‘Κάντε Φίλους Μέσω του Άδικου Πλούτου’

«Κάντε φίλους για τον εαυτό σας μέσω του άδικου πλούτου . . . Ο πιστός στο ελάχιστο είναι πιστός και στο πολύ».—ΛΟΥΚΑΣ 16:9, 10.

 1. Πώς αίνεσαν τον Ιεχωβά ο Μωυσής και οι γιοι Ισραήλ μετά τη διαφυγή τους από την Αίγυπτο;

ΔΙΑΣΩΘΗΚΑΝ από θαύμα—τι ενισχυτική για την πίστη εμπειρία! Η έξοδος του Ισραήλ από την Αίγυπτο δεν θα μπορούσε να αποδοθεί σε κανέναν άλλον παρά μόνο στον Ιεχωβά, τον Παντοδύναμο. Δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Μωυσής και οι Ισραηλίτες έψαλαν: ‘Ο Ιεχωβά είναι η δύναμίς μου και το άσμα μου, και εστάθη η σωτηρία μου· αυτός είναι Θεός μου και θέλω δοξάσει αυτόν· Θεός του πατρός μου, και θέλω υψώσει αυτόν’.—Έξοδος 15:1, 2· Δευτερονόμιον 29:2.

 2. Τι πήρε μαζί του ο λαός του Ιεχωβά καθώς έφευγε από την Αίγυπτο;

² Πόσο διέφερε η νεοαποκτημένη ελευθερία των Ισραηλιτών από την κατάστασή τους στην Αίγυπτο! Τώρα μπορούσαν να λατρεύουν τον Ιεχωβά ανεμπόδιστα. Επίσης, αυτοί δεν έφυγαν από την Αίγυπτο με άδεια χέρια. Ο Μωυσής αφηγείται: ‘Οι υιοί του Ισραήλ . . . εζήτησαν παρά των Αιγυπτίων σκεύη αργυρά και σκεύη χρυσά, και ενδύματα· και ο Ιεχωβά έδωκεν εις τον λαόν χάριν ενώπιον των Αιγυπτίων, και εδάνεισαν εις αυτούς όσα εζήτησαν· και εγύμνωσαν τους Αιγυπτίους’. (Έξοδος 12:35, 36) Πώς χρησιμοποίησαν όμως αυτόν τον πλούτο της Αιγύπτου; Κατέληξε αυτό στο να ‘υψώσουν τον Ιεχωβά’; Τι μαθαίνουμε εμείς από το παράδειγμά τους;—Παράβαλε 1 Κορινθίους 10:11.

‘Η Συνεισφορά του Ιεχωβά’

 3. Πώς αντέδρασε ο Ιεχωβά εξαιτίας του ότι ο Ισραήλ χρησιμοποίησε το χρυσό του για ψεύτικη λατρεία;

³ Στη διάρκεια των 40 ημερών που έμεινε ο Μωυσής στο Όρος Σινά προκειμένου να λάβει τις οδηγίες του Θεού για τον Ισραήλ, ο λαός που περίμενε κάτω άρχισε να αδημονεί. Βγάζοντας τα χρυσά σκουλαρίκια τους, ζήτησαν από τον Ααρών να κατασκευάσει μια εικόνα για να τη λατρεύουν. Ο Ααρών τούς οικοδόμησε επίσης ένα θυσιαστήριο, και, νωρίς την επόμενη ημέρα, αυτοί πρόσφεραν θυσίες εκεί. Τους έκανε άραγε αγαπητούς στον Ελευθερωτή τους αυτή η χρησιμοποίηση του χρυσού τους; Ούτε κατά διάνοια! «Τώρα . . . άφες με», είπε ο Ιεχωβά στον Μωυσή, «και θέλει εξαφθή η οργή μου εναντίον αυτών και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς». Μόνο αφού τον ικέτεψε ο Μωυσής λυπήθηκε ο Ιεχωβά το έθνος, αν και οι στασιαστικοί υποκινητές θανατώθηκαν από μια πληγή από τον Θεό.—Έξοδος 32:1-6, 10-14, 30-35.

