Σηκώθηκε λοιπόν και πήγε στον πατέρα του’.

Εδώ υπάρχει κάτι που πρέπει να το σκεφτούμε: Αν ο πατέρας του τού είχε αγριέψει και του είχε βάλει οργισμένα τις φωνές όταν έφευγε από το σπίτι, ο γιος αυτός πιθανώς να μην αποφάσιζε έτσι, χωρίς δισταγμό, τι θα έκανε. Ίσως έπαιρνε την απόφαση να γυρίσει στην πατρίδα του και να προσπαθήσει να βρει δουλειά κάπου αλλού, ώστε να μη χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπος με τον πατέρα του. Όμως, καμιά τέτοια σκέψη δεν υπήρχε στο μυαλό του. Στο σπίτι του, εκεί ήθελε να πάει!

Όταν ο χαμένος, ή αλλιώς άσωτος, γιος που αναφέρεται στην παραβολή του Ιησού γυρίζει πίσω στο σπίτι του πατέρα του, τι είδους υποδοχή τού γίνεται; Ακούστε την περιγραφή του Ιησού:

‘Ενώ αυτός ήταν ακόμα μακριά, τον είδε ο πατέρας του, αισθάνθηκε λύπηση κι έτρεξε, τον αγκάλιασε και με τρυφερότητα τον γέμισε φιλιά’. Πόσο καλά αντιπροσωπεύει τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά, αυτός ο σπλαχνικός, καλόκαρδος πατέρας!

Προφανώς ο πατέρας είχε ακούσει για την ακόλαστη ζωή που έκανε ο γιος του. Κι όμως τον καλοδέχεται στο σπίτι χωρίς να περιμένει λεπτομερείς εξηγήσεις. Και ο Ιησούς έχει παρόμοιο καλοσυνάτο πνεύμα, εφόσον παίρνει την πρωτοβουλία και πλησιάζει αμαρτωλούς και τελώνες, οι οποίοι στην παραβολή αντιπροσωπεύονται από τον άσωτο γιο.

Είναι αλήθεια ότι ο διορατικός πατέρας που αναφέρεται στην παραβολή του Ιησού αναμφίβολα παίρνει κάποια ιδέα για τη μετάνοια του γιου του, παρατηρώντας τη λύπη και τη συντριβή στην όψη του, καθώς αυτός γυρίζει πίσω. Όμως η γεμάτη στοργή πρωτοβουλία του πατέρα διευκολύνει ακόμα περισσότερο το γιο να ομολογήσει τις αμαρτίες του,