Κεφάλαιο 12
Ο Σεβασμός για την Εξουσία Απαραίτητος για Ειρηνική Ζωή
1-3. (α) Τι έχει συμβάλει στη διαδεδομένη απόρριψη της εξουσίας στην εποχή μας; (β) Με ποιους διάφορους τρόπους εκφράζεται αυτή η στάση; (γ) Πού γίνονται αισθητά τα αποτελέσματα;
ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑ ανεξαρτησίας διαποτίζει τον σημερινό κόσμο. Μια γενική έλλειψη εμπιστοσύνης για την εξουσία έχει αναπτυχθεί, ιδιαίτερα ανάμεσα σ’ εκείνους που γεννήθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί; Ένας λόγος είναι ότι οι γονείς τους είδαν την καταδυνάστευση σε μια κλίμακα άνευ προηγουμένου, καθώς επίσης αλαζονικές και διεφθαρμένες τακτικές από εκείνους που ήταν στην εξουσία. Ανέπτυξαν μια συγκεχυμένη άποψη για την εξουσία. Κατά συνέπεια, πολλοί απ’ αυτούς, όταν έγιναν γονείς, δεν ενστάλαξαν στα παιδιά τους σεβασμό για την εξουσία. Ούτε και οι αδικίες που είδαν τα παιδιά να γίνονται από επίσημα άτομα της εξουσίας βοήθησαν τα πράγματα. Το αποτέλεσμα είναι να έχει γίνει κάτι το κοινό η έλλειψη σεβασμού για την εξουσία.
2 Αυτή η έλλειψη σεβασμού φαίνεται με διάφορους τρόπους. Μερικές φορές φαίνεται με την υιοθέτηση ενός είδους ενδυμασίας ή χτενίσματος που δείχνει απόρριψη παραδεκτών κανόνων. Μπορεί να περιλαμβάνει δημόσια περιφρόνηση της αστυνομίας ή ακόμη και βία και αιματοχυσία. Αλλά δεν περιορίζεται σ’ αυτά. Ακόμη και ανάμεσα σ’ εκείνους που δεν εκδηλώνονται ανοιχτά μ’ αυτούς τους τρόπους, πολλοί αγνοούν ή παρακάμπτουν νόμους αν διαφωνούν μ’ αυτούς ή τους βρίσκουν ενοχλητικούς.
3 Η κατάσταση αυτή έχει επηρεάσει βαθιά την ατμόσφαιρα μέσα στα σπίτια, στα σχολεία, στους τόπους εργασίας, και στις επαφές με κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ολοένα και περισσότερο, οι άνθρωποι δεν θέλουν κανέναν να τους λέει τι να κάνουν. Προσπαθούν να πετύχουν εκείνο που πιστεύουν ότι είναι μεγαλύτερη ελευθερία. Αντιμετωπίζοντας αυτήν την κατάσταση, εσείς τι θα κάνετε;
4. Σε ποιο ζήτημα δείχνουμε τη στάση μας με την πορεία που ακολουθούμε;
4 Η πορεία σας θα δείξει πού στέκεστε στο ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά. Σέβεστε πράγματι τον Ιεχωβά ως την Πηγή της αληθινής ειρήνης και ασφάλειας; Θα επιζητήσετε και θα εφαρμόσετε στη ζωή σας ό,τι κατευθύνει ο Λόγος του; Ή θα συμβαδίσετε μ’ εκείνους οι οποίοι ανεξάρτητα παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις για το τι είναι καλό και τι κακό;—Γένεσις 3:1-5· Αποκάλυψις 12:9.
