάνω στα βουνά, ψηλότερο απ’ όλα τ’ άλλα. Εκεί θα συρρέουν οι λαοί. Εκεί θα τρέχουν έθνη πολλά. “Εμπρός”, θα λένε, “ας ανεβούμε στο όρος του Κυρίου, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ, το δρόμο του να μας διδάξει για να τον ακολουθούμε”. . . . Τότε τα ξίφη τους θα τα σφυρηλατήσουν σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια. Ξίφος δεν θα σηκώνει το ένα έθνος ενάντια στο άλλο και πια δεν θα μαθαίνουν να πολεμούν». (Σήμερα στην Ιερουσαλήμ, εκεί όπου βρισκόταν κάποτε ο ναός, δεν υπάρχει κανένας “οίκος του Θεού του Ιακώβ”, αλλά αντ’ αυτού υπάρχει ένα Ισλαμικό τέμενος. Και δεν γίνεται καμιά ενέργεια από τη μεριά του Ισραήλ ή των γειτόνων του να “σφυρηλατήσουν τα ξίφη τους σε άροτρα”. Εμπιστεύονται για την επιβίωσή τους στη στρατιωτική ετοιμότητα.)
Ησ. 35:1, 2, ΜΠΚ: «Ας χαίρεται η έρημος κι ο τόπος ο ξερός. Η χέρσα γη ας αγάλλεται κι ως κρίνο ας λουλουδίζει. Άνθη ας την πλημμυρίζουνε, φαιδρά ας πανηγυρίζει και της χαράς ν’ ακούγεται γιορταστικός ο αχός. Θα της δοθεί η μεγαλοπρέπεια του Λιβάνου, του Κάρμηλου η λαμπρότητα και της Σαρών. Τότε θα δουν τη δόξα του Κυρίου, το μεγαλείο του δικού μας του Θεού». (Αξιοσημείωτα έργα αναδάσωσης και άρδευσης γίνονται με επιτυχία στο Ισραήλ. Αλλά οι ηγέτες του δεν δίνουν δόξα στον Κύριο, τον Θεό. Όπως είπε ένας πρώην πρωθυπουργός, ο Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν: «Το Ισραήλ είναι αποφασισμένο . . . να νικήσει την έρημο, να την κάνει να ανθίσει με τη δύναμη της επιστήμης και το πρωτοποριακό πνεύμα, και να μεταμορφώσει τη χώρα σε προμαχώνα της δημοκρατίας».)
Ζαχ. 8:23, ΜΠΚ: «Εκείνη την εποχή δέκα άνθρωποι από διαφορετικά έθνη θα πιάνουν την άκρη του μανδύα ενός Ιουδαίου και θα του λένε: “Θέλουμε να ᾿ρθούμε κι εμείς μαζί σου, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι μαζί σας”». (Σε ποιον Θεό αναφέρεται η προφητεία; Στην εβραϊκή γλώσσα το όνομά του [יהוה, κοινώς αποδιδόμενο Ιεχωβά] εμφανίζεται πάνω από 130 φορές σε αυτό και μόνο το βιβλίο των Αγίων Γραφών. Σήμερα, όταν κάποιος χρησιμοποιεί αυτό το όνομα, συμπεραίνουν οι άνθρωποι ότι αυτός είναι οπωσδήποτε Εβραίος; Όχι. Διότι εδώ και πολλούς αιώνες η δεισιδαιμονία έχει κάνει τον εβραϊκό λαό ως σύνολο να αποφεύγει ακόμη και να προφέρει το προσωπικό όνομα του Θεού. Η ραγδαία αύξηση του θρησκευτικού ενδιαφέροντος για το φυσικό Ισραήλ σήμερα δεν ταιριάζει στην προφητεία αυτή.)
Πώς, λοιπόν, πρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν στο σημερινό Ισραήλ; Απλώς ως μέρος των παγκόσμιων εξελίξεων που προλέγονται στην Αγία Γραφή. Μεταξύ αυτών των εξελίξεων είναι ο πόλεμος, η ανομία, η ψύχρανση της αγάπης για τον Θεό και η φιλαργυρία.—Ματθ. 24:7, 12· 2 Τιμ. 3:1-5.
Ανάμεσα σε ποιους εκπληρώνονται σήμερα οι προφητείες για την αποκατάσταση του Ισραήλ;
Γαλ. 6:15, 16: «Ούτε η περιτομή είναι τίποτα ούτε η μη περιτομή, αλλά μια νέα δημιουργία είναι κάτι. Και όλοι όσοι περπατήσουν εύτακτα σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα διαγωγής, σε αυτούς ας είναι ειρήνη και έλεος, ναι, στον Ισραήλ του Θεού». (Επομένως, “ο Ισραήλ του Θεού” δεν προσδιορίζεται πια με βάση τη συμμόρφωση στην απαίτηση που τέθηκε στον Αβραάμ να περιτέμνονται όλα τα αρσενικά του σπιτικού του. Αντίθετα, όπως αναφέρεται στα εδάφια Γαλάτες 3:26-29, αυτοί που ανήκουν στον Χριστό και οι οποίοι είναι γεννημένοι από το πνεύμα γιοι του Θεού “είναι πραγματικά σπέρμα του Αβραάμ”.)
Ιερ. 31:31-34: «“Δείτε! Έρχονται ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά, “κατά τις οποίες θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ και με τον οίκο του Ιούδα μια νέα διαθήκη . . . Και δεν θα διδάσκουν πια ο καθένας το σύντροφό του και ο καθένας τον αδελφό του, λέγοντας: «Γνωρίστε τον Ιεχωβά!» γιατί όλοι τους θα με γνωρίζουν, από τον μικρότερό τους ως και τον μεγαλύτερό τους”, λέει ο Ιεχωβά». (Αυτή η νέα διαθήκη έγινε, όχι με το έθνος του φυσικού Ισραήλ, αλλά με τους όσιους ακολούθους του Ιησού Χριστού στους οποίους προσφέρθηκε η ελπίδα της ουράνιας ζωής. Όταν ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του, τους έδωσε ένα ποτήρι κρασί και είπε: «Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου». [1 Κορ. 11:25])
Αποκ. 7:4: «Άκουσα τον αριθμό εκείνων που ήταν σφραγισμένοι, εκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες, σφραγισμένοι από κάθε φυλή των γιων του Ισραήλ». (Αλλά στα εδάφια που ακολουθούν, γίνεται μνεία για «τη φυλή του Λευί» και «τη φυλή του Ιωσήφ». Αυτές δεν περιλαμβάνονταν στους καταλόγους των 12 φυλών του φυσικού Ισραήλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ λέγεται ότι θα σφραγίζονταν άτομα «από κάθε φυλή», οι φυλές του Δαν και του Εφραΐμ δεν αναφέρονται. [Παράβαλε Αριθμοί 1:4-16.] Εδώ πρέπει να γίνεται αναφορά στον πνευματικό Ισραήλ του Θεού, σε εκείνους οι οποίοι, όπως δείχνουν τα εδάφια Αποκάλυψη 14:1-3, θα συμμετάσχουν μαζί με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του.)
Εβρ. 12:22: «Έχετε πλησιάσει ένα Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και μυριάδες αγγέλων». (Άρα, για την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού οι αληθινοί Χριστιανοί δεν αποβλέπουν στην επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά στην «ουράνια Ιερουσαλήμ».)
-
-
ΕικόνεςΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Εικόνες
Ορισμός: Ορατές αναπαραστάσεις προσώπων ή πραγμάτων. Η εικόνα που είναι αντικείμενο λατρείας αποτελεί είδωλο. Αυτοί που κάνουν πράξεις λατρείας μπροστά σε τέτοιες αναπαραστάσεις λένε συνήθως ότι η λατρεία τους στην πραγματικότητα απευθύνεται στο πνεύμα που αντιπροσωπεύεται από την εικόνα. Σχετικά με την Ορθόδοξη συνήθεια της προσκύνησης εικόνων, η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, ένα σύγγραμμα της Ορθόδοξης θεολογίας, λέει: «Η εικών δεν είναι μία απλή αναπαράστασις ούτε διακόσμησις, ούτε ακόμη εικαστική απόδοσις της Αγίας Γραφής. . . . Είναι λατρευτικόν αντικείμενον, εις το οποίον υπάρχει η θεία χάρις». (Αθ. Μαρτίνου, [Αθήνα, 1964], Τόμ. 5, στ. 409) Σχετικά με τη Ρωμαιοκαθολική συνήθεια, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια ([New Catholic Encyclopedia] 1967, Τόμ. 7, σ. 372) λέει: «Αφού η λατρεία που αποδίδεται σε μια εικόνα ή αναπαράσταση φτάνει και καταλήγει στο πρόσωπο που αντιπροσωπεύεται από αυτήν, το ίδιο είδος λατρείας που αποδίδεται στο πρόσωπο μπορεί να δοθεί και στην εικόνα ή στην αναπαράσταση ως αντιπροσωπευτική του προσώπου». Αυτή η χρήση ομοιωμάτων στη λατρεία είναι συνηθισμένη και σε πολλές μη Χριστιανικές θρησκείες. Δεν είναι διδασκαλία της Αγίας Γραφής.
Τι λέει ο Λόγος του Θεού για την κατασκευή εικόνων που χρησιμοποιούνται ως αντικείμενα λατρείας;
Έξοδ. 20:4, 5, ΚΛΠ: «Δεν θα κατασκευάσης ποτέ διά τον εαυτόν σου είδωλον ούτε εικόνα από όσα υπάρχουν εις τον ουρανόν άνω, όσα εις την γην κάτω και όσα εις τα ύδατα κάτω από την γην. Δεν θα προσκυνήσης αυτά, ούτε θα τα λατρεύσης· διότι Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλότυπος». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) (Παρατηρήστε ότι η απαγόρευση ήταν ενάντια στην κατασκευή εικόνων και στην προσκύνησή τους.)
Λευιτ. 26:1, ΛΧ: «Μη κατασκευάσητε είδωλα δι’ εαυτούς και μη λαξεύσητε εικόνας ή ηγιασμένας στήλας δι’ εαυτούς και μη τοποθετήσητε άγαλμα εις την γην σας, διά να προσκυνήτε τούτο· διότι εγώ, ο Κύριος, είμαι ο Θεός σας». (Δεν έπρεπε να στηθεί καμιά εικόνα η οποία θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο λατρευτικής προσκύνησης.)
2 Κορ. 6:16, ΜΠΚ: «Μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού και ο ναός των ειδώλων; Εσείς είστε ναός του αληθινού Θεού».
1 Ιωάν. 5:21, ΚΔΤΚ: «Παιδιά, φυλαχθήτε από τα είδωλα [«είδωλα», ΚΔΒ, ΕΜΖ· «ψεύτικους θεούς», ΜΠΚ]».
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν εικόνες απλώς ως βοηθήματα στη λατρεία του αληθινού Θεού;
Ιωάν. 4:23, 24, ΚΔΤΚ: «Οι αληθινοί προσκυνηταί θα λατρεύσουν τον Πατέρα πνευματικά και αληθινά, διότι τέτοιοι θέλει ο Πατέρας να είναι εκείνοι που τον λατρεύουν. Ο Θεός είναι Πνεύμα και εκείνοι που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά». (Όσοι εξαρτώνται από τις εικόνες για να τους βοηθήσουν να εκδηλώσουν την αφοσίωσή τους δεν λατρεύουν τον Θεό «πνευματικά», αλλά βασίζονται σε ό,τι μπορούν να δουν με τα φυσικά τους μάτια.)
2 Κορ. 5:7, ΚΔΒ: «Περπατούμε με την πίστη, όχι με την όραση».
Ησ. 40:18, ΜΠΚ: «Με ποιον θέλετε να παρομοιάστε το Θεό; Και ποιο ομοίωμα να πείτε πως του μοιάζει;»
Πράξ. 17:29, ΜΠΚ: «Αφού, λοιπόν, είμαστε γενιά του Θεού, δε θα πρέπει να νομίζουμε ότι η θεότητα είναι κάτι όμοιο με χρυσάφι ή ασήμι ή πέτρα, δηλαδή με γλυπτό έργο της τέχνης ή της φαντασίας του ανθρώπου».
Ησ. 42:8, ΜΠΚ: «Εγώ είμαι ο Κύριος [«Γιαχβέ», αστερίσκος], αυτό είναι τ’ όνομά μου. Τη δόξα μου δεν θα τη δώσω σε άλλον, ούτε τη φήμη μου στα είδωλα [«γλυπτά αγάλματα», ΛΧ]».
Θα πρέπει να αποδίδουμε ευλάβεια στους «αγίους» ως μεσολαβητές προς τον Θεό, χρησιμοποιώντας ίσως εικόνες τους ως βοηθήματα στη λατρεία μας;
Πράξ. 10:25, 26, ΜΠΚ: «Όπως έμπαινε ο Πέτρος, έτρεξε ο Κορνήλιος να τον προϋπαντήσει· έπεσε στα πόδια του και τον προσκύνησε. Ο Πέτρος τον σήκωσε λέγοντας: “Σήκω πάνω. Κι εγώ άνθρωπος είμαι”». (Εφόσον ο Πέτρος δεν επιδοκίμασε αυτή την ευλαβική προσκύνηση όταν ήταν προσωπικά παρών, θα μας πρότρεπε να γονατίσουμε μπροστά σε μια εικόνα του; Βλέπε επίσης Αποκάλυψη 19:10.)
Ιωάν. 14:6, 14, ΜΠΚ: «Ο Ιησούς του απάντησε: “Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή· κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα. Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου, εγώ θα το πραγματοποιήσω”». (Ο Ιησούς δηλώνει καθαρά εδώ ότι μόνο μέσω αυτού μπορούμε να πλησιάσουμε τον Πατέρα και ότι τα αιτήματά μας πρέπει να υποβάλλονται στο όνομα του Ιησού.)
1 Τιμ. 2:5, ΜΠΚ: «Ένας είναι ο Θεός κι ένας ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός». (Δεν υπάρχει εδώ περιθώριο για να υπηρετήσουν και άλλοι στο ρόλο του μεσίτη προς όφελος των μελών της εκκλησίας του Χριστού.)
Βλέπε επίσης σελίδες 37, 38, στο λήμμα «Άγιοι».
Έχουν στο μυαλό τους οι λάτρεις κυρίως το πρόσωπο που αντιπροσωπεύει η εικόνα ή θεωρούν ορισμένες εικόνες ανώτερες από άλλες;
Ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν το ζήτημα οι λάτρεις. Γιατί; Επειδή ένα βασικό στοιχείο διαφοροποίησης της «εικόνας» από το «είδωλο» είναι η χρήση της εικόνας.
Στο μυαλό του λάτρη, μήπως κάποια εικόνα ενός προσώπου έχει περισσότερη αξία ή σπουδαιότητα από κάποια άλλη εικόνα του ίδιου προσώπου; Αν ναι, τότε η εικόνα, και όχι το πρόσωπο, είναι αυτό που έχει κυρίως ο λάτρης στο μυαλό του. Γιατί διανύουν οι άνθρωποι μεγάλες αποστάσεις για να προσκυνήσουν σε ορισμένους ναούς; Δεν θεωρείται ότι αυτή καθαυτή η εικόνα έχει «θαυματουργικές» δυνάμεις; Για παράδειγμα, από το βιβλίο Οι Τρεις Παναγίες του Καθεδρικού Ναού της Σαρτρ (Les Trois Notre-Dame de la Cathédrale de Chartres), του εφημέριου Υβ Ντελαπόρτ, πληροφορούμαστε σχετικά με τις εικόνες της Μαρίας στον καθεδρικό ναό της Σαρτρ, στη Γαλλία: «Αυτές οι εικόνες, που είναι είτε αγάλματα είτε ζωγραφικές αναπαραστάσεις είτε απεικονίσεις σε βιτρό παραθύρων, δεν είναι εξίσου διάσημες. . . . Μόνο τρεις είναι το αντικείμενο πραγματικής λατρείας: Η Παναγία της Κρύπτης, η Παναγία του Κίονα και η Παναγία του “Μπελ Βεριέρ”». Σχετικά με τις εικόνες της Μαρίας στην Ελλάδα, η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία αναφέρει: “Οι εικόνες της Παναγίας σε πολλά μέρη, όπως στην Τήνο, στην Πάρο, στη Νάξο, είναι θαυματουργές . . . Αυτές είναι συνήθως κατάφορτες από τα πολύτιμα αφιερώματα των πιστών”. (Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 8, [Αθήνα, 1966], στ. 717) Αν, όμως, οι λάτρεις είχαν στο μυαλό τους κυρίως το πρόσωπο και όχι την εικόνα, όλες οι εικόνες αυτού του προσώπου θα έπρεπε να θεωρούνται εξίσου καλές, έτσι δεν είναι;
Χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί εικόνες στη λατρεία;
Η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία λέει: “Κατά την αρχαϊκή εποχή του χριστιανισμού οι οπαδοί του απέρριπταν και καταδίκαζαν τη χρήση εικόνων των θείων προσώπων, διότι αυτές συνδέονταν άρρηκτα με την ειδωλολατρία”.—Τόμ. 6, (Αθήνα, 1965), στ. 1230.
“Μόνο εθνικοί . . . ή αιρετικοί . . . είχαν στην αρχή αγάλματα και υποτιθέμενες εικόνες του Ιησού”.—Εκκλησιαστική Ιστορία, Α. Δ. Κυριακού, (Αθήνα, 1881), Τόμ. 1, σ. 179.
