Κεφάλαιο 14

‘Κάνω Διαθήκη με Εσάς για μια Βασιλεία’

 1. Ποια προοπτική έθεσε ο Ιησούς ενώπιον των αποστόλων του το βράδυ πριν από το θάνατό του;

ΤΟ ΒΡΑΔΥ πριν θανατωθεί, ο Ιησούς είπε στους πιστούς αποστόλους του: ‘Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλές κατοικίες. Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο, ώστε εκεί που είμαι εγώ να είστε και εσείς’. Στη συνέχεια τους είπε επίσης τα εξής: «Κάνω διαθήκη με εσάς, ακριβώς όπως ο Πατέρας μου έχει κάνει διαθήκη με εμένα, για μια βασιλεία». (Ιωάν. 14:2, 3· Λουκ. 22:29) Τι θαυμαστή προοπτική έθεσε ενώπιόν τους!

 2. Πόσοι θα συμμετέχουν με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του;

² Ωστόσο, ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι μόνο εκείνοι οι απόστολοι θα κυβερνούσαν μαζί του στην ουράνια Βασιλεία του. Αργότερα, έγινε γνωστό ότι 144.000 άνθρωποι εξαγορασμένοι από τη γη θα είχαν αυτό το μεγαλειώδες προνόμιο. (Αποκ. 5:9, 10· 14:1, 4) Υπάρχουν σήμερα μερικοί οι οποίοι επιδιώκουν να αποκτήσουν αυτό το προνόμιο;

Η Σύναξη των Κληρονόμων της Βασιλείας

 3. Σε ποια ευκαιρία έστρεφε την προσοχή ο Ιησούς στη δημόσια διακονία του;

³ Όταν ο Ιωάννης ο Βαφτιστής φυλακίστηκε από τον Ηρώδη Αντίπα, ο Ιησούς άρχισε μια δυναμική εκστρατεία δημόσιου κηρύγματος, στην οποία έστρεφε την προσοχή στη «βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. 4:12, 17) Ενημέρωσε τους ανθρώπους ότι θα μπορούσαν να έχουν την ευκαιρία να μπουν σε αυτή τη Βασιλεία, και οι μαθητές του επιδίωκαν θερμά να αποκτήσουν αυτό το βραβείο.—Ματθ. 5:3, 10, 20· 7:21· 11:12.

 4. (α) Πότε χρίστηκαν με άγιο πνεύμα οι πρώτοι μαθητές του Ιησού; (β) Τι δείχνει ότι από τότε και έπειτα η προσοχή στράφηκε στη σύναξη των κληρονόμων της Βασιλείας;

⁴ Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. οι πρώτοι από αυτούς χρίστηκαν με άγιο πνεύμα. (Πράξ. 2:1-4· 2 Κορ. 1:21, 22) Γνωστοποιήθηκε η προμήθεια του Θεού για σωτηρία η οποία οδηγούσε σε αθάνατη ουράνια ζωή. Ο Πέτρος χρησιμοποίησε «τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών» για να αποκαλύψει αυτή τη γνώση—πρώτα στους Ιουδαίους, κατόπιν στους Σαμαρείτες και έπειτα στους ανθρώπους των εθνών. (Ματθ. 16:19) Δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στη συγκρότηση της κυβέρνησης που θα κυβερνούσε το ανθρώπινο γένος 1.000 χρόνια, και σχεδόν όλες οι θεόπνευστες επιστολές που υπάρχουν στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές απευθύνονται πρωταρχικά σε αυτή την ομάδα των κληρονόμων της Βασιλείας—στους «αγίους», στους ‘μετόχους της ουράνιας κλήσης’.a

 5. Μήπως αυτοί κλήθηκαν για ουράνια ζωή επειδή ήταν καλύτεροι υπηρέτες του Θεού από εκείνους που είχαν ζήσει προηγουμένως;

⁵ Αυτοί δεν κλήθηκαν για ουράνια ζωή επειδή ήταν κατά κάποιον τρόπο καλύτεροι από όλους τους υπηρέτες του Θεού που είχαν πεθάνει πριν από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. (Ματθ. 11:11) Αντίθετα, ο Ιεχωβά είχε αρχίσει τώρα να διαλέγει εκείνους που θα ήταν συγκυβερνήτες με τον Ιησού Χριστό. Επί περίπου 19 αιώνες έπειτα από αυτό υπήρχε μόνο μια κλήση, η ουράνια κλήση. Αυτή αποτελούσε παρ’ αξία καλοσύνη την οποία έδειξε ο Θεός σε έναν περιορισμένο αριθμό ανθρώπων, προκειμένου να προωθηθούν οι δικοί του σοφοί και στοργικοί σκοποί.—Εφεσ. 2:8-10.

