Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από το Βιβλίο του Ιωάννη
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ—“ο μαθητής που αγαπούσε ο Ιησούς”—είναι το τελευταίο άτομο που έγραψε μια θεόπνευστη αφήγηση για τη ζωή και τη διακονία του Χριστού. (Ιωάν. 21:20) Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, το οποίο γράφτηκε γύρω στο 98 Κ.Χ., επαναλαμβάνει ελάχιστες από τις πληροφορίες που αναφέρονται στα άλλα τρία Ευαγγέλια.
Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε το Ευαγγέλιό του με συγκεκριμένο στόχο. Σχετικά με όσα κατέγραψε, λέει: «Αυτά . . . έχουν γραφτεί για να πιστεύετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού, και, επειδή πιστεύετε, να έχετε ζωή μέσω του ονόματός του». (Ιωάν. 20:31) Το άγγελμά του έχει πράγματι μεγάλη αξία για εμάς.—Εβρ. 4:12.
«ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
Μόλις βλέπει τον Ιησού, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής αναγγέλλει με πεποίθηση: «Να το Αρνί του Θεού το οποίο αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου!» (Ιωάν. 1:29) Καθώς ο Ιησούς περιοδεύει τη Σαμάρεια, τη Γαλιλαία, την Ιουδαία και τη γη ανατολικά του Ιορδάνη—κηρύττοντας, διδάσκοντας και εκτελώντας δυναμικά έργα—“πολλοί έρχονται σε αυτόν και θέτουν πίστη σε αυτόν”.—Ιωάν. 10:41, 42.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα που εκτελεί ο Ιησούς είναι η ανάσταση του Λαζάρου. Πολλοί θέτουν πίστη στον Ιησού όταν βλέπουν έναν άνθρωπο που ήταν νεκρός τέσσερις μέρες να επανέρχεται στη ζωή. Οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, όμως, συνεννοούνται να σκοτώσουν τον Ιησού. Γι’ αυτό, ο Ιησούς φεύγει και πηγαίνει «στην ύπαιθρο κοντά στην έρημο, σε μια πόλη που ονομάζεται Εφραΐμ».—Ιωάν. 11:53, 54.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
1:35, 40—Εκτός από τον Ανδρέα, ποιος ήταν ο μαθητής που στεκόταν με τον Ιωάννη τον Βαφτιστή; Ο αφηγητής αποκαλεί πάντα τον Ιωάννη τον Βαφτιστή “Ιωάννη” και ποτέ δεν αναφέρει τον εαυτό του ονομαστικά στο Ευαγγέλιό του. Επομένως, ο ανώνυμος μαθητής είναι προφανώς ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
2:20—Ποιος ναός «χτίστηκε σε σαράντα έξι χρόνια»; Οι Ιουδαίοι αναφέρονταν στην ανοικοδόμηση του ναού του Ζοροβάβελ από τον Βασιλιά Ηρώδη της Ιουδαίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο, αυτό το έργο ξεκίνησε το 18ο έτος της βασιλείας του Ηρώδη, δηλαδή το 18/17 Π.Κ.Χ. Το αγιαστήριο του ναού και τα άλλα βασικά κτίσματα οικοδομήθηκαν μέσα σε οχτώ χρόνια. Ωστόσο, το έργο στο συγκρότημα του ναού συνεχίστηκε μέχρι και μετά το Πάσχα του 30 Κ.Χ., οπότε οι Ιουδαίοι είπαν ότι χρειάστηκαν 46 χρόνια για να χτιστεί.
5:14—Είναι η αρρώστια αποτέλεσμα της διάπραξης αμαρτίας; Όχι απαραίτητα. Ο άνθρωπος τον οποίο θεράπευσε ο Ιησούς ήταν άρρωστος 38 χρόνια λόγω της κληρονομημένης ατέλειας. (Ιωάν. 5:1-9) Ο Ιησούς εννοούσε ότι αυτός ο άνθρωπος, τώρα που του είχε δειχτεί έλεος, έπρεπε να ακολουθήσει την οδό της σωτηρίας και να μην αμαρτάνει πλέον εκούσια ώστε να μην τον βρει κάτι χειρότερο από ασθένεια. Ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει ένοχος διάπραξης κάποιας ασυγχώρητης αμαρτίας, πράγμα που θα τον καθιστούσε άξιο θανάτου χωρίς την προοπτική ανάστασης.—Ματθ. 12:31, 32· Λουκ. 12:10· Εβρ. 10:26, 27.
5:24, 25—Ποιοι “μεταβαίνουν από το θάνατο στη ζωή”; Ο Ιησούς μιλούσε για όσους ήταν κάποτε πνευματικά νεκροί, αλλά όταν ακούν τα λόγια του θέτουν πίστη σε αυτόν και εγκαταλείπουν την αμαρτωλή τους πορεία. “Μεταβαίνουν από το θάνατο στη ζωή” με την έννοια ότι απαλλάσσονται από την καταδίκη του θανάτου και λαμβάνουν την ελπίδα της αιώνιας ζωής λόγω της πίστης τους στον Θεό.—1 Πέτρ. 4:3-6.
5:26· 6:53—Τι σημαίνει το να έχει κάποιος «ζωή μέσα του»; Για τον Ιησού Χριστό, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός τού παρέχει δύο συγκεκριμένες ικανότητες—τη δυνατότητα να χορηγεί σε ανθρώπους καλή υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά και τη δύναμη να δίνει ζωή ανασταίνοντας τους νεκρούς. Για τους ακολούθους του Ιησού, “το να έχουν ζωή μέσα τους” σημαίνει να αποκτήσουν αυτή καθαυτή την πληρότητα της ζωής. Οι χρισμένοι Χριστιανοί την αποκτούν όταν ανασταίνονται σε ουράνια ζωή. Τα πιστά άτομα με επίγεια ελπίδα θα γευτούν την πληρότητα της ζωής μόνο αφού περάσουν την τελική δοκιμή που θα λάβει χώρα αμέσως μετά το τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού.—1 Κορ. 15:52, 53· Αποκ. 20:5, 7-10.
6:64—Γνώριζε ο Ιησούς από τον καιρό που επέλεξε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη ότι ο Ιούδας θα τον πρόδιδε; Προφανώς όχι. Ωστόσο σε κάποια περίπτωση το 32 Κ.Χ., ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Ένας από εσάς είναι συκοφάντης». Πιθανώς, εκείνον τον καιρό ο Ιησούς παρατήρησε στον Ιούδα τον Ισκαριώτη την «αρχή», δηλαδή το ξεκίνημα, μιας εσφαλμένης πορείας.—Ιωάν. 6:66-71.
Μαθήματα για Εμάς:
2:4. Ο Ιησούς έδειξε στη Μαρία ότι ως ο βαφτισμένος χρισμένος Γιος του Θεού, έπρεπε να παίρνει κατεύθυνση από τον ουράνιο Πατέρα του. Μολονότι ο Ιησούς μόλις τότε ξεκινούσε τη διακονία του, ήταν πλήρως ενήμερος για την ώρα, δηλαδή το χρόνο, του έργου που του είχε ανατεθεί, περιλαμβανομένου και του θυσιαστικού του θανάτου. Ούτε καν σε στενά μέλη της οικογένειάς του, όπως ήταν η Μαρία, δεν θα επιτρεπόταν να τον εμποδίσουν να κάνει το θεϊκό θέλημα. Εμείς πρέπει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά Θεό με παρόμοια αποφασιστικότητα.
3:1-9. Το παράδειγμα του Νικόδημου, ενός άρχοντα των Ιουδαίων, μας διδάσκει δύο μαθήματα. Πρώτον, ο Νικόδημος έδειχνε ταπεινοφροσύνη, ενόραση και συναίσθηση της πνευματικής του ανάγκης, αναγνωρίζοντας το γιο ενός ταπεινού ξυλουργού ως δάσκαλο σταλμένο από τον Θεό. Η ταπεινοφροσύνη είναι αναγκαία για τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα. Δεύτερον, ο Νικόδημος δίσταζε να γίνει μαθητής ενόσω ο Ιησούς βρισκόταν στη γη. Ίσως αυτό οφειλόταν στο φόβο του για τους ανθρώπους, στην προσκόλλησή του στη θέση που κατείχε στο Σάνχεδριν ή στην αγάπη του για τα πλούτη. Από αυτό μπορούμε να αντλήσουμε ένα πολύτιμο μάθημα: Δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε τέτοιου είδους τάσεις να μας κάνουν να διστάζουμε να “σηκώνουμε το ξύλο του βασανισμού μας και να ακολουθούμε τον Ιησού συνεχώς”.—Λουκ. 9:23.
4:23, 24. Για να είναι η λατρεία μας αποδεκτή από τον Θεό, πρέπει να συμφωνεί με την αλήθεια που έχει αποκαλυφτεί στις σελίδες της Γραφής και πρέπει να καθοδηγείται από το άγιο πνεύμα.
6:27. Το να εργαζόμαστε για «την τροφή που παραμένει για ζωή αιώνια» σημαίνει να καταβάλλουμε προσπάθειες προκειμένου να ικανοποιούμε την πνευματική μας ανάγκη. Όταν το κάνουμε αυτό, είμαστε ευτυχισμένοι.—Ματθ. 5:3.
6:44. Ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για εμάς προσωπικά. Μας ελκύει στον Γιο του πλησιάζοντας τον καθένα μας ατομικά μέσω του έργου κηρύγματος και βοηθώντας μας να κατανοούμε και να εφαρμόζουμε πνευματικές αλήθειες μέσω του αγίου Του πνεύματος.
11:33-36. Το να εκδηλώνουμε τα αισθήματά μας δεν αποτελεί ένδειξη αδυναμίας.
“ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ”
Καθώς πλησιάζει το Πάσχα του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς επιστρέφει στη Βηθανία. Στις 9 Νισάν έρχεται στην Ιερουσαλήμ, ανεβασμένος στο πουλάρι ενός γαϊδουριού. Στις 10 Νισάν, ο Ιησούς έρχεται πάλι στο ναό. Σε απάντηση της προσευχής του να αγιαστεί το όνομα του Πατέρα του, μια φωνή από τον ουρανό λέει: «Και το δόξασα και πάλι θα το δοξάσω».—Ιωάν. 12:28.
Κατά τη διάρκεια του δείπνου του Πάσχα, ο Ιησούς δίνει στους ακολούθους του αποχαιρετιστήριες συμβουλές και προσεύχεται για χάρη τους. Μετά τη σύλληψή του, τη δίκη του και το κρέμασμά του στο ξύλο, ο Ιησούς ανασταίνεται.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
14:2—Πώς θα “ετοίμαζε [ο Ιησούς] τόπο” στον ουρανό για τους πιστούς ακολούθους του; Αυτό θα περιλάμβανε το να επικυρώσει τη νέα διαθήκη εμφανιζόμενος ενώπιον του Θεού και παρουσιάζοντας σε Εκείνον την αξία του αίματός του. Η προετοιμασία σήμαινε επίσης την ανάληψη βασιλικής εξουσίας από μέρους του Χριστού, ύστερα από την οποία θα άρχιζε η ουράνια ανάσταση των χρισμένων ακολούθων του.—1 Θεσ. 4:14-17· Εβρ. 9:12, 24-28· 1 Πέτρ. 1:19· Αποκ. 11:15.
19:11—Αναφερόταν ο Ιησούς στον Ιούδα τον Ισκαριώτη όταν μίλησε στον Πιλάτο σχετικά με τον άνθρωπο που Τον παρέδωσε; Αντί να αναφέρεται είτε στον Ιούδα είτε σε οποιοδήποτε συγκεκριμένο άτομο, φαίνεται ότι ο Ιησούς πιθανότατα είχε κατά νου όλους όσους ήταν ένοχοι για το αμάρτημα της θανάτωσής του. Αυτό περιλάμβανε τον Ιούδα, τους «πρωθιερείς και ολόκληρο το Σάνχεδριν», ακόμη και «τα πλήθη» που πείστηκαν να ζητήσουν την απελευθέρωση του Βαραββά.—Ματθ. 26:59-65· 27:1, 2, 20-22.
20:17—Γιατί είπε ο Ιησούς στη Μαρία τη Μαγδαληνή να μη γαντζώνεται πάνω του; Προφανώς η Μαρία γαντζώθηκε στον Ιησού επειδή νόμιζε ότι αυτός θα ανέβαινε αμέσως στον ουρανό και δεν θα τον έβλεπε ποτέ ξανά. Για να τη διαβεβαιώσει ότι δεν θα έφευγε ακόμη, ο Ιησούς τής είπε να μη γαντζώνεται πάνω του αλλά αντίθετα να πάει και να πει στους μαθητές του τα νέα για την ανάστασή του.
Μαθήματα για Εμάς:
12:36. Για να γίνουμε «γιοι φωτός», δηλαδή φορείς φωτός, χρειάζεται να αποκτήσουμε ακριβή γνώση του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Κατόπιν πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτή τη γνώση για να οδηγούμε άλλους από το πνευματικό σκοτάδι στο φως του Θεού.
14:6. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να έχουμε την επιδοκιμασία του Θεού πάρα μόνο μέσω του Ιησού Χριστού. Μόνο ασκώντας πίστη στον Ιησού και ακολουθώντας το παράδειγμά του μπορούμε να πλησιάζουμε τον Ιεχωβά.—1 Πέτρ. 2:21.
14:15, 21, 23, 24· 15:10. Η υπακοή στο θεϊκό θέλημα μας βοηθάει να παραμένουμε στην αγάπη του Θεού και στην αγάπη του Γιου του.—1 Ιωάν. 5:3.
14:26· 16:13. Το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά χρησιμεύει ως δάσκαλος και ως μέσο υπενθύμισης. Επενεργεί επίσης για να αποκαλύπτει αλήθειες. Επομένως, μπορεί να μας βοηθήσει να αυξήσουμε τη γνώση, τη σοφία, την ενόραση, την κρίση και την ικανότητα σκέψης μας. Πρέπει, λοιπόν, να εγκαρτερούμε στην προσευχή, ζητώντας συγκεκριμένα αυτό το πνεύμα.—Λουκ. 11:5-13.
21:15, 19. Ο Πέτρος ρωτήθηκε αν αγαπούσε τον Ιησού περισσότερο από «αυτά», δηλαδή τα ψάρια που βρίσκονταν μπροστά τους. Ο Ιησούς τόνισε έτσι στον Πέτρο ότι ήταν ανάγκη να επιλέξει να τον ακολουθεί ολοχρόνια αντί να κάνει την αλιεία σταδιοδρομία της ζωής του. Μετά την εξέταση των αφηγήσεων των Ευαγγελίων, ας είμαστε πιο αποφασισμένοι να αγαπούμε τον Ιησού περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα πράγματα μπορεί να μας ελκύουν. Ναι, ας συνεχίζουμε να τον ακολουθούμε ολόκαρδα.
[Εικόνα στη σελίδα 31]
Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα του Νικόδημου;