5. (α) Τι προκύπτει συχνά όταν ακολουθούμε την ηγεσία ανθρώπων που υπόσχονται ‘ελευθερία’; (β) Πόσο ελεύθερο είναι το άτομο που κάνει το θέλημα του Θεού;
5 Μια ακριβής γνώση της Αγίας Γραφής μπορεί να σας προστατεύσει από το να παραπλανηθείτε από εκείνους οι οποίοι, ενώ ‘υπόσχονται ελευθερία, αυτοί οι ίδιοι είναι δούλοι της διαφθοράς’. Ακολουθώντας την ηγεσία τέτοιων ανθρώπων απλώς θα βρεθείτε στην ίδια κατάσταση δουλείας. (2 Πέτρου 2:18, 19) Αληθινή ελευθερία μπορεί να αποκτηθεί μόνο με τη γνώση και την εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Η θεία του εντολή είναι ‘ο τέλειος νόμος της ελευθερίας’. (Ιακώβου 1:25) Αυτό μπορεί να ειπωθεί επειδή ο Ιεχωβά δεν μας περιορίζει άσκοπα, επιβάλλοντάς μας κανόνες που δεν εξυπηρετούν κανέναν χρήσιμο σκοπό. Ο νόμος του όμως παρέχει το είδος καθοδήγησης που φέρνει ελευθερία, ειρήνη και ασφάλεια που βασίζονται σε μια σωστή σχέση με τον Θεό και το συνάνθρωπό μας.
6, 7. (α) Ποιος είναι στην καλύτερη θέση για να κάνει κάτι για την κακή χρήση της εξουσίας; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς τι συμβαίνει στα άτομα που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους;
6 Καλύτερα από κάθε άλλον, ο Θεός γνωρίζει το μέγεθος της διαφθοράς του ανθρώπου και της κακής χρήσης της εξουσίας. Και έχει δώσει το λόγο του ότι άσχετα με το πόσο ψηλά μπορεί να βρίσκονται αυτοί που προξενούν καταδυνάστευση, αυτός θα τους καλέσει να δώσουν λόγο. (Ρωμαίους 14:12) Στον ορισμένο καιρό του Θεού, «οι ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής». (Παροιμίαι 2:22) Αλλά κανένα διαρκές καλό δεν θα προκύψει για μας αν γινόμαστε συνεχώς ανυπόμονοι και παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας.—Ρωμαίους 12:17-19.
7 Το βράδυ της προδοσίας και της σύλληψής του, ο Ιησούς το τόνισε αυτό στους αποστόλους του. Λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν στη χώρα, περιλαμβανομένης και της παρουσίας άγριων θηρίων, οι άνθρωποι συχνά έφεραν πάνω τους όπλα. Γι’ αυτό, σ’ εκείνη την περίπτωση υπήρχαν δυο σπαθιά ανάμεσα στους αποστόλους του Ιησού. (Λουκάς 22:38) Τι συνέβη; Είδαν μια κατάφωρη διαστροφή της δικαιοσύνης όταν συλλήφθηκε ο Ιησούς χωρίς αιτία. Γι’ αυτό, ο απόστολος Πέτρος αυθόρμητα τράβηξε το σπαθί του και έκοψε το αυτί ενός από τους άντρες. Αλλά ο Ιησούς αποκατέστησε το κομμένο αυτί και νουθέτησε τον Πέτρο: «Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή». (Ματθαίος 26:52) Πολλοί άνθρωποι, ακόμη και στην εποχή μας, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί από πρόωρο θάνατο αν ακολουθούσαν αυτήν τη συμβουλή.—Παροιμίαι 24:21, 22.