 4. Τι ήταν η ‘συνεισφορά του Ιεχωβά’, και ποιοι την πρόσφεραν;

⁴ Αργότερα, ο Ισραήλ είχε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τον πλούτο που διέθετε με τρόπο που πραγματικά ευαρεστούσε τον Ιεχωβά. Ο λαός συγκέντρωσε ‘συνεισφορά για τον Ιεχωβά’.a Χρυσός, ασήμι, χαλκός, γαλάζιο νήμα, διάφορα βαμμένα υφάσματα, δέρματα κριαριού και φώκιας, καθώς και ξύλο ακακίας συμπεριλαμβάνονταν στις δωρεές που έγιναν για την κατασκευή και την επίπλωση της σκηνής του μαρτυρίου. Η αφήγηση επικεντρώνει την προσοχή μας στη στάση εκείνων που συνεισέφεραν. ‘Ας τη φέρει το κάθε άτομο που έχει πρόθυμη καρδιά ως συνεισφορά του Ιεχωβά’. (Έξοδος 35:5-9, ΜΝΚ) Ο Ισραήλ ανταποκρίθηκε με εντυπωσιακό τρόπο. Έτσι, η σκηνή του μαρτυρίου ήταν μια κατασκευή «ομορφιάς και ανυπέρβλητης μεγαλοπρέπειας», για να παραθέσουμε τα σχόλια ενός λογίου.

Συνεισφορές για το Ναό

 5, 6. Σε σχέση με το ναό, πώς χρησιμοποίησε ο Δαβίδ τον πλούτο του, και πώς ανταποκρίθηκαν οι άλλοι;

⁵ Αν και ο Βασιλιάς Σολομών του Ισραήλ κατηύθυνε την κατασκευή ενός μόνιμου οίκου για τη λατρεία του Ιεχωβά, ο Δαβίδ, ο πατέρας του, είχε κάνει εκτεταμένες προετοιμασίες για αυτήν. Ο Δαβίδ συγκέντρωσε μεγάλη ποσότητα χρυσού, ασημιού, χαλκού, σιδήρου, ξυλείας και πολύτιμων λίθων. «Έτι δια τον πόθον μου εις τον οίκον του Θεού μου», είπε ο Δαβίδ στο λαό του, «και εκ των ιδίων μου υπαρχόντων έδωκα περιπλέον χρυσίον και αργύριον δια τον οίκον του Θεού μου, εκτός παντός εκείνου το οποίον ητοίμασα δια τον οίκον τον άγιον· τρεις χιλιάδας τάλαντα χρυσίου . . . και επτά χιλιάδας τάλαντα κεκαθαρισμένου αργυρίου, δια να περισκεπάσωσι τους τοίχους των οίκων». Ο Δαβίδ ενθάρρυνε τους άλλους να δείξουν και εκείνοι γενναιοδωρία. Η ανταπόκριση ήταν καταπληκτική: επιπλέον χρυσός, ασήμι, χαλκός, σίδηρος και πολύτιμοι λίθοι. ‘Με πλήρη καρδιά’, ο λαός ‘πρόσφερε αυτοπροαιρέτως στον Ιεχωβά’.—1 Χρονικών 22:5· 29:1-9.

⁶ Με εκείνες τις προαιρετικές συνεισφορές, οι Ισραηλίτες εξέφρασαν βαθιά εκτίμηση για τη λατρεία του Ιεχωβά. Ο Δαβίδ προσευχήθηκε ταπεινά: «Τις είμαι εγώ, και τις ο λαός μου, ώστε να δυνηθώμεν να προσφέρωμεν προθύμως εις σε κατά ταύτα;» Γιατί; «Διότι τα πάντα έρχονται εκ σου και εκ των σων δίδομεν εις σε. . . . Εγώ εν ευθύτητι της καρδίας μου προσέφερα πάντα ταύτα».—1 Χρονικών 29:14, 17.