 6. (α) Γιατί θα ερχόταν ο καιρός κατά τον οποίο θα σταματούσε η ουράνια κλήση; (β) Ποιος θα κατηύθυνε τα ζητήματα ώστε να εκπληρωθεί και η προφητεία σχετικά με το «μεγάλο πλήθος», και τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα;

⁶ Με τον καιρό ο προκαθορισμένος αλλά περιορισμένος αριθμός των 144.000 ατόμων θα συμπληρωνόταν. Θα πλησίαζε ο καιρός κατά τον οποίο θα γινόταν το τελικό σφράγισμα αυτών των πνευματικών Ισραηλιτών ως επιδοκιμασμένων ατόμων. (Αποκ. 7:1-8) Τότε ο Ιεχωβά, μέσω του πνεύματός του και της κατανόησης του Λόγου του, την οποία κατέστησε δυνατή για την ορατή του οργάνωση, θα κατηύθυνε τα ζητήματα έτσι ώστε να εκπληρώσει ένα άλλο μέρος του σκοπού του, όπως περιγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψη 7:9-17. Θα συναγόταν ένα «μεγάλο πλήθος» από όλα τα έθνη, με τη συναρπαστική προοπτική να επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψη και να ζήσουν για πάντα με τελειότητα σε έναν επίγειο Παράδεισο. Όταν αναλογιστούμε τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα, είναι φανερό ότι η ουράνια κλήση γενικά ολοκληρώθηκε γύρω στο έτος 1935 Κ.Χ., όταν κατανοήθηκε σαφώς η επίγεια ελπίδα του ‘μεγάλου πλήθους’. Από τότε και ύστερα, με τις συγκριτικά λίγες χιλιάδες αυτών που έχουν απομείνει από την ουράνια τάξη έχουν συνταυτιστεί εκατομμύρια λάτρεις του Ιεχωβά, οι οποίοι έχουν την ένθερμη ελπίδα να ζήσουν για πάντα εδώ στη γη.

 7. Είναι δυνατόν να λάβουν ακόμη και σήμερα μερικοί την ουράνια κλήση, και γιατί απαντάτε έτσι;

⁷ Μήπως αυτό σημαίνει ότι κανένας δεν καλείται τώρα από τον Θεό για ουράνια ζωή; Μέχρι να γίνει το τελικό σφράγισμα, είναι πιθανόν να αποδειχτούν άπιστοι μερικοί από εκείνους που έχουν αυτή την ελπίδα, και θα χρειαστεί να εκλεγούν άλλοι για να πάρουν τη θέση τους. Αλλά φαίνεται λογικό ότι αυτό θα ήταν μια σπάνια περίπτωση.

Πνευματικοί Γιοι—Πώς το Γνωρίζουν;

 8. Ποια εξήγηση δίνει ο Παύλος για να δείξει πώς εκείνοι που έχουν γεννηθεί από το άγιο πνεύμα γνωρίζουν αυτό το γεγονός;

⁸ Το πνεύμα του Θεού παρέχει στους βαφτισμένους Χριστιανούς, οι οποίοι έχουν λάβει την ουράνια κλήση, θετική διαβεβαίωση ότι υιοθετούνται ως πνευματικοί γιοι. Ο απόστολος Παύλος το έδειξε αυτό όταν έγραψε στους ‘αγίους’ της Ρώμης, περιγράφοντας ποια ήταν τότε η κατάσταση όλων των αληθινών Χριστιανών. Αυτός είπε: «Όλοι όσοι οδηγούνται από το πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού. Διότι εσείς δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που προκαλεί πάλι φόβο, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: ‘Αββά, Πατέρα!’ Το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Αν, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι βέβαια του Θεού, συγκληρονόμοι όμως με τον Χριστό, με την προϋπόθεση ότι υποφέρουμε μαζί για να δοξαστούμε και μαζί».—Ρωμ. 1:7· 8:14-17.

 9. Πώς «το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία» μαζί με το πνεύμα εκείνων που είναι αληθινά γιοι του Θεού;

⁹ Εδώ φέρνονται στην προσοχή μας δυο χρήσεις της λέξης «πνεύμα»: «το ίδιο το πνεύμα» και «το πνεύμα μας». Το πρώτο είναι η αόρατη ενεργή δύναμη του Θεού. Αυτή εμπνέει στα πνευματικά παιδιά του την πεποίθηση ότι έχουν υιοθετηθεί ως ελεύθερα παιδιά του Θεού. Αυτό το πνεύμα δίνει επίσης μαρτυρία μέσω του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, η οποία είναι σαν μια επιστολή που απευθύνεται προσωπικά στα πνευματικά παιδιά του. (1 Πέτρ. 1:10-12) Όταν εκείνοι που έχουν γεννηθεί από το άγιο πνεύμα διαβάζουν τι λένε οι Γραφές σε αυτούς που είναι πνευματικοί γιοι του Θεού, αποκρίνονται κατάλληλα: ‘Αυτό εφαρμόζεται σε εμένα’. Επομένως, η ενεργή δύναμη του ίδιου του Θεού με διάφορους τρόπους δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα τους, με την υποκινούσα δύναμη της δικής τους διάνοιας και καρδιάς, ότι είναι παιδιά του Θεού. Σύμφωνα με αυτό που καταδεικνύει έτσι το πνεύμα του Θεού, η διάνοια και η καρδιά τους προσηλώνονται στην προοπτική να γίνουν συγκληρονόμοι με τον Χριστό, και δέχονται τις ευθύνες των πνευματικών παιδιών του Θεού.—Φιλιπ. 3:13, 14.

