Κατανοώντας το Γιατί Έπρεπε να Έρθει ο Μεσσίας

«Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν».—ΙΩΑΝΝΗΣ 1:41.

 1. Ποια καταπληκτική ανακοίνωση καταγράφεται στην Αγία Γραφή, και πότε έγινε;

ΕΝΑΣ Ιουδαίος που ονομαζόταν Ανδρέας έκανε την παραπάνω καταπληκτική ανακοίνωση στον αδελφό του πριν από 1.950 και πλέον χρόνια. Νιώθετε τη συγκίνηση που υπήρχε στα λόγια του, τα οποία καταγράφτηκαν από τον Χριστιανό απόστολο Ιωάννη; Ο Χριστιανός ιστορικός Λουκάς προσδιόρισε ότι αυτό το αξέχαστο έτος ήταν ‘το δέκατο πέμπτο έτος της ηγεμονίας του Τιβέριου Καίσαρα’. Το 15ο έτος από τότε που ο Τιβέριος ανακηρύχτηκε Ρωμαίος αυτοκράτορας άρχισε το Σεπτέμβριο του 28 Κ.Χ. και έληξε το Σεπτέμβριο του 29 Κ.Χ.—Λουκάς 3:1-3, 21, 22· Ιωάννης 1:32-35, 41.

 2. Πώς έστρεφε η προφητεία του Δανιήλ την προσοχή στο έτος 29 Κ.Χ.;

² Το έτος που θα εμφανιζόταν ο Μεσσίας είχε προειπωθεί με ακρίβεια. Είχαν περάσει ακριβώς 483 χρόνια από τότε που ο Πέρσης βασιλιάς Αρταξέρξης είχε δώσει την προσταγή να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, πράγμα που συνέβη στο 20ό έτος της βασιλείας του, το 455 Π.Κ.Χ.a (Νεεμίας 2:1-8) Ο προφήτης Δανιήλ προείπε ότι «από της εξελεύσεως της προσταγής τού να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου [Μεσσία του Ηγέτη, ΜΝΚ] θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο». (Δανιήλ 9:25) Επομένως, αυτά τα δυο σημαντικά γεγονότα θα τα χώριζε μια περίοδος 7 + 62 = 69 προφητικών εβδομάδων. Εξήντα εννιά κατά γράμμα εβδομάδες ισοδυναμούν με 483 μέρες. Σύμφωνα με τον προφητικό κανόνα που λέει «εκάστην μίαν ημέραν . . . αντί ενός έτους», ο Μεσσίας θα εμφανιζόταν 483 χρόνια αργότερα, δηλαδή το 29 Κ.Χ.—Ιεζεκιήλ 4:6.

 3. (α) Τι σημαίνει ο τίτλος «Μεσσίας»; (β) Ποιες προφητείες έπρεπε να εκπληρώσει ο Μεσσίας;

³ Δικαιολογημένα, το 29 Κ.Χ. ‘ο λαός πρόσμενε’ τον Μεσσία. (Λουκάς 3:1, 15) Ο τίτλος «Μεσσίας» είναι ταυτόσημος με την ελληνική λέξη «Χριστός»· και οι δυο λέξεις σημαίνουν «Χρισμένος». (Ιωάννης 1:41) Το φλέγον ερώτημα μεταξύ πολλών Ιουδαίων ήταν: ‘Ποιον θα χρίσει ο Ιεχωβά Θεός για να κυβερνήσει ως βασιλιάς όχι μόνο τον Ισραήλ, αλλά όλο το ανθρώπινο γένος;’ Μέσω προφητειών, η εκλογή είχε περιοριστεί σ’ έναν απόγονο του δισέγγονου του Αβραάμ, του Ιούδα. Επιπλέον, ο Μεσσίας θα ήταν διάδοχος του θρόνου του Ιουδαίου βασιλιά Δαβίδ και επρόκειτο να γεννηθεί στη γενέτειρα του Δαβίδ, τη Βηθλεέμ.—Γένεσις 17:5, 6· 49:10· Ψαλμός 132:11· Δανιήλ 7:13, 14· Μιχαίας 5:2· Ιωάννης 7:42.