Πώς θεωρεί ο Θεός τις εικόνες που γίνονται αντικείμενα λατρείας;
Ιερ. 10:14, 15, ΜΠΚ: «Κάθε τεχνίτης που φτιάχνει είδωλα νιώθει ντροπή για τα κατασκευάσματά του, γιατί είναι ψεύτικα, χυτά, και δεν υπάρχει μέσα τους πνοή. Είναι ένα τίποτα, έργα γελοία».
Ησ. 44:13-19, ΜΠΚ: «Ο ξυλουργός το ξύλο του μετράει, το σχέδιο χαράζει με κοντύλι, με το σκαρπέλο το δουλεύει, το σημειώνει με το διαβήτη. Μορφή του δίνει ανθρώπινη, την ομορφιά του ανθρώπου, για να το βάλει σε ναό. Μπορεί να κόψει και να χρησιμοποιήσει κέδρους ή να διαλέξει ένα πλατάνι ή μια βαλανιδιά ή κάποιο άλλο δέντρο από το δάσος ή ακόμα να φυτέψει ένα πεύκο που θα το μεγαλώσει η βροχή. Στον άνθρωπο θα χρησιμεύσει για καυσόξυλα. Απ’ αυτό το ξύλο παίρνει και θερμαίνεται, με το ίδιο ακόμα φτιάχνει ένα θεό και τον λατρεύει· το κάνει είδωλο και μπρος του γονατίζει. Με το μισό απ’ αυτό το ξύλο ανάβει τη φωτιά, στα κάρβουνά του ψήνει το κρέας που θα φάει, χορταίνει και ζεσταίνεται και λέει: “Ωραία που ’ναι η ζεστασιά, να βλέπεις τη φωτιά!” Με το υπόλοιπο κατασκευάζει ένα θεό, φτιάχνει το είδωλό του· μπροστά του γονατίζει και το προσκυνάει, προσεύχεται σ’ αυτό και λέει: “Εσύ είσ’ ο θεός μου, λύτρωσέ με”. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουνε τι κάνουν, δεν καταλαβαίνουν. Έχουν κλειστά τα μάτια τους ώστε να μη βλέπουν, και τις καρδιές τους ώστε να μην αισθάνονται. Δε χρησιμοποιούν τη σκέψη τους ούτε τη γνώση ή τη νόησή τους, ώστε να πουν: “Μισό απ’ αυτό το δέντρο το έκαψα, πάνω στα κάρβουνά του έψησα ψωμί ή κρέας κι έφαγα· και το υπόλοιπό του θα το κάνω είδωλο, θα γονατίσω μπρος σ’ ένα κομμάτι ξύλο;”»
Ιεζ. 14:6, ΜΠΚ: «Ο Κύριος, ο Θεός, λέει: Μετανοήστε κι εγκαταλείψτε τα είδωλά [«κοπρώδη είδωλά», ΜΝΚ] σας· πάψτε πια να τηρείτε τα βδελυρά έθιμά σας».
Ιεζ. 7:20, ΛΧ: «Υπερηφανεύθησαν διά την ωραιότητα των κοσμημάτων των και κατεσκεύασαν εξ αυτών εικόνας των βδελυγμάτων των, των ειδώλων των, διό και θα καταστήσω αυτά ακάθαρτα [«κάτι το αποκρουστικό», ΜΝΚ] δι’ αυτούς».
Πώς πρέπει να θεωρούμε τις εικόνες στις οποίες αποδίδαμε ευλάβεια στο παρελθόν;
Δευτ. 7:25, 26, ΚΛΠ: «Τα αγάλματα των θεών των θα τα παραδώσετε εις το πυρ, διά να καούν. Δεν θα επιθυμήσης και δεν θα πάρης διά τον εαυτόν σου το χρυσίον και το αργύριον από αυτά. Μη θελήσης να αμαρτήσης λαμβάνων το χρυσίον αυτό, διότι είναι πολύ μισητόν ενώπιον Κυρίου του Θεού σου. Τέτοια βδελύγματα δεν θα εισαγάγης εις το σπίτι σου, διότι άλλως θα είσαι και συ αναθεματισμένος, όπως και εκείνο. Θα το αποστρέφεσαι με όλην σου την δύναμιν και θα αισθάνεσαι κάθε βδελυγμίαν». (Ενώ οι υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα δεν είναι εξουσιοδοτημένοι να καταστρέφουν τις εικόνες που ανήκουν σε άλλους ανθρώπους, αυτή η εντολή που δόθηκε στον Ισραήλ παρέχει ένα υπόδειγμα σχετικά με το πώς θα πρέπει να θεωρούν οποιεσδήποτε εικόνες έχουν στην κατοχή τους, στις οποίες ίσως να απέδιδαν ευλάβεια στο παρελθόν. Παράβαλε Πράξεις 19:19.)
1 Ιωάν. 5:21, ΚΔΤΚ: «Παιδιά, φυλαχθήτε από τα είδωλα [«ψεύτικους θεούς», ΜΠΚ]».
Ιεζ. 37:23, ΜΠΚ: «Δε θα μολύνονται πια με τη λατρεία των ειδώλων τους, . . . θα είναι λαός μου κι εγώ θα είμαι Θεός τους».
Τι επίδραση θα μπορούσε να έχει στο δικό μας μέλλον η χρήση εικόνων στη λατρεία;
Δευτ. 4:25, 26, ΚΛΠ: «Εάν . . . τυχόν παρανομήσετε, ώστε να κατασκευάσετε γλυπτήν εικόνα οιουδήποτε όντος [«είδωλο με οποιαδήποτε μορφή», ΜΠΚ· «ομοίωμα, υπό μορφήν οποιουδήποτε όντος», ΛΧ] και διαπράξετε αυτό το πονηρόν ενώπιον Κυρίου του Θεού σας, ώστε να τον παροργίσετε εναντίον σας, εγώ επικαλούμαι σήμερον ως μάρτυρας εναντίον σας τον ουρανόν και την γην . . . ασφαλώς και βεβαίως θα καταστραφήτε και θα εξαφανισθήτε». (Η άποψη του Θεού δεν έχει αλλάξει. Βλέπε Μαλαχίας 3:5, 6.)
1 Κορ. 10:14, 20, ΜΠΚ: «Γι’ αυτούς τους λόγους, αγαπητοί μου, φεύγετε μακριά από τη λατρεία των ειδώλων. . . . Ό,τι θυσιάζουν οι εθνικοί στους ιερούς τόπους, τα προσφέρουν στα δαιμόνια και όχι στον αληθινό Θεό· και φυσικά δεν επιθυμώ για σας να έρχεστε σε κοινωνία με τα πονηρά πνεύματα».
Αποκ. 21:8, ΜΠΚ: «Οι δειλοί όμως, οι άπιστοι, οι βδελυροί, οι φονιάδες, οι πόρνοι, οι μάγοι, οι ειδωλολάτρες κι όσοι αντιστρατεύονται την αλήθεια, θα ’χουν το μερίδιό τους στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος».
Ψαλμ. 115:4-8, ΛΧ: «Τα είδωλά των δεν είναι παρά άργυρος και χρυσός, έργα χειρών ανθρώπων. Στόμα έχουν, αλλά δεν ομιλούν, οφθαλμούς έχουν, αλλά δεν βλέπουν, ώτα έχουν, αλλά δεν ακούουν, ρίνας έχουν, αλλά δεν οσφραίνονται, χείρας έχουν, αλλά δεν ψηλαφούν, πόδας έχουν, αλλά δεν περιπατούν· ούτε δύνανται να εκβάλουν ήχον από τον λάρυγγά των. Οι κατασκευάζοντες αυτά θα γίνουν ως αυτά, πάντες οι ελπίζοντες εις αυτά».
-
-
ΈκτρωσηΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Έκτρωση
Ορισμός: Η εκβολή εμβρύου το οποίο κανονικά δεν είναι σε θέση να ζήσει έξω από τη μήτρα. Η ακούσια εκβολή μπορεί να είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης ατέλειας ή ατυχήματος. Η σκόπιμη πρόκληση εκβολής με αποκλειστικό στόχο την αποφυγή της γέννησης ενός ανεπιθύμητου παιδιού αποτελεί εκούσια αφαίρεση ανθρώπινης ζωής.
Πώς θα πρέπει να επηρεάζει την άποψή μας για αυτό το θέμα η Πηγή της ανθρώπινης ζωής;
Πράξ. 17:28: «Από αυτόν [τον Θεό] έχουμε ζωή και κινούμαστε και υπάρχουμε».
Ψαλμ. 36:9: «Σε εσένα [Ιεχωβά Θεέ] είναι η πηγή της ζωής».
Ρωμ. 14:12: «Ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό».
Θεωρεί ο Ιεχωβά πολύτιμη τη ζωή ενός παιδιού ακόμη και στα πολύ αρχικά στάδια ανάπτυξης μετά τη σύλληψη;
Ψαλμ. 139:13-16: «Με κράτησες [Ιεχωβά] καλυμμένο στην κοιλιά της μητέρας μου. . . . Τα μάτια σου με είδαν όταν ήμουν έμβρυο, και στο βιβλίο σου ήταν καταγραμμένα όλα τα μέρη μου».
Έχει πει ποτέ ρητά ο Θεός ότι είναι υπόλογο το άτομο που προξενεί βλάβη σε ένα αγέννητο παιδί;
Έξοδ. 21:22, 23: «Σε περίπτωση που παλεύουν άντρες και χτυπήσουν μια έγκυο γυναίκα και βγουν τα παιδιά της αλλά δεν συμβεί θανατηφόρο ατύχημα, εξάπαντος θα του επιβληθεί αποζημίωση σύμφωνα με ό,τι απαιτήσει από αυτόν ο ιδιοκτήτης της γυναίκας· και θα τη δώσει μέσω των δικαστών. Αλλά αν συμβεί θανατηφόρο ατύχημα, τότε πρέπει να δώσεις ψυχή αντί ψυχής». (Μερικές μεταφράσεις δίνουν την εντύπωση ότι το βασικό ζήτημα σε αυτόν το νόμο που δόθηκε στον Ισραήλ ήταν το τι θα συνέβαινε στη μητέρα, όχι στο έμβρυο. Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο, όμως, αναφέρεται σε θανατηφόρο ατύχημα που θα συνέβαινε είτε στη μητέρα είτε στο παιδί.)
Πόσο σοβαρή είναι η εκούσια αφαίρεση ανθρώπινης ζωής για λόγους που δεν έχουν την έγκριση του Θεού;
Γέν. 9:6: «Όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί το αίμα του, γιατί κατά την εικόνα του Θεού έκανε εκείνος τον άνθρωπο».
1 Ιωάν. 3:15: «Κανένας ανθρωποκτόνος δεν έχει αιώνια ζωή που να παραμένει σε αυτόν».
Έξοδ. 20:13: «Δεν πρέπει να διαπράξεις φόνο».
Μήπως δικαιολογείται η έκτρωση αν ο γιατρός αποφανθεί ότι η συνέχιση της εγκυμοσύνης ως το τέλος θα ήταν επιζήμια για την υγεία της μητέρας;
Οι ιατρικές γνωματεύσεις είναι μερικές φορές λανθασμένες. Θα ήταν σωστό να σκοτώσουμε έναν συνάνθρωπό μας επειδή υπάρχει πιθανότητα να βλάψει αυτός κάποιον άλλον; Αν στη διάρκεια του τοκετού πρέπει να γίνει επιλογή μεταξύ της ζωής της μητέρας και της ζωής του παιδιού, επαφίεται στους ενδιαφερομένους να κάνουν αυτή την επιλογή. Ωστόσο, η πρόοδος που έχει επιτευχθεί σε πολλές χώρες όσον αφορά τις ιατρικές διαδικασίες έχει κάνει αυτές τις περιπτώσεις πολύ σπάνιες.
Αν Κάποιος Πει—
“Αλλά έχω το δικαίωμα να αποφασίζω για θέματα που επηρεάζουν το σώμα μου”.
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Καταλαβαίνω την άποψή σας. Σήμερα τα δικαιώματά μας καταπατούνται πολύ συχνά. Πολλοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το τι συμβαίνει στους άλλους. Αλλά η Αγία Γραφή παρέχει κατευθυντήριες γραμμές που μπορούν να μας προστατέψουν. Για να έχουμε, όμως, τα οφέλη από αυτές πρέπει να αναλάβουμε και τις ευθύνες”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Πολλοί άντρες έχουν εγκαταλείψει τη μητέρα των παιδιών τους. Αλλά σε ένα σπίτι όπου και οι δύο σύζυγοι ζουν σύμφωνα με τους κανόνες της Αγίας Γραφής, ο σύζυγος αγαπάει πραγματικά τη γυναίκα του και τα παιδιά του και προμηθεύει για αυτούς μένοντας πιστά κοντά τους. (1 Τιμ. 5:8· Εφεσ. 5:28-31)” (2) “Αν θέλουμε να εισπράττουμε τέτοια αγάπη και σεβασμό, πρέπει και εμείς να εφαρμόζουμε τους Γραφικούς κανόνες στη στάση που διακρατούμε απέναντι στα μέλη της οικογένειάς μας. Πώς λέει η Αγία Γραφή να θεωρούμε τα παιδιά που φέρνουμε στη ζωή; (Ψαλμ. 127:3· αντιπαράβαλε Ησαΐας 49:15.)”
-
-
ΕνθάρρυνσηΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Ενθάρρυνση
Ορισμός: Κάτι που δίνει θάρρος ή παρέχει ελπίδα. Όλοι χρειαζόμαστε ενθάρρυνση. Για να δώσουμε ενθάρρυνση ίσως απαιτείται να προσφέρουμε προσωπική βοήθεια ή να εκφράσουμε εκτίμηση. Συχνά η ενθάρρυνση περιλαμβάνει το να βοηθήσουμε κάποιον να δει πώς μπορεί να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση ή να συζητήσουμε μαζί του λόγους που οικοδομούν πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον. Η Αγία Γραφή παρέχει την καλύτερη βάση για τέτοια ενθάρρυνση, και τα εδάφια που παρατίθενται παρακάτω μπορούν να μας βοηθήσουν να ενθαρρύνουμε άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις. Μερικές φορές πετυχαίνουμε πολλά απλώς και μόνο συμπάσχοντας με τους άλλους.—Ρωμ. 12:15.
Για αυτούς που περνούν δοκιμασίες λόγω ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ—
Αποκ. 21:4, 5: «“[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει”. Και Εκείνος που κάθεται στο θρόνο είπε: “Δείτε! Κάνω νέα τα πάντα”. Επίσης, λέει: “Γράψε, επειδή αυτά τα λόγια είναι πιστά και αληθινά”».
Ματθ. 9:35: «Ο Ιησούς άρχισε περιοδεία σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, διδάσκοντας . . . και κηρύττοντας τα καλά νέα της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε είδους ασθένεια και κάθε είδους πάθηση». (Συνδυάζοντας αυτές τις θεραπείες με το κήρυγμά του για τη Βασιλεία, ο Ιησούς προμήθευσε μια θαυμάσια πρόγευση του τι θα κάνει για το ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του.)
2 Κορ. 4:13, 16: «Και εμείς ασκούμε πίστη . . . Γι’ αυτό, δεν παραιτούμαστε, αλλά ακόμη και αν ο εξωτερικός μας άνθρωπος [το φυσικό μας σώμα] φθείρεται, σίγουρα ο εσωτερικός μας άνθρωπος ανανεώνεται [ή παίρνει νέες δυνάμεις] από ημέρα σε ημέρα». (Μπορεί να φθειρόμαστε από φυσική άποψη. Αλλά πνευματικά ανανεωνόμαστε καθώς συνεχίζουμε να τρεφόμαστε με τις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού.)
Βλέπε επίσης Λουκάς 7:20-23.
Για άτομα που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα λόγω ΘΑΝΑΤΟΥ—
Ησ. 25:8, 9: «Θα καταπιεί το θάνατο για πάντα, και ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά θα εξαλείψει οπωσδήποτε τα δάκρυα από όλα τα πρόσωπα. . . . Και εκείνη την ημέρα θα λένε: “Αυτός είναι ο Θεός μας. Ελπίσαμε σε αυτόν και θα μας σώσει. Αυτός είναι ο Ιεχωβά. Ελπίσαμε σε αυτόν. Ας ευφρανθούμε και ας χαρούμε με τη σωτηρία του”».
Ιωάν. 5:28, 29: «Μη θαυμάζετε για αυτό, επειδή έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν, όσοι έκαναν καλά πράγματα σε ανάσταση ζωής, όσοι έπραξαν απαίσια πράγματα σε ανάσταση κρίσης».
Ιωάν. 11:25, 26: «Ο Ιησούς τής είπε: “Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που ασκεί πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή· και όποιος ζει και ασκεί πίστη σε εμένα δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;”»
Ψαλμ. 146:5, 9: «Ευτυχισμένος είναι [εκείνος] του οποίου η ελπίδα είναι στον Ιεχωβά τον Θεό του. . . . Ανακουφίζει το αγόρι που είναι ορφανό από πατέρα καθώς και τη χήρα». (Ακόμη και τώρα ο Θεός δείχνει τέτοιο στοργικό ενδιαφέρον για εκείνους που πενθούν.)
