Εκατομμύρια Νεκροί θα Ξαναζήσουν

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άνθρωποι που είναι τώρα νεκροί θα ξαναζήσουν—τι συγκινητική ελπίδα! Είναι όμως ρεαλιστική; Τι θα απαιτούνταν για να πειστείτε ότι είναι; Προκειμένου να πιστέψετε σε κάποια υπόσχεση, θα χρειαζόταν να βεβαιωθείτε ότι εκείνος που δίνει την υπόσχεση είναι και πρόθυμος και ικανός να την εκπληρώσει. Ποιος, λοιπόν, δίνει την υπόσχεση ότι εκατομμύρια άνθρωποι που είναι τώρα νεκροί θα ξαναζήσουν;

Την άνοιξη του 31 Κ.Χ., ο Ιησούς Χριστός δήλωσε με τόλμη ότι είχε λάβει τη δύναμη από τον Ιεχωβά Θεό να αναστήσει νεκρούς. Ο Ιησούς υποσχέθηκε: «Καθώς ο Πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο Υιός ούστινας θέλει ζωοποιεί. Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού [του Ιησού], και θέλουσιν εξέλθει». (Ιωάννης 5:21, 28, 29) Ναι, ο Ιησούς Χριστός υποσχέθηκε ότι εκατομμύρια άνθρωποι που είναι τώρα νεκροί θα ξαναζήσουν σ’ αυτή τη γη και θα έχουν την προοπτική να παραμείνουν για πάντα πάνω σ’ αυτήν. (Ιωάννης 3:16· 17:3· παράβαλε Ψαλμός 37:29 και Ματθαίος 5:5.)a Εφόσον ο Ιησούς έδωσε αυτή την υπόσχεση, μπορούμε να υποθέσουμε ότι είναι πρόθυμος να την εκπληρώσει. Αλλά είναι και ικανός να την εκπληρώσει;

Σύμφωνα με το Βιβλικό υπόμνημα, τον καιρό που έδωσε ο Ιησούς αυτή την υπόσχεση, δεν είχε αναστήσει ακόμη κανένα. Αλλά σε λιγότερο από δυο χρόνια μετά απ’ αυτό, έδειξε με δυναμικό τρόπο ότι είναι και πρόθυμος και ικανός να πραγματοποιήσει την ανάσταση.

«Λάζαρε, Ελθέ Έξω»!

Επρόκειτο για μια συγκινητική σκηνή. Ο Λάζαρος ήταν σοβαρά άρρωστος. Οι δυο αδελφές του, η Μαρία και η Μάρθα, ειδοποίησαν τον Ιησού, που βρισκόταν στην άλλη πλευρά του Ιορδάνη Ποταμού: «Κύριε, ιδού, εκείνος τον οποίον αγαπάς, ασθενεί». (Ιωάννης 11:3) Ναι, ο Ιησούς αγαπούσε αυτή την οικογένεια πάρα πολύ. Είχε φιλοξενηθεί στο σπίτι τους στη Βηθανία, ίσως πολλές φορές. (Λουκάς 10:38-42· παράβαλε Λουκάς 9:58.) Αλλά τώρα ο αγαπητός φίλος του Ιησού ήταν πολύ άρρωστος.

Αλλά τι ανέμεναν από τον Ιησού η Μαρία και η Μάρθα; Δεν ζήτησαν απ’ αυτόν να έρθει στη Βηθανία. Ήξεραν όμως ότι ο Ιησούς αγαπούσε τον Λάζαρο. Δεν θα επιθυμούσε ο Ιησούς να δει τον άρρωστο φίλο του; Αναμφίβολα, ήλπιζαν ότι ο Ιησούς θα τον θεράπευε θαυματουργικά. Άλλωστε, σ’ αυτό το στάδιο της διακονίας του, ο Ιησούς είχε ήδη κάνει πολλές θαυματουργικές θεραπείες και ακόμη και οι αποστάσεις δεν αποτελούσαν εμπόδιο γι’ αυτόν. (Παράβαλε Ματθαίος 8:5-13.) Μήπως θα έκανε λιγότερα για έναν τόσο αγαπητό φίλο; Περιέργως, ο Ιησούς, αντί να πάει αμέσως στη Βηθανία, έμεινε τις επόμενες δυο μέρες εκεί που ήταν.—Ιωάννης 11:5, 6.

