-
«Θα Έρθουν τα Επιθυμητά Πράγματα Όλων των Εθνών»Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται για την Ανθρωπότητα—Μέσω της Θεοκρατίας!
-
-
προορισμό—αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη υπό την ουράνια βασιλεία του Ιησού Χριστού και των 144.000 σφραγισμένων μαθητών του. Αυτοί οι μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν σφραγιστεί, ανήκουν στα «άλλα πρόβατα» για τα οποία έκανε μνεία ο Ιησούς Χριστός στο εδάφιο Ιωάννης 10:16: «Και άλλα πρόβατα έχω, που δεν είναι από αυτή τη μάντρα· και εκείνα πρέπει να τα φέρω, και θα ακούσουν τη φωνή μου και θα γίνουν ένα ποίμνιο, ένας ποιμένας». Καθώς αυτά τα «άλλα πρόβατα» συνάγονται από το 1935 και μετά, αυξάνουν κάθε χρόνο αριθμητικά σχηματίζοντας ένα πραγματικά «μεγάλο πλήθος».
ΤΑ «ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ» ΔΙΑΦΥΛΑΤΤΟΝΤΑΙ
11, 12. (α) Τι πρέπει να ειπωθεί για το αν αυτοί είναι επιθυμητοί στο ναό της λατρείας του Ιεχωβά; (β) Τι δείχνει αν αυτοί ανήκουν στα πράγματα που θα σειστούν για να καταστραφούν;
11 Είναι αυτά τα αφιερωμένα, βαφτισμένα «άλλα πρόβατα» επιθυμητά στον οίκο της αγνής λατρείας του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά; Ασφαλώς και είναι! Αυτά είναι πράγματι «τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» τα οποία, όπως είχε προείπει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, θα έρχονταν να προσφέρουν λατρεία μέσα στο ναό του. Αυτό που επιθυμεί ο Ιεχωβά από όλα τα έθνη δεν είναι υλικά δώρα και οικονομικές συνεισφορές. Απεναντίας, επιθυμεί όμορφους, ζωντανούς λάτρεις σαν αυτό το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» από όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες. (Ιωάννης 4:23, 24) Αυτοί δεν ανήκουν στα πράγματα που θα σειστούν, θα κλονιστούν και θα καταστραφούν στην επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» η οποία θα πλήξει το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων. Τέτοια προβατοειδή άτομα που πιστεύουν στο Αρνί, τον Ιησού Χριστό, θα διαφυλαχτούν μέσα από εκείνη την καταστροφική θλίψη. Αυτό τονίζεται στην ακόλουθη ερώτηση και απάντηση:
12 «Και ένας από τους πρεσβυτέρους αποκρίθηκε και μου είπε: “Αυτοί που είναι ντυμένοι με τις λευκές στολές, ποιοι είναι και από πού ήρθαν;” Αμέσως, λοιπόν, [εγώ, ο απόστολος Ιωάννης] του είπα: “Κύριέ μου, εσύ γνωρίζεις”. Και μου είπε: “Αυτοί είναι που έρχονται από τη μεγάλη θλίψη, και έπλυναν τις στολές τους και τις έκαναν λευκές με το αίμα του Αρνιού”».—Αποκάλυψη 7:13, 14.
13, 14. (α) Πώς, λοιπόν, εκπληρώνεται το υπόλοιπο μέρος του εδαφίου Αγγαίος 2:7: «Και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα»; (β) Πώς προειπώθηκε αυτό στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:15;
13 Με την εισροή αυτών των “άλλων προβάτων” που έρχονται από όλα τα έθνη, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων εκπληρώνει το υπόλοιπο μέρος της υπόσχεσής του, που είναι το εξής: «Και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα». (Αγγαίος 2:7) Ένας άδειος ναός, χωρίς λάτρεις, δεν θα έφερνε δόξα στον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Αλλά το να κατακλύζεται ο τόπος της λατρείας του από πλήθος λάτρεων οι οποίοι φορούν πλυμένες, λευκές στολές και κουνούν φοινικόκλαδα και κραυγάζουν: «Τη σωτηρία την οφείλουμε στον Θεό μας, που κάθεται στο θρόνο, και στο Αρνί», αυτό θα γέμιζε τον οίκο του Ιεχωβά με δόξα μεγαλύτερη από κάθε είδους υλικά στολίδια. Το γεγονός ότι ο οίκος της λατρείας Του γεμίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο με δόξα προειπώθηκε στο υπόλοιπο μέρος της απάντησης που δόθηκε στην ερώτηση του Ιωάννη:
14 «Γι’ αυτό είναι μπροστά στο θρόνο του Θεού· και του αποδίδουν ιερή υπηρεσία ημέρα και νύχτα στο ναό του· και Εκείνος που κάθεται στο θρόνο θα απλώσει τη σκηνή του πάνω τους».—Αποκάλυψη 7:15.
15. (α) Πού θα λέγαμε ότι βρίσκεται αυτό το αυξανόμενο «μεγάλο πλήθος» υπηρετώντας τον Θεό ημέρα και νύχτα; (β) Ποιοι εδώ στη γη στέκουν με δέος απέναντι στον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά γεμίζει το ναό του με δόξα;
15 Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτό το «μεγάλο πλήθος» των “άλλων προβάτων” βρίσκονται ήδη στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος είναι τώρα ενθρονισμένος ως παγκόσμιος κυρίαρχος. Ημέρα και νύχτα τού αποδίδουν ιερή υπηρεσία εκεί εξαγγέλλοντας παντού τη Μεσσιανική βασιλεία του και τη σωτηρία που είναι διαθέσιμη για όλη την ανθρωπότητα μέσω του αίματος του Αρνιού του Θεού, δηλαδή του Ιησού Χριστού. Εφόσον δεν συγκαταλέγονται στους σφραγισμένους, πνευματικούς Ισραηλίτες, είναι σαν να βρίσκονται στην Αυλή των Εθνών, που ήταν ένα τμήμα του ναού της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του. Σε αυτόν το μεγάλο πνευματικό ναό υπηρετεί σήμερα και ένα υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ως υφιερείς υπό τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό. Επομένως, το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών που υπηρετούν ως πνευματικοί υφιερείς απολαμβάνουν τώρα θερμή συναναστροφή με αυτό το αυξανόμενο «μεγάλο πλήθος» των “άλλων προβάτων” που προσκολλώνται με ειλικρίνεια στην αγνή λατρεία του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Αυτοί οι υφιερείς στέκουν με δέος απέναντι στον τρόπο με τον οποίο ο Θεός έχει γεμίσει το ναό του με δόξα.
16. (α) Με σκοπό τη διαφύλαξή τους μέσα από τη «μεγάλη θλίψη», τι κάνει ο Ιεχωβά; (β) Τι κάνει για αυτούς ο όμοιος με Αρνί Ποιμένας τους;
16 Με σκοπό τη διαφύλαξη του “μεγάλου πλήθους” των προβατοειδών λάτρεων μέσα από την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη», έχει δοθεί η εξής υπόσχεση: «Και Εκείνος που κάθεται στο θρόνο θα απλώσει τη σκηνή του πάνω τους». Τα επόμενα λόγια σχετικά με αυτό το «μεγάλο πλήθος» στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά αποτελούν διαβεβαίωση για αυτούς ότι δεν θα σειστούν με σκοπό να καταστραφούν ούτε θα “απομακρυνθούν” από τη γη: «Δεν θα πεινάσουν πια ούτε θα διψάσουν πια ούτε θα τους χτυπήσει ο ήλιος ούτε κανένας καύσωνας [ως ένδειξη θεϊκής δυσαρέσκειας], επειδή το Αρνί, που είναι στο μέσο του θρόνου, θα τους ποιμάνει και θα τους οδηγήσει σε πηγές νερών ζωής. Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους».—Αποκάλυψη 7:15-17.
17. (α) Έχει συμβεί προηγουμένως κάτι παρόμοιο στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά; (β) Πώς είναι διασφαλισμένη για πάντα η λατρεία Του στο ναό του;
17 Ποτέ προηγουμένως δεν έχει συμβεί κάτι τόσο υπέροχο στον πνευματικό ναό του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Ποτέ προηγουμένως δεν γέμισε με δόξα μέσω της εισροής τόσο πολλών “επιθυμητών πραγμάτων” από όλα τα έθνη. Η λατρεία του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του είναι πλέον διασφαλισμένη για πάντα. Όταν το τωρινό σείσιμο και ο κλονισμός όλων των εθνών, ναι, των συμβολικών ουρανών, της γης, της θάλασσας και της ξηράς, φτάσουν στο μεγαλειώδες αποκορύφωμά τους στον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στον Αρμαγεδδώνα, και ριχτεί κατόπιν ο Σατανάς στην άβυσσο, ο πνευματικός ναός του στον οποίο έχει το θρόνο του θα παραμείνει ακλόνητος. Εκεί οι λάτρεις του θα απολαύσουν στοργική προστασία κάτω από τη σκηνή Του και θα διαφυλαχτούν για να του αποδίδουν ιερή υπηρεσία παντοτινά.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΙΚΟΥ
18. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορούν να δώσουν τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» στον Δημιουργό, και γιατί;
18 Το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορούν να δώσουν τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» στον μεγάλο Δημιουργό είναι η αγνή τους λατρεία προς Αυτόν ως τον Θεό τους. Τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου, του Ιουδαϊσμού και άλλων κύριων θρησκειών έχουν γεμίσει τους οίκους λατρείας τους με χρυσάφι και ασήμι και άλλους υλικούς θησαυρούς μεγάλης επίγειας αξίας. Αλλά ο μόνος ζωντανός και αληθινός Θεός δεν επιθυμεί τέτοιον υλικό πλούτο από τους λάτρεις του. Αυτός είναι ο Ιδιοκτήτης όλων των υλικών πραγμάτων, λόγω του ότι είναι ο Δημιουργός.
19. (α) Μπορούμε να κάνουμε τον Θεό πλουσιότερο με υλικά δώρα; (β) Γιατί δεν χρειαζόταν να ανησυχούν για τα έξοδα οι οικοδόμοι του ναού στην εποχή του Αγγαίου;
19 Κανείς δεν μπορεί να κάνει πλουσιότερο τον Θεό, τον Δημιουργό, φέρνοντας τέτοια πολύτιμα υλικά σε ένα κτίριο αφιερωμένο σε κάποια θρησκεία. Το να δίνουμε στον Δημιουργό ό,τι ανήκει ήδη στον Δημιουργό δεν τον κάνει πλουσιότερο, αν και αυτό μπορεί να κάνει πλουσιότερους τους ιερείς των διαφόρων θρησκειών. Για να γεμίσει, λοιπόν, ο οίκος του Ιεχωβά με δόξα δεν απαιτούνται τέτοια υλικά πράγματα. Όπως αναφέρει στη συνέχεια η προφητεία του Αγγαίου: «“Το ασήμι είναι δικό μου και το χρυσάφι είναι δικό μου”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων». (Αγγαίος 2:8) Στην εποχή του Αγγαίου, το 520 Π.Κ.Χ., χρειαζόταν άραγε να ανησυχούν για τα έξοδα οι οικοδόμοι του ναού στην Ιερουσαλήμ; Όχι, βέβαια, εφόσον είχαν έναν τόσο πλούσιο Θεό!
20. Πώς θα φρόντιζε ο Δημιουργός να καλυφτούν όλα τα απαραίτητα έξοδα, και γιατί δεν χρειαζόταν να αποθαρρύνονται οι οικοδόμοι από την απογοητευτική, αρχική εικόνα των πραγμάτων;
20 Ως Δημιουργός, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ήταν ο Ιδιοκτήτης όλων των υλικών πραγμάτων που χρειάζονταν τότε οι οικοδόμοι του ναού. Μπορούσαν να βασίζονται σε Αυτόν ότι θα παρείχε όλη την οικονομική υποστήριξη που ήταν απαραίτητη για να ξεκινήσει και να τελειώσει η ανοικοδόμηση του ναού της λατρείας του. Μπορούσε επίσης να φροντίσει μέσω του πνεύματός Του να γίνουν συνεισφορές για το έργο της ανοικοδόμησης από ανθρώπους που είχαν υλικά πλούτη. Το γεγονός ότι είχε υποσχεθεί να γεμίσει με δόξα τον υπό κατασκευή νέο οίκο λατρείας αποτελούσε θεϊκή εγγύηση πως μπορούσαν να ξεκινήσουν την ανοικοδόμηση του οίκου με πλήρη πεποίθηση. Αυτός ο οίκος επρόκειτο να ολοκληρωθεί και σε αυτόν θα έρχονταν λάτρεις. Επομένως, η απογοητευτική, αρχική εικόνα των πραγμάτων δεν ήταν λόγος να αποθαρρύνονται οι οικοδόμοι του ναού. Ο Ιεχωβά δεν θα τους ενθάρρυνε να ξεκινήσουν κάτι το οποίο θα έπρεπε αργότερα να αφήσουν ημιτελές. Είχαν την υποστήριξη του πλουσιότερου προσώπου σε όλο το ζων σύμπαν!
21. Ποια δήλωση που δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά της Σιών μάς θυμίζει αυτό;
21 Αυτό μας θυμίζει τη δήλωση που δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού Σκοπιά, στο τεύχος του Αυγούστου 1879 (στην αγγλική), στη 2η σελίδα, κάτω από τον υπότιτλο «Θέλετε τη “Σκοπιά της Σιών”;»
Μην υποθέσετε ότι αυτά τα σχόλια αποτελούν έκκληση για χρήματα. Όχι. Πιστεύουμε ότι η «Σκοπιά της Σιών» έχει τον ΙΕΧΩΒΑ ως υποστηρικτή της και, ενόσω θα συμβαίνει αυτό, ποτέ δεν θα παρακαλέσει ούτε θα ζητήσει υποστήριξη από ανθρώπους. Όταν Αυτός που λέει «Όλος ο χρυσός και ο άργυρος των ορέων είναι δικός μου» σταματήσει να προμηθεύει τα αναγκαία κεφάλαια, θα καταλάβουμε ότι είναι καιρός να διακόψουμε την έκδοση.
Αυτή η δήλωση δημοσιεύτηκε στα 6.000 αντίτυπα στα οποία τυπωνόταν τότε το περιοδικό.
22. Γιατί χρειάζονταν εξαιρετική πίστη οι οικοδόμοι του ναού, και ποια άποψη χρειαζόταν να έχουν;
22 Καθώς ενασχολούνταν με την ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ και ο Αρχιερέας Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ, και οι υπόλοιποι Ισραηλίτες χρειαζόταν να δείχνουν εξαιρετική πίστη στον Θεό, ιδίως επειδή εξακολουθούσε να ισχύει η επίσημη απαγόρευση της Περσικής Αυτοκρατορίας για την ανοικοδόμηση του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά. Επιπλέον, οι οικοδόμοι έπρεπε να καταπολεμούν την αποθάρρυνση, επειδή το ταπεινό ξεκίνημα του έργου φαινόταν μηδαμινό σε σύγκριση με τον προηγούμενο ένδοξο ναό που είχε χτίσει ο Βασιλιάς Σολομών. Χρειαζόταν να έχουν την άποψη του Ιεχωβά ώστε να αντλούν θάρρος για να συνεχίζουν. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον Αγγαίο τον προφήτη του, για να αποκαλύψει ποια ήταν η θεϊκή άποψη, λέγοντας τα εξής: «“Μεγαλύτερη θα γίνει η δόξα αυτού του δεύτερου οίκου από εκείνη του προηγούμενου”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. “Και σε αυτόν τον τόπο θα δώσω ειρήνη”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».—Αγγαίος 2:9.
23. Όσον αφορά τη δήλωση ότι “η δόξα του δεύτερου οίκου θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη του προηγούμενου”, τι πρέπει να θυμόμαστε σχετικά με τον αληθινό ναό του Ιεχωβά;
23 Για να κατανοήσουμε αυτά τα προφητικά λόγια, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά έχει ως Άγια των Αγίων τον άγιο τόπο κατοικίας του Ιεχωβά Θεού στους αόρατους ουρανούς και ότι αυτός ο πνευματικός ναός Του δεν καταστράφηκε από τα βαβυλωνιακά στρατεύματα το έτος 607 Π.Κ.Χ., όταν ερημώθηκε ολόκληρη η Ιερουσαλήμ. Καταστράφηκε μόνο η συμβολική απεικόνισή του στη γη. Ο πραγματικός πνευματικός ναός του Ιεχωβά δεν είχε έρθει ακόμη σε ύπαρξη και δεν θα χρειαζόταν ανοικοδόμηση. Αυτός, λοιπόν, ο πνευματικός ναός, που τότε ήταν ακόμη μελλοντικός, έχει παραμείνει μέχρι σήμερα, και η τελική και πλήρης εκπλήρωση της προφητείας του Ιεχωβά στην εποχή μας εφαρμόζεται σε αυτόν τον έναν και μοναδικό πνευματικό ναό του ενός και μοναδικού ζωντανού και αληθινού Θεού.
24. Στην εποχή του Αγγαίου, ποιος ήταν ο “δεύτερος οίκος” και ποιος ο “προηγούμενος”, και πώς η δόξα του ενός έγινε μεγαλύτερη από τη δόξα του άλλου;
24 Τον καιρό του Αγγαίου, περισσότερο από 2.490 χρόνια νωρίτερα, χρειαζόταν να κατασκευαστεί ένας νέος ναός στην Ιερουσαλήμ. Αυτός θα ήταν ο “δεύτερος οίκος”, ενώ ο κατεστραμμένος ναός του Σολομώντα ήταν ο “προηγούμενος” ναός. Και οι δύο αυτοί οίκοι ήταν «οι συμβολικές απεικονίσεις των πραγμάτων που είναι στους ουρανούς». (Εβραίους 9:23) Σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του Ιεχωβά στο εδάφιο Αγγαίος 2:9, η δόξα του ναού ο οποίος θα οικοδομούνταν υπό την επίβλεψη του Κυβερνήτη Ζοροβάβελ και του Αρχιερέα Ιησού στην Ιερουσαλήμ θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη του ναού του Βασιλιά Σολομώντα. Πώς επαληθεύτηκε αυτό; Πρώτα από όλα, παρέμεινε σε λειτουργία περισσότερο καιρό, από το 515 Π.Κ.Χ. ως το 70 Κ.Χ., δηλαδή 584 χρόνια, ενώ ο ναός του Σολομώντα κράτησε 420 χρόνια. Ως εκ τούτου, ο “δεύτερος οίκος” παρέμεινε μέχρι τον ερχομό του Μεσσία, ο οποίος μάλιστα δίδαξε εκεί. Επιπλέον, το έτος 17 Π.Κ.Χ. ο Βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας της ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας άρχισε τη σταδιακή ανοικοδόμηση του ναού του Ζοροβάβελ, δαπανώντας πολλά χρήματα και προσδίδοντάς του μεγαλοπρέπεια εφάμιλλη με αυτήν του ναού του Σολομώντα. Αλλά αυτό που μετρούσε περισσότερο για τον Θεό ήταν η εκτίμηση των λάτρεων για τον οίκο Του.
25. Τι σήμαινε η μεγαλύτερη δόξα του «δεύτερου οίκου» όσον αφορά τους λάτρεις που έρχονταν στο ναό;
25 Αναμφίβολα, λοιπόν, περισσότεροι λάτρεις συνέρρευσαν στον ανοικοδομημένο οίκο της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ από ό,τι στην περίπτωση του ναού του Σολομώντα. Και μάλιστα εφόσον παρήλθε μεγαλύτερη περίοδος χρόνου. Επίσης, αφού ο ναός χτίστηκε ενενήντα και πλέον χρόνια μετά τη διασπορά των Ιουδαίων που κατέληξαν σε πολλά μέρη της γης ως εξόριστοι και πρόσφυγες, οι λάτρεις έρχονταν από περισσότερα και πιο απομακρυσμένα μέρη της γης από ό,τι στην περίπτωση του προηγούμενου ναού. Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ. υπήρχαν εκεί στο ναό του Ηρώδη στην Ιερουσαλήμ φυσικοί Ιουδαίοι και προσήλυτοι από την Παρθία, τη Μηδία, το Ελάμ, τη Μεσοποταμία, την Καππαδοκία, τον Πόντο, την επαρχία της Ασίας, τη Φρυγία, την Παμφυλία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, η οποία είναι προς την Κυρήνη, τη Ρώμη, την Κρήτη, την Αραβία, καθώς και από την Ιουδαία. (Πράξεις 2:1-11) Επομένως, ο δεύτερος οίκος ασκούσε μεγαλύτερη θρησκευτική επιρροή και συνεπώς είχε μεγαλύτερη δόξα, όσον αφορά την τυπική εκπλήρωση της προφητείας.
26. Ποια δόξα πήρε ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά από τις συμβολικές απεικονίσεις του που χτίστηκαν από ανθρώπους στη γη;
26 Πώς, όμως, εκπληρώνεται η προφητεία του Ιεχωβά σε σχέση με τον πνευματικό ναό, που είναι μοναδικός και ακατάστρεπτος, και ποτέ δεν χρειάζεται ανοικοδόμηση ή αντικατάσταση; Με αυτόν τον τρόπο: Όσον καιρό υπήρχαν εκείνοι οι υλικοί ναοί τους οποίους είχαν χτίσει ο Σολομών, ο Ζοροβάβελ και ο Ηρώδης, η προσοχή στρεφόταν στον πραγματικό πνευματικό ναό του Ιεχωβά μέσω εκείνων των συμβολικών απεικονίσεών του στη γη, εκεί στην Ιερουσαλήμ. Ακόμη και ο ναός τον οποίο είδε θαυματουργικά σε όραμα ο προφήτης Ιεζεκιήλ το έτος 593 Π.Κ.Χ. έστρεφε την προσοχή στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά ως ένας τύπος του. (Ιεζεκιήλ 40:1 ως 47:2) Αυτοί οι επίγειοι, υλικοί ναοί, αν και ενέπνεαν δέος στον ανθρώπινο παρατηρητή, δεν θα μπορούσαν ποτέ να δώσουν στους λάτρεις που τους επισκέπτονταν πλήρη διάκριση όσον αφορά την ανεκλάλητη δόξα του αληθινού, πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Αυτή η χρήση τύπων για την απεικόνιση των πραγματικοτήτων συνεχίστηκε ωσότου ο Ιησούς, ο Γιος του Θεού, βαφτίστηκε στο νερό και χρίστηκε με το πνεύμα του Ιεχωβά το 29 Κ.Χ. για να γίνει ο υποσχεμένος Χριστός, ή αλλιώς ο Μεσσίας.—Ματθαίος 3:13-17· Ιωάννης 1:29-34.
27. Πώς το 29 Κ.Χ. ο αληθινός ναός του Ιεχωβά έπαψε πλέον να περιορίζεται σε μια συμβολική απεικόνισή του στη γη;
27 Από εκείνο το γεγονός και έπειτα ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά έπαψε πλέον να περιορίζεται σε μια απλή συμβολική απεικόνισή του στην Ιερουσαλήμ. Από τότε προσέλαβε πραγματική υπόσταση, καθώς ο Ιησούς χρίστηκε με το πνεύμα του Θεού για να είναι «αρχιερέας . . . σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ». (Εβραίους 6:20· Ψαλμός 110:4) Ο Ιησούς Χριστός φέρθηκε στην πνευματική κατάσταση την οποία εξεικόνιζε το πρώτο διαμέρισμα του ναού, δηλαδή τα Άγια, όπου βρισκόταν ο χρυσός λυχνοστάτης, το τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης και το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος. Είχε επίσης έρθει στην κατάσταση την οποία εξεικόνιζε η αυλή των ιερέων που υπήρχε στο ναό, όπου και βρισκόταν το χάλκινο θυσιαστήριο, και είχε πλησιάσει αυτό που αντιστοιχούσε με το θυσιαστήριο του Θεού όπου θα παρουσίαζε το τέλειο ανθρώπινο σώμα του ως εξιλεωτική θυσία για την «αμαρτία του κόσμου». Έτσι λοιπόν, είχε αρχίσει η αντιτυπική Ημέρα της Εξιλέωσης που είχε να κάνει με τον πραγματικό πνευματικό ναό του Ιεχωβά. (Εβραίους 8:1 ως 10:10) Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε επί τριάμισι χρόνια, ως το 33 Κ.Χ.
ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΝΑΟΣ
28. Πώς και πότε ξεπέρασε ο Ιησούς Χριστός το φραγμό που εξεικόνιζε η εσωτερική κουρτίνα του ναού, και για ποιο σκοπό;
28 Στις 14 Νισάν του έτους 33 Κ.Χ., ο Ιησούς Χριστός ως πνευματικός αρχιερέας ολοκλήρωσε τη θυσία του πάνω στη γη, κάτι που επισφραγίστηκε με την ταφή του νεκρού, σάρκινου σώματός του. Την τρίτη ημέρα από τότε, στις 16 Νισάν του 33 Κ.Χ., αναστήθηκε από τους νεκρούς ως πνευματικό πρόσωπο, ξεπερνώντας έτσι το φραγμό που εξεικόνιζε η κουρτίνα του ναού ανάμεσα στα Άγια και στα Άγια των Αγίων, ο οποίος φραγμός ήταν η σάρκα του. Έτσι ήταν σε θέση να εισέλθει στα πραγματικά Άγια των Αγίων, στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού στον ίδιο τον ουρανό, όπου ως αρχιερέας μπορούσε να παρουσιάσει την αξία της ανθρώπινης θυσίας του και να κάνει εξιλέωση για την ανθρωπότητα.—Εβραίους 9:23-28· 6:19, 20· 10:19, 20.
29. Πώς προσδόθηκε δόξα στον αληθινό ναό του Ιεχωβά με την εμφάνιση του Ιησού Χριστού στην παρουσία του Θεού;
29 Όταν ο Ιησούς Χριστός εισήλθε στα πραγματικά Άγια των Αγίων του Θεού, αυτή η ενέργεια προσέδωσε στον πραγματικό πνευματικό ναό του Ιεχωβά τέτοια δόξα την οποία δεν είχε ποτέ προηγουμένως. Και αυτό διότι τώρα μπροστά στην αγιότατη παρουσία Του στεκόταν ο αιώνιος Αρχιερέας Του, έχοντας εγερθεί «με δόξα», αθάνατος, εφοδιασμένος με τη «δύναμη μιας ακατάστρεπτης ζωής»!—1 Κορινθίους 15:42-57· Εβραίους 7:15-24.
30. Πότε εισάχθηκαν και άλλοι στην κατάσταση την οποία εξεικόνιζαν τα Άγια του ναού, και πόσοι θα ξεπεράσουν τελικά το φραγμό που εξεικόνιζε η εσωτερική κουρτίνα;
30 Την ημέρα της γιορτής της Πεντηκοστής, στις 6 Σιβάν του 33 Κ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό για να εκχύσει το άγιο πνεύμα στους πιστούς μαθητές του. (Πράξεις 2:1-38) Με αυτόν τον τρόπο εκείνοι έγιναν παιδιά του Θεού γεννημένα από το πνεύμα και χρίστηκαν για να υπηρετήσουν ως πνευματικοί υφιερείς του Αρχιερέα Ιησού Χριστού. (Ιωάννης 3:3, 5· 2 Κορινθίους 1:21· 1 Ιωάννη 2:20-27· 3:1, 2· 1 Πέτρου 2:9) Σε αρμονία με αυτό, φέρθηκαν στην ιερατική πνευματική κατάσταση την οποία εξεικόνιζαν τα Άγια του ναού της Ιερουσαλήμ, για να απολαμβάνουν το φως του αντιτυπικού χρυσού λυχνοστάτη και το τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης και να προσφέρουν το θυμίαμα της προσευχής πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος. (Εβραίους 9:1, 2· Λουκάς 1:8-12, 21, 22) Η εκκλησία των πνευματικών Ισραηλιτών θα αριθμεί τελικά 144.000 πνευματικούς υφιερείς, ο καθένας από τους οποίους θα εγείρεται κατά την ανάστασή του από τους νεκρούς με πνευματικό σώμα, «με δόξα», ντυμένος αθανασία, μετά την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Χριστού.—Ρωμαίους 6:5· 2 Κορινθίους 5:1-5.
31. Πώς θα προσθέσει αυτό επιπλέον δόξα στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά;
31 Εφόσον, λοιπόν, αυτοί συμμετέχουν στην «πρώτη ανάσταση», θα εισαχθούν στα ουράνια Άγια των Αγίων· και «θα είναι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θα βασιλέψουν μαζί του τα χίλια χρόνια». (Αποκάλυψη 7:4-8· 14:1, 3· 20:4-6) Ο Ιεχωβά, επιτρέποντας σε αυτούς τους πιστούς, πνευματικούς Ισραηλίτες μια τέτοια ένδοξη είσοδο στα Άγια των Αγίων της προσωπικής του παρουσίας, θα προσθέσει επιπλέον δόξα στον πνευματικό ναό του, τέτοια που δεν είχε προηγουμένως ενόσω λειτουργούσε ως τύπος εδώ στη γη ο υλικός ναός του Ζοροβάβελ, ο ανακαινισμένος από τον Ηρώδη.
32. Ποια κατάσταση επικρατούσε στις εξωτερικές αυλές εκείνων των τυπικών ανθρωποποίητων ναών στην Ιερουσαλήμ, και έως πότε;
32 Στις ημέρες εκείνων των τυπικών ναών της Ιερουσαλήμ, λάτρεις από κάθε τόπο συνωστίζονταν στις αυλές που βρίσκονταν έξω από την αυλή των ιερέων. (Ψαλμός 84:1, 2, 10· Λουκάς 1:21) Από το 70 Κ.Χ. και μετά, τα πλήθη των λάτρεων δεν συρρέουν πια στις αυλές του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, γιατί ο τυπικός, υλικός ναός που χρησίμευε για τη θεϊκή λατρεία καταστράφηκε για πάντα. (Ιωάννης 4:20-24· Πράξεις 21:26-28· Ματθαίος 24:1, 2· Λουκάς 21:5-7, 20-24) Η δόξα των τυπικών ναών που κατασκευάστηκαν από χέρια ανθρώπων χάθηκε παντοτινά, εφόσον τώρα δεν ζούμε πια στον καιρό των σκιών των καλών μελλοντικών πραγμάτων. Ζούμε στις ημέρες των ένδοξων πραγματικοτήτων που είναι διαρκείς. (Κολοσσαείς 2:16, 17· Εβραίους 10:1-4, 10) Τι θα πούμε, όμως, για τις αυλές του αληθινού ναού;
33. Όσον αφορά τον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, τι οδηγούμαστε να ρωτήσουμε εμείς, σε αυτόν τον καιρό του κλονισμού, σχετικά με τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών»;
33 Μιλώντας για τον πραγματικό πνευματικό ναό του, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων χρησιμοποίησε τον Αγγαίο τον προφήτη του για να προείπει τον ερχομό των “επιθυμητών πραγμάτων όλων των εθνών” στον οίκο της λατρείας του. Αυτό θα συνέβαινε σε έναν καιρό κατά τον οποίο θα σείονταν οι ουρανοί και η γη και η θάλασσα και η ξηρά. Τώρα πλησιάζουμε στο θεαματικό αποκορύφωμα αυτού του καιρού του παγκόσμιου κλονισμού. Τώρα είναι επίκαιρη η εξής ερώτηση: Έχουν έρθει πράγματι τα επιθυμητά πράγματα από όλα τα έθνη προτού αυτά τα έθνη σειστούν και συντριφτούν και “απομακρυνθούν”; Ναι!
34. Πώς, λοιπόν, έχουν γεμίσει οι αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά με δόξα την οποία δεν είχαν ποτέ προηγουμένως;
34 Έχουν “έρθει” εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά, με τη μορφή αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Ιησού Χριστού. Αυτούς τους έχει φέρει ως τα «άλλα πρόβατά» του και τους έχει κάνει “μία ποίμνη” με το υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων του που εξακολουθούν να ζουν στις αυλές του ναού του Ιεχωβά. (Ιωάννης 10:16· Αποκάλυψη 7:9, 10) Καθώς αυτό το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» προσφέρει εύτακτα ιερή υπηρεσία στις αυλές του Ιεχωβά και αποδίδει τη σωτηρία του στον ενθρονισμένο Θεό του και στο Αρνί Του, αποτελεί θέαμα που δοξάζει τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Δεν γεμίζουν τις εκκλησίες και τους καθεδρικούς ναούς του Χριστιανικού κόσμου ούτε τις συναγωγές του Ιουδαϊσμού, αλλά τις αυλές του αληθινού πνευματικού ναού του Ιεχωβά με δόξα την οποία δεν είχε προηγουμένως. ΄Εχει αποδειχτεί ήδη απόλυτα αληθινό ότι «η μεταγενέστερη λαμπρότητα αυτού του οίκου θα είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη». (Αγγαίος 2:9, RS ) «Η νέα δόξα αυτού του Ναού πρόκειται να ξεπεράσει την παλιά, λέει ο Γιαχβέ Σαβαώθ». (Je ) «Η μελλοντική δόξα αυτού του οίκου θα είναι μεγαλύτερη από την πρώτη».—By.
ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟ ΣΕΙΣΙΜΟ
35, 36. (α) Με ποια παρηγορητικά λόγια ολοκλήρωσε ο Ιεχωβά τη δεύτερη προφητεία που έδωσε μέσω του Αγγαίου; (β) Μήπως χάθηκε ειρηνικά ο ναός της Ιερουσαλήμ, και πού έχει επιτευχθεί σήμερα ειρήνη στη γη;
35 Ο Ιεχωβά ολοκλήρωσε τη δεύτερη προφητεία που έδωσε μέσω του Αγγαίου με τα εξής παρηγορητικά λόγια: «“Και σε αυτόν τον τόπο θα δώσω ειρήνη”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».—Αγγαίος 2:9.
36 Το έτος 70 Κ.Χ., ο αφανισμός της Ιερουσαλήμ και του ναού που είχε χτίσει ο Ζοροβάβελ και είχε ανακαινίσει ο Βασιλιάς Ηρώδης δεν ήταν κάτι το ειρηνικό, αλλά συνέβη σε έναν φρικτό καιρό θλίψης. (Ματθαίος 24:1-22) Ωστόσο, ο πραγματικός πνευματικός ναός του Ιεχωβά είναι τόπος διαρκούς ειρήνης. Αναφορικά με το ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να διεξάγονται οι συναθροίσεις των αληθινών Χριστιανών σε αυτόν τον πνευματικό οίκο λατρείας, είναι γραμμένα τα εξής: «Ο Θεός είναι Θεός, όχι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης. . . . Τα πάντα ας γίνονται με ευπρέπεια και με διευθέτηση». (1 Κορινθίους 14:33, 40) Αυτό το πρότυπο ακολουθείται στις συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, γι’ αυτό και επικρατεί πράγματι ανάμεσά τους το πνεύμα της ειρήνης.—Γαλάτες 5:22, 23.
37. Παρά το σείσιμο που λαβαίνει χώρα παντού, πώς χαρίζει ο Ιεχωβά ειρήνη στις αυλές του οίκου του αναφορικά με το υπόλοιπο και το «μεγάλο πλήθος»;
37 Μολονότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων σείει τους συμβολικούς ουρανούς, τη γη, τη θάλασσα και την ξηρά, εντούτοις χαρίζει ειρήνη στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του. Το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων Του επιτελούν αυστηρά τα καθήκοντά τους στον οίκο της λατρείας Του και απέχουν από κάθε εμπλοκή στις διαμάχες και συγκρούσεις αυτού του κόσμου. Το «μεγάλο πλήθος» των “άλλων προβάτων” που έχουν συρρεύσει στο «βουνό του Ιεχωβά, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ», έχουν εφαρμόσει με έναν μεταφορικό τρόπο αυτό που προείπαν τα εδάφια Ησαΐας 2:2-4 σχετικά με αυτούς. Έχουν σφυρηλατήσει τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν μαθαίνουν πια το σαρκικό πόλεμο. Στον επικείμενο «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στον Αρμαγεδδώνα, δεν θα σηκώσουν χέρι για να ασκήσουν βία εναντίον των εχθρών του Θεού. Θα τον αφήσουν να διεξαγάγει ο ίδιος τον πόλεμό Του, πεπεισμένοι για την ένδοξη νίκη Του. (Αποκάλυψη 16:14-16· 2 Χρονικών 20:15) Ακολουθώντας αυτή την πορεία, εκδηλώνουν το πνεύμα του Θεού και τη «σοφία που κατεβαίνει από πάνω».—Ιακώβου 3:17.
38. Ποια προοπτική, η οποία στο παρελθόν τέθηκε ενώπιον των απογοητευμένων οικοδόμων του ναού στην εποχή του Αγγαίου, βλέπει σήμερα να εκπληρώνεται παγκόσμια το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, και ποια νουθεσία τούς δίνεται;
38 Πόσο μεγαλειώδης είναι η ειρήνη την οποία απολαμβάνουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα στον πνευματικό οίκο της λατρείας του! Πόσο απολαυστικό είναι για τα μάτια μας το να βλέπουν τη δόξα του Ιεχωβά να γεμίζει τον πνευματικό ναό του καθώς τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» εξακολουθούν να έρχονται σε αυτόν! Πολύ παλιότερα ο Αγγαίος, ο προφήτης του Ιεχωβά, έθεσε ενώπιον της καρδιάς και της διάνοιας των άλλοτε απογοητευμένων οικοδόμων του νέου ναού στην Ιερουσαλήμ μια τέτοια καταπληκτική προοπτική. Σήμερα βλέπουμε πραγματικά τη θαυμαστή εκπλήρωση της προφητείας του Αγγαίου, σε μια εποχή στην οποία σείονται όλα τα έθνη, και αυτό θα πρέπει να ωθεί ακόμη περισσότερο το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών να προσφέρουν ιερή υπηρεσία στον Ιεχωβά Θεό μέσα στον πνευματικό οίκο της λατρείας του. Σε αυτό το υπόλοιπο εφαρμόζονται τα θεόπνευστα λόγια που τους προτρέπουν να μην εγκαταλείψουν την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά όπως έκανε ο αγνώμων Ησαύ: «Γι’ αυτό, εφόσον θα λάβουμε μια βασιλεία που δεν μπορεί να κλονιστεί, ας έχουμε παρ’ αξία καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να αποδίδουμε στον Θεό ευπρόσδεκτα ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος. Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει».—Εβραίους 12:16, 17, 28, 29.
-
-
Ένα Έθνος Καλείται να Επιστρέψει στον ΙεχωβάΟ Παράδεισος Αποκαθίσταται για την Ανθρωπότητα—Μέσω της Θεοκρατίας!
-
-
Κεφάλαιο 6
Ένα Έθνος Καλείται να Επιστρέψει στον Ιεχωβά
1. Πόσο καιρό τώρα προφήτευε μόνος ο Αγγαίος, και τι παρότρυνε ο Ιεχωβά τους Ιουδαίους να κάνουν;
ΕΙΧΑΝ περάσει τουλάχιστον δέκα ημέρες από τότε που ο προφήτης Αγγαίος εξήγγειλε τη δεύτερη προφητεία του στην Ιερουσαλήμ, την εικοστή πρώτη ημέρα του έβδομου σεληνιακού μήνα (Τισρί) του έτους 520 Π.Κ.Χ. Το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσικής Αυτοκρατορίας βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη. Ένα πιστό υπόλοιπο λάτρεων του Ιεχωβά Θεού το οποίο είχε επιστρέψει το 537 Π.Κ.Χ. από την εξορία των Ιουδαίων στη Βαβυλωνία ήταν ήδη πίσω στην πατρίδα τους δεκαεφτά χρόνια τώρα. Η απαγόρευση που είχε επιβληθεί για την ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ από κάποιον προηγούμενο βασιλιά της Περσικής Αυτοκρατορίας εξακολουθούσε να είναι σε ισχύ. Η ανοικοδόμηση του ναού δεν είχε προχωρήσει πέρα από τα θεμέλια, τα οποία τέθηκαν το έτος 536 Π.Κ.Χ. Κατόπιν ο Ιεχωβά Θεός, χωρίς να περιμένει την άρση της επίσημης απαγόρευσης για την ανοικοδόμηση του οίκου της λατρείας του την οποία είχε επιβάλει ένας απλός άνθρωπος, ήγειρε τον Αγγαίο τον προφήτη του για να παροτρύνει τους επαναπατρισμένους Ιουδαίους να ξαναρχίσουν την ανέγερση του ναού. Αυτό συνέβη την πρώτη ημέρα του έκτου σεληνιακού μήνα (Ελούλ). Επί δύο σεληνιακούς μήνες ο Αγγαίος συνέχισε ως ο μόνος προφήτης που υποκινούσε το έργο της ανοικοδόμησης.