Βλέπε επίσης Λουκάς 7:11-16· 8:49-56.
Για άτομα που αντιμετωπίζουν ΔΙΩΓΜΟ επειδή κάνουν το θέλημα του Θεού—
Ψαλμ. 27:10: «Ακόμη και αν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκαταλείψουν, ο Ιεχωβά θα με δεχτεί».
1 Πέτρ. 4:16: «Αν . . . υποφέρει ως Χριστιανός, ας μην ντρέπεται, αλλά ας δοξάζει τον Θεό με αυτό το όνομα».
Παρ. 27:11: «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται, για να έχω τι να απαντήσω σε εκείνον που με εμπαίζει». (Με την πιστότητά μας δίνουμε μια απάντηση στην ψεύτικη κατηγορία του Σατανά ότι κανένας δεν θα συνεχίσει να υπηρετεί τον Θεό αν υποστεί σκληρή δοκιμασία.)
Ματθ. 5:10-12: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν υποστεί διωγμό για χάρη της δικαιοσύνης, επειδή σε αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Ευτυχισμένοι είστε όταν οι άνθρωποι σας ονειδίσουν και σας επιφέρουν διωγμό και με ψέματα πουν κάθε είδους πονηρό πράγμα εναντίον σας εξαιτίας μου. Να χαίρεστε και να σκιρτάτε από χαρά, επειδή η ανταμοιβή σας είναι μεγάλη στους ουρανούς· διότι με αυτόν τον τρόπο δίωξαν τους προφήτες πριν από εσάς».
Πράξ. 5:41, 42: «[Οι απόστολοι], λοιπόν, έφυγαν από το Σάνχεδριν χαρούμενοι επειδή είχαν υπολογιστεί άξιοι να ατιμαστούν για χάρη του ονόματός του. Και κάθε ημέρα στο ναό και από σπίτι σε σπίτι συνέχισαν αδιάκοπα να διδάσκουν και να διακηρύττουν τα καλά νέα για τον Χριστό, τον Ιησού».
Φιλιπ. 1:27-29: «Μόνο να συμπεριφέρεστε με τρόπο αντάξιο προς τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό . . . και χωρίς να σας φοβίζουν από καμιά άποψη οι ενάντιοί σας. Αυτό ακριβώς είναι απόδειξη καταστροφής για αυτούς αλλά σωτηρίας για εσάς· και αυτή η ένδειξη είναι από τον Θεό, επειδή σε εσάς δόθηκε το προνόμιο για χάρη του Χριστού, όχι μόνο να θέτετε την πίστη σας σε αυτόν, αλλά και να υποφέρετε για χάρη του».
Για αυτούς που είναι αποκαρδιωμένοι λόγω ΑΔΙΚΙΑΣ—
Ψαλμ. 37:10, 11: «Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια· και θα παρατηρήσεις τον τόπο του, και εκείνος δεν θα υπάρχει. Οι πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».
Ησ. 9:6, 7: «Παιδί γεννήθηκε σε εμάς, γιος δόθηκε σε εμάς· και η αρχοντική διακυβέρνηση θα είναι στον ώμο του. Και το όνομά του θα κληθεί Θαυμαστός Σύμβουλος, Κραταιός Θεός, Αιώνιος Πατέρας, Άρχοντας Ειρήνης. Στην αφθονία της αρχοντικής διακυβέρνησης και στην ειρήνη δεν θα υπάρχει τέλος, πάνω στο θρόνο του Δαβίδ και πάνω στη βασιλεία του, για να την εδραιώσει και να τη στηρίξει με κρίση και με δικαιοσύνη, από τώρα μέχρι και στον αιώνα. Ο ζήλος του Ιεχωβά των στρατευμάτων θα το κάνει αυτό».
Δαν. 2:44: «Στις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων, ο Θεός του ουρανού θα εγκαθιδρύσει μια βασιλεία η οποία ποτέ δεν θα καταστραφεί. Και η βασιλεία αυτή δεν θα περάσει σε άλλον λαό. Θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες αυτές τις βασιλείες και η ίδια θα παραμένει στους αιώνες».
Βλέπε επίσης Ησαΐας 32:1, 2· 2 Πέτρου 3:13.
Για εκείνους που πιέζονται πολύ από ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ—
Ησ. 65:21, 22: «Θα χτίσουν σπίτια και θα κατοικήσουν· θα φυτέψουν αμπέλια και θα φάνε τον καρπό τους. Δεν θα χτίζουν αυτοί και άλλος να κατοικεί· δεν θα φυτεύουν αυτοί και άλλος να τρώει. . . . Το έργο των χεριών τους οι εκλεγμένοι μου θα το χρησιμοποιούν στο πλήρες».
Ψαλμ. 72:8, 16: «[Ο Μεσσιανικός Βασιλιάς] θα έχει υπηκόους από θάλασσα σε θάλασσα και από τον Ποταμό ως τα πέρατα της γης. Θα υπάρχει πληθώρα σιτηρών στη γη· στην κορυφή των βουνών θα υπάρχει υπεραφθονία».
Ματθ. 6:33: «Εξακολουθήστε, λοιπόν, να επιζητείτε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του, και όλα αυτά τα άλλα πράγματα [οι υλικές ανάγκες της ζωής] θα σας προστεθούν».
Ρωμ. 8:35, 38, 39: «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Μήπως θλίψη ή στενοχώριες ή διωγμός ή πείνα ή γύμνια ή κίνδυνος ή σπαθί; Διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε κυβερνήσεις ούτε παρόντα πράγματα ούτε μελλοντικά πράγματα ούτε δυνάμεις ούτε ύψος ούτε βάθος ούτε καμιά άλλη δημιουργία θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία είναι στον Χριστό Ιησού, τον Κύριό μας».
Βλέπε επίσης Εβραίους 13:5, 6.
Για άτομα που έχουν αποθαρρυνθεί εξαιτίας δικών τους ΑΔΥΝΑΜΙΩΝ—
Ψαλμ. 34:18: «Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά· και σώζει εκείνους που έχουν καταθλιμμένο πνεύμα».
Ψαλμ. 103:13, 14: «Όπως ο πατέρας δείχνει έλεος στους γιους του, έτσι και ο Ιεχωβά έδειξε έλεος σε όσους τον φοβούνται. Διότι αυτός γνωρίζει καλά την πλάση μας, θυμάται ότι είμαστε χώμα».
Νεεμ. 9:17: «Εσύ είσαι Θεός που κάνει πράξεις συγχώρησης, που είναι φιλεύσπλαχνος και ελεήμων, που είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη».
2 Πέτρ. 3:9, 15: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια. Επιπλέον, να θεωρείτε την υπομονή του Κυρίου μας σωτηρία».
-
-
ΕξέλιξηΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Εξέλιξη
Ορισμός: Οργανική εξέλιξη είναι η θεωρία ότι ο πρώτος ζωντανός οργανισμός προήλθε από ύλη στην οποία δεν υπήρχε ζωή. Κατόπιν, καθώς αναπαραγόταν, λέγεται ότι μεταβαλλόταν σε διαφορετικά είδη ζωντανών οργανισμών, παράγοντας τελικά όλες τις μορφές της χλωρίδας και της πανίδας που υπήρξαν ποτέ στη γη. Λέγεται ότι όλα αυτά επιτεύχθηκαν χωρίς την υπερφυσική παρέμβαση ενός Δημιουργού. Μερικά άτομα προσπαθούν να αναμείξουν την πίστη στον Θεό με την εξέλιξη, λέγοντας ότι ο Θεός δημιούργησε μέσω εξέλιξης, ότι έφερε σε ύπαρξη τις αρχικές μορφές ζωής και ότι έπειτα οι ανώτερες μορφές ζωής, περιλαμβανομένου και του ανθρώπου, προήλθαν από την εξέλιξη. Δεν είναι διδασκαλία της Αγίας Γραφής.
Είναι η εξέλιξη πράγματι επιστημονική;
Η «επιστημονική μέθοδος» έχει ως εξής: Παρατηρείτε τι συμβαίνει· με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, διατυπώνετε μια θεωρία για το τι μπορεί να ισχύει· δοκιμάζετε τη θεωρία με περαιτέρω παρατηρήσεις και με πειράματα· και προσέχετε να δείτε αν οι προβλέψεις που βασίζονται στη θεωρία εκπληρώνονται. Ακολουθούν άραγε αυτή τη μέθοδο εκείνοι που πιστεύουν και διδάσκουν την εξέλιξη;
Ο αστρονόμος Ρόμπερτ Τζάστροου λέει: «Προς μεγάλη τους απογοήτευση [οι επιστήμονες] δεν έχουν κάποια σαφή απάντηση, επειδή οι χημικοί ποτέ δεν κατάφεραν να αντιγράψουν τα πειράματα της φύσης σύμφωνα με τα οποία η ζωή δημιουργήθηκε από μη ζωντανή ύλη. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς συνέβη αυτό».—Ο Μαγεμένος Αργαλειός: Νοημοσύνη στο Σύμπαν ([The Enchanted Loom: Mind in the Universe] Νέα Υόρκη, 1981), σ. 19.
Ο εξελικτιστής Λώρεν Άιζελι παραδέχτηκε: «Αφού επέπληξε το θεολόγο για την εμπιστοσύνη του στους μύθους και στα θαύματα, η επιστήμη βρίσκεται στην ανεπιθύμητη θέση να αναγκάζεται να δημιουργήσει μια δική της μυθολογία: δηλαδή την υπόθεση ότι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι συμβαίνει σήμερα, παρά τις μεγάλες προσπάθειες, στην πραγματικότητα συνέβη στο πολύ μακρινό παρελθόν».—Το Ατέλειωτο Ταξίδι ([The Immense Journey] Νέα Υόρκη, 1957), σ. 199.
Σύμφωνα με το περιοδικό Νέος Επιστήμονας: «Ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες, και κυρίως ολοένα και περισσότεροι εξελικτιστές . . . , υποστηρίζουν ότι η δαρβινική εξελικτική θεωρία δεν είναι καν γνήσια επιστημονική θεωρία. . . . Πολλοί από τους επικριτές θεωρούνται επιστήμονες εξαιρετικού κύρους».—New Scientist, 25 Ιουνίου 1981, σ. 828.
Ο φυσικός Χ. Σ. Λίψον είπε: «Η μόνη αποδεκτή εξήγηση είναι η δημιουργία. Γνωρίζω ότι αυτό είναι ανάθεμα για τους φυσικούς, όπως είναι πραγματικά και για εμένα, αλλά δεν πρέπει να απορρίψουμε μια θεωρία που δεν μας αρέσει αν η πειραματική απόδειξη την υποστηρίζει». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.)—Δελτίο Φυσικής (Physics Bulletin), 1980, Τόμ. 31, σ. 138.
Συμφωνούν μεταξύ τους αυτοί που υποστηρίζουν την εξέλιξη; Πώς σας κάνουν αυτά τα γεγονότα να νιώθετε για όσα διδάσκουν;
Ο πρόλογος της έκδοσης για την εκατοστή επέτειο του βιβλίου του Δαρβίνου Η Καταγωγή των Ειδών ([Origin of Species] Λονδίνο, 1956) λέει: «Όπως γνωρίζουμε, υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων ανάμεσα στους βιολόγους, όχι μόνο για τα αίτια, αλλά ακόμη και για την ίδια τη διαδικασία της εξέλιξης. Αυτή η διάσταση υπάρχει επειδή οι αποδείξεις είναι ανεπαρκείς και δεν οδηγούν σε κανένα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Επομένως είναι σωστό και κατάλληλο να επιστήσουμε την προσοχή τού μη επιστημονικού κοινού στις διαφωνίες για την εξέλιξη».—Από τον Γ. Ρ. Τόμσον, τον τότε διευθυντή του Κοινοπολιτειακού Ινστιτούτου Βιολογικού Ελέγχου στην Οτάβα του Καναδά.
«Έναν αιώνα μετά το θάνατο του Δαρβίνου, δεν έχουμε ακόμη την παραμικρή τεκμαρτή ή έστω λογικοφανή ιδέα σχετικά με το πώς πραγματικά έλαβε χώρα η εξέλιξη—και στα πρόσφατα χρόνια αυτό έχει οδηγήσει σε μια ασυνήθιστη σειρά συγκρούσεων γύρω από το όλο ζήτημα. . . . Υφίσταται μια κατάσταση σχεδόν ανοιχτού πολέμου ανάμεσα στους ίδιους τους εξελικτιστές, όπου όλες οι [εξελικτικές] αιρέσεις προωθούν μερικές νέες τροποποιήσεις».—Κ. Μπούκερ (αρθρογράφος της εφημερίδας Τάιμς [Times] του Λονδίνου), Δε Σταρ ([The Star] Γιοχάνεσμπουργκ), 20 Απριλίου 1982, σ. 19.
Το επιστημονικό περιοδικό Ντισκάβερ ανέφερε: «Η εξέλιξη . . . δεν υφίσταται επίθεση μόνο από τους φονταμενταλιστές Χριστιανούς, αλλά αμφισβητείται ακόμη και από φημισμένους επιστήμονες. Ανάμεσα στους παλαιοντολόγους, τους επιστήμονες που μελετούν το αρχείο των απολιθωμάτων, υπάρχει αυξανόμενη διαφωνία».—Discover, Οκτώβριος 1980, σ. 88.
Ποια άποψη υποστηρίζει το αρχείο των απολιθωμάτων;
Ο Δαρβίνος παραδέχτηκε: «Εάν πολυάριθμα είδη . . . πράγματι εμφανίστηκαν στη ζωή ξαφνικά, το γεγονός αυτό θα ήταν ολέθριο για τη θεωρία της εξέλιξης». (Η Καταγωγή των Ειδών, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, 1997, σ. 396) Δείχνουν οι αποδείξεις ότι «πολυάριθμα είδη» ήρθαν σε ύπαρξη ταυτόχρονα ή μήπως φανερώνουν σταδιακή ανάπτυξη, όπως υποστηρίζει η εξέλιξη;
Έχουν βρεθεί αρκετά απολιθώματα για να βγει ένα σωστό συμπέρασμα;
Ο Πόρτερ Κιρ, επιστήμονας του Σμιθσόνειου Ινστιτούτου, λέει: «Υπάρχουν εκατό εκατομμύρια απολιθώματα, όλα ταξινομημένα και αναγνωρισμένα, σε μουσεία σε ολόκληρο τον κόσμο». (Νέος Επιστήμονας, 15 Ιανουαρίου 1981, σ. 129) Το σύγγραμμα Οδηγός στην Ιστορία της Γης (A Guide to Earth History) προσθέτει: «Με τη βοήθεια των απολιθωμάτων οι παλαιοντολόγοι μπορούν τώρα να μας δώσουν μια έξοχη εικόνα της ζωής των περασμένων εποχών».—(Νέα Υόρκη, 1956), Ρίτσαρντ Κάρινγκτον, έκδοση Μέντορ, σ. 48.
Τι δείχνει στην πραγματικότητα το αρχείο των απολιθωμάτων;
Το Δελτίο Πληροφοριών (Bulletin) του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Σικάγο τόνισε: «Η θεωρία του Δαρβίνου για την [εξέλιξη] συνδέεται ανέκαθεν πολύ στενά με τις αποδείξεις των απολιθωμάτων, και πιθανώς οι περισσότεροι υποθέτουν ότι τα απολιθώματα αποτελούν ένα πολύ σημαντικό μέρος της γενικότερης επιχειρηματολογίας που παρουσιάζεται για να υποστηρίξει τις δαρβινικές ερμηνείες για την ιστορία της ζωής. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι απόλυτα αληθινό. . . . Το γεωλογικό αρχείο ούτε τότε ούτε και τώρα παρέχει κάποια πλήρως διαβαθμισμένη αλυσίδα αργής και προοδευτικής εξέλιξης».—Ιανουάριος 1979, Τόμ. 50, Αρ. 1, σ. 22, 23.
Το βιβλίο Μια Άποψη της Ζωής (A View of Life) δηλώνει: «Από την αρχή της Κάμβριας περιόδου και για μια περίοδο 10 εκατομμυρίων ετών περίπου, όλες οι μεγάλες ομάδες των ασπόνδυλων που ανέπτυξαν σκελετό έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση με τη θεαματικότερη έξαρση ποικιλίας που έχει σημειωθεί ποτέ στον πλανήτη μας».—(Καλιφόρνια, 1981), Σαλβαντόρ Ε. Λούρια, Στίβεν Τζέι Γκουλντ, Σαμ Σίνγκερ, σ. 649.
Ο παλαιοντολόγος Άλφρεντ Ρόμερ έγραψε: «Κάτω από αυτήν [την Κάμβρια περίοδο], υπάρχουν ιζήματα τεράστιου πάχους στα οποία θα περιμέναμε να βρεθούν πρόγονοι των Κάμβριων μορφών. Αλλά δεν τους βρίσκουμε· αυτά τα παλιότερα στρώματα είναι σχεδόν γυμνά από ίχνη ζωής, και θα μπορούσαμε δικαιολογημένα να πούμε ότι η γενική εικόνα είναι συνεπής με την ιδέα μιας ειδικής δημιουργίας στην αρχή της Κάμβριας περιόδου».—Φυσική Ιστορία (Natural History), Οκτώβριος 1959, σ. 467.