Ο Λάζαρος πέθανε μετά την αποστολή του μηνύματος, ίσως προτού ακόμη μάθει τα νέα ο Ιησούς. (Παράβαλε Ιωάννης 11:3, 6, 17.) Αλλά δεν χρειαζόταν κανένα περαιτέρω μήνυμα. Ο Ιησούς ήξερε πότε πέθανε ο Λάζαρος και σκόπευε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Μιλώντας για το θάνατο του Λάζαρου, είπε στους μαθητές του: «Λάζαρος ο φίλος ημών εκοιμήθη· αλλά υπάγω δια να εξυπνήσω αυτόν». (Ιωάννης 11:11) Προηγουμένως, ο Ιησούς είχε ήδη αναστήσει δυο άτομα από τους νεκρούς και αυτό έγινε και στις δυο περιπτώσεις σύντομα μετά το θάνατο του ατόμου.b Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όταν έφτασε τελικά ο Ιησούς στη Βηθανία, ο αγαπητός του φίλος ήταν ήδη τέσσερις μέρες νεκρός. (Ιωάννης 11:17, 39) Θα μπορούσε ο Ιησούς να επαναφέρει στη ζωή ένα άτομο που ήταν νεκρό επί τόσο μακρύ χρονικό διάστημα και του οποίου το σώμα είχε κιόλας αρχίσει να αποσυντίθεται;

Όταν άκουσε πως ο Ιησούς ερχόταν, η Μάρθα, που ήταν δραστήρια γυναίκα, έτρεξε να τον συναντήσει. (Παράβαλε Λουκάς 10:38-42.) Μόλις συνάντησε τον Ιησού, η καρδιά της την υποκίνησε να πει: «Κύριε, εάν ήσο εδώ, ο αδελφός μου δεν ήθελεν αποθάνει». Εντούτοις, εξέφρασε την πίστη της: «Εξεύρω ότι όσα ζητήσης παρά του Θεού, θέλει σοι δώσει ο Θεός». Συγκινημένος από τον πόνο της, ο Ιησούς τη διαβεβαίωσε: «Ο αδελφός σου θέλει αναστηθή». Όταν εκείνη εξέφρασε την πίστη της σε μια μελλοντική ανάσταση, ο Ιησούς τής είπε ξεκάθαρα: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει».—Ιωάννης 11:20-25.

Φτάνοντας στο μνήμα, ο Ιησούς ζήτησε να μετακινήσουν την πέτρα που έφραζε την είσοδο του μνήματος. Η Μάρθα έφερε αρχικά αντίρρηση: «Κύριε, όζει ήδη· διότι είναι τεσσάρων ημερών». Αλλά ο Ιησούς τη διαβεβαίωσε: «Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού;» Κατόπιν, αφού προσευχήθηκε δυνατά, διέταξε: «Λάζαρε, ελθέ έξω»! Μόλις ο Ιησούς έδωσε αυτή τη διαταγή, ο Λάζαρος βγήκε μολονότι ήταν ήδη τέσσερις μέρες νεκρός!—Ιωάννης 11:38-44.

Συνέβηκε Αυτό Πραγματικά;

Η αφήγηση για την ανάσταση του Λάζαρου παρουσιάζεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη ως ιστορικό γεγονός. Οι λεπτομέρειες είναι τόσο ζωντανές που δεν θα μπορούσε να αποτελεί απλή αλληγορία. Το να αμφιβάλλουμε για την ιστορικότητα της αφήγησης ισοδυναμεί με το να αμφιβάλλουμε για όλα τα θαύματα της Αγίας Γραφής, περιλαμβανομένης και της ανάστασης του ίδιου του Ιησού Χριστού.c Και το να μην αναγνωρίζουμε την ανάσταση του Ιησού ισοδυναμεί με το να μην αναγνωρίζουμε ολόκληρη τη Χριστιανική πίστη.—1 Κορινθίους 15:13-15.