 7. Ποιο προειδοποιητικό μάθημα παίρνουμε από τις ημέρες του Αμώς;

⁷ Παρ’ όλα αυτά, οι φυλές του Ισραήλ δεν κράτησαν τη λατρεία του Ιεχωβά στην πρώτη θέση στο νου και στην καρδιά τους. Τον ένατο αιώνα Π.Κ.Χ., ο διαιρεμένος Ισραήλ είχε γίνει ένοχος πνευματικής αμέλειας. Αναφορικά με το βόρειο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, ο Ιεχωβά διακήρυξε μέσω του Αμώς: «Ουαί εις τους αμεριμνούντας εν Σιών και πεποιθότας επί το όρος της Σαμαρείας»! Ο ίδιος τους περιέγραψε ως ανθρώπους ‘που πλάγιαζαν πάνω σε κρεβάτια από ελεφαντόδοντο, ξάπλωναν πάνω στα στρώματά τους, έτρωγαν τα αρνιά από το ποίμνιο και τα μοσχάρια από το μέσο της αγέλης, και έπιναν το κρασί με φιάλες’. Όμως, η χλιδή τους δεν αποτελούσε προστασία. Ο Θεός προειδοποίησε: «Ούτοι θέλουσιν υπάγει εις αιχμαλωσίαν μετά των πρώτων αιχμαλωτισθησομένων, και η αγαλλίασις των εξηπλωμένων εν τω συμποσίω θέλει αφαιρεθή». Το 740 Π.Κ.Χ., ο Ισραήλ υπέφερε στα χέρια της Ασσυρίας. (Αμώς 6:1, 4, 6, 7) Με τον καιρό, και το νότιο βασίλειο του Ιούδα έπεσε επίσης θύμα του υλισμού.—Ιερεμίας 5:26-29.

Κατάλληλη Χρήση των Πόρων στους Χριστιανικούς Χρόνους

 8. Ποιο καλό παράδειγμα παρέχει ο Ιωσήφ και η Μαρία όσον αφορά τη χρησιμοποίηση των πόρων;

⁸ Αντίθετα, η σχετικά φτωχή κατάσταση των υπηρετών του Θεού στους μετέπειτα καιρούς δεν τους εμπόδισε να εκδηλώνουν ζήλο για την αληθινή λατρεία. Αναλογιστείτε τη Μαρία και τον Ιωσήφ. Υπακούοντας στο διάταγμα του Καίσαρα Αύγουστου, αυτοί ταξίδεψαν στην πατρίδα της οικογένειάς τους, τη Βηθλεέμ. (Λουκάς 2:4, 5) Εκεί γεννήθηκε ο Ιησούς. Σαράντα ημέρες αργότερα, ο Ιωσήφ και η Μαρία επισκέφτηκαν το ναό στην κοντινή Ιερουσαλήμ για να παρουσιάσουν την καθορισμένη προσφορά εξαγνισμού. Σε ένδειξη της φτωχής οικονομικής τους κατάστασης, η Μαρία πρόσφερε δύο μικρά πουλιά. Ούτε εκείνη ούτε ο Ιωσήφ επικαλέστηκαν τη φτώχεια τους. Απεναντίας, υπάκουα χρησιμοποίησαν τους περιορισμένους πόρους τους.—Λευιτικόν 12:8· Λουκάς 2:22-24.

 9-11. (α) Ποια καθοδηγία όσον αφορά το πώς χρησιμοποιούμε τους πόρους μας παρέχουν τα λόγια του Ιησού που αναφέρονται στο εδάφιο Ματθαίος 22:21; (β) Γιατί δεν προσφέρθηκε μάταια η μικρή συνεισφορά της χήρας;

⁹ Αργότερα, οι Φαρισαίοι και διάφοροι οπαδοί της παράταξης του Ηρώδη προσπάθησαν να εξαπατήσουν τον Ιησού, λέγοντας: «Πες μας λοιπόν: Τι νομίζεις; Είναι νόμιμο να πληρώνει κανείς κεφαλικό φόρο στον Καίσαρα ή όχι;» Η απάντηση του Ιησού αποκάλυψε τη διάκρισή του. Αναφερόμενος στο νόμισμα που του έδωσαν, ο Ιησούς ρώτησε: «Τίνος εικόνα και επιγραφή είναι αυτή;» Εκείνοι απάντησαν: «Του Καίσαρα». Με σοφία, ο Ιησούς κατέληξε: «Αποδώστε, λοιπόν, αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Ματθαίος 22:17-21) Ο Ιησούς γνώριζε ότι οι αρχές που εξέδιδαν το νόμισμα ανέμεναν την πληρωμή φόρων. Όμως, σε εκείνη την περίπτωση αυτός βοήθησε και τους ακολούθους του και τους εχθρούς του να αντιληφτούν ότι ο αληθινός Χριστιανός επιδιώκει επίσης να αποδίδει «αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». Αυτό περιλαμβάνει την κατάλληλη χρήση των υλικών περιουσιακών στοιχείων που έχει κάποιος.

