Χαρακτηριστικά που Προστέθηκαν Μεταγενέστερα. Ένα μεταγενέστερο έθιμο, για το οποίο γίνεται πιθανώς νύξη στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές (Ιωα 7:37, 38) αλλά όχι στις Εβραϊκές Γραφές, ήταν η άντληση νερού από τη Δεξαμενή του Σιλωάμ και η έκχυσή του, μαζί με κρασί, πάνω στο θυσιαστήριο την ώρα της πρωινής θυσίας. Σύμφωνα με τους περισσότερους μελετητές, αυτό γινόταν τις εφτά ημέρες της γιορτής, αλλά όχι την όγδοη. Ο ιερέας πήγαινε στη Δεξαμενή του Σιλωάμ με ένα χρυσό κανάτι (εκτός από την εναρκτήρια ημέρα της γιορτής, που ήταν σάββατο, οπότε έπαιρνε το νερό από ένα χρυσό δοχείο μέσα στο ναό, στο οποίο το είχαν μεταφέρει από τον Σιλωάμ την προηγουμένη). Ο ιερέας κανόνιζε να επιστρέφει από τον Σιλωάμ με το νερό ακριβώς τη στιγμή κατά την οποία οι ιερείς στο ναό ήταν έτοιμοι να τοποθετήσουν τα κομμάτια της θυσίας πάνω στο θυσιαστήριο. Καθώς έμπαινε στην Αυλή των Ιερέων από την Πύλη των Υδάτων, η είσοδός του αναγγελλόταν με τριπλό σάλπισμα από τις σάλπιγγες των ιερέων. Τότε έχυνε το νερό σε μια λεκάνη που οδηγούσε στη βάση του θυσιαστηρίου, ενώ την ίδια στιγμή χυνόταν και το κρασί σε μια άλλη. Κατόπιν, με τη συνοδεία των μουσικών οργάνων του ναού, ψάλλονταν οι ύμνοι Χαλλέλ (Ψαλμοί 113-118), ενώ ταυτόχρονα οι λάτρεις κουνούσαν προς το θυσιαστήριο τα φοινικόκλαδά τους. Αυτή η τελετή μπορεί να θύμιζε στους χαρούμενους εορταστές τα προφητικά λόγια του Ησαΐα: «Με αγαλλίαση θα βγάλετε βεβαίως νερό από τις πηγές της σωτηρίας».—Ησ 12:3.

Κατά πάσα πιθανότητα, ο Ιησούς έκανε νύξη της πνευματικής σημασίας της Γιορτής των Σκηνών και ίσως της τελετής με το νερό του Σιλωάμ όταν «την τελευταία ημέρα, τη μεγάλη ημέρα της γιορτής, ο Ιησούς στεκόταν όρθιος και φώναξε, λέγοντας: “Αν κανείς διψάει, ας έρθει σε εμένα και ας πιει. Αυτός που θέτει πίστη σε εμένα, όπως είπε η Γραφή, «Από τα σωθικά του θα ρεύσουν ποτάμια ζωντανού νερού»”». (Ιωα 7:37, 38)