Στην πραγματικότητα, αν δέχεστε την ύπαρξη του Θεού, δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα για εσάς το να πιστεύετε στην ανάσταση. Για παράδειγμα: Ένα άτομο μπορεί να καταγράψει σε βιντεοταινία την τελευταία του βούληση καθώς και τη διαθήκη του και οι συγγενείς και οι φίλοι του μπορούν στην ουσία να τον δουν και να τον ακούσουν, μετά το θάνατό του, καθώς ο ίδιος εξηγεί πώς επιθυμεί να διαχειριστούν την περιουσία του. Ένα τέτοιο πράγμα ήταν αδιανόητο πριν από εκατό χρόνια. Και σήμερα μερικοί άνθρωποι που ζουν σε απομακρυσμένα μέρη του κόσμου δεν μπορούν να συλλάβουν το «θαύμα» της μαγνητοσκόπησης. Αν οι επιστημονικές αρχές που θεσπίστηκαν από τον Δημιουργό μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους ανθρώπους προκειμένου να γίνει εφικτή η ακουστική και η οπτική αναβίωση μιας τέτοιας σκηνής, δεν θα πρέπει ο Δημιουργός να είναι ικανός να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα; Δεν είναι λογικό, επομένως, Εκείνος ο οποίος δημιούργησε τη ζωή να έχει την ικανότητα να αναστήσει ένα άτομο με το να αναδημιουργήσει την προσωπικότητά του μέσα σ’ ένα νεοσχηματισμένο σώμα;

Το θαύμα της αποκατάστασης της ζωής του Λάζαρου χρησίμευσε στο να αυξηθεί η πίστη στον Ιησού και στην ανάσταση. (Ιωάννης 11:41, 42· 12:9-11, 17-19) Μ’ ένα συγκινητικό τρόπο, αποκαλύπτει επίσης τόσο την προθυμία όσο και την επιθυμία του Ιεχωβά και του Γιου του να πραγματοποιήσουν την ανάσταση.

‘Ο Θεός θα Επιποθήσει’

Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο Ιησούς στο θάνατο του Λάζαρου αποκαλύπτει μια πολύ τρυφερή πλευρά στην προσωπικότητα του Γιου του Θεού. Τα βαθιά αισθήματα που εκδήλωσε σ’ αυτή την περίπτωση δείχνουν σαφώς την έντονη επιθυμία του να αναστήσει τους νεκρούς. Διαβάζουμε: «Η Μαρία λοιπόν καθώς ήλθεν όπου ήτο ο Ιησούς, ιδούσα αυτόν έπεσεν εις τους πόδας αυτού, λέγουσα προς αυτόν· Κύριε, εάν ήσο εδώ, ο αδελφός μου δεν ήθελεν αποθάνει. Ο δε Ιησούς, καθώς είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους ελθόντας μετ’ αυτής Ιουδαίους κλαίοντας, εστέναξεν εν τη ψυχή αυτού και εταράχθη, και είπε· Πού εβάλετε αυτόν; Λέγουσι προς αυτόν· Κύριε, ελθέ και ίδε. Εδάκρυσεν ο Ιησούς. Έλεγον λοιπόν οι Ιουδαίοι· Ίδε πόσον ηγάπα αυτόν»!—Ιωάννης 11:32-36.

Η συμπόνια που αισθάνθηκε ο Ιησούς από τα βάθη της καρδιάς του εκδηλώνεται εδώ με τρεις λέξεις: «εστέναξεν», «εταράχθη» και «εδάκρυσεν». Οι λέξεις του πρωτότυπου κειμένου οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιωάννη όταν κατέγραψε αυτή τη συγκινητική σκηνή υποδηλώνουν το βαθμό της συγκίνησης του Ιησού.

Η λέξη του ελληνικού κειμένου που αποδόθηκε «εστέναξεν» προέρχεται από το ρήμα εμβριμάομαι που σημαίνει συγκινούμαι βαθιά ή μέχρι το σημείο να πονέσω. Ο σχολιαστής της Αγίας Γραφής, ο Γουίλιαμ Μπάρκλεϊ, σημειώνει: «Στη συνηθισμένη κλασική ελληνική γλώσσα το ρήμα [εμβριμάομαι] χρησιμοποιείται συνήθως για ένα άλογο που φριμάζει. Στο σημείο αυτό, η μόνη πιθανή ερμηνεία είναι ότι ο Ιησούς συγκινήθηκε τόσο πολύ που ένας βαθύς στεναγμός βγήκε αυθόρμητα μέσα από την καρδιά Του».