¹⁰ Ένα περιστατικό που συνέβη στο ναό, στο οποίο παρέστη μάρτυρας ο Ιησούς, το δείχνει παραστατικά αυτό. Ο ίδιος είχε μόλις καταδικάσει τους άπληστους γραμματείς οι οποίοι ‘καταβρόχθιζαν τα σπίτια των χηρών’. «Καθώς . . . σήκωσε τα μάτια του, είδε τους πλουσίους να ρίχνουν τα δώρα τους στα χρηματοφυλάκια», αναφέρει ο Λουκάς. «Κατόπιν [ο Ιησούς] είδε μια άπορη χήρα να ρίχνει εκεί δύο μικρά νομίσματα ελάχιστης αξίας και είπε: ‘Σας λέω αληθινά: Αυτή η χήρα, αν και φτωχή, έριξε περισσότερα από όσα έριξαν όλοι. Διότι όλοι αυτοί έριξαν δώρα από το περίσσευμά τους, αυτή όμως από το υστέρημά της έριξε όλο το βιος που είχε’». (Λουκάς 20:46, 47· 21:1-4) Μερικοί από τους ανθρώπους ανέφεραν ότι ο ναός ήταν στολισμένος με πολύτιμους λίθους. Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Όσο για αυτά που βλέπετε, θα έρθουν ημέρες στις οποίες δεν θα αφεθεί εδώ πέτρα πάνω σε πέτρα που να μη ριχτεί κάτω». (Λουκάς 21:5, 6) Μήπως προσφέρθηκε μάταια η μικρή συνεισφορά εκείνης της χήρας; Οπωσδήποτε όχι. Αυτή υποστήριξε τη διευθέτηση που είχε ο Ιεχωβά εκείνον τον καιρό.

¹¹ Ο Ιησούς είπε στους αληθινούς ακολούθους του: «Κανένας οικιακός υπηρέτης δεν μπορεί να είναι δούλος δύο κυρίων· διότι, είτε θα μισήσει τον έναν και θα αγαπήσει τον άλλον είτε θα προσκολληθεί στον έναν και θα καταφρονήσει τον άλλον. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι του Θεού και του Πλούτου». (Λουκάς 16:13) Επομένως, πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι έχουμε την ορθή ισορροπία σε σχέση με τη χρησιμοποίηση των οικονομικών μας πόρων;

Πιστοί Οικονόμοι

12-14. (α) Για τι είδους πόρους είναι οικονόμοι οι Χριστιανοί; (β) Με ποιους εξέχοντες τρόπους εκτελεί σήμερα ο λαός του Ιεχωβά πιστά τα καθήκοντα του οικονόμου; (γ) Από πού προέρχονται οι πόροι για την υποστήριξη του έργου του Θεού σήμερα;

¹² Όταν αφιερώνουμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά, στην ουσία λέμε πως όλα όσα έχουμε, όλοι οι πόροι μας, ανήκουν σε εκείνον. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτά που έχουμε; Μιλώντας για τη Χριστιανική υπηρεσία μέσα στην εκκλησία, ο αδελφός Κ. Τ. Ρώσσελ, πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, έγραψε: ‘Καθένας πρέπει να θεωρεί ότι ο εαυτός του έχει διοριστεί από τον Κύριο ως οικονόμος του χρόνου του, της επιρροής του, των χρημάτων του, κτλ., και καθένας πρέπει να επιζητεί να χρησιμοποιεί αυτά τα ταλέντα όσο το δυνατόν καλύτερα, προς δόξα του Κυρίου’.—Η Νέα Κτίσις, σελίδα 321.