Προσδιορίζεται Αλάνθαστα η Ταυτότητά Του

 4, 5. (α) Τι συνέβη στο καίριο έτος 29 Κ.Χ.; (β) Με ποιον αλάνθαστο τρόπο προσδιορίστηκε η ταυτότητα εκείνου που είχε επιλεχτεί ως Μεσσίας;

⁴ Εκείνο το καίριο έτος, το 29 Κ.Χ., συνέβησαν τα εξής: «Έγεινε λόγος Θεού προς Ιωάννην, τον υιόν του Ζαχαρίου, εν τη ερήμω, και ήλθεν εις πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου, κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών». (Λουκάς 3:2, 3) Η διακονία του Ιωάννη προετοίμασε τους μετανοημένους Ιουδαίους να δεχτούν τον επικείμενο ερχομό του Μεσσία. Επιπλέον, ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιωάννη ένα σημείο. Αυτός έπρεπε να παρατηρήσει σε ποιον θα ήταν «το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ’ αυτόν».—Ιωάννης 1:33.

⁵ Μόλις βάφτισε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, ο Ιωάννης είδε αυτό το αλάνθαστο χρίσμα. Ο Ιησούς δεν χρίστηκε με λάδι, όπως είχε χριστεί ο επίγειος προπάτοράς του, ο Δαβίδ, αλλά με το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά Θεού. (1 Σαμουήλ 16:13· Πράξεις 10:38) Συγχρόνως, η φωνή του ίδιου του Θεού είπε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην [τον οποίον έχω επιδοκιμάσει, ΜΝΚ]». (Ματθαίος 3:16, 17) Όπως επιβεβαίωσε αργότερα ο Ιωάννης: «Είδον το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού και έμεινεν επ’ αυτόν. Και εγώ είδον και εμαρτύρησα, ότι ούτος είναι ο Υιός του Θεού».—Ιωάννης 1:32, 34.

 6. Ποιο θαυμάσιο παράδειγμα έθεσαν για εμάς ο Ανδρέας και ο Ιωάννης;

⁶ Μ’ αυτά τα λόγια, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής παρουσίασε με πιστότητα τον Ιησού στους μαθητές του, και είπε επίσης ότι ήταν «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». (Ιωάννης 1:29) Δυο μαθητές ανταποκρίθηκαν αμέσως. Μετά από μια μέρα στη συντροφιά του Ιησού, αυτοί είχαν πειστεί πλήρως. Ο πρώτος ονομαζόταν Ανδρέας και ήταν αυτός που έψαξε με ενθουσιασμό να βρει τον αδελφό του, τον Σίμωνα Πέτρο. Ο άλλος μαθητής λέγεται ότι ήταν ο Ιωάννης ο γιος του Ζεβεδαίου, ο οποίος έγινε ο αγαπητός απόστολος του Ιησού. Μετά από σχεδόν 70 χρόνια επίδοσης μαρτυρίας για τον Μεσσία, αυτός ο Ιωάννης υποκινήθηκε να γράψει τις παραπάνω πληροφορίες προς όφελός μας. Σας αγγίζει την καρδιά το παράδειγμα του Ιωάννη και του Ανδρέα; Έχετε κι εσείς τον ίδιο ενθουσιασμό που είχαν αυτοί, καθώς και οι άλλοι ‘απόστολοι του Αρνίου’, όσον αφορά τη διακήρυξη των συγκινητικών αληθειών για τον Μεσσία;—Αποκάλυψις 1:9· 21:14· Ιωάννης 1:35-41· Πράξεις 5:40-42.