Η Κατάλληλη Άποψη για την Κοσμική Εξουσία
8. (α) Όπως αναφέρεται στα εδάφια Ρωμαίους 13:1, 2, πώς πρέπει να βλέπουν οι Χριστιανοί τους κοσμικούς άρχοντες; (β) Τι εννοείται με τη δήλωση ότι είναι ‘τοποθετημένοι στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό’;
8 Όταν ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης, εμπνεύστηκε από τον Θεό να εξετάσει πώς έπρεπε να συμπεριφέρονται σε σχέση με τις κοσμικές εξουσίες. Έγραψε: «Πάσα ψυχή ας υποτάσσηται εις τας ανωτέρας εξουσίας. Διότι δεν υπάρχει εξουσία ειμή από Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού είναι τεταγμέναι [στέκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις (ΜΝΚ)]. Ώστε ο εναντιούμενος εις την εξουσίαν εναντιούται εις την διαταγήν του Θεού· οι δε εναντιούμενοι θέλουσι λάβει εις εαυτούς καταδίκην». (Ρωμαίους 13:1, 2) Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει θέσει αυτούς τους κοσμικούς άρχοντες στην εξουσία; Η Αγία Γραφή απαντάει σαφώς όχι! (Λουκάς 4:5, 6· Αποκάλυψις 13:1, 2) Αλλά υπάρχουν με την άδειά του. Και η ‘σχετική θέση’ που κατείχαν στην πορεία της ιστορίας είχε καθοριστεί από τον Θεό. Ποια ήταν αυτή η θέση;
9. Ακόμη και όταν αξιωματούχοι αναμειγνύονται σε εσφαλμένες συνήθειες, γιατί μπορούμε να τους δείχνουμε σεβασμό;
9 Το εδάφιο που μόλις παρατέθηκε λέει ότι είναι μια ‘ανώτερη’ θέση. Έτσι δεν πρέπει κανείς να συμπεριφέρεται με έλλειψη σεβασμού στους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Οι νόμοι που τίθενται σε ισχύ απ’ αυτούς δεν πρέπει να περιφρονούνται. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατ’ ανάγκη θαυμάζετε τα άτομα, ούτε ότι επιδοκιμάζετε καμιά διαφθορά στην οποία μπορεί να είναι αναμειγμένοι. Αλλά κατάλληλα ο σεβασμός δείχνεται λόγω του αξιώματος που κατέχουν.—Τίτον 3:1, 2.
10. Πώς πρέπει να θεωρείται η πληρωμή φόρων, και γιατί;
10 Σε μεγάλο βαθμό, οι κοσμικοί νόμοι λειτουργούν για το καλό. Βοηθούν στη διατήρηση της τάξης και εξασφαλίζουν ένα μέτρο προστασίας στους ανθρώπους και στην περιουσία τους. (Ρωμαίους 13:3, 4) Επίσης, οι κυβερνήσεις συνήθως φτιάχνουν δρόμους, παρέχουν υγειονομική υπηρεσία, πυροσβεστική προστασία, εκπαίδευση, και άλλες υπηρεσίες που ωφελούν τους ανθρώπους. Πρέπει να πληρώνονται γι’ αυτές τις υπηρεσίες; Πρέπει να πληρώνουμε φόρους; Αυτό το ερώτημα συχνά δημιουργεί ισχυρά συναισθήματα λόγω της υψηλής φορολογίας και της συχνής κακής χρήσης των δημόσιων χρημάτων. Και στην εποχή του Ιησού επίσης το ερώτημα είχε πολιτική χροιά. Αλλά ο Ιησούς δεν πήρε τη θέση ότι η υπάρχουσα κατάσταση δικαιολογούσε οποιαδήποτε άρνηση για πληρωμή. Αναφερόμενος στο νόμισμα που είχε κοπεί από τον Ρωμαίο Καίσαρα, είπε: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν». (Ματθαίος 22:17-21· Ρωμαίους 13:6, 7) Όχι, ο Ιησούς δεν επιδοκίμασε την άποψη να γίνεται ο κάθε άνθρωπος νόμος για τον εαυτό του.
11, 12. (α) Πώς δείχνουν οι Γραφές ότι υπάρχει άλλη μια εξουσία που πρέπει να ληφθεί υπόψη; (β) Τι θα κάνατε αν οι κοσμικοί άρχοντες έδιναν διαταγές που συγκρούονταν με τις απαιτήσεις του Θεού, και γιατί;
11 Ωστόσο, ο Ιησούς έδειξε ότι ο ‘Καίσαρας’, το κοσμικό κράτος, δεν ήταν η μόνη εξουσία που έπρεπε να ληφθεί υπόψη. Οι ‘ανώτερες εξουσίες’ δεν είναι ανώτερες ως προς τον Θεό ούτε καν ίσες μ’ αυτόν. Αντίθετα, είναι πολύ κατώτερες από αυτόν. Έτσι η εξουσία τους είναι περιορισμένη, όχι απόλυτη. Εξαιτίας τούτου, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν συχνά μια κρίσιμη απόφαση. Μια απόφαση που και εσείς πρέπει να αντιμετωπίσετε. Όταν άνθρωποι της εξουσίας απαιτούν για τον εαυτό τους εκείνο που ανήκει στον Θεό, εσείς τι θα κάνετε; Αν απαγορεύουν ό,τι προστάζει ο Θεός, εσείς σε ποιον θα υπακούσετε;
12 Οι απόστολοι του Ιησού με σεβασμό αλλά σταθερά δήλωσαν ποια ήταν η θέση τους στα μέλη του ανώτατου δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ: «Ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν. . . . Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους». (Πράξεις 4:19, 20· 5:29) Οι κυβερνήσεις επιβάλλουν μερικές φορές περιορισμούς σε επείγουσες περιπτώσεις και αυτό είναι κατανοητό. Αλλά μερικές φορές οι κυβερνητικοί περιορισμοί μπορεί να έχουν σκοπό να παρέμβουν στη λατρεία μας προς τον Θεό και να κάνουν αδύνατη την εκπλήρωση θεόδοτων υποχρεώσεων. Τι γίνεται τότε; Ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού απαντά: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους».