¹³ «Εκείνο που ζητείται όσον αφορά τους οικονόμους είναι να βρεθεί κανείς πιστός», δηλώνει το εδάφιο 1 Κορινθίους 4:2. Ως διεθνής αδελφότητα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίζονται να ανταποκρίνονται σε αυτή την περιγραφή, χρησιμοποιώντας όσο μπορούν περισσότερο από το χρόνο τους στη Χριστιανική διακονία, καλλιεργώντας προσεκτικά τις ικανότητές τους διδασκαλίας. Επιπλέον, ομάδες εθελοντών, υπό την κατεύθυνση Περιφερειακών Επιτροπών Οικοδόμησης, προσφέρουν πρόθυμα το χρόνο, τη δύναμη και τις γνώσεις τους προκειμένου να κατασκευαστούν θαυμάσιες αίθουσες συναθροίσεων για λατρεία. Με όλα αυτά, ο Ιεχωβά ευαρεστείται πολύ.

¹⁴ Από πού προέρχονται οι πόροι για την υποστήριξη αυτής της τεράστιας εκπαιδευτικής εκστρατείας και του έργου οικοδόμησης; Από άτομα που έχουν πρόθυμη καρδιά, ακριβώς όπως συνέβαινε στις ημέρες της κατασκευής της σκηνής του μαρτυρίου. Συμμετέχουμε εμείς προσωπικά; Δείχνει ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα οικονομικά μας μέσα ότι η υπηρεσία του Ιεχωβά είναι υψίστης σπουδαιότητας για εμάς; Σε τέτοιου είδους ζητήματα, ας είμαστε πιστοί οικονόμοι.

Ένα Υπόδειγμα Γενναιοδωρίας

15, 16. (α) Πώς εκδήλωναν γενναιοδωρία οι Χριστιανοί των ημερών του Παύλου; (β) Πώς θα πρέπει εμείς να βλέπουμε την εξέταση που κάνουμε τώρα;

¹⁵ Ο απόστολος Παύλος έγραψε σχετικά με το γενναιόδωρο πνεύμα των Χριστιανών της Μακεδονίας και της Αχαΐας. (Ρωμαίους 15:26) Αν και οι ίδιοι ταλαιπωρούνταν, συνεισέφεραν πρόθυμα για να βοηθήσουν τους αδελφούς τους. Ο Παύλος ενθάρρυνε τους Κορίνθιους Χριστιανούς παρόμοια να δίνουν γενναιόδωρα, προσφέροντας το περίσσευμά τους για να αντισταθμίσουν την έλλειψη των άλλων. Κανένας δεν θα μπορούσε ορθά να κατηγορήσει τον Παύλο για αρπαγή. Ο ίδιος έγραψε: «Εκείνος που σπέρνει με τσιγκουνιά θα θερίσει και με τσιγκουνιά· και εκείνος που σπέρνει απλόχερα θα θερίσει και απλόχερα. Ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη».—2 Κορινθίους 8:1-3, 14· 9:5-7, 13.

¹⁶ Οι γενναιόδωρες συνεισφορές, τις οποίες κάνουν οι αδελφοί μας και τα ενδιαφερόμενα άτομα για το έργο της Βασιλείας του Θεού σήμερα, αποδεικνύουν πόσο μεγάλη εκτίμηση έχουν για αυτό το προνόμιο. Όμως, όπως ο Παύλος έδωσε υπενθύμιση στους Κορινθίους, έτσι και εμείς θα κάνουμε καλά να θεωρήσουμε αυτή την εξέταση ως υπενθύμιση.

