Αυτός για τον Οποίο Έδωσαν Μαρτυρία Όλοι οι Προφήτες — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κεφάλαιο 4

Αυτός για τον Οποίο Έδωσαν Μαρτυρία Όλοι οι Προφήτες

1. Τι δείχνουν τα γεγονότα τα σχετικά με την προανθρώπινη ύπαρξη του Ιησού για τη σχέση που έχει αυτός με τον Ιεχωβά;

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ τη θερμή σχέση που έχει ο ίδιος με τον Ιεχωβά, ο Ιησούς είπε: «Ο Πατέρας νιώθει στοργή για τον Γιο και του δείχνει όλα τα πράγματα που κάνει ο ίδιος». (Ιωάν. 5:19, 20) Αυτή η στενή σχέση άρχισε τον καιρό της δημιουργίας του, αναρίθμητες χιλιετίες πριν γεννηθεί ως άνθρωπος. Αυτός ήταν ο μονογενής Γιος του Θεού, το μόνο πλάσμα που δημιούργησε ο Ιεχωβά μόνος του. Καθετί άλλο στον ουρανό και στη γη δημιουργήθηκε μέσω αυτού του πολύ αγαπητού πρωτότοκου Γιου. Αυτός υπηρέτησε επίσης ως Λόγος ή Εκπρόσωπος του Θεού, εκείνος μέσω του οποίου το θεϊκό θέλημα μεταδιδόταν σε άλλους. Αυτός, ο Γιος για τον οποίο ένιωθε ιδιαίτερη συμπάθεια ο Θεός, έγινε ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός.—Κολ. 1:15, 16· Ιωάν. 1:14· 12:49, 50.

2. Σε ποιο βαθμό αναφέρονται στον Ιησού οι προφητείες της Αγίας Γραφής;

² Πριν γεννηθεί θαυματουργικά ως άνθρωπος, είχαν καταγραφεί δεκάδες θεόπνευστες προφητείες σχετικά με αυτόν. Όπως βεβαίωσε ο απόστολος Πέτρος τον Κορνήλιο: «Για αυτόν δίνουν μαρτυρία όλοι οι προφήτες». (Πράξ. 10:43) Ο ρόλος του Ιησού σε σχέση με την αγνή λατρεία τονίζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό μέσα στην Αγία Γραφή, ώστε ένας άγγελος είπε στον απόστολο Ιωάννη: «Τον Θεό λάτρεψε· διότι εκείνο που εμπνέει την προφητεία είναι το να δοθεί μαρτυρία για τον Ιησού». (Αποκ. 19:10) Αυτές οι προφητείες προσδιορίζουν ξεκάθαρα την ταυτότητά του και στρέφουν την προσοχή σε διάφορες πλευρές του σκοπού του Θεού σχετικά με αυτόν, πλευρές που όλες τους έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για εμάς σήμερα.

Τι Αποκάλυψαν οι Προφητείες

3. (α) Ποιον αντιπροσωπεύει ‘το φίδι’ στην προφητεία που αναφέρεται στα εδάφια Γένεσις 3:14, 15; ‘Η γυναίκα’; ‘Το σπέρμα του φιδιού’; (β) Γιατί η ‘συντριβή του κεφαλιού του φιδιού’ θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τους υπηρέτες του Ιεχωβά;