13, 14. (α) Πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε για να μην παρακούμε σε κοσμικούς νόμους μόνο και μόνο για προσωπικούς λόγους; (β) Δείξτε από τις Γραφές τους λόγους γι’ αυτό.
13 Μολονότι η εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης απέναντι στον Θεό μπορεί να συγκρούεται με όσα απαιτεί ο ‘Καίσαρας’, αυτό διαφέρει πολύ από το να παραβιάζουμε ανεξάρτητα νόμους με τους οποίους δεν συμφωνούμε. Είναι αλήθεια ότι από μια προσωπική άποψη ορισμένοι νόμοι μπορεί να φαίνονται περιττά ή ακατάλληλα περιοριστικοί. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το να αγνοούμε τους νόμους που δεν συγκρούονται με τους νόμους του Θεού. Τι θα συνέβαινε αν όλοι οι άνθρωποι υπάκουαν μόνο στους νόμους εκείνους που θεωρούσαν ότι θα ωφελούσαν τους ίδιους; Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει μόνο σε αναρχία.
14 Μερικές φορές ένα άτομο μπορεί να αισθάνεται ότι μπορεί να αγνοήσει την εξουσία και να κάνει ό,τι του αρέσει επειδή δεν υπάρχει πιθανότητα να συλληφθεί και να τιμωρηθεί. Υπάρχει όμως σοβαρός κίνδυνος σ’ αυτό. Ενώ η περιφρόνηση για το νόμο μπορεί στην αρχή να περιλαμβάνει ζητήματα μικρότερης σπουδαιότητας, το να παραμένει ένα άτομο ατιμώρητο μπορεί να το ενθαρρύνει σε μεγαλύτερη παρανομία. Όπως αναφέρει το εδάφιο Εκκλησιαστής 8:11: «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, δια τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν». Αλλά μήπως ο πραγματικός λόγος που υπακούμε στο νόμο είναι απλώς ο φόβος της τιμωρίας για ανυπακοή; Για ένα Χριστιανό, πρέπει να υπάρχει πολύ πιο δυνατό κίνητρο. Ο απόστολος Παύλος το αποκάλεσε ‘επιτακτικό λόγο’—δηλαδή επιθυμία για καθαρή συνείδηση. (Ρωμαίους 13:5) Ένα άτομο του οποίου η συνείδηση έχει εκπαιδευτεί από τις Γραφικές αρχές γνωρίζει ότι επιδιώκοντας μια άνομη πορεία θα λάβαινε μια στάση ‘ενάντια στη διαταγή του Θεού’. Άσχετα με το αν οι άλλοι άνθρωποι γνωρίζουν τι κάνουμε, ο Θεός γνωρίζει, και οι προοπτικές μας για μελλοντική ζωή εξαρτώνται απ’ αυτόν.—1 Πέτρου 2:12-17.