Χρίστηκε Βασιλιάς και Αρχιερέας

 7. Γιατί δεν μπορούσε ο Ιησούς να υπηρετήσει ως ιερέας στο ναό της Ιερουσαλήμ;

⁷ Αφού γεννήθηκε μέσα στο ιουδαϊκό έθνος, ο Ιησούς «υπετάγη εις τον νόμον». (Γαλάτας 4:4) Επομένως, αφού καταγόταν από τη φυλή του Ιούδα, δεν μπορούσε να υπηρετήσει ως ιερέας στον τυπικό ναό του Ιεχωβά, του οποίου οι ιερείς ήταν απόγονοι του Ααρών, από τη φυλή του Λευί. «Εξ Ιούδα ανέτειλεν ο Κύριος ημών, εις την οποίαν φυλήν ο Μωυσής ουδέν περί ιερωσύνης ελάλησε», υπενθύμισε ο απόστολος Παύλος στους συγχριστιανούς του.—Εβραίους 7:14.

 8. Τι προσκίαζε ο επίγειος ναός του Ιεχωβά;

⁸ Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: ‘Το αληθινό φως που δίνει φως σε κάθε είδους άνθρωπο επρόκειτο να έρθει στον κόσμο’. (Ιωάννης 1:6-9, ΜΝΚ) Όταν βαφτίστηκε ο Ιησούς, ήταν σαν να είχε έρθει σε ύπαρξη ένας μεγάλος πνευματικός ναός, επειδή υπήρχε τώρα ένας πνευματικός αρχιερέας ο οποίος μπορούσε να σώσει το ανθρώπινο γένος από την υποδούλωση στον κόσμο του Σατανά που βρίσκεται σε πνευματικό σκοτάδι.—Εβραίους 8:1-5· 9:24.

 9, 10. (α) Τι εννοούσε ο Ιησούς με τα λόγια: «Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας» και «Ητοίμασας εις εμέ σώμα»; (β) Πώς αισθανόταν ο ίδιος ο Ιησούς γι’ αυτό;

⁹ Ο Ιησούς προσευχόταν την ώρα που βαφτιζόταν. Στην Αγία Γραφή καταγράφονται μερικά από τα σημαντικά λόγια του, όπως τα παρέθεσε αργότερα ο απόστολος Παύλος: «Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα· εις ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν ευηρεστήθης· τότε είπον· Ιδού, έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου».—Εβραίους 10:5-7· Λουκάς 3:21.

¹⁰ Έτσι, ο Ιησούς εφάρμοσε στον εαυτό του την προφητεία που αναφέρεται στον Ψαλμό 40:6-8, η οποία προέλεγε ότι ο Ιεχωβά σκόπευε να θέσει τέρμα στις θυσίες ζώων που έκαναν οι Ααρωνικοί ιερείς στο ναό της Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά δεν ‘ήθελε’ εκείνες τις προσφορές, επειδή αυτές ήταν απλώς τυπικές και δεν μπορούσαν να κάνουν πλήρη εξιλέωση για την ανθρώπινη αμαρτία. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Ιεχωβά προετοίμασε ένα τέλειο ανθρώπινο σώμα για να το θυσιάσει ο Ιησούς. Ο Θεός μετέφερε τη ζωή του ουράνιου Γιου του στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένας. Έτσι, ο Ιησούς γεννήθηκε χωρίς να έχει μολυνθεί από την αμαρτία του Αδάμ. Ήταν ένας τέλειος ανθρώπινος Γιος του Θεού, του οποίου η ζωή μπορούσε να κάνει εξιλέωση για την αμαρτία του ανθρωπίνου γένους. (Λουκάς 1:30-35) Όπως προλέχτηκε στο εδάφιο Ψαλμός 40:8, ο Ιησούς είχε την εγκάρδια επιθυμία να κάνει το θέλημα του Πατέρα του. «Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι δια της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ [μια για πάντα, ΜΝΚ] γενομένης».—Εβραίους 10:10, 11.