³ Η πρώτη από αυτές τις προφητείες διατυπώθηκε μετά το στασιασμό στην Εδέμ. Ήταν ενσωματωμένη στην κρίση που απηύθυνε ο Ιεχωβά στο φίδι. Ο Ιεχωβά είπε: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού». (Γέν. 3:14, 15) Τι σήμαινε αυτό; Στον κατάλληλο καιρό του Θεού άλλες προφητείες διευκρίνισαν και διεύρυναν αυτή την προφητεία. Ως αποτέλεσμα γνωρίζουμε ότι αυτός στον οποίο απευθυνόταν αυτή η προφητεία, όπως αντιπροσωπευόταν από το φίδι, είναι ο Σατανάς ο Διάβολος. ‘Η γυναίκα’ είναι η όσια ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά, η οποία για αυτόν είναι σαν μια πιστή σύζυγος. ‘Το σπέρμα του φιδιού’ περιλαμβάνει τόσο τους αγγέλους όσο και τους ανθρώπους οι οποίοι εκδηλώνουν το πνεύμα του Διαβόλου, εκείνους που εναντιώνονται στον Ιεχωβά και στο λαό του. Έχοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο ο Διάβολος χρησιμοποίησε το φίδι στην Εδέμ, μπορούσε να διακρίνει κάποιος από την προφητεία ότι η ‘συντριβή του κεφαλιού του φιδιού’ αναφερόταν στην τελική καταστροφή αυτού του στασιαστικού γιου του Θεού, ο οποίος είχε συκοφαντήσει τον Ιεχωβά και έφερε μεγάλη οδύνη στο ανθρώπινο γένος. Όσο όμως για την ταυτότητα του «σπέρματος» που θα έκανε τη συντριβή, αυτή παρέμεινε ένα ιερό μυστικό για μεγάλο χρονικό διάστημα.—Ρωμ. 16:25, 26.

4. Πώς βοήθησε η γραμμή των προγόνων του Ιησού να προσδιοριστεί το ότι αυτός ήταν το υποσχεμένο Σπέρμα;

⁴ Ύστερα από περίπου 2.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας ο Ιεχωβά έδωσε περαιτέρω λεπτομέρειες. Έδειξε ότι το Σπέρμα θα ερχόταν από την οικογενειακή γραμμή του Αβραάμ. (Γέν. 22:15-18) Ωστόσο, η γραμμή που θα οδηγούσε στο Σπέρμα δεν θα βασιζόταν απλώς στη σαρκική καταγωγή αλλά στην εκλογή του Θεού. Παρ’ όλη την αγάπη που είχε ο Αβραάμ για το γιο του τον Ισμαήλ που τον απέκτησε από τη δούλη του την Άγαρ, ο Ιεχωβά δήλωσε συγκεκριμένα: «Την διαθήκην μου θέλω στήσει προς τον Ισαάκ, τον οποίον θέλει γεννήσει η Σάρρα εις σε». (Γέν. 17:18-21· 21:8-12) Αργότερα εκείνη η διαθήκη επιβεβαιώθηκε, όχι στον πρωτότοκο γιο του Ισαάκ, τον Ησαύ, αλλά στον Ιακώβ, από τον οποίο προήλθαν οι 12 φυλές του Ισραήλ. (Γέν. 28:10-14) Με το πέρασμα του χρόνου καταδείχτηκε ότι το Σπέρμα θα γεννιόταν στη φυλή του Ιούδα, στον οίκο του Δαβίδ.—Γέν. 49:10· 1 Χρον. 17:3, 4, 11-14.

5. Ακόμη και στην αρχή της επίγειας διακονίας του Ιησού, τι άλλο έδειξε καθαρά ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας;

⁵ Εφτακόσια και πλέον χρόνια εκ των προτέρων, η Αγία Γραφή κατονόμασε τη Βηθλεέμ ως τον τόπο στον οποίο θα γεννιόταν το Σπέρμα ως άνθρωπος, αλλά αποκάλυψε επίσης ότι αυτός θα ήταν κάποιος που ήδη υπήρχε «από ημερών αιώνος», από τον καιρό που δημιουργήθηκε στον ουρανό. (Μιχ. 5:2) Το πότε θα εμφανιζόταν στη γη ως ο Χρισμένος του Ιεχωβά, ο Μεσσίας, είχε προειπωθεί μέσω του προφήτη Δανιήλ. (Δαν. 9:24-26) Όταν μάλιστα χρίστηκε με άγιο πνεύμα, μια φωνή από τον ουρανό προσδιόρισε την ταυτότητά του. (Ματθ. 3:16, 17) Γι’ αυτό, ο Φίλιππος, αφού έγινε ακόλουθος του Ιησού, μπορούσε να πει με πεποίθηση: «Έχουμε βρει αυτόν για τον οποίο έγραψαν ο Μωυσής στο Νόμο και οι Προφήτες, τον Ιησού, το γιο [μέσω υιοθεσίας] του Ιωσήφ, από τη Ναζαρέτ».—Ιωάν. 1:45.

6. (α) Ποιο πράγμα έφτασαν στο σημείο να κατανοήσουν οι ακόλουθοι του Ιησού μετά το θάνατό του; (β) Ποιος, κατά κύριο λόγο, είναι το ‘σπέρμα της γυναίκας’, και τι σημαίνει το ότι αυτός θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού;

⁶ Από τότε και έπειτα, οι ακόλουθοι του Ιησού έφτασαν στο σημείο να κατανοήσουν ότι στις θεόπνευστες Γραφές είχαν περιληφτεί κυριολεκτικά δεκάδες προφητικές αναφορές που είχαν σχέση με αυτόν. Μετά το θάνατό του και την ανάστασή του, αυτός προσωπικά «τους ερμήνεψε αυτά που είχαν σχέση με τον ίδιο σε όλες τις Γραφές». (Λουκ. 24:27) Είναι τώρα φανερό ότι ο Ιησούς, κατά κύριο λόγο, είναι το ‘σπέρμα της γυναίκας’, αυτός που συντρίβει το κεφάλι του ‘φιδιού’ με τέτοιον τρόπο ώστε τελικά ο Σατανάς παύει να υπάρχει πια. Μέσω του Ιησού θα εκπληρωθούν όλες οι υποσχέσεις που έχει δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, όλα τα πράγματα που τόσο ένθερμα ποθούμε.—2 Κορ. 1:20.

7. Τι άλλο είναι ωφέλιμο να εξετάσουμε, εκτός από την ταυτότητα εκείνου στον οποίο αναφέρονται αυτές οι προφητείες;

⁷ Όταν διαβάσατε για πρώτη φορά μερικές από αυτές τις προφητείες ίσως να ρωτήσατε, όπως και ο Αιθίοπας ευνούχος: «Για ποιον το λέει ο προφήτης αυτό;» Αλλά ο ευνούχος δεν άφησε τα πράγματα έτσι όταν έλαβε την απάντηση. Αφού άκουσε προσεκτικά την εξήγηση που του έδωσε ο Φίλιππος, αυτός ο άντρας αντιλήφτηκε ότι η εκτίμηση για τον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς εκπλήρωσε την προφητεία απαιτούσε δράση εκ μέρους του, δηλαδή το να βαφτιστεί. (Πράξ. 8:32-38· Ησ. 53:3-9) Ανταποκρινόμαστε και εμείς με τον ίδιο τρόπο; Μερικές φορές, εκείνο που μας υποκινεί βαθιά είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται μια προφητεία ή μπορεί να αγγίξουν την καρδιά μας τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η ίδια η Αγία Γραφή όταν υποδεικνύει την εκπλήρωση μιας προφητείας.

8. Εδώ εξετάζονται τέσσερις προφητικοί τύποι σχετικά με τον Ιησού Χριστό. Να κάνετε λογικούς συλλογισμούς γύρω από τις ερωτήσεις και τα Γραφικά εδάφια που αναφέρονται για να δείξετε πώς μας επηρεάζουν αυτές οι προφητείες. Εξετάστε έναν-έναν αυτούς τους προφητικούς τύπους.

⁸ Παρατηρήστε πώς συμβαίνει αυτό στις εξής προφητικές υποσχέσεις και στους προφητικούς τύπους που αφορούν τον Ιησού Χριστό. Στις ερωτήσεις θα απαντήσετε εσείς με τη βοήθεια των εδαφίων που αναφέρονται.

(1) Πώς μας βοηθάει η αφήγηση σχετικά με την απόπειρα που έκανε ο Αβραάμ να προσφέρει τον Ισαάκ να εκτιμήσουμε αυτό που έκανε ο Ιεχωβά όταν προμήθεψε το λύτρο μέσω του Γιου του; (Ιωάν. 3:16· Γέν. 22:1-18 [παρατηρήστε πώς περιγράφεται ο Ισαάκ στο εδάφιο 2]).

Ποια πεποίθηση θα πρέπει να μας δίνει αυτό; (Ρωμ. 8:32, 38, 39)

Αλλά τι απαιτείται από μέρους μας; (Γέν. 22:18· Ιωάν. 3:36)

(2) Με το να προσδιορίζει η Αγία Γραφή τον Ιησού ως προφήτη σαν τον Μωυσή, ποια σοβαρή ευθύνη μάς υπενθυμίζει; (Πράξ. 3:22, 23· Δευτ. 18:15-19)

Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που μας είπε ο Ιησούς, και γιατί αυτά είναι επίκαιρα τώρα; (Ματθ. 28:18-20· 19:4-9· 18:3-6)

(3) Σε ποιες ελκυστικές ιδιότητες του Ιησού ως αρχιερέα στρέφει την προσοχή μας η Αγία Γραφή όταν εξηγεί αυτά που προσκιάστηκαν από το ιερατείο του Ααρών; (Εβρ. 4:15–5:3· 7:26-28)

Επομένως, πώς θα πρέπει να αισθανόμαστε όταν θέλουμε να πλησιάσουμε τον Θεό με προσευχή μέσω του Χριστού για να ζητήσουμε βοήθεια ώστε να υπερνικήσουμε τις αδυναμίες μας;

(4) Έχοντας υπόψη την υπεροχή της θυσίας του Ιησού (η οποία αντικατέστησε όλες τις θυσίες που προσφέρονταν υπό το Μωσαϊκό Νόμο), γιατί θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί να μην αποκτήσουμε τη συνήθεια του να κάνουμε κάτι που γνωρίζουμε ότι δυσαρεστεί τον Θεό; (Εβρ. 10:26, 27)

Αν πραγματικά εκτιμάμε την ελπίδα για ζωή, η οποία έγινε εφικτή ως αποτέλεσμα της θυσίας του Ιησού, ποια πράγματα θα φροντίζουμε με επιμέλεια να κάνουμε; (Εβρ. 10:19-25)

Πώς Μπορούμε να Δείξουμε την Πίστη μας στον Χριστό;

9. Γιατί δεν υπάρχει σωτηρία για εμάς χωρίς τον Ιησού Χριστό;

⁹ Αφού έδειξε στο Ιουδαϊκό ανώτερο δικαστήριο στην Ιερουσαλήμ πώς είχαν εκπληρωθεί προφητείες στον Ιησού, ο απόστολος Πέτρος κατέληξε με δυναμικό τρόπο: «Δεν υπάρχει σωτηρία μέσω κανενός άλλου, γιατί δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό που να έχει δοθεί μεταξύ των ανθρώπων, μέσω του οποίου πρέπει να σωθούμε». (Πράξ. 4:11, 12· Ψαλμ. 118:22) Όλοι οι απόγονοι του Αδάμ είναι αμαρτωλοί, και έτσι ο θάνατός τους έρχεται ως καταδίκη για την αμαρτία και δεν έχει καμιά αξία ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λύτρο για οποιονδήποτε. Αλλά ο Ιησούς ήταν τέλειος, και η κατάθεση της ζωής του έχει θυσιαστική αξία. (Ψαλμ. 49:6-9· Εβρ. 2:9) Πρόσφερε στον Θεό ένα λύτρο που είχε ακριβώς την αντίστοιχη αξία με εκείνο που είχε χάσει ο Αδάμ για τους απογόνους του. Πώς μας έχει ωφελήσει αυτό;—1 Τιμ. 2:5, 6.

10. Εξηγήστε έναν τρόπο με τον οποίο μας έχει ωφελήσει σε μεγάλο βαθμό η θυσία του Ιησού.

¹⁰ Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να έχουμε καθαρή συνείδηση λόγω του ότι μπορούν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες—κάτι πολύ μεγαλύτερο από οτιδήποτε κατόρθωσαν ποτέ για τον Ισραήλ οι θυσίες ζώων υπό το Μωσαϊκό Νόμο. (Πράξ. 13:38, 39· Εβρ. 9:13, 14) Για να έχουμε, βέβαια, αυτή την καθαρή συνείδηση απαιτείται να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να έχουμε γνήσια πίστη στον Ιησού Χριστό. Κατανοούμε εμείς προσωπικά το βαθμό στον οποίο χρειαζόμαστε τη θυσία του Χριστού; «Αν πούμε: ‘Δεν έχουμε αμαρτία’, παροδηγούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν είναι σε εμάς. Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, εκείνος είναι πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία».—1 Ιωάν. 1:8, 9.

11. Γιατί είναι το βάφτισμα στο νερό ένας σημαντικός παράγοντας που συντελεί στο να αποκτήσουμε αγαθή συνείδηση απέναντι στον Θεό;

¹¹ Βέβαια, μερικοί μολονότι λένε ότι γνωρίζουν πως είναι αμαρτωλοί και ομολογούν ότι πιστεύουν στον Χριστό, οι οποίοι μάλιστα σε κάποιο βαθμό μιλούν σε άλλους για τη Βασιλεία του Θεού όπως έκανε ο Ιησούς, εντούτοις δεν έχουν πλήρη πίστη στον Ιησού. Με ποια έννοια; Όπως δείχνει η Αγία Γραφή, όταν κάποιοι άνθρωποι τον πρώτο αιώνα πραγματικά πίστεψαν, πώς το έδειξαν αυτό δημόσια; Βαφτίστηκαν. Γιατί; Επειδή ο Ιησούς είχε δώσει την εντολή να βαφτίζονται οι μαθητές του. (Ματθ. 28:19, 20· Πράξ. 8:12· 18:8) Όταν η καρδιά ενός ατόμου πραγματικά υποκινείται από τη στοργική προμήθεια που έκανε ο Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού, δεν θα διστάσει. Θα κάνει οποιεσδήποτε προσαρμογές χρειάζονται στη ζωή του, θα αφιερώσει τον εαυτό του στον Θεό και θα το συμβολίσει αυτό με βάφτισμα στο νερό. Όπως δείχνει η Αγία Γραφή, με αυτή την ενέργεια εκδήλωσης πίστης κάνει ‘αίτημα στον Θεό για αγαθή συνείδηση’.—1 Πέτρ. 3:21.

12. Αν αντιληφτούμε ότι έχουμε διαπράξει κάποια αμαρτία, τι θα πρέπει να κάνουμε για αυτό, και γιατί;

¹² Ασφαλώς, ακόμη και έπειτα από αυτό θα εκδηλωθούν αμαρτωλά χαρακτηριστικά. Τι πρέπει να γίνει τότε; «Σας τα γράφω αυτά για να μη διαπράξετε αμαρτία», είπε ο απόστολος Ιωάννης. Οπότε, λοιπόν, δεν θα πρέπει να παίρνουμε στα ελαφρά την αμαρτία που έχουμε μέσα μας, είτε αυτή εκδηλώνεται με πράξεις είτε με λόγια είτε με τη στάση μας. «Εντούτοις, αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος. Και αυτός είναι εξιλεωτική θυσία για τις αμαρτίες μας, όμως όχι μόνο για τις δικές μας αλλά και για όλου του κόσμου». (1 Ιωάν. 2:1, 2) Μήπως αυτό σημαίνει ότι, άσχετα με το τι κάνουμε, αν προσευχηθούμε στον Θεό και του πούμε ‘Συγχώρεσε τις αμαρτίες μας’, όλα θα είναι εντάξει; Όχι. Το κλειδί που οδηγεί στη συγχώρηση είναι η γνήσια μετάνοια. Ίσως επίσης να χρειαστεί βοήθεια από τους πρεσβυτέρους της Χριστιανικής εκκλησίας. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που κάναμε ήταν εσφαλμένο και να αισθανθούμε γνήσια μεταμέλεια για αυτό, ώστε να καταβάλουμε ειλικρινή προσπάθεια για να μην το επαναλάβουμε. (Πράξ. 3:19· Ιακ. 5:13-16) Αν το κάνουμε αυτό, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε τη βοήθεια του Ιησού. Με βάση την πίστη μας στην εξιλεωτική αξία της θυσίας του, είναι δυνατόν να αποκατασταθούμε στην εύνοια του Ιεχωβά, και αυτό είναι ζωτικό αν θέλουμε να είναι αποδεκτή σε Αυτόν η λατρεία μας.

13. (α) Εξηγήστε έναν άλλον τρόπο με τον οποίο μας έχει ωφελήσει η θυσία του Ιησού. (β) Γιατί δεν κερδίζουμε αυτή την αμοιβή μέσω της υπηρεσίας μας προς τον Θεό; (γ) Αν, όμως, έχουμε πραγματικά πίστη, τι θα κάνουμε;

¹³ Η θυσία του Ιησού διάνοιξε επίσης για εμάς την ευκαιρία για αιώνια ζωή—στον ουρανό για ένα «μικρό ποίμνιο» και σε μια Παραδεισένια γη για δισεκατομμύρια άλλα άτομα από το ανθρώπινο γένος. (Λουκ. 12:32· Αποκ. 20:11, 12· 21:3, 4) Αυτή δεν είναι μια αμοιβή που την κερδίζουμε. Όσα και αν κάνουμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ποτέ δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε τόση αξία ώστε ο Θεός να μας οφείλει ζωή. Η αιώνια ζωή είναι «το δώρο που δίνει ο Θεός . . . μέσω του Χριστού Ιησού, του Κυρίου μας». (Ρωμ. 6:23· Εφεσ. 2:8-10) Αν, όμως, έχουμε πίστη σε αυτό το δώρο και εκτίμηση για τον τρόπο με τον οποίο έγινε εφικτό, τότε θα το κάνουμε αυτό φανερό. Καθώς διακρίνουμε με πόσο θαυμαστό τρόπο χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά τον Ιησού για να επιτελέσει το θέλημά Του και πόσο ζωτικό είναι για όλους εμάς να ακολουθούμε πιστά τα ίχνη του Ιησού, θα κάνουμε τη Χριστιανική διακονία ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας. Η πίστη μας θα γίνεται φανερή από την πεποίθηση με την οποία θα μιλάμε στους άλλους για αυτό το μεγαλειώδες δώρο του Θεού.—Παράβαλε Πράξεις 20:24.

14. Γιατί έχει ενοποιητική επίδραση μια τέτοια πίστη στον Ιησού Χριστό;

¹⁴ Τι έξοχη, ενοποιητική επίδραση έχει αυτού του είδους η πίστη! Μέσω αυτής ελκυόμαστε στον Ιεχωβά, στον Γιο του και ο ένας κοντά στον άλλον μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. (1 Ιωάν. 3:23, 24) Μας κάνει να χαιρόμαστε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά έδωσε με καλοσύνη στον Γιο του «το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα [εκτός του ονόματος του Θεού], ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη και εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού, του Πατέρα».—Φιλιπ. 2:9-11.

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Όταν εμφανίστηκε ο Μεσσίας, γιατί εκείνοι που πίστευαν αληθινά στο Λόγο του Θεού αναγνώρισαν ξεκάθαρα την ταυτότητά του;

● Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζουν οι προφητικοί τύποι που εκπληρώθηκαν στον Ιησού, όπως αυτοί φαίνονται στη σελίδα 34;

● Με ποιους τρόπους μας έχει ήδη ωφελήσει η θυσία του Ιησού; Πώς μπορούμε να δείξουμε την εκτίμησή μας για αυτή τη θυσία;

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 34]

Προφητικοί Τύποι για τον Ιησού—Πώς θα Πρέπει να σας Επηρεάζουν;

Ο Αβραάμ προσφέρει τον Ισαάκ

Ο Μωυσής ως εκπρόσωπος του Θεού

Ο Ααρών ως αρχιερέας

Οι θυσίες ζώων