‘Με το πέρασμα λοιπόν του χρόνου’, λέει ο Ιησούς, ‘ο φτωχός πέθανε και οι άγγελοι τον μετέφεραν στην αγκαλιά του Αβραάμ. Πέθανε κι ο πλούσιος και θάφτηκε.

Αφού ο πλούσιος και ο Λάζαρος δεν είναι κατά γράμμα πρόσωπα, αλλά συμβολίζουν τάξεις ανθρώπων, λογικά ο θάνατός τους είναι επίσης συμβολικός. Τι συμβολίζει, ή τι αντιπροσωπεύει, ο θάνατός τους;

Ο Ιησούς είχε μόλις ολοκληρώσει τονίζοντας μια αλλαγή περιστάσεων, με το να πει ότι ‘ο Νόμος και οι Προφήτες ήταν μέχρι τον Ιωάννη τον Βαφτιστή, αλλά από τότε διακηρύττεται η βασιλεία του Θεού’. Επομένως, τόσο ο πλούσιος όσο και ο Λάζαρος πεθαίνουν ως προς τις προηγούμενες περιστάσεις τους, ή συνθήκες τους, μέσω του κηρύγματος του Ιωάννη και του Ιησού Χριστού.

Αυτοί που ανήκουν στην ταπεινή, μετανοημένη τάξη του Λάζαρου πεθαίνουν ως προς την προηγούμενη πνευματικά στερημένη κατάστασή τους και έρχονται σε μια θέση θεϊκής εύνοιας. Ενώ προηγουμένως απέβλεπαν στους θρησκευτικούς ηγέτες για να πάρουν οτιδήποτε μικρό πράγμα έπεφτε από το πνευματικό τραπέζι, τώρα οι Γραφικές αλήθειες που μεταδίδει ο Ιησούς καλύπτουν τις ανάγκες τους. Έτσι αυτοί φέρνονται στην αγκαλιά, δηλαδή στη θέση εύνοιας, του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού.

Από την άλλη μεριά, αυτοί που αποτελούν την τάξη του πλούσιου πέφτουν στη δυσμένεια του Θεού, επειδή αρνούνται επίμονα να δεχτούν το άγγελμα της Βασιλείας το οποίο διδάσκει ο Ιησούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, πεθαίνουν ως προς την προηγούμενη κατάσταση φαινομενικής εύνοιας στην οποία βρίσκονταν.