Ο ζωολόγος Χάρολντ Κόφιν δηλώνει: «Αν η προοδευτική εξέλιξη από απλές σε πολύπλοκες μορφές είναι σωστή, θα έπρεπε να βρεθούν οι πρόγονοι αυτών των πλήρως αναπτυγμένων ζωντανών πλασμάτων της Κάμβριας εποχής· αλλά δεν έχουν βρεθεί και οι επιστήμονες παραδέχονται ότι υπάρχει μικρή ελπίδα να βρεθούν ποτέ. Με βάση τα γεγονότα και μόνο, με βάση αυτά που έχουν όντως βρεθεί μέσα στη γη, ταιριάζει καλύτερα η θεωρία για μια ξαφνική δημιουργική πράξη μέσω της οποίας εμφανίστηκαν οι βασικές μορφές ζωής».—Ελευθερία (Liberty), Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 1975, σ. 12.
Ο Καρλ Σαγκάν, στο βιβλίο του Κόσμος (Cosmos), αναγνώρισε με ειλικρίνεια: «Οι αποδείξεις των απολιθωμάτων θα μπορούσαν να είναι σύμφωνες με την ιδέα ενός Μεγάλου Σχεδιαστή».—(Νέα Υόρκη, 1980) σ. 29.
Θα μπορούσε η εξελικτική διαδικασία να ήταν αποτέλεσμα μεταλλάξεων, δηλαδή ξαφνικών δραστικών αλλαγών στα γονίδια;
Το περιοδικό Σάιενς Ντάιτζεστ (Science Digest) δηλώνει: «Οι ρεβιζιονιστές της εξέλιξης πιστεύουν ότι οι μεταλλάξεις σε βασικά ρυθμιστικά γονίδια μπορεί να αποτελούν τη γενετική ώθηση που απαιτεί η θεωρία των τεράστιων αλμάτων την οποία υποστηρίζουν». Ωστόσο, το περιοδικό παραθέτει επίσης τα λόγια του Βρετανού ζωολόγου Κόλιν Πάτερσον, ο οποίος δηλώνει: «Οι εικασίες μπορούν να διατυπώνονται ανεξέλεγκτα. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτά τα καθοριστικά ρυθμιστικά γονίδια». (Φεβρουάριος 1982, σ. 92) Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για την υποστήριξη της θεωρίας.
Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια παραδέχεται: «Το γεγονός ότι οι περισσότερες μεταλλάξεις είναι επιβλαβείς για τον οργανισμό φαίνεται δύσκολο να συμφιλιωθεί με την άποψη ότι η μετάλλαξη είναι η πηγή των πρώτων υλών της εξέλιξης. Πράγματι, οι προερχόμενοι από μεταλλάξεις οργανισμοί που απεικονίζονται στα βιβλία της βιολογίας είναι μια συλλογή περίεργων πλασμάτων και τερατουργημάτων, και η μετάλλαξη φαίνεται να είναι μάλλον καταστρεπτική παρά δημιουργική διεργασία».—The Encyclopedia Americana, (1977), Τόμ. 10, σ. 742.
Τι θα λεχθεί για τους «πιθηκανθρώπους» που απεικονίζονται σε σχολικά βιβλία, εγκυκλοπαίδειες και μουσεία;
«Πρέπει να καταφύγουμε στη φαντασία για να προσθέσουμε τη σάρκα και τις τρίχες σε αυτές τις αναπαραστάσεις. . . . Το χρώμα του δέρματος· το χρώμα, η μορφή και η κατανομή του τριχώματος· η μορφή των χαρακτηριστικών· και η όψη του προσώπου—όσον αφορά αυτά τα χαρακτηριστικά δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα για οποιουσδήποτε προϊστορικούς ανθρώπους».—Η Βιολογία της Φυλής ([The Biology of Race] Νέα Υόρκη, 1971), Τζέιμς Κινγκ, σ. 135, 151.
«Η συντριπτική πλειονότητα των εμπνεύσεων των καλλιτεχνών βασίζεται περισσότερο στη φαντασία παρά σε αποδείξεις. . . . Οι καλλιτέχνες πρέπει να δημιουργήσουν κάτι μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου—όσο πιο παλιό λέγεται ότι είναι το είδος του ανθρώπου τόσο πιο πιθηκοειδή τον κάνουν».—Σάιενς Ντάιτζεστ, Απρίλιος 1981, σ. 41.
«Όπως μαθαίνουμε προοδευτικά ότι οι πρωτόγονοι άνθρωποι δεν ήταν κατ’ ανάγκην απολίτιστοι, έτσι πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ότι οι πρώτοι άνθρωποι της Εποχής των Παγετώνων δεν ήταν ούτε άγρια ζώα ούτε μισοπίθηκοι ούτε ηλίθιοι. Να γιατί όλες οι προσπάθειες ανασύνθεσης του ανθρώπου του Νεάντερταλ ή ακόμη και του ανθρώπου του Πεκίνου ήταν απερίγραπτη ανοησία».—Άνθρωπος, Θεός και Μαγεία ([Man, God and Magic] Νέα Υόρκη, 1961), Ίβαρ Λίσνερ, σ. 304.
Δεν παρουσιάζουν τα σχολικά βιβλία την εξέλιξη ως γεγονός;
«Πολλοί επιστήμονες υποκύπτουν στον πειρασμό να είναι δογματικοί, . . . κατ’ επανάληψη το ερώτημα της προέλευσης των ειδών έχει παρουσιαστεί σαν να είχε οριστικά τακτοποιηθεί. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο αναληθές. . . . Αλλά η τάση να είναι κανείς δογματικός επιμένει και αυτό δεν εξυπηρετεί την υπόθεση της επιστήμης».—Δε Γκάρντιαν (The Guardian), Λονδίνο, Αγγλία, 4 Δεκεμβρίου 1980, σ. 15.
Είναι όμως λογικό να πιστεύουμε πως οτιδήποτε υπάρχει σε αυτή τη γη δημιουργήθηκε σε έξι ημέρες;
Υπάρχουν μερικές θρησκευτικές ομάδες που διδάσκουν ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα σε έξι 24ωρες ημέρες. Η Αγία Γραφή όμως δεν λέει κάτι τέτοιο.
Τα εδάφια Γένεση 1:3-31 περιγράφουν το πώς ο Θεός προετοίμασε τη γη που ήδη υπήρχε για να γίνει κατοικία για τους ανθρώπους. Λένε ότι αυτό έγινε στη διάρκεια μιας περιόδου έξι ημερών, αλλά δεν λένε ότι αυτές οι ημέρες ήταν 24ωρες. Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί συχνά τον όρο «ημέρα» για να περιγράψει μια μεγάλη περίοδο χρόνου. (Παράβαλε 2 Πέτρου 3:8.) Επομένως, οι “ημέρες” που αναφέρονται στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης θα μπορούσαν λογικά να έχουν διάρκεια χιλιάδων ετών.
Για περαιτέρω λεπτομέρειες, βλέπε σελίδα 147.
Αν Κάποιος Πει—
“Πιστεύω στην εξέλιξη”
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Πιστεύετε ότι ο Θεός είχε κάποια ανάμειξη στα πράγματα ή μήπως πιστεύετε ότι από την αρχή ακόμη η ανάπτυξη της ζωής ήταν αποκλειστικά ζήτημα τύχης; (Κατόπιν συνεχίστε ανάλογα με αυτά που θα πει το άτομο.)”
Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Δεν θα ήταν ρεαλιστικό να απορρίψουμε κάτι που έχει αποδειχτεί πλήρως ότι είναι επιστημονικό γεγονός, έτσι δεν είναι; . . . Έχω εδώ μερικά σχόλια επιστημόνων σχετικά με αυτό το σημείο τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα. (Χρησιμοποιήστε ύλη από τις σελίδες 174, 175, κάτω από τον υπότιτλο «Είναι η εξέλιξη πράγματι επιστημονική;» ή από τις σελίδες 175, 176, κάτω από τον υπότιτλο «Συμφωνούν μεταξύ τους αυτοί που υποστηρίζουν την εξέλιξη; . . .»)”
Άλλη εισήγηση: “Όταν κάτι αποδεικνύεται από αδιάσειστα στοιχεία, πρέπει όλοι να το πιστεύουμε, έτσι δεν είναι; . . . Θυμάμαι ότι στα σχολικά μου βιβλία χρησιμοποιούνταν εικόνες απολιθωμάτων για να υποστηρίξουν την εξέλιξη. Αλλά από τότε έχω διαβάσει μερικά πολύ ενδιαφέροντα σχόλια επιστημόνων σχετικά με το αρχείο των απολιθωμάτων. Έχω μερικά από αυτά εδώ. (Χρησιμοποιήστε ύλη από τις σελίδες 176-178, κάτω από τον υπότιτλο «Ποια άποψη υποστηρίζει το αρχείο των απολιθωμάτων;»)”
Μια επιπρόσθετη εισήγηση: “Προφανώς σας αρέσει να βλέπετε τα πράγματα ρεαλιστικά, έτσι δεν είναι; . . . Και εμένα μου αρέσει αυτό”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: “Αν κάνω περίπατο στην εξοχή και διαπιστώσω ότι μερικές πέτρες και μερικά ξύλα έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να φτιαχτεί ένα σπίτι, πρέπει να το θεωρήσω αυτονόητο ότι κάποιος ήταν εκεί πριν από εμένα και το έχτισε, δεν συμφωνείτε; . . . Θα ήταν, όμως, λογικό να συμπεράνω ότι τα λουλούδια που έχουν φυτρώσει δίπλα από το σπίτι έχουν προέλθει απλώς τυχαία; Αν έχω αυτή την άποψη, πρέπει να τα κοιτάξω πιο προσεκτικά και να παρατηρήσω το περίπλοκο σχέδιο, επειδή γνωρίζω τη θεμελιώδη αλήθεια ότι όπου υπάρχει σχέδιο πρέπει να υπάρχει και σχεδιαστής. Αυτό μας λέει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Εβραίους 3:4”.
Ή θα μπορούσατε να απαντήσετε (σε ένα ηλικιωμένο άτομο): “Μια από τις κύριες ιδέες της εξέλιξης είναι ότι σε αυτήν οφείλεται η πρόοδος του ανθρώπου, η ανάπτυξή του στο σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα, έτσι δεν είναι;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Είστε άτομο που έχει ζήσει αρκετά χρόνια. Θυμάστε πώς ήταν τα πράγματα όταν ήσασταν παιδί; Υπήρχε τόσο πολύ έγκλημα όσο υπάρχει σήμερα; . . . Έπρεπε πάντα η πόρτα να είναι κλειδωμένη; . . . Θα λέγατε ότι οι άνθρωποι τότε έδειχναν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους γείτονές τους και για τα ηλικιωμένα άτομα από ό,τι σήμερα; . . . Επομένως, ενώ η τεχνολογική πρόοδος είναι μεγάλη, οι ίδιοι οι άνθρωποι φαίνεται ότι χάνουν μερικές από τις ιδιότητες που έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Γιατί να συμβαίνει αυτό;” (2) “Διαπιστώνω ότι αυτά τα πραγματικά γεγονότα, τα οποία έχουμε και οι δύο παρατηρήσει, συμφωνούν με όσα είναι γραμμένα εδώ στην Αγία Γραφή, στο εδάφιο Ρωμαίους 5:12. . . . Επομένως, ο άνθρωπος στην πραγματικότητα ρέπει προς τη φθορά”. (3) “Ωστόσο, η Αγία Γραφή δείχνει με ποιον τρόπο θα αλλάξουν τα πράγματα. (Δαν. 2:44· Αποκ. 21:3, 4)”
“Πιστεύω ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο μέσω της εξέλιξης”
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Έχω μιλήσει και με άλλους που έχουν την ίδια άποψη. Έχω καταλάβει σωστά ότι είστε άτομο με ισχυρή πίστη στον Θεό; . . . Άρα, η πίστη σας έχει στην πραγματικότητα την πρώτη θέση στη ζωή σας· προσπαθείτε να αξιολογήσετε τα άλλα πράγματα έχοντας αυτήν ως οδηγό, έτσι δεν είναι; . . . Έτσι βλέπω και εγώ τα πράγματα”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Γνωρίζω ότι, αν αυτό που πιστεύω είναι πράγματι αλήθεια, δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τα αποδεδειγμένα επιστημονικά γεγονότα. Γνωρίζω παράλληλα ότι θα ήταν ανόητο να αγνοήσω τι λέει ο Λόγος του Θεού, επειδή ο Θεός γνωρίζει πολύ περισσότερα σχετικά με τα έργα του από ό,τι οποιοσδήποτε από εμάς. Μου έκανε εντύπωση αυτό που η Αγία Γραφή, ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού, λέει εδώ στο εδάφιο Γένεση 1:21 (τονίστε τη φράση «κατά τα είδη τους»)”. (2) “Στη συνέχεια, από το εδάφιο Γένεση 2:7 μαθαίνουμε ότι ο Θεός έκανε τον άνθρωπο, όχι από προϋπάρχοντα ζώα, αλλά από το χώμα”. (3) “Και από τα εδάφια 21, 22 διαπιστώνουμε ότι η Εύα έγινε, όχι από κάποιο ζώο, αλλά από ένα από τα πλευρά του Αδάμ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη ύλη”.
Ή θα μπορούσατε να πείτε: “(Αφού δημιουργήσετε κοινή βάση, όπως υποδεικνύεται παραπάνω . . .) Μερικοί λένε ότι η αναφορά της Αγίας Γραφής στον Αδάμ ήταν απλώς αλληγορική. Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί;” (1) “Προσέξτε τι αναφέρεται εδώ, στο εδάφιο Ρωμαίους 5:19: «Όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου [του Αδάμ] πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί, παρόμοια και μέσω της υπακοής του ενός [του Ιησού Χριστού] πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι». Παρόμοια, το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:22 λέει: «Όπως σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν». Αλλά αν πράγματι δεν υπήρξε «άνθρωπος» με το όνομα Αδάμ, τότε ποτέ δεν αμάρτησε ένας τέτοιος άνθρωπος. Αν δεν αμάρτησε και δεν κληροδότησε την αμαρτία στους απογόνους του, τότε δεν χρειαζόταν να δώσει ο Χριστός τη ζωή του για χάρη του ανθρωπίνου γένους. Αν ο Χριστός πράγματι δεν έδωσε τη ζωή του για χάρη μας, τότε δεν υπάρχει προοπτική ζωής πέρα από τα τωρινά λίγα χρόνια. Αυτό θα σήμαινε ότι στην ουσία δεν έχει νόημα η Χριστιανοσύνη”. (2) “Εντούτοις, στη Χριστιανοσύνη είναι ενσωματωμένες οι υψηλότερες ηθικές αρχές που υπάρχουν. Είναι δυνατόν να προέρχονται οι πιο εξαίσιες διδασκαλίες περί αλήθειας και εντιμότητας από κάτι που βασικά είναι ψέμα;” (Βλέπε επίσης σελίδες 41-43, στο λήμμα «Αδάμ και Εύα».)
“Οι πολύ μορφωμένοι άνθρωποι, όμως, πιστεύουν στην εξέλιξη”
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Αυτό είναι αλήθεια, αλλά έχω διαπιστώσει ότι ακόμη και αυτοί που λένε πως πιστεύουν στην εξέλιξη μπορεί να έχουν σοβαρές διαφωνίες με κάποιους άλλους που και εκείνοι την πιστεύουν. (Αναφέρετε παραδείγματα από την ύλη στις σελίδες 175, 176.) Επομένως, πρέπει να εξετάσουμε προσωπικά τις αποδείξεις για να δούμε τι πρέπει να πιστέψουμε—την εξέλιξη ή τη δημιουργία”.
Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο, έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι είναι πολύ μορφωμένοι αλλά δεν την πιστεύουν”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Γιατί αυτή η διαφορά; Όλοι τους γνωρίζουν τα ίδια στοιχεία. Μήπως παίζει κάποιον ρόλο το κίνητρο; Πιθανώς”. (2) “Πώς μπορείτε να αποφασίσετε ποιους θα πιστέψετε; Βλέποντας την ομάδα ως σύνολο (και χωρίς να κρίνετε άτομα), ποια ομάδα πιστεύετε ότι θα ήταν η πιο έντιμη—αυτοί που πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, και επομένως αισθάνονται υπόλογοι σε αυτόν, ή αυτοί που λένε ότι αποτελούν προϊόν τύχης και επομένως είναι υπόλογοι μόνο στον εαυτό τους;” (3) “Άρα, χρειάζεται να εξετάσουμε προσωπικά τις αποδείξεις για να δούμε τι από τα δύο—η δημιουργία ή η εξέλιξη—προμηθεύει τις πιο ικανοποιητικές απαντήσεις για τη ζωή”.
-
-
ΕξομολόγησηΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Εξομολόγηση
Ορισμός: Δημόσια ή ιδιωτική αποκάλυψη ή παραδοχή των αμαρτημάτων κάποιου.
Βασίζεται στην Αγία Γραφή το “μυστήριο της εξομολόγησης” προς έναν ιερέα;
Ο τρόπος με τον οποίο προσφωνείται ο ιερέας
Ο πατροπαράδοτος τύπος, που χρησιμοποιείται συχνά από τους Καθολικούς, είναι: «Ευλόγησέ με, Πάτερ, επειδή αμάρτησα. Πέρασε [διάστημα χρόνου] από την τελευταία μου Εξομολόγηση».—Περιοδικό Ο Καθολικός των ΗΠΑ (U.S. Catholic), Οκτώβριος 1982, σ. 6.