17. Ποια οργανωμένη διευθέτηση σε σχέση με τις προσφορές ενθάρρυνε ο Παύλος, και μπορεί να εφαρμοστεί αυτό σήμερα;

¹⁷ Ο Παύλος παρότρυνε τους αδελφούς να ακολουθούν μια οργανωμένη διευθέτηση σε σχέση με τις προσφορές τους. «Κάθε πρώτη ημέρα της εβδομάδας», είπε, «ας βάζει ο καθένας σας στο δικό του σπίτι κάτι στην άκρη ανάλογα με το πόσο ευημερεί». (1 Κορινθίους 16:1, 2) Αυτό μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για εμάς και για τα παιδιά μας όσον αφορά τις συνεισφορές μας, καθώς τις προσφέρουμε στην Κεντρική Εκκλησία. Ένα ζευγάρι ιεραποστόλων που είχε διοριστεί να κηρύξει σε κάποια πόλη της Ανατολικής Αφρικής προσκάλεσε μερικά ενδιαφερόμενα άτομα να συμμετάσχουν μαζί τους σε μια Γραφική μελέτη. Στο τέλος αυτής της πρώτης συνάθροισης, οι ιεραπόστολοι έριξαν με διακριτικότητα μερικά νομίσματα σε ένα κουτί που είχε την επιγραφή «Συνεισφορές για το έργο της Βασιλείας». Και άλλοι παρευρισκόμενοι ενήργησαν με παρόμοιο τρόπο. Αργότερα, αφότου αυτά τα καινούρια άτομα είχαν οργανωθεί σε μια Χριστιανική εκκλησία, ο επίσκοπος περιοχής επισκέφτηκε την εκκλησία και σχολίασε την τακτικότητα των συνεισφορών τους.—Ψαλμός 50:10, 14, 23.

18. Πώς μπορούμε να βοηθούμε τους αδελφούς μας που υποφέρουν;

¹⁸ Έχουμε επίσης το προνόμιο του να χρησιμοποιούμε τους πόρους μας για να βοηθούμε θύματα φυσικών καταστροφών καθώς και άτομα που ζουν σε σπαρασσόμενες από τον πόλεμο περιοχές. Πόσο συγκινηθήκαμε όταν διαβάσαμε για τα εφόδια βοήθειας που στάλθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη καθώς η οικονομική και πολιτική αναταραχή σάρωνε αυτό το μέρος του κόσμου! Οι συνεισφορές τόσο σε αγαθά όσο και σε χρήματα κατέδειξαν τη γενναιοδωρία και την αλληλεγγύη των αδελφών μας προς τους Χριστιανούς που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.b—2 Κορινθίους 8:13, 14.

19. Ποια πρακτικά πράγματα μπορούμε να κάνουμε για να βοηθούμε εκείνους που βρίσκονται στην ολοχρόνια υπηρεσία;

¹⁹ Θεωρούμε εξαιρετικά πολύτιμο το έργο των αδελφών μας που ενασχολούνται στην ολοχρόνια υπηρεσία ως σκαπανείς, περιοδεύοντες επίσκοποι, ιεραπόστολοι και εθελοντές στο Μπέθελ, έτσι δεν είναι; Όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις μας, ίσως να είμαστε σε θέση να τους προσφέρουμε άμεσα κάποια υλική βοήθεια. Για παράδειγμα, όταν ο επίσκοπος περιοχής επισκέπτεται την εκκλησία σας, ίσως να μπορείτε να του παράσχετε κατάλυμα, γεύματα ή βοήθεια όσον αφορά τα οδοιπορικά του. Τέτοιου είδους γενναιοδωρία δεν περνάει απαρατήρητη από τον ουράνιο Πατέρα μας, ο οποίος θέλει να λαβαίνουν φροντίδα οι υπηρέτες του. (Ψαλμός 37:25) Πριν από μερικά χρόνια, ένας αδελφός που είχε τη δυνατότητα να προσφέρει μόνο κάποιο απλό γεύμα προσκάλεσε στο σπίτι του έναν περιοδεύοντα επίσκοπο και τη σύζυγό του. Όταν το ζευγάρι έφευγε για την απογευματινή υπηρεσία αγρού, ο αδελφός έδωσε στους επισκέπτες του ένα φάκελο. Μέσα βρισκόταν ένα χαρτονόμισμα (το αντίστοιχο περίπου 230 δραχμών) μαζί με το εξής χειρόγραφο σημείωμα: «Για ένα φλιτζάνι τσάι ή για ένα γαλόνι βενζίνη». Τι θαυμάσια εκτίμηση εκφράστηκε με αυτόν τον ταπεινό τρόπο!