15. (α) Τι πρέπει να οδηγεί ένα άτομο στη στάση του απέναντι σ’ ένα δάσκαλο ή σ’ έναν εργοδότη; (β) Από τίνος το πνεύμα αποφεύγουμε να επηρεαστούμε μ’ αυτόν τον τρόπο;
15 Το ίδιο αληθεύει και για τη στάση ενός νεαρού ατόμου απέναντι στο δάσκαλό του και για τη στάση ενός ενήλικου απέναντι στον κοσμικό εργοδότη του. Το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας κάνουν εσφαλμένα πράγματα δεν πρέπει να είναι καθοριστικός παράγοντας. Δεν έχει καμιά σημασία αν ο δάσκαλος ή ο εργοδότης γνωρίζουν τι κάνουμε. Το ζήτημα είναι, Τι είναι σωστό; Τι ευαρεστεί τον Θεό; Και πάλι, αν αυτό που μας ζητείται να κάνουμε δεν συγκρούεται με το νόμο ή τις δίκαιες αρχές του Θεού, συνεργαζόμαστε. Οι δάσκαλοι στα σχολεία είναι γενικά αντιπρόσωποι της κοσμικής κυβέρνησης, επομένως όργανα ‘ανώτερων εξουσιών’, και έτσι αξίζουν σεβασμό. Και ως προς τους κοσμικούς εργοδότες, μπορεί να εφαρμοστεί η αρχή της Αγίας Γραφής στα εδάφια Τίτον 2:9, 10, μολονότι ο Παύλος εκεί έγραφε για μια διαφορετική σχέση, τη σχέση των δούλων προς τους κυρίους τους. Ο Παύλος είπε: «Να ευαρεστώσιν εις αυτούς, . . . να δεικνύωσι πάσαν πίστιν αγαθήν, δια να στολίζωσι κατά πάντα την διδασκαλίαν του σωτήρος ημών Θεού». (Τίτον 2:9, 10) Πρέπει επομένως να αποφεύγουμε την επιρροή του Σατανά, του οποίου το πνεύμα «ενεργεί . . . εις τους υιούς της απειθείας», και να οικοδομούμε ειρηνικές σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.—Εφεσίους 2:2, 3.
Η Εξουσία Μέσα στο Σπίτι
16. Ποια απαίτηση για αρμονική οικογενειακή ζωή αναφέρεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 11:3;
16 Ο οικογενειακός κύκλος είναι ένας άλλος τομέας στον οποίο ο σεβασμός για την εξουσία μπορεί να φέρει ειρηνικές σχέσεις. Πολύ συχνά λείπει αυτός ο υγιής σεβασμός, με αποτέλεσμα τη διάσπαση των οικογενειακών σχέσεων και συχνά τη διάλυση του σπιτικού. Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση; Η αρχή της ηγεσίας, όπως εκτίθεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 11:3, δίνει την απάντηση: «Κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός».
17. (α) Ως προς την ηγεσία, ποια είναι η θέση του άντρα; (β) Ποιο θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε ο Χριστός για την ηγεσία του συζύγου;
17 Σημειώστε ότι αυτή η δήλωση για τη διευθέτηση του Ιεχωβά δεν τονίζει πρώτα την ηγεσία του άντρα. Μάλλον, στρέφει την προσοχή στο γεγονός ότι υπάρχει κάποιος στον οποίο ο άντρας πρέπει να αποβλέπει για κατεύθυνση, κάποιος του οποίου το παράδειγμα πρέπει να ακολουθήσει. Αυτός ο κάποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Είναι η κεφαλή του άντρα. Και στις σχέσεις του με την εκκλησία του, η οποία παρομοιάζεται με νύφη, ο Χριστός έδειξε τον τρόπο για την πετυχημένη ηγεσία του συζύγου. Το θαυμάσιο παράδειγμά του διήγειρε μια πρόθυμη ανταπόκριση στους ακολούθους του. Όταν πήρε την ηγεσία, αντί να είναι αφεντικό, σκληρός και απαιτητικός στους ακολούθους του, ο Ιησούς ήταν «πράος . . . και ταπεινός την καρδίαν», ώστε αυτοί βρήκαν ‘αναψυχή για τις ψυχές τους’. (Ματθαίος 11:28-30, ΜΝΚ) Μήπως τους υποτιμούσε για τις αδυναμίες τους; Αντίθετα, στοργικά τους συμβούλευε και μάλιστα κατέθεσε τη ζωή του για να τους καθαρίσει από τις αμαρτίες. (Εφεσίους 5:25-30) Τι ευλογία για κάθε οικογένεια να έχει έναν άντρα ο οποίος προσπαθεί ειλικρινά να ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα!