Η λέξη «εταράχθη» προέρχεται από το ρήμα ταράσσω. Σύμφωνα με Το Νέο Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης, του Θάγιερ (The New Thayer’s Greek-English Lexicon of the New Testament), αυτό σημαίνει «προξενώ σε κάποιον ψυχική αναστάτωση, . . . επιφέρω μεγάλο πόνο ή λύπη». Η λέξη «εδάκρυσεν» προέρχεται από το ρήμα δακρύω που σημαίνει «χύνω δάκρυα, κλαίω σιωπηλά». Σε αντίθεση μ’ αυτό, στο εδάφιο Ιωάννης 11:33 αναφέρεται το γεγονός ότι η Μαρία και οι Ιουδαίοι που ήταν μαζί της ‘έκλαιγαν’. Η λέξη κλαίω που χρησιμοποιείται εδώ δηλώνει συνήθως το ότι κλαίει κανείς δυνατά, με τρόπο που να ακούγεται.d

Συνεπώς, ο Ιησούς συγκινήθηκε βαθιά από το θάνατο του αγαπητού του φίλου, του Λάζαρου, και από την αδελφή του που έκλαιγε. Η καρδιά του Ιησού ήταν τόσο γεμάτη αισθήματα ώστε τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε ήδη επαναφέρει δυο άλλα άτομα στη ζωή. Και στην προκειμένη περίπτωση σκόπευε σίγουρα να κάνει το ίδιο για τον Λάζαρο. (Ιωάννης 11:11, 23, 25) Κι όμως, «εδάκρυσεν». Επομένως, η επαναφορά ανθρώπων στη ζωή δεν αποτελεί απλώς μια τυπική διαδικασία για τον Ιησού. Τα τρυφερά και βαθιά του αισθήματα που εκδήλωσε σ’ αυτή την περίπτωση δείχνουν σαφώς ότι έχει την έντονη επιθυμία να εξουδετερώσει τις ολέθριες συνέπειες του θανάτου.

Εφόσον ο Ιησούς είναι ‘το ακριβές ομοίωμα της ίδιας της οντότητας του Ιεχωβά Θεού’, έχουμε κάθε λόγο να μην αναμένουμε λιγότερα από τον ουράνιο Πατέρα μας. (Εβραίους 1:3, ΜΝΚ) Σχετικά με την προθυμία του ίδιου του Ιεχωβά να πραγματοποιήσει την ανάσταση, ο πιστός Ιώβ είπε: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει; . . . Θέλεις καλέσει, και εγώ θέλω σοι αποκριθή· θέλεις επιβλέψει [θα επιποθήσεις, ΜΝΚ] εις το έργον των χειρών σου». (Ιώβ 14:14, 15) Η λέξη της πρωτότυπης γλώσσας του κειμένου, η οποία αποδίδεται ‘θα επιποθήσεις’ υποδηλώνει έντονη λαχτάρα και επιθυμία. (Γένεσις 31:30· Ψαλμός 84:2) Είναι φανερό ότι ο Ιεχωβά πρέπει να αναμένει με μεγάλη χαρά την ανάσταση.

Μπορούμε να πιστέψουμε πράγματι στην υπόσχεση της ανάστασης; Αναμφίβολα, ο Ιεχωβά και ο Γιος του είναι και πρόθυμοι και ικανοί να εκπληρώσουν αυτή την υπόσχεση. Τι σημαίνει αυτό για εσάς; Σημαίνει ότι έχετε την προοπτική να ξαναενωθείτε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα που έχουν πεθάνει, και ότι αυτό θα γίνει κάτω από ειρηνικές συνθήκες, εδώ στη γη!

Αυτή είναι τώρα και η ελπίδα που τρέφει η Ρομπέρτα (για την οποία έγινε λόγος στο προηγούμενο άρθρο). Μερικά χρόνια μετά το θάνατο της μητέρας της, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τη βοήθησαν να κάνει μια προσεκτική μελέτη της Αγίας Γραφής. Η ίδια θυμάται: «Όταν έμαθα για την ελπίδα της ανάστασης, έκλαψα. Ήταν κάτι το υπέροχο για εμένα να ξέρω ότι θα δω και πάλι τη μητέρα μου». Αν επιποθεί και η δική σας καρδιά να ξαναδεί κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, αναμφίβολα θα θέλετε να μάθετε περισσότερα γι’ αυτή τη θαυμάσια προοπτική. Η βεβαιότητα αυτής της ελπίδας θα συζητηθεί με περισσότερες λεπτομέρειες στις σελίδες 18-28 αυτού του περιοδικού.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Το ότι ο Ιησούς ανέστησε την κόρη του Ιάειρου παρέχει βάση για πίστη σε μια μελλοντική ανάσταση των νεκρών

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Ο Ιησούς συγκινήθηκε βαθιά από το θάνατο του Λάζαρου

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η χαρά των ατόμων που θα δουν την ανάσταση θα μοιάζει με τη χαρά που ένιωσε η χήρα της Ναΐν όταν ο Ιησούς ανέστησε το νεκρό της γιο