10. (α) Ποιοι παράγοντες δεν προσδιορίζουν από μόνοι τους ότι κάποιος είναι χρισμένος Χριστιανός; (β) Ποια άποψη έχουν τα «άλλα πρόβατα» σχετικά με τη θέση τους στο σκοπό του Θεού;

¹⁰ Ισχύει αυτό για εσάς; Αν ναι, τότε έχετε ένα θαυμάσιο προνόμιο. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να συμπεράνει κανείς ότι, επειδή κάποιο άτομο έχει μεγάλη εκτίμηση για βαθύτερα πνευματικά πράγματα ή είναι ζηλωτής στη διακονία αγρού ή έχει έντονη αγάπη για τους αδελφούς του, θα πρέπει επομένως να είναι χρισμένος από το πνεύμα Χριστιανός. Αυτά ακριβώς τα πράγματα χαρακτηρίζουν πολλούς από τα «άλλα πρόβατα». Και η δική τους καρδιά υποκινείται από αυτά που διαβάζουν στις Γραφές σχετικά με τους συγκληρονόμους του Χριστού, αλλά αυτοί δεν αποτολμούν να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους κάτι το οποίο ο Θεός δεν έχει επιφυλάξει για αυτούς. (Παράβαλε Αριθμοί 16:1-40). Αναγνωρίζουν ποιος ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού για τη γη και με εκτίμηση εργάζονται για να συμμετάσχουν σε αυτόν το σκοπό.

Συμμετέχοντας Άξια

11. Ποιοι παρευρίσκονται στον ετήσιο εορτασμό της ανάμνησης του θανάτου του Ιησού, και γιατί;

¹¹ Κάθε χρόνο, στις 14 Νισάν, μετά τη δύση του ήλιου, οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού σε όλα τα μέρη της γης γιορτάζουν την ανάμνηση του θανάτου του, σε αρμονία με τις οδηγίες που έδωσε ο ίδιος στους αποστόλους του. (Λουκ. 22:19, 20) Σε αυτόν τον εορτασμό παρευρίσκονται και τα «άλλα πρόβατα», όχι για να συμμετέχουν στο ψωμί και στο κρασί, αλλά ως γεμάτοι σεβασμό παρατηρητές.

12. Με ποιον τρόπο δεν έδειχναν κατάλληλη εκτίμηση για το Δείπνο του Κυρίου μερικοί από τους πρώτους Χριστιανούς που ζούσαν στην Κόρινθο;

¹² Αυτή δεν είναι κάποια κενή θρησκευτική τελετουργία, αλλά έχει πολύ ισχυρή σημασία. Στους Χριστιανούς που ζούσαν στην Κόρινθο της Ελλάδας τον πρώτο αιώνα, μερικοί από τους οποίους δεν έδειχναν κατάλληλη εκτίμηση για αυτή την περίσταση, ο απόστολος Παύλος έδωσε σοβαρή συμβουλή, λέγοντας: «Όποιος τρώει το ψωμί ή πίνει το ποτήρι του Κυρίου ανάξια θα είναι ένοχος όσον αφορά το σώμα και το αίμα του Κυρίου». Τι ήταν εκείνο που τους έκανε να συμμετέχουν «ανάξια»; Δεν προετοίμαζαν κατάλληλα την καρδιά τους και τη διάνοιά τους. Υπήρχαν διαιρέσεις στην εκκλησία. Επίσης, μερικοί επιδίδονταν υπερβολικά σε φαγητό και ποτό πριν από τη συνάθροιση. Έδειχναν αδιαφορία για το Δείπνο του Κυρίου. Δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν τη σοβαρή σημασία του ψωμιού και του κρασιού.—1 Κορ. 11:17-34.

13. Ποια είναι η σημασία του ψωμιού και του κρασιού που προσφέρονται στην Ανάμνηση;

¹³ Ποια είναι αυτή η σημασία; Δεν έγκειται σε κάποια υποτιθέμενη θαυματουργική μετουσίωση του ψωμιού και του κρασιού. Ο Χριστός δεν θυσιάζεται με οποιαδήποτε έννοια ξανά σε κάθε Ανάμνηση. Οι Γραφές δηλώνουν ότι «ο Χριστός προσφέρθηκε μία φορά για πάντα για να βαστάξει τις αμαρτίες πολλών». (Εβρ. 9:28· 10:10· Ρωμ. 6:9) Το άζυμο ψωμί και το κόκκινο κρασί είναι απλώς και μόνο εμβλήματα που αντιπροσωπεύουν το κατά γράμμα σώμα το οποίο θυσίασε ο Ιησούς και το κατά γράμμα αίμα που έχυσε. Αλλά πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι πραγματικότητες! Το αναμάρτητο ανθρώπινο σώμα του Ιησού δόθηκε για να μπορέσει να έχει ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους την ευκαιρία να ζήσει για πάντα. (Ιωάν. 6:51) Και το χυμένο αίμα του εξυπηρετεί ένα διπλό σκοπό—καθαρίζει από την αμαρτία τούς ανθρώπους εκείνους που ασκούν πίστη σε αυτό και θέτει σε λειτουργία τη νέα διαθήκη μεταξύ του Θεού και της εκκλησίας τού πνευματικού Ισραήλ, ο οποίος αποτελείται από τους χρισμένους από το πνεύμα Χριστιανούς. (1 Ιωάν. 1:7· 1 Κορ. 11:25· Γαλ. 6:14-16) Αυτές οι πολύτιμες προμήθειες είναι εκείνες που καθιστούν δυνατόν για τα μέλη του ‘μικρού ποιμνίου’ να ανακηρυχτούν δίκαιοι από τον Θεό· στην πραγματικότητα τους πιστώνεται ανθρώπινη τελειότητα. (Λουκ. 12:32) Αυτό γίνεται για να μπορούν να γεννηθούν από το άγιο πνεύμα ως γιοι Θεού, με σκοπό να συμμετάσχουν με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του. Κάθε χρόνο, καθώς συμμετέχουν στα εμβλήματα της Ανάμνησης, δίνοντας έτσι μαρτυρία για την ουράνια ελπίδα τους, ανανεώνεται και βαθαίνει η εκτίμησή τους για το γεγονός ότι ανήκουν σε αυτή τη «νέα διαθήκη», μεσίτης της οποίας είναι ο Χριστός.—Εβρ. 8:6-12.

«Θέλομεν Υπάγει με Σας»

14. (α) Γιατί δεν συμμετέχουν στα εμβλήματα της Ανάμνησης τα «άλλα πρόβατα», αλλά τι προσδοκούν με λαχτάρα; (β) Πώς θεωρούν τη συνταύτισή τους με το υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας;

¹⁴ Τα «άλλα πρόβατα» διακρίνουν πώς έχει πολιτευτεί ο Ιεχωβά με τους χρισμένους του, και έχουν ενωθεί μαζί τους, λέγοντας: «Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας». (Ζαχ. 8:20-23) Όχι μόνο συναθροίζονται μαζί, αλλά συμμετέχουν μαζί και στη γνωστοποίηση των καλών νέων της Βασιλείας σε όλη την κατοικημένη γη. Ωστόσο, τα «άλλα πρόβατα» δεν περιλαμβάνονται στη «νέα διαθήκη» που έχει γίνει με τον πνευματικό Ισραήλ, ούτε περιλαμβάνονται στη «διαθήκη . . . για μια βασιλεία», την οποία έκανε ο Ιησούς με αυτούς που εκλέγονται για να συμμετέχουν μαζί του σε ουράνια ζωή, και επομένως, όπως είναι κατάλληλο, δεν συμμετέχουν στα εμβλήματα της Ανάμνησης. (Λουκ. 22:20, 29) Αλλά καθώς η «νέα διαθήκη» επιτυγχάνει το σκοπό της, συνάγοντας τα τελευταία μέλη του ‘μικρού ποιμνίου’ στην ουράνια Βασιλεία, τα «άλλα πρόβατα» κατανοούν ότι αυτό δείχνει πως πλησιάζουν οι ευλογίες που θα λάβουν στη γη μέσω αυτής της Βασιλείας. Το θεωρούν προνόμιο, στη διάρκεια των ‘τελευταίων ημερών’, να υπηρετούν ενωμένα με το όσιο υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας.

[Υποσημειώσεις]

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Γιατί ένα τόσο μεγάλο μέρος των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών κατευθύνει την προσοχή στην ουράνια ελπίδα;

● Πώς γνωρίζουν εκείνοι που έχουν γεννηθεί ως γιοι του Θεού το γεγονός αυτό; Ποια είναι η σημασία των εμβλημάτων της Ανάμνησης, στα οποία αυτοί συμμετέχουν;

● Πώς δείχνουν τα «άλλα πρόβατα» ότι είναι πραγματικά ενωμένα με το «μικρό ποίμνιο»;