2. Τι προμήθευσε κατόπιν ο Ιεχωβά για να ενισχύσει και άλλο την πίστη και το ηθικό των οικοδόμων του ναού;
2 Μολονότι οι προφητείες του Αγγαίου και μόνο πρέπει να αρκούσαν, και όντως παρακίνησαν τους Ιουδαίους σε κάποια δράση, εντούτοις θα ήταν ενισχυτικό για την πίστη και το ηθικό των Ιουδαίων να έχουν έναν δεύτερο μάρτυρα του Ιεχωβά ο οποίος θα πιστοποιούσε ότι τώρα, χωρίς καθυστέρηση, ήταν ο καιρός του Ιεχωβά για να ξαναρχίσει η ανοικοδόμηση του ναού του στην Ιερουσαλήμ. Εκδηλώνοντας στοχαστικότητα, ο Ιεχωβά ήγειρε πράγματι έναν δεύτερο προφήτη σε αυτόν τον κρίσιμο καιρό, έναν άντρα ονόματι Ζαχαρία. Σχετικά με την απαγόρευση για την οικοδόμηση του ναού, καθώς και το πώς και το γιατί την αψήφησαν τελικά οι οικοδόμοι του ναού, διαβάζουμε το ακόλουθο υπόμνημα:
3. Τι λέει ο Έσδρας σχετικά με το πώς τέθηκε σε ισχύ η απαγόρευση για την οικοδόμηση καθώς και το πώς την αψήφησαν τελικά οι Ιουδαίοι;
3 «Αφού, λοιπόν, το αντίγραφο του επίσημου εγγράφου του Αρταξέρξη του βασιλιά διαβάστηκε μπροστά στον Ρεούμ και στον Σιμψαΐ το γραφέα και στους συνεργάτες τους, αυτοί πήγαν γρήγορα στην Ιερουσαλήμ, στους Ιουδαίους, και τους σταμάτησαν με τη δύναμη των όπλων. Τότε σταμάτησε το έργο για τον οίκο του Θεού, ο οποίος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ· και παρέμεινε σταματημένο μέχρι το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου, του βασιλιά της Περσίας. Και ο Αγγαίος ο προφήτης και ο Ζαχαρίας, ο εγγονός του Ιδδώ, ο προφήτης, προφήτευσαν προς τους Ιουδαίους που ήταν στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, στο όνομα του Θεού του Ισραήλ, ο οποίος βρισκόταν από πάνω τους. Τότε σηκώθηκαν ο Ζοροβάβελ, ο γιος του Σαλαθιήλ, και ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ, και άρχισαν να ανοικοδομούν τον οίκο του Θεού, ο οποίος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ· και μαζί τους ήταν οι προφήτες του Θεού προσφέροντάς τους βοήθεια».—Έσδρας 4:23 ως 5:2.
4. Πότε άρχισε να προφητεύει ο Ζαχαρίας;
4 Πότε ακριβώς μέσα στο δεύτερο έτος του Βασιλιά Δαρείου Α΄ (520 Π.Κ.Χ.) άρχισε να προφητεύει ο Ζαχαρίας, ο εγγονός του Ιδδώ; Το ίδιο το προφητικό βιβλίο του Ζαχαρία μάς το αποκαλύπτει αυτό στα εναρκτήρια λόγια του: «Τον όγδοο μήνα, στο δεύτερο έτος του Δαρείου, ήρθε ο λόγος του Ιεχωβά στον Ζαχαρία, το γιο του Βερεχία, γιου του Ιδδώ, τον προφήτη».—Ζαχαρίας 1:1.
5. (α) Τι ημέρα ίσως ήταν όταν άρχισε να προφητεύει ο Ζαχαρίας; (β) Τι δείχνει ότι είναι σημαντικό να εξετάσουμε εμείς σήμερα το βιβλίο του;
5 Ο όγδοος σεληνιακός μήνας, διάρκειας είκοσι εννιά ημερών, ονομαζόταν Εσβάν και ήταν μήνας του φθινοπώρου. Η προφητεία δεν ορίζει ποια ημέρα του μήνα ήταν. Προφανώς ήταν η πρώτη ημέρα του Εσβάν, η ημέρα της νέας σελήνης, κατά την οποία θα υπήρχαν πολλοί Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσουν. Αυτό θα σήμαινε ότι είχαν περάσει ακριβώς δύο μήνες αφότου άρχισε να προφητεύει ο Αγγαίος. Η μετάφραση του Σ. Μπάινγκτον αποδίδει αυτό το εδάφιο ως εξής: «Την όγδοη νέα σελήνη του δεύτερου έτους του Δαρείου, ήρθε ο λόγος του Ιεχωβά στον προφήτη Ζαχαρία, το γιο του Βαραχία, γιου του Ιδδώ». (Ζαχαρίας 1:1, By ) Πού να φανταζόταν τότε ο Ζαχαρίας ότι το προφητικό βιβλίο του θα ήταν τόσο σημαντικό ώστε, εκατοντάδες χρόνια αργότερα, θεόπνευστοι Χριστιανοί συγγραφείς θα παρέθεταν από αυτό για να αποδείξουν ότι ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο Χριστός, δηλαδή ο Χρισμένος, είχε έρθει και είχε εκπληρώσει το πρώτο μέρος της αποστολής του για χάρη όλης της ανθρωπότητας. (Ματθαίος 21:5· 26:15, 28, 31· 27:9· Μάρκος 14:24, 27· Λουκάς 22:20· Ιωάννης 12:15· 19:37· Αποκάλυψη 11:2, 4) Αυτό δεν αποδεικνύει απλώς ότι το βιβλίο του Ζαχαρία είναι ένα θεόπνευστο βιβλίο με αληθινές προφητείες, αλλά και ότι είναι σημαντικό να το εξετάσουμε εμείς σήμερα για να βρούμε σύγχρονες εκπληρώσεις.
6. Τίνος τους λόγους έλαβε εντολή να αναγγείλει ο Ζαχαρίας, και τι δείχνει ότι είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου το βιβλίο του Ζαχαρία τώρα που πλησιάζουμε στον Αρμαγεδδώνα;
6 Από την αρχή ακόμη, οι λόγοι του Θεού τους οποίους έλαβε εντολή να αναγγείλει ο Ζαχαρίας αποκαλούνται εκφράσεις του «Ιεχωβά των στρατευμάτων», μια φράση πολύ σημαντική. Και πολύ κατάλληλη σε σχέση με το δεδομένο χρόνο και τη δεδομένη κατάσταση. Αυτή η δυνατή έκφραση χρησιμοποιείται πενήντα δύο (52) φορές στα δεκατέσσερα κεφάλαια της προφητείας του Ζαχαρία. Το τελευταίο κεφάλαιο, στο εδάφιο τρία, δείχνει ότι δεν πρόκειται για κάποιον ανούσιο χαρακτηρισμό του Θεού, διότι προλέγει τα εξής: «Ο Ιεχωβά θα εξέλθει και θα πολεμήσει ενάντια σε εκείνα τα έθνη όπως την ημέρα του πολέμου του, την ημέρα της μάχης». (Ζαχαρίας 14:3) Είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχουμε κατά νου αυτή την προφητεία στις ημέρες μας, κατά τις οποίες εκπληρώνεται το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής όσον αφορά την πορεία όλων των εθνών προς τον Αρμαγεδδώνα, για τον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου». (Αποκάλυψη 16:14, 16) Αυτός είναι ο ίδιος Θεός με τον Ιεχωβά των στρατευμάτων που λατρευόταν στις ημέρες του Αρχιερέα Ηλεί και του προφήτη Σαμουήλ, καθώς και στις ημέρες του νεαρού ποιμένα Δαβίδ ο οποίος βγήκε «με το όνομα του Ιεχωβά των στρατευμάτων» για να πολεμήσει τον βαριά οπλισμένο Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ και τον σκότωσε με μια πέτρα την οποία του εκσφενδόνισε με απόλυτη ευστοχία.—1 Σαμουήλ 1:3–4:4· 17:45.
Η ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ
7. Σύμφωνα με το εδάφιο Ζαχαρίας 1:2, με ποιους αγανάκτησε πολύ ο Ιεχωβά, και γιατί;
7 Το εναρκτήριο άγγελμα του Ιεχωβά των στρατευμάτων που δόθηκε μέσω του νέου προφήτη του, του Ζαχαρία, απευθυνόταν στους επαναπατρισμένους Ιουδαίους, «λέγοντας: “Ο Ιεχωβά αγανάκτησε με τους πατέρες σας—πάρα πολύ μάλιστα”». (Ζαχαρίας 1:1, 2) Αυτοί οι «πατέρες» ήταν οι πατέρες τους και οι παππούδες τους που φέρθηκαν εξόριστοι στη Βαβυλώνα στα έτη 617 και 607 Π.Κ.Χ. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων αγανάκτησε πάρα πολύ με αυτούς επειδή είχαν βεβηλώσει και μιάνει τον άγιο ναό του στην Ιερουσαλήμ, είχαν παραβιάσει την εθνική διαθήκη τους με Εκείνον και είχαν συνάψει πολιτικές συμμαχίες με κοσμικά, ειδωλολατρικά έθνη. Η αγανάκτησή του φούντωσε τόσο πολύ ώστε τελικά επέτρεψε να καταστραφεί η Ιερουσαλήμ και ο ναός της και να ερημωθεί ολόκληρη η γη του Ιούδα, χωρίς να βρίσκεται άνθρωπος ή κατοικίδιο ζώο εκεί επί εβδομήντα χρόνια. Η ρίζα του προβλήματος ήταν το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι είχαν εγκαταλείψει την αγνή, αμόλυντη λατρεία του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Αυτό το σοβαρό γεγονός έπρεπε να φερθεί ξανά υπόψη των Ιουδαίων, οι οποίοι είχαν απελευθερωθεί από την εξορία στη Βαβυλώνα για να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ και να ανοικοδομήσουν εκεί το ναό του Ιεχωβά.
8. Τι ειπώθηκε κατόπιν στον Ζαχαρία να πει στους Ιουδαίους να κάνουν σε σχέση με τον Θεό;
8 Σε αυτούς τους Ιουδαίους, που βρίσκονταν ήδη πίσω στην πατρίδα τους δεκαεφτά χρόνια τώρα, το άγγελμα του Ζαχαρία συνέχιζε ως εξής: «Και εσύ πρέπει να τους πεις: “Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: «“Επιστρέψτε σε εμένα”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “και θα επιστρέψω σε εσάς”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων»”».—Ζαχαρίας 1:3.
“ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ”, ΜΕ ΠΟΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ;
9. Με ποια έννοια έπρεπε να “επιστρέψουν” εκείνοι οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι στον Ιεχωβά των στρατευμάτων, και γιατί;
9 Με ποια έννοια ήθελε ο Ιεχωβά να “επιστρέψουν” σε Αυτόν εκείνοι οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι; Δεν τους είχε ήδη μιλήσει ο προφήτης Αγγαίος δραστηριοποιώντας τους σε κάποιο βαθμό; Ναι! Και η αφήγηση λέει τι συνέβη μετά την πρώτη προφητεία του Αγγαίου: «Και ο Ιεχωβά διήγειρε το πνεύμα του Ζοροβάβελ, γιου του Σαλαθιήλ, του κυβερνήτη του Ιούδα, και το πνεύμα του Ιησού, γιου του Ιωσεδέκ, του αρχιερέα, και το πνεύμα όλων όσων είχαν απομείνει από το λαό· και άρχισαν να μπαίνουν και να εκτελούν την εργασία στον οίκο του Ιεχωβά των στρατευμάτων, του Θεού τους. Αυτό έγινε την εικοστή τέταρτη ημέρα του έκτου μήνα, στο δεύτερο έτος του Δαρείου του βασιλιά». (Αγγαίος 1:14, 15) Αλλά στον έναν μήνα και πλέον που είχε παρέλθει από τότε ίσως παρατηρήθηκε χρονοτριβή στις προσπάθειές τους και πιθανώς κάποια αδιαφορία από μέρους ορισμένων ατόμων. Αυτό θα καθιστούσε πολύ κατάλληλο να δοθεί ως επιβεβαίωση άλλη μια τονωτική προτροπή από έναν άλλον προφήτη.
10. Με ποιον τρόπο έπρεπε εκείνοι οι Ιουδαίοι να “επιστρέψουν” στον Θεό τους, και ποια θα ήταν η απόδειξη της πλήρους επιστροφής τους;
10 Ολόκληρο το έθνος έπρεπε να επιστρέψει στον Ιεχωβά των στρατευμάτων με μία καρδιά και μία ψυχή, και να το κάνει αυτό χωρίς φόβο για τους εχθρούς. Η επιστροφή σήμαινε ότι έπρεπε να αφοσιωθούν εκ νέου στη λατρεία του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, άφοβα και ολόκαρδα. Στη δική τους περίπτωση εκείνη την εποχή, η ορατή απόδειξη της επιστροφής τους στον Θεό θα ήταν το να ανοικοδομήσουν και να αποπερατώσουν το ναό του. Αυτός ήταν ο κύριος σκοπός για τον οποίο είχαν επιστρέψει στην πατρίδα τους. (Έσδρας 1:1 ως 4:3) Το χτίσιμο των δικών τους σπιτιών, η διαχείριση των αγροκτημάτων τους και άλλα υλικά συμφέροντα ήταν δευτερεύοντα σε σημασία. Μόνο αν είχαν έναν ολοκληρωμένο ναό στην πόλη όπου ο Θεός είχε θέσει το όνομά του θα μπορούσαν εκείνοι οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι να ασκήσουν πλήρως τη λατρεία τους προς αυτόν σύμφωνα με το νόμο που τους είχε δώσει μέσω του προφήτη Μωυσή. (Αγγαίος 1:3-9) Άρα εκείνοι οι Ιουδαίοι είχαν πολλά στα οποία να επιστρέψουν αν ήθελαν να λατρεύουν τον Θεό τους υπακούοντας πλήρως στο νόμο του και στις διευθετήσεις του.
11. Αν επέστρεφαν σε αυτόν, πώς θα “επέστρεφε” και ο Ιεχωβά σε αυτούς;
11 Και αν όντως “επέστρεφαν” με αυτόν τον τρόπο, προσφέροντας ολόψυχη λατρεία, τι θα συνέβαινε; «“Θα επιστρέψω σε εσάς”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων». Η επιστροφή του σε αυτούς θα σήμαινε την πλήρη αποκατάσταση της εύνοιάς του προς αυτούς. Εκείνος θα εκμηδένιζε την εναντίωση που πρόβαλλαν οι εχθροί στην ανοικοδόμηση του κεντρικού οίκου της θεϊκής λατρείας. Θα τους απάλλασσε από τις αντιξοότητες οι οποίες παρεμπόδιζαν την υλική τους ευημερία από τότε που έπαψαν να εργάζονται για την αποκατάσταση του ναού. Θα τους ευλογούσε με υλικά αγαθά αλλά και με ανείπωτες πνευματικές ευλογίες.—Ζαχαρίας 8:9-15.
12. Για ποιο έργο, λοιπόν, έπρεπε να ενωθεί ολόκληρο το έθνος, ώστε να κερδίσει τη θεϊκή εύνοια;
12 Πλήρης κινητοποίηση του έθνους! Είχε έρθει ο καιρός για κάτι τέτοιο—υπό την κατεύθυνση του Ιεχωβά και με την ενθάρρυνση των προφητών του. Όλοι οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι έπρεπε να καταπιαστούν με αυτό το έργο, με το πιο σπουδαίο έργο που είχαν να κάνουν, και να ολοκληρώσουν από κάθε άποψη τον οίκο της λατρείας του Ιεχωβά. Αυτό θα μεγάλυνε το όνομα του Ιεχωβά, και μόνο τότε θα μπορούσαν ο αρχιερέας του έθνους, οι υφιερείς και όλοι οι Λευίτες να ασκήσουν τα καθορισμένα καθήκοντα και τις υπηρεσίες τους για το πνευματικό όφελος όλου του έθνους και όλων των πιστών προσήλυτων που προέρχονταν από όλα τα έθνη. Αλλά χωρίς έναν ολοκληρωμένο ναό, οι Ιουδαίοι, από όπου και αν έρχονταν, δεν μπορούσαν να γιορτάσουν σωστά τις τρεις ετήσιες γιορτές τους ούτε και την ετήσια Ημέρα της Εξιλέωσης. Και ακόμη, οι Νεθινίμ, οι “ξυλοκόποι και νεροκουβαλητές”, δεν μπορούσαν να έχουν πλήρη συμμετοχή στις υπηρεσίες που έπρεπε να γίνουν στο ναό. (Ιησούς του Ναυή 9:23· Έσδρας 2:43-58) Επρόκειτο, λοιπόν, για ένα έργο για το οποίο χρειαζόταν να ενωθεί ολόκληρο το έθνος, ώστε να κερδίσει τη θεϊκή ευλογία.
13. Τι θα έπρεπε να αποτελεί για εκείνους τους αποκαταστημένους Ιουδαίους η κατάληξη της πορείας των πατέρων τους, και γι’ αυτό τι φέρθηκε στην προσοχή τους;
13 Η πορεία των πατέρων τους και η κατάληξή τους θα έπρεπε να αποτελεί προειδοποιητικό παράδειγμα για τους αποκαταστημένους Ιουδαίους σε εκείνον τον κρίσιμο καιρό. Γι’ αυτό και ο Ιεχωβά, μέσω του Ζαχαρία του προφήτη του, τους είπε στη συνέχεια: «“Μη γίνεστε σαν τους πατέρες σας προς τους οποίους φώναζαν οι προηγούμενοι προφήτες, λέγοντας: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Επιστρέψτε, παρακαλώ, από τις κακές σας οδούς και από τις κακές σας ενέργειες”»”. “Αλλά εκείνοι δεν άκουσαν και δεν έδωσαν προσοχή σε εμένα”, λέει ο Ιεχωβά. “Οι πατέρες σας, λοιπόν, πού είναι; Και οι προφήτες μήπως έζησαν στον αιώνα; Ωστόσο, τα λόγια μου και οι διατάξεις μου, που πρόσταξα στους υπηρέτες μου τους προφήτες, δεν κατέφθασαν αυτά τους πατέρες σας;” Εκείνοι, λοιπόν, γύρισαν και είπαν: “Σύμφωνα με ό,τι είχε στο νου του ο Ιεχωβά των στρατευμάτων να κάνει σε εμάς, σύμφωνα με τις οδούς μας και σύμφωνα με τις ενέργειές μας, έτσι έχει κάνει σε εμάς”».—Ζαχαρίας 1:4-6.
14. (α) Αν οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι ακολουθούσαν την πορεία των πατέρων τους, τι έπρεπε να αναμένουν; (β) Γιατί τους ρώτησε ο Ιεχωβά σε ποια κατάσταση ήταν οι πατέρες τους, και μήπως η παρόμοια κατάσταση των προηγούμενων προφητών αποτελούσε δικαιολογία για να μην ακούσουν τον Αγγαίο και τον Ζαχαρία;
14 Σύμφωνα με αυτή την προειδοποίηση, αν οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι γίνονταν σαν τους πατέρες τους που οδηγήθηκαν σε εξορία στη Βαβυλώνα, θα επέσυραν σίγουρα τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά. Ο λόγος για τον οποίο τους ρώτησε πού ήταν οι πατέρες τους ήταν ότι οι πατέρες τους δεν ζούσαν πια, εξαιτίας της θεϊκής δυσαρέσκειας. Είχαν αρνηθεί να εγκαταλείψουν τις κακές τους οδούς και ενέργειες και να επιστρέψουν μετανοημένοι στον Θεό τους. Ωστόσο, οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι ίσως ρωτούσαν: “Και τι έγιναν οι προφήτες σαν τον Ιερεμία ο οποίος προφήτευσε συγκεκριμένα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και την ερήμωση της γης του Ιούδα; «Μήπως έζησαν;» Δεν είναι και αυτοί νεκροί όπως οι ανυπάκουοι πατέρες μας;” Αν και η απάντηση δεν μπορούσε παρά να είναι «Ναι», και πάλι αυτό το γεγονός δεν αποτελούσε για τους αποκαταστημένους Ιουδαίους δικαιολογία για να μη δώσουν προσοχή στους προφήτες Αγγαίο και Ζαχαρία, τους οποίους ήγειρε τώρα ο Ιεχωβά, το έτος 520 Π.Κ.Χ.
15. (α) Αναφορικά με τους προηγούμενους προφήτες, ποιο ήταν το σημαντικό, καθοριστικό πράγμα, και όχι η θνητή τους κατάσταση; (β) Επομένως, πού θα κατέληγαν σίγουρα αν μιμούνταν την πορεία των πατέρων τους;
15 Οι θνητοί προφήτες, τους οποίους χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά ως θεόπνευστους εκπροσώπους του για να διακηρύξουν τα λόγια του και τις διατάξεις του, δεν αποτελούσαν τη βάση όπου θα μπορούσε να στηριχτεί ένα ισχυρό επιχείρημα. Ό,τι ενέπνευσε ο Ιεχωβά εκείνους τους προφήτες να πουν, αυτό ήταν το σημαντικό, το καθοριστικό. Βγήκαν αληθινά τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά μέσω αυτών και οι διατάξεις τις οποίες είχε θεσπίσει; Οι πατέρες των αποκαταστημένων Ιουδαίων ήταν υποχρεωμένοι να απαντήσουν «Ναι!» Οι πατέρες τους ήταν αναγκασμένοι να αλλάξουν, να μεταβάλουν τον τρόπο σκέψης τους και να παραδεχτούν: «Σύμφωνα με ό,τι είχε στο νου του ο Ιεχωβά των στρατευμάτων να κάνει σε εμάς, σύμφωνα με τις οδούς μας και σύμφωνα με τις ενέργειές μας, έτσι έχει κάνει σε εμάς». Γιατί, λοιπόν, να δοκιμάσουν τον Ιεχωβά οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι ως προς το αν εννοούσε όλα όσα είπε, όπως είχαν κάνει οι πατέρες τους; Η κατάληξη θα ήταν σίγουρα ίδια με αυτήν που είχε η υπόθεση των πατέρων τους· τα αλάνθαστα λόγια και οι διατάξεις του Ιεχωβά θα τους κατέφθαναν· η εκπλήρωση των εξαγγελιών του Ιεχωβά θα ερχόταν τελικά πάνω τους. Το αποτέλεσμα θα ήταν ολέθριο. Γιατί, λοιπόν, να μην επιστρέψουν στον Ιεχωβά τώρα, ώστε να επιστρέψει σε αυτούς όπως υποσχέθηκε;
ΤΟ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
16. (α) Ποιο είναι το ζωτικό ζήτημα σχετικά με το οποίο πρέπει τώρα να αποφασίσουμε; (β) Με τι σχετιζόταν, λοιπόν, το ερώτημα που αντιμετώπιζε στο πρώτο μεταπολεμικό έτος, το 1919 Κ.Χ., το υπόλοιπο που είχε επιζήσει;
16 Το ζωτικό ερώτημα σχετικά με το οποίο πρέπει να αποφασίσουμε είναι: Ποια είναι η δική μας στάση απέναντι στον οίκο της λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, του Ιεχωβά; Αυτό το ερώτημα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει σύντομα η γενιά των ανθρώπων που έχουν ζήσει από το έτος 1914 Κ.Χ. μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μεταξύ των ετών 1914-1918 Κ.Χ., πολλά θρησκευτικά κτίρια υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν στην αρένα των διεθνών συρράξεων. Πολλές από αυτές τις εκκλησίες επισκευάστηκαν ή ανοικοδομήθηκαν κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Ωστόσο, το ζήτημα που απασχολούσε έντονα τον αληθινό, αφιερωμένο λαό του Ιεχωβά Θεού μετά την παγκόσμια αυτή σύρραξη δεν ήταν η οικοδόμηση κάποιου θρησκευτικού οίκου ή εκκλησίας, όπως στην περίπτωση των αποκαταστημένων Ιουδαίων κατά την περίοδο 537-520 Π.Κ.Χ. Ο αληθινός πνευματικός ναός του Ιεχωβά δεν είχε υποστεί ζημιές ούτε είχε καταστραφεί από εναέριους βομβαρδισμούς ή από κάποια άλλα εκρηκτικά που χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Είχε μείνει ανέπαφος. Επομένως, το ερώτημα στο πρώτο μεταπολεμικό έτος, το 1919 Κ.Χ., ήταν: Ποια στάση κράτησε το υπόλοιπο του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά απέναντι στον αληθινό πνευματικό ναό του και στην αγνή, αμόλυντη λατρεία που έπρεπε να αποδίδεται εκεί;
17. Χρειαζόταν να μετανιώσουν και να επιστρέψουν στον Ιεχωβά οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής που είχαν επιζήσει από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και γιατί;
17 Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής αντιμετώπισαν σοβαρά κωλύματα στο έργο της επίδοσης μαρτυρίας για τη βασιλεία του Θεού, εξαιτίας πολεμικών επιχειρήσεων, κυβερνητικών απαγορεύσεων και βίαιων διωγμών. Σε κάποιο βαθμό είχαν υποκύψει στο φόβο των ανθρώπων, ο οποίος στήνει παγίδα σε εκείνον που φοβάται. (Παροιμίες 29:25) Προσπάθησαν να αποφύγουν την ενοχή αίματος αποδεχόμενοι, ως επί το πλείστον, άοπλη υπηρεσία· δεν είχαν διακρατήσει όμως αυστηρή, απόλυτη ουδετερότητα απέναντι στις συγκρούσεις του κόσμου. Υπήρχαν ορισμένα σοβαρά πράγματα για τα οποία χρειαζόταν να μετανιώσουν και να επιστρέψουν στον Ιεχωβά, ώστε να επιστρέψει σε αυτούς με εύνοια.—Ζαχαρίας 1:3.
18, 19. Ήταν ο κατάλληλος καιρός για να αρχίσει πάλι ποιο έργο, και γιατί;
18 Τα έθνη αυτού του κόσμου είχαν εισέλθει χωρίς καμιά αμφιβολία στον «καιρό του τέλους» τους με τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914. (Δανιήλ 12:4) Ασφαλώς, το σκηνικό των παγκόσμιων υποθέσεων απαιτούσε τώρα να αρχίσει πάλι το προσδιορισμένο έργο του Ιεχωβά, όπως είχε προείπει άλλωστε και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός:
19 «Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε θα έρθει το τέλος».—Ματθαίος 24:14· Μάρκος 13:10.
20. (α) Με ποιον τρόπο χρειαζόταν να γίνει αυτό το τεράστιο, παγκόσμιο έργο; (β) Ποιες δύο οργανώσεις υπάρχουν τις οποίες πρέπει να λάβουμε υπόψη μας;
20 Ένα τέτοιο τεράστιο έργο παγκόσμιων διαστάσεων θα έπρεπε να γίνει με τον πιο οργανωμένο τρόπο, με μια πλήρως ενωμένη οργάνωση, υπό την υπέρτατη ηγεσία του θεοκρατικού Κυβερνήτη, του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος βρισκόταν στον αληθινό πνευματικό ναό του. Ο Ιεχωβά έπρεπε να το οργανώσει αυτό. Μόνο δύο οργανώσεις λειτουργούν σε όλο το σύμπαν, και η δική Του οργάνωση πρέπει να γίνει γνωστή σε κάθε νοήμον πλάσμα. Είναι η οργάνωση του Δημιουργού, η οργάνωση του Ιεχωβά. Η άλλη οργάνωση είναι η οργάνωση του πρώτιστου αντιδίκου του, εκείνου τον οποίο αναφέρει και ο ίδιος ο προφήτης Ζαχαρίας, δηλαδή του Σατανά του Διαβόλου.—Ζαχαρίας 3:1, 2.
21. Ποια είναι τα κύρια τμήματα της οργάνωσης του Διαβόλου, και τι καθιστά επιτακτική την ανάγκη που υπάρχει να γίνεται το κήρυγμα της Βασιλείας με οργανωμένο τρόπο;
21 Το παρόν σύστημα πραγμάτων που υπάρχει στην ανθρωπότητα προϋποθέτει βεβαίως κάποια οργάνωση, και ο Χριστιανός απόστολος Παύλος λέει ότι ο Σατανάς ο Διάβολος είναι «ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων». (2 Κορινθίους 4:4) Σε μια επιστολή του προς τους Εφεσίους (2:2· 6:11, 12) περιγράφει πόσο εξαιρετικά οργανωμένο είναι το αόρατο, πνευματικό τμήμα της οργάνωσης του Σατανά του Διαβόλου. Και το αόρατο τμήμα και το ορατό, επίγειο τμήμα της οργάνωσης του Σατανά εναντιώνονται στο κήρυγμα των καλών νέων της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Αυτό καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη που υπάρχει να εργάζονται με οργανωμένο τρόπο οι κήρυκες της Βασιλείας.
22. (α) Είναι οργανωμένα τα “στρατεύματα” του Ιεχωβά; (β) Μέχρι το θάνατο του Ιησού, ποια ήταν η ορατή, επίγεια οργάνωση του Ιεχωβά, και από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ποια είναι η ορατή, επίγεια οργάνωσή του και με ποια χαρακτηριστικά;
22 Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έχει βεβαίως οργανωμένα όλα τα στρατεύματά του. (Λουκάς 2:13-15· Αποκάλυψη 14:6, 7) Το διορισμό για το κήρυγμα των νέων της Βασιλείας στη γη ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα μπορούσε να τον αναθέσει μόνο στην ορατή, επίγεια οργάνωσή του. Από τις ημέρες του προφήτη Μωυσή μέχρι το θάνατο του Κυρίου Ιησού Χριστού, το επίγειο έθνος των φυσικών, περιτμημένων Ισραηλιτών αποτελούσε την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά Θεού. (Ψαλμός 147:19, 20) Από τότε, όμως, που εκχύθηκε το πνεύμα του Θεού στους πιστούς μαθητές του Ιησού Χριστού στη γιορτή της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ, έχοντας περιτμημένη την καρδιά τους, έγιναν το «άγιο έθνος» του Θεού και η ορατή, επίγεια οργάνωσή του. (Πράξεις 2:1-40· Γαλάτες 6:16· Ρωμαίους 2:28, 29· 1 Πέτρου 2:9) Ο πνευματικός Ισραήλ είναι, λοιπόν, η αληθινή Χριστιανική εκκλησία που αποτελείται από τους αφιερωμένους, βαφτισμένους, χρισμένους με το πνεύμα μαθητές του Μεσσία Ιησού. Όπως το ανθρώπινο σώμα, έτσι και αυτός είναι εξαιρετικά οργανωμένος, καθώς τα πολλά μέλη του έχουν να επιτελέσουν το καθένα τον προσωπικό του ρόλο. (Ρωμαίους 12:4-8· 1 Κορινθίους 12:12-28· Εφεσίους 4:15, 16· Κολοσσαείς 2:19) Για ειδικές υπηρεσίες, η εκκλησία έχει διορισμένους πρεσβυτέρους και διακονικούς υπηρέτες.—Φιλιππησίους 1:1.
23. Εκτός από το κήρυγμα της Βασιλείας, ποιο άλλο έργο έχει να κάνει η ορατή οργάνωση του Ιεχωβά;
23 Σε αυτόν τον «καιρό του τέλους» του παρόντος συστήματος πραγμάτων, το κήρυγμα “αυτών των καλών νέων της βασιλείας” για μαρτυρία σε όλα τα έθνη δεν είναι το μόνο έργο που έχει να κάνει η ορατή, επίγεια οργάνωση του Θεού μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Σε εξέλιξη βρίσκεται ένα έργο θερισμού, με πνευματική έννοια. Αυτό το προείπε ο Ιησούς Χριστός. Εξηγώντας την παραβολή που είπε για έναν αγρό σπαρμένο με σιτάρι στον οποίο κάποιος εχθρός έσπειρε ζιζάνια, ο Ιησούς είπε:
24. Τι είπε ο Ιησούς για το θερισμό και τους θεριστές;
24 «Ο σπορέας του καλού σπόρου είναι ο Γιος του ανθρώπου· ο αγρός είναι ο κόσμος· όσο για τον καλό σπόρο, αυτοί είναι οι γιοι της βασιλείας· αλλά τα ζιζάνια είναι οι γιοι του πονηρού, και ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο Διάβολος. Ο θερισμός είναι η τελική περίοδος ενός συστήματος πραγμάτων, και οι θεριστές είναι άγγελοι».—Ματθαίος 13:37-39.
25. Το 1919, πού συνάχθηκε το υπόλοιπο των χρισμένων με το πνεύμα υπηρετών του Ιεχωβά που είχαν επιζήσει, αλλά γιατί έπρεπε να γίνει και άλλος θερισμός από τους αγγέλους Του, και μέσω τίνων;
25 Στο μεταπολεμικό έτος 1919 Κ.Χ. και υπό αγγελική καθοδήγηση, το πιστό υπόλοιπο του χρισμένου με το πνεύμα λαού του Ιεχωβά συνάχθηκε μέσα στην ορατή, επίγεια οργάνωσή του, για το προειπωμένο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Αυτό το γεγονός έγινε καταφανές με τη διεξαγωγή της οχταήμερης γενικής συνέλευσης του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο το Σεπτέμβριο του 1919. Ωστόσο, τα μέλη αυτού του πιστού, χρισμένου υπολοίπου που είχαν επιζήσει από τις σοβαρές δοκιμασίες και τους διωγμούς του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου δεν αρκούσαν για να συμπληρωθεί ο προκαθορισμένος αριθμός εκείνων που χρίονται για να βασιλέψουν με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία του. Ο πλήρης αριθμός των συγκληρονόμων του Χριστού στη βασιλεία του είχε προκαθοριστεί να είναι 144.000. (Αποκάλυψη 7:4-8· 14:1, 3· 20:4, 6) Συνεπώς, έπρεπε να βρεθούν και να θεριστούν από τους αγγέλους περισσότερα μέλη της τάξης του “σιταριού”, και στη συνέχεια να συναχθούν στην ορατή, επίγεια οργάνωση του Ιεχωβά. Καθώς οι αόρατοι, ουράνιοι άγγελοι εργάζονταν μέσω του χρισμένου υπολοίπου στη γη, τι απαιτούσε τώρα το έργο του θερισμού;
26. Τι απαιτούσε αυτό το έργο θερισμού από τα μέλη του χρισμένου υπολοίπου που είχαν επιζήσει, και τι πρέπει να συμβεί σε αυτούς τους οποίους βαφτίζουν για να γίνουν και αυτοί συγκληρονόμοι του Χριστού;
26 Απαιτούσε, από το 1919 και μετά, περισσότερο έργο μαθήτευσης, βαφτίσματος και διδασκαλίας από τα μέλη των συγκληρονόμων της βασιλείας του Χριστού τα οποία είχαν επιζήσει. Αφού βαφτιστούν ως αφιερωμένοι μαθητές του Ιησού Χριστού, αυτοί οι καινούριοι μαθητές πρέπει να χριστούν με το πνεύμα του Θεού για να γίνουν «γιοι της βασιλείας», συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού. (Ρωμαίους 8:15-17) Όσοι συγκεντρώνονται με αυτόν τον τρόπο στη διάρκεια της «τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων», μαζί με όλους τους άλλους παραλληλιζόμενους με σιτάρι Χριστιανούς που έχουν ήδη αποδειχτεί πιστοί μέχρι θανάτου, θα συμπληρώσουν τον προκαθορισμένο αριθμό των 144.000 “γιων της βασιλείας”. Σχετικά με όλους τους πιστούς που συνάγονται με αυτόν το θερισμό είναι γραμμένα τα εξής: «Ευτυχισμένος και άγιος είναι όποιος έχει μέρος στην πρώτη ανάσταση· πάνω σε αυτούς ο δεύτερος θάνατος δεν έχει εξουσία, αλλά θα είναι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θα βασιλέψουν μαζί του τα χίλια χρόνια».—Αποκάλυψη 20:4, 6.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΥΦΙΕΡΕΙΣ ΣΤΑ «ΑΓΙΑ» ΤΟΥ ΝΑΟΥ
27, 28. (α) Ποια σχέση έχουν με τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό αυτοί οι χρισμένοι, και επομένως ποιο τμήμα καταλαμβάνουν στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά; (β) Ποια ειδικά προνόμια απολαμβάνουν σε αυτό το ειδικό τμήμα;
27 Παρατηρήστε ότι αυτοί οι πιστοί, χρισμένοι μαθητές δεν πρόκειται απλώς να βασιλέψουν μαζί με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία. Θα είναι επίσης «ιερείς του Θεού και του Χριστού». Συνεπώς, οι 144.000 χρισμένοι είναι υφιερείς του Αρχιερέα Ιησού Χριστού. Ενόσω ζουν εδώ στη γη, έχουν ήδη αυτή τη σχέση με τον Ιησού Χριστό, την Κεφαλή τους. Γι’ αυτό και ο απόστολος Πέτρος, πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια, έγραψε τα εξής στους χρισμένους συγχριστιανούς του: «Εσείς είστε “εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία, για να διακηρύξετε εκτεταμένα τις αρετές” εκείνου που σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως». Ως υφιερείς, έχουν το προνόμιο “να προσφέρουν πνευματικές θυσίες ευπρόσδεκτες στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού”. (1 Πέτρου 2:9, 5) Επομένως, ενόσω είναι εδώ στη γη, βρίσκονται ήδη σε μια ειδική σχέση με τον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, του οποίου τα Άγια των Αγίων αποτελούν την αποκλειστική κατοικία Του στους αγίους ουρανούς, εκεί που ο αναστημένος Ιησούς Χριστός παρουσίασε την αξία της τέλειας, ανθρώπινης θυσίας του.
28 Αυτοί οι υφιερείς, ακόμη και ενόσω ζουν με σάρκα εδώ στη γη, βρίσκονται στην πνευματική κατάσταση που εξεικονιζόταν από τα «Άγια», το πρώτο εσωτερικό διαμέρισμα του ναού της Ιερουσαλήμ. Και όπως τα Άγια του ναού της Ιερουσαλήμ είχαν τα χρυσά τραπέζια των άρτων της πρόθεσης, δηλαδή των ψωμιών της παρουσίασης, και τους χρυσούς λυχνοστάτες και το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος, έτσι και οι Χριστιανοί υφιερείς στα πνευματικά Άγια τρώνε πνευματική τροφή, απολαμβάνουν πνευματική διαφώτιση και προσφέρουν το άρωμα των πιστών προσευχών τους και της ενθουσιώδους υπηρεσίας τους στον Ιεχωβά ενόσω βρίσκονται ακόμη εδώ στη γη. (Έξοδος 40:4, 5, 22-28· 1 Βασιλέων 7:48-50· 2 Χρονικών 4:19-22) Αν και αυτό μπορεί να μην το εκτιμούν ορισμένοι που δεν έχουν πνευματική διάκριση και εκτίμηση, ωστόσο είναι πραγματικά ιερή η υπηρεσία την οποία προσφέρουν αυτοί οι πνευματικοί, χρισμένοι υφιερείς μέσα στα Άγια του μεγάλου πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Από την εξυψωμένη θέση του στα Άγια των Αγίων του πνευματικού ναού του, Αυτός μπορεί να παρατηρεί εξονυχιστικά τις δραστηριότητες των υφιερέων και να εκφέρει κρίση για αυτούς όσον αφορά την υπηρεσία που προσφέρουν υπό τον Αρχιερέα Του, τον Ιησού Χριστό.—Μαλαχίας 3:1-5.