11. Ποια προφητεία εκπλήρωσε ο θάνατος του Μεσσία, και πώς αυτός ο θάνατος έγινε αιτία ‘να πάψει η θυσία’;

¹¹ Η θυσία της ανθρώπινης ζωής του Ιησού που έγινε μια για πάντα, ακύρωσε την ανάγκη για επιπρόσθετες προσφορές στον τυπικό ναό της Ιερουσαλήμ. Επιπλέον, ο θάνατός του συνέβη την Ημέρα του Πάσχα το 33 Κ.Χ. Αυτό ήταν περίπου τρεισήμισι χρόνια μετά το βάφτισμά του. Τα τρεισήμισι χρόνια ισοδυναμούσαν με μισή προφητική εβδομάδα. (Αριθμοί 14:34) Έτσι, τα πράγματα σχετικά με το ότι «θέλει εκκοπή» ο Μεσσίας έγιναν ακριβώς όπως τα είχε προείπει ο Δανιήλ: «Εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά». (Δανιήλ 9:26, 27) Μολονότι το τυπικό ιερατείο στην Ιερουσαλήμ λειτουργούσε μέχρι που καταστράφηκε ο ναός το 70 Κ.Χ., οι θυσίες που πρόσφεραν οι ιερείς στη διάρκεια εκείνων των ετών έπαψαν να έχουν οποιαδήποτε αξία, επειδή αντικαταστάθηκαν από την υπερέχουσα θυσία του Ιησού.—Ματθαίος 23:37, 38.

12. Με ποιον τρόπο υπερέχει η ιεροσύνη του Ιησού από του Ααρών;

¹² Ο Ααρών υπήρξε ο πρώτος από μια μακρά διαδοχή αρχιερέων στον Ισραήλ. Αφού χρίστηκε με άγιο λάδι, έπρεπε να περιμένει μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου εφτά μέρες πριν εξουσιοδοτηθεί να υπηρετήσει ως αρχιερέας. (Λευιτικόν 8:12, 33) Παρόμοια, και ο Ιησούς πέρασε μια περίοδο αναμονής πριν εξουσιοδοτηθεί να μεσολαβήσει για χάρη του ανθρωπίνου γένους. Αυτή ήταν από τον καιρό που χρίστηκε Αρχιερέας μέχρι την ανάστασή του. Ανόμοια με τον Ααρών, ο αθάνατος Γιος του Θεού δεν χρειάζεται διαδόχους, και υπηρετεί και ως Ιερέας και ως Βασιλιάς «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ».—Ψαλμός 110:1-4· Γένεσις 14:18-20· Εβραίους 6:20· 7:1-3, 11-17, 23-25.

13. (α) Ποια βαριά ευθύνη έφεραν οι αρχιερείς του Ισραήλ; (β) Πώς έχει επωμιστεί ο Ιησούς Χριστός μια ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη;

¹³ Στον αρχαίο Ισραήλ, την κύρια ευθύνη για την ορθή θρησκευτική διδασκαλία την έφερε ο αρχιερέας. (Λευιτικόν 10:8-11· Μαλαχίας 2:7) Με ανάλογο τρόπο και ο Ιησούς γνωστοποίησε τις δίκαιες απαιτήσεις του Ιεχωβά για όλους εκείνους που θέλουν να κληρονομήσουν τη Βασιλεία, καθώς και αιώνια ζωή. (Ματθαίος 6:9, 10, 33· 7:28, 29· 11:12· 25:34, 46) Ενώ βρισκόταν σε μια συναγωγή της Ναζαρέτ, ο Ιησούς διάβασε και εφάρμοσε στον εαυτό του την προφητεία: ‘Πνεύμα Ιεχωβά είναι επ’ εμέ, δια τούτο με έχρισε, με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς’. Κατόπιν, αφού πέρασε λίγο καιρό στην Καπερναούμ, είπε: «Και εις τας άλλας πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος». (Λουκάς 4:18, 19, 43· Ησαΐας 61:1, 2) Ο Ιησούς εκπαίδευσε επίσης 70 από τους ακολούθους του για να επεκτείνουν το έργο κηρύγματος της Βασιλείας και προείπε ότι εκείνοι θα έκαναν μεγαλύτερα έργα απ’ αυτόν. (Λουκάς 10:1-9· Ιωάννης 14:12) Αυτό έθεσε το θεμέλιο για μια παγκόσμια εκστρατεία εκπαίδευσης από την Αγία Γραφή που θα κατηύθυνε ο Ιησούς μέσω ‘του πιστού δούλου’, ο οποίος αποτελείται από τους χρισμένους ακολούθους του.—Ματθαίος 24:45-47· 28:19, 20.