18. (α) Με ποιους τρόπους μπορεί μια σύζυγος να δείξει ότι σέβεται την εξουσία του συζύγου της; (β) Πώς πρέπει τα παιδιά να δείχνουν σεβασμό για τους γονείς τους, και γιατί;
18 Όταν υπάρχει τέτοια ηγεσία μέσα στο σπίτι, δεν είναι δύσκολο για μια γυναίκα να σέβεται το σύζυγό της. Και η υπακοή των παιδιών έρχεται πιο πρόθυμα. Αλλά υπάρχουν επίσης πολλά που μπορεί να κάνει η σύζυγος και τα παιδιά για να συμβάλλουν στην οικογενειακή ευτυχία. Με την επιμέλειά της φροντίζοντας για το σπιτικό της και με το πνεύμα της συνεργασίας, μια σύζυγος δείχνει ότι έχει ‘βαθύ σεβασμό για το σύζυγό της’. Αληθεύει αυτό για το σπιτικό σας; (Εφεσίους 5:33· Παροιμίαι 31:10-15, 27, 28) Όσο για τα παιδιά, η πρόθυμη υπακοή τόσο στον πατέρα όσο και στη μητέρα δείχνει ότι τιμούν τους γονείς τους, όπως απαιτεί ο Θεός. (Εφεσίους 6:1-3) Δεν θα υπήρχε πολύ περισσότερη ειρήνη και πολύ μεγαλύτερο αίσθημα προσωπικής ασφάλειας σ’ ένα τέτοιο σπιτικό παρά σ’ εκείνο στο οποίο λείπει ο σεβασμός για την εξουσία;
19. Αν είστε ο μόνος μέσα στην οικογένεια που προσπαθεί να καθοδηγείται από το Λόγο του Θεού, τι πρέπει να κάνετε;
19 Μπορείτε να βοηθήσετε να κάνετε το σπίτι σας ένα τέτοιο μέρος. Άσχετα με το αν τα άλλα μέλη της οικογένειας διαλέγουν να υποστηρίξουν τις οδούς του Ιεχωβά ή όχι, εσείς μπορείτε να το κάνετε. Οι άλλοι μπορεί να ανταποκριθούν στο καλό σας παράδειγμα. (1 Κορινθίους 7:16· Τίτον 2:6-8) Ακόμη και αν δεν το κάνουν, αυτό που κάνετε θα παραμένει σαν μια μαρτυρία για την ορθότητα των οδών του Θεού, και αυτό είναι κάτι όχι μικρής αξίας.—1 Πέτρου 3:16, 17.
20, 21. (α) Πώς δείχνει η Αγία Γραφή ότι η εξουσία ενός συζύγου και των γονέων δεν είναι απόλυτη; (β) Ποια λοιπόν απόφαση μπορεί να αντιμετωπίσει μια Χριστιανή σύζυγος ή τα πιστά παιδιά, και τι πρέπει να τους υποκινεί;
20 Να θυμάστε ότι ολόκληρη η διάταξη τής εξουσίας στην οικογένεια προέρχεται από τον Θεό. Έτσι οι άντρες πρέπει να υποτάσσονται στον Χριστό, οι γυναίκες στους συζύγους τους «καθώς πρέπει εν Κυρίω», και τα παιδιά στους γονείς τους «διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον». (Κολοσσαείς 3:18, 20· 1 Κορινθίους 11:3) Γι’ αυτό δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον Θεό, έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία ενός συζύγου πάνω στη σύζυγό του, και των γονέων πάνω στα παιδιά τους, είναι σχετική. Δηλαδή, οι Χριστιανοί σύζυγοι και τα παιδιά υπόκεινται στον Θεό και στον Χριστό πρώτα, υπακούοντας στη συμβουλή τους. Σε μερικούς άπιστους συζύγους ή γονείς η άποψη αυτή στην αρχή μπορεί να είναι δυσάρεστη. Αλλά στην πραγματικότητα συντελεί προς το καλό τους, επειδή θα βοηθήσει το πιστό συζυγικό μέλος και τα παιδιά να είναι πιο αξιόπιστοι και γεμάτοι σεβασμό.