29. (α) Από το 1919 και μετά, τι είδους έργο έκανε το υπόλοιπο των χρισμένων που είχαν επιζήσει; (β) Πώς επηρέαζε αυτό τον πνευματικό ναό του Ιεχωβά;
29 Εξετάζοντας αυτά τα πράγματα, παρατηρούμε το εξής γεγονός: Στο έτος 1919 Κ.Χ., το χρισμένο υπόλοιπο των μαθητών του Χριστού που είχαν επιζήσει παρουσίασαν τον εαυτό τους για να επιτελέσουν εδώ στη γη το μέρος τους στο έργο του θερισμού υπό την επίβλεψη των “θεριστών”, των ουράνιων αγγέλων. Με αυτόν τον τρόπο αναλάμβαναν ένα έργο που επηρέαζε τον αληθινό πνευματικό ναό του Ιεχωβά. Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή, εκτελώντας το έργο της μαθήτευσης και συνάγοντας την τάξη του “σιταριού” υπό την καθοδήγηση των αγγελικών θεριστών, εργάζονταν για την ανεύρεση περισσότερων πνευματικών υφιερέων. Συνεργάζονταν με τον Ιεχωβά Θεό ώστε να εισέλθουν περισσότεροι υφιερείς, ναι, να συμπληρωθεί ο αριθμός των πνευματικών υφιερέων, στα Άγια του μεγάλου πνευματικού ναού Του. Άρα λοιπόν, εργάζονταν για να αποδίδεται διευρυμένη ιερή υπηρεσία από περισσότερους υφιερείς στο ναό του Ιεχωβά.
30. Ήταν αυτός ο κατάλληλος καιρός για τη σύναξη των παραλληλιζόμενων με σιτάρι Χριστιανών, και πώς ενισχύθηκε το εργατικό δυναμικό στα «Άγια» του ναού;
30 Αυτό το έργο σύναξης το οποίο έκανε το υπόλοιπο των χρισμένων που είχαν επιζήσει δεν ήταν σαν το «σταχυολόγημα» που γινόταν στον αρχαίο Ισραήλ μετά τον κανονικό θερισμό,a αλλά ήταν ο πραγματικός θερισμός υπό την καθοδήγηση των αγγελικών “θεριστών”. Έκαναν αυτό το έργο στη διάρκεια της «τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων», από το 1914 Κ.Χ. και μετά, και ο Ιησούς είπε ότι «ο θερισμός είναι η τελική περίοδος ενός συστήματος πραγμάτων». (Ματθαίος 13:39· 24:3, 31) Το έργο του πνευματικού θερισμού που έλαβε χώρα στα μετέπειτα χρόνια είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί αριθμητικά το χρισμένο υπόλοιπο των παραλληλιζόμενων με σιτάρι μαθητών του Χριστού με αξιοσημείωτο τρόπο μέχρι το 1931, οπότε το χρισμένο υπόλοιπο υιοθέτησε το Γραφικά τεκμηριωμένο όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Ήταν προφανές ότι ο αριθμός των πνευματικών υφιερέων στα Άγια του πνευματικού ναού του Ιεχωβά είχε αυξηθεί, περιλαμβάνοντας κατά πάσα πιθανότητα όλους όσους υπολείπονταν για να συμπληρωθεί το προκαθορισμένο όριο των 144.000 πνευματικών υφιερέων υπό τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό. Επρόκειτο πράγματι για ενίσχυση του εργατικού δυναμικού στα Άγια του αληθινού ναού του Ιεχωβά.
31. Πώς απελευθερώθηκαν και αποκαταστάθηκαν το 1919 Κ.Χ., προς όφελος του έργου του ναού;
31 Αυτό, λοιπόν, ήταν το έργο του πνευματικού ναού το οποίο άρχισε να επιτελείται το έτος 1919 Κ.Χ. από το υπόλοιπο των χρισμένων που είχαν επιζήσει. Με την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά μέσω του Μεγαλύτερου Κύρου, του Ιησού Χριστού, αυτοί απελευθερώθηκαν από τα δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας, και των πολιτικών εραστών της. Απελευθερώθηκαν και αποκαταστάθηκαν στη δικαιωματική επικράτειά τους πάνω στη γη με μοναδικό σκοπό να αφοσιωθούν στο έργο του ναού.
32. Πώς αντιστοιχούσαν τα γεγονότα του 1919 Κ.Χ. με τα γεγονότα του 520 Π.Κ.Χ.;
32 Ήταν ακριβώς όπως τότε, το έτος 520 Π.Κ.Χ., κατά το οποίο οι προφήτες Αγγαίος και Ζαχαρίας υποκινήθηκαν να ενθαρρύνουν το αποκαταστημένο Ιουδαϊκό υπόλοιπο να ξαναρχίσει την εργασία του στο ναό της Ιερουσαλήμ, ο οποίος είχε μείνει παραμελημένος τόσο πολύ καιρό. Το 1919 Κ.Χ., μέσα από τις στήλες του περιοδικού Σκοπιά το υπόλοιπο των χρισμένων που είχαν επιζήσει παροτρύνθηκε και ενθαρρύνθηκε να ξαναρχίσει άφοβα τη φανερή, δημόσια υπηρεσία του για τον Ύψιστο Θεό. Η Μεσσιανική βασιλεία Του είχε εγκαθιδρυθεί στους ουρανούς με τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914 και έπρεπε τώρα να διαφημιστεί παγκόσμια. Αυτή η θυσία αίνου έπρεπε τώρα να προσφερθεί στον Θεό παρά την παρουσία όλων των εχθρών Του.—Εβραίους 13:15· Ψαλμός 138:1-3.
33. Αν το χρισμένο υπόλοιπο μιμούνταν την πορεία των πατέρων του αρχαίου Ιουδαϊκού υπολοίπου, τι θα συνέβαινε, και γι’ αυτό τι έκανε το χρισμένο υπόλοιπο;
33 Με αυτόν τον τρόπο ήταν σε θέση να “επιστρέψουν” στον Ιεχωβά, οπότε θα “επέστρεφε” και εκείνος σε αυτούς με θεϊκή εύνοια. Αν γίνονταν σαν τους πατέρες του αρχαίου Ιουδαϊκού υπολοίπου με τους οποίους Εκείνος είχε αγανακτήσει τόσο πολύ, θα πάθαιναν συμφορά, όπως έπαθαν εκείνοι οι πατέρες επειδή δεν άκουσαν ούτε πρόσεξαν τις προειδοποιήσεις και τις συμβουλές των προφητών του Ιεχωβά. Θα τους κατέφθαναν, επίσης, σε αυτόν τον «καιρό του τέλους» τα προφητικά λόγια και τα διατάγματα που είχε εξαγγείλει ο Ιεχωβά εναντίον εκείνων που θα ήταν ανυπάκουοι. Ενεργώντας σοφά, λοιπόν, το χρισμένο υπόλοιπο άρχισε να “επιστρέφει” στον Ιεχωβά το 1919 Κ.Χ.
[Υποσημείωση]
a Βλέπε Σκοπιά, τεύχος 1 Μαΐου 1919 (στην αγγλική), στο θέμα «Ο Θερισμός Τελείωσε—Τι θα Ακολουθήσει;»· επίσης, το τεύχος 15 Αυγούστου 1919, σελίδα 249 (στην αγγλική), στα θέματα «Έρχονται Επικίνδυνοι Καιροί» και «Το Έργο του Σταχυολογήματος».
-
-
Ευλογίες και Καλή Διακυβέρνηση Ενόσω Σείεται ο ΚόσμοςΟ Παράδεισος Αποκαθίσταται για την Ανθρωπότητα—Μέσω της Θεοκρατίας!
-
-
Κεφάλαιο 7
Ευλογίες και Καλή Διακυβέρνηση Ενόσω Σείεται ο Κόσμος
1. Τον επόμενο μήνα μετά την εναρκτήρια προφητεία του, τι είδε ο Ζαχαρίας να λαβαίνει χώρα, και τι έκανε ο Ιεχωβά υποκινούμενος από αυτό;
Η ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ προφητεία του Ζαχαρία τον όγδοο σεληνιακό μήνα (Εσβάν), στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσικής Αυτοκρατορίας, ήταν σύντομη αλλά επίκαιρη και επί του σημείου. (Ζαχαρίας 1:1-6) Τον αμέσως επόμενο μήνα ο προφήτης Ζαχαρίας είδε να λαβαίνει χώρα στην Ιερουσαλήμ σημαντική δραστηριότητα, από την οποία εξαρτόταν η μελλοντική ευημερία του Ιουδαϊκού έθνους. Την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου σεληνιακού μήνα (Χισλέβ) «τέθηκε το θεμέλιο του ναού του Ιεχωβά»! Ο προφήτης Αγγαίος, σύντροφος του Ζαχαρία, καταγράφει αυτό το βαρυσήμαντο γεγονός. (Αγγαίος 2:18) Η δραστηριότητα αυτή, που έλαβε χώρα παρά την αυτοκρατορική απαγόρευση για την ανοικοδόμηση του ναού της Ιερουσαλήμ, είχε τόσο μεγάλη θρησκευτική σημασία ώστε υποκίνησε τον Ιεχωβά των στρατευμάτων να εμπνεύσει τον Αγγαίο για να προφητεύσει ξανά.
2, 3. (α) Σε ποιους απευθυνόταν η πρώτη από τις προφητείες που διατύπωσε ο Αγγαίος στις 24 Χισλέβ του 520 Π.Κ.Χ.; (β) Ποια αρχικά λόγια ενός διαλόγου καταγράφουν τα εδάφια Αγγαίος 2:10-12;
2 Η πρώτη από τις προφητείες που διατύπωσε ο Αγγαίος εκείνη την ιστορική ημέρα απευθυνόταν στους Λευίτες ιερείς οι οποίοι έλπιζαν ότι θα υπηρετούσαν στο ναό του Ιεχωβά μετά την αποπεράτωσή του. Μεταξύ εκείνων των ιερέων που ανήκαν στην οικογένεια του Ααρών του Λευίτη συγκαταλεγόταν και ο Αρχιερέας Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ. Σε όλους εκείνους τους ιερείς εντυπώθηκε ένα μάθημα που είναι σημαντικό για εμάς οι οποίοι ζούμε σε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ας διαβάσουμε, λοιπόν, την αφήγηση του Αγγαίου και ας παρακολουθήσουμε το διάλογο που έλαβε χώρα:
3 «Την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα, στο δεύτερο έτος του Δαρείου, ο λόγος του Ιεχωβά ήρθε στον Αγγαίο τον προφήτη, λέγοντας: “Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: «Ρώτησε, σε παρακαλώ, τους ιερείς σχετικά με το νόμο, λέγοντας: “Αν ένας άνθρωπος μεταφέρει άγιο κρέας στην άκρη του ενδύματός του και αγγίξει με την άκρη του ενδύματός του ψωμί ή βραστό φαγητό ή κρασί ή λάδι ή οποιοδήποτε είδος τροφής, θα γίνει αυτό άγιο;”»”»—Αγγαίος 2:10-12.
4. Σύμφωνα με το εδάφιο Μαλαχίας 2:7, γιατί θα πρέπει να ήταν οι ιερείς σε θέση να απαντήσουν σε εκείνη τη διερευνητική ερώτηση, αλλά τι μπορεί να τους είχε επηρεάσει;
4 Ο “νόμος” για τον οποίο γίνεται λόγος εδώ είναι ο θεϊκός νόμος που δόθηκε μέσω του προφήτη Μωυσή, αναφέρεται δε σε τελετουργικά ζητήματα καθώς και στους ιερείς οι οποίοι μετέφεραν «άγιο κρέας». Ασφαλώς, οι ιερείς έπρεπε να είναι εξοικειωμένοι με το Μωσαϊκό νόμο, σύμφωνα και με τα όσα λέει ο μεταγενέστερος προφήτης Μαλαχίας: «Τα χείλη του ιερέα είναι αυτά που πρέπει να φυλάττουν γνώση, και το νόμο πρέπει να ζητούν οι άνθρωποι από το στόμα του· διότι αυτός είναι ο αγγελιοφόρος του Ιεχωβά των στρατευμάτων». (Μαλαχίας 2:7) Λογικά, λοιπόν, οι ιερείς θα πρέπει να ήταν σε θέση να απαντήσουν σωστά σε εκείνη τη διερευνητική ερώτηση που τους είχε κάνει ο Αγγαίος. Ή μήπως οι γνώσεις τους γύρω από το νόμο είχαν επηρεαστεί από τα εβδομήντα χρόνια κατά τα οποία η γη του Ιούδα παρέμενε ερημωμένη ενόσω οι Ιουδαίοι ήταν εξόριστοι στη γη της Βαβυλώνας, καθώς και από τα δύσκολα δεκαεφτά χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από τότε που το πιστό υπόλοιπο είχε επιστρέψει στην πατρίδα του; Τι απάντησαν, λοιπόν, οι ιερείς;
5. Ποιο νόμο ίσως είχαν υπόψη τους εκείνοι οι ιερείς και μπόρεσαν έτσι να δώσουν τη σωστή απάντηση, και επομένως τι δεν έπρεπε να νομίζει ένα ακάθαρτο άτομο για τον τρόπο με τον οποίο αποκτάται η αγιότητα;
5 «Και οι ιερείς απάντησαν και είπαν: “Όχι!”» (Αγγαίος 2:12) Με άλλα λόγια, το «άγιο κρέας» ενός ζώου το οποίο είχε θυσιαστεί στον Ιεχωβά δεν μεταβίβαζε αγιότητα σε οποιαδήποτε άλλα τρόφιμα με τα οποία ίσως ερχόταν συμπτωματικά σε επαφή. Οι ιερείς ίσως είχαν υπόψη τους ως κατευθυντήρια γραμμή για την απάντησή τους αυτό που λέει ο Μωσαϊκός νόμος στα εδάφια Λευιτικό 7:19, 20: «Το κρέας που θα αγγίξει οτιδήποτε ακάθαρτο δεν θα φαγωθεί. Θα καεί με φωτιά. Όσο για το κρέας, όποιος είναι καθαρός μπορεί να φάει το κρέας. Και η ψυχή που θα φάει το κρέας της θυσίας συμμετοχής, που είναι για τον Ιεχωβά, ενώ η ακαθαρσία της είναι πάνω της, αυτή η ψυχή θα εκκοπεί από το λαό της». Σύμφωνα με αυτό, ένας Ισραηλίτης που ήταν ακάθαρτος για οποιονδήποτε λόγο (Λευιτικό 7:21) δεν έπρεπε να νομίζει ότι η επαφή που θα είχε με «άγιο κρέας» τρώγοντάς το θα τον καθιστούσε καθαρό, ότι δηλαδή αυτό που έτρωγε θα του μεταβίβαζε αγιότητα. Σύμφωνα με το Νόμο, ένας τέτοιος συλλογισμός ήταν λανθασμένος.
6. Ποια ερώτηση έθεσε κατόπιν ο Αγγαίος, και ποια ήταν η απάντηση;
6 Ο προφήτης Αγγαίος δεν είπε ότι ο συλλογισμός των ιερέων ήταν λανθασμένος. Τώρα, λοιπόν, έθεσε μια ερώτηση που χρειαζόταν την αντίθετη απάντηση: «Και ο Αγγαίος συνέχισε και είπε: “Αν κάποιος που έγινε ακάθαρτος από πεθαμένη ψυχή αγγίξει οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα, θα γίνει αυτό ακάθαρτο;” Οι δε ιερείς απάντησαν και είπαν: “Θα γίνει ακάθαρτο”».—Αγγαίος 2:13.
7. Ποιο νόμο που αφορούσε τον καθαρισμό όποιου είχε μολυνθεί από ένα πτώμα γνώριζαν οι ιερείς, όπως αποδεικνύεται από τη σωστή απάντηση που έδωσαν;
7 Η σωστή απάντηση των ιερέων αποδείκνυε ότι γνώριζαν το νόμο του Ιεχωβά ο οποίος αφορούσε το «νερό που είναι για καθαρισμό». Αυτό ήταν νερό αναμειγμένο με τη στάχτη από τη θυσία της κόκκινης αγελάδας, με το οποίο νερό ράντιζαν όσους μολύνονταν από επαφή με πτώματα. Αυτός ο νόμος έλεγε: «Όποιος αγγίξει το πτώμα οποιασδήποτε ανθρώπινης ψυχής θα είναι ακάθαρτος εφτά ημέρες. . . . Όποιος αγγίξει κάποιο πτώμα, την ψυχή οποιουδήποτε ανθρώπου πεθάνει, και δεν καθαριστεί, έχει μολύνει τη σκηνή του Ιεχωβά, και αυτή η ψυχή θα εκκοπεί από τον Ισραήλ. Εφόσον δεν ραντίστηκε με το νερό που είναι για καθαρισμό, παραμένει ακάθαρτος. Η ακαθαρσία του είναι ακόμη πάνω του. Και θα αποτελεί νομοθέτημα που θα ισχύει στον αιώνα για αυτούς το ότι αυτός που τινάζει το νερό που είναι για καθαρισμό πρέπει να πλύνει τα ενδύματά του, το ίδιο και αυτός που αγγίζει το νερό που είναι για καθαρισμό. Θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. Και οτιδήποτε αγγίξει ο ακάθαρτος θα είναι ακάθαρτο, και η ψυχή που θα το αγγίζει θα είναι ακάθαρτη μέχρι το βράδυ».—Αριθμοί 19:2-5, 11-13, 21, 22· Εβραίους 9:13.
8. Τι έδειχναν παραστατικά τα παραπάνω όσον αφορά την ακαθαρσία, και πώς εφαρμοζόταν αυτό στη στάση που ίσως διακρατούσε κάποιος απέναντι στην ανέγερση του ναού του Ιεχωβά;
8 Τα παραπάνω δείχνουν παραστατικά πόσο μολυσματική μπορεί να είναι η ακαθαρσία—όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά. Κάποιος που κρατάει κάτι άγιο δεν μπορεί να μεταβιβάσει έτσι απλά, αυτόματα και χωρίς προσπάθεια, αγιότητα σε κάποιον άλλον. Αλλά κάποιος που είναι ακάθαρτος και μολυσμένος μπορεί εύκολα να μιάνει κάποιον άλλον απλώς και μόνο μέσω συναναστροφής και επαφής. Όπως είπε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος: «Δεν γνωρίζετε ότι λίγο προζύμι προκαλεί ζύμωση σε όλο το ζυμάρι;» (1 Κορινθίους 5:6· Γαλάτες 5:8, 9) Το ίδιο θα ίσχυε και σε περίπτωση που κάποιος διακρατούσε μια ακάθαρτη στάση αδιαφορίας απέναντι στην παραμέληση του ναού του Ιεχωβά. Τέτοια αδιαφορία και αμέλεια για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά και για το ότι η πλήρης έκφρασή της γινόταν εφικτή μέσω ενός ναού θα μπορούσαν να επενεργήσουν σαν πνευματικό προζύμι και κατά συνέπεια να μολύνουν ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ. Ακόμη και μετά την ανέγερση του ναού του Ιεχωβά, ένας μεταγενέστερος κυβερνήτης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θεώρησε αναγκαίο να πει: «Δεν πρέπει να παραμελούμε τον οίκο του Θεού μας». Η λατρεία που προσφερόταν εκεί έπρεπε να έχει την πλήρη υποστήριξή τους.—Νεεμίας 10:39.
9. Τι είχε συμβεί προφανώς στη στάση των Ιουδαίων από τότε που επέστρεψε το υπόλοιπο, δεκαεφτά χρόνια νωρίτερα;
9 Αναντίρρητα η ανοικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ είχε καθυστερήσει στη διάρκεια των δεκαεφτά χρόνων που είχαν περάσει από την επιστροφή του Ιουδαϊκού υπολοίπου στην πατρίδα του. Ήταν προφανές ότι υπήρχε αδιαφορία και απάθεια από μέρους πολλών, και ο αρχικός ενθουσιασμός για την ανοικοδόμηση του ναού είχε ατονήσει.
10, 11. (α) Τι δείχνει ότι το Ιουδαϊκό υπόλοιπο έχασε την αγάπη που είχε πρώτα; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Αγγαίος 2:14, τι εικόνα παρουσίαζαν στον Ιεχωβά το έθνος και τα έργα του;
10 Στο Ιουδαϊκό υπόλοιπο μπορούσαν να ειπωθούν αυτά που λέχθηκαν για τη Χριστιανική εκκλησία στα τέλη του πρώτου αιώνα Κ.Χ.: «Άφησες την αγάπη που είχες πρώτα. Θυμήσου, λοιπόν, από τι έχεις πέσει, και μετανόησε και κάνε τα προηγούμενα έργα». (Αποκάλυψη 2:4, 5) Αναμφίβολα το Ιουδαϊκό υπόλοιπο χρειαζόταν να “επιστρέψει” στον Ιεχωβά ώστε να “επιστρέψει” και εκείνος σε αυτούς. (Ζαχαρίας 1:3, 4· Ιερεμίας 2:2, 3) Όταν ήταν ο καιρός για τη γιορτή των σκηνών στην Ιερουσαλήμ, αμέσως μετά την επιστροφή του Ιουδαϊκού υπολοίπου από τη Βαβυλώνα, έχτισαν ένα προσωρινό θυσιαστήριο στο κανονικό μέρος και άρχισαν να προσφέρουν εκεί τις κανονικές θυσίες. (Έσδρας 3:1-6) Ήταν όμως αυτό αρκετό; Μόνο με αυτό και με κάποιο θεμέλιο για το ναό, τι εικόνα παρουσίαζε το έθνος στον Θεό του; Ακούστε:
11 «Ο Αγγαίος, λοιπόν, απάντησε και είπε: “Έτσι είναι αυτός ο λαός και έτσι είναι αυτό το έθνος ενώπιόν μου”, λέει ο Ιεχωβά, “και έτσι είναι όλο το έργο των χεριών τους και οτιδήποτε προσφέρουν εκεί. Είναι ακάθαρτο”».—Αγγαίος 2:14.
12. Πώς επηρεάζονταν, λοιπόν, οι θυσίες τις οποίες πρόσφεραν στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά, και επομένως μπορούσε αυτός να τους ευλογεί;
12 Συνέβαινε ό,τι και στην περίπτωση του Ισραηλίτη που γινόταν ακάθαρτος από την επαφή με ένα πτώμα: οτιδήποτε άγγιζε προτού καθαριστεί μέσω ραντίσματος με το νερό που περιείχε τη στάχτη από τη θυσία της κόκκινης δαμαλίδας γινόταν και αυτό ακάθαρτο. Εφόσον το αποκαταστημένο έθνος του Ισραήλ ήταν ακάθαρτο στα μάτια του Ιεχωβά εξαιτίας της παραμέλησης του οίκου της λατρείας Του, μόλυνε τις θυσίες τις οποίες πρόσφερε στον Ιεχωβά στο προσωρινό θυσιαστήριο που είχε χτιστεί στην Ιερουσαλήμ. Υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν δυνατόν να τους ευλογεί ο Ιεχωβά, όχι μόνο πνευματικά αλλά και υλικά; Ασφαλώς όχι.
ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ
13. Παρόμοια με το Ιουδαϊκό υπόλοιπο στο έτος 520 Π.Κ.Χ., πώς ήταν ακάθαρτο το Χριστιανικό υπόλοιπο;
13 Παρόμοια ήταν και η κατάσταση που ταλάνιζε το χρισμένο υπόλοιπο των αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Χριστού μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χριστιανικός κόσμος, με τις εκατοντάδες σχισματικές εκκλησίες του, είχε κηλιδωθεί από το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων που σφαγιάστηκαν σε εκείνον τον πιο αιματηρό από όλους τους πολέμους που είχαν διεξαχθεί ως το 1914 Κ.Χ. Το χρισμένο υπόλοιπο των μαθητών του Χριστού προσπάθησε να κρατηθεί καθαρό από τέτοια ενοχή αίματος, καθώς και από άλλου είδους αντιχριστιανική διαγωγή, αλλά δεν τα κατάφερε απόλυτα, γι’ αυτό και έφερε σε έναν βαθμό κοινοτική ευθύνη. Επίσης, διάφορα μέλη του χρισμένου υπολοίπου είχαν υποκύψει στο φόβο για τους υψηλά ιστάμενους ανθρώπους της εξουσίας, προκαλώντας πνευματική βλάβη στον εαυτό τους. «Το να τρέμει κάποιος ανθρώπους στήνει παγίδα, αλλά όποιος εμπιστεύεται στον Ιεχωβά θα προστατευτεί». (Παροιμίες 29:25) Ως αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό το υπόλοιπο είχε αποτραβηχτεί από τη θαρραλέα και δημόσια διακήρυξη της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού και της ημέρας της εκδίκησής Του ενάντια σε αυτό το σπαρασσόμενο από πολέμους και ένοχο αίματος σύστημα πραγμάτων. Το μεταπολεμικό έτος 1919, πώς αισθάνονταν αυτοί καθώς βρίσκονταν μέσα στα «Άγια» του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, ως το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων; Αισθάνονταν σαν τον Ησαΐα, ο οποίος είπε:
14. Πώς εκφράστηκε ο Ησαΐας για την ακάθαρτη κατάστασή του στο ναό;
14 «Αλίμονο σε εμένα! Διότι ουσιαστικά έχω κατασιωπηθεί, επειδή άνθρωπος ακάθαρτος στα χείλη είμαι εγώ και ανάμεσα σε λαό ακάθαρτο στα χείλη κατοικώ· διότι τα μάτια μου είδαν τον ίδιο τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων!»—Ησαΐας 6:5.
15. Πότε φέρθηκε στην προσοχή του χρισμένου υπολοίπου εκείνο το όραμα του Ησαΐα σχετικά με το ναό, και με ποια λόγια της βασικής ομιλίας;
15 Η προφητική αυτή κραυγή βγήκε από το στόμα του προφήτη όταν είδε σε θαυματουργικό όραμα τον Ιεχωβά στο ναό του. Εκείνο το όραμα φέρθηκε στην προσοχή του χρισμένου υπολοίπου το έτος 1922 Κ.Χ. Αυτό έγινε την 8η Σεπτεμβρίου 1922, η οποία ονομάστηκε «Η Ημέρα», στη διάρκεια της δεύτερης διεθνούς συνέλευσης που διεξήγαγε ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο και η οποία κράτησε οχτώ ημέρες. Ο τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά εκφώνησε εκείνη «Την Ημέρα» μια ομιλία, βασικό εδάφιο της οποίας ήταν το Ματθαίος 4:17, και προς το αποκορύφωμα αυτής της ομιλίας είπε:
“Γιατί, λοιπόν, πρέπει να δώσουν το άγγελμα σε εκείνους που δεν εννοούν; Θα ακούσει κανείς; Ο Προφήτης του Κυρίου απαντάει: «“. . . Εσείς είστε μάρτυρές μου”, λέει ο Ιεχωβά, “ο υπηρέτης μου τον οποίο εξέλεξα, για να γνωρίσετε και να έχετε πίστη σε εμένα, και για να κατανοήσετε ότι εγώ είμαι ο Ίδιος. Πριν από εμένα δεν πλάστηκε Θεός, και έπειτα από εμένα συνέχισε να μην υπάρχει κανείς. Εγώ—εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και εκτός από εμένα δεν υπάρχει σωτήρας”. “Εγώ εξήγγειλα και έσωσα και το έκανα να ακουστεί, όταν δεν υπήρχε ανάμεσά σας ξένος θεός. Έτσι λοιπόν, εσείς είστε μάρτυρές μου”, λέει ο Ιεχωβά, “και εγώ είμαι ο Θεός”».—Ησαΐας 43:8-12.
”Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δούμε ότι όσοι ανήκουν στην τάξη του ναού είναι φανερό ότι θεωρούνται μάρτυρες του Κυρίου κατά τον καιρό αυτόν, για να φέρουν το άγγελμα της παρηγοριάς στο λαό, ότι η Βασιλεία των ουρανών είναι παρούσα . . . Από αυτό καταφαίνεται δε ότι το θέλημα του Θεού είναι να μεγαλυνθεί το όνομά του, για να γνωρίσουν οι λαοί ότι αυτός είναι ο Κύριος, και ότι το θέλημα του Θεού είναι να υπάρχει ένας λαός του κατά τον καιρό αυτόν της δυσφορίας πάνω στη γη, τελείως αποχωρισμένος και διακεκριμένος από τους άλλους, και να στέκεται ως μάρτυράς του κηρύττοντας άφοβα το άγγελμα: «Η βασιλεία των ουρανών πλησίασε».
”. . . Από το 1914 ο Βασιλιάς της δόξας ανέλαβε τη δύναμή του και βασιλεύει. Καθάρισε τα χείλη της τάξης του ναού και τους εξαπέστειλε με το επίκαιρο άγγελμα. Η σπουδαιότητα του αγγέλματος της βασιλείας δεν είναι δυνατόν να υποτιμηθεί. Είναι το άγγελμα των αγγελμάτων. Είναι το άγγελμα της παρούσας ώρας, και υποχρεούνται οι δούλοι του Κυρίου να το διακηρύξουν. . . .
”. . . Να είστε πιστοί και αληθινοί μάρτυρες για τον Κύριο. Πηγαίνετε μπροστά στη μάχη, ώσπου κάθε κατάλοιπο της Βαβυλώνας να μείνει έρημο. Διακηρύξτε το άγγελμα σε όλα τα μήκη και πλάτη. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίσει ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων. Αυτή είναι η πιο ένδοξη ημέρα. Κοιτάξτε, ο Βασιλιάς βασιλεύει! Εσείς είστε οι διαφημιστές του. Γι’ αυτό διαφημίστε, διαφημίστε, διαφημίστε τον Βασιλιά και τη βασιλεία του”.—Η Σκοπιά, 1η Νοεμβρίου 1922, σελίδες 337, 338.
16. (α) Τι επιθυμούσαν τώρα να κάνουν εκείνοι που δέχτηκαν να καθαρίσουν τα χείλη τους; (β) Τι δείχνει αν ήταν διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό όλοι όσοι ήταν συνταυτισμένοι με το χρισμένο υπόλοιπο τότε;
16 Πολλά μέλη του χρισμένου υπολοίπου διέκριναν ότι υπήρχε ανάγκη να εξαγνίσουν τα χείλη τους, όπως και ο προφήτης Ησαΐας εξάγνισε τα χείλη του σαν με φωτιά για να διακηρύξει περαιτέρω το άγγελμα του Ιεχωβά, ο οποίος βρισκόταν στο ναό Του. (Ησαΐας 6:6-10) Επιθυμούσαν ειλικρινά να συμμετάσχουν περαιτέρω στο έργο της σύναξης εκείνων τους οποίους ο Ιεχωβά Θεός θα καθιστούσε συνιερείς του Ιησού Χριστού στους ουρανούς, ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός των 144.000 υφιερέων. Αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό όλοι όσοι ανήκαν τότε στο πνευματικό υπόλοιπο. Για παράδειγμα, το έτος 1922 και προτού εκδοθεί το τεύχος της 1ης Μαΐου της Σκοπιάς, ένας από τους πέντε άντρες της εκδοτικής επιτροπής αυτού του περιοδικού, μαζί με τη σύζυγό του, εγκατέλειψε τη θεοκρατική οργάνωση και αναζήτησε άλλη απασχόληση. Υπήρχαν και άλλοι που ενήργησαν παρόμοια εκείνον τον καιρό ή αργότερα. Το να είναι διαφημιστές της βασιλείας του Θεού και να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για αυτόν το σκοπό με καθαρισμένα χείλη ήταν κάτι που δεν τους βόλευε. Άλλες απαιτήσεις επίσης που ίσχυαν για τους πνευματικούς υφιερείς στα Άγια του ναού του Ιεχωβά ήταν υπερβολικές για αυτούς. Έγιναν ακάθαρτοι εξαιτίας της αδιαφορίας τους, της απάθειάς τους και της επιστροφής τους σε κοσμικά ενδιαφέροντα.
17. (α) Πώς επηρέασε αυτή η ακαθαρσία την υπόλοιπη θεοκρατική οργάνωση του Ιεχωβά; (β) Ποια στάση ευλογεί Αυτός;
17 Τέτοιου είδους ακαθαρσία, η έλλειψη αφοσίωσης στην πλήρη λατρεία του αληθινού Θεού στον πνευματικό ναό του, μολύνει την υπόλοιπη θεοκρατική οργάνωση. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ιεχωβά δεν εκχέει την ευλογία του. Η ολόκαρδη αφοσίωση στην προώθηση της αγνής του λατρείας οδηγεί σε αποκατάσταση της εύνοιας του Θεού και στις ευλογίες τις οποίες υποσχέθηκε. Αυτό το σημαντικό γεγονός τονίστηκε από τον ίδιο τον Θεό όταν είπε στους ιερείς προς τους οποίους είχε απευθύνει ο Αγγαίος τις ερωτήσεις:
18. Πριν από αυτή την ημέρα κατά την οποία προφήτευσε ο Αγγαίος, ποια ήταν η οικονομική κατάσταση του υπολοίπου, και γιατί θα τους ευλογούσε τώρα ο Ιεχωβά από αυτή την ημέρα και στο εξής;
18 «“Και τώρα, παρακαλώ, προσηλώστε την καρδιά σας σε αυτό από τούτη την ημέρα και στο εξής, ενόσω δεν είχε ακόμη τοποθετηθεί πέτρα πάνω σε πέτρα στο ναό του Ιεχωβά, από τότε που συνέβαιναν αυτά τα πράγματα—πήγαινε κάποιος σε έναν σωρό είκοσι μέτρων, αλλά υπήρχαν δέκα· πήγαινε κάποιος στη λεκάνη του πατητηριού για να βγάλει πενήντα μέτρα από το πατητήρι του κρασιού, αλλά υπήρχαν είκοσι· σας πάταξα με ανεμόκαμα στις καλλιέργειες και με μυκητίαση των φυτών και με χαλάζι, πάταξα όλο το έργο των χεριών σας, και κανείς από εσάς δεν στράφηκε σε εμένα”, λέει ο Ιεχωβά—“Προσηλώστε την καρδιά σας, παρακαλώ, σε αυτό από τούτη την ημέρα και στο εξής, από την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα, από την ημέρα που τέθηκε το θεμέλιο του ναού του Ιεχωβά· προσηλώστε την καρδιά σας σε αυτό: Υπάρχει ως τώρα σπόρος στο λάκκο της αποθήκευσης των σιτηρών; Και ως τώρα, το κλήμα και η συκιά και η ροδιά και το ελαιόδεντρο—δεν έχει καρποφορήσει, έτσι δεν είναι; Από αυτή την ημέρα θα παρέχω ευλογία”».—Αγγαίος 2:15-19.
Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ
19. Από εκείνη την εικοστή τέταρτη ημέρα του Χισλέβ και έπειτα, ως προς τι μπορούσε το Ιουδαϊκό υπόλοιπο να δοκιμάσει τον Ιεχωβά, και τι τους επέτρεπε να αναμένουν η διαθήκη του νόμου Του;
19 Βρισκόμαστε στην εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα (Χισλέβ)· αυτή την εποχή θα έπρεπε να υπήρχαν αυξημένες φθινοπωρινές βροχές, ακόμη και χιόνι στις βουνοκορφές. Εκείνη την ημέρα, το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο άρχισε ξανά τις εργασίες στα θεμέλια του ναού, σαν να έθεταν πάλι τα θεμέλια από την αρχή. (Έσδρας 3:8-12) Από εκείνη την αξιοσημείωτη ημέρα και έπειτα, το Ιουδαϊκό υπόλοιπο μπορούσε να δοκιμάσει τον Ιεχωβά για να δει αν θα εκπλήρωνε τη χαρμόσυνη υπόσχεσή του. Οι ξηρασίες θα ανήκαν πια στο παρελθόν, το ίδιο και η μυκητίαση των φυτών και το καταστροφικό χαλάζι, και δεν θα υπήρχαν πια ελλείψεις βασικών τροφίμων. Και δεν υπάρχει τίποτα στη Βιβλική ιστορία το οποίο να δείχνει ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Εφόσον αυτοί ενέμειναν θαρραλέα στο έργο του ναού μέχρι την αποπεράτωσή του, και ο Ιεχωβά ενέμεινε πιστά στην υπόσχεσή του. Όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί στα πλαίσια της διαθήκης του νόμου Του η οποία είχε μεσίτη τον Μωυσή τον προφήτη Του, η ολόψυχη αφοσίωσή τους στη λατρεία Του θα ανταμειβόταν με υλική ευημερία στη θεόδοτη γη τους.—Δευτερονόμιο 28:1-14.
20. Τι είδους ευημερία είχε λόγο να αναμένει το χρισμένο υπόλοιπο για το ότι ανέλαβε εκ νέου το έργο του υπέρ της αληθινής λατρείας του Ιεχωβά, και πώς έγινε έκδηλη αυτή η ευημερία;
20 Αυτό θα πρέπει να επαληθεύτηκε τότε στην περίπτωση του Ιουδαϊκού υπολοίπου το οποίο είχε στρέψει την προσοχή του στο ναό, αν αυτά που συνέβησαν τότε σε εκείνους προσκίαζαν ό,τι συνέβη στο χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων από το 1919 Κ.Χ. και μετά. Η εκ νέου ανάληψη των ιερατικών ευθυνών στα Άγια του αληθινού, πνευματικού ναού του Ιεχωβά αποτέλεσε σημείο στροφής για το χρισμένο υπόλοιπο των μαθητών του Χριστού οι οποίοι επέζησαν από τις δοκιμασίες και τις θλίψεις του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου των ετών 1914-1918 Κ.Χ. Εφόσον ήταν πνευματικοί Ισραηλίτες και είχαν την προοπτική ουράνιας κληρονομιάς, δεν ανέμεναν υλικές ευλογίες για την πιστότητά τους, κάτι που είχαν λόγο να αναμένουν οι φυσικοί Ισραηλίτες στην εποχή του Αγγαίου. Σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Θεού, το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων ανέμενε πνευματική ευημερία. Και δεν απογοητεύτηκαν. Το ότι έθεσαν σε δοκιμή τις υποσχέσεις του Θεού δεν ήταν μια μάταιη ενέργεια. Παρά την αυξανόμενη αντίσταση του κόσμου και την οδύνη των κοσμικών εθνών που βρίσκονται σε αδιέξοδο όσον αφορά τα δεινά τα οποία τους πλήττουν, το έργο που έκανε το χρισμένο υπόλοιπο για την προώθηση της αληθινής λατρείας στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά ευημέρησε, επεκτάθηκε, έφερε άφθονα αποτελέσματα.
21. Πού μπορούμε να βρούμε το υπόμνημα αυτής της πνευματικής ευημερίας του πιστού υπολοίπου, και τι αποδεικνύει αυτό ως προς την υπόσχεση του Ιεχωβά;
21 Οι εναντιούμενοι—σε θρησκευτικό, πολιτικό, δικαστικό και κοινωνικό επίπεδο—παρατήρησαν αυτό το αδιαφιλονίκητο γεγονός. Για ένα αναλυτικό υπόμνημα της πνευματικής ευημερίας των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν έχουμε παρά να ανατρέξουμε στις ετήσιες εκθέσεις που έχουν δημοσιευτεί στις στήλες του περιοδικού Σκοπιά από το 1919 και μετά καθώς και στα Βιβλία Έτους από το 1927, όπου παρουσιάζονται εκθέσεις για την παγκόσμια αύξηση του έργου κηρύγματος “αυτών των καλών νέων της βασιλείας” σε όλη την κατοικημένη γη καθώς και του έργου μαθήτευσης ανθρώπων από όλα τα έθνη, όπως πρόσταξε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Αρχιερέας του Ιεχωβά. (Ματθαίος 24:14· 28:18-20· Πράξεις 1:8· Εβραίους 2:17 ως 3:1) Το ανεξάλειπτο υπόμνημα της σύγχρονης ιστορίας πιστοποιεί ακράδαντα το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος δεν μπορεί να πει ψέματα, τήρησε την υπόσχεσή του ότι θα παρείχε ευλογίες. Ποτέ δεν Τον υπηρετούμε μάταια.—Ιησούς του Ναυή 23:14· Ψαλμός 138:2· 1 Κορινθίους 15:58.
Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΛΑΤΡΕΙΑ
22, 23. (α) Σε ποιον απευθύνθηκε η τελική προφητεία του Αγγαίου, και για ποιο πράγμα ήθελε να εκφράσει την εκτίμησή του ο Ιεχωβά; (β) Σε εκείνη την προφητεία, τι υποσχέθηκε να εξαλείψει ο Ιεχωβά, και τι θα έκανε στον Ζοροβάβελ;
22 Το έτος 520 Π.Κ.Χ., την πρώτη ημέρα του έκτου σεληνιακού μήνα (Ελούλ), ο πρώτος προφητικός λόγος τον οποίο έδωσε ο Ιεχωβά στον Αγγαίο απευθυνόταν «στον Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον κυβερνήτη του Ιούδα», καθώς και «στον Ιησού, το γιο του Ιωσεδέκ, τον αρχιερέα». (Αγγαίος 1:1) Σχεδόν τέσσερις μήνες αργότερα, η τελική θεόπνευστη προφητεία του Αγγαίου απευθύνεται αποκλειστικά στον ίδιο κυβερνήτη της περσικής επαρχίας του Ιούδα, τον Ζοροβάβελ. Αυτός ανταποκρίθηκε υπάκουα στην ενθάρρυνση που έδωσε ο Ιεχωβά μέσω των προφητών Αγγαίου και Ζαχαρία, και τώρα, υπό τη διακυβέρνησή του, ξεκίνησαν και πάλι οι εργασίες στα θεμέλια του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, καθώς επιδείχθηκε μεγάλο θάρρος και αγνοήθηκε η καταχρηστική απαγόρευση που είχε επιβάλει ένας παραπληροφορημένος βασιλιάς της Περσίας. (Έσδρας 4:17-24) Το εκτίμησε αυτό ο Ιεχωβά Θεός; Ναι, και για να εκφράσει την εκτίμησή του έστειλε ένα προσωπικό άγγελμα στον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ. Διαβάζουμε:
23 «Και ο λόγος του Ιεχωβά ήρθε δεύτερη φορά στον Αγγαίο την εικοστή τέταρτη ημέρα του μήνα, λέγοντας: “Πες στον Ζοροβάβελ, τον κυβερνήτη του Ιούδα: «Θα σείσω τους ουρανούς και τη γη. Και θα ανατρέψω το θρόνο βασιλείων και θα αφανίσω την ισχύ των βασιλείων των εθνών· και θα ανατρέψω το άρμα και τους αναβάτες του, και τα άλογα και οι αναβάτες τους θα πέσουν, ο καθένας από το σπαθί του αδελφού του»”. “«Εκείνη την ημέρα», λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, «θα πάρω εσένα Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον υπηρέτη μου», λέει ο Ιεχωβά· «και θα σε καταστήσω σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, επειδή εσένα έχω εκλέξει», λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων”».—Αγγαίος 2:20-23.
24. Τίνος την επιδοκιμασία κέρδισε ο Ζοροβάβελ προβαίνοντας σε εκείνη την τολμηρή ενέργεια την εικοστή τέταρτη ημέρα του Χισλέβ, και γιατί αυτή η επιδοκιμασία ήταν το μόνο που είχε σημασία;
24 Εκείνη την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου σεληνιακού μήνα (Χισλέβ), στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσίας, ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ προέβη σε μια τολμηρή ενέργεια, αψηφώντας προφανώς την κραταιά Περσική Αυτοκρατορία. Προέβη, όμως, σε αυτή την καλή και ορθή ενέργεια υπακούοντας στον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Τώρα, μέσω του προφήτη Αγγαίου, κέρδισε την έκφραση της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Τι σημασία είχε, λοιπόν, η αποδοκιμασία ή οι αντιρρήσεις των ανθρώπων; Είχε την επιδοκιμασία της Ύψιστης Πηγής εξουσίας, του Θεοκρατικού Κυβερνήτη του έθνους του Ισραήλ. Αυτόν τον Θεό θα πρέπει να υπακούει κανείς ως κυβερνήτη, και όχι τους ανθρωποποίητους κυβερνήτες. Μάλιστα, ο Θεοκρατικός Κυβερνήτης του Ισραήλ μπορούσε να σείσει και να “απομακρύνει” τους ουρανούς και τη γη. Τι μπορούσαν, λοιπόν, να κάνουν τα πνευματικά πλάσματα και οι άνθρωποι που απαρτίζουν αυτούς τους ουρανούς και τη γη ώστε να ανατρέψουν, να ματαιώσουν, να πολεμήσουν με επιτυχία τους ρητούς σκοπούς του; Τίποτα! Δαίμονες και άνθρωποι μαζί δεν μπορούν να θριαμβεύσουν εναντίον του. Αυτός μπορεί να τους σείσει όλους.
25. Τι συνοδεύει αυτό το σείσιμο των ουρανών και της γης, και γιατί αρμόζει σε ένα πρόσωπο σαν τον Ιεχωβά των στρατευμάτων το να παράσχει τις λεπτομέρειες αυτού του γεγονότος;
25 Τι συνοδεύει αυτό το σείσιμο των ουρανών και της γης από τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, ή τι προκύπτει από αυτό; Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων εξηγεί, λέγοντας: «Και θα ανατρέψω το θρόνο βασιλείων και θα αφανίσω την ισχύ των βασιλείων των εθνών· και θα ανατρέψω το άρμα και τους αναβάτες του, και τα άλογα και οι αναβάτες τους θα πέσουν, ο καθένας από το σπαθί του αδελφού του». (Αγγαίος 2:22) Πόσο καλά αρμόζει στον Θεό, που αποκαλεί τον εαυτό του Ιεχωβά των στρατευμάτων, να λέει ότι θα αναλάβει δράση εναντίον των στρατιωτικών δυνάμεων του κόσμου της ανθρωπότητας! Τέτοιες ένοπλες δυνάμεις, είτε για επιθετικούς είτε για αμυντικούς σκοπούς, αποτελούν πράγματι «την ισχύ των βασιλείων των εθνών». Τα έθνη του εικοστού αιώνα Κ.Χ. έχουν υιοθετήσει αυτή τη θεωρία, και έτσι όλα τα έθνη εξοπλίζονται, μερικά δε με τα πιο απίθανα όπλα που μπορεί να επινοήσει η σύγχρονη επιστήμη. Αλλά αυτοί οι εξοπλισμοί και οι άρτια εκπαιδευμένες στρατιωτικές δυνάμεις αποτελούν μάταιη ελπίδα για την εξασφάλιση μόνιμης σταθερότητας όσον αφορά το θρόνο, δηλαδή την κυβερνητική θέση, των βασιλείων των εθνών. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι σε θέση να αφανίσει μια τέτοια «ισχύ».
26. Τι μπορούμε να πούμε για το αν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων χρειάζεται να εμφανιστεί προσωπικά για να τον πολεμήσουν οι εχθροί του ή για να τους πολεμήσει αυτός;
26 Η Περσική Αυτοκρατορία, ως η Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, αποδείχτηκε σταθερή επί ένα διάστημα λίγο μεγαλύτερο από διακόσια χρόνια. Τα άλογά της, οι άμαξές της και οι αναβάτες τους, ακόμη και οι ελέφαντες που είχε στο στρατό της, δεν αποσόβησαν την ανατροπή της από τον Μέγα Αλέξανδρο της Ελλάδας. Τα άλογα, οι άμαξες και οι αναβάτες τους δεν μπορούν να πολεμήσουν άμεσα τον αόρατο Ιεχωβά των στρατευμάτων. Ούτε χρειάζεται να εμφανιστεί προσωπικά ο Ιεχωβά των στρατευμάτων για να πολεμήσει στρατιωτικές δυνάμεις στη γη. Αόρατα, μπορεί να ασκήσει την ακατανίκητη δύναμή του και να τους βάλει να πολεμήσουν ο ένας τον άλλον, είτε εξαιτίας του τρόμου τους που τους οδηγεί σε πανικό είτε μέσω σφοδρών συγκρούσεων. Μπορεί να ενσπείρει αναρχία σε όλους τους εχθρούς του. Το έκανε αυτό στο παρελθόν και υπόσχεται ότι θα το κάνει ξανά. Ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ ήταν εξοικειωμένος με τέτοια παλιότερα περιστατικά. (Κριτές 7:19-22· 2 Χρονικών 20:22-24) Είχε λόγους να πιστεύει ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορούσε να νικήσει για άλλη μια φορά τους εχθρούς του λαού Του κάνοντάς τους να στρέψουν τα όπλα τους ο ένας εναντίον του άλλου.
27. Πώς θα επηρεαζόταν ο Ζοροβάβελ ως σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο χέρι του Ιεχωβά από το σείσιμο των ουρανών και της γης και των εθνών;
27 Εντούτοις, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων δεν δήλωσε ότι είχε σκοπό να σείσει τον πιστό, υπάκουο λαό του που αφοσιώθηκε στην ανοικοδόμηση του οίκου της λατρείας Του και στη συνέχιση της καθαρής λατρείας εκεί. Ούτε θα καθαιρούνταν ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ από τον Πέρση αυτοκράτορα επειδή προχώρησε στην οικοδόμηση του ναού προτού λάβει επίσημη εξουσιοδότηση από τον Βασιλιά Δαρείο Α΄. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί, όπως ακριβώς δεν μπορεί να αφαιρεθεί ένα σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι από το δεξί χέρι του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Ας σειστούν οι ουρανοί και η γη! Ας σειστούν τα πάνοπλα έθνη! Η θέση, όμως, του Κυβερνήτη Ζοροβάβελ θα ήταν σταθερή, ακλόνητη. Αυτό ήταν το νόημα της διαβεβαίωσης που έδινε τώρα ο Ιεχωβά στον Ζοροβάβελ:
28, 29. Πόσο μεγάλη αντίθεση υπήρχε ανάμεσα στην υπόσχεση που έδωσε ο Ιεχωβά στον Ζοροβάβελ για το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι και στην εξαγγελία Του για τον Βασιλιά Ιωαχίν, ή αλλιώς Χονία;
28 «“Εκείνη την ημέρα”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “θα πάρω εσένα Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον υπηρέτη μου”, λέει ο Ιεχωβά· “και θα σε καταστήσω σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, επειδή εσένα έχω εκλέξει”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».—Αγγαίος 2:23.
29 Πόσο μεγάλη αντίθεση υπήρχε ανάμεσα σε αυτή τη θεϊκή προφητεία και στα λόγια που εμπνεύστηκε να πει ο προφήτης Ιερεμίας για τον Ιωαχίν (ή αλλιώς Ιεχονία και Χονία), ο οποίος είχε βασιλέψει τρεις μήνες και δέκα ημέρες στην Ιερουσαλήμ, το 618-617 Π.Κ.Χ., και ο οποίος ήταν παππούς του Ζοροβάβελ! (1 Χρονικών 3:17-19· 2 Χρονικών 36:9, 10) Αναφερόμενος στον Ιωαχίν ως Χονία, ο Ιερεμίας είπε: «“Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω”, λέει ο Ιεχωβά, “ακόμη και αν ο Χονίας, ο γιος του Ιωακείμ, ο βασιλιάς του Ιούδα, ήταν το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί μου χέρι, από εκεί θα σε έβγαζα! Και θα σε δώσω στο χέρι εκείνων που ζητούν την ψυχή σου και στο χέρι εκείνων που φοβάσαι και στο χέρι του Ναβουχοδονόσορα, του βασιλιά της Βαβυλώνας, και στο χέρι των Χαλδαίων”. . . . Ω! γη, γη, γη, άκουσε το λόγο του Ιεχωβά. Αυτό είπε ο Ιεχωβά: “Καταγράψτε αυτόν τον άνθρωπο ως άτεκνο, ως ακμαίο άντρα που δεν θα έχει επιτυχία στις ημέρες του· διότι από τους απογόνους του ούτε ένας δεν θα έχει επιτυχία, καθισμένος στο θρόνο του Δαβίδ και κυβερνώντας πια στον Ιούδα”».—Ιερεμίας 22:24-30.
30. (α) Πόσο πολύτιμο ήταν το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι για τον κάτοχό του; (β) Γιατί ήταν άξια σεβασμού η επίσημη θέση του Ιωαχίν, και γιατί τον “πέταξε” ο Ιεχωβά;
30 Από αυτή τη θεϊκή διακήρυξη εναντίον του παππού του Ζοροβάβελ γίνεται αντιληπτό ότι το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι ήταν κάτι εξαιρετικά πολύτιμο για έναν αξιωματούχο. Έφερε το όνομα του κατόχου του και χρησιμοποιούνταν σε επίσημες υποθέσεις ως σφραγίδα με την υπογραφή του κατόχου, επικυρώνοντας έτσι κάποιο έγγραφο. (Γένεση 38:18-26· 41:42· 1 Βασιλέων 21:8) Γι’ αυτό, αν ο παππούς του Ζοροβάβελ, ο Βασιλιάς Ιωαχίν, ήταν σαν σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί χέρι του Ιεχωβά, τότε θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά πολύτιμος για τον Ιεχωβά. Και πράγματι, είχε χριστεί βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ, και έτσι έγινε «ο χρισμένος του Ιεχωβά» και κάθησε «στο θρόνο του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, έστω και αν αυτό δεν κράτησε παρά τρεις μήνες και δέκα ημέρες. (1 Σαμουήλ 24:6, 10· Θρήνοι 4:20· 1 Χρονικών 29:23) Γι’ αυτόν το λόγο άξιζε, και ήταν απαίτηση, να δείχνεται ιδιαίτερος σεβασμός από τους ανθρώπους στον Βασιλιά Ιωαχίν. Παρά την επίσημη σχέση, όμως, που είχε με τον Ιεχωβά, έγινε αποκρουστικός στον Ιεχωβά επειδή ακολούθησε τις πονηρές οδούς του πατέρα του, του Βασιλιά Ιωακείμ. Αγανακτισμένος, ο Ιεχωβά τον “έβγαλε” και τον “πέταξε”, επιτρέποντας να οδηγηθεί αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα και να φυλακιστεί εκεί.
31. Γιατί το γεγονός ότι ο Ζοροβάβελ έγινε κυβερνήτης του Ιούδα το 537 Π.Κ.Χ. δεν αποτελούσε αντίφαση με τα όσα είχε πει ο Ιεχωβά για τον παππού του Ζοροβάβελ στο εδάφιο Ιερεμίας 22:30;
31 Αλλά τι γίνεται τώρα; Ογδόντα χρόνια αργότερα, το 537 Π.Κ.Χ., ο εγγονός του Ιωαχίν ο Ζοροβάβελ απελευθερώνεται από την εξορία στη Βαβυλώνα και γίνεται κυβερνήτης της περσικής επαρχίας του Ιούδα, με έδρα του την Ιερουσαλήμ. (Έσδρας 1:1 ως 4:3) Δεν αποτελούσε αυτό αντίφαση με τα όσα είχε πει ο Ιεχωβά στον παππού του Ζοροβάβελ, στο εδάφιο Ιερεμίας 22:30; Όχι· ο αιχμάλωτος Ιωαχίν παρέμεινε “άτεκνος” από την άποψη ότι κανένας από τους γιους του δεν κάθησε στο θρόνο του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Μάλιστα ο θείος του ο Ματτανίας, ο οποίος μετονομάστηκε σε Σεδεκίας, τον διαδέχθηκε στο θρόνο του Δαβίδ μόνο και μόνο για να χάσει το θρόνο το 607 Π.Κ.Χ., στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους. Ο θρόνος του Δαβίδ ανατράπηκε και δεν εδραιώθηκε ποτέ ξανά στην κατά γράμμα, επίγεια Ιερουσαλήμ. (Ιεζεκιήλ 21:25-27) Τότε, το 607 Π.Κ.Χ., άρχισαν τα 2.520 χρόνια των καιρών των εθνών, κατά τα οποία η Ιερουσαλήμ, δηλαδή η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού την οποία συμβόλιζε αυτή, θα καταπατούνταν από τα έθνη. Σε εκπλήρωση της προφητείας, κανένας από τους αρκετούς γιους του Ιωαχίν δεν κάθησε στο θρόνο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ ως βασιλικός απόγονος του Δαβίδ. Ο εγγονός του ο Ζοροβάβελ δεν κάθησε στο βασιλικό θρόνο του Δαβίδ, αλλά στην έδρα του κυβερνήτη, διορισμένος από τον Βασιλιά Κύρο.
32. Πώς αποτέλεσε ο Ζοροβάβελ σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο χέρι του Ιεχωβά, και γιατί αυτός ήταν πολύτιμος για τον Ιεχωβά ενώ ο βασιλιάς παππούς του δεν ήταν;
32 Αν και από ανθρώπινη σκοπιά το αξίωμα που κατείχε ο Ζοροβάβελ ήταν κατώτερο από αυτό του παππού του, ο ίδιος έγινε κάτι εξαιρετικά πολύτιμο για τον Ιεχωβά, σαν ένα σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί χέρι του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Και αυτό για τον ακριβώς αντίθετο λόγο από αυτόν για τον οποίο ο Βασιλιάς Ιωαχίν δεν ήταν πολύτιμος και “πετάχτηκε”, δηλαδή, επειδή τήρησε τις εντολές του Ιεχωβά και εκδήλωσε θαρραλέα αφοσίωση στην καθαρή λατρεία του Ιεχωβά στο ναό του. Σαν ένα ζωντανό σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, υπηρέτησε τον Ιεχωβά των στρατευμάτων με επίσημο τρόπο, προς δόξα και αίνο του αγίου ονόματος του Ιεχωβά. Ενώ ο ουράνιος Αρχηγός των στρατευμάτων απέρριψε τον Βασιλιά Ιωαχίν, εντούτοις “εξέλεξε” τον πιστό εγγονό εκείνου, τον Ζοροβάβελ. Ο θεοκρατικός Κυρίαρχος του σύμπαντος μπορούσε να σείσει τους ουρανούς και τη γη και όλα τα κοσμικά, στρατιωτικοποιημένα έθνη, αλλά δεν επρόκειτο να σείσει τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ και να τον απομακρύνει από την τιμητική θέση υπηρεσίας την οποία κατείχε στην ορατή θεοκρατική οργάνωση. Τα όσα είπε αργότερα για τον Ζοροβάβελ μέσω του προφήτη Ζαχαρία (4:6-10) το επιβεβαίωσαν αυτό.
Η ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
33. (α) Γιατί δεν περιορίστηκε η οριστική εκπλήρωση της προφητείας του Αγγαίου στον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ.; (β) Τίνος τύπος είναι ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ;
33 Μήπως η οριστική εκπλήρωση αυτής της προφητείας περιορίζεται στον Ζοροβάβελ, τον κυβερνήτη της περσικής επαρχίας του Ιούδα τον έκτο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία; Σαφώς όχι! Αυτός ήταν τύπος κάποιου μεγαλύτερου προσώπου. Τίνος; Εκείνου του οποίου υπήρξε τιμημένος πρόγονος, εκείνου με τον οποίο τελειώνει η γενεαλογική γραμμή του στα Βιβλικά αρχεία, δηλαδή, του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 1:1-16· Λουκάς 3:23-27) Αυτός ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ είναι τώρα ο ουράνιος Κυβερνήτης της ορατής θεοκρατικής οργάνωσης του Ιεχωβά στη γη, δηλαδή, του χρισμένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ. (Γαλάτες 6:16· Ρωμαίους 2:28, 29· Αποκάλυψη 7:4-8) Αυτοί αποκαταστάθηκαν από τα πνευματικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης το 1919 Κ.Χ., όπως δείχνουν τα γεγονότα. Σαν το αρχαίο υπόλοιπο των Ιουδαίων εξορίστων, απελευθερώθηκαν από τη Βαβυλωνιακή παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας για να αφοσιωθούν πρωταρχικά στα πράγματα που αφορούν την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του.
34. Με ποια έννοια αποτελεί αυτός τον βασικό Προωθητή του έργου που σχετίζεται με το ναό του Ιεχωβά;
34 Ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ, ο Ιησούς Χριστός, ως ο ουράνιος Κυβερνήτης του πνευματικού Ισραήλ, αποτελεί τον βασικό Προωθητή του έργου που σχετίζεται με το ναό του Ιεχωβά. Διευθετεί έτσι τα πράγματα ώστε οι χρισμένοι μαθητές του να έχουν έναν τόπο για να υπηρετούν ως πνευματικοί υφιερείς στα Άγια εκείνου του ναού.—Ιωάννης 17:17-19.
35. Πώς το όνομα Ζοροβάβελ, παρά την έννοιά του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα για τον ουράνιο Κυβερνήτη, τον Ιησού Χριστό;
35 Το ότι το όνομα Ζοροβάβελ, που σημαίνει «Σπέρμα της Βαβυλώνας», εφαρμόζεται στον ουράνιο Ιησού Χριστό ως Κυβερνήτη δεν πρέπει να μας προβληματίζει. Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος δεν ήταν ποτέ μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Εντούτοις, το υπόλοιπο των χρισμένων μαθητών που επέζησαν από τις δοκιμασίες και τους διωγμούς στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου είχαν φερθεί εκείνη την περίοδο κάτω από τα θρησκευτικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των πολιτικών εραστών της. Σύμφωνα με τον κανόνα ο οποίος ορίζει πως ό,τι γίνεται σε εκείνους είναι σαν να γίνεται σε αυτόν, ο μεγαλύτερος Κυβερνήτης Ζοροβάβελ (που εκπροσωπείται από το χρισμένο υπόλοιπο) ήταν και αυτός στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και έτσι παρομοιάζεται με τον Ζοροβάβελ ο οποίος γεννήθηκε πραγματικά στην αρχαία Βαβυλώνα και επομένως μπορούσε να ονομάζεται «Σπέρμα της Βαβυλώνας». Αυτός οδήγησε το πιστό, χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών έξω από μια Βαβυλώνα μεγαλύτερη από την αρχαία πόλη στον ποταμό Ευφράτη, ελευθερώνοντάς τους μέσω της αλήθειας του. (Ιωάννης 8:32) Με αυτόν ως Κυβερνήτη, η ορατή, επίγεια θεοκρατική οργάνωση έχει καλή διακυβέρνηση.
36. Πώς παραβάλλεται ο ουράνιος Κυβερνήτης με τον αρχαίο Ζοροβάβελ όσον αφορά την πολυτιμότητα και το θάρρος, και ποιοι τον μιμούνται σήμερα στη γη;
36 Αυτός ο Κυβερνήτης που είναι σαν τον Ζοροβάβελ είναι εξαιρετικά πολύτιμος για τον Ιεχωβά Θεό, όπως το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί χέρι, που φέρει το θεϊκό όνομα. Ενδιαφέρεται πάρα πολύ για τον αγιασμό του ονόματος του ουράνιου Πατέρα του. (Ματθαίος 6:9, 10· Ιωάννης 12:28· 17:6-12) Είναι άφοβος, σαν τον αρχαίο Ζοροβάβελ. Ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ ενισχύθηκε ώστε να μη φοβηθεί να αψηφήσει την Περσική Αυτοκρατορία, την Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας. Σήμερα ο ουράνιος Κυβερνήτης του πνευματικού Ισραήλ δεν φοβάται την Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, δηλαδή την αγγλοαμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμη, ούτε την Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, δηλαδή το διεθνή οργανισμό για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, που τώρα απαρτίζεται από τα 132 μέλη των Ηνωμένων Εθνών. (Αποκάλυψη 17:7-17) Όπως ο ουράνιος Κυβερνήτης του, έτσι και το χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ δεν φοβάται αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις. Με αφοβιά συνεχίζουν να εργάζονται παγκόσμια στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά για τα συμφέροντα της καθαρής λατρείας.
37. Πώς ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ είναι σαν σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο χέρι του Ιεχωβά όσον αφορά τη χρησιμότητα και την πολυτιμότητα;
37 Δεν χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι για να σφραγίσουν με το όνομα του κατόχου του ένα έγγραφο, ώστε να αποδείξουν ότι προερχόταν πράγματι από αυτόν και εξέφραζε το θέλημα, το σκοπό ή τις οδηγίες του; Ναι. Με όμοιο τρόπο, ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ, ο Ιησούς Χριστός, χρησιμοποιείται από τον Ιεχωβά των στρατευμάτων για να εκπληρώσει τις προφητείες και τις υποσχέσεις και έτσι να αποδείξει ότι εκείνες οι καταγραμμένες εξαγγελίες προέρχονται πραγματικά από τη θεϊκή, αλάθητη Πηγή και αποτελούν τη θεϊκή αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, επίσης, δικαιώνεται το όνομα και ο λόγος του Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι τόσο πολύτιμος για τον Ιεχωβά όπως ένα επίσημο σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι. «Διότι όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού. Συνεπώς, μέσω αυτού επίσης είναι το “Αμήν” που λέγεται για δόξα στον Θεό από εμάς [τους Χριστιανούς μαθητές]».—2 Κορινθίους 1:20.
38. Γιατί δεν έχει να φοβηθεί τίποτα ο Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ από το σείσιμο του ουρανού, της γης και των εθνών σήμερα, και πώς θα εξασφαλίσει καλή διακυβέρνηση για τους λάτρεις του Ιεχωβά;
38 Από το τέλος των καιρών των εθνών το 1914 Κ.Χ., οι συμβολικοί ουρανοί και η συμβολική γη σείονται. Τα έθνη του κόσμου της ανθρωπότητας σείονται ανήμπορα να σταθεροποιήσουν το κοσμικό σύστημα πραγμάτων. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων επιτελεί το σείσιμο, όπως ακριβώς είπε στον αρχαίο Κυβερνήτη Ζοροβάβελ. Το σείσιμο, που είναι ανθρωπίνως ανεξέλεγκτο, θα φτάσει στο αποκορύφωμά του στη «μεγάλη θλίψη» που τώρα φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά, έπειτα από την οποία ο Σατανάς θα ριχτεί στην άβυσσο. (Ματθαίος 24:21, 22) Αλλά ο Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ, ο Ιησούς Χριστός, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από αυτό το σείσιμο. Η θέση την οποία κατέχει ως ουράνιος Κυβερνήτης είναι ακλόνητα εδραιωμένη. Η δική του βασιλεία είναι «βασιλεία που δεν μπορεί να κλονιστεί». (Εβραίους 12:28) Δεν πρόκειται να “απομακρυνθεί” αυτή, αλλά θα χρησιμοποιηθεί από τον Ιεχωβά των στρατευμάτων στην «απομάκρυνση» της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των σημερινών παγκόσμιων δυνάμεων, αφανίζοντας τη στρατιωτική της “ισχύ” στον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλυψη 16:13-16· 17:12-14· 19:11-21) Από τότε και έπειτα, θα ευλογεί όλους τους λάτρεις του Ιεχωβά Θεού που θα ζουν στον πνευματικό ναό του και θα τους παρέχει καλή διακυβέρνηση για πάντα.
39. Για ποιο λόγο είμαστε εμείς, οι λάτρεις του Ιεχωβά, ευτυχισμένοι σήμερα;
39 Εμείς, οι λάτρεις που υπηρετούμε στον αληθινό ναό, είμαστε ευτυχισμένοι για το ότι απολαμβάνουμε ήδη θεϊκές ευλογίες καθώς και την καλή διακυβέρνηση του διορισμένου από τον Ιεχωβά ουράνιου Κυβερνήτη, ενόσω σείεται ο κόσμος των ψεύτικων λάτρεων.
-
-
Έλεος στους Διωκόμενους, Αλλά Κρίση στους ΔιώκτεςΟ Παράδεισος Αποκαθίσταται για την Ανθρωπότητα—Μέσω της Θεοκρατίας!
-
-
Κεφάλαιο 8
Έλεος στους Διωκόμενους, Αλλά Κρίση στους Διώκτες
1. Πόσος καιρός πέρασε από την τελική προφητεία του Αγγαίου χωρίς να μεσολαβήσει άλλο θεόπνευστο άγγελμα προς τους οικοδόμους του ναού, και τι έκαναν αυτοί στο μεταξύ;
ΣΤΗΝ Ιερουσαλήμ των ημερών των προφητών Αγγαίου και Ζαχαρία ο χρόνος έχει κυλήσει και είναι πια αρχές του έτους 519 Π.Κ.Χ.· ωστόσο, βρισκόμαστε ακόμη στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσικής Αυτοκρατορίας, της Τέταρτης Παγκόσμιας Δύναμης στη Βιβλική ιστορία. Έχουν περάσει ακριβώς δύο σεληνιακοί μήνες από την ημέρα που ο Αγγαίος, υπό θεϊκή έμπνευση, έδωσε τις τελικές του προφητείες οι οποίες απευθύνονταν στους Ααρωνικούς ιερείς και στον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ. Αυτό συνέβη την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα (Χισλέβ), λίγο προτού αρχίσει το έτος 519 Π.Κ.Χ. Εκείνη τη μνημειώδη για την ιστορία της Ιερουσαλήμ ημέρα είχαν ξαναρχίσει οι εργασίες στα θεμέλια του ναού στο Όρος Μοριά, λίγο βορειότερα του Όρους Σιών. Οι Ιουδαίοι οικοδόμοι εργάζονταν ασταμάτητα σε αυτόν τον ιερό τόπο οικοδόμησης επί δύο ολόκληρους μήνες, χωρίς να μεσολαβήσει άλλο θεόπνευστο άγγελμα. Αυτή τη φορά δεν επέτρεψαν να τους σταματήσει καμιά απόπειρα παρεμπόδισης από μέρους των εχθρών.
2. Ποιοι, προφανώς, θα μάθαιναν πριν από τον Βασιλιά Δαρείο Α΄ τα νέα για τις εξελίξεις στην Ιερουσαλήμ, και πόσος καιρός θα χρειαζόταν μέχρι να ληφθεί μια απόφαση;
2 Μέχρι τις 24 Σεβάτ του 519 Π.Κ.Χ., οι ειδήσεις για τις εξελίξεις στην Ιερουσαλήμ πιθανόν να μην είχαν φτάσει ακόμη στα αφτιά του Βασιλιά Δαρείου, στη μακρινή περσική πρωτεύουσα. Τα νέα ταξίδευαν πολύ αργά, ακόμη και με τους έφιππους ταχυδρόμους που κάλυπταν περίπου 150 χιλιόμετρα την ημέρα. (Εσθήρ 3:13-15· 8:10, 14) Η απόσταση από την Ιερουσαλήμ μέχρι τα Σούσα, μέσω της «εύφορης ημισελήνου», ήταν πάνω από 1.500 χιλιόμετρα, και η απόσταση από τα Σούσα μέχρι τα Εκβάτανα στο βορρά ήταν πάνω από 300 χιλιόμετρα, αν ήταν ευθείς οι δρόμοι. Έτσι λοιπόν, θα μεσολαβούσε αρκετά μεγάλο διάστημα μέχρι να φτάσουν στον Βασιλιά Δαρείο οι εκπληκτικές αυτές πληροφορίες. Οι Πέρσες ιθύνοντες των επαρχιών οι οποίες βρίσκονταν πέρα (δυτικά) από τον ποταμό Ευφράτη, σε σχέση με το βασιλιά στην Περσία, λογικά θα μάθαιναν τα νέα γρηγορότερα. Και προφανώς έτσι έγινε. Οι συζητήσεις που επακολούθησαν και οι έρευνες που ξεκίνησαν θα πρέπει να διήρκεσαν μήνες (τέσσερις ή πέντε μήνες σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς) μέχρι να έρθει κάποια απόφαση από τον Βασιλιά Δαρείο για αυτό το επίμαχο ζήτημα και να τεθεί σε ισχύ. Να πώς έγιναν τα πράγματα, σύμφωνα με τα όσα είναι καταγραμμένα στα εδάφια Έσδρας 5:2 έως 6:2:
3. Τι ερωτήσεις έκαναν στους οικοδόμους του ναού οι Πέρσες κυβερνήτες που βρίσκονταν πέρα από τον ποταμό Ευφράτη, στα δυτικά του, και τι έκαναν εκείνοι;
3 «Τότε σηκώθηκαν ο Ζοροβάβελ, ο γιος του Σαλαθιήλ, και ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ, και άρχισαν να ανοικοδομούν τον οίκο του Θεού, ο οποίος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ· και μαζί τους ήταν οι προφήτες του Θεού προσφέροντάς τους βοήθεια. Εκείνον τον καιρό ήρθαν σε αυτούς ο Ταθεναΐ, που ήταν ο κυβερνήτης πέρα από τον Ποταμό, και ο Σεθάρ-βοζεναΐ και οι συνεργάτες τους, και να τι τους έλεγαν: “Ποιος σας έδωσε διαταγή να χτίσετε αυτόν τον οίκο και να τελειώσετε αυτόν τον ξύλινο σκελετό;” Κατόπιν τους είπαν το εξής: “Ποια είναι τα ονόματα των ακμαίων αντρών που χτίζουν αυτό το οικοδόμημα;” Και το μάτι του Θεού τους ήταν στραμμένο πάνω στους πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, και δεν τους σταμάτησαν μέχρις ότου πάει η αναφορά στον Δαρείο και έρθει ένα επίσημο έγγραφο ως απάντηση σχετικά με αυτό το ζήτημα.
4. Τι ανέφερε η επιστολή που έστειλαν οι Πέρσες κυβερνήτες στον Βασιλιά Δαρείο Α΄;
4 »Να ένα αντίγραφο της επιστολής που έστειλαν ο Ταθεναΐ, που ήταν ο κυβερνήτης πέρα από τον Ποταμό, και ο Σεθάρ-βοζεναΐ και οι συνεργάτες του, που ήταν υποκυβερνήτες πέρα από τον Ποταμό, στον Δαρείο το βασιλιά· έστειλαν σε αυτόν μήνυμα, τα γραφόμενα του οποίου είχαν ως εξής:
»“Προς τον Δαρείο το βασιλιά:
»”Κάθε ειρήνη! Ας γίνει γνωστό στο βασιλιά ότι πήγαμε στη διοικητική περιφέρεια του Ιούδα, στον οίκο του μεγάλου Θεού, και αυτός χτίζεται με πέτρες που τις κυλούν στη θέση τους, ενώ στους τοίχους τοποθετούνται ξύλα· και το έργο γίνεται πυρετωδώς και σημειώνει πρόοδο στα χέρια τους. Κατόπιν κάναμε μια ερώτηση σε αυτούς τους πρεσβυτέρους. Να τι τους είπαμε: «Ποιος σας έδωσε διαταγή να χτίσετε αυτόν τον οίκο και να τελειώσετε αυτόν τον ξύλινο σκελετό;» Επίσης, τους ρωτήσαμε να μας πουν τα ονόματά τους, με σκοπό να σε πληροφορήσουμε, ώστε να γράψουμε τα ονόματα των ακμαίων αντρών που είναι επικεφαλής τους.
»”Και μας αποκρίθηκαν με τα εξής λόγια: «Εμείς είμαστε οι υπηρέτες του Θεού των ουρανών και της γης, και ανοικοδομούμε τον οίκο που είχε χτιστεί πριν από πολλά χρόνια, τον οποίο έχτισε και τελείωσε ένας μεγάλος βασιλιάς του Ισραήλ. Ωστόσο, επειδή οι πατέρες μας παρόξυναν τον Θεό των ουρανών, αυτός τους έδωσε στο χέρι του Ναβουχοδονόσορα, του βασιλιά της Βαβυλώνας, του Χαλδαίου, και εκείνος κατεδάφισε αυτόν τον οίκο και οδήγησε το λαό σε εξορία στη Βαβυλώνα. Παρ’ όλα αυτά, στο πρώτο έτος του Κύρου, του βασιλιά της Βαβυλώνας, ο Κύρος ο βασιλιάς έδωσε διαταγή να ανοικοδομηθεί αυτός ο οίκος του Θεού. Επίσης, τα χρυσά και τα ασημένια σκεύη του οίκου του Θεού, που ο Ναβουχοδονόσορ τα είχε πάρει από το ναό ο οποίος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ και τα είχε φέρει στο ναό της Βαβυλώνας, αυτά ο Κύρος ο βασιλιάς τα πήρε από το ναό της Βαβυλώνας· και δόθηκαν στον Σασαβασσάρ, όπως ονομαζόταν εκείνος τον οποίο έκανε κυβερνήτη. Και του είπε: “Πάρε αυτά τα σκεύη. Πήγαινε, απόθεσέ τα στο ναό που βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, και ας ανοικοδομηθεί ο οίκος του Θεού στον τόπο του”. Όταν ήρθε ο Σασαβασσάρ, έθεσε τα θεμέλια του οίκου του Θεού, ο οποίος βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ· και από τότε μέχρι τώρα αυτός ανοικοδομείται αλλά δεν έχει αποπερατωθεί».
»”Και τώρα, αν φαίνεται καλό στο βασιλιά, ας γίνει έρευνα στο θησαυροφυλάκιο του βασιλιά, το οποίο βρίσκεται εκεί στη Βαβυλώνα, για το αν πράγματι δόθηκε διαταγή από τον Κύρο το βασιλιά να ανοικοδομηθεί αυτός ο οίκος του Θεού στην Ιερουσαλήμ· και ας μας στείλει ο βασιλιάς την απόφασή του σχετικά με αυτό το ζήτημα”.
5. Σε ποια ενέργεια προέβη ο Βασιλιάς Δαρείος όταν έλαβε την επιστολή, και τι βρέθηκε;
5 »Τότε ο Δαρείος ο βασιλιάς έδωσε διαταγή και έκαναν έρευνα στο αρχειοφυλάκιο των θησαυρών που είχαν εναποτεθεί εκεί στη Βαβυλώνα. Και στα Εκβάτανα, στο οχύρωμα που ήταν στη διοικητική περιφέρεια της Μηδίας, βρέθηκε ένας ρόλος, στον οποίο ήταν γραμμένο το εξής υπόμνημα σχετικά με αυτό το ζήτημα».
6. Τι έκαναν οι οικοδόμοι στην Ιερουσαλήμ ενώ συνέβαιναν αυτά, και τι έγινε στις 24 Σεβάτ του 519 Π.Κ.Χ.;
6 Όλο αυτό το διάστημα κατά το οποίο λάβαιναν χώρα τα γεγονότα που αφηγείται ο ιερέας Έσδρας, το Ιουδαϊκό υπόλοιπο, υπό τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ και τον Αρχιερέα Ιησού, προχωρούσε θαρραλέα στην ανοικοδόμηση του ναού. Αυτή ήταν η κατάσταση την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα, το χειμώνα του έτους 519 Π.Κ.Χ. Εκείνη τη βαρυσήμαντη ημέρα, ο προφήτης Ζαχαρίας άρχισε να λαβαίνει μια σειρά από ενθαρρυντικά οράματα. Ο ίδιος μάς λέει σχετικά:
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΡΑΜΑ
7. Στο πρώτο όραμα, στις 24 Σεβάτ, τι είδε ο Ζαχαρίας;
7 «Την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα, δηλαδή του μήνα Σεβάτ, στο δεύτερο έτος του Δαρείου, ήρθε ο λόγος του Ιεχωβά στον Ζαχαρία, το γιο του Βερεχία, γιου του Ιδδώ, τον προφήτη, λέγοντας: “Είδα μέσα στη νύχτα έναν άντρα να ιππεύει ένα κόκκινο άλογο· και στεκόταν ακίνητος ανάμεσα στις μυρτιές που βρίσκονταν στο βαθύ μέρος· και πίσω του υπήρχαν άλογα κόκκινα, κατακόκκινα και λευκά”».—Ζαχαρίας 1:7, 8.