Ματθ. 23:1, 9, ΜΠΚ: «Τότε ο Ιησούς . . . είπε: . . . “Πατέρα σας μην ονομάσετε κανέναν στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας: ο ουράνιος».
Αμαρτήματα που μπορούν να συγχωρηθούν
“Άφεση παρέχεται σε όλα τα εξομολογηθέντα αμαρτήματα, μεγάλα και μικρά”.—Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία (της Ορθόδοξης θεολογίας), Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 8, (Αθήνα, 1966), στ. 1058.
«Ανέκαθεν η Εκκλησία δίδασκε ότι όλα τα αμαρτήματα, όσο σοβαρά και αν είναι, μπορούν να συγχωρηθούν».—Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια ([The Catholic Encyclopedia] που φέρει την Καθολική σφραγίδα και έγκριση), Ρ. Κ. Μπρόντερικ (Νάσβιλ, Τενεσί· 1976), σ. 554.
Εβρ. 10:26, ΜΠΚ: «Αν ζούμε στην αμαρτία με τη θέλησή μας παρ’ όλο που γνωρίσαμε καλά την αλήθεια, δεν απομένει πια καμιά θυσία για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας».
Μάρκ. 3:29, ΜΠΚ: «Όποιος όμως προσβάλει το Πνεύμα το Άγιο, δε θα συγχωρηθεί ποτέ· είναι ένοχος αιώνιας καταδίκης».
Πώς πρέπει να δείχνεται η μετάνοια
Συχνά ο εξομολογητής ζητάει από τον μετανοούντα να πει αρκετές φορές το «Πάτερ Ημών», το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ή το «Χαίρε Μαρία».
Ματθ. 6:7: «Όταν προσεύχεστε, μη λέτε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά, όπως κάνουν οι εθνικοί, γιατί νομίζουν ότι θα εισακουστούν λόγω της πολυλογίας τους».
Ματθ. 6:9-12, ΜΠΚ: «Εσείς, λοιπόν, έτσι να προσεύχεστε: Πατέρα μας, που βρίσκεσαι στους ουρανούς, . . . χάρισέ μας τα χρέη των αμαρτιών μας». (Δεν υπάρχει καμιά εντολή στην Αγία Γραφή που να μας λέει να προσευχόμαστε στη Μαρία ή μέσω αυτής. Βλέπε Φιλιππησίους 4:6, επίσης σελίδες 294, 295, στο λήμμα «Μαρία».)
Ρωμ. 12:9, ΕΜΖ: «Η αγάπη σας να είναι απροσποίητη. Να απεχθάνεστε το κακό και να μένετε σταθερά προσκολλημένοι στο καλό».
Δεν εξουσιοδότησε ο Ιησούς τους αποστόλους του να συγχωρούν αμαρτίες;
Ιωάν. 20:21-23, ΜΠΚ: «“Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς”. Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: “Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες· σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι”».
Πώς το κατάλαβαν και πώς το εφάρμοσαν αυτό οι απόστολοι; Δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή ούτε μία περίπτωση μυστικής εξομολόγησης σε απόστολο έπειτα από την οποία να έδωσε αυτός συγχώρηση. Ωστόσο, στην Αγία Γραφή εκτίθενται οι απαιτήσεις για να συγχωρηθεί κάποιος από τον Θεό. Οι απόστολοι, κατευθυνόμενοι από το άγιο πνεύμα, μπορούσαν να διακρίνουν αν κάποιος ανταποκρινόταν σε αυτές τις απαιτήσεις και βάσει αυτού μπορούσαν να πουν αν ο Θεός τον είχε συγχωρήσει ή όχι. Για παραδείγματα, βλέπε Πράξεις 5:1-11, επίσης 1 Κορινθίους 5:1-5 και 2 Κορινθίους 2:6-8.
Βλέπε επίσης το λήμμα «Διαδοχή Αποστόλων».
Οι γνώμες των μελετητών σχετικά με την προέλευση της μυστικής εξομολόγησης διαφέρουν
Η Εκκλησιαστική Ιστορία, του Β. Στεφανίδη, αναφέρει: “Η μυστική εξομολόγηση των κρυφών αμαρτημάτων επικράτησε στην Ανατολή και στη Δύση από την 4η εκατονταετηρίδα”.—Εκδόσεις Παπαδημητρίου, Έκτη Έκδοση, σ. 304, 305.
Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, του Ρ. Κ. Μπρόντερικ, δηλώνει: «Από τον τέταρτο αιώνα και μετά η μυστική εξομολόγηση είναι η αναγνωρισμένη μέθοδος».—Σ. 58.
Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια λέει: «Πολλοί σύγχρονοι Καθολικοί και Προτεστάντες ιστορικοί ανάγουν την προέλευση των επιτίμιων ως κανονικού μέσου διαπαιδαγώγησης στις εκκλησίες της Ιρλανδίας, της Ουαλίας και της Βρετανίας, όπου τα Μυστήρια, περιλαμβανομένης και της Μετάνοιας, τα τελούσε συνήθως ο ηγούμενος του μοναστηριού και οι ιερείς-μοναχοί του. Φαίνεται ότι η συνήθεια των επανειλημμένων εξομολογήσεων και της ομολογίας πίστης εισάχθηκε στους λαϊκούς με υπόδειγμα τις εξομολογήσεις των μοναχών και τη μοναστική συνήθεια παροχής πνευματικής κατεύθυνσης, δημόσιας και ιδιωτικής. . . . Ωστόσο, μόνο από τον 11ο αιώνα και μετά άρχισαν τα κρυφά αμαρτήματα να συγχωρούνται την ώρα της εξομολόγησης και προτού ολοκληρωθούν τα επιτίμια».—New Catholic Encyclopedia (1967), Τόμ. 11, σ. 75.
Ο ιστορικός Α. Χ. Σάις γράφει: «Τα θρησκευτικά κείμενα δείχνουν ότι στη Βαβυλωνία ασκούνταν τόσο η δημόσια όσο και η μυστική εξομολόγηση. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι η μυστική εξομολόγηση ήταν η αρχαιότερη και η πιο συνηθισμένη μέθοδος».—Οι Θρησκείες της Αρχαίας Αιγύπτου και της Βαβυλωνίας ([The Religions of Ancient Egypt and Babylonia] Εδιμβούργο, 1902), σ. 497.
Τι πιστεύουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σχετικά με την εξομολόγηση;
Όταν ένα άτομο αμαρτάνει εναντίον του Θεού
Ματθ. 6:6-12: «Όταν προσεύχεσαι, πήγαινε μέσα στο ιδιαίτερο δωμάτιό σου και, αφού κλείσεις την πόρτα σου, προσευχήσου στον Πατέρα σου, ο οποίος είναι στα κρυφά . . . “Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου . . . και συγχώρησέ μας τα χρέη μας, όπως και εμείς έχουμε συγχωρήσει τους χρεώστες μας”».
Ψαλμ. 32:5: «Την αμαρτία μου εξομολογήθηκα τελικά σε εσένα [Θεέ], και το σφάλμα μου δεν το κάλυψα. Είπα: “Θα εξομολογηθώ τις παραβάσεις μου στον Ιεχωβά”. Και εσύ συγχώρησες το σφάλμα των αμαρτιών μου».
1 Ιωάν. 2:1: «Αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό που είναι μαζί με τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος».
Όταν κάποιος αδικεί συνάνθρωπό του ή αδικείται ο ίδιος
Ματθ. 5:23, 24: «Αν, λοιπόν, φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε το δώρο σου εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, και φύγε· πρώτα κάνε ειρήνη με τον αδελφό σου και κατόπιν, αφού γυρίσεις, πρόσφερε το δώρο σου».
Ματθ. 18:15: «Αν ο αδελφός σου διαπράξει αμαρτία, πήγαινε και έκθεσε ξεκάθαρα το σφάλμα του ανάμεσα σε εσένα και σε αυτόν μόνο».
Λουκ. 17:3: «Αν ο αδελφός σου διαπράξει αμαρτία, επίπληξέ τον, και αν μετανοήσει, συγχώρησέ τον».
Εφεσ. 4:32: «Να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρησε ανεπιφύλακτα εσάς».
Όταν κάποιος αναμειχθεί σε σοβαρή αδικοπραγία και θέλει πνευματική βοήθεια
Ιακ. 5:14-16: «Είναι κανείς μεταξύ σας άρρωστος [πνευματικά]; Ας καλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθούν για αυτόν, αλείβοντάς τον με λάδι στο όνομα του Ιεχωβά. Και η προσευχή της πίστης θα κάνει καλά εκείνον που πάσχει, και ο Ιεχωβά θα τον εγείρει. Και αν έχει διαπράξει αμαρτίες, αυτό θα του συγχωρηθεί [από τον Θεό]. Να ομολογείτε, λοιπόν, φανερά τις αμαρτίες σας ο ένας στον άλλον και να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον, για να γιατρευτείτε».
Παρ. 28:13: «Όποιος καλύπτει τις παραβάσεις του δεν θα έχει επιτυχία, αλλά σε όποιον τις ομολογεί και τις εγκαταλείπει θα δειχτεί έλεος».
Τι γίνεται αν ένα άτομο διαπράττει αμαρτίες αλλά δεν ζητάει βοήθεια;
Γαλ. 6:1: «Αδελφοί, ακόμη και αν ένας άνθρωπος κάνει κάποιο εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφθεί, εσείς που έχετε πνευματικά προσόντα να προσπαθείτε να διορθώσετε αυτόν τον άνθρωπο με πνεύμα πραότητας, προσέχοντας ο καθένας σας τον εαυτό του, μήπως και εσύ πειραστείς».
1 Τιμ. 5:20: «Να ελέγχεις μπροστά σε όλους τους παρατηρητές [δηλαδή εκείνους που γνωρίζουν προσωπικά την υπόθεση] εκείνους που αμαρτάνουν, για να έχουν φόβο και οι υπόλοιποι».
1 Κορ. 5:11-13: «Να πάψετε να συναναστρέφεστε με οποιονδήποτε αποκαλείται αδελφός ο οποίος είναι πόρνος ή άπληστος ή ειδωλολάτρης ή υβριστής ή μέθυσος ή άρπαγας, μάλιστα ούτε καν να τρώτε με τέτοιον άνθρωπο. . . . “Να απομακρύνετε τον πονηρό άνθρωπο από ανάμεσά σας”».
-
-
Επιστροφή του ΧριστούΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Επιστροφή του Χριστού
Ορισμός: Προτού αναχωρήσει από τη γη ο Ιησούς Χριστός, υποσχέθηκε να επιστρέψει. Συναρπαστικά γεγονότα σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού συνδέονται με αυτή την υπόσχεση. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των λέξεων έλευση και παρουσία. Ενώ η έλευση ενός ατόμου (που σχετίζεται με την άφιξη ή την επιστροφή του) συμβαίνει σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, η παρουσία του μπορεί από εκεί και έπειτα να διαρκέσει μια περίοδο ετών. Στην Αγία Γραφή, η λέξη έρχομαι χρησιμοποιείται επίσης αναφορικά με το ότι ο Ιησούς, σε κάποιον καθορισμένο χρόνο στη διάρκεια της παρουσίας του, θα επικεντρώσει την προσοχή του σε ένα σημαντικό καθήκον—συγκεκριμένα, στο έργο του ως εκτελεστή του Ιεχωβά στον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου.
Συμβαίνουν τα γεγονότα που συνδέονται με την παρουσία του Χριστού σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ή σε μια περίοδο ετών;
Ματθ. 24:37-39: «Όπως ήταν οι ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι η παρουσία [«ερχομός», ΚΔΤΚ, ΕΜΖ· «παρουσία», ΜΠΚ, ΚΔΒ, ΔΕΛ, Κείμενο] του Γιου του ανθρώπου. Διότι όπως ήταν οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες πριν από τον κατακλυσμό, που έτρωγαν και έπιναν, και οι άντρες παντρεύονταν και οι γυναίκες δίνονταν σε γάμο, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, και δεν έδωσαν προσοχή μέχρι που ήρθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου». (Τα γεγονότα των “ημερών του Νώε” που περιγράφονται εδώ συνέβησαν στη διάρκεια μιας περιόδου πολλών ετών. Ο Ιησούς παρέβαλε την παρουσία του με αυτό που έγινε τότε.)
Στο εδάφιο Ματθαίος 24:37 χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο η λέξη παρουσία. Η λέξη αυτή σημαίνει κατά κυριολεξία «το να είναι κάποιος δίπλα». Το Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, του Ι. Σταματάκου (Εκδοτικός Οργανισμός Φοίνιξ, 1972, σ. 758), δίνει ως πρώτο ορισμό της: «το να είναι τις παρών, να παρευρίσκεται». Το νόημα της λέξης φαίνεται καθαρά στο εδάφιο Φιλιππησίους 2:12, όπου ο Παύλος αντιπαραβάλλει την παρουσία του με την απουσία του. Από την άλλη πλευρά, στο εδάφιο Ματθαίος 24:30, που μιλάει για “τον Γιο του ανθρώπου ο οποίος έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και μεγάλη δόξα” ως ο εκτελεστής του Ιεχωβά στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα, χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο η λέξη ἐρχόμενον. Μερικοί μεταφραστές αποδίδουν με τη λέξη «έρχομαι» και τις δύο λέξεις του πρωτότυπου κειμένου, αλλά οι πιο προσεκτικοί μεταδίδουν τη διαφορά που υπάρχει στο νόημά τους.
Θα επιστρέψει ο Χριστός με τρόπο ορατό στα ανθρώπινα μάτια;
Ιωάν. 14:19: «Λίγο ακόμη και ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, εσείς όμως [οι πιστοί απόστολοι του Ιησού] θα με βλέπετε, επειδή εγώ ζω και εσείς θα ζείτε». (Ο Ιησούς είχε υποσχεθεί στους αποστόλους του ότι θα επέστρεφε για να τους πάρει στον ουρανό μαζί του. Θα μπορούσαν να τον βλέπουν επειδή και αυτοί θα ήταν πνευματικά πλάσματα όπως εκείνος. Αλλά ο κόσμος δεν θα τον ξανάβλεπε. Παράβαλε 1 Τιμόθεο 6:16.)
Πράξ. 13:34: «Ανέστησε [ο Θεός] από τους νεκρούς [τον Ιησού] χωρίς να μέλλει πια να επιστρέψει σε φθορά». (Τα ανθρώπινα σώματα είναι από τη φύση τους φθαρτά. Γι’ αυτό και τα εδάφια 1 Κορινθίους 15:42, 44 χρησιμοποιούν τη λέξη «φθορά» σε παράλληλη σύνταξη με το «φυσικό σώμα». Ο Ιησούς δεν θα έχει ποτέ ξανά τέτοιο σώμα.)
Ιωάν. 6:51: «Εγώ είμαι το ζωντανό ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό· αν κανείς φάει από αυτό το ψωμί θα ζήσει για πάντα· και το ψωμί που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου για χάρη της ζωής του κόσμου». (Αφού έχει δώσει το σώμα του ο Ιησούς, δεν θα το ξαναπάρει πίσω. Με αυτόν τον τρόπο δεν στερεί από την ανθρωπότητα τα οφέλη της θυσίας της τέλειας ανθρώπινης ζωής του.)
Βλέπε επίσης σελίδες 87-89, στο λήμμα «Αρπαγή στον Ουρανό».
Τι σημαίνει το ότι ο Ιησούς θα ερχόταν «με τον ίδιο τρόπο» με τον οποίο αναλήφθηκε στον ουρανό;
Πράξ. 1:9-11: «Ενώ εκείνοι [οι απόστολοι του Ιησού] κοίταζαν, ανυψώθηκε και ένα σύννεφο τον άρπαξε προς τα πάνω και τον έκρυψε από τα μάτια τους. Και καθώς ατένιζαν τον ουρανό, ενώ αυτός έφευγε, ξαφνικά δύο άντρες με λευκά ενδύματα στάθηκαν δίπλα τους και είπαν: “Άντρες Γαλιλαίοι, γιατί στέκεστε και κοιτάζετε στον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς που αναλήφθηκε από εσάς στον ουρανό θα έρθει έτσι, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο τον είδατε να πηγαίνει στον ουρανό”». (Παρατηρήστε ότι λέει «με τον ίδιο τρόπο», όχι με το ίδιο σώμα. Ποιος ήταν ο “τρόπος” της ανάληψής του; Όπως δείχνει το εδάφιο 9, χάθηκε από τα μάτια τους, και συγχρόνως η αναχώρησή του έγινε αντιληπτή μόνο από τους μαθητές του. Ο κόσμος γενικά είχε άγνοια του γεγονότος. Το ίδιο θα γινόταν και κατά την επιστροφή του.)