Ο Κύριος Υποστηρικτής της Κυριαρχίας του Ιεχωβά

14. (α) Γιατί εισερχόταν ο αρχιερέας του Ισραήλ στα Άγια των Αγίων την ετήσια Ημέρα του Εξιλασμού; (β) Τι εξεικόνιζε το ευωδιαστό θυμίαμα;

¹⁴ Ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο ο Γιος του Θεού ήρθε στη γη δεν ήταν για να σώσει το ανθρώπινο γένος. Απεναντίας, ήταν για να τακτοποιήσει τα συκοφαντικά ζητήματα που ήγειρε ο Σατανάς σχετικά με την κυριαρχία του Ιεχωβά. Μπορούμε να αποκτήσουμε ενόραση στο θέμα αυτό αν συλλογιστούμε την ετήσια Ημέρα του Εξιλασμού στον Ισραήλ, τότε που ο τυπικός αρχιερέας έπρεπε να εισέλθει αρκετές φορές στα Άγια των Αγίων. Η πρώτη είσοδος γινόταν με ευωδιαστό θυμίαμα, το οποίο έπρεπε να χυθεί πάνω σ’ ένα θυμιατήρι με πυρωμένα κάρβουνα. (Λευιτικόν 16:12-16) Αυτό αντιπροσώπευε κατάλληλα αυτά που έπρεπε να κάνει ο αντιτυπικός Αρχιερέας στη γη πριν ανέβει στον ουρανό για να παρουσιαστεί ενώπιον του Ιεχωβά με την αξία της ανθρώπινης θυσίας του.b (Εβραίους 9:24) Όπως καταδεικνύεται από τη χρήση του θυμιάματος, η πορεία πιστότητας του Ιησού χαρακτηριζόταν από ειλικρινείς προσευχές, φλογερό ζήλο για την αγνή λατρεία και βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 141:2· Μάρκος 1:35· Ιωάννης 2:13-17· 12:27, 28· 14:30, 31· Εβραίους 5:7) Ο Ιησούς κατάφερε να διακρατήσει άψογη ακεραιότητα μπροστά σε όλους τους ύπουλους πειρασμούς, όλο το χλευασμό και το βίαιο διωγμό που επισώρευσε σ’ αυτόν ο Σατανάς και οι εκπρόσωποί του.—Παροιμίαι 27:11· Ματθαίος 22:15-18· Μάρκος 14:60-65· 15:16-32· Λουκάς 4:13, 29· Ιωάννης 8:44, 59.

15. Πώς μπορούμε να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Ιεχωβά που μας έχει προμηθεύσει έναν τόσο έξοχο αρχιερέα; (Εβραίους 10:21-26)

¹⁵ Επειδή υποστήριξε την κυριαρχία του Ιεχωβά, ο Ιησούς έλαβε την ανταμοιβή της ανάστασης σε αθάνατη ζωή στον ουρανό. Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε στον Ιεχωβά που μας έχει προμηθεύσει έναν τόσο έξοχο Αρχιερέα! «Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν». (Εβραίους 4:14) Επιθυμείτε ειλικρινά να ακολουθείτε το παράδειγμα ακεραιότητας του Ιησού, άσχετα με το τι μπορεί να κάνει ο Διάβολος; Αν ναι, τότε μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι θα λάβετε βοήθεια και ότι είναι δυνατό να τα καταφέρετε. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι διαθέσιμη η καλύτερη δυνατή βοήθεια. «Δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, δια να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας».—Εβραίους 4:15, 16· 5:7-10· Φιλιππησίους 4:13, ΝΔΜ· 1 Ιωάννου 2:1, 2.