8, 9. Ποιος εξηγούσε τα ζητήματα στον Ζαχαρία, και τι ερωτήματα δημιουργούσε η θέα αυτών των αλόγων;
8 Κατά τη διάρκεια του οράματος ο Ζαχαρίας είχε έναν αγγελικό οδηγό που του εξηγούσε διάφορα πράγματα, πράγματα που και εμείς σήμερα θέλουμε να καταλάβουμε. Αυτά τα άλογα και οι αναβάτες τους, που στέκονταν εκεί ανάμεσα στις μυρτιές, στο κοίλωμα που υπήρχε δίπλα από την Ιερουσαλήμ—γιατί βρίσκονταν εκεί; Κινδύνευε άραγε η Ιερουσαλήμ από ενδεχόμενο πόλεμο σε αυτή τη φάση οικοδόμησης του ναού; Στην Αγία Γραφή τα άλογα συμβολίζουν πόλεμο. (Ιώβ 39:19-25· Παροιμίες 21:31) Ποιος έστειλε αυτά τα άλογα; Ποιους αντιπροσωπεύουν οι ιππείς; Μήπως έχουν σκοπό να κάνουν πόλεμο; Ο Ζαχαρίας ήθελε να μάθει:
9 «Και εγώ είπα: “Ποιοι είναι αυτοί, κύριέ μου;”
10, 11. Ποιοι ήταν, όπως αποδείχτηκε, αυτοί οι ιππείς, και τι ανέφεραν στον αναβάτη που στεκόταν ανάμεσα στις μυρτιές;
10 »Τότε ο άγγελος που μιλούσε μαζί μου μού είπε: “Εγώ θα σου δείξω ποιοι είναι αυτοί”».—Ζαχαρίας 1:9.
11 Αυτοί οι ιππείς ήταν, όπως αποδείχτηκε, άγιοι άγγελοι, τους οποίους είχε στείλει ο Θεός σε μια, ας πούμε, ανιχνευτική αποστολή. Αυτό γίνεται προφανές καθώς διαβάζουμε: «Κατόπιν ο [έφιππος] άντρας που στεκόταν ακίνητος ανάμεσα στις μυρτιές αποκρίθηκε και είπε: “Αυτοί είναι εκείνοι τους οποίους έχει αποστείλει ο Ιεχωβά για να περιοδεύσουν τη γη”. Και αποκρίθηκαν στον άγγελο του Ιεχωβά που στεκόταν ανάμεσα στις μυρτιές και είπαν: “Περιοδεύσαμε τη γη και διαπιστώσαμε ότι ολόκληρη η γη κάθεται ήρεμη και δεν έχει αναστάτωση”».—Ζαχαρίας 1:10, 11.
12. (α) Με ποιον τρόπο βρισκόταν «ολόκληρη η γη» σε ειρήνη, όπως ανέφεραν οι αγγελικοί ανιχνευτές; (β) Για ποιο πράγμα πολέμησε η Αίγυπτος με την Ασσυρία, και στη συνέχεια με τη Βαβυλώνα;
12 Τι ήταν αυτό που έλεγαν εκείνοι οι αγγελικοί ανιχνευτές στον αρχηγό τους, τον καβαλάρη του κόκκινου αλόγου; Μήπως ότι σε ολόκληρη τη γη επικρατούσε παγκόσμια ειρήνη; Προφανώς ναι! Αυτό, όμως, ίσχυε μόνο κατά μία σχετική έννοια, δηλαδή ίσχυε σε σχέση με κάτι άλλο. Ποιο ήταν αυτό; Ήταν η Ιερουσαλήμ και η περιοχή του Ιούδα. Πώς συνέβαινε κάτι τέτοιο; Λόγω του ότι η Ιερουσαλήμ είχε χάσει την επίγεια θέση που κατείχε προηγουμένως ανάμεσα στα έθνη. Μέχρι το έτος 607 Π.Κ.Χ., ήταν η έδρα της τυπικής Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στη γη. Αυτή η μικρογραφία της βασιλείας του Ιεχωβά ήταν παράγοντας αναστάτωσης για τον κόσμο των Εθνικών, για τα ειδωλολατρικά έθνη. Η Αίγυπτος πολέμησε με την Ασσυρία και στη συνέχεια με τη Βαβυλώνα, θέλοντας να βρίσκεται σε συνθήκη με την Ιερουσαλήμ ή να έχει λόγο στις υποθέσεις της. Όλα αυτά, όμως, μέχρι το 607 Π.Κ.Χ.
13. Γιατί, από το 607 Π.Κ.Χ. και μετά, έπαψε η Αίγυπτος να βρίσκεται σε συνθήκη με την τυπική Μεσσιανική βασιλεία στην Ιερουσαλήμ;
13 Σε αυτό το παγκόσμιας σπουδαιότητας έτος, ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ με τα βαβυλωνιακά στρατεύματά του και τους συμμάχους του κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Η βασιλεία του Δαβίδ ανατράπηκε, και σταμάτησε πλέον να κάθεται στο «θρόνο του Ιεχωβά», στην Ιερουσαλήμ, βασιλιάς από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Ο τελευταίος ανθρώπινος βασιλιάς που κάθησε εκεί, ο Σεδεκίας, θείος του παππού του Ζοροβάβελ, πιάστηκε και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του εξόριστος, τυφλός και φυλακισμένος. Στη διάρκεια του μήνα Τισρί του έτους 607 Π.Κ.Χ., οι λίγοι Ιουδαίοι που είχαν απομείνει στη γη του Ιούδα—μια φτωχή, ασήμαντη μειονότητα—κατέφυγαν στην Αίγυπτο από το φόβο των Βαβυλώνιων (Χαλδαίων), και η γη του Ιούδα καθώς και η Ιερουσαλήμ έμειναν ερημωμένες χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο. Ακριβώς όπως είχε προείπει ο προφήτης Ιερεμίας! Τότε ήταν που άρχισε η μέτρηση μιας θεϊκά καθορισμένης χρονικής περιόδου. Ποια ήταν αυτή;
14. Πώς αποκάλεσε ο Ιησούς Χριστός εκείνη τη θεϊκά καθορισμένη περίοδο, ποια ήταν η σημασία της για τις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου, και πότε τελείωσε;
14 Ήταν «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών», όπως τους αποκάλεσε ο Ιησούς Χριστός αργότερα, λέγοντας: «Η Ιερουσαλήμ θα καταπατείται από τα έθνη, μέχρι να συμπληρωθούν οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών». (Λουκάς 21:24) Εφόσον η Ιερουσαλήμ ήταν η έδρα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού σε μικρογραφία και ως εκ τούτου προάσπιζε το δικαίωμα της βασιλείας του Θεού να κυβερνάει μέσω ενός Μεσσιανικού απογόνου του Βασιλιά Δαβίδ, το γεγονός ότι θα επιτρεπόταν στα έθνη να καταπατούν την Ιερουσαλήμ ή το δικαίωμά της για τη Βασιλεία είχε ιδιαίτερη σημασία για αυτά. Ποια ήταν αυτή η σημασία; Τίποτα λιγότερο από το ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα επέτρεπε στα έθνη να κυβερνούν τη γη χωρίς να παρεμποδίζονται από κάποια μορφή της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, όπως ήταν η προηγούμενη που είχε την έδρα της στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Καθώς οι καιροί των εθνών, που θα χαρακτηρίζονταν από την απουσία οποιασδήποτε παρέμβασης, επρόκειτο να διαρκέσουν εφτά συμβολικούς “καιρούς”, ή 2.520 κατά γράμμα χρόνια, αυτή η καθορισμένη περίοδος θα εκτεινόταν από το μήνα Τισρί του έτους 607 Π.Κ.Χ. μέχρι το μήνα Τισρί του έτους 1914 Κ.Χ., στον εικοστό μας αιώνα. (Δανιήλ, τέταρτο κεφάλαιο) Δεν είναι να απορούμε, λοιπόν, που τότε, το 519 Π.Κ.Χ., οι αγγελικοί ανιχνευτές ανέφεραν απουσία αναστάτωσης σε ολόκληρη τη γη!
15. Γιατί δεν συνιστούσε αιτία αναστάτωσης η κατάσταση στη γη του Ιούδα και ο Ιουδαίος κυβερνήτης της, και πώς κινήθηκε η έρευνα του Κυβερνήτη Ταθεναΐ σχετικά με την εκ νέου έναρξη της οικοδόμησης του ναού;
15 Το δεύτερο έτος του Βασιλιά Δαρείου Α΄, η γη του Ιούδα, με πρωτεύουσά της την Ιερουσαλήμ, δεν ήταν παρά μία από τις 127 επαρχίες της Περσικής Αυτοκρατορίας, η οποία εκτεινόταν «από την Ινδία ως την Αιθιοπία». (Εσθήρ 1:1-3) Είχε έναν κυβερνήτη, τον Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, που όμως δεν καθόταν στο θρόνο του Δαβίδ όπως ο παππούς του, ο Βασιλιάς Ιωαχίν, ο οποίος είχε βασιλέψει τρεις μήνες και δέκα ημέρες. Αυτός λογοδοτούσε άμεσα προφανώς στον κυβερνήτη κάποιας από τις διοικητικές περιφέρειες δυτικά του Ευφράτη, προφανώς στον Κυβερνήτη Ταθεναΐ, και τελικά λογοδοτούσε στον Βασιλιά Δαρείο Α΄. Επί του παρόντος, λοιπόν, δεν υπήρχε ουσιαστική αιτία σοβαρής αναστάτωσης εξαιτίας της Ιερουσαλήμ. Βέβαια, ο Κυβερνήτης Ταθεναΐ ανησύχησε από το γεγονός ότι είχαν ξαναρχίσει οι οικοδομικές εργασίες στα θεμέλια του ναού, και είχε ρωτήσει επίσημα: «Ποια είναι τα ονόματα των ακμαίων αντρών που χτίζουν αυτό το οικοδόμημα;» Δεν χρησιμοποίησε, όμως, τη δύναμη των όπλων για να σταματήσει το έργο. Αντί για αυτό, προτίμησε να θέσει το ζήτημα στον Βασιλιά Δαρείο, ώστε να αποφασίσει εκείνος σύμφωνα με το «νόμο των Μήδων και των Περσών, ο οποίος δεν αναιρείται». (Δανιήλ 6:8) Γιατί τόση αυτοσυγκράτηση από μέρους του Κυβερνήτη Ταθεναΐ; Το εδάφιο Έσδρας 5:5 εξηγεί:
16. Σύμφωνα με το εδάφιο Έσδρας 5:5, γιατί κινήθηκε έτσι ο Κυβερνήτης Ταθεναΐ;
16 «Και το μάτι του Θεού τους ήταν στραμμένο πάνω στους πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, και δεν τους σταμάτησαν μέχρις ότου πάει η αναφορά στον Δαρείο και έρθει ένα επίσημο έγγραφο ως απάντηση σχετικά με αυτό το ζήτημα».
17, 18. (α) Τι μπορούσαν, λοιπόν, να ανακοινώσουν οι αγγελικοί ανιχνευτές όσον αφορά την κατάσταση “ολόκληρης της γης”; (β) Αλλά τίνος η στάση σε αυτό το ζήτημα ήταν η πιο σπουδαία, και ποιο ερώτημα τέθηκε προς αυτή την κατεύθυνση;
17 Οπότε, όσον αφορά την πιθανή ανησυχία του κόσμου για το τι σχεδίαζε και τι έκανε η Ιερουσαλήμ, οι αγγελικοί ανιχνευτές μπορούσαν να αναφέρουν στον αρχηγό τους που ήταν ανάμεσα στις μυρτιές, στο βαθύ μέρος κοντά στην Ιερουσαλήμ: «Ολόκληρη η γη κάθεται ήρεμη και δεν έχει αναστάτωση». Ο κόσμος των Εθνικών, ή αλλιώς ειδωλολατρικός κόσμος, πράγματι “καθόταν” αδιάφορα χωρίς να φοβάται τυχόν ανάμειξη στις υποθέσεις του από κάποια μορφή της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά Θεού. Αλλά τι μπορούμε να πούμε για τον ίδιο τον Ιεχωβά των στρατευμάτων; Ποια ήταν η στάση του απέναντι στην Ιερουσαλήμ και σε ό,τι αντιπροσώπευε αυτή; Υπήρξε κάποια περαιτέρω διαβεβαίωση από την πλευρά Του, τώρα που ο Αγγαίος ο προφήτης του είχε σταματήσει να μιλάει κάτω από έμπνευση; Μήπως ήταν και αυτός αδιάφορος, όπως τα έθνη, όσον αφορά την ευημερία της Ιερουσαλήμ και το ρόλο που θα έπαιζε εκείνη στην επεξεργασία των σκοπών του Ιεχωβά; Οι άγγελοι στον ουρανό ενδιαφέρονταν και εκείνοι για όλα αυτά, και ιδιαίτερα ο Μιχαήλ, «ο μεγάλος άρχοντας που στέκεται υπέρ των γιων του λαού σου [του Δανιήλ]». (Δανιήλ 12:1· 1 Πέτρου 1:12) Σε απόδειξη αυτού του γεγονότος, ο προφήτης Ζαχαρίας βλέπει στη συνέχεια του οράματος τα εξής:
18 «Ο άγγελος του Ιεχωβά, λοιπόν, απάντησε και είπε: “Ιεχωβά των στρατευμάτων, ως πότε εσύ δεν θα δείχνεις έλεος στην Ιερουσαλήμ και στις πόλεις του Ιούδα, τις οποίες είχες σε κατάκριση αυτά τα εβδομήντα χρόνια;”»—Ζαχαρίας 1:12.
19. Γιατί φαινόταν σε μερικούς ότι τα «εβδομήντα χρόνια» θεϊκής κατάκρισης συνεχίζονταν;
19 Σύμφωνα με τα όσα είχε πει ο άγγελος, φαίνεται πως μερικοί νόμιζαν μέσα τους ότι η κατάκριση που υπήρχε από μέρους του Ιεχωβά «αυτά τα εβδομήντα χρόνια» συνεχιζόταν ακόμη σε βάρος της Ιερουσαλήμ και των άλλων πόλεων του Ιούδα. Και αυτό επειδή η ανοικοδόμηση του ναού του είχε παραμεληθεί κατά τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια. Εκείνος είχε αγανακτήσει πάρα πολύ με τους πατέρες τους οι οποίοι οδηγήθηκαν σε εξορία επειδή είχαν βεβηλώσει τον προηγούμενο ναό, τον οποίο είχε οικοδομήσει ο Βασιλιάς Σολομών. Τώρα, τον όγδοο μήνα (Εσβάν) του έτους 520 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά προειδοποίησε το επαναπατρισμένο υπόλοιπο των Ιουδαίων να αποφύγουν τη θεϊκή αγανάκτηση την οποία θα υφίσταντο αν γίνονταν σαν τους πατέρες τους και δεν επέστρεφαν στον Ιεχωβά έχοντας ζήλο για την απόδοση πλήρους λατρείας προς Αυτόν μέσω ενός ανοικοδομημένου ναού. (Ζαχαρίας 1:1-6) Στο φως των παραπάνω, μπορούμε να καταλάβουμε την κραυγή του αγγέλου με βάση την εντύπωση που σχημάτιζε από όλα αυτά για την Ιερουσαλήμ και τις άλλες πόλεις του κατοικημένου ξανά Ιούδα.
20. Γιατί, λοιπόν, δεν πρέπει να συμπεράνουμε από την κραυγή του αγγέλου σχετικά με «αυτά τα εβδομήντα χρόνια» ότι αυτά τα «χρόνια» συνεχίζονταν;
20 Η αναφορά του αγγέλου σε αυτά τα «εβδομήντα χρόνια» φέρνει στο νου τα εβδομήντα χρόνια που είχε αναφέρει ο προφήτης Ιερεμίας. Στη διάρκεια αυτών των εβδομήντα χρόνων το έθνος του Ιούδα και αυτό του Ισραήλ έπρεπε να υπηρετήσουν τη δυναστεία των βασιλιάδων της Βαβυλώνας, και στο τέλος αυτών των εβδομήντα χρόνων ο Ιεχωβά θα ζητούσε λογαριασμό από το βασιλιά της Βαβυλώνας και από τους Χαλδαίους για την εσφαλμένη συμπεριφορά τους και θα τους τιμωρούσε για αυτήν. (Ιερεμίας 25:11-13) Έτσι λοιπόν, εννοούσε ο άγγελος του Ιεχωβά ότι αυτά τα εβδομήντα χρόνια δεν είχαν τελειώσει ακόμη, ή έστω ότι μόλις είχαν τελειώσει; Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να ισχύει ιστορικά. Γιατί όχι; Επειδή περίπου είκοσι χρόνια νωρίτερα (το 539 Π.Κ.Χ.) ο Ιεχωβά είχε χρησιμοποιήσει τον Κύρο τον Μέγα της Περσίας για να ανατρέψει τη Βαβυλώνα από τη θέση της παγκόσμιας δύναμης, και περίπου δύο χρόνια αργότερα, το 537 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά υποκίνησε τον Κύρο που ενεργούσε ως βασιλιάς της Βαβυλώνας να επιτρέψει στους Ιουδαίους εξορίστους να εγκαταλείψουν τη Βαβυλώνα και να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ για να ανοικοδομήσουν το ναό του Ιεχωβά.—Έσδρας 1:1 ως 2:2· 2 Χρονικών 36:20-23.
21. Στη διάρκεια εκείνων των “εβδομήντα χρόνων” πώς θα ήταν η γη του Ιούδα, και τι ήταν αυτό που έδειχνε τώρα ότι εκείνη η κατάσταση της γης ανήκε πια στο παρελθόν;
21 Επιπλέον, η γη του Ιούδα έπρεπε να τηρήσει «σάββατο, για να συμπληρωθούν εβδομήντα χρόνια». (2 Χρονικών 36:21) Πώς; Με το να κείτεται σαν «ερημότοπος χωρίς άνθρωπο και κατοικίδιο ζώο», ως αποτέλεσμα του ότι είχε “δοθεί στο χέρι των Χαλδαίων”. (Ιερεμίας 32:43· 33:10-12) Τόσο ο προφήτης Ζαχαρίας όσο και οι άγγελοι γνώριζαν ότι αυτά τα εβδομήντα χρόνια ολοκληρωτικής ερήμωσης για τη γη του Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, χωρίς να υπάρχει εκεί άνθρωπος ή κατοικίδιο ζώο, είχαν τελειώσει το έτος 537 Π.Κ.Χ., όταν το Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε από τη Βαβυλώνα και κατοίκησε ξανά στη γη· αναφέρεται δε ότι βρίσκονταν πίσω στις πόλεις τους τον έβδομο μήνα (Τισρί) εκείνου του έτους. (Έσδρας 3:1, 2) Η γη έπαψε πια να είναι έρημη και άρχισαν οι γεωργικές καλλιέργειες, όπως αναφέρει ο προφήτης Αγγαίος δεκαεφτά χρόνια αργότερα. (Αγγαίος 1:6-11· 2:16, 17) Έτσι λοιπόν, αυτά τα εβδομήντα χρόνια ανήκαν πια στο παρελθόν!
22. Πώς ο προφήτης Δανιήλ παρέχει μια ένδειξη για το ότι τα «εβδομήντα χρόνια» δεν εκτείνονταν μέχρι το 519 Π.Κ.Χ., τότε που ο Ζαχαρίας έλαβε το πρώτο του όραμα;
22 Αν, άλλωστε, τα εβδομήντα χρόνια συνεχίζονταν ακόμη ή είχαν μόλις τελειώσει τότε που ο Ζαχαρίας είδε το πρώτο του όραμα, γιατί να μιλήσει έτσι ο άγγελος, γνωρίζοντας αυτά που γνώριζε; Εφόσον ήξερε ότι αυτή η χρονική περίοδος θα διαρκούσε ούτως ή άλλως εβδομήντα χρόνια, τότε γιατί είπε: «Ιεχωβά των στρατευμάτων, ως πότε;» (Ζαχαρίας 1:12) Πολύ νωρίτερα, στο πρώτο έτος του Δαρείου του Μήδου, μετά την ανατροπή της Βαβυλώνας το 539 Π.Κ.Χ., ο προφήτης Δανιήλ διέκρινε «από τα βιβλία τον αριθμό των χρόνων σχετικά με τα οποία είχε έρθει ο λόγος του Ιεχωβά στον Ιερεμία τον προφήτη για τη συμπλήρωση των ερημώσεων της Ιερουσαλήμ, δηλαδή εβδομήντα χρόνια». (Δανιήλ 9:1, 2) Και όπως είναι φυσικό, ο Δανιήλ επαλήθευσε τον αριθμό των ετών, όχι δεκαεφτά χρόνια νωρίτερα από τότε που αυτά επρόκειτο να τελειώσουν, αλλά αμέσως πριν από το τέλος των εβδομήντα χρόνων, το πρώτο έτος της βασιλείας του Κύρου του Πέρση. Έτσι λοιπόν, ο ηλικιωμένος προφήτης Δανιήλ, ο οποίος έζησε τουλάχιστον μέχρι «το τρίτο έτος του Κύρου, του βασιλιά της Περσίας», ήταν σε θέση να ξέρει ότι είχε υπολογίσει το μήκος αυτής της χρονικής περιόδου σωστά. (Δανιήλ 10:1) Άρα, αυτά τα «εβδομήντα χρόνια» δεν εκτείνονταν μέχρι τότε που έλαβε ο Ζαχαρίας το πρώτο του όραμα, το 519 Π.Κ.Χ.
23. Εκείνα τα «εβδομήντα χρόνια» ήταν η αρχή ποιας μεγαλύτερης χρονικής περιόδου, και ποια σύγκριση έκανε ο άγγελος με την ερώτηση «Ως πότε»;
23 Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι αυτά τα αλησμόνητα εβδομήντα χρόνια ήταν τα πρώτα εβδομήντα χρόνια “των προσδιορισμένων καιρών των εθνών”. Όταν, λοιπόν, τελείωσαν αυτά τα εβδομήντα χρόνια το 537 Π.Κ.Χ., οι καιροί των εθνών συνεχίστηκαν και άλλο καθώς η Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να καταπατείται από τα έθνη. (Λουκάς 21:24) Επομένως, ο άγγελος που φώναξε «Ιεχωβά των στρατευμάτων, ως πότε;» προφανώς αναφερόταν στο παρελθόν, σε εκείνη την περασμένη περίοδο των εβδομήντα χρόνων, χρησιμοποιώντας την σαν παράδειγμα κατάκρισης του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά από τον Ίδιο. Ρωτούσε αν η κατάκρισή τους από τον Ιεχωβά είχε ανανεωθεί εξαιτίας του ότι είχαν παραμελήσει τόσον καιρό το ναό Του. Άρα λοιπόν, ο άγγελος ρωτούσε πόσος καιρός ακόμη θα περνούσε προτού δείξει ο Ιεχωβά έλεος στην Ιερουσαλήμ και στις άλλες πόλεις του Ιούδα. Ο προφήτης Ζαχαρίας ενδιαφερόταν και ο ίδιος να το μάθει αυτό. Το ίδιο και εμείς!
24. Τι απάντησε ο Ιεχωβά στην ερώτηση του αγγέλου, και έτσι πώς ένιωθε ο Ιεχωβά απέναντι στην Ιερουσαλήμ και πώς απέναντι στα έθνη;
24 Ο Ζαχαρίας θα πρέπει να ένιωσε ικανοποίηση για το γεγονός ότι του επιτράπηκε να ακούσει τη συζήτηση μεταξύ του Ιεχωβά των στρατευμάτων και του αγγέλου που του υπέβαλε την προηγούμενη ερώτηση: «Και ο Ιεχωβά αποκρίθηκε στον άγγελο που μιλούσε μαζί μου, με καλά λόγια, παρηγορητικά λόγια· και ο άγγελος που μιλούσε μαζί μου συνέχισε και μου είπε: “Φώναξε και πες: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Έχω σταθεί ζηλότυπος για την Ιερουσαλήμ και για τη Σιών με μεγάλη ζηλοτυπία. Νιώθω αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών που είναι αμέριμνα· επειδή, εγώ μεν ένιωσα αγανακτισμένος σε μικρό μόνο βαθμό, αυτά όμως συνέβαλαν στη συμφορά”»”».—Ζαχαρίας 1:13-15.
25. Γιατί είχε αγανακτήσει ο Ιεχωβά με τον εκλεκτό του λαό, αλλά και γιατί ένιωθε αγανακτισμένος εναντίον των εθνών;
25 Δικαιολογημένα, ο Ιεχωβά ένιωσε αγανάκτηση εναντίον του ανυπάκουου εκλεκτού του λαού. Ήταν, λοιπόν, υποχρεωμένος να τους διαπαιδαγωγήσει τιμωρώντας τους. Χρησιμοποίησε τη Βαβυλώνα και τους συμμάχους της, καθώς και άλλους υποστηρικτές της, ως όργανό Του για να επιβάλει την τιμωρία. Ωστόσο ήταν «αγανακτισμένος σε μικρό μόνο βαθμό». Από την άλλη μεριά, τα έθνη που χρησιμοποίησε ως όργανο διόρθωσης ξεπέρασαν τα όρια ως προς την επιβολή της διαπαιδαγώγησης, από μίσος και μόνο για τον εκλεκτό του λαό και για να δείξουν την περιφρόνησή τους για εκείνον και τη λατρεία του. Μοχθηρά «συνέβαλαν στη συμφορά» του λαού του. Από κακεντρέχεια επέτειναν αυτή τη συμφορά. Πόσο επιρρεπείς είναι οι διώκτες της σύγχρονης εποχής στο να κάνουν τα ίδια στους λάτρεις του Ιεχωβά! Εύλογα, λοιπόν, και δίκαια ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορούσε να πει: «Νιώθω αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών». Ας το θυμούνται αυτό οι σημερινοί διώκτες που υποκινούνται από εθνικιστικά αισθήματα!
26. Συνεπώς, τι σκόπευε να κάνει τώρα ο Ιεχωβά σχετικά με την Ιερουσαλήμ;
26 «Συνεπώς, αυτό είπε ο Ιεχωβά: “Σίγουρα θα επιστρέψω στην Ιερουσαλήμ με ελέη. Ο οίκος μου θα χτιστεί σε αυτήν”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “και μετρικό σχοινί θα απλωθεί πάνω στην Ιερουσαλήμ”».—Ζαχαρίας 1:16.
27. Πώς θα αποδείκνυε ο Ιεχωβά στους διώκτες ότι δεν είχε εγκαταλείψει μόνιμα την Ιερουσαλήμ, και πώς θα απλωνόταν πάνω της το μετρικό σχοινί;
27 Η διαπαιδαγώγηση που επέβαλαν τα έθνη εναντίον του λαού του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ έφτασε σε σημείο απροκάλυπτου διωγμού. Οι διώκτες θα πρέπει να σκέφτηκαν ότι αυτός ο λαός είχε εγκαταλειφθεί τελείως από τον Θεό του στο έλεός τους. Κάθε άλλο όμως! Ο Ιεχωβά δεν τους είχε εγκαταλείψει για πάντα. Ήταν αποφασισμένος να το αποδείξει αυτό στους διώκτες. Σαν σημάδι αυτού του γεγονότος, η Ιερουσαλήμ δεν επρόκειτο να είναι ερημωμένη μόνιμα. Εκείνος θα επέστρεφε σε αυτήν με ελέη, σηκώνοντάς την από το χώμα και από τα χαλάσματα και φροντίζοντας ώστε να κατοικηθεί ξανά. Θα χτίζονταν και πάλι σπίτια σε αυτήν, και έτσι “θα απλωνόταν μετρικό σχοινί πάνω στην Ιερουσαλήμ” κατά τη διάρκεια αυτής της οικοδόμησης. Μάλιστα θα χτιζόταν σε αυτήν και το πιο σπουδαίο κτίριο από όλα—ο ίδιος ο οίκος του Ιεχωβά! Τι ήττα θα ήταν αυτό για τους διώκτες και για τους ψεύτικους θεούς τους!
28. Σε ποιους, λοιπόν, θα γινόταν φανερή η εκλογή του Ιεχωβά, και τι ήταν τελικά αυτό που εξέλεξε ο Ιεχωβά;
28 Ο καιρός του Θεού για την ανοικοδόμηση είχε έρθει. Τώρα, τίποτα δεν επρόκειτο να τη σταματήσει. Ο Θεός είχε εκλέξει την ορατή, επίγεια οργάνωσή του. Αυτή η εκλογή επρόκειτο να γίνει φανερή μέσω θεϊκής εύνοιας, είτε αυτό ενοχλούσε τα αμέριμνα κοσμικά έθνη είτε όχι. Η θεϊκή εκλογή δεν επρόκειτο να μείνει μυστική. Για να καταδειχτεί ότι η θεϊκή απόφαση και εκλογή επρόκειτο να φερθεί στην προσοχή του κόσμου δόθηκε η εξής εντολή, την οποία άκουσε ο προφήτης Ζαχαρίας: «Φώναξε ξανά και πες: “Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: «Οι πόλεις μου θα ξεχειλίσουν πάλι από αγαθότητα· και ο Ιεχωβά θα μεταμεληθεί πάλι σε σχέση με τη Σιών και θα εκλέξει πάλι την Ιερουσαλήμ»”».—Ζαχαρίας 1:17.
29. (α) Τι αξίωνε, λοιπόν, ο Ιεχωβά ότι ήταν ιδιοκτησία του, και πώς επρόκειτο να δείξει ότι είχε κάνει τη συγκεκριμένη εκλογή; (β) Ποια άλλη ονομασία είχε η Ιερουσαλήμ και γιατί, και ποιος θα κατοικούσε εκεί;
29 Ας προσέξουμε ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων αποκαλεί τις πόλεις της περσικής επαρχίας του Ιούδα «πόλεις μου». Τις εξέλεξε ο ίδιος. Αξιώνει ότι είναι ιδιοκτησία του. Θα αποδείκνυε ότι αυτές οι ανοικοδομημένες πόλεις ήταν δικές του γεμίζοντάς τες με την αγαθότητά του. Κατά συνέπεια, αυτές θα ευημερούσαν. Καθεμιά από αυτές τις πόλεις θα είχε ένα σώμα πρεσβυτέρων για την τοπική της διακυβέρνηση. Αυτές οι αναδιοργανωμένες πόλεις δεν θα έμεναν χωρίς κάποια επίγεια πρωτεύουσα. Η επικεφαλής πόλη θα ήταν εκείνη που θα είχε εκλέξει ο Ιεχωβά. Θα ήταν εκείνη που και πριν από την εξορία ήταν η πρωτεύουσα του λαού του Ιεχωβά, η Ιερουσαλήμ, η οποία θα ανοικοδομούνταν από το λαό του. Αυτή η εκλογή δεν ήταν ούτε δημοκρατική ούτε αυτοκρατορική. Ήταν η θεοκρατική εκλογή. Η πόλη αυτή την οποία είχε εκλέξει ο ουράνιος Θεοκράτης, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, λεγόταν επίσης Σιών, επειδή στο Όρος Σιών βρισκόταν το ανάκτορο του Βασιλιά Δαβίδ, δίπλα στο οποίο ο Δαβίδ είχε στήσει τη σκηνή όπου στεγαζόταν προσωρινά η Κιβωτός της Διαθήκης του Ιεχωβά. Η ανοικοδομημένη Σιών, δηλαδή η Ιερουσαλήμ, επρόκειτο να είναι η έδρα του κυβερνώντος σώματος της εν λόγω επαρχίας. Ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ, λοιπόν, κατοικούσε εκεί.
30. Πώς και πότε “μεταμελήθηκε” ο Ιεχωβά «σε σχέση με τη Σιών»;
30 Εξαιτίας της πεισματικής ανυπακοής των κατοίκων της, ο Ιεχωβά είχε αποφανθεί ότι η Σιών, δηλαδή η Ιερουσαλήμ, θα καταστρεφόταν από τους Βαβυλώνιους και ότι θα έμενε ερημωμένη επί εβδομήντα χρόνια. Στον ορισμένο του καιρό, ο Ιεχωβά μεταμελήθηκε για την ερημωμένη Σιών. Όχι ότι είχε σφάλει ή ότι είχε κάνει λάθος που προκάλεσε την καταστροφή της Σιών, αλλά το θέλημά του είχε πραγματοποιηθεί, ο σκοπός του είχε επιτελεστεί και ο ίδιος είχε δικαιωθεί. Τώρα, η αγανάκτησή του θα μπορούσε να καταλαγιάσει και ο ίδιος θα μπορούσε να παρηγορήσει τον εαυτό του. Τώρα πια θα μπορούσε να νιώσει λύπη για αυτό στο οποίο ξέσπασε η αγανάκτησή του, τώρα θα μπορούσε ανεπιφύλακτα να του δείξει συμπόνια και να το παρηγορήσει. Έτσι λοιπόν, χωρίς να χρειάζεται να παραδεχτεί κάποιο λάθος, ο Ιεχωβά μεταμελήθηκε για τη Σιών στο τέλος των εβδομήντα χρόνων που διήρκεσε η ερήμωση. Χωρίς να χρειάζεται να επανορθώσει για κάποιο αδίκημα που τυχόν διέπραξε και χωρίς να χρειάζεται να αποκαταστήσει αδικαιολόγητες βλάβες που τυχόν προκάλεσε, ο Ιεχωβά με έλεος έφερε πίσω τον εξόριστο λαό του και φρόντισε ώστε να ανοικοδομήσουν τη Σιών. Ο καιρός της καταστροφής ανήκε στο παρελθόν· τώρα ήταν καιρός οικοδόμησης! Τι μεγάλη εκδήλωση θεϊκής συμπόνιας!
31. (α) Ποιο έθνος κραύγαζε να ερημωθεί και να ισοπεδωθεί η Ιερουσαλήμ, και με ποια εντύπωση; (β) Πότε ήταν ο καιρός να διατρανωθεί η απόφαση του Ιεχωβά για το ποια πόλη είχε εκλέξει;
31 Τον καιρό της ερήμωσης της Σιών, δηλαδή της Ιερουσαλήμ, το έτος 607 Π.Κ.Χ., οι εχθρικοί Εδωμίτες παρακινούσαν τους Βαβυλώνιους κατακτητές λέγοντας: «Γυμνώστε την! Γυμνώστε την μέχρι το θεμέλιό της!» (Ψαλμός 137:7) Οι κακεντρεχείς εχθροί είχαν την εντύπωση ότι ο Θεός της ο Ιεχωβά είχε απορρίψει την πόλη για πάντα και ότι, σαν αυτούς, Εκείνος δεν επρόκειτο ποτέ πια να επανεκλέξει την Ιερουσαλήμ. Αλλά ο Ιεχωβά δεν μπορούσε να ξεχάσει ή να αρνηθεί τις φιλεύσπλαχνες προφητείες του για την Ιερουσαλήμ. Με πιστότητα “εξέλεξε” πράγματι την Ιερουσαλήμ, και αυτή η εκλογή εξακολουθούσε να ισχύει αρκετά χρόνια αργότερα, το 519 Π.Κ.Χ., όταν ο Ζαχαρίας έλαβε το πρώτο του όραμα. Όχι μόνο είχε οικοδομηθεί ξανά η Ιερουσαλήμ από το λαό του, αλλά είχε τεθεί εκεί και το θεμέλιο του ναού του και είχαν ήδη αρχίσει οι εργασίες για το σκελετό του κτίσματος. Όταν θα τελείωνε η οικοδόμηση αυτού του ναού, τότε ο Ιεχωβά θα έθετε το όνομά του εκεί· η παρουσία του μέσω του πνεύματός του θα ήταν εκεί, και η πλήρης λατρεία προς εκείνον θα άρχιζε και πάλι εκεί. Αυτό θα ήταν απόδειξη σε όλα τα έθνη ότι ο Ιεχωβά είχε εκλέξει την Ιερουσαλήμ. Άρα, ακόμη και το 519 Π.Κ.Χ., ήταν καιρός να διατρανωθεί η εκλογή του!
32. Γιατί δεν μπορούμε να αναζητήσουμε στη σύγχρονη Ιερουσαλήμ την εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 1:17 στις ημέρες μας;
32 Έχει συμβεί, άραγε, κάτι ανάλογο στους σύγχρονους καιρούς; Ασφαλώς όχι σε ό,τι αφορά τη σύγχρονη Ιερουσαλήμ, για την οποία Άραβες και Ισραηλινοί συγκρούστηκαν το 1948 και το 1967. Οι ορθόδοξοι Εβραίοι θρηνούν ή απαγγέλλουν προσευχές κάτω στο Δυτικό Τείχος (Κότελ Μα‘αραμπί ), ενώ στο πλάτωμα, είκοσι περίπου μέτρα πιο πάνω από αυτούς, οι Μωαμεθανοί συρρέουν για λατρεία στον Τρούλο του Βράχου και στο Τέμενος αλ-Άκσα. Νοτιότερα κείτεται ερημωμένο έξω από τα τωρινά τείχη της πόλης το Βιβλικό Όρος Σιών. Χωρίς να δείχνουμε έλλειψη σεβασμού για όσα λαβαίνουν χώρα εκεί, πρέπει να πούμε ότι ο Ιεχωβά δεν εξέλεξε την επίγεια Ιερουσαλήμ ως τόπο για το όνομά του και τη λατρεία του. Θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τη σύγχρονη εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 1:17.
33. (α) Ποιος είναι σήμερα το αντίστοιχο του Ζοροβάβελ, του κυβερνήτη της αρχαίας Ιερουσαλήμ; (β) Τι μπορούμε να πούμε για εκείνους τους οποίους κυβερνάει αυτός;
33 Σήμερα δεν οικοδομείται πουθενά στη γη ναός από κάποιον Ζοροβάβελ, κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ. Υπάρχει, όμως, ο Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ, και αυτός είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο οποίος βρίσκεται ενδοξασμένος στους ουρανούς. Αυτός κυβερνάει εν ονόματι του Ιεχωβά σε αυτό που το εδάφιο Εβραίους 12:22 αποκαλεί «Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ». Στο τέλος των καιρών των εθνών, το 1914, ενθρονίστηκε εκεί ως Βασιλιάς και κυβερνάει τους αληθινούς και πιστούς μαθητές του που βρίσκονται στη γη. Αυτοί οι μαθητές δεν αποτελούν με κανέναν τρόπο μέρος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, επειδή αυτός απαρτίζεται από εκατοντάδες αλληλοσυγκρουόμενες θρησκευτικές αιρέσεις και προσκολλάται στα Ηνωμένα Έθνη ως τον εγγυητή της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας, και επιπλέον έχει γεμίσει τα χέρια του με αίμα από τους αντιχριστιανικούς πολέμους αυτού του κόσμου. Ο ουράνιος Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ κυβερνάει εκείνους που λατρεύουν τον ίδιο Θεό τον οποίο λατρεύει και αυτός, δηλαδή τον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Αυτοί οι λάτρεις βρίσκονται επίσης κάτω από την υποχρέωση να είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες αυτού του Θεού, του Ιεχωβά. (Ησαΐας 43:10-12· 44:8) Είναι αυτοί που συνδέονται με την «ουράνια Ιερουσαλήμ», την κυβερνητική έδρα του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ.
34. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, στα έτη 1914-1918, γιατί μπορεί να λεχθεί ότι φάνηκε σαν να είχε εγκαταλείψει ο Ιεχωβά την πνευματική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ;
34 Από όλους αυτούς τους Γραφικούς συσχετισμούς συνάγεται ότι αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη γη εκπροσωπούν το Όρος Σιών που βρίσκεται στα ύψη και την «ουράνια Ιερουσαλήμ». Ό,τι συνέβη σε αυτούς είναι σαν να συνέβη στη συμβολική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ. Μέσα στην αναστάτωση του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914-1918) αυτοί υπέστησαν διωγμό από τους καθ’ ομολογία Χριστιανούς του Χριστιανικού κόσμου επειδή προσπάθησαν να παραμείνουν πιστοί στη Βασιλεία του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ, του Ιησού Χριστού. Η δημόσια μαρτυρία τους για τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά παρεμποδίστηκε και μειώθηκε στο ελάχιστο. Δεν πολεμούσαν ο ένας εναντίον του άλλου με σαρκικά όπλα σε κάποια από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις του Χριστιανικού κόσμου, ο οποίος είχε βυθιστεί στον παραλογισμό του πολέμου· ωστόσο, η διεθνής συνεργασία που είχαν μεταξύ τους διακόπηκε καθώς οι εχθροί διέλυσαν τη διεθνή οργάνωσή τους. Εξαιτίας των θλίψεων που τους έπληξαν σε όλο τον κόσμο, ήταν σαν να είχε εγκαταλείψει ο Ιεχωβά ο Θεός τους την πνευματική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ.