Τι σημαίνουν οι φράσεις «έρχεται με τα σύννεφα» και «θα τον δει κάθε μάτι»;
Αποκ. 1:7: «Έρχεται με τα σύννεφα, και θα τον δει κάθε μάτι, καθώς και εκείνοι που τον τρύπησαν με δόρυ· και όλες οι φυλές της γης θα χτυπούν τον εαυτό τους από λύπη εξαιτίας του». (Επίσης Ματθαίος 24:30· Μάρκος 13:26· Λουκάς 21:27)
Τι υποδηλώνεται από τη λέξη «σύννεφα»; Το ότι κάτι είναι αόρατο. Όταν ένα αεροπλάνο είναι μέσα σε πυκνό σύννεφο ή πάνω από τα σύννεφα, οι άνθρωποι στο έδαφος συνήθως δεν μπορούν να το δουν, αν και μπορεί να ακούν το θόρυβο των μηχανών του. Ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Εγώ έρχομαι σε εσένα μέσα σε ένα σκοτεινό σύννεφο». Ο Μωυσής δεν είδε τον Θεό, αλλά το σύννεφο εκείνο υποδήλωνε την αόρατη παρουσία του Ιεχωβά. (Έξοδ. 19:9· βλέπε επίσης Λευιτικό 16:2· Αριθμοί 11:25.) Αν ο Χριστός εμφανιζόταν ορατά στον ουρανό, προφανώς δεν θα τον έβλεπε «κάθε μάτι». Αν εμφανιζόταν πάνω από την Αυστραλία, για παράδειγμα, δεν θα ήταν ορατός στην Ευρώπη, στην Αφρική και στην Αμερική, έτσι δεν είναι;
Με ποια έννοια «θα τον δει κάθε μάτι»; Από τα γεγονότα στη γη θα διακρίνουν ότι είναι αόρατα παρών. Το εδάφιο Ιωάννης 9:41, το οποίο μιλάει και αυτό για όραση που δεν είναι κατά γράμμα, λέει: «Ο Ιησούς . . . είπε [στους Φαρισαίους]: “Αν ήσασταν τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Τώρα όμως λέτε: «Βλέπουμε». Η αμαρτία σας παραμένει”». (Παράβαλε Ρωμαίους 1:20.) Μετά την επιστροφή του Χριστού, μερικά άτομα δείχνουν πίστη· αναγνωρίζουν το σημείο της παρουσίας του. Άλλοι απορρίπτουν τις αποδείξεις, αλλά όταν ο Χριστός θα αναλάβει δράση ως εκτελεστής του Θεού κατά των πονηρών, θα κατανοήσουν και αυτοί από τη φανέρωση της δύναμής του ότι η καταστροφή δεν είναι από ανθρώπους αλλά από τον ουρανό. Θα καταλάβουν τι γίνεται επειδή έχουν προειδοποιηθεί. Εξαιτίας των όσων θα βλέπουν να έρχονται πάνω τους, «θα χτυπούν τον εαυτό τους από λύπη».
Ποιοι είναι «εκείνοι που τον τρύπησαν με δόρυ»; Στην κυριολεξία, το έκαναν αυτό κάποιοι Ρωμαίοι στρατιώτες τον καιρό της εκτέλεσης του Ιησού. Αλλά εκείνοι έχουν πεθάνει προ πολλού. Συνεπώς, αυτό πρέπει να αναφέρεται σε ανθρώπους που με όμοιο τρόπο κακομεταχειρίζονται, “τρυπούν με δόρυ” σαν να λέγαμε, τους αληθινούς ακολούθους του Χριστού στις τελευταίες ημέρες.—Ματθ. 25:40, 45.
Μπορεί πραγματικά να λεχθεί ότι κάποιος έχει “έρθει” ή ότι είναι “παρών” αν δεν είναι ορατός;
Ο απόστολος Παύλος είπε ότι ήταν «απών κατά το σώμα αλλά παρών κατά το πνεύμα» στην εκκλησία της Κορίνθου.—1 Κορ. 5:3.
Ο Ιεχωβά είπε ότι “θα κατέβαινε” για να συγχύσει τη γλώσσα των οικοδόμων του πύργου της Βαβέλ. (Γέν. 11:7) Επίσης είπε ότι θα “κατέβαινε” για να απελευθερώσει τον Ισραήλ από τα δεσμά της Αιγύπτου. Και έδωσε στον Μωυσή την εξής διαβεβαίωση: «Εγώ ο ίδιος θα έρθω μαζί», με σκοπό να οδηγηθεί ο Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη. (Έξοδ. 3:8· 33:14) Αλλά κανένας άνθρωπος δεν είδε ποτέ τον Θεό.—Έξοδ. 33:20· Ιωάν. 1:18.
Ποια είναι μερικά γεγονότα με τα οποία η Αγία Γραφή συνδέει την παρουσία του Χριστού;
Δαν. 7:13, 14: «Με τα σύννεφα των ουρανών ερχόταν κάποιος που ήταν σαν γιος ανθρώπου [ο Ιησούς Χριστός]· και απέκτησε πρόσβαση στον Παλαιό των Ημερών [τον Ιεχωβά Θεό], και τον έφεραν μπροστά σε Εκείνον. Και σε αυτόν δόθηκε εξουσία διακυβέρνησης και αξιοπρέπεια και βασιλεία, ώστε όλοι οι λαοί, οι εθνότητες και οι γλώσσες να υπηρετούν αυτόν».
1 Θεσ. 4:15, 16: «Αυτό σας λέμε μέσω του λόγου του Ιεχωβά: ότι εμείς οι ζωντανοί που απομένουμε μέχρι την παρουσία του Κυρίου δεν θα προηγηθούμε από εκείνους οι οποίοι έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου· επειδή ο ίδιος ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και εκείνοι που είναι νεκροί σε ενότητα με τον Χριστό θα αναστηθούν πρώτοι». (Συνεπώς, εκείνοι που θα κυβερνούσαν με τον Χριστό θα ανασταίνονταν για να είναι μαζί του στον ουρανό—πρώτα εκείνοι οι οποίοι είχαν πεθάνει σε παλαιότερα χρόνια και κατόπιν εκείνοι που θα πέθαιναν μετά την επιστροφή του Κυρίου.)
Ματθ. 25:31-33: «Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου με τη δόξα του, και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθήσει στον ένδοξο θρόνο του. Και θα συγκεντρωθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και αυτός θα χωρίσει τους ανθρώπους τον έναν από τον άλλον, όπως ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα βάλει τα πρόβατα στα δεξιά του, τα δε κατσίκια στα αριστερά του».
2 Θεσ. 1:7-9: «Σε εσάς, που υποφέρετε θλίψη, ανακούφιση μαζί μας στην αποκάλυψη του Κυρίου Ιησού από τον ουρανό με τους δυνατούς αγγέλους του μέσα σε φλόγες φωτιάς, καθώς αυτός φέρνει εκδίκηση πάνω σε εκείνους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον Θεό και σε εκείνους οι οποίοι δεν υπακούν στα καλά νέα σχετικά με τον Κύριό μας Ιησού. Αυτοί θα υποστούν τη δικαστική τιμωρία της αιώνιας καταστροφής αποκλεισμένοι από το πρόσωπο του Κυρίου και από τη δόξα της ισχύος του».
Λουκ. 23:42, 43: «Άρχισε να λέει [ο ευνοϊκά διακείμενος κακοποιός που ήταν κρεμασμένος στο ξύλο δίπλα στον Ιησού]: “Ιησού, θυμήσου με όταν έρθεις στη βασιλεία σου”. Και αυτός του είπε: “Αληθινά σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο”». (Υπό τη διακυβέρνηση του Ιησού, όλη η γη θα γίνει παράδεισος· οι νεκροί που είναι στη μνήμη του Θεού θα εγερθούν έχοντας την ευκαιρία να απολαύσουν τέλεια ζωή στη γη για πάντα.)
Βλέπε επίσης σελίδες 437-442, στο λήμμα «Τελευταίες Ημέρες».
-
-
ΖωήΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Ζωή
Ορισμός: Μια κατάσταση δραστηριότητας που ξεχωρίζει τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους και τα πνευματικά όντα από τα άψυχα αντικείμενα. Οι ζωντανοί οργανισμοί του υλικού κόσμου έχουν γενικά την ικανότητα να αναπτύσσονται, διαθέτουν μεταβολισμό, μπορούν να αντιδρούν σε εξωτερικά ερεθίσματα και να αναπαράγονται. Η βλάστηση έχει ενεργό ζωή στην οποία υπάρχει δραστηριότητα, αλλά δεν έχει ζωή με την έννοια της ψυχής η οποία διαθέτει αισθήσεις. Στις επίγειες ψυχές των ζώων και των ανθρώπων υπάρχει τόσο η ενεργός δύναμη της ζωής η οποία τις ζωοποιεί όσο και η αναπνοή η οποία συντηρεί αυτή τη δύναμη της ζωής.
Η ζωή με την πλήρη της έννοια, όπως εφαρμόζεται στα νοήμονα πρόσωπα, σημαίνει το να απολαμβάνει κανείς τέλεια ύπαρξη δικαιωματικά. Η ανθρώπινη ψυχή δεν είναι αθάνατη. Αλλά οι πιστοί υπηρέτες του Θεού έχουν την προοπτική αιώνιας ζωής με τελειότητα—ζωή στη γη για πολλούς, ζωή στον ουρανό για ένα «μικρό ποίμνιο» ως κληρονόμους της Βασιλείας του Θεού. Στα μέλη της τάξης της Βασιλείας, αφού αναστηθούν σε πνευματική ζωή, παραχωρείται επίσης αθανασία, δηλαδή ζωή η οποία δεν χρειάζεται να συντηρείται με κάτι που έχει δημιουργηθεί.
Ποιος είναι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής;
Απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρχει σκοπός στη ζωή μας είναι η αναγνώριση της Πηγής της ζωής. Αν η ζωή ήταν προϊόν της χωρίς νοημοσύνη τύχης, η ύπαρξή μας θα ήταν αναγκαστικά χωρίς σκοπό και δεν θα υπήρχε ένα βέβαιο μέλλον για το οποίο να μπορούμε να κάνουμε σχέδια. Αλλά τα εδάφια Πράξεις 17:24, 25, 28 μας πληροφορούν: «Ο Θεός που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν . . . δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα. Διότι από αυτόν έχουμε ζωή και κινούμαστε και υπάρχουμε». Το εδάφιο Αποκάλυψη 4:11, που απευθύνεται στον Θεό, προσθέτει: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, ναι, ο Θεός μας, να λάβεις τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη, επειδή εσύ δημιούργησες τα πάντα, και λόγω του θελήματός σου υπήρξαν και δημιουργήθηκαν». (Βλέπε επίσης σελίδες 216-223, στο λήμμα «Θεός».)
Η πορεία ζωής που έρχεται σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις και τις κατευθυντήριες γραμμές του Δημιουργού για την απόκτηση ευτυχίας καταλήγει σε απογοήτευση. Τα εδάφια Γαλάτες 6:7, 8 προειδοποιούν: «Μην παροδηγείστε: ο Θεός δεν εμπαίζεται. Επειδή ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει· διότι αυτός που σπέρνει μεριμνώντας για τη σάρκα του θα θερίσει φθορά από τη σάρκα του».—Επίσης Γαλάτες 5:19-21. (Βλέπε επίσης το λήμμα «Ανεξαρτησία».)
Η κληρονομιά της αμαρτίας από τον Αδάμ εμποδίζει τους ανθρώπους να απολαμβάνουν στο πλήρες τη ζωή τώρα όπως είχε σκοπό ο Θεός στην αρχή. Το εδάφιο Ρωμαίους 8:20 δηλώνει ότι, ως αποτέλεσμα της θεϊκής κρίσης μετά την αμαρτία του Αδάμ, «η δημιουργία [το ανθρώπινο γένος] υποτάχθηκε στη ματαιότητα». Σχετικά με τη δική του κατάσταση ως αμαρτωλού ανθρώπου, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εγώ είμαι σαρκικός, πουλημένος κάτω από την αμαρτία. Διότι δεν κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δεν θέλω, αυτό πράττω. Διότι βρίσκω ευχαρίστηση στο νόμο του Θεού σύμφωνα με τον άνθρωπο ο οποίος είμαι εσωτερικά, αλλά βλέπω στα μέλη μου έναν άλλον νόμο που πολεμάει ενάντια στο νόμο της διάνοιάς μου και με οδηγεί αιχμάλωτο στο νόμο της αμαρτίας ο οποίος υπάρχει στα μέλη μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι!»—Ρωμ. 7:14, 19, 22-24.
Βρίσκουμε τη μεγαλύτερη ευτυχία που είναι δυνατόν να έχει κανείς τώρα και η ζωή μας αποκτά πολύ μεγαλύτερο νόημα όταν εφαρμόζουμε τις αρχές της Αγίας Γραφής και βάζουμε σε πρώτη θέση την εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Δεν πλουτίζουμε τον Θεό αν τον υπηρετούμε· αυτός μας διδάσκει “για την ωφέλειά μας”. (Ησ. 48:17) Η Αγία Γραφή συμβουλεύει: «Να γίνεστε σταθεροί, αμετακίνητοι, έχοντας πάντοτε πολλά να κάνετε στο έργο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος σε σχέση με τον Κύριο».—1 Κορ. 15:58.
Η Αγία Γραφή μάς προσφέρει την προοπτική αιώνιας ζωής με τελειότητα αν θέτουμε πίστη στις προμήθειες του Ιεχωβά για ζωή και περπατάμε στις οδούς του. Η ελπίδα αυτή έχει στερεή βάση και δεν θα οδηγήσει σε απογοήτευση. Αν ενεργούμε σε αρμονία με αυτή την ελπίδα, η ζωή μας είναι δυνατόν να γεμίσει με πραγματικό νόημα ακόμη και τώρα.—Ιωάν. 3:16· Τίτο 1:2· 1 Πέτρ. 2:6.
Δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι απλώς για να ζουν λίγα χρόνια και μετά να πεθαίνουν;
Γέν. 2:15-17: «Ο Ιεχωβά Θεός πήρε τον άνθρωπο [τον Αδάμ] και τον εγκατέστησε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φροντίζει. Και ο Ιεχωβά Θεός έδωσε επίσης την εξής εντολή στον άνθρωπο: “Από κάθε δέντρο του κήπου μπορείς να τρως μέχρι να χορτάσεις. Αλλά από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν πρέπει να φας, γιατί την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις”». (Ο Θεός δεν είπε εδώ ότι ο θάνατος θα ήταν αναπόφευκτη κατάσταση, αλλά είπε ότι θα ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας. Προειδοποίησε τον Αδάμ να τον αποφύγει. Παράβαλε Ρωμαίους 6:23.)
Γέν. 2:8, 9: «Ο Ιεχωβά Θεός φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ, προς τα ανατολικά, και έβαλε εκεί τον άνθρωπο που είχε πλάσει. Και ο Ιεχωβά Θεός έκανε να βλαστήσει από το έδαφος κάθε δέντρο επιθυμητό στην όραση και καλό για τροφή, καθώς και το δέντρο της ζωής στη μέση του κήπου». (Μετά την αμαρτία του Αδάμ, το ανθρώπινο ζευγάρι εκδιώχθηκε από την Εδέμ για να μη φάνε από το δέντρο της ζωής, σύμφωνα με τα εδάφια Γένεση 3:22, 23. Άρα, φαίνεται πως, αν ο Αδάμ είχε παραμείνει υπάκουος στον Δημιουργό του, ο Θεός με τον καιρό θα του επέτρεπε να φάει από εκείνο το δέντρο ως σύμβολο του ότι είχε αποδειχτεί άξιος να ζει για πάντα. Η παρουσία του δέντρου της ζωής στην Εδέμ υποδείκνυε μια τέτοια προοπτική.)
Ψαλμ. 37:29: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν». (Η υπόσχεση αυτή δείχνει καθαρά ότι ο βασικός σκοπός του Θεού σχετικά με τη γη και την ανθρωπότητα δεν έχει αλλάξει.)
Βλέπε επίσης σελίδα 198, στο λήμμα «Θάνατος».
Αλλά στη δική μας περίπτωση σήμερα, μήπως η ζωή προοριζόταν να είναι σύντομη και αμαυρωμένη ως επί το πλείστον από παθήματα;
Ρωμ. 5:12: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Αυτό ακριβώς κληρονομήσαμε όλοι μας, όχι επειδή ήταν σκοπός του Θεού, αλλά επειδή αμάρτησε ο Αδάμ.) (Βλέπε επίσης το λήμμα «Πεπρωμένο».)
Ιώβ 14:1: «Άνθρωπος γεννημένος από γυναίκα είναι λιγόχρονος και χορτασμένος ταραχή». (Η συγκεκριμένη δήλωση αληθεύει σε μεγάλο βαθμό για τη ζωή σε αυτό το ατελές σύστημα πραγμάτων.)
Ωστόσο, ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες η ζωή μας μπορεί να είναι πολύ ανταμειφτική και γεμάτη νόημα. Βλέπε την ύλη στις σελίδες 192-194 σχετικά με το σκοπό της ανθρώπινης ζωής.
Είναι η ζωή στη γη απλώς ο τόπος όπου δοκιμάζονται οι άνθρωποι για να αποφασιστεί ποιοι θα πάνε στον ουρανό;
Βλέπε σελίδες 346-353, στο λήμμα «Ουρανός».
Μήπως έχουμε αθάνατη ψυχή η οποία συνεχίζει να ζει μετά το θάνατο του σάρκινου σώματος;
Βλέπε σελίδες 496-502, στο λήμμα «Ψυχή».
Με ποια βάση μπορεί κανείς να ελπίζει ότι θα αποκτήσει κάτι περισσότερο από την παρούσα σύντομη ανθρώπινη ύπαρξή του;
Ματθ. 20:28: «Ο Γιος του ανθρώπου [ο Ιησούς Χριστός] ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς».