21 Ωστόσο, τι θα γινόταν αν ένας σύζυγος απαιτούσε από τη γυναίκα του να κάνει κάτι που δεν θα ήταν ‘ευάρεστο στον Κύριον’; Αυτό που θα κάνει η σύζυγος θα δείξει αν πραγματικά ‘φοβάται τον αληθινό Θεό’ ή όχι. (Εκκλησιαστής 12:13) Το ίδιο αληθεύει όταν τα παιδιά είναι αρκετά μεγάλα για να καταλαβαίνουν και να υπακούν στο Λόγο του Θεού. Αν οι γονείς τους δεν συμμερίζονται την επιθυμία τους να υπηρετούν τον Ιεχωβά, τα παιδιά πρέπει να αποφασίσουν αν θα είναι όσια στον Θεό ή αν και αυτά θα έχουν τη μερίδα των γονέων τους που δεν είναι όσιοι στον Θεό. (Ματθαίος 10:37-39) Αλλά εκτός από την πρώτη τους υποχρέωση απέναντι στον Θεό, τα παιδιά πρέπει να είναι υποτακτικά «κατά πάντα», ακόμη και αν αυτό σημαίνει να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν. (Κολοσσαείς 3:20) Αυτή η πορεία διαγωγής μπορεί μάλιστα να προσελκύσει τους γονείς τους στις προμήθειες του Ιεχωβά για σωτηρία. Πραγματικά είναι ‘ευάρεστο στον Κύριο’ όταν το κίνητρο κάποιου είναι η οσιότητα στον Ιεχωβά και στις δίκαιες οδούς του, και όχι η απείθεια που προέρχεται από ένα ανεξάρτητο πνεύμα.
Στη Χριστιανική Εκκλησία
22, 23. (α) Πώς οι Χριστιανοί επίσκοποι υπηρετούν τα μέλη της εκκλησίας; (β) Ποια στάση λοιπόν λέει το εδάφιο Εβραίους 13:17 ότι πρέπει να έχουμε προς αυτούς;
22 Η ίδια οσιότητα προς τον Ιεχωβά πρέπει να αντανακλάται στη στάση μας απέναντι στη Χριστιανική του εκκλησία και σ’ εκείνους που φροντίζουν γι’ αυτή. Ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει επισκόπους για να ποιμαίνουν «το ποίμνιον». Αυτοί δεν παίρνουν μισθό αλλά δίνουν από τον εαυτό τους επειδή ενδιαφέρονται γνήσια για τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές τους. (1 Πέτρου 5:2· 1 Θεσσαλονικείς 2:7-9) Βοηθούν την εκκλησία στην εκτέλεση του έργου κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Επίσης, ενδιαφέρονται για κάθε μέλος της εκκλησίας, και τα βοηθούν να μάθουν πώς να εφαρμόζουν τις αρχές της Αγίας Γραφής στη ζωή τους. Επιπλέον, αν κάποιο μέλος της εκκλησίας κάνει ένα εσφαλμένο βήμα χωρίς να είναι απόλυτα ενήμερο γι’ αυτό, γίνεται προσπάθεια για να διορθωθεί. (Γαλάτας 6:1) Αν κάποιο μέλος δεν δείχνει σεβασμό για κάποια Γραφική συμβουλή και επιμένει σε σοβαρή αδικοπραγία, οι επίσκοποι φροντίζουν ώστε να αποβληθεί. Έτσι η εκκλησία προστατεύεται από τη διεφθαρμένη επιρροή του.—1 Κορινθίους 5:12, 13.
23 Από εκτίμηση γι’ αυτή τη στοργική προμήθεια του Ιεχωβά να εξασφαλίσει ειρήνη ανάμεσα στο λαό του, πρέπει να δώσουμε προσοχή στη νουθεσία που βρίσκεται στο εδάφιο Εβραίους 13:17: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί».