35. Στην αρχή της μεταπολεμικής περιόδου, ανάμεσα σε ποιες ομάδες έπρεπε να εκλέξει ο Ιεχωβά ποιοι θα ήταν οι εκπρόσωποι της πνευματικής του Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ;
35 Εντελώς ξαφνικά, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τερματίστηκε με μια ανακωχή το Νοέμβριο του 1918. Άρχισε η μεταπολεμική περίοδος. Τώρα μπορούσαν να ξεκινήσουν ξανά οι δραστηριότητες που είναι κοινές σε καιρό ειρήνης. Το Δεκέμβριο εκείνου του έτους οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου άρχισαν να τάσσονται υπέρ της ίδρυσης μιας διεθνούς οργάνωσης για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Αυτό έγινε δημόσια σαφές με αξιοσημείωτο τρόπο από μια διακήρυξη του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, η οποία έλεγε ότι η προτεινόμενη Κοινωνία των Εθνών είναι «η πολιτική έκφραση της βασιλείας του Θεού στη γη». Και αυτό παρά το ότι όλα τα έθνη της προτεινόμενης Κοινωνίας ήταν κηλιδωμένα από το αίμα των εκατομμυρίων νεκρών του πολέμου. Ήταν άραγε σωστή αυτή η πομπώδης διακήρυξη του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, η οποία ήταν διατυπωμένη με τόση θρησκευτική ευλάβεια; Οπωσδήποτε ήταν καιρός να εκφραστεί ο ίδιος ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. Ποιους θα εξέλεγε ως δικούς του εκπροσώπους για την πνευματική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ; Το Χριστιανικό κόσμο με τους αιματοβαμμένους διώκτες ή τους διωκόμενους υποστηρικτές της βασιλείας του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ, του Ιησού Χριστού; Ποιους θα οργάνωνε ως μάρτυρές Του;
36. Ποια ερωτήματα θέτουμε σήμερα για να αποδειχτεί αν ο Χριστιανικός κόσμος αποτέλεσε την εκλογή του Ιεχωβά για να είναι η οργάνωσή του, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
36 Αποδεικνύει περίτρανα η θρησκευτική αποδιοργάνωση και ο εκφυλισμός του Χριστιανικού κόσμου σήμερα ότι τότε, στο μεταπολεμικό έτος 1919, αποτέλεσε την εκλογή του Ιεχωβά των στρατευμάτων; Αποδεικνύουν αδιαφιλονίκητα τα γεγονότα σήμερα ότι Αυτός έχει κάνει να ξεχειλίζουν οι «πόλεις» του Χριστιανικού κόσμου από την αγαθότητά Του; Ορθώνεται ανοικοδομημένος στους κόλπους του ο πνευματικός ναός Του ως οίκος λατρείας, με άλλα λόγια, λατρεύει ο Χριστιανικός κόσμος μέσα από τις εκατοντάδες θρησκευτικές αιρέσεις του τον Ιεχωβά ως Θεό στον πνευματικό ναό Του; Ποιοι θα παρουσιαστούν ως μάρτυρες υπέρ του Χριστιανικού κόσμου απαντώντας κατηγορηματικά Ναι; Εφόσον δεν υπάρχουν τέτοιοι μάρτυρες, πρέπει να στραφούμε αλλού.
37. Τι είναι αυτό, όσον αφορά μια αλλαγή κατάστασης, το οποίο στρέφει την προσοχή μας στη σωστή κατεύθυνση σε σχέση με την εκλογή του Ιεχωβά;
37 Πού; Δεν είναι μόνο το όνομα που στρέφει την προσοχή μας προς την κατεύθυνση της ολοφάνερης εκλογής του Ιεχωβά. Αυτό που στρέφει την προσοχή μας στους εκλεγμένους είναι το πώς έχουν οργανωθεί για τη μεταπολεμική υπηρεσία Του, καθώς και το τι έχουν διακηρύξει αλλά και υπέρ τίνος πράγματος έχουν ασυμβίβαστα ταχθεί στην παγκόσμια σκηνή. Και τι έχουν επιτελέσει επίσης! Ακόμη, με τι «ελέη» έχει “επιστρέψει” ο Ιεχωβά των στρατευμάτων σε αυτούς. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε καλύτερα αν αναλογιστούμε ποια ήταν η πνευματική κατάσταση από την οποία εγέρθηκαν στη μεταπολεμική περίοδο. Εγέρθηκαν από μια κατάσταση προφανούς απόρριψης, απάρνησης από μέρους του Θεού. Ναι, από μια κατάσταση διωγμού σχεδόν μέχρι θανάτου από το Χριστιανικό κόσμο, ο οποίος τους δίωξε όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και επίσης στα χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα σε αυτά τα λουτρά αίματος του κόσμου, προσπαθώντας να διαλύσει τη θρησκευτική τους οργάνωση και να τους καταστρέψει μια για πάντα ως ενοχλητικό θρησκευτικό πρόβλημα. Ποιοι είναι, λοιπόν, αντικείμενα θρησκευτικού διωγμού και εχθρότητας, αλλά και θεϊκού “ελέους”;
38. Ποιοι εδώ στη γη, κατά τη μεταπολεμική περίοδο, αποδείχτηκαν η εκλογή του Ιεχωβά, και ποια είναι τα χαρακτηριστικά που τους προσδιορίζουν;
38 Τους προσδιορίζουν τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο των ετών 1914-1918. Τους ξεχωρίζει καθαρά ο ρόλος τους στην παγκόσμια σκηνή σήμερα. Είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες που φέρουν το όνομα του Θεού τον οποίο λατρεύουν και υπηρετούν, του Ιεχωβά. Από την κατάσταση θρησκευτικής παράλυσης στην οποία βρήκε αυτή τη διεθνώς περιφρονημένη ομάδα το μεταπολεμικό έτος 1919, αυτό το υπόλοιπο των αφιερωμένων, βαφτισμένων, χρισμένων με το πνεύμα Χριστιανών ανέλαβε δυναμικά την υπηρεσία του Ιεχωβά στην παγκόσμια σκηνή. Τη στιγμή που ο κόσμος, πολιτικός, θρησκευτικός, στρατιωτικός και κοινωνικός, αποδεχόταν τη σύζευξη με την Κοινωνία των Εθνών, αυτό το χρισμένο υπόλοιπο έλαβε σταθερή στάση υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά θεωρώντας την ως τη μόνη ελπίδα που υπάρχει για όλη την ανθρωπότητα, και ξεκίνησε μια πορεία κηρύγματος “αυτών των καλών νέων της βασιλείας” η οποία δεν είχε προηγούμενο στην επίγεια σταδιοδρομία του. Το κήρυγμα “αυτών των καλών νέων” γίνεται μέχρι τώρα όπως ακριβώς είχε προείπει ο Ιησούς Χριστός στο εδάφιο Ματθαίος 24:14 ότι θα γινόταν: «σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη». Ναι, σε 165 γλώσσες!
39. (α) Αυτό το εγχείρημα οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ιεχωβά έχει επιστρέψει σε ποιους και με τι; (β) Τι έχουν πλησιάσει αυτοί, πού αποδίδουν ιερή υπηρεσία, και ποιοι τώρα συμμετέχουν μαζί τους σε αυτήν;
39 Αυτό το αξιοσημείωτο για τα παγκόσμια χρονικά εγχείρημα δεν επιτελείται μόνο μέσω της δικής τους ανθρώπινης δύναμης, ικανότητας, ευφυΐας, θάρρους και ισχύος. Οφείλεται κυρίως στο ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων τούς έχει εκλέξει για μια προειπωμένη υπηρεσία και μαρτυρία. Ούτε οφείλεται απλώς και μόνο στο ότι ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένοι σε αυτόν ως μαθητές του Ιησού Χριστού, αλλά στο ότι εκείνος τους είχε δείξει έλεος μέσω του Ιησού Χριστού και είχε “επιστρέψει” τώρα πια σε αυτούς με «ελέη». Ακολουθώντας πιστά τα ίχνη του Χριστού πλησιάζουν «ένα Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ». Έχοντας μεγαλύτερη κατανόηση και διάκριση από όση ποτέ προηγουμένως, εκτιμούν τον πνευματικό ναό του Ιεχωβά και Τον λατρεύουν εκεί, αποδίδοντάς του υπηρεσία ως πνευματικοί υφιερείς υπό τον ουράνιο Αρχιερέα τους, τον Ιησού Χριστό. Στη λατρεία τους εκεί συμμετέχει τώρα ένα αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» ειρηνικών προβατοειδών ανθρώπων από όλα τα έθνη, τους λαούς, τις φυλές και τις γλώσσες. Ακριβώς όπως είχε προειπωθεί! (Αποκάλυψη 7:9-17) Τους βρίσκουμε σε 207 χώρες και νησιωτικά συμπλέγματα.
40. (α) Γιατί μπορεί να αποκαλεί ο Ιεχωβά αυτές τις εκκλησίες «πόλεις μου», και πώς είναι οργανωμένες αυτές; (β) Με τι τρόπο εκείνες οι «πόλεις» “ξεχειλίζουν από αγαθότητα”;
40 Δεν έχουν πολιτικές κοινότητες, όπως είναι οι πόλεις. Οι συμβολικές τους «πόλεις» είναι εκκλησίες αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Ιησού Χριστού, του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ. (Ματθαίος 28:19, 20) Είναι οργανωμένες σύμφωνα με το θεοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης όπως αυτός περιγράφεται στις θεόπνευστες Άγιες Γραφές, και όπως οι πόλεις του αρχαίου Ισραήλ αυτές οι εκκλησίες έχουν η καθεμιά ένα τοπικό σώμα πρεσβυτέρων, ή «πρεσβυτέριο». Έχουν επίσης «διακονικούς υπηρέτες» (διακόνους, Κείμενο ) οι οποίοι βοηθούν κάθε πρεσβυτέριο. (1 Τιμόθεο 3:1-13· 4:14· Τίτο 1:5-9· Φιλιππησίους 1:1· 1 Πέτρου 5:1-4) Ο Ιεχωβά μπορεί κατάλληλα να αποκαλεί αυτές τις Χριστιανικές εκκλησίες «πόλεις μου», επειδή αυτός είναι πραγματικά υπεύθυνος για την οργάνωσή τους και την ανάπτυξή τους, και επειδή αυτές Τού είναι ανεπιφύλακτα αφιερωμένες μέσω του Ιησού Χριστού. Μια έρευνα σε αυτές τις συμβολικές «πόλεις» του Ιεχωβά αποκαλύπτει ότι “ξεχειλίζουν από την αγαθότητά” Του, με μια πνευματική έννοια. Αν κρίνουμε από τη σωρεία των αποδείξεων που έχουμε στη διάθεσή μας, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων τις έχει επιλέξει για να εκπροσωπούν την ουράνια Ιερουσαλήμ του. Ας δοθεί αίνος σε Αυτόν για το ότι η προφητεία των εδαφίων Ζαχαρίας 1:16, 17 έχει μια τέτοια εκπλήρωση!
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΡΑΜΑ
41. (α) Τι πρέπει να πούμε όσον αφορά το αν αυτά που έχουν ήδη συμβεί στους διώκτες είναι τελειωτικά; (β) Τι ρώτησε ο Ζαχαρίας στο δεύτερο όραμα που έλαβε στις 24 Σεβάτ;
41 Τι μπορούμε να πούμε, ωστόσο, σχετικά με τους διώκτες και επίδοξους αφανιστές των αφιερωμένων λάτρεων του Ιεχωβά των στρατευμάτων; Κοιτάζοντας τη σημερινή παγκόσμια κατάσταση, μπορούμε να παρατηρήσουμε τι έχουν ήδη απογίνει. Αλλά η τωρινή κατάσταση των διωκτών δεν είναι και η τελειωτική. Προκειμένου να καταδειχτεί το τι πρόκειται τελικά να τους συμβεί, δόθηκε στον προφήτη Ζαχαρία ένα ακόμη όραμα αμέσως μετά το πρώτο, την ίδια εκείνη ημέρα, την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα (Σεβάτ), το 519 Π.Κ.Χ., το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσίας. Η Μηδοπερσική Αυτοκρατορία ήταν η Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, και το δεύτερο αυτό όραμα θα πρέπει να την ενδιέφερε. Ο Ζαχαρίας, που είδε αυτό το όραμα, μας λέει: «Και στη συνέχεια σήκωσα τα μάτια μου και είδα τέσσερα κέρατα. Είπα, λοιπόν, στον άγγελο που μιλούσε μαζί μου: “Τι είναι αυτά;” Και εκείνος μου είπε: “Αυτά είναι τα κέρατα που διέσπειραν τον Ιούδα, τον Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ”».—Ζαχαρίας 1:18, 19.
42. Τι συμβόλιζαν εκείνα τα «κέρατα», και τι σημαίνει το ότι ήταν τέσσερα;
42 Ο προφήτης Ζαχαρίας γνώριζε ότι στις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές το κέρας χρησιμοποιείται ως σύμβολο της κυβερνητικής δύναμης ενός έθνους ή μιας αυτοκρατορίας. Αυτά τα τέσσερα συμβολικά κέρατα δεν εξεικόνιζαν κατ’ ανάγκη τέσσερα διαφορετικά έθνη ή αυτοκρατορίες τα οποία είχαν διασπείρει μέχρι τότε τους λαούς του Ιούδα, του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ και είχαν ερημώσει τις πόλεις τους. Στις Γραφές, ο αριθμός τέσσερα έχει συμβολική σημασία. Για παράδειγμα, όταν χρησιμοποιείται το τέσσερα σε συνδυασμό με τους ανέμους, τότε οι τέσσερις άνεμοι των ουρανών αναφέρονται σε όλα τα σημεία ή τμήματα των ουρανών. Ή, οι τέσσερις άνεμοι μπορεί απλώς να αναφέρονται σε όλες τις γωνιές της γης. (Ιεζεκιήλ 37:9· Δανιήλ 7:2) Οι τέσσερις τροχοί του ουράνιου άρματος του Ιεχωβά, όπως το είδε ο προφήτης Ιεζεκιήλ, υποδηλώνουν μια καλά εξισορροπημένη βάση για την κίνηση του ουράνιου άρματος. (Ιεζεκιήλ 1:15, 21) Κατ’ αναλογία, λοιπόν, τα τέσσερα κέρατα δεν θα σήμαιναν απλώς τέσσερις κατά γράμμα δυνάμεις, αλλά όλες τις κυβερνητικές δυνάμεις που περιλαμβάνονταν ή ήταν αναμειγμένες, οι οποίες θα δρούσαν από όλες τις γωνιές της γης χωρίς να παραλείψουν καμιά ώστε να προκαλέσουν ανισορροπία.
43. Επομένως, εκτός από την Αίγυπτο, την Ασσυρία και τη Βαβυλώνα, ποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις περιλαμβάνονταν σε αυτές που συμβολίζονταν από τα «τέσσερα κέρατα»;
43 Έτσι λοιπόν, δεν ήταν μόνο οι παγκόσμιες δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ασσυρίας και της Βαβυλώνας που είχαν αναμειχθεί στη διασπορά του Ιούδα, του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ, αλλά και άλλοι, όπως το έθνος του Εδώμ, καθώς και συμμαχίες ή συνεργασίες εθνών τα οποία συμμετείχαν σε τέτοιες πονηρές ενέργειες εναντίον του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά. Ήταν όλοι διώκτες. Αυτές οι πολιτικές οργανώσεις χρησιμοποίησαν τη δύναμή τους, ιδιαίτερα τη στρατιωτική δύναμη, με έναν θηριώδη, βίαιο τρόπο σε βάρος του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά.—Ζαχαρίας 1:15.
44. Γιατί ένιωθε ο Ιεχωβά αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών που ήταν αμέριμνα;
44 Αυτές οι ειδωλολατρικές πολιτικές δυνάμεις είχαν όλες τους υπερβεί αυτό που είχε υπόψη του ο Ιεχωβά των στρατευμάτων για να διαπαιδαγωγήσει τον απειθή, ανυπάκουο λαό του. Χρησιμοποίησαν την ελευθερία κινήσεων που τους δόθηκε μόνο και μόνο για να δώσουν διέξοδο στη μοχθηρία, στην απέχθεια, στο φθόνο και στο μίσος τους σε βάρος του Ιούδα, του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είπε στον άγγελο τα λόγια που άκουσε και ο Ζαχαρίας: «Νιώθω αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών που είναι αμέριμνα». (Ζαχαρίας 1:15) Πώς σκόπευε να εκφράσει ο Ιεχωβά τη μεγάλη του αγανάκτηση εναντίον αυτών των εθνών που ένιωθαν αμέριμνα επειδή είχαν ικανοποιήσει τα αισθήματα εκδίκησης ή κακεντρέχειας που έτρεφαν για το λαό Του; Ο ίδιος το αποκαλύπτει αυτό στη συνέχεια του δεύτερου οράματος που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του Ζαχαρία, ο οποίος λέει:
45. Ποια έδειξε ο Ιεχωβά, μέσω οράματος στον Ζαχαρία, ότι θα ήταν τα όργανά του για να εκφράσει την αγανάκτησή του εναντίον των εθνών που ήταν αμέριμνα;
45 «Επιπλέον, ο Ιεχωβά μού έδειξε τέσσερις τεχνίτες. Τότε εγώ είπα: “Τι έρχονται να κάνουν αυτοί;” Και εκείνος συνέχισε και είπε: “Αυτά είναι τα κέρατα που διέσπειραν τον Ιούδα σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς απολύτως δεν σήκωσε το κεφάλι του· και αυτοί θα έρθουν για να τα κάνουν να τρέμουν, για να ρίξουν κάτω τα κέρατα των εθνών που υψώνουν κέρας εναντίον της γης του Ιούδα, προκειμένου να τη διασπείρουν”».—Ζαχαρίας 1:20, 21.
46. (α) Γιατί υπήρχαν τέσσερις «τεχνίτες», και παρά το επάγγελμά τους ποια ήταν η αποστολή τους; (β) Ποιος τους έστειλε, και τι σήμαινε αυτό για τους διώκτες;
46 Εφόσον είναι τέσσερις, αυτοί οι τεχνίτες αναχαιτίζουν τα τέσσερα κέρατα. Ο αριθμός τους έχει την ίδια σημασία όπως στην περίπτωση των τεσσάρων κεράτων. Εξεικονίζουν όλους τους «τεχνίτες» οι οποίοι περιλαμβάνονταν στην υπόθεση και ήταν οργανωμένοι με έναν ισορροπημένο και απόλυτα επαρκή τρόπο. Εφόσον ήταν τεχνίτες, η δουλειά τους δεν ήταν να καταστρέφουν, αλλά πρωτίστως να κατασκευάζουν. Μπορούσαν, όμως, να χρησιμοποιηθούν σε μια επιχείρηση καταστροφής, και μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία τους για να το κάνουν αυτό. Αυτή ήταν η αποστολή τους στο όραμα. Αλλά τίνος τεχνίτες ήταν αυτοί, ή ποιος τους έστειλε; Προφανώς ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, επειδή ήρθαν να καταστρέψουν τη δύναμη των τεσσάρων κεράτων τα οποία είχαν διασπείρει το λαό του Ιεχωβά, τον Ιούδα, τον Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ. Τα εργαλεία με τα οποία το έκαναν αυτό ήταν αναμφίβολα τα σφυριά που χρησιμοποιούσαν για την τέχνη τους. Αλίμονο, λοιπόν, στα «κέρατα» που προκαλούσαν το διωγμό! Θεϊκή κρίση επρόκειτο να εκτελεστεί εναντίον εκείνων των διωκτών.
ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΕΠΙΣΥΡΟΥΝ ΤΗ ΘΕΪΚΗ ΠΡΟΣΟΧΗ
47. Πώς πρέπει να δούμε αυτό που συνέβη μετά στα έθνη των διωκτών—ως φυσική τροπή των παγκόσμιων υποθέσεων ή ως τι άλλο;
47 Η μεγάλη αγανάκτηση του Ιεχωβά ξεχύθηκε τελικά πάνω στα έθνη των διωκτών. Η αρχαία ιστορία δείχνει ότι τα έθνη τα οποία κακομεταχειρίστηκαν με μοχθηρία τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά στην αρχαιότητα δεν ευημέρησαν από εκεί και έπειτα· υπέστησαν καταστροφή. Πού είναι σήμερα λοιπόν; Αυτή η καταστροφική εξέλιξη δεν ήταν απλώς η φυσική τροπή των παγκόσμιων υποθέσεων, χωρίς την ύπαρξη κάποιου σχεδίου από μια ανώτερη πηγή. Ήταν το προϊόν της θεϊκής αγανάκτησης εναντίον τους. Η αξία του διδάγματος το οποίο αντλούμε από όλα αυτά είναι κάτι που δεν πρέπει να παραβλέψουμε εμείς σήμερα.
48. (α) Τίνος διώκτης έγινε η Ρώμη τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., και πώς συνέχισε σε αυτόν το ρόλο της; (β) Σήμερα είναι η κεφαλή ποιου τμήματος του Χριστιανικού κόσμου;
48 Τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, ήρθε σε ύπαρξη ο πνευματικός Ισραήλ υπό την ηγεσία του θεόσταλτου Μεσσία, του Ιησού από τη Βηθλεέμ του Ιούδα. Έτσι εκτοπίστηκε το έθνος του φυσικού, περιτμημένου Ισραήλ. Όπως ο Ισμαήλ εκτοπίστηκε από τον Ισαάκ, τον πραγματικό κληρονόμο του Αβραάμ, και έγινε διώκτης του Ισαάκ, έτσι και ο φυσικός Ισραήλ δίωξε τους μαθητές του Χριστού που αποτελούσαν τον πνευματικό Ισραήλ. Ο φυσικός Ισραήλ πλήρωσε για αυτό: η άγια πόλη του, η Ιερουσαλήμ, καταστράφηκε το έτος 70 Κ.Χ. και οι επιζώντες της επαρχίας του Ιούδα διασπάρθηκαν, κυρίως λόγω του ότι σύρθηκαν αιχμάλωτοι. (Γαλάτες 4:21-31· 1 Θεσσαλονικείς 2:14-16· Γένεση 21:1-14) Μετά τον εμπρησμό της Ρώμης το έτος 64 Κ.Χ., η Ρώμη πήρε τη σκυτάλη στο διωγμό του Χριστιανικού πνευματικού Ισραήλ. Συνέχισε αυτόν το διωγμό, όχι μόνο ως ερωμένη της ειδωλολατρικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και ως θρησκευτική ερωμένη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χάθηκε στις ημέρες του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Ωστόσο, η Ρώμη συνεχίζει να είναι η κεφαλή του μεγαλύτερου, του ισχυρότερου, του πολυπληθέστερου τμήματος του Χριστιανικού κόσμου. Αλλά με αυτή της την ιδιότητα, η Ρώμη έχει αρχίσει να “τρέμει”.
49. Ποια Παγκόσμια Δύναμη διαδέχθηκε τη Ρώμη στο ρόλο του διώκτη, και μέσω τίνος και πότε προειπώθηκε αυτό;
49 Το δέκατο όγδοο αιώνα, η Ρώμη, ως η Έκτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, αναγκάστηκε να υποκλιθεί μπροστά στη Βρετανική Αυτοκρατορία, ως την Έβδομη και Μεγαλύτερη Παγκόσμια Δύναμη των Βιβλικών προφητειών. Το υπόμνημά της αποκαλύπτει ότι και αυτή υπήρξε ένοχη διωγμού και διασποράς του πνευματικού Ισραήλ του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Σε αυτό είχαν συμμετοχή και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες ενσωματώθηκαν αργότερα στην Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη δημιουργώντας τη δυαδική Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη. Ένας τέτοιος διωγμός μαινόταν φανερά εναντίον του υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ναι, και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτό είχε προειπωθεί παραστατικά μέσω προφητικών συμβολισμών στον εξόριστο προφήτη Δανιήλ «το τρίτο έτος της βασιλείας του Βαλτάσαρ του βασιλιά», δηλαδή πριν από την πτώση της αρχαίας Βαβυλώνας, άρα λοιπόν, είκοσι και πλέον χρόνια πριν από το όραμα του προφήτη Ζαχαρία για τα τέσσερα κέρατα και τους τέσσερις τεχνίτες. (Δανιήλ 8:1, 9-12, 23-26) Συνεπώς, ο Ιεχωβά γνώριζε ότι 2.490 και πλέον χρόνια μετά το όραμα του Ζαχαρία θα ήταν απαραίτητοι οι συμβολικοί του «τεχνίτες» για να «ρίξουν κάτω τα κέρατα των εθνών».
50. Εκτός από την Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη, ποια άλλα «κέρατα» είχαν ανάμειξη στο διωγμό των πνευματικών Ισραηλιτών τα πιο πρόσφατα χρόνια;
50 Στους σύγχρονους καιρούς, όχι μόνο η δικέρατη αγγλοαμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμη αλλά και άλλα σύγχρονα συμβολικά «κέρατα» είχαν ανάμειξη στη διασπορά του πνευματικού Ισραήλ μέσω διωγμών και καταπίεσης. Ένα από τα πιο αποτρόπαια παραδείγματα στα πιο πρόσφατα χρόνια ήταν η σαδιστική κακομεταχείριση που υπέστησαν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στο Τρίτο Γερμανικό Ράιχ, υπό τον Ναζί Φύρερ Αδόλφο Χίτλερ μεταξύ των ετών 1933 και 1945 Κ.Χ. Οι υπόλοιπες Δυνάμεις του Άξονα συνέπραξαν με αυτόν στη μοχθηρή καταπίεση των πνευματικών Ισραηλιτών και των αφιερωμένων συντρόφων τους. Μετά από αυτό, άλλα πολιτικά «κέρατα» τα οποία συνθέτουν το «βασιλιά του βορρά» έχουν σπρώξει, έχουν «τρυπήσει» και έχουν απειλήσει τους πιστούς λάτρεις του Ιεχωβά.
51. Πότε και από ποιον προειπώθηκε ο διωγμός που θα υποκινούσε ο «βασιλιάς του βορρά», και κατά συνέπεια τι είχε υπόψη του ο Ιεχωβά για το διωγμό;
51 «Το τρίτο έτος του Κύρου, του βασιλιά της Περσίας», μετά την πτώση της Βαβυλώνας, ο άγγελος του Ιεχωβά προείπε στον προφήτη Δανιήλ ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά θα αντιμετώπιζαν πράγματι τέτοιον διωγμό από το συμβολικό «βασιλιά του βορρά» στην εποχή μας. (Δανιήλ 10:1, 18-21· 11:29-36, 44, 45) Από αυτό γίνεται φανερό ότι ο Ιεχωβά είχε υπόψη του, όχι μόνο τα «κέρατα» που δίωκαν τον τυπικό του λαό στο παρελθόν, αλλά και τα «κέρατα» που θα δίωκαν τον αντιτυπικό του λαό στο μέλλον, στους καιρούς μας.
52. Ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε, λοιπόν, μια παλιότερη περίπτωση από την ιστορία του τυπικού του λαού για να προειδοποιήσει ποιους σήμερα, και πώς φαίνεται κάτι τέτοιο από το όραμα του Ιωάννη στα εδάφια Αποκάλυψη 7:1-3;
52 Ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε, λοιπόν, μια παλιότερη περίπτωση διωγμού σε βάρος του τυπικού του λαού για να προειδοποιήσει τα σύγχρονα έθνη τα οποία «υψώνουν κέρας» εναντίον της δικαιωματικής πνευματικής επικράτειας των πιστών του λάτρεων. Εναντίον όλων αυτών των εθνών επρόκειτο να χρησιμοποιήσει τους συμβολικούς «τεχνίτες» του. Το γεγονός ότι οι «τεχνίτες» του οράματος είναι τέσσερις μάς υπενθυμίζει κάτι που είδε σε όραμα ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης στα τέλη του πρώτου αιώνα Κ.Χ. Ο ίδιος το περιγράφει, λέγοντας: «Έπειτα από αυτό, είδα τέσσερις αγγέλους να στέκονται πάνω στις τέσσερις γωνιές της γης, κρατώντας σφιχτά τους τέσσερις ανέμους της γης, για να μη φυσήξει άνεμος πάνω στη γη ούτε πάνω στη θάλασσα ούτε πάνω σε κανένα δέντρο. Και είδα άλλον άγγελο να ανεβαίνει από την ανατολή του ήλιου έχοντας σφραγίδα του ζωντανού Θεού· και αυτός φώναξε με δυνατή φωνή στους τέσσερις αγγέλους στους οποίους επιτράπηκε να βλάψουν τη γη και τη θάλασσα, λέγοντας: “Μη βλάψετε τη γη ούτε τη θάλασσα ούτε τα δέντρα, μέχρι να σφραγίσουμε τους δούλους του Θεού μας στα μέτωπά τους”».—Αποκάλυψη 7:1-3.
53. Τι θα επιφέρει στα «τέσσερα κέρατα» η εξαπόλυση των “τεσσάρων ανέμων”, αλλά τι είναι αυτό που ενισχύει τους διωκόμενους λάτρεις του Ιεχωβά να υπομείνουν;
53 Η εξαπόλυση των τεσσάρων ανέμων θα επιφέρει μια παγκόσμια θύελλα, η οποία θα βλάψει όλα τα έθνη της γης και θα καταστρέψει τα συμβολικά «κέρατα» που έχουν υψώσει αυτά εναντίον των πνευματικών Ισραηλιτών, οι οποίοι είναι σφραγισμένοι με τη «σφραγίδα του ζωντανού Θεού». Αυτό θα έχει συνέπειες ανάλογες με εκείνες που προεικονίστηκαν από την κατασυντριβή την οποία θα προξενούσαν με τα σφυριά τους στα συμβολικά «τέσσερα κέρατα» όλων των εθνών οι «τέσσερις τεχνίτες». Σε αντιδιαστολή με όλα τα «ελέη» με τα οποία επιστρέφει ο Ιεχωβά στους διωκόμενους λάτρεις του βρίσκεται η εκτέλεση των ανήλεων κρίσεών του η οποία θα έρθει πάνω στους διώκτες τους. Θέτοντας πλήρη εμπιστοσύνη στη διαβεβαίωση που δίνει ο Θεός για αυτό το γεγονός, όλοι οι διωκόμενοι θα ενισχυθούν να υπομείνουν μέχρι το τέλος.
-
-
Αύξηση και Προστασία της Πρωτεύουσας Οργάνωσης του ΘεούΟ Παράδεισος Αποκαθίσταται για την Ανθρωπότητα—Μέσω της Θεοκρατίας!
-
-
Κεφάλαιο 9
Αύξηση και Προστασία της Πρωτεύουσας Οργάνωσης του Θεού
1. (α) Ποιος είναι ο μεγαλύτερος Οργανωτής; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ρωμαίους 1:19, 20, τι θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί τα νοήμονα πλάσματα στη γη σχετικά με αυτόν τον Οργανωτή;
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ οργανωτής που υπήρξε ποτέ είναι «Η Πρώτη Μεγάλη Αιτία», ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί. Οι απαράμιλλες οργανωτικές του ικανότητες καταδεικνύονται πολύ καλά από όλα τα έργα του στον ουρανό και στη γη. Στη Ρώμη του πρώτου αιώνα υπήρχαν κάποιοι που λάτρευαν, όχι τον εθνικό θεό Ζούπιτερ, αλλά τον ζωντανό Παντοδύναμο Θεό. Σε εκείνους τους λάτρεις γράφτηκαν γύρω στα μέσα του πρώτου αιώνα Κ.Χ. τα ακόλουθα: «Ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό είναι φανερό ανάμεσά τους, γιατί ο Θεός το φανέρωσε σε αυτούς. Διότι οι αόρατες ιδιότητές του, δηλαδή η αιώνια δύναμη και η Θειότητά του, βλέπονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα, επειδή γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί, ώστε αυτοί είναι αδικαιολόγητοι». (Ρωμαίους 1:19, 20) Από τη δημιουργία του κόσμου της ανθρωπότητας και μετά, οι νοήμονες άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί ότι υπήρχε ένας Δημιουργός, ο Θεός, παρά το γεγονός ότι εκείνος ήταν αόρατος και παρά το γεγονός ότι δεν είχε μιλήσει σε κανέναν τους από το αόρατο βασίλειο. Από τα ορατά έργα που έφτιαξε και διευθέτησε τόσο εύτακτα, θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί ότι είναι τέλειος Οργανωτής.
2, 3. (α) Τι βάση έχουμε για να πιστεύουμε ότι Εκείνος θα οργάνωνε τα νοήμονα πλάσματά του, καθένα από τα οποία είχε τη δική του διάνοια; (β) Ποια προειδοποίηση έδωσε μέσω του Ενώχ σχετικά με την αόρατη ουράνια οργάνωσή του;
2 Εφόσον αυτός ο Θεός μπορούσε τόσο τέλεια να οργανώνει μη νοήμονα δημιουργήματα στους ορατούς ουρανούς και στο καταπληκτικό οικολογικό σύστημα της γης, μπορούσε και επρόκειτο επίσης να οργανώσει όλα τα ζωντανά, νοήμονα δημιουργήματά του. Ο σκοπός για τον οποίο θα οργάνωνε αυτά τα δημιουργήματά του, καθένα από τα οποία είχε τη δική του διάνοια, ήταν για να υπάρχει παγκόσμια ειρήνη και αρμονία και για να αποτρέψει την αναρχία. Ο ίδιος έδωσε ορατή απόδειξη των οργανωτικών του ικανοτήτων πριν από τρεις χιλιάδες τετρακόσια και πλέον χρόνια, όταν οργάνωσε το έθνος του Ισραήλ στο Όρος Σινά της Αραβίας και του έδωσε έναν κώδικα νόμων, ανάλογο του οποίου δεν είχε να επιδείξει κανένα από όλα τα ειδωλολατρικά έθνη. Επί ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα πριν από αυτό, είχε μια αόρατη οργάνωση η οποία αποτελούνταν από ουράνια πνευματικά πλάσματα. Ο Ενώχ, έβδομος κατά σειρά στη γενεαλογική γραμμή του πρώτου ανθρώπου, έδωσε σε εμάς εδώ στη γη μια προειδοποίηση αναφορικά με αυτή την αόρατη οργάνωση, λέγοντας:
3 «Δείτε! Ήρθε ο Ιεχωβά με τις άγιες μυριάδες του να εκτελέσει κρίση εναντίον όλων και να καταδικάσει όλους τους ασεβείς για όλες τις ασεβείς πράξεις τους που έκαναν με ασεβή τρόπο, και για όλα τα συνταρακτικά πράγματα που είπαν εναντίον του ασεβείς αμαρτωλοί».—Ιούδα 14, 15· Γένεση 5:18-24· Εβραίους 11:5.
4. Πότε ήταν η ανθρωπότητα τμήμα της παγκόσμιας οργάνωσης του Θεού, πότε έπαψε να αποτελεί τμήμα της, και πότε θα αποκατασταθεί η ανθρωπότητα ως τμήμα εκείνης της οργάνωσης;
4 Ο τέλειος άντρας και η τέλεια γυναίκα στον κήπο της Εδέμ, τον οποίο φύτεψε ο Ιεχωβά Θεός προορίζοντάς τον για κατοικία τους, αποτελούσαν τμήμα της παγκόσμιας οργάνωσής Του. Ήταν το επίγειο ορατό τμήμα της. Και εφόσον η γη αναφέρεται ως το υποπόδιο του Ιεχωβά, του οποίου ο θρόνος βρίσκεται στους ουρανούς, ο τέλειος άντρας και η τέλεια γυναίκα ήταν το κατώτερο τμήμα της παγκόσμιας οργάνωσής του. (Ησαΐας 66:1) Όταν ο άνθρωπος εκδιώχθηκε από τον κήπο της Εδέμ επειδή αμάρτησε στασιάζοντας εναντίον του Ιεχωβά Θεού, εκδιώχθηκε από την άγια παγκόσμια οργάνωση του Θεού. Άγια χερουβείμ από την αόρατη οργάνωσή του στάθηκαν στην είσοδο του κήπου της Εδέμ αποτρέποντας έτσι τον ανυπάκουο άντρα και την ανυπάκουη γυναίκα από το να ξαναγυρίσουν εκεί. (Γένεση 3:1-24) Όταν η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού αποκαταστήσει στη γη έναν Παράδεισο όμοιο με τον κήπο της Εδέμ, υπάκουα άτομα από όλη την ανθρωπότητα θα εξυψωθούν σε ανθρώπινη τελειότητα και αγιότητα, και στη συνέχεια ο Ιεχωβά Θεός, ο μεγάλος Οργανωτής, θα κάνει και πάλι το ανθρώπινο γένος τμήμα της παγκόσμιας οργάνωσής του. (Λουκάς 23:43) Τότε θα υπάρχει απόλυτη αρμονία μεταξύ ουρανού και γης.
5. Τι σκοπεύει να θέσει ο Θεός πάνω από όλη τη νοήμονα δημιουργία του, και από πού παίρνονται αυτοί που θα συμμετάσχουν σε αυτό;
5 Ο τέλειος Οργανωτής έχει περισσότερα υπόψη του από το να αποκαταστήσει απλώς το επίγειο ορατό τμήμα της παγκόσμιας οργάνωσής του. Στο Βιβλίο όπου βρίσκονται καταγραμμένοι οι σκοποί του, στην Αγία Γραφή, μας πληροφορεί για το μεγαλειώδη σκοπό που έχει να ιδρύσει μια πρωτεύουσα οργάνωση η οποία να δεσπόζει πάνω σε όλα τα νοήμονα πλάσματά του. Λογικά, αυτή η πρωτεύουσα οργάνωση θα βρίσκεται στους αγίους ουρανούς, και ανώτερός της θα είναι μόνο ο ίδιος ο Ύψιστος Θεός. Το πιο αξιοσημείωτο μάλιστα είναι ότι εκείνοι τους οποίους παίρνει Αυτός για να αποτελέσουν την πρωτεύουσα οργάνωσή του έχουν εκλεγεί ανάμεσα από τους ανθρώπους εδώ στο υποπόδιο του Θεού, στη γη. Τι εξύψωση για αυτούς! Στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής έχουμε μια απεικόνιση αυτού του γεγονότος.
6. Στις ημέρες του Δαβίδ, ποια έγινε η πρωτεύουσα της ορατής οργάνωσης του Ιεχωβά, και πώς ισχυροποιήθηκε ο πρωτεύων ρόλος της στις ημέρες του Δαβίδ;
6 Θυμόμαστε ότι στις ημέρες του Βασιλιά Δαβίδ, όταν το έθνος του Ισραήλ ήταν η ορατή θεοκρατική οργάνωση του Ιεχωβά Θεού, η πόλη της Ιερουσαλήμ έγινε η βασιλική πρωτεύουσα αυτής της θεοκρατικής οργάνωσης. (2 Σαμουήλ 5:1-10) Ο πρωτεύων ρόλος της πόλης της Ιερουσαλήμ ισχυροποιήθηκε πάρα πολύ όταν η Κιβωτός της Διαθήκης του Ιεχωβά μεταφέρθηκε στην Ιερουσαλήμ, όπου στεγάστηκε σε μια σκηνή κοντά στο ανάκτορο του Βασιλιά Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 6:11-14· 7:1-3) Μέσω του πνεύματός του ο Ιεχωβά είχε σαν θρόνο του εκείνη την ιερή σκηνή ως ο αόρατος ουράνιος Βασιλιάς του Ισραήλ.