Ιωάν. 3:16: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».
Εβρ. 5:9: «Αφού πρώτα [ο Ιησούς Χριστός] τελειοποιήθηκε, έγινε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους εκείνους που τον υπακούν». (Επίσης Ιωάννης 3:36)
Πώς θα πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες για μελλοντική ζωή;
Πράξ. 24:15: «Έχω ελπίδα προς τον Θεό, την οποία τρέφουν και αυτοί, ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Αυτό θα συμπεριλάβει τα άτομα που υπηρέτησαν πιστά τον Θεό στο παρελθόν, καθώς και το μεγάλο αριθμό εκείνων οι οποίοι ποτέ δεν έμαθαν αρκετά για τον αληθινό Θεό ώστε να δεχτούν ή να απορρίψουν τις οδούς του.)
Ιωάν. 11:25, 26: «Ο Ιησούς . . . είπε [στην αδελφή κάποιου τον οποίο μετά επανέφερε στη ζωή]: “Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που ασκεί πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή· και όποιος ζει και ασκεί πίστη σε εμένα δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;”» (Έτσι λοιπόν, εκτός από την ελπίδα της ανάστασης, ο Ιησούς πρόσφερε και κάτι άλλο για αυτούς που θα ζουν όταν ο σημερινός πονηρός κόσμος φτάσει στο τέλος του. Αυτοί που έχουν την ελπίδα να γίνουν επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού έχουν την προοπτική να επιζήσουν και να μην πεθάνουν ποτέ.)
Υπάρχει καμιά απόδειξη στην κατασκευή του ανθρώπινου σώματος ότι σχεδιάστηκε να ζει για πάντα;
Είναι ευρέως παραδεκτό ότι η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου υπερβαίνει κατά πολύ οποιαδήποτε αξιοποίησή του στη διάρκεια της τωρινής μας ζωής, είτε ζήσουμε 70 χρόνια είτε ακόμη και 100 χρόνια. Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica) αναφέρει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος «είναι προικισμένος με αξιοσημείωτα περισσότερες δυνατότητες από εκείνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου». (1976, Τόμ. 12, σ. 998) Ο επιστήμονας Καρλ Σαγκάν αναφέρει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να χωρέσει πληροφορίες που «θα γέμιζαν περίπου είκοσι εκατομμύρια τόμους, όσους περιέχουν οι μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου». (Κόσμος [Cosmos], 1980, σ. 278) Σχετικά με την ικανότητα «αρχειοθέτησης» που διαθέτει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ο βιοχημικός Ισαάκ Ασίμοφ έγραψε ότι ο εγκέφαλος είναι «τέλεια ικανός να επεξεργάζεται οποιοδήποτε φορτίο μάθησης και απομνημόνευσης που η ανθρώπινη ύπαρξη έχει τη δυνατότητα να θέσει σε αυτόν—και ένα δισεκατομμύριο φορές περισσότερο από αυτή την ποσότητα επίσης».—Περιοδικό της Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times Magazine), 9 Οκτωβρίου 1966, σ. 146. (Γιατί προικίστηκε ο ανθρώπινος εγκέφαλος με τέτοια ικανότητα αν δεν επρόκειτο να τη χρησιμοποιήσει; Δεν είναι λογικό να σχεδιάστηκαν οι άνθρωποι να ζουν για πάντα, εφόσον έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν επ’ άπειρον;)
Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες;
Η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) αναφέρει: «Η έρευνα για την ανεύρεση νοήμονος ζωής κάπου αλλού στο σύμπαν . . . άρχισε πριν από 25 χρόνια . . . Το τεράστιο αυτό έργο, το οποίο περιλαμβάνει την ανίχνευση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων άστρων, δεν έχει δώσει μέχρι τώρα καμιά σαφή απόδειξη ότι υπάρχει ζωή έξω από τη Γη».—2 Ιουλίου 1984, σ. Α1.
Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana) λέει: «Δεν έχουν εντοπιστεί με βεβαιότητα άλλοι πλανήτες [έξω από το ηλιακό μας σύστημα]. Αλλά για κάθε πλανήτη που θα μπορούσε να υπάρχει έξω από το ηλιακό μας σύστημα, υπάρχει πιθανότητα να άρχισε η ζωή και να εξελίχθηκε σε έναν προηγμένο πολιτισμό». (1977, Τόμ. 22, σ. 176) (Από τότε έχουν ανακαλυφτεί πολλοί πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα, αλλά δεν βρέθηκαν αποδείξεις ότι υπάρχει ζωή σε κάποιον από αυτούς. Μήπως, όμως, όπως υποδεικνύεται από το παραπάνω απόσπασμα, ένα βασικό κίνητρο για την υπερβολικά δαπανηρή έρευνα σχετικά με το αν υπάρχει ζωή στο έξω διάστημα είναι η επιθυμία να βρεθεί κάποια απόδειξη για τη θεωρία της εξέλιξης, κάποια απόδειξη ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε από τον Θεό και συνεπώς δεν είναι υπόλογος σε Αυτόν;)
Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι η ζωή σε αυτή τη γη δεν είναι η μόνη ζωή που υπάρχει. Υπάρχουν πνευματικά όντα—ο Θεός και οι άγγελοι—που είναι απείρως ανώτερα από τον άνθρωπο σε νοημοσύνη και δύναμη. Τα όντα αυτά έχουν ήδη επικοινωνήσει με το ανθρώπινο γένος, εξηγώντας την προέλευση της ζωής και ποια είναι η λύση για τα τρομερά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος. (Βλέπε λήμματα «Αγία Γραφή» και «Θεός».)
-
-
ΘάνατοςΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Θάνατος
Ορισμός: Η διακοπή όλων των λειτουργιών της ζωής. Μετά το σταμάτημα της αναπνοής, της καρδιάς και της λειτουργίας του εγκεφάλου, η δύναμη της ζωής σταδιακά παύει να λειτουργεί στα κύτταρα του σώματος. Ο θάνατος είναι το αντίθετο της ζωής.
Δημιουργήθηκε ο άνθρωπος από τον Θεό για να πεθαίνει;
Απεναντίας, ο Ιεχωβά προειδοποίησε τον Αδάμ να μη γίνει ανυπάκουος, επειδή αυτό θα οδηγούσε στο θάνατο. (Γέν. 2:17) Αργότερα, ο Θεός προειδοποίησε τον Ισραήλ να αποφύγει κάποια συγκεκριμένη διαγωγή η οποία θα μπορούσε να τους οδηγήσει ακόμη και σε πρόωρο θάνατο. (Ιεζ. 18:31) Στον κατάλληλο καιρό έστειλε τον Γιο του να πεθάνει για χάρη του ανθρωπίνου γένους ώστε εκείνοι που θα έθεταν πίστη σε αυτή την προμήθεια να μπορέσουν να απολαύσουν αιώνια ζωή.—Ιωάν. 3:16, 36.
Το εδάφιο Ψαλμός 90:10 λέει ότι το συνηθισμένο μήκος ζωής του ανθρώπου είναι 70 ή 80 χρόνια. Αυτό αλήθευε τότε που το έγραψε ο Μωυσής, αλλά δεν ήταν έτσι τα πράγματα από την αρχή. (Παράβαλε Γένεση 5:3-32.) Το εδάφιο Εβραίους 9:27 λέει: «Επιφυλάσσεται στους ανθρώπους να πεθάνουν μία φορά για πάντα». Και αυτό επίσης αλήθευε τότε που γράφτηκε. Αλλά δεν ήταν έτσι η κατάσταση προτού ο Θεός καταδικάσει τον αμαρτωλό Αδάμ.
Γιατί γερνάμε και πεθαίνουμε;
Ο Ιεχωβά δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι τέλειο, με την προοπτική να ζήσουν για πάντα. Είχαν προικιστεί με ελεύθερη βούληση. Θα υπάκουαν εκείνοι στον Δημιουργό τους από αγάπη και εκτίμηση για όλα όσα είχε κάνει για αυτούς; Ήταν πλήρως ικανοί να το κάνουν αυτό. Ο Θεός είπε στον Αδάμ: «Από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν πρέπει να φας, γιατί την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις». Χρησιμοποιώντας ένα φίδι ως φερέφωνο, ο Σατανάς δελέασε την Εύα να παραβιάσει την εντολή του Ιεχωβά. Ο Αδάμ δεν επέπληξε τη γυναίκα του, αλλά έφαγε και αυτός μαζί της εκείνον τον απαγορευμένο καρπό. Πιστός στο λόγο του, ο Ιεχωβά επέβαλε θανατική καταδίκη στον Αδάμ, αλλά προτού θανατώσει το αμαρτωλό ζευγάρι, τους επέτρεψε, εκδηλώνοντας έλεος, να γεννήσουν παιδιά.—Γέν. 2:17· 3:1-19· 5:3-5· παράβαλε Δευτερονόμιο 32:4 και Αποκάλυψη 12:9.
Ρωμ. 5:12, 17, 19: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει—. . . Με το παράπτωμα του ενός βασίλεψε ο θάνατος . . . Μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί».
1 Κορ. 15:22: «Σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν».
Βλέπε επίσης το λήμμα «Πεπρωμένο».
Γιατί πεθαίνουν τα βρέφη;
Ψαλμ. 51:5, JB: «Γνωρίζεις ότι γεννήθηκα ένοχος, αμαρτωλός από τη στιγμή της σύλληψης». (Βλέπε επίσης Ιώβ 14:4· Γένεση 8:21.)
Ρωμ. 3:23· 6:23: «Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού . . . Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος».
Ο Θεός δεν «παίρνει» τα παιδιά από τους γονείς τους, όπως λένε μερικοί. Αν και η γη παράγει άφθονη τροφή, τα ιδιοτελή πολιτικά και εμπορικά στοιχεία παρεμποδίζουν συχνά τη διανομή της σε αυτούς που την έχουν περισσότερο ανάγκη, με αποτέλεσμα θανάτους από υποσιτισμό. Μερικά παιδιά πεθαίνουν σε δυστυχήματα, όπως και οι ενήλικοι. Αλλά όλοι μας έχουμε κληρονομήσει την αμαρτία· είμαστε όλοι ατελείς. Γεννηθήκαμε σε ένα σύστημα στο οποίο όλοι—και καλοί και κακοί—τελικά πεθαίνουν. (Εκκλ. 9:5) Ωστόσο, ο Ιεχωβά “λαχταράει” να ξανασμίξουν τα παιδιά με τους γονείς τους μέσω της ανάστασης, και από αγάπη έχει κάνει προμήθεια για να πραγματοποιηθεί αυτό.—Ιωάν. 5:28, 29· Ιώβ 14:14, 15· παράβαλε Ιερεμίας 31:15, 16· Μάρκ. 5:40-42.
Πού είναι οι νεκροί;
Γέν. 3:19: «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως ψωμί μέχρι να επιστρέψεις στη γη, γιατί από αυτήν πάρθηκες. Διότι χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις».
Εκκλ. 9:10: «Όλα όσα βρίσκει το χέρι σου να κάνει, κάνε τα με τη δύναμή σου, γιατί δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ [«στον τάφο», KJ, Kx· «στον κόσμο των νεκρών», TEV], τον τόπο όπου πηγαίνεις».
Ποια είναι η κατάσταση των νεκρών;
Εκκλ. 9:5: «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως».
Ψαλμ. 146:4: «Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις [«διαλογισμοί», ΒΑΜ, ΛΧ· «σχέδιά», ΜΠΚ, ΚΛΠ] του αφανίζονται».
Ιωάν. 11:11-14: «“Ο Λάζαρος, ο φίλος μας, έχει κοιμηθεί, αλλά ταξιδεύω προς τα εκεί για να τον ξυπνήσω από τον ύπνο”. . . . Ο Ιησούς τούς είπε ξεκάθαρα: “Ο Λάζαρος πέθανε”». (Επίσης Ψαλμός 13:3)
Υπάρχει κάποιο μέρος του ανθρώπου που συνεχίζει να ζει μετά το θάνατο του σώματος;
Ιεζ. 18:4: «Η ψυχή [«ψυχή», ΒΑΜ, ΛΧ· «αυτός», ΚΛΠ· «άνθρωπος», ΜΠΚ] που αμαρτάνει—αυτή θα πεθάνει».
Ησ. 53:12: «Έχυσε την ψυχή [«ψυχήν», ΒΑΜ· «ζωή», ΜΠΚ, ΚΛΠ· «εαυτόν», ΛΧ] του στο θάνατο». (Παράβαλε Ματθαίος 26:38.)
Βλέπε επίσης τα λήμματα «Ψυχή» και «Πνεύμα».
Θα μπορούσαν να βοηθήσουν ή να βλάψουν με κάποιον τρόπο οι νεκροί τους ζωντανούς;
Εκκλ. 9:6: «Η αγάπη τους και το μίσος τους και η ζήλια τους έχουν κιόλας αφανιστεί, και στον αιώνα αυτοί δεν έχουν πια μερίδα σε τίποτα που πρέπει να γίνει κάτω από τον ήλιο».
Ησ. 26:14: «Αυτοί είναι νεκροί· δεν θα ζήσουν. Ανίσχυροι στο θάνατο, δεν θα εγερθούν».
Τι θα λεχθεί για τις δηλώσεις ατόμων που, ενώ είχαν θεωρηθεί νεκροί, επανήλθαν στη ζωή και μίλησαν για κάποια άλλη ζωή;
Κανονικά, όταν ένα άτομο σταματάει να αναπνέει και η καρδιά του σταματάει να λειτουργεί, περνούν μερικά λεπτά μέχρι να αρχίσει η δύναμη της ζωής να χάνεται βαθμιαία από τα κύτταρα του σώματος. Αν το σώμα εκτεθεί σε μεγάλο ψύχος, αυτή η διαδικασία μπορεί να καθυστερήσει για ώρες. Γι’ αυτόν το λόγο, είναι δυνατόν μερικές φορές να επαναφέρουμε στη ζωή ένα άτομο με καρδιοπνευμονική ανάνηψη. Ένα τέτοιο άτομο ήταν, σύμφωνα με τον ιατρικό όρο, «κλινικά νεκρό», αλλά τα κύτταρα του σώματός του ήταν ακόμη ζωντανά.
Πολλοί που επανήλθαν στη ζωή από «κλινικό θάνατο» δεν θυμούνται τίποτα. Άλλοι αναφέρουν πως αισθάνθηκαν ότι αιωρούνταν. Μερικοί λένε ότι είδαν όμορφα πράγματα, άλλοι τρομοκρατήθηκαν από αυτή την εμπειρία τους.
Υπάρχει ιατρική εξήγηση για κάποια από αυτές τις εμπειρίες;
Ο ιατρικός συντάκτης της εφημερίδας Δι Αριζόνα Ριπάμπλικ (The Arizona Republic) έγραψε: «Όταν οι σωματικές ικανότητες βρίσκονται στο πλέον χαμηλό επίπεδο, όπως συμβαίνει παραδείγματος χάρη σε περίπτωση αναισθησίας ή ασθένειας ή τραυματισμού, ο αυτόματος έλεγχος των λειτουργιών του σώματος μειώνεται ανάλογα. Συνεπώς, οι νευροορμόνες και οι κατεχολαμίνες του νευρικού συστήματος ελευθερώνονται και εκκρίνονται σε ανεξέλεγκτες ποσότητες. Το αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων εκδηλώσεων, είναι και η παραίσθηση η οποία δημιουργεί στο άτομο, όταν αυτό επανέρχεται στις αισθήσεις του, την εντύπωση ότι είχε πεθάνει και έχει επανέλθει στη ζωή».—28 Μαΐου 1977, σ. C-1· επίσης το γερμανικό ιατρικό περιοδικό Πρόοδος της Ιατρικής (Fortschritte der Medizin), Αρ. 41, 1979· Η Ψυχολογία Σήμερα (Psychology Today), Ιανουάριος 1981.
Αλλά δεν επιβεβαιώνεται η μαρτυρία αυτών που επανήλθαν στη ζωή από άτομα στα οποία παρουσιάστηκαν και μίλησαν αγαπημένα τους πρόσωπα τα οποία έχουν πεθάνει;
Διαβάστε πάλι, παρακαλούμε, τα εδάφια που παρατίθενται πιο πάνω σχετικά με την κατάσταση των νεκρών. Τι μας λέει ο αληθής Λόγος του Θεού σχετικά με την κατάσταση των νεκρών;
Ποιος θέλει να πιστεύουν οι άνθρωποι κάτι διαφορετικό; Όταν ο Ιεχωβά προειδοποίησε τους πρώτους μας γονείς ότι η ανυπακοή θα έφερνε το θάνατο, ποιος το αμφισβήτησε αυτό; «Το φίδι [που χρησιμοποιήθηκε από τον Σατανά· βλέπε Αποκάλυψη 12:9] είπε στη γυναίκα: “Οπωσδήποτε δεν θα πεθάνετε”». (Γέν. 3:4) Φυσικά, αργότερα ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν. Λογικά, λοιπόν, ποιος επινόησε την ιδέα ότι ένα πνευματικό μέρος του ανθρώπου επιζεί μετά το θάνατο του σώματος; Όπως έχουμε δει μέχρι τώρα, τέτοιο πράγμα δεν λέει ο Λόγος του Θεού. Ο νόμος που έδωσε ο Θεός στον αρχαίο Ισραήλ καταδίκαζε τη νεκρομαντεία ως “ακάθαρτη” και “απεχθή”. (Λευιτ. 19:31· Δευτ. 18:10-12· Ησ. 8:19) Θα καταδίκαζε ένας Θεός αγάπης αυτή τη συνήθεια αν οι ζωντανοί επικοινωνούσαν απλώς με αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν πεθάνει; Από την άλλη μεριά, αν δαιμονικά πνεύματα προσποιούνταν ότι ήταν οι νεκροί και παροδηγούσαν τους ανθρώπους δημιουργώντας τους εντυπώσεις που θα διαιώνιζαν κάποιο ψέμα, δεν θα ήταν στοργικό από μέρους του Θεού να προστατέψει τους υπηρέτες του από τέτοια απάτη;—Εφεσ. 6:11, 12.
Γιατί δεν συμμετέχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στα παραδοσιακά έθιμα πένθους για τους νεκρούς;
Η θλίψη για το θάνατο κάποιου αγαπημένου προσώπου είναι φυσιολογική και μπορεί να εκφράζεται κατάλληλα
Μετά το θάνατο ενός στενού του φίλου, του Λαζάρου, «ο Ιησούς δάκρυσε». (Ιωάν. 11:35) Μερικές φορές η θλίψη που ένιωσαν κάποιοι υπηρέτες του Θεού εξαιτίας του θανάτου ήταν έντονη.—2 Σαμ. 1:11, 12.
Ωστόσο, λόγω της ελπίδας της ανάστασης, έχει λεχθεί στους Χριστιανούς: «Δεν θέλουμε να έχετε άγνοια σχετικά με εκείνους που κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου, ώστε να μη λυπάστε όπως και οι υπόλοιποι οι οποίοι δεν έχουν ελπίδα».—1 Θεσ. 4:13.
Οι υπηρέτες του Ιεχωβά δεν απορρίπτουν όλα τα έθιμα που σχετίζονται με το θάνατο
Γέν. 50:2, 3: «Ο Ιωσήφ διέταξε τους υπηρέτες του, τους γιατρούς, να ταριχεύσουν τον πατέρα του . . . και χρειάστηκαν σαράντα ολόκληρες ημέρες για αυτόν, γιατί τόσες ημέρες χρειάζονται συνήθως για την ταρίχευση».
Ιωάν. 19:40: «Πήραν το σώμα του Ιησού και το τύλιξαν με επιδέσμους μαζί με τα μυρωδικά, όπως έχουν έθιμο οι Ιουδαίοι να κάνουν τις προετοιμασίες για την ταφή».
Εκείνοι που επιζητούν να ευαρεστούν τον Θεό αποφεύγουν τα έθιμα που συγκρούονται με το Λόγο του
Μερικά έθιμα διαφημίζουν δημόσια τη θλίψη κάποιου. Ο Ιησούς όμως είπε: «Όταν νηστεύετε [λόγω θλίψης], μη γίνεστε σκυθρωποί σαν τους υποκριτές, γιατί ασχημίζουν τα πρόσωπά τους για να φανούν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν. Αληθινά σας λέω: Αυτοί έχουν την ανταμοιβή τους στο πλήρες. Αλλά εσύ, όταν νηστεύεις, άλειψε το κεφάλι σου και πλύνε το πρόσωπό σου, για να φανείς ότι νηστεύεις, όχι στους ανθρώπους, αλλά στον Πατέρα σου, ο οποίος είναι στα κρυφά· τότε ο Πατέρας σου, ο οποίος βλέπει στα κρυφά, θα σου ανταποδώσει».—Ματθ. 6:16-18.
Ορισμένα έθιμα αντανακλούν τη δοξασία ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή η οποία επιζεί μετά το θάνατο του σώματος και συνεπώς γνωρίζει τι κάνουν οι ζωντανοί. Η Αγία Γραφή όμως λέει: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». (Εκκλ. 9:5) Επίσης: «Η ψυχή που αμαρτάνει—αυτή θα πεθάνει».—Ιεζ. 18:4.
Πολλά έθιμα πηγάζουν από τη δοξασία ότι οι νεκροί χρειάζονται τη βοήθεια των ζωντανών ή από το φόβο ότι μπορούν να βλάψουν τους ζωντανούς αν δεν εξευμενιστούν. Ο Λόγος του Θεού, όμως, δείχνει ότι οι νεκροί δεν νιώθουν ούτε πόνο ούτε ευχαρίστηση. «Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται». (Ψαλμ. 146:4· βλέπε επίσης 2 Σαμουήλ 12:22, 23.) «Η αγάπη τους και το μίσος τους και η ζήλια τους έχουν κιόλας αφανιστεί, και στον αιώνα αυτοί δεν έχουν πια μερίδα σε τίποτα που πρέπει να γίνει κάτω από τον ήλιο».—Εκκλ. 9:6.
Βλέπε επίσης σελίδες 129, 130, στο λήμμα «Γιορτές».
Αν Κάποιος Πει—
“Έτσι το θέλησε ο Θεός”
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Αυτό είναι κάτι που το πιστεύουν πολλοί. Αλλά διαπίστωσα ότι αξίζει τον κόπο να ψάξει κανείς να βρει τι λέει ο ίδιος ο Θεός σχετικά με αυτό”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “(Διαβάστε Γένεση 2:17.) Αν ένας πατέρας προειδοποιήσει το γιο του ότι, αν κάνει ένα συγκεκριμένο πράγμα, αυτό θα του στοιχίσει τη ζωή, θα λέγατε ότι ο πατέρας θέλει να το κάνει αυτό ο γιος του;” (2) “Τότε ποιο είναι πραγματικά το θέλημα του Θεού σχετικά με το ανθρώπινο γένος; Ο Ιησούς είπε: «Αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα μου, να έχει αιώνια ζωή όποιος βλέπει τον Γιο [δηλαδή αντιλαμβάνεται και αναγνωρίζει ότι ο Ιησούς είναι όντως ο Γιος του Θεού] και ασκεί πίστη σε αυτόν, και εγώ θα τον αναστήσω την τελευταία ημέρα». (Ιωάν. 6:40)”
“Οι άνθρωποι πάντα θα πεθαίνουν”
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Οπωσδήποτε αυτό βλέπουμε να συμβαίνει μέχρι τώρα”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: “Αλλά προσέξτε αυτή τη θαυμάσια υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στα εδάφια Αποκάλυψη 21:3, 4 (ή Ησαΐας 25:8)”.
“Πεθαίνει κανείς όταν έρχεται η ώρα του”
Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτή τη γνώμη. Γνωρίζατε ότι πολλοί αρχαίοι Έλληνες είχαν την ίδια άποψη; Πίστευαν ότι υπήρχαν τρεις θεές που καθόριζαν το μήκος της ζωής του κάθε ανθρώπου. Η Αγία Γραφή, όμως, παρουσιάζει μια πολύ διαφορετική άποψη για τη ζωή”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “(Διαβάστε Εκκλησιαστής 9:11.) Παράδειγμα: Ένα κομμάτι μπετόν μπορεί να αποκολληθεί από ένα κτίριο και να πέσει πάνω σε έναν πεζό. Μήπως ο Θεός το προκάλεσε αυτό; Αν ναι, είναι δίκαιο να κατηγορήσουμε τον ιδιοκτήτη του κτιρίου για αμέλεια; . . . Όπως λέει η Αγία Γραφή, για τον πεζό ήταν μια απροσχεδίαστη και απρόβλεπτη περίσταση το ότι έπεσε το μπετόν ακριβώς την ώρα που ήταν αυτός εκεί”. (2) “Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι αν αποφεύγουμε την κακή διαγωγή θα προστατέψουμε τη ζωή μας. (Παρ. 16:17) Αν είστε γονέας, είμαι βέβαιος ότι εφαρμόζετε αυτόν τον κανόνα στα παιδιά σας. Τα προειδοποιείτε για τα πράγματα που θα μπορούσαν να καταλήξουν σε απώλεια της ζωής. Ο Ιεχωβά κάνει το ίδιο για όλο το ανθρώπινο γένος σήμερα”. (3) “Ο Ιεχωβά γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον. Μέσω της Αγίας Γραφής μάς υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να απολαύσουμε μια ζωή πολύ πιο μακρόχρονη από τη ζωή των ανθρώπων που αγνοούν τι λέει ο Θεός. (Ιωάν. 17:3· Παρ. 12:28)” (Βλέπε επίσης το λήμμα «Πεπρωμένο».)
-
-
Θαυματουργικές ΘεραπείεςΠώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές
-
-
Θαυματουργικές Θεραπείες
Ορισμός: Η θεραπεία αναφέρεται στην αποκατάσταση της υγείας ενός σωματικά, ψυχικά ή πνευματικά άρρωστου ατόμου. Μερικοί από τους Εβραίους προφήτες της προχριστιανικής εποχής, καθώς επίσης ο Ιησούς Χριστός και ορισμένα μέλη της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, είχαν μέσω του πνεύματος του Θεού την ικανότητα να εκτελούν θαυματουργικές θεραπείες.
Γίνονται στις ημέρες μας θαυματουργικές θεραπείες μέσω του πνεύματος του Θεού;
Μπορεί η ικανότητα εκτέλεσης θαυμάτων να προέλθει από μια διαφορετική από τον αληθινό Θεό πηγή;
Ο Μωυσής και ο Ααρών παρουσιάστηκαν στον Φαραώ της Αιγύπτου για να του ζητήσουν να αφήσει τον Ισραήλ να πάει στην έρημο και να προσφέρει θυσίες στον Ιεχωβά. Για να αποδειχτεί ότι είχαν τη θεϊκή υποστήριξη, ο Μωυσής είπε στον Ααρών να ρίξει κάτω το ραβδί του, το οποίο έγινε ένα μεγάλο φίδι. Αυτό το θαύμα επιτελέστηκε με τη δύναμη του Θεού. Έπειτα, όμως, οι μάγοι ιερείς της Αιγύπτου έριξαν κάτω τα δικά τους ραβδιά και έγιναν και αυτά μεγάλα φίδια. (Έξοδ. 7:8-12) Με τίνος τη δύναμη έκαναν αυτό το θαύμα;—Παράβαλε Δευτερονόμιο 18:10-12.
Στην εποχή μας, κάποιες θεραπείες μέσω πίστης επιτελούνται σε λειτουργίες που διεξάγουν κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου. Σε μη Χριστιανικές θρησκείες υπάρχουν ιερείς βουντού, μάγοι-γιατροί και άλλοι που εκτελούν και αυτοί θεραπείες, χρησιμοποιώντας πολλές φορές μαγεία και πνευματισμό. Μερικοί από αυτούς που κάνουν τέτοιες θεραπείες λένε ότι οι θεραπείες τους δεν έχουν καμιά σχέση με τη θρησκεία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, προέρχεται η δύναμη της θεραπείας από τον αληθινό Θεό;
Ματθ. 24:24: «Θα εγερθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και θα δώσουν μεγάλα σημεία [«θαύματα», ΚΔΤΚ] και θαυμαστά πράγματα ώστε να παροδηγήσουν, αν είναι δυνατόν, ακόμη και τους εκλεγμένους».
Ματθ. 7:15-23: «Να προσέχετε από τους ψευδοπροφήτες . . . Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα: “Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και δεν εκβάλαμε δαίμονες στο όνομά σου, και δεν εκτελέσαμε πολλά δυναμικά έργα [«θαύματα», ΚΔΤΚ, ΒΑΜ, ΜΠΚ] στο όνομά σου;” Και όμως, τότε θα ομολογήσω σε αυτούς: Ποτέ δεν σας γνώρισα! Φύγετε από εμένα, εργάτες της ανομίας».
Γίνονται οι εντυπωσιακές θεραπείες των ημερών μας με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι θαυματουργικές θεραπείες του Ιησού και των πρώτων μαθητών του;
Αμοιβή υπηρεσιών: «Να θεραπεύετε αρρώστους, να εγείρετε νεκρούς, να καθαρίζετε λεπρούς, να εκβάλλετε δαίμονες. Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε». (Ματθ. 10:8) (Το κάνουν αυτό οι θεραπευτές σήμερα—δίνοντας δωρεάν, όπως διέταξε ο Ιησούς;)
Βαθμός επιτυχίας: «Όλο το πλήθος ζητούσε να . . . αγγίξει [τον Ιησού], επειδή έβγαινε δύναμη από αυτόν και τους γιάτρευε όλους». (Λουκ. 6:19) «Έβγαζαν τους αρρώστους ακόμη και στους πλατιούς δρόμους και τους έβαζαν εκεί πάνω σε μικρά κρεβάτια και φορεία, ώστε, όταν θα περνούσε ο Πέτρος, να πέσει τουλάχιστον η σκιά του πάνω σε κάποιον από αυτούς. Επίσης, το πλήθος από τις πόλεις γύρω από την Ιερουσαλήμ συγκεντρωνόταν μεταφέροντας αρρώστους και εκείνους που ταλαιπωρούνταν από ακάθαρτα πνεύματα, οι οποίοι θεραπεύονταν όλοι». (Πράξ. 5:15, 16) (Στις ημέρες μας, θεραπεύονται όλοι όσοι πηγαίνουν σε θρησκευτικούς θεραπευτές ή σε τόπους προσκυνήματος ζητώντας θεραπεία;)
Αποδεικνύει ο τρόπος ζωής των μελών των οργανώσεων στις οποίες ανήκουν οι «θεραπευτές» ότι έχουν το πνεύμα του Θεού;
Εκδηλώνουν εμφανώς ως ομάδα πτυχές του καρπού του πνεύματος όπως είναι η αγάπη, η μακροθυμία, η πραότητα και η εγκράτεια;—Γαλ. 5:22, 23.
Μπορεί όντως να ειπωθεί για αυτούς ότι «δεν είναι μέρος του κόσμου», επειδή αποφεύγουν κάθε ανάμειξη στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου; Έχουν παραμείνει καθαροί από ενοχή αίματος σε καιρό πολέμου; Έχουν καλή φήμη επειδή αποφεύγουν την ανήθικη διαγωγή του κόσμου;—Ιωάν. 17:16· Ησ. 2:4· 1 Θεσ. 4:3-8.
Προσδιορίζονται σήμερα οι αληθινοί Χριστιανοί από το αν έχουν την ικανότητα να εκτελούν θαυματουργικές θεραπείες;
Ιωάν. 13:35: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Αυτό το είπε ο Ιησούς. Αν πράγματι πιστεύουμε σε αυτόν, θα αναζητούμε ως απόδειξη της αληθινής Χριστιανοσύνης την αγάπη και όχι τις θαυματουργικές θεραπείες.)
Πράξ. 1:8: «Θα λάβετε δύναμη όταν το άγιο πνεύμα έρθει πάνω σας και θα είστε μάρτυρές μου . . . ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Λίγο πριν αφήσει τους αποστόλους του για να επιστρέψει στον ουρανό, ο Ιησούς τούς είπε ότι αυτό, και όχι οι θεραπείες, θα ήταν το ζωτικό έργο που θα έπρεπε να κάνουν. Βλέπε επίσης Ματθαίος 24:14· 28:19, 20.)
1 Κορ. 12:28-30: «Ο Θεός έχει θέσει τα διάφορα μέλη στην εκκλησία, πρώτον αποστόλους· δεύτερον προφήτες· τρίτον δασκάλους· έπειτα δυναμικά έργα· έπειτα χαρίσματα θεραπειών· υπηρεσίες παροχής βοήθειας, ικανότητες για να δίνεται κατεύθυνση, διάφορες γλώσσες. Μήπως όλοι είναι απόστολοι; Μήπως όλοι είναι προφήτες; Μήπως όλοι είναι δάσκαλοι; Μήπως όλοι εκτελούν δυναμικά έργα; Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα θεραπειών;» (Επομένως, η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι δεν θα είχαν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί το χάρισμα να κάνουν θεραπείες.)
Δεν δείχνουν τα εδάφια Μάρκος 16:17, 18 ότι η ικανότητα θεραπείας αρρώστων θα ήταν προσδιοριστικό χαρακτηριστικό των πιστών;
Μάρκ. 16:17, 18, ΜΠΚ: «Να [ποια είναι] τα θαύματα που θα κάνουν όποιοι πιστέψουν: Με την επίκληση του ονόματός μου θα διώχνουν δαιμόνια, θα μιλούν νέες γλώσσες, κι αν παίρνουν φίδια στα χέρια τους ή πίνουν κάτι δηλητηριώδες δε θα παθαίνουν τίποτε· θα βάζουν τα χέρια τους πάνω σε αρρώστους και θα τους θεραπεύουν».
Αυτά τα εδάφια εμφανίζονται σε μερικά χειρόγραφα και μεταφράσεις της Γραφής του πέμπτου και του έκτου αιώνα Κ.Χ. Δεν εμφανίζονται όμως στα αρχαιότερα ελληνικά χειρόγραφα, το Σιναϊτικό και το Βατικανό Χειρόγραφο Αρ. 1209 του τέταρτου αιώνα. Ο Δρ Μπ. Φ. Γουέστκοτ, αυθεντία στα Βιβλικά χειρόγραφα, είπε ότι «τα εδάφια . . . δεν αποτελούν μέρος της αρχικής αφήγησης,
-