20. Ποιο προνόμιο και ευθύνη δεν θέλουμε να παραμελούμε;

²⁰ Από πνευματική άποψη, ο λαός του Ιεχωβά είναι ευλογημένος! Απολαμβάνουμε πνευματικά συμπόσια στις συνελεύσεις μας περιοχής και περιφερείας, όπου λαβαίνουμε καινούρια έντυπα, θαυμάσια διδασκαλία και πρακτικές συμβουλές. Με την καρδιά γεμάτη εκτίμηση για τις πνευματικές ευλογίες μας, δεν ξεχνούμε το προνόμιο και την ευθύνη που έχουμε να συνεισφέρουμε γενναιόδωρα για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας του Θεού.

‘Κάντε Φίλους Μέσω του Άδικου Πλούτου’

21, 22. Τι πρόκειται να συμβεί σύντομα στον «άδικο πλούτο», και τι απαιτεί αυτό να κάνουμε εμείς ακριβώς τώρα;

²¹ Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν άφθονοι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δείχνουμε ότι η λατρεία του Ιεχωβά έρχεται πρώτη στη ζωή μας, και ένας από τους σπουδαιότερους περιλαμβάνει το να δίνουμε προσοχή στη συμβουλή του Ιησού: «Κάντε φίλους για τον εαυτό σας μέσω του άδικου πλούτου ώστε, όταν αυτός χαθεί, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες».—Λουκάς 16:9.

²² Προσέξτε ότι ο Ιησούς μίλησε για την απώλεια του άδικου πλούτου. Ναι, θα έρθει η ημέρα κατά την οποία τα χρήματα αυτού του συστήματος θα πάψουν να έχουν αξία. «Το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία», προφήτεψε ο Ιεζεκιήλ. ‘Το αργύριον αυτών και το χρυσίον αυτών δεν θέλουσι δυνηθή να λυτρώσωσιν αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά’. (Ιεζεκιήλ 7:19) Μέχρις ότου συμβεί αυτό, εμείς πρέπει να ασκούμε σοφία και διάκριση όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα υλικά περιουσιακά μας στοιχεία. Έτσι, δεν θα αναλογιζόμαστε με μεταμέλεια το γεγονός ότι δεν δώσαμε προσοχή στην προειδοποίηση του Ιησού: «Αν δεν έχετε αποδειχτεί πιστοί σε σχέση με τον άδικο πλούτο, ποιος θα σας εμπιστευτεί αυτό που είναι αληθινό; . . . Δεν μπορείτε να είστε δούλοι του Θεού και του Πλούτου».—Λουκάς 16:11-13.

23. Τι θα πρέπει να χρησιμοποιούμε σοφά, και ποια θα είναι η ανταμοιβή μας;

²³ Έτσι, όλοι μας με πιστότητα ας δίνουμε προσοχή σε αυτές τις υπενθυμίσεις που μας παροτρύνουν να θέτουμε πρώτη τη λατρεία του Ιεχωβά στη ζωή μας και να κάνουμε σοφή χρήση όλων των περιουσιακών μας στοιχείων. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε τη φιλία μας με τον Ιεχωβά και τον Ιησού, οι οποίοι υπόσχονται πως, όταν τα χρήματα χαθούν, εκείνοι θα μας δεχτούν «στις αιώνιες κατοικίες», με την προοπτική αιώνιας ζωής είτε στην ουράνια Βασιλεία είτε σε μια παραδεισένια γη.—Λουκάς 16:9.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Πώς ανταποκρίθηκαν οι Ισραηλίτες στην πρόσκληση που τους απηύθυνε ο Ιεχωβά να συνεισφέρουν για την κατασκευή της σκηνής του μαρτυρίου;

◻ Γιατί δεν προσφέρθηκε μάταια η συνεισφορά της χήρας;

◻ Ποια ευθύνη φέρουν οι Χριστιανοί όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν τους πόρους τους;

◻ Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να νιώσουμε μεταμέλεια για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα χρήματα;

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η συνεισφορά της χήρας, αν και μικρή, δεν προσφέρθηκε μάταια

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Οι συνεισφορές μας υποστηρίζουν το έργο κηρύγματος της Βασιλείας