7-10. (α) Το όνομα ποιας πόλης εφαρμόζεται στην πρωτεύουσα οργάνωση του Θεού; (β) Πώς καταδεικνύει ο απόστολος Ιωάννης την εφαρμογή αυτού του ονόματος, και πώς περιγράφει την πρωτεύουσα οργάνωση;
7 Κατάλληλα, λοιπόν, το όνομα της επίγειας Ιερουσαλήμ εφαρμόζεται στην πρωτεύουσα οργάνωση του Ιεχωβά. Μόνο που αυτή αποκαλείται, ασφαλώς, Νέα Ιερουσαλήμ. Η Αγία Γραφή δεν θα μπορούσε να είναι πλήρης αν δεν είχε φερθεί στην προσοχή μας αυτό το ένδοξο γεγονός. Στην Αποκάλυψη, στο εικοστό πρώτο κεφάλαιο, γίνεται η εφαρμογή αυτού του ονόματος και προσδιορίζεται η ταυτότητα της οργάνωσης στην οποία εφαρμόζεται αυτό. Ο ηλικιωμένος Χριστιανός απόστολος Ιωάννης γράφει σχετικά με αυτό και μας λέει:
8 «Και είδα νέο ουρανό και νέα γη· διότι ο προηγούμενος ουρανός και η προηγούμενη γη είχαν παρέλθει, και η θάλασσα δεν υπάρχει πια. Και είδα την άγια πόλη, τη Νέα Ιερουσαλήμ, να κατεβαίνει από τον ουρανό, από τον Θεό, και να είναι ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για το σύζυγό της. Τότε άκουσα μια δυνατή φωνή από το θρόνο να λέει: “Δείτε! Η σκηνή του Θεού είναι με τους ανθρώπους, και αυτός θα κατοικεί μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του. Και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει”.
9 »Και ήρθε ένας από τους εφτά αγγέλους που είχαν τις εφτά κούπες οι οποίες ήταν γεμάτες με τις εφτά τελευταίες πληγές, και μίλησε μαζί μου και είπε: “Έλα εδώ, θα σου δείξω τη νύφη, τη σύζυγο του Αρνιού”. Με μετέφερε, λοιπόν, μέσω της δύναμης του πνεύματος σε ένα μεγάλο και ψηλό βουνό, και μου έδειξε την άγια πόλη Ιερουσαλήμ που κατέβαινε από τον ουρανό, από τον Θεό, και είχε τη δόξα του Θεού. Η ακτινοβολία της ήταν όμοια με μια πολυτιμότατη πέτρα, σαν πέτρα ίασπη που λάμπει καθαρά σαν κρύσταλλο. Είχε ένα μεγάλο και ψηλό τείχος και είχε δώδεκα πύλες, και στις πύλες δώδεκα αγγέλους, και ονόματα ήταν χαραγμένα, τα οποία είναι τα ονόματα των δώδεκα φυλών των γιων του Ισραήλ. Στην ανατολή ήταν τρεις πύλες, και στο βορρά τρεις πύλες, και στο νότο τρεις πύλες, και στη δύση τρεις πύλες. Το τείχος της πόλης είχε, επίσης, δώδεκα θεμέλιες πέτρες, και πάνω σε αυτές τα δώδεκα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνιού.
10 »Και δεν είδα ναό μέσα σε αυτήν, γιατί ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος είναι ο ναός της, καθώς και το Αρνί. Και η πόλη δεν χρειάζεται τον ήλιο ούτε τη σελήνη να λάμπουν πάνω της, γιατί τη φώτισε η δόξα του Θεού, και το λυχνάρι της ήταν το Αρνί. Και τα έθνη θα περπατήσουν μέσω του φωτός της, και οι βασιλιάδες της γης θα φέρουν τη δόξα τους σε αυτήν. Και οι πύλες της δεν θα κλειστούν καθόλου την ημέρα, γιατί νύχτα δεν θα υπάρχει εκεί. Και θα φέρουν τη δόξα και την τιμή των εθνών σε αυτήν. Αλλά οτιδήποτε δεν είναι ιερό και οποιοσδήποτε εμμένει σε αηδιαστικό πράγμα και ψέμα δεν πρόκειται να μπει σε αυτήν· μόνο εκείνοι που είναι γραμμένοι στο ρόλο της ζωής του Αρνιού θα μπουν».—Αποκάλυψη 21:1-4, 9-14, 22-27.
11. Ποιο σώμα εξεικονίζει η Νέα Ιερουσαλήμ, ποιας εθνικότητας είναι τα μέλη της και πόσο υψηλό είναι το αξίωμά τους;
11 Δεν υπάρχει αμφιβολία. Εκείνη η «άγια πόλη», η Νέα Ιερουσαλήμ, εξεικονίζει την καθαρή, αμόλυντη, άγια Χριστιανική εκκλησία. Αυτή αποτελείται αποκλειστικά από πνευματικούς Ισραηλίτες, οι οποίοι είναι εσωτερικά Ιουδαίοι, περιτμημένοι στην καρδιά τους. Είναι αλήθεια βέβαια ότι οι “δώδεκα απόστολοι του Αρνιού” ήταν φυσικοί, περιτμημένοι Ιουδαίοι, ή Ισραηλίτες· αλλά από την ημέρα της γιορτής της Πεντηκοστής του έτους 33 Κ.Χ. και έπειτα έγιναν όλοι πνευματικοί Ισραηλίτες, ή Ιουδαίοι, γιατί τότε εκχύθηκε πάνω τους το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά μέσω του Αρνιού, του Ιησού Χριστού. (Πράξεις 1:12 ως 2:42) Αυτοί οι πνευματικοί Ισραηλίτες αριθμούν 144.000 (12 × 12 × 1.000) και είναι κατανεμημένοι, σαν να λέγαμε, σε δώδεκα φυλές τα ονόματα των οποίων είναι χαραγμένα πάνω από τις δώδεκα πύλες της Νέας Ιερουσαλήμ. (Αποκάλυψη 7:4-8) Το γεγονός ότι αποκαλούνται «βασιλιάδες της γης» επισύρει την προσοχή στην επίσημη θέση που κατέχουν. (Αποκάλυψη 20:4, 6) Βρίσκονται σε υψηλότερη θέση από «τα έθνη» στη γη τα οποία περπατούν μέσω του φωτός της Νέας Ιερουσαλήμ.—Αποκάλυψη 5:10.
12, 13. (α) Στην περιγραφή που κάνει η Αποκάλυψη, τι δείχνει ότι η Νέα Ιερουσαλήμ πρόκειται να είναι μια πρωτεύουσα οργάνωση; (β) Με ποιον τρόπο προσδιορίζει την ταυτότητα του συζύγου της νύφης ένας από αυτούς που αποτελούν τις συμβολικές θεμέλιες πέτρες;
12 Το όνομα Νέα Ιερουσαλήμ δείχνει ότι επρόκειτο για μια πρωτεύουσα οργάνωση, όμοια με την Ιερουσαλήμ των ημερών του Βασιλιά Δαβίδ και του γιου του, του Βασιλιά Σολομώντα. Αλλά τι είναι αυτό που καταδεικνύει ότι η Νέα Ιερουσαλήμ, που απαρτίζεται από 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτες, θα ήταν η πρωτεύουσα οργάνωση η οποία θα δέσποζε πάνω σε ολόκληρη τη δημιουργία του Ιεχωβά; Το εξής: Η Νέα Ιερουσαλήμ αποκαλείται “νύφη, σύζυγος του Αρνιού”. (Αποκάλυψη 21:2, 9· 22:17) Σε αυτό το συμβολικό Αρνί λέγονται τα ακόλουθα: «Σφάχτηκες και με το αίμα σου αγόρασες άτομα για τον Θεό από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος, και τους έκανες να είναι βασιλεία και ιερείς στον Θεό μας, και αυτοί θα κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες». (Αποκάλυψη 5:9, 10) Αυτό το πρώην σφαγμένο Αρνί είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Ιεχωβά Θεού. Σε αρμονία με αυτό το γεγονός, ένας από τους “δώδεκα αποστόλους του Αρνιού” έγραψε στους συγχριστιανούς του αναφέροντας τα ακόλουθα:
13 «Δεν ελευθερωθήκατε με φθαρτά πράγματα, με ασήμι ή χρυσάφι, από το άκαρπο είδος της πατροπαράδοτης διαγωγής σας. Αλλά ελευθερωθήκατε με πολύτιμο αίμα, όμοιο με το αίμα ενός αρνιού που δεν έχει ψεγάδια και κηλίδες, ναι, του Χριστού».—1 Πέτρου 1:18, 19· 1 Κορινθίους 5:7.
14, 15. (α) Ποιος είναι η Κεφαλή της νύφης και συζύγου; (β) Ποια κληρονομιά των μελών που συναποτελούν αυτή τη νύφη και σύζυγο εξυψώνει τη θέση της, και ποια είναι η θέση του Συζύγου της σύμφωνα με όσα δηλώνει ο Πέτρος;
14 Ως σύζυγος, το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός, είναι η κεφαλή της νύφης και συζύγου του, της Νέας Ιερουσαλήμ: «ο σύζυγος είναι κεφαλή της γυναίκας του». (Εφεσίους 5:23) Ωστόσο, η νύφη και σύζυγος απαρτίζεται από γεννημένους από το πνεύμα γιους του Θεού, οι οποίοι δεν είναι μόνο “κληρονόμοι του Θεού” αλλά και “συγκληρονόμοι με τον Χριστό”. (Ρωμαίους 8:16-18) Αυτή η κληρονομιά εξυψώνει τη θέση της νύφης και συζύγου, η οποία μοιράζεται με το σύζυγό της τη δόξα και την τιμή που απολαμβάνει αυτός στους ουρανούς. Ποια είναι, λοιπόν, η ουράνια θέση του “συζύγου” της, που είναι το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός; Ο Πέτρος, ένας από τους “δώδεκα αποστόλους του Αρνιού”, λέει για αυτόν:
15 «Ο Χριστός πέθανε μία φορά για πάντα σχετικά με αμαρτίες, ένας δίκαιος για αδίκους, για να σας οδηγήσει στον Θεό, καθώς θανατώθηκε ως σάρκα, αλλά ζωοποιήθηκε ως πνεύμα . . . μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι στα δεξιά του Θεού, γιατί πήγε στον ουρανό· και άγγελοι και εξουσίες και δυνάμεις υποτάχθηκαν σε αυτόν».—1 Πέτρου 3:18, 21, 22.
16. Σε τι περαιτέρω λεπτομέρειες υπεισέρχεται ο Παύλος, στα εδάφια Φιλιππησίους 2:5-11, όσον αφορά την τωρινή θέση του Συζύγου της νύφης;
16 Σε άλλους “συγκληρονόμους με τον Χριστό” ο απόστολος Παύλος αναφέρει ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες, λέγοντας: «Να διατηρείτε αυτή τη διανοητική στάση μέσα σας η οποία ήταν και μέσα στον Χριστό Ιησού, ο οποίος, αν και υπήρχε με μορφή Θεού, δεν διανοήθηκε κάποια αρπαγή, δηλαδή το να είναι ίσος με τον Θεό. Όχι! Αλλά άδειασε τον εαυτό του και πήρε μορφή δούλου και έγινε όμοιος με τους ανθρώπους. Και όταν βρέθηκε ως άνθρωπος κατά το σχήμα, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού. Γι’ αυτόν το λόγο και ο Θεός τον εξύψωσε σε ανώτερη θέση και του έδωσε με καλοσύνη το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη και εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού του Πατέρα».—Φιλιππησίους 2:5-11.
17. (α) Σε ποια θέση έθεσε τον Γιο του Θεού αυτή η εξύψωση, και πώς δημιούργησε ο Θεός μια πρωτεύουσα «οργάνωση»; (β) Αναφορικά με το ιερατείο, τι θέσεις κατέχουν αντίστοιχα ο Ιησούς Χριστός και εκείνοι που απαρτίζουν τη νύφη και σύζυγό του;
17 Κανένα πλάσμα δεν θα μπορούσε να φτάσει ψηλότερα από τα «δεξιά του Θεού», και η «ανώτερη θέση» στην οποία τον εξύψωσε ο Θεός ήταν αυτή η θέση στα δεξιά του. (Ψαλμός 110:1· Πράξεις 2:34-36· Εβραίους 1:3, 13· 8:1, 2· 10:12, 13· 12:2) Αυτό έθεσε το Αρνί, τον Ιησού Χριστό, σε μια πρωτεύουσα θέση, πάνω από όλη την υπόλοιπη δημιουργία του Θεού. Φυσικά, το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός, δεν συνιστά από μόνος του μια «οργάνωση». Αλλά εφόσον ο Ιεχωβά Θεός τού δίνει μια νύφη και σύζυγο, δηλαδή την εκκλησία των 144.000 συγκληρονόμων, ο Ύψιστος Θεός δημιουργεί μια πρωτεύουσα οργάνωση η οποία δεσπόζει πάνω σε όλη την άγια παγκόσμια οργάνωσή του. Σε αυτή την πρωτεύουσα οργάνωση την οποία ιδρύει το Υπέρτατο Ον, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αρχιερέας Του και η τάξη της νύφης και συζύγου είναι 144.000 υφιερείς, ένα «βασιλικό ιερατείο». (1 Πέτρου 2:9) Σύμφωνα με τη Γραφή, λοιπόν, και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά έχει τώρα μια πρωτεύουσα οργάνωση, μέσω της οποίας πολιτεύεται με όλη την υπόλοιπη παγκόσμια οργάνωσή του.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΟΡΑΜΑ
18, 19. (α) Σύμφωνα με το προηγούμενο όραμα του Ζαχαρία, τι χρειαζόταν να γίνει για την Ιερουσαλήμ; (β) Στο τρίτο του όραμα, τι ήθελε να κάνει ο άντρας με το μετρικό σχοινί;
18 Αυτή η βασισμένη στις Γραφές κατανόηση γύρω από την πρωτεύουσα οργάνωση του Ιεχωβά, στην οποία προσδίδεται το όνομα Ιερουσαλήμ, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το τρίτο όραμα που έλαβε ο προφήτης Ζαχαρίας την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα (Σεβάτ), εκείνη την εξαίσια ημέρα του έτους 519 Π.Κ.Χ. Ο Ζαχαρίας είχε μόλις λάβει το όραμα για τους τέσσερις τεχνίτες, τους οποίους έστειλε ο Ιεχωβά «για να ρίξουν κάτω τα κέρατα των εθνών που υψώνουν κέρας εναντίον της γης του Ιούδα, προκειμένου να τη διασπείρουν». Αυτή, λοιπόν, η διασπορά περιλάμβανε την Ιερουσαλήμ, η οποία κατά συνέπεια θα έπρεπε να επανασυναχθεί στον ορισμένο καιρό του Ιεχωβά, όταν εκείνος θα “επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ με ελέη”. (Ζαχαρίας 1:14-21) Οπότε το θέμα του τρίτου οράματος του Ζαχαρία έρχεται ως λογική συνέχεια. Να πώς εκτυλίσσεται αυτό το όραμα:
19 «Και στη συνέχεια σήκωσα τα μάτια μου και είδα έναν άντρα και στο χέρι του είχε ένα μετρικό σχοινί. Εγώ, λοιπόν, είπα: “Πού πηγαίνεις;” Και εκείνος μου είπε: “Να μετρήσω την Ιερουσαλήμ, για να δω πόσο είναι το πλάτος της και πόσο είναι το μήκος της”».—Ζαχαρίας 2:1, 2.
20. (α) Τι μαρτυρούσε για τον άντρα το νεαρό της ηλικίας του; (β) Τι ήταν αυτό που θα μπορούσε να μετρήσει ο νεαρός, εφόσον τα τείχη της Ιερουσαλήμ δεν είχαν ακόμη ανοικοδομηθεί;
20 Αυτός που κρατούσε το μετρικό σχοινί ήταν, όπως αποδείχτηκε, νεαρός και φυσικά είχε πολλά ακόμη να μάθει, πολλά να πληροφορηθεί. Με όλη τη ζωντάνια της νιότης ενδιαφερόταν για την πλήρη αποκατάσταση της Ιερουσαλήμ και ανυπομονούσε να δει πόσο μεγάλη θα γινόταν ή πόση έκταση έπρεπε να καταλάβει. Γι’ αυτό και κρατούσε το μετρικό σχοινί. Αυτό που θα μπορούσε να μετρήσει ήταν, αν μη τι άλλο, η έκταση την οποία καταλάμβανε η Ιερουσαλήμ εκείνο το έτος, το 519 Π.Κ.Χ. Ωστόσο τα τείχη της πόλης δεν είχαν ακόμη ανοικοδομηθεί, και θα περνούσε πολύς καιρός μέχρι να ανοικοδομηθούν. Πολύ αργότερα, τον ένατο σεληνιακό μήνα (Χισλέβ) του έτους 456 Π.Κ.Χ., εξήντα τρία και πλέον χρόνια μετά, μια είδηση που έφτασε στην περσική πρωτεύουσα, στα Σούσα, έλεγε: «Το τείχος της Ιερουσαλήμ είναι γκρεμισμένο, και οι πύλες της έχουν καεί με φωτιά». (Νεεμίας 1:1-3) Επομένως, η Ιερουσαλήμ του 519 Π.Κ.Χ. ίσως δεν είχε φτάσει ακόμη τα όρια της προηγούμενης πόλης, πριν από την εξορία. Ίσως, πάλι, η αποκαταστημένη πόλη να επεκτεινόταν πέρα από εκείνα τα παλιότερα όρια. Ο νεαρός με το μετρικό σχοινί μπορεί να είχε υπόψη του να μετρήσει ποια θα ήταν τα τελικά όρια της δεύτερης Ιερουσαλήμ.
21. Τι συμβουλή είπε ο ένας άγγελος να δώσει στον νεαρό με το μετρικό σχοινί ο άλλος άγγελος;
21 Ήταν κατάλληλο να θέλει ένας ενθουσιώδης νεαρός να θέσει τα όρια της Ιερουσαλήμ στην οποία επέστρεφε με ελέη ο Ιεχωβά; Ας το δούμε αυτό από τα όσα αναφέρει στη συνέχεια ο Ζαχαρίας: «Και ο άγγελος που μιλούσε μαζί μου εξερχόταν, και ένας άλλος άγγελος εξερχόταν για να τον συναντήσει. Τότε του είπε: “Τρέξε, μίλησε στον νεαρό εκεί πέρα, λέγοντας: «“Σαν ανοιχτή ύπαιθρος θα κατοικηθεί η Ιερουσαλήμ, λόγω του πλήθους των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων που θα υπάρχουν στο μέσο της. Και εγώ θα γίνω για αυτήν”, λέει ο Ιεχωβά, “τείχος φωτιάς ολόγυρα, και δόξα θα γίνω στο μέσο της”»”».—Ζαχαρίας 2:3-5.
22. Με βάση τα όσα έλαβαν χώρα στις ημέρες του Κυβερνήτη Νεεμία καθώς και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ., μήπως πρέπει να συμπεράνουμε ότι αυτές οι πληροφορίες που δόθηκαν στον νεαρό είχαν κυριολεκτική σημασία;
22 Άραγε, μιλούσε εδώ ο Ιεχωβά των στρατευμάτων για την κατά γράμμα, επίγεια Ιερουσαλήμ των ημερών του Ζαχαρία; Τα μετέπειτα γεγονότα δείχνουν σαφώς ότι δεν μιλούσε για αυτήν. Γιατί όχι; Επειδή η Ιερουσαλήμ έπαψε να κατοικείται «σαν ανοιχτή ύπαιθρος». Εξήντα τέσσερα χρόνια αργότερα, τα τείχη της Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθηκαν πλήρως υπό την ηγεσία του Κυβερνήτη Νεεμία, το 455 Π.Κ.Χ. Επίσης, εκείνα τα ανοικοδομημένα τείχη είχαν δώδεκα πύλες, όπως αναφέρει ο Κυβερνήτης Νεεμίας. (Νεεμίας 2:3 έως 6:15· 7:1) Στο νότο υπήρχε η Πύλη της Κοιλάδας, η Πύλη των Σωρών της Στάχτης και η Πύλη της Πηγής· στην ανατολή υπήρχε η Πύλη των Υδάτων, η Πύλη των Αλόγων και η Πύλη της Επιθεώρησης· στο βορρά υπήρχε η Πύλη της Φρουράς, η Πύλη των Προβάτων και η Πύλη των Ψαριών· στη δύση υπήρχε η Πύλη της Παλιάς Πόλης, η Πύλη του Εφραΐμ και η Γωνιακή Πύλη. (Νεεμίας 2:13, 14· 3:26, 28, 31· 12:39· 3:32, 3, 6· 2 Χρονικών 25:23) Εκείνη η πόλη καταστράφηκε από τις ρωμαϊκές λεγεώνες το έτος 70 Κ.Χ. (Λουκάς 21:20-24) Η τρίτη Ιερουσαλήμ που υπάρχει σήμερα, το 1972, είναι επίσης περιτειχισμένη και έχει πύλες και στις τέσσερις πλευρές. Δίπλα από αυτήν, όμως, έχει χτιστεί η σύγχρονη Ιερουσαλήμ, της οποίας ο συνολικός πληθυσμός υπολογίζεται γύρω στις 275.000.
23. (α) Πώς είναι προφανές ότι τα εδάφια Ζαχαρίας 2:4, 5 δεν εκπληρώνονται στη σύγχρονη Ιερουσαλήμ; (β) Πού πρέπει να αναζητήσουμε, λοιπόν, την εκπλήρωση της προφητείας;
23 Παρότι η σημερινή Ιερουσαλήμ έχει επεκταθεί και έχει φτάσει πολύ πιο πέρα από την παλιά περιτειχισμένη πόλη, στην “ανοιχτή ύπαιθρο”, κανένας ενημερωμένος παρατηρητής δεν θα υποστήριζε, ούτε ακόμη και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί, ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έχει γίνει για αυτήν «τείχος φωτιάς ολόγυρα» και «δόξα . . . στο μέσο της». Η Ιερουσαλήμ της Δημοκρατίας του Ισραήλ αποβλέπει για προστασία στα Ηνωμένα Έθνη, των οποίων είναι μέλος από το 1949, καθώς και στη στρατιωτική βοήθεια που προσφέρουν στη Δημοκρατία του Ισραήλ διάφορα φιλικά διακείμενα κράτη, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Όλα αυτά μας αναγκάζουν να αναζητήσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ την εκπλήρωση της θεϊκής προφητείας των εδαφίων Ζαχαρίας 2:4, 5. Αυτή η προφητεία αφορά το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, οι οποίοι πρόκειται να γίνουν μέρος της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ υπό τον Μεγαλύτερο Κυβερνήτη Ζοροβάβελ, τον Ιησού Χριστό, αυτής που είναι η πρωτεύουσα οργάνωση της παγκόσμιας οργάνωσης του Ιεχωβά.
24. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ποιοι ήταν οι μόνοι από όσους είχαν επιζήσει στη γη οι οποίοι όφειλαν να ανταποκριθούν στην ενθουσιώδη πρόσκληση των εδαφίων Ησαΐας 60:1-3, λόγω της δόξας του Ιεχωβά;
24 Το μεταπολεμικό έτος 1919 Κ.Χ. υπήρχε εδώ στη γη ένα επιζών υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών το οποίο επιθυμούσε ένθερμα να κηρύξει «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας» παγκόσμια για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. (Ματθαίος 24:14) Αυτό το πιστό υπόλοιπο εκπροσωπούσε την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ υπό τον Χριστό. Λόγω αυτού που εκπροσωπούσαν στη γη, οι πνευματικοί Ισραηλίτες ήταν εκείνοι που όφειλαν να ανταποκριθούν στο ενθουσιώδες προφητικό παράγγελμα: «Να εγερθείς, γυναίκα, να εκπέμψεις φως· γιατί το φως σου ήρθε και η δόξα του Ιεχωβά έλαμψε πάνω σου. Διότι δες! σκοτάδι θα σκεπάσει τη γη και ζόφος τις εθνότητες· πάνω σου, όμως, θα λάμψει ο Ιεχωβά, και η δόξα του θα φανεί πάνω σου. Και έθνη θα έρθουν στο φως σου, και βασιλιάδες στη φωτεινότητα της λάμψης σου. Και οι γιοι εκείνων που σε ταλαιπωρούν θα έρθουν σε εσένα προσκυνώντας· και όλοι όσοι σου συμπεριφέρονται χωρίς σεβασμό θα σκύψουν στα πέλματα των ποδιών σου και θα σε αποκαλέσουν πόλη του Ιεχωβά, Σιών του Αγίου του Ισραήλ.
25. Σε τι βαθμό επρόκειτο να επιταχύνει ο Ιεχωβά την αύξηση της οργάνωσής του;
25 »Όσο δε για το λαό σου, όλοι τους θα είναι δίκαιοι· στον αιώνα θα είναι κάτοχοι αυτής της γης, ο βλαστός του φυτέματός μου, το έργο των χεριών μου, ώστε να μου προσδοθεί ωραιότητα. Ο ελάχιστος θα γίνει χίλιοι και ο λιγοστός κραταιό έθνος. Εγώ, ο Ιεχωβά, θα το επιταχύνω αυτό στον καιρό του».—Ησαΐας 60:1-3, 14, 21, 22.
26. Γιατί ήταν αυτή η ενθουσιώδης πρόσκληση προς τους εκπροσώπους της “πόλης του Ιεχωβά” εξαιρετικά επίκαιρη το 1919 Κ.Χ., και πώς τους είχε δοξάσει ο Ιεχωβά;
26 Αυτή η πρόσκληση προς την πνευματική «πόλη του Ιεχωβά, [τη] Σιών του Αγίου του Ισραήλ», ήταν εξαιρετικά επίκαιρη. Τότε, το έτος 1919 Κ.Χ., οι προοπτικές για τους λαούς της γης διαγράφονταν ζοφερές, σκοτεινές. Σήμερα είναι πιο σκοτεινές από ποτέ άλλοτε! Τότε ήταν καιρός να εγερθεί το υπόλοιπο, ο εκπρόσωπος της Νέας Ιερουσαλήμ, από την ταπεινή, καταβαρημένη κατάσταση στην οποία το είχαν ρίξει οι διωγμοί που υπέστη στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και να λάμψει, να “εκπέμψει φως”. Με τι να λάμψει; Τι είδους φως να εκπέμψει; Το μόνο φως που είχε το πιστό υπόλοιπο δεν είχε να κάνει με κανένα είδος κοσμικής διαφώτισης του λεγόμενου Αιώνα της Εγκεφαλικής Γνώσης, αλλά ήταν η «δόξα του Ιεχωβά» η οποία είχε λάμψει πάνω στο αφοσιωμένο του υπόλοιπο. Η δόξα είναι λαμπρή, μεγαλοπρεπής, ακτινοβόλα. Ο Ιεχωβά τούς είχε δοξάσει απελευθερώνοντάς τους από τα δεσμά και την άθλια υποδούλωση στους εχθρούς τους, θρησκευτικούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς. Είχε δοξάσει το υπόλοιπο διορίζοντας τα μέλη του μάρτυρες της κυριαρχίας Του και πρεσβευτές της εγκαθιδρυμένης Μεσσιανικής βασιλείας Του. Αυτοί πρέπει να αφήσουν να φανεί παντού η «δόξα του Ιεχωβά» που είναι πάνω τους, ενεργώντας ως μάρτυρές του και πρεσβευτές της Βασιλείας.
27. Για ποιους, λοιπόν, χρειάζεται να γίνει ο Ιεχωβά «τείχος φωτιάς ολόγυρα», και γιατί;
27 Ποιοι είναι, λοιπόν, εκείνοι για τους οποίους χρειάζεται να γίνει ο Ιεχωβά «τείχος φωτιάς ολόγυρα»; Όχι η Νέα Ιερουσαλήμ που βρίσκεται στους αόρατους ουρανούς, αλλά το υπόλοιπο της Νέας Ιερουσαλήμ, καθώς τα μέλη του δοξασμένου υπολοίπου βγαίνουν σε αυτόν το συσκοτισμένο κόσμο και ενεργούν ως μάρτυρες του Ιεχωβά των στρατευμάτων και ως πρεσβευτές της Βασιλείας του.
28. Γιατί το «τείχος φωτιάς» του Ιεχωβά γύρω από το υπόλοιπό του είναι, σε αυτόν τον Αιώνα της Βίας, πιο αποτελεσματικό από τα πέτρινα τείχη, όπως αυτά που περιβάλλουν τώρα την Παλιά Ιερουσαλήμ;
28 Ένα κατά γράμμα πέτρινο τείχος σαν αυτό που περιβάλλει την Παλιά Ιερουσαλήμ στη Δημοκρατία του Ισραήλ—τι προστασία θα μπορούσε να προσφέρει ένα τέτοιο τείχος στη σημερινή εποχή των πυρηνικών όπλων και των πυραύλων με τις πυρηνικές κεφαλές; Η σκέψη αυτή είναι γελοία! Τα πέτρινα τείχη που έχτισε γύρω από την Ιερουσαλήμ ο Κυβερνήτης Νεεμίας το 455 Π.Κ.Χ. (και μεταγενέστερα) δεν άντεξαν στην επίθεση των ρωμαϊκών λεγεώνων το 70 Κ.Χ. Σε αυτόν τον Αιώνα της Βίας η πυρηνική δύναμη πυρός αντιμετωπίζεται με φωτιά. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορεί να την αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να γίνει, και έχει υποσχεθεί ότι θα γίνει, «τείχος φωτιάς» ολόγυρα από το πιστό υπόλοιπο της Νέας Ιερουσαλήμ. Ποιος είναι δυνατόν να τους επιτεθεί αποτελεσματικά;
29. Ποια προστασία, την οποία είχε ο Ελισαιέ στη Δωθάν, θυμούνται οι πνευματικοί Ισραηλίτες, και ποιο διακρίνουν ότι θα είναι το αποτέλεσμα για τους εχθρούς οι οποίοι θα προσπαθήσουν να διασπάσουν το «τείχος» που σχηματίζει ο Θεός γύρω τους;
29 Το δοξασμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, λοιπόν, δεν θέτει την εμπιστοσύνη του σε ανθρωποποίητα ή φυσικά αμυντικά μέσα. Αποβλέπει στον Ιεχωβά των στρατευμάτων για να γίνει εκείνος «τείχος φωτιάς» ολόγυρά τους, παρά το ότι αυτό το τείχος είναι αόρατο στους ίδιους και στους εχθρούς τους. Θυμούνται ότι τα “άλογα και τα πολεμικά άρματα από φωτιά” τα οποία είχαν κατακλύσει τα βουνά γύρω από την πόλη Δωθάν ήταν αόρατα στον υπηρέτη του προφήτη Ελισαιέ και στις συριακές πολεμικές δυνάμεις που είχαν περικυκλώσει τη Δωθάν για να πιάσουν τον Ελισαιέ. (2 Βασιλέων 6:13-17) Τα πνευματικά τους μάτια ανοίγονται ώστε να διακρίνουν ότι ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί, με αόρατα μέσα, να τους προστατέψει και ότι, αν κάποιος εχθρός προσπαθήσει να διασπάσει το «τείχος φωτιάς» και να τους επιτεθεί, αυτό θα σημάνει την πύρινη καταστροφή του. «Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει».—Εβραίους 12:29.
30. Πώς είχε την τάση το επιζών υπόλοιπο το 1919 Κ.Χ. να περιορίσει την αύξηση της οργάνωσης, και τι ίσχυε πραγματικά όσον αφορά το «θερισμό» των “γιων της βασιλείας”;
30 Γιατί άραγε να σκέφτονται διάφορα ενδιαφερόμενα άτομα, σαν τον νεαρό με το μετρικό σχοινί, να μετρήσουν ποια θα είναι τα όρια στην αύξηση της πρωτεύουσας οργάνωσης του Ιεχωβά; Μη φοβάστε ότι, αν δεν γίνει αυτό, η «πόλη» θα μεγαλώσει και θα επεκταθεί τόσο πολύ ώστε δεν θα είναι δυνατόν να χτιστεί γύρω της ένα επαρκές προστατευτικό τείχος! Για κάποιο διάστημα, πίσω στο 1919 Κ.Χ., μετά τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το επιζών υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών νόμιζε ότι το έργο του θερισμού που είχε προβλέψει ο Ιησούς για την “τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων” είχε τελειώσει και ότι το μόνο που τους έμενε να κάνουν εδώ στη γη από εκεί και έπειτα ήταν ένα «σταχυολόγημα», δηλαδή η σύναξη κάποιων που είχαν απομείνει ή παραβλεφθεί. (Ματθαίος 13:39) Προς στιγμήν δεν διέκριναν ότι, στην πραγματικότητα, ο πνευματικός θερισμός μόλις άρχιζε και ότι υπήρχαν πάρα πολλοί «γιοι της βασιλείας» που έπρεπε να συναχθούν στην πρωτεύουσα οργάνωση του Θεού, «γιοι» τους οποίους δεν είχαν λάβει υπόψη λόγω των προσχηματισμένων απόψεών τους. Μάλιστα, ο πλήρης αριθμός του υπολοίπου που απαιτούνταν για να συμπληρωθεί ο προκαθορισμένος αριθμός των 144.000 “γιων της βασιλείας” επρόκειτο να συγκεντρωθεί στη διάρκεια αυτής “της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων”.
31. (α) Πώς υπολογίζουμε τον πληθυσμό της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Ζαχαρία; (β) Πώς βοηθήθηκε ο νεαρός με το μετρικό σχοινί να καταλάβει ότι θα ήταν ακατάλληλο από μέρους του να θέσει όρια στο μέγεθος της πόλης, φοβούμενος για αυτήν;
31 Προφανώς, στο όραμα που είδε ο Ζαχαρίας το 519 Π.Κ.Χ., ο νεαρός με το μετρικό σχοινί ήθελε να μετρήσει πόσο θα έπρεπε να αυξηθεί το μήκος και το πλάτος της αποκαταστημένης Ιερουσαλήμ. Εκείνον τον καιρό, ο πληθυσμός της Ιερουσαλήμ προφανώς δεν ήταν τόσο μεγάλος. Ας θυμηθούμε ότι μόνο 42.360 Ισραηλίτες και περίπου 7.560 υπηρέτες και τραγουδιστές, δηλαδή ένα σύνολο περίπου 49.920 ανθρώπων, είχαν επιστρέψει από την εξορία στη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ., και ότι αργότερα, στην εποχή του Κυβερνήτη Νεεμία, διευθετήθηκε να «φέρουν έναν στους δέκα να κατοικήσει στην Ιερουσαλήμ, την άγια πόλη». Έτσι λοιπόν, στις ημέρες του Ζαχαρία η Ιερουσαλήμ είχε μόνο μερικές χιλιάδες κατοίκους. (Έσδρας 2:64, 65· Νεεμίας 7:66, 67· 11:1, 2) Άρα, όταν ο άγγελος του Ιεχωβά είπε στον νεαρό ότι «σαν ανοιχτή ύπαιθρος θα κατοικηθεί η Ιερουσαλήμ, λόγω του πλήθους των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων που θα υπάρχουν στο μέσο της», εκείνος θα κατάλαβε ότι δεν ήταν δική του δουλειά να μετρήσει πόσο θα ήταν το μήκος και το πλάτος της Ιερουσαλήμ για να φτιάξει κάποιο υλικό τείχος ολόγυρά της. Η αύξηση του πληθυσμού της έπρεπε να γίνει σύμφωνα με ό,τι είχε ο Ιεχωβά υπόψη του για αυτήν, και Εκείνος θα της παρείχε ασφαλή προστασία.
32. Αν και ο αριθμός εκείνων που έπαιρναν από τα εμβλήματα στο ετήσιο Δείπνο του Κυρίου αυξανόταν, τι αλήθευε όσον αφορά την προστασία από μέρους του Ιεχωβά;
32 Στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου των πνευματικών κληρονόμων της πρωτεύουσας οργάνωσης του Ιεχωβά, ο αριθμός των μελών του αυξανόταν με την πάροδο των ετών. Αντίστοιχα αυξανόταν ο αριθμός των αφιερωμένων, βαφτισμένων Χριστιανών οι οποίοι παρακολουθούσαν τον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου και έπαιρναν από τα εμβλήματα του ψωμιού και του κρασιού, σύμφωνα με τις εκθέσεις που αποστέλλονταν για ενημέρωση. Ανεξάρτητα από το πόσο αυξανόταν ο αριθμός του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών του Ιεχωβά σε όλη τη γη, ο Ιεχωβά τούς προστάτευε σαν με «τείχος φωτιάς» ολόγυρά τους. Τους διαφύλαξε κατά τη διάρκεια όλων αυτών των επικίνδυνων καιρών, ακόμη δε και κατά τα έτη 1939-1945 Κ.Χ. όταν ο κόσμος καταλήφθηκε από την παραφροσύνη του πολέμου, και συνεχίζει να το κάνει αυτό μέχρι σήμερα.
33. Τι δείχνουν τα γεγονότα σχετικά με το αν ο Ιεχωβά έχει γίνει “δόξα στο μέσο της”, όπως αυτή εκπροσωπείται από το χρισμένο υπόλοιπο;
33 Επίσης, εκπλήρωσε ο Ιεχωβά στην περίπτωση του χρισμένου υπολοίπου των κληρονόμων της Νέας Ιερουσαλήμ την υπόσχεσή του: «Δόξα θα γίνω στο μέσο της»; (Ζαχαρίας 2:5) Πράγματι την εκπλήρωσε, γιατί δόξασε τον εαυτό του με το να σταθεί ως ο ουράνιος Προστάτης στο μέσο του υπολοίπου, ενώ αυτό υφίστατο διωγμό, κακομεταχείριση και εναντίωση. Το γεγονός ότι επέζησαν παρ’ όλο που δεν είχαν ορατή προστασία από κάποια επίγεια, σάρκινη πηγή προσδίδει δόξα στον Θεό τον οποίο λατρεύουν και στον οποίο θέτουν την εμπιστοσύνη τους. Εκείνοι βρίσκουν δόξα σε σχέση με Αυτόν και όχι σε σχέση με ανθρώπους· και έπειτα από χρόνια επίδοσης μαρτυρίας για το όνομά του και τη Βασιλεία του, υιοθέτησαν το όνομα με το οποίο είναι παγκόσμια γνωστοί από τις 26 Ιουλίου 1931, το όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μέσω αυτών, και όχι μέσω κάποιας άλλης θρησκευτικής οργάνωσης στη γη σήμερα, έχει γίνει γνωστός ο Ιεχωβά με το όνομά του σε ολόκληρη τη γη. Αυτοί καταβάλλουν συνειδητές προσπάθειες να αποφύγουν την επίρριψη οποιασδήποτε μομφής στο άγιο όνομά του. Μιμούμενοι τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες διαγωγής που εκτίθενται στον ιερό Λόγο του, την Αγία Γραφή, υπακούοντας σε Εκείνον ως άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους, και αυτή η πορεία έχει φέρει δόξα στο όνομά Του. (Πράξεις 5:29) Αυτός είναι πράγματι δόξα ανάμεσά τους!
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ
34. Ποιος αποτελεί το σημείο συσπείρωσης γύρω από το οποίο πρέπει να συναχθούν όσοι αγαπούν την αγνή λατρεία, και ποια πρόσκληση για σύναξη ακούγεται από το 1919 Κ.Χ. και έπειτα;
34 Δεν αποτελεί ο ένδοξος Θεός, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, σημείο συσπείρωσης, γύρω από το οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν με ενότητα και αδελφοσύνη όλοι όσοι αγαπούν την αγνή λατρεία που είναι αμόλυντη από το πολιτικό, το στρατιωτικό και το εμπορικό στοιχείο; Ναι! Και όπου φαίνεται η δόξα Του, εκεί είναι το σημείο σύναξης. Εκείνος απευθύνει την πρόσκληση για σύναξη, ελευθερώνει το λαό του από τα θρησκευτικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης και τον καλεί να συναχθεί. Από το 1919 Κ.Χ. και έπειτα ακούγονται τα λόγια της πρόσκλησης που απευθύνει: «“Ε, εσείς! Ε, εσείς! Φύγετε, λοιπόν, από τη γη του βορρά”, λέει ο Ιεχωβά».—Ζαχαρίας 2:6.
35. (α) Ποια αποκαλούνταν «γη του βορρά» στις ημέρες του Ζαχαρία, και γιατί; (β) Τι προσκίαζε για σήμερα η φυγή από εκεί;
35 Στις ημέρες του προφήτη Ζαχαρία, η «γη του βορρά» ήταν η Βαβυλώνα, η πόλη που κατέκτησαν οι Μήδοι και οι Πέρσες το έτος 539 Π.Κ.Χ. Στην πραγματικότητα, η Βαβυλώνα βρισκόταν ανατολικά της Ιερουσαλήμ, αλλά όταν εκστράτευσε για να καταστρέψει την Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ., τα στρατεύματά της ακολούθησαν κυκλική πορεία και κατέβηκαν εναντίον της Ιερουσαλήμ από «το βορρά». (Ιερεμίας 1:14-16· Ιεζεκιήλ 21:18-22) Επίσης, οι περιοχές που είχε στην κατοχή της η Βαβυλώνα εκτείνονταν βόρεια της Ιερουσαλήμ. Όταν οι Ιουδαίοι οδηγήθηκαν σε εξορία το 617 και το 607 Π.Κ.Χ., ήταν σαν να οδηγήθηκαν στη «γη του βορρά». Από εκείνη τη γη θα μπορούσαν να φύγουν όταν θα τους απευθυνόταν η σχετική πρόσκληση. Αυτό προσκίαζε τους σύγχρονους καιρούς. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το αφιερωμένο, βαφτισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών περιήλθε στα δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης, δηλαδή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. Από εκεί κάλεσε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων το μετανοημένο υπόλοιπο, το έτος της απελευθέρωσης, το 1919 Κ.Χ. Από εκεί έπρεπε να φύγει το υπόλοιπο, τώρα που εκείνος τους άνοιγε το δρόμο.
36. (α) Πώς αλήθευαν τότε τα λόγια του Ιεχωβά: «Στους τέσσερις ανέμους των ουρανών σάς έχω διασκορπίσει»; (β) Πώς αλήθευαν στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου;
36 Τα «κέρατα» της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας και της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, ως όργανα επιβολής θεϊκής διαπαιδαγώγησης στον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά, οδήγησαν τις δώδεκα φυλές που βρίσκονταν στον Ισραήλ, στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ σε μια εκτεταμένη διασπορά. Άρα, πολύ σωστά Εκείνος μπορούσε να πει στη συνέχεια, σύμφωνα με τα όσα είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ζαχαρίας 2:6 (β): «“Διότι στους τέσσερις ανέμους των ουρανών σάς έχω διασκορπίσει”, λέει ο Ιεχωβά». Όσοι από τους Ισραηλίτες απέφυγαν τους κατακτητές και κατόρθωσαν να διαφύγουν προτού τους προφτάσουν σκορπίστηκαν σε διάφορες χώρες και σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών, και αυτοί διασπάρθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις, «στους τέσσερις ανέμους των ουρανών». Αυτό δεν συνέβη κατ’ ανάγκη με φυσική έννοια, σωματικά, γιατί αυτοί διασπάρθηκαν από τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους εδώ στη γη.
37. Πώς έλαβε χώρα με συμβολική έννοια αυτή η διασπορά των πνευματικών Ισραηλιτών;
37 Επομένως, η διασπορά τους είχε συμβολική έννοια. Σήμαινε ότι διασκορπίστηκαν σε κάθε κατάσταση ή σε οποιεσδήποτε συνθήκες που δεν θα τους άφηναν να ενεργούν εντός της δικαιωματικής, θεόδοτης πνευματικής επικράτειάς τους εδώ στη γη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είναι περιορισμένα τα πνευματικά τους προνόμια, καθώς επιτελούσαν το πνευματικό τους έργο. Για παράδειγμα, οι κυβερνητικές απαγορεύσεις αναφορικά με συγκεκριμένα έντυπα ή με όλα τα έντυπα του υπολοίπου του Ιεχωβά ήταν ένας τρόπος με τον οποίο έγινε αυτό. Ένας άλλος τρόπος ήταν η απαγόρευση η οποία τέθηκε στη θρησκευτική τους οργάνωση. Ή, ο εγκλεισμός κάποιων από τους Χριστιανούς πνευματικούς Ισραηλίτες σε στρατιωτικές φυλακές ή στρατόπεδα λόγω του ότι αρνούνταν να παραβιάσουν τη Χριστιανική ουδετερότητα που διακρατούσαν απέναντι στις διεθνείς διαμάχες αυτού του κόσμου. Ή, η σύλληψη υπευθύνων των νομικών τους σωματείων και η αθέμιτη προσαγωγή τους σε φυλακές ή σωφρονιστικά ιδρύματα με βάση ψεύτικες κατηγορίες, οι οποίες επινοήθηκαν μέσα στο κλίμα της πολεμικής υστερίας και της θρησκευτικής προκατάληψης. Εφαρμόστηκαν κάθε είδους μέθοδοι, προς κάθε κατεύθυνση, μόνο και μόνο για να απομακρυνθεί το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών από τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους και από τα Χριστιανικά προνόμια και τις δραστηριότητες που ασκούσαν σε αυτή την πνευματική επικράτεια.
38. Γιατί ήταν κατάλληλο από μέρους του αγγέλου του Ιεχωβά να φωνάξει στους Ιουδαίους εξορίστους: «Φρόντισε να διαφύγεις, εσύ που κατοικείς με την κόρη της Βαβυλώνας»;
38 Μέσα στις τόσες συμφορές τις οποίες υπέφεραν στα χέρια του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνας, οι περισσότεροι από τους Ιουδαίους επιζώντες εξορίστηκαν στη Βαβυλώνα και στις διάφορες κτήσεις της, στις οποίες περιλαμβάνονταν κτήσεις της πρώην Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Κατάλληλα, λοιπόν, ο άγγελος του Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορούσε τώρα να φωνάξει: «Ε, Σιών! Φρόντισε να διαφύγεις, εσύ που κατοικείς με την κόρη της Βαβυλώνας. Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Έπειτα από τη δόξα με έστειλε στα έθνη τα οποία σας λεηλατούσαν· διότι αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει το μάτι μου. Διότι εγώ σείω το χέρι μου εναντίον τους και θα γίνουν λάφυρα για τους δούλους τους”. Και εσείς θα γνωρίσετε οπωσδήποτε ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι αυτός που με έστειλε».—Ζαχαρίας 2:7-9.
39. Με την κραυγή «Ε, Σιών», ποιους καλούσε ο Ιεχωβά να διαφύγουν;
39 Η αρχαία Σιών, η οποία εδώ ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ, εκπροσωπούσε ολόκληρο το έθνος και όχι μόνο τους πρώην κατοίκους της πρωτεύουσας οι οποίοι είχαν εξοριστεί. Τώρα που η Βαβυλώνα είχε ανατραπεί, το 539 Π.Κ.Χ., και ο Κύρος, ο Πέρσης κατακτητής, είχε εκδώσει το διάταγμα απελευθέρωσης των Ιουδαίων εξορίστων, η πρόσκληση που έγινε στη Σιών στην πραγματικότητα απευθυνόταν σε όλους τους εξόριστους Ιουδαίους. Αυτοί κατοικούσαν ως εξόριστοι «με την κόρη της Βαβυλώνας», οπότε η πόλη της Βαβυλώνας αναφέρεται εδώ ως γυναίκα που δεν είναι πια ανέγγιχτη παρθένα κόρη.
40. Ποιο είναι το νόημα της έκφρασης «έπειτα από τη δόξα» που αναφέρεται στο εδάφιο Ζαχαρίας 2:8;
40 Η έκφραση «έπειτα από τη δόξα» δεν σημαίνει την επιδίωξη μελλοντικής δόξας αλλά έχει χρονική έννοια. Ο Ιεχωβά είχε λάβει δόξα με το να κάνει να δικαιωθεί ως αληθινός ο προφητικός του λόγος, όσον αφορά τα όσα είχε πει για τη διαπαιδαγώγηση των Ισραηλιτών.
41. Σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση που έδωσαν τα έθνη στο λαό του Ιεχωβά, γιατί έπρεπε να δείξουν κάποιο φόβο, κάποιο σεβασμό προς Αυτόν;
41 Τώρα πια ήταν καιρός να στρέψει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων την προσοχή του στα εχθρικά έθνη τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί για να δώσουν τη διαπαιδαγώγηση αλλά είχαν καταχραστεί το διορισμό τους. Είχαν ξεπεράσει τα όριά τους και είχαν χρησιμοποιήσει αυτή την ευκαιρία για να εξωτερικεύσουν την εμπάθειά τους εναντίον του λαού που ανήκε στον Ιεχωβά Θεό. Είχαν ξεπεράσει κάθε όριο κακομεταχείρισης σε βάρος της Σιών και του λαού της. (Ζαχαρίας 1:15, 21) Έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί ως προς τη μεταχείριση που επιφύλαξαν στο λαό του τον οποίο εκείνος παρέδωσε στα χέρια τους αποσκοπώντας στη διαπαιδαγώγησή του. Έπρεπε να δείξουν κάποιο φόβο για τον Θεό αυτού του λαού, κάποιο σεβασμό. Εκείνος επισήμανε το γιατί, λέγοντας στο διαπαιδαγωγημένο λαό του: «Διότι αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει το μάτι μου».
42. (α) Σείοντας το χέρι του, για ποια αντιστροφή προειδοποιούσε ο Ιεχωβά τα έθνη που έπαιζαν ρόλο διώκτη; (β) Τι μορφή είχε αυτή η αντιστροφή για τη Βαβυλώνα;
42 Αντίστοιχα τώρα, όταν σείει το χέρι του εναντίον εκείνων των αλαζονικών, υπερήφανων εθνών το σείει απειλητικά, σαν να κουνούσε τη γροθιά του. Αυτή η χειρονομία δεν είναι ούτε μάταιη ούτε ανούσια. Αποσκοπούσε στο να προειδοποιήσει όσους διέσπειραν και λεηλάτησαν το λαό του ότι θα υφίσταντο αντίποινα. Θα γίνονταν λάφυρο για εκείνους που ήταν δούλοι τους κατά τη βαβυλωνιακή εξορία. Πώς θα αντιστρέφονταν οι όροι, και μάλιστα από το χέρι του Ιεχωβά των στρατευμάτων! Κάπως έτσι αντιστράφηκαν οι όροι όταν ο κατακτητής Κύρος ο Μέγας απελευθέρωσε τους Ιουδαίους εξορίστους για να γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ και να ανοικοδομήσουν το ναό του Ιεχωβά. Τι μεγάλη ταπείνωση υπέστη η κατακτημένη Βαβυλώνα όταν, σύμφωνα με τα εδάφια Έσδρας 1:7, 8: «Ο Βασιλιάς Κύρος έφερε τα σκεύη του οίκου του Ιεχωβά, τα οποία είχε πάρει από την Ιερουσαλήμ ο Ναβουχοδονόσορ και τα είχε βάλει στον οίκο του θεού του. Και ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας, τα έφερε υπό την επιστασία του Μιθρεδάθ του θησαυροφύλακα και τα καταμέτρησε στον Σασαβασσάρ, τον αρχηγό του Ιούδα».—Δανιήλ 1:1, 2· 5:3-23.
43. Πώς αντιστράφηκαν οι όροι για τη Βαβυλώνα, όπως βλέπουμε για παράδειγμα από την περίπτωση του Δανιήλ;
43 Στο πέρασμα του χρόνου, και μάλιστα με πολλούς τρόπους, δόθηκαν ευκαιρίες στους Ισραηλίτες, που κάποτε υπήρξαν υποδουλωμένοι και αιχμάλωτοι, να ποδοπατήσουν τη Βαβυλώνα η οποία επρόκειτο να γίνει «μέρος που ποδοπατιέται, σαν τη λάσπη των δρόμων». (Μιχαίας 7:8-10) Όταν έπεσε η Βαβυλώνα στα χέρια του Δαρείου του Μήδου και του Κύρου του Πέρση, ο προφήτης Δανιήλ έπαψε πλέον να είναι δούλος της Βαβυλώνας και έγινε ένας από τους «τρεις ανώτερους αξιωματούχους» τους οποίους ο Βασιλιάς Δαρείος ο Μήδος έθεσε πάνω από τους εκατόν είκοσι σατράπες που ήταν υπεύθυνοι για ολόκληρο το μηδοπερσικό βασίλειο.—Δανιήλ 6:1-3, 28.
44. Πώς αντιστράφηκαν οι όροι σε σχέση με τη βαβυλωνιακή λατρεία και τη λατρεία του λαού του Ιεχωβά;
44 Εξάλλου, λόγω της διαφοράς η οποία υπήρχε ανάμεσα στη θρησκεία που ασκούσαν οι Πέρσες λάτρεις του Ζωροάστρη και στη θρησκεία των αρχαίων Βαβυλώνιων μυστικιστών, οι μάγοι ιερείς, οι επικαλούμενοι πνεύματα, οι Χαλδαίοι και οι αστρολόγοι έχασαν έδαφος από θρησκευτική άποψη και τελικά αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το θρησκευτικό κέντρο της Βαβυλώνας. Αυτοί φαίνεται ότι πήγαν προς τα δυτικά, στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας, και από εκεί πέρασαν στην Ιταλία. (Αποκάλυψη 2:12, 13) Αντιθέτως, οι λάτρεις του Ιεχωβά κέρδισαν την εύνοια των κατακτητών της Βαβυλώνας, και οι ιερείς και οι Λευίτες τους ανέκτησαν τις θέσεις υπηρεσίας τους στον ανοικοδομημένο ναό του Ιεχωβά, στην αρχική του τοποθεσία στην Ιερουσαλήμ. Η «Σιών», λοιπόν, διέφυγε από τη Βαβυλώνα παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΓΙΖΕΙ “ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ”
45. (α) Πόσο ευαίσθητος είναι ο Ιεχωβά στο να «αγγίζει» κάποιος βίαια το λαό του; (β) Γιατί, λοιπόν, σείει το χέρι του εναντίον των εθνών σήμερα;
45 Όλα αυτά δείχνουν παραστατικά ότι είναι ανεπίτρεπτο για τα έθνη αυτού του κόσμου να αγγίζουν βίαια τους λάτρεις του Ιεχωβά. Αυτό προκαλεί πόνο στον Ιεχωβά Θεό. Είναι για αυτόν όπως αν άγγιζε κάποιος το μάτι του, ένα πολύ ευαίσθητο μέρος του σώματος. Πριν από πολύ καιρό, το έτος 1473 Π.Κ.Χ., ο προφήτης Μωυσής κατέδειξε πόσο ευαίσθητος ήταν ο Ιεχωβά σε ό,τι αφορούσε τον εκλεκτό του λαό, λέγοντας: «Άρχισε να τον περιβάλλει και να τον φροντίζει, να τον διαφυλάττει σαν την κόρη του ματιού του». (Δευτερονόμιο 32:10) Και είναι εξίσου ευαίσθητος σε ό,τι αφορά τους Χριστιανούς μάρτυρές του σήμερα. Αλλά τα έθνη του Χριστιανικού και του ειδωλολατρικού κόσμου επέλεξαν να αγνοήσουν αυτό το γεγονός σε σχέση με τη μεταχείριση που επιφύλαξαν στους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά. Μήπως, λοιπόν, απορούμε που Εκείνος έχει ενεργήσει όπως προείπε: «Εγώ σείω το χέρι μου εναντίον τους και θα γίνουν λάφυρα για τους δούλους τους»; (Ζαχαρίας 2:9) Πώς το έχει κάνει αυτό;
46. Πώς, το 1919 Κ.Χ., έκανε ο Ιεχωβά τους λεηλατητές του λαού του να γίνουν λάφυρο για αυτόν;
46 Έχει απελευθερώσει το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών του από τα θρησκευτικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης και τους έχει αποκαταστήσει στη δικαιωματική, θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους εδώ στη γη. Δεν σκύβουν δουλοπρεπώς μπροστά στους πολιτικούς εραστές αυτής της διεθνούς πόρνης, της Βαβυλώνας της Μεγάλης, αλλά λένε στους πολιτικούς του κόσμου οι οποίοι προσπαθούν να σφετεριστούν αυτά που ανήκουν στον Ιεχωβά Θεό: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Το έτος που απελευθερώθηκαν, το 1919 Κ.Χ., άρχισαν να διακηρύττουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τις δυσμενείς κρίσεις του Ιεχωβά Θεού, κυρίως εναντίον της διεθνούς οργάνωσης για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, δηλαδή της Κοινωνίας των Εθνών, λέγοντας ότι επρόκειτο να αποτύχει. Για ποιο λόγο; Επειδή η Κοινωνία των Εθνών υιοθετήθηκε και τέθηκε σε ισχύ το 1919 Κ.Χ. από τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου στη θέση της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, η οποία γεννήθηκε στους ουρανούς με τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914 Κ.Χ.—Αποκάλυψη 12:5.
47. Πώς εξαγγέλθηκαν εντονότερα αυτές οι δυσμενείς δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά μεταξύ των ετών 1922 και 1928;
47 Αυτές οι δυσμενείς δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά των στρατευμάτων εξαγγέλθηκαν εντονότερα και ουσιαστικότερα από το 1922 ως το 1928, ένα διάστημα εφτά ετών. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής διεξήγαγε μια σειρά από ετήσιες διεθνείς συνελεύσεις στην Αμερική, στη Μεγάλη Βρετανία και στον Καναδά, σε συνδυασμό με τις οποίες τέθηκαν σε κυκλοφορία σχολιολόγια της Αγίας Γραφής που πραγματεύονταν τις θεϊκές προφητείες αναφορικά με αυτά τα θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα. Σε καθεμιά από αυτές τις σημαντικές ετήσιες συνελεύσεις των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής υιοθετήθηκαν αποφάσεις ή διακηρύξεις, η πρώτη από τις οποίες, το 1922, είχε τον τίτλο «Μία Πρόκλησις», και η έβδομη και τελευταία, το 1928, «Διακήρυξις Εναντίον του Σατανά και Υπέρ του Ιεχωβά». Αυτές οι εφτά αποφάσεις και οι συνοδευτικές δημόσιες διαλέξεις, μαζί με τις σχετικές Γραφικές εξαγγελίες, αντιστοιχούσαν με πράγματα προειπωμένα στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στην Αποκάλυψη, κεφάλαια 8 έως 16.
48. Ποιο ήταν το αντίστοιχο αυτών των εξαγγελιών στην Αποκάλυψη;
48 Αυτές αντιστοιχούσαν με τις εφτά σάλπιγγες τις οποίες σάλπισαν οι εφτά άγγελοι και οι οποίες εισήγαγαν εφτά προφητικές εικόνες. Επίσης, με τις «εφτά τελευταίες πληγές», οι οποίες εκχύνονται από τις κούπες των εφτά διορισμένων αγγέλων.—Αποκάλυψη 21:9· 15:1 ως 16:21.
49. (α) Τι επίδραση είχε σε όσους περιλαμβάνονταν η σύγχρονη εκπλήρωση αυτών των πραγμάτων; (β) Πόσο καιρό συνεχίστηκε η δημοσιοποίηση αυτών των κρίσεων του Ιεχωβά, και έτσι, στην πραγματικότητα, τι κάνει εκείνος στα έθνη;
49 Η σύγχρονη εκπλήρωση την οποία είχαν τόσο οι εικόνες που εισάγονται από τις σάλπιγγες όσο και οι εφτά κούπες με τις εφτά τελευταίες πληγές προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση, ανησυχία και στασιαστική οργή στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (περιλαμβανομένου του Χριστιανικού κόσμου) αλλά και στις κοσμικές πολιτικές κυβερνήσεις. Η δημοσιοποίηση αυτών των δυσμενών κρίσεων του Ιεχωβά των στρατευμάτων δεν περιορίστηκε μόνο στο διάστημα των εφτά ετών από το 1922 ως το 1928, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα με μεγαλύτερη ένταση και ισχύ και σε μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι τη δεκαετία του 1920. Μέσω αυτής της παγκόσμιας δημοσιοποίησης των δυσμενών δικαστικών αποφάσεών του εναντίον της θρησκευτικής Βαβυλώνας της Μεγάλης και των πολιτικών υποστηρικτών της, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων στην πραγματικότητα κουνάει τη γροθιά του, σείοντας απειλητικά το χέρι του ενάντια στις κοσμικές οργανώσεις, θρησκευτικές και πολιτικές, που λεηλατούν το λαό του. Το κάνει αυτό μέσω των μαρτύρων Του, οι οποίοι κάποτε ήταν υπόδουλοι σε αυτούς τους δυνάστες.
50. (α) Όταν ο Ιεχωβά θα εκτελέσει τελικά αυτές τις κρίσεις, τι θα γίνει γνωστό σχετικά με τον άγγελο που στάλθηκε; (β) Μέσω της θεϊκής εκτέλεσης ποια άτομα δικαιώνονται ακόμη και στις ημέρες μας;
50 Σύντομα πρόκειται να δούμε την εκτέλεση αυτών των θεϊκών δικαστικών αποφάσεων εναντίον εκείνων των εχθρών που έκαναν τον Ύψιστο Θεό να πονέσει σαν να άγγιζαν το μάτι του. Σε αυτόν το μνημειώδη καιρό αναφέρθηκε ο άγγελος, με τα εξής λόγια που άκουσε ο Ζαχαρίας: «Και εσείς θα γνωρίσετε οπωσδήποτε ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι αυτός που με έστειλε». (Ζαχαρίας 2:9) Χρειάζεται, όμως, εμείς σήμερα να περιμένουμε μέχρι εκείνον τον καιρό της ολοκληρωτικής εκπλήρωσης; Ακόμη και τώρα έχουμε στη διάθεσή μας επαρκείς αποδείξεις που πιστοποιούν ότι τα όσα είπε αυτός ο άγγελος ήταν αληθινά, σαν ιστορία γραμμένη εκ των προτέρων. Αυτό, με τη σειρά του, καταδεικνύει ότι μόνο ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα μπορούσε να είναι Εκείνος που έστειλε τον άγγελο. Με αυτόν τον τρόπο δικαιώνεται και ο προφήτης Ζαχαρίας ως ο γραφέας αληθινών, αλάνθαστων προφητειών. Τι μπορούμε να πούμε για σήμερα; Και σήμερα λαβαίνει χώρα μια δικαίωση. Τίνος; Των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι φέρνουν στην προσοχή των ανθρώπων τις θαυμάσιες προφητείες του Ζαχαρία καθώς και τη σύγχρονη εκπλήρωσή τους.
ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΧΑΡΑ;
51. Γιατί είχαν λόγους να φωνάζουν και να χαίρονται τα κακόβουλα έθνη στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου;
51 Κάποτε τα κακόβουλα έθνη είχαν λόγους να φωνάζουν δυνατά και να χαίρονται με την τροπή των γεγονότων στις ανθρώπινες υποθέσεις. Αυτό συνέβη όταν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων επέτρεψε να πέσουν στα χέρια τους οι Χριστιανοί μάρτυρές του, στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και δόθηκε στα έθνη το ελεύθερο να εξωτερικεύσουν την εμπάθειά τους σε βάρος αυτών των Χριστιανών πνευματικών Ισραηλιτών. Τότε τα έθνη πολεμούσαν για το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας, κυριαρχίας όχι από τον Δημιουργό του ουρανού και της γης αλλά από τα ίδια τα έθνη, είτε μέσω του δημοκρατικού συνασπισμού εθνών, είτε μέσω του απολυταρχικού, δικτατορικού συνασπισμού. Ήθελαν να ελέγχουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της γης, εκμεταλλευόμενοι αυτές τις πηγές για εμπορικό όφελος.
52. Γιατί κακομεταχειρίστηκαν αυτά τα έθνη τους πνευματικούς Ισραηλίτες που τάσσονταν πιστά υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού;
52 Είχαν κυριευτεί από τον εθνικισμό και τον πυρετό του πατριωτισμού. Στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν μαζική κινητοποίηση των ανθρώπων προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εθνικιστικές τους βλέψεις, τα έθνη εξοργίστηκαν με εκείνους που αρνούνταν να ενσωματωθούν σε αυτά επειδή τάσσονταν υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, η οποία είχε εγκαθιδρυθεί στους ουρανούς με τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914. Έτσι λοιπόν, υπό την πίεση του πολέμου, τα έθνη κακομεταχειρίστηκαν τους υπέρμαχους της βασιλείας του Θεού. Πόσο χάρηκαν όταν έθεσαν τέρμα στην επιρροή που ασκούσαν αυτοί υπέρ της βασιλείας του Θεού!
53. Πώς περιγράφουν τα εδάφια Αποκάλυψη 11:7-10 τη χαρά των εθνών;
53 Η ήττα που υπέστησαν οι υποστηρικτές της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού έκανε τα θηριώδη έθνη να αγάλλονται και να αλληλοσυγχαίρονται, πράγμα που είχε προειπωθεί στο ενδέκατο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, το οποίο δανείζεται κάποια σχήματα λόγου από την προφητεία του Ζαχαρία. Με παραστατική γλώσσα τα εδάφια Αποκάλυψη 11:7-10 λένε: «Και όταν τελειώσουν τη μαρτυρία τους, το θηρίο που ανεβαίνει από την άβυσσο θα κάνει πόλεμο μαζί τους και θα τους νικήσει και θα τους σκοτώσει. Και τα πτώματά τους θα βρίσκονται στον πλατύ δρόμο της μεγάλης πόλης, η οποία αποκαλείται με πνευματική έννοια Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριός τους κρεμάστηκε στο ξύλο. Και οι άνθρωποι των λαών και των φυλών και των γλωσσών και των εθνών θα βλέπουν τα πτώματά τους τρεισήμισι ημέρες, και δεν αφήνουν να τοποθετηθούν τα πτώματά τους σε μνήμα. Και εκείνοι που κατοικούν στη γη χαίρονται σε βάρος τους και διασκεδάζουν, και θα στείλουν δώρα ο ένας στον άλλον, επειδή αυτοί οι δύο προφήτες βασάνισαν εκείνους που κατοικούν στη γη». Αλλά η χαρά τους αποδείχτηκε βραχύβια.
54, 55. (α) Πότε ήταν, ωστόσο, που κλήθηκε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών να φωνάζει χαρούμενα; (β) Αυτό ήταν σαν να απευθυνόταν σε ποιους η πρόσκληση να φωνάξουν, και για ποιο λόγο μπορούσαν να φωνάζουν;
54 Το 1919 Κ.Χ., όπως είχε προεικονιστεί στο όραμα της Αποκάλυψης, ο Παντοδύναμος Θεός ανέστησε πνευματικά εκείνους τους άταφους μάρτυρες και τους επαναδραστηριοποίησε στην υπηρεσία της Βασιλείας του. Τα έθνη και η θρησκευτική τους πόρνη, η Βαβυλώνα η Μεγάλη, σάστισαν, αλλά τώρα είχε έρθει η σειρά του αναζωογονημένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών να φωνάζουν δυνατά και να χαίρονται. Ο ουράνιος Ελευθερωτής τους, Εκείνος που τους αναζωογόνησε, τους είπε να το κάνουν αυτό. Εφόσον εκπροσωπούσαν την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ και επρόκειτο να γίνουν μέλη της, ήταν σαν να απηύθυνε ο Θεός μια πρόσκληση σε εκείνη την πνευματική οργάνωση. Αποκαλώντας αυτή την οργάνωση Σιών (το άλλο όνομα της Ιερουσαλήμ), είπε:
55 «“Να φωνάζεις δυνατά και να χαίρεσαι, κόρη της Σιών· διότι εγώ έρχομαι και θα κατοικήσω στο μέσο σου”, λέει ο Ιεχωβά. “Και πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα, και θα γίνουν λαός μου· και εγώ θα κατοικήσω στο μέσο σου”. Και θα γνωρίσεις εξάπαντος ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι αυτός που με έστειλε σε εσένα. Και ο Ιεχωβά θα πάρει στην κατοχή του τον Ιούδα ως μερίδιό του στην άγια γη και θα εκλέξει πάλι την Ιερουσαλήμ. Μείνε σιωπηλή, η κάθε σάρκα, μπροστά στον Ιεχωβά, γιατί έχει εγερθεί από την άγια κατοικία του».—Ζαχαρίας 2:10-13.
56. (α) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά αν είχε παραιτηθεί ή όχι από τη δικαιωματική κυριότητα που είχε επί της γης του Ιούδα όσο αυτή ήταν έρημη; (β) Πώς ξαναπήρε ο Ιεχωβά στην κατοχή του τη γη, και ποιο θαύμα έκανε τότε;
56 Βλέποντας τι σήμαινε αυτή η προφητεία στις ημέρες του Ζαχαρία, μπορούμε να διακρίνουμε τι σημαίνει η εκπλήρωσή της σε αυτόν το μνημειώδη εικοστό αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. Μήπως παραιτήθηκε ο Ιεχωβά τότε από τη δικαιωματική κυριότητα που είχε επί της γης του Ιούδα και μήπως επέτρεψε σε κάποιο επεκτατικό έθνος να την πάρει στην κατοχή του ή σε καταπατητές γης να εισβάλουν σε αυτήν; Κάθε άλλο! Παρ’ όλο που εκτόπισε το λαό του μακριά από αυτήν, στη Βαβυλώνα, περιφρούρησε αυτή τη γη και έθεσε σε ισχύ ένα μακρόχρονο σάββατο ανάπαυσης για αυτήν. Πώς; Αφήνοντάς την έρημη, χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο, ακριβώς όπως είχε προείπει. Στο τέλος αυτών των εβδομήντα χρόνων τήρησης σαββάτου για τη γη, εκείνος ξαναπήρε στην κατοχή του τη γη του Ιούδα απελευθερώνοντας τον εξόριστο λαό του και οδηγώντας τους από τη Βαβυλώνα ξανά στην αγαπημένη τους πατρίδα. Αυτός εξέλεξε και πάλι την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ιούδα, αναθέτοντας στους αποκαταστημένους εξορίστους να χτίσουν μια δεύτερη Ιερουσαλήμ στην παλιά τοποθεσία. Έτσι γεννήθηκε «σε μία ημέρα», σαν με πόνους τοκετού, μια κατοικημένη γη. Επίσης, “γεννήθηκε μονομιάς” ένα έθνος με την επανίδρυση της πρωτεύουσάς του στην Ιερουσαλήμ, η οποία άρχισε να ασκεί εξουσία στην «άγια γη» του Ιούδα. (Ησαΐας 66:7, 8) Επρόκειτο για κάτι το θαυματουργικό!
57. Πότε, λοιπόν, άρχισε να κατοικεί ο Ιεχωβά στη γη του Ιούδα, και πότε και πώς έγινε καταφανές το ότι κατοικούσε εκεί;
57 Εφόσον ο αρχαίος Ισραήλ ήταν ένα θεοκρατικό έθνος που υπόκειτο σε θεϊκή διακυβέρνηση και νόμους, ο Ιεχωβά Θεός άρχισε και πάλι να κατοικεί στην Ιερουσαλήμ όταν αυτή επανιδρύθηκε και ανοικοδομήθηκε. Αυτό έγινε πια καταφανές το 515 Π.Κ.Χ., όταν αποπερατώθηκε ο ναός της λατρείας του και άρχισε να αποδίδεται εκεί τακτική και πλήρης λατρεία σε αυτόν. Ο ανοικοδομημένος ναός θα αποτελούσε για όλα τα γύρω έθνη ένα σύμβολο του ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων άρχισε να διαμένει εκεί, ότι τώρα πλέον κατοικούσε στη Σιών, στην Ιερουσαλήμ. Θα μπορούσαν να τον πλησιάζουν εκεί.
58. Τι θα παρατηρούσαν με ευνοϊκό μάτι οι άνθρωποι των γύρω εθνών οι οποίοι είχαν ειλικρινή καρδιά, και συνεπώς τι θα έκαναν (Ζαχαρίας 2:11);
58 Τι επίδραση θα είχε αυτό στα γύρω ειδωλολατρικά έθνη; Πολλοί άνθρωποι από εκείνα τα έθνη δικαιολογημένα θα εντυπωσιάζονταν από τις αποδείξεις που πιστοποιούσαν ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ήταν ο Θεός της αλήθειας, ότι είχε επιδείξει την τέλεια πρόγνωσή του και την παντοδυναμία του εκπληρώνοντας τις προφητείες που είχαν δοθεί με βάση το ίδιο του το όνομα. Καθώς είχε αναστήσει το λαό του, τον Ισραήλ, από εθνικό θάνατο και τον είχε εγείρει από τον τάφο του στη Βαβυλώνα και τον είχε αποκαταστήσει στη γη των ζωντανών, στην ίδια τους την πατρίδα, όσοι παρατηρητές είχαν ειλικρινή καρδιά διέκριναν ότι Εκείνος ήταν ο μόνος ζωντανός και αληθινός Θεός, ο μόνος που άξιζε να λατρεύεται. Θα επιθυμούσαν ειλικρινά να τον λατρέψουν και, αν ήταν δυνατόν, θα πήγαιναν στον τόπο της κατοικίας του στη Σιών (Ιερουσαλήμ) για να το κάνουν αυτό. Το εδάφιο Ζαχαρίας 2:11 δεν επρόκειτο να μείνει ανεκπλήρωτο: «Και πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα, και θα γίνουν λαός μου». Αυτό υποδήλωνε αύξηση των λάτρεων του Ιεχωβά παγκόσμια, και όχι μόνο στην «άγια γη» του Ιούδα.
59, 60. (α) Πώς συνέβη κάτι παρόμοιο σε σχέση με το υπόλοιπο που επρόκειτο να λάβει μια θέση στη Νέα Ιερουσαλήμ και το οποίο ήταν σαν να είχε θαφτεί στην επικράτεια της Βαβυλώνας της Μεγάλης; (β) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι άρχισε να κατοικεί με το υπόλοιπο;
59 Δεν έχει επαληθευτεί κάτι τέτοιο και στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών; Δεν έχουν κάθε λόγο να “φωνάζουν δυνατά και να χαίρονται”, όπως η «κόρη της Σιών» προς την οποία ειπώθηκε αυτό στην αρχαιότητα, στις ημέρες του Ζαχαρία; Ναι! Αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών είναι σαν μια νύφη, “αρραβωνιασμένη με έναν άντρα για να παρουσιαστεί ως αγνή παρθένα στον Χριστό”, και ως εκ τούτου πρόκειται να συμμετάσχει στην ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ. Αυτή η Νέα Ιερουσαλήμ, με τον Ιησού Χριστό ως Κεφαλή της, είναι η πρωτεύουσα οργάνωση του Ιεχωβά Θεού η οποία δεσπόζει πάνω σε ολόκληρη την παγκόσμια οργάνωσή του. (2 Κορινθίους 11:2· Αποκάλυψη 21:2, 9, 10) Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου η ενότητα του υπολοίπου ως “αγίου έθνους” διασπάστηκε, και αυτό εξορίστηκε από τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά του και ήταν σαν να θάφτηκε σε έναν τάφο στην επικράτεια της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Όταν τερματίστηκε αυτή η πρώτη παγκόσμια σύρραξη και εξαλείφθηκαν οι πιέσεις που τη συνόδευαν, η εκπληκτική εκπλήρωση αυτών που απεικονίστηκαν προφητικά στα εδάφια Αποκάλυψη 11:11-13 άφησε άναυδο τον κόσμο!
60 Ο Ιεχωβά αναζωογόνησε πνευματικά το θαμμένο υπόλοιπο, τους έβγαλε από τον τάφο τους στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, τους αποκατέστησε στη δικαιωματική, πνευματική επικράτειά τους στη γη και τους συσπείρωσε και πάλι ως το ενωμένο «άγιο έθνος» του. Είχε εκλέξει και πάλι αυτό το πιστό υπόλοιπο το οποίο απέβλεπε ψηλά, σε μια υπηκοότητα στη Νέα Ιερουσαλήμ υπό τον Χριστό. (Φιλιππησίους 3:20, 21) Ο Ιεχωβά έστρεψε ευνοϊκά την προσοχή του προς αυτούς και τους δραστηριοποίησε με την κραταιά ενεργό του δύναμη, το άγιό του πνεύμα, προκειμένου να αναλάβουν την επίδοση μιας παγκόσμιας μαρτυρίας για τη Μεσσιανική βασιλεία του, όμοια της οποίας δεν είχε επιτελεστεί ποτέ πριν σε ολόκληρη τη Χριστιανική ιστορία. (Μάρκος 13:10· Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Αυτοί δεν συμμετείχαν με τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου στη λατρεία της ειδωλολατρικής Κοινωνίας των Εθνών ως “της τελευταίας ελπίδας του κόσμου”, αλλά ένθερμα αφοσιώθηκαν στη λατρεία του «Θεού της ελπίδας» στον πνευματικό ναό του. (Αποκάλυψη 13:14, 15· 14:9) Έκαναν γνωστό το όνομα του Θεού τους, του Ιεχωβά, σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα. (Ησαΐας 12:4, 5) Σύμφωνα με όλες τις εξωτερικές ενδείξεις, εκείνος είχε αρχίσει να κατοικεί μαζί τους.
61. Επομένως, πώς επαληθεύτηκε ότι «πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα»;
61 Μπορούμε να διακρίνουμε σήμερα αν αυτό είχε επίδραση στους λαούς του κόσμου; Τα έθνη, ως πολιτικές οντότητες, είδαν τους φόβους τους να ενισχύονται. Αλλά ανάμεσα σε αυτά τα έθνη υπήρχαν ευθείς άνθρωποι με ειλικρινή καρδιά που πεινούσαν και διψούσαν για μια καθαρή, αληθινή, λογική θρησκεία η οποία θα μπορούσε στ’ αλήθεια να φέρει κάποιον σε επαφή με τον αληθινό Θεό, αυτόν που αξίζει να λατρεύεται. Καθώς το πιστό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών κήρυττε «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας» σε όλο και περισσότερα μέρη της κατοικημένης γης, προσέγγιζε όλο και περισσότερους εκζητητές του αληθινού Θεού. Αυτοί έμαθαν ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν ο Μεσσίας του Ιεχωβά Θεού και έκαναν τα βήματα της αφιέρωσης στον Θεό και του βαφτίσματος για να γίνουν μαθητές του Μεσσία Του. (Ματθαίος 28:19, 20) Τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς όπως είχε προειπωθεί: «Πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα». (Ζαχαρίας 2:11) Καμιά εθνικότητα ή φυλή δεν αποκλείστηκε από αυτό.
62. Σε τι βαθμό επαληθεύτηκε αυτό από το 1935 Κ.Χ., και πώς έχουν γίνει αυτοί “λαός” του Ιεχωβά;
62 Αυτό επαληθεύτηκε σε αξιοσημείωτο βαθμό από το 1935 Κ.Χ. και έπειτα, τέσσερα χρόνια αφότου το χρισμένο υπόλοιπο υιοθέτησε το όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν απέτρεψε αυτούς τους ειλικρινείς εκζητητές του αληθινού Θεού από το να «προσκολληθούν στον Ιεχωβά» ως μαθητές του Μεσσία Του. Συγκριτικά με το πόσοι ήταν τότε, το 1935, ναι, και συγκριτικά με το χρισμένο υπόλοιπο, αυτοί που “προσκολλήθηκαν στον Ιεχωβά” με αυτόν τον τρόπο έχουν γίνει «μεγάλο πλήθος», χωρίς να ορίζεται στην Αγία Γραφή συγκεκριμένος αριθμός για αυτούς. (Αποκάλυψη 7:9-17) Και, όπως είπε ο Ιεχωβά, αυτοί «θα γίνουν λαός μου». Δεν ισχυρίζονται ότι ανήκουν στο χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός δεν τους έχει γεννήσει με το άγιο πνεύμα του ώστε να γίνουν πνευματικοί γιοι του, παρότι έχει δεχτεί την προσκόλλησή τους και την αφιέρωσή τους σε Αυτόν μέσω του Αρχιερέα Του, του Ιησού Χριστού. Αυτό που τους κάνει αποδεκτούς στον Ιεχωβά Θεό είναι η αξία της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού. Έτσι λοιπόν, θεωρεί αυτά τα αφιερωμένα, βαφτισμένα άτομα “λαό του”, έναν λαό προσηλωμένο σε Αυτόν. Εκείνοι, λοιπόν, ως «άλλα πρόβατα», γίνονται «ένα ποίμνιο» με
-