Η Ανάγκη για Προσαρμογές

16. Ποιες προσδοκίες έτρεφαν οι αρχικοί μαθητές του Μεσσία σχετικά με τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του;

¹⁶ Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης αναγνώρισαν αμέσως τον αληθινό Μεσσία, όμως αυτοί και άλλοι αρχικοί μαθητές είχαν ακόμη πολλά να μάθουν. (Ιωάννης 16:12, 13) Αυτοί, όπως και πολλοί θρησκευόμενοι Ιουδαίοι της εποχής εκείνης, έλπιζαν ότι η Μεσσιανική Βασιλεία θα άρχιζε να κυβερνάει τότε και ότι θα απελευθέρωνε το έθνος Ισραήλ και την πρωτεύουσά του, την Ιερουσαλήμ, από την καταδυνάστευση των Εθνικών. (Λουκάς 2:38· 3:15· 19:11· 23:51· 24:21) Ωστόσο, ποιο μόνιμο όφελος θα έφερνε αυτό στο αμαρτωλό ανθρώπινο γένος;

17, 18. Γιατί είπε ο Ιησούς την παραβολή σχετικά ‘με έναν άνθρωπο ευγενικής καταγωγής’;

¹⁷ Για να αφαιρέσει την αμαρτία και το θάνατο από τους μελλοντικούς υπηκόους της Βασιλείας του, ήταν ζωτικής σημασίας να ‘εκκοπεί’ πρώτα ο Μεσσίας σαν ένα αρνί θυσίας. (Ιωάννης 1:29· Ησαΐας 53:7, 12) Όταν ο Ιησούς προείπε ότι θα γινόταν αυτό και ότι ο ίδιος θα ανασταινόταν, ο Πέτρος αποκρίθηκε: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε». (Ματθαίος 16:21, 22) Όμως, ο Ιησούς γνώριζε ότι οι μαθητές του «δεν ενόουν τον λόγον».—Μάρκος 9:31, 32· παράβαλε Ματθαίος 17:22, 23.

¹⁸ Στο τελευταίο του ταξίδι στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς έγινε ακόμη πιο σαφής. (Ματθαίος 20:18, 19) Υπέδειξε επίσης και το μεγάλο όφελος που θα έφερνε ο θάνατός του, λέγοντας: «Ο Υιός του ανθρώπου . . . ήλθε δια . . . να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών». (Ματθαίος 20:28) Οι εσφαλμένες προσδοκίες δεν επέτρεψαν στους μαθητές του να το συλλάβουν αυτό. Ο Λουκάς καταγράφει: «Ήτο πλησίον της Ιερουσαλήμ και αυτοί ενόμιζον ότι η βασιλεία του Θεού έμελλεν ευθύς να φανή». Για να τους βοηθήσει να κάνουν προσαρμογές στον τρόπο σκέψης τους, ο Ιησούς είπε μια παραβολή στην οποία παρομοίασε τον εαυτό του ‘με έναν άνθρωπο ευγενικής καταγωγής’, ο οποίος έπρεπε πρώτα να ταξιδέψει «εις χώραν μακράν δια να λάβη εις εαυτόν βασιλείαν». (Λουκάς 19:11, 12) Αυτή η ‘χώρα’ αναφερόταν στον ουρανό, όπου ανέβηκε ο Ιησούς μετά το θάνατο και την ανάστασή του.