24, 25. (α) Πώς πρέπει αυτό που διδάσκουν οι πρεσβύτεροι να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο τους βλέπουμε; (β) Πότε και πού πρέπει να εφαρμόζουμε ό,τι διδασκόμαστε από την Αγία Γραφή; Γιατί;
24 Η Αγία Γραφή τονίζει ότι κύριος λόγος για τον οποίο αυτοί οι επίσκοποι ή πρεσβύτεροι αξίζουν σεβασμό είναι ότι διδάσκουν ‘το λόγο του Θεού’. (Εβραίους 13:7· 1 Τιμόθεον 5:17) Και σχετικά με τη δύναμη αυτού του ‘λόγου’, τα εδάφια Εβραίους 4:12, 13 λένε: «Ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας· και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον».
25 Οι αλήθειες λοιπόν που βρίσκονται στο Λόγο του Ιεχωβά εκθέτουν τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ τού τι μπορεί να φαίνεται ότι είναι ένα άτομο και του τι πραγματικά είναι. Αν έχει γνήσια πίστη στον Θεό και γνήσια επιθυμία να ευαρεστήσει τον Δημιουργό του, το κίνητρό του θα αντανακλά κατάλληλα ‘τη δόξα του Θεού’ ακόμη και όταν δεν τον βλέπουν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας. (Ρωμαίους 3:23) Δεν θα αναμειγνυόταν σε κάποια αντιγραφική διαγωγή απλώς επειδή αυτή δεν είναι ανάμεσα στα σοβαρά σφάλματα για τα οποία ένα άτομο θα μπορούσε να εκβληθεί από την εκκλησία. Έτσι, αν κάποιος έχει την τάση να παίρνει στα ελαφρά οποιαδήποτε από τις συμβουλές που βρίσκονται μέσα στο Λόγο του Θεού, οφείλει να εξετάσει προσεκτικά ποια είναι η στάση του απέναντι στον Θεό. Μήπως γίνεται σαν το άτομο εκείνο για το οποίο το εδάφιο Ψαλμός 14:1 λέει: «Είπεν ο άφρων»—όχι, όχι δημόσια—αλλά «εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Θεός [Ιεχωβά (ΜΝΚ)]»;
26, 27. (α) Γιατί είναι σπουδαίο να παίρνουμε στα σοβαρά ‘κάθε λόγο’ του Ιεχωβά; (β) Πώς επηρεάζεται η ζωή μας όταν δείχνουμε έτσι σεβασμό για την εξουσία;
26 Όταν πειράστηκε ο Ιησούς από τον Διάβολο, δήλωσε: ‘Ο άνθρωπος πρέπει να ζήσει . . . με κάθε λόγο που βγαίνει μέσα από το στόμα του Ιεχωβά’. (Ματθαίος 4:4, ΜΝΚ) Πιστεύετε ότι ‘κάθε λόγος’ του Ιεχωβά είναι σπουδαίος, και ότι κανένας δεν πρέπει να αγνοείται; Το να υπακούμε σε μερικές από τις απαιτήσεις του Ιεχωβά, και να θεωρούμε άλλες όχι σπουδαίες, δεν είναι αρκετό. Ή υποστηρίζουμε τη δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά ή παίρνουμε το μέρος του Διαβόλου στο ζήτημα αυτό με το να θέτουμε τους δικούς μας κανόνες για το τι είναι καλό και τι κακό. Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που δείχνουν ότι αγαπούν πραγματικά το νόμο του Ιεχωβά.—Ψαλμός 119:165.
27 Τέτοια άτομα δεν παγιδεύονται από το διαιρετικό πνεύμα του κόσμου. Ούτε επιδίδονται στην επαίσχυντη διαγωγή εκείνων οι οποίοι απορρίπτουν τους ηθικούς φραγμούς. Ο βαθύς σεβασμός για τον Ιεχωβά και τις δίκαιες οδούς του δίνει σταθερότητα στη ζωή τους. Αυτός ο σεβασμός για τον Ιεχωβά και τις οδούς του τούς δίνει τη δυνατότητα να έχουν κατάλληλο σεβασμό για τις επίγειες εξουσίες, πράγμα βασικό για να υπάρχει ειρηνική ζωή.
[Εικόνα στη σελίδα 134]
Οι απόστολοι του Ιησού είπαν στο ανώτατο δικαστήριο: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους»