Κεφάλαιο 75
Η Πηγή της Ευτυχίας
Ο ΙΗΣΟΥΣ έκανε θαύματα στη διάρκεια της διακονίας του στη Γαλιλαία, και τώρα τα επαναλαμβάνει στην Ιουδαία. Για παράδειγμα, βγάζει από κάποιον άντρα ένα δαιμόνιο που τον εμπόδιζε να μιλάει. Τα πλήθη μένουν κατάπληκτα, αλλά οι επικριτές προβάλλουν την ίδια αντίρρηση που είχε προβληθεί και στη Γαλιλαία. ‘Αυτός βγάζει τα δαιμόνια μέσω του Βεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμονίων’, ισχυρίζονται. Άλλοι θέλουν να τους δώσει ο Ιησούς πιο τρανή απόδειξη για το ποιος είναι, και προσπαθούν να τον δοκιμάσουν ζητώντας σημείο από τον ουρανό.
Ο Ιησούς ξέρει τι σκέφτονται, και δίνει στους επικριτές του στην Ιουδαία την ίδια απάντηση που είχε δώσει και σ’ εκείνους στη Γαλιλαία. Λέει ότι κάθε βασιλεία η οποία είναι διαιρεμένη σε αντιμαχόμενα μέρη θα πέσει. Και ρωτάει: ‘Έτσι, αν ο Σατανάς είναι κι αυτός διαιρεμένος σε αντιμαχόμενα μέρη, πώς θα σταθεί η βασιλεία του;’ Δείχνει την επικίνδυνη θέση στην οποία βρίσκονται οι επικριτές του, λέγοντάς τους: ‘Αν είναι δάκτυλος Θεού η δύναμη με την οποία βγάζω τα δαιμόνια, τότε η βασιλεία του Θεού σάς έχει καταφθάσει πραγματικά’.
Αυτοί που παρατηρούν τα θαύματα του Ιησού θα έπρεπε να αντιδράσουν σ’ αυτά με τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν πριν από αιώνες εκείνοι που είδαν τον Μωυσή να κάνει ένα θαύμα. Εκείνοι αναφώνησαν: ‘Δάκτυλος Θεού είναι τούτο!’ Επίσης, ‘δάκτυλος Θεού’ είχε σκαλίσει τις Δέκα Εντολές στις πέτρινες πλάκες. Και ‘δάκτυλος Θεού’—το άγιο του πνεύμα, δηλαδή η ενεργός του δύναμη—είναι που κάνει τον Ιησού να μπορεί να βγάζει τα δαιμόνια και να θεραπεύει τους αρρώστους. Έτσι λοιπόν, πράγματι η Βασιλεία του Θεού έχει καταφθάσει αυτούς τους επικριτές, εφόσον ο Ιησούς, ο διορισμένος Βασιλιάς της Βασιλείας, είναι εκεί ανάμεσά τους.
Έπειτα, ο Ιησούς τούς δείχνει μ’ ένα παράδειγμα ότι η ικανότητά του να βγάζει τα δαιμόνια αποδεικνύει πως έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον Σατανά, ακριβώς όπως όταν ένας δυνατότερος άντρας έρχεται και κατατροπώνει έναν άλλον άντρα, καλά οπλισμένο, ο οποίος φυλάει το παλάτι του. Επαναλαμβάνει επίσης το παράδειγμα που είχε πει στη Γαλιλαία σχετικά μ’ ένα ακάθαρτο πνεύμα. Αυτό το πνεύμα φεύγει από κάποιον άνθρωπο, αλλά εφόσον ο άνθρωπος αυτός δεν γεμίζει το κενό με καλά πράγματα, το πνεύμα ξαναγυρίζει με άλλα εφτά πνεύματα, και η κατάσταση του ανθρώπου γίνεται χειρότερη απ’ ό,τι ήταν πρωτύτερα.
Μια γυναίκα από το πλήθος, ακούγοντας αυτές τις διδασκαλίες, υποκινείται να φωνάξει δυνατά: ‘Ευτυχισμένη είναι η κοιλιά που σε βάσταξε και οι μαστοί που θήλασες!’ Εφόσον η επιθυμία κάθε Ιουδαίας είναι να γίνει μητέρα προφήτη, και ιδιαίτερα του Μεσσία, είναι ευνόητο γιατί είπε αυτά τα λόγια εκείνη η γυναίκα. Προφανώς σκέφτηκε ότι η Μαρία θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένη που ήταν μητέρα του Ιησού.
Όμως, ο Ιησούς διορθώνει γρήγορα τη γυναίκα όσον αφορά την αληθινή πηγή της ευτυχίας. ‘Όχι’, απαντάει, ‘Ευτυχισμένοι είναι μάλλον εκείνοι που ακούν το λόγο του Θεού και τον τηρούν!’ Ο Ιησούς ποτέ δεν υπαινίχθηκε ότι θα έπρεπε να αποδίδεται ειδική τιμή στη μητέρα του, τη Μαρία. Αντίθετα, έδειξε ότι η αληθινή ευτυχία έγκειται στο να είναι κάποιος πιστός δούλος του Θεού κι όχι στους φυσικούς δεσμούς ή στα επιτεύγματά του.
Επίσης, όπως και στη Γαλιλαία, ο Ιησούς επιπλήττει στη συνέχεια το λαό της Ιουδαίας, επειδή ζητούν σημείο από τον ουρανό. Τους λέει πως δεν θα δοθεί κανένα σημείο εκτός από το σημείο του Ιωνά. Ο Ιωνάς αποτέλεσε σημείο, τόσο λόγω των τριών ημερών που πέρασε μέσα στο ψάρι όσο και λόγω του θαρραλέου κηρύγματός του, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να υποκινηθούν οι Νινευίτες να μετανοήσουν. ‘Αλλά, να!’ λέει ο Ιησούς, ‘εδώ υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από τον Ιωνά’. Παρόμοια, η βασίλισσα της Σεβά θαύμασε τη σοφία του Σολομώντα. ‘Αλλά, να!’ λέει επίσης ο Ιησούς, ‘εδώ υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από τον Σολομώντα’.
Ο Ιησούς εξηγεί ότι, όταν κάποιος ανάβει ένα λυχνάρι, δεν το βάζει μέσα σε κάποια κρύπτη ούτε κάτω από ένα καλάθι, αλλά πάνω στο λυχνοστάτη για να μπορεί να βλέπει ο κόσμος το φως. Ίσως υπαινίσσεται ότι το να διδάσκει και να κάνει θαύματα μπροστά σ’ αυτούς τους ισχυρογνώμονες ανθρώπους που βρίσκονται στο ακροατήριό του είναι σαν να κρύβει το φως ενός λυχναριού. Τα μάτια των παρατηρητών αυτών δεν είναι απλά, δεν βλέπουν καθαρά, έτσι δεν εξυπηρετείται ο σκοπός τον οποίο έχουν τα θαύματα που κάνει.
Ο Ιησούς μόλις έχει βγάλει ένα δαιμόνιο κι έχει κάνει ένα μουγγό άνθρωπο να μιλήσει. Αυτό θα έπρεπε να υποκινήσει ανθρώπους με απλά μάτια, με μάτια που βλέπουν καθαρά, να επαινέσουν αυτό το λαμπρό κατόρθωμα και να διακηρύξουν τα καλά νέα! Όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο μ’ αυτούς τους επικριτές. Έτσι ο Ιησούς καταλήγει: ‘Γι’ αυτό να είσαι άγρυπνος. Ίσως το φως που βρίσκεται μέσα σου να είναι σκοτάδι. Έτσι λοιπόν, αν ολόκληρο το σώμα σου λάμπει χωρίς να έχει κανένα σκοτεινό μέρος, τότε θα είναι όλο φωτεινό, όπως όταν το λυχνάρι σε φωτίζει με τις ακτίνες του’. Λουκάς 11:14-36· Έξοδος 8:18, 19· 31:18· Ματθαίος 12:22, 28.
▪ Ποια είναι η αντίδραση, όταν ο Ιησούς θεραπεύει τον άντρα;
▪ Τι είναι ‘ο δάκτυλος Θεού’, και πώς έχει καταφθάσει η Βασιλεία του Θεού εκείνους που ακούν τον Ιησού;
▪ Ποια είναι η πηγή της αληθινής ευτυχίας;
▪ Πώς μπορεί κάποιος να έχει απλό μάτι;