19. (α) Ποια εσφαλμένη προσδοκία εξέφρασαν οι μαθητές του Ιησού μετά την ανάστασή του; (β) Ποια αλλαγή ως προς τη σχέση που είχε ο Θεός με τους ανθρώπους έλαβε χώρα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.; (Εβραίους 8:7-9, 13)

¹⁹ Ωστόσο, αμέσως πριν από την ανάληψη του Ιησού, οι μαθητές του τον ρώτησαν: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» (Πράξεις 1:6) Μήπως τους απέρριψε ο Ιησούς επειδή του έκαναν αυτή την ερώτηση; Όχι, αυτός τους εξήγησε ότι δεν είχε έρθει ακόμη ο καιρός και ότι έπρεπε να επιδοθούν στο σπουδαίο έργο της μαρτυρίας σχετικά με τον αληθινό Μεσσία. (Πράξεις 1:7, 8) Η σχέση διαθήκης που είχε συνάψει ο Θεός με τον φυσικό Ισραήλ θα έπαυε να υπάρχει σε λίγο. Επομένως, η μελλοντική Μεσσιανική Βασιλεία δεν επρόκειτο να αποκατασταθεί σ’ εκείνο το άπιστο επίγειο έθνος. Ο Ιησούς είπε στους Ιουδαίους που του εναντιώνονταν: «Θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής». (Ματθαίος 21:43) Αυτό το έθνος γεννήθηκε δέκα μέρες μετά την ανάληψη του Ιησού στον ουρανό. Έγινε έκχυση αγίου πνεύματος σε 120 από τους μαθητές του Ιησού και, μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτοί χρίστηκαν για να γίνουν «άγιοι» του Θεού και ‘συγκληρονόμοι του Χριστού’ στην επικείμενη Μεσσιανική Βασιλεία.—Δανιήλ 7:13, 14, 18· Ρωμαίους 1:7· 8:1, 16, 17· Πράξεις 2:1-4· Γαλάτας 6:15, 16.

20. Παρά το γεγονός ότι έτρεφαν μερικές εσφαλμένες προσδοκίες, τι έκαναν οι πιστοί Χριστιανοί του πρώτου αιώνα;

²⁰ Ακόμη και ύστερα από τον καιρό που χρίστηκαν, οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα έτρεφαν ορισμένες εσφαλμένες προσδοκίες. (2 Θεσσαλονικείς 2:1, 2) Όμως, αντί να δυσαρεστηθούν και να εγκαταλείψουν τον αγώνα, δέχτηκαν με ταπεινοφροσύνη διόρθωση. Ενδυναμωμένοι από το άγιο πνεύμα του Θεού, αυτοί δέχτηκαν με χαρά το διορισμό να δώσουν μαρτυρία και να ‘μαθητεύσουν πάντα τα έθνη’.—Ματθαίος 28:19, 20· Πράξεις 1:8· Κολοσσαείς 1:23.

21. Ποια ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο μας;

²¹ Τι μπορούμε να πούμε για τον 20ό αιώνα μας; Απέδειξαν οι σύγχρονοι δούλοι του Ιεχωβά ότι ήταν άγρυπνοι όσον αφορά την εγκαθίδρυση της Μεσσιανικής Βασιλείας του Ιεχωβά; Και όπως συνέβη στους όμοιούς τους του πρώτου αιώνα, μήπως χρειάστηκε να γίνουν προσαρμογές στις προσδοκίες τους με μερικούς τρόπους;

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Τι σημαίνει ο τίτλος «Μεσσίας»;

◻ Ποιο σημαντικό γεγονός έλαβε χώρα το 29 Κ.Χ.;

◻ Πώς έγινε ο Μεσσίας η αιτία ‘να πάψει η θυσία στο ήμισυ της εβδομάδας’;

◻ Από τότε που χρίστηκε, ποια ευθύνη έχει επωμιστεί ο Ιησούς;

◻ Ποιος ήταν ο κύριος σκοπός του πρώτου ερχομού του Μεσσία, και πώς θα πρέπει αυτό να μας επηρεάζει;

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Η πρώτη είσοδος του αρχιερέα στα Άγια των Αγίων προσκίαζε κάτι που ήταν σημαντικότερο από τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους