Δεν Είναι Προσωπολήπτης ο Θεός

«Δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν».—ΠΡΑΞΕΙΣ 10:34, 35.

 1. Ποια σπουδαία δήλωση έκανε ο Παύλος στην αρχαία Αθήνα, αναφορικά με τις φυλές;

«Ο ΘΕΟΣ, ο οποίος έπλασε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν, αφού είναι Κύριος τόσο του Ουρανού όσο και της γης, δεν ζει σε ανθρωποποίητους ναούς . . . Από έναν πρόγονο δημιούργησε κάθε ανθρώπινη φυλή για να ζει στο πρόσωπο ολόκληρης της γης». (Πράξεις 17:24-26, Phillips [Φίλλιπς]) Ποιος είπε αυτά τα λόγια; Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, στη φημισμένη ομιλία του στον Άρειο Πάγο, που βρίσκεται στην Αθήνα.

 2. Τι δίνει χρώμα και ενδιαφέρον στη ζωή και από τι εντυπωσιάστηκε ένας Ιάπωνας, όταν επισκέφτηκε τη Νότια Αφρική;

² Η δήλωση του Παύλου μπορεί κάλλιστα να μας κάνει να σκεφτούμε τη θαυμάσια ποικιλία που υπάρχει στη δημιουργία. Ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, τα ζώα, τα πτηνά, τα έντομα και τα φυτά σε πάρα πολλά και διάφορα είδη. Πόσο πληκτική θα ήταν η ζωή αν αυτά ήταν όλα ολόιδια! Η ποικιλία που υπάρχει δίνει χρώμα και ενδιαφέρον στη ζωή. Για παράδειγμα, ένας Ιάπωνας, που επισκέφτηκε τη Νότια Αφρική και παρακολούθησε εκεί μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, εντυπωσιάστηκε που είδε τόσες πολλές και διάφορες φυλές και τέτοια ποικιλία στο χρώμα δέρματος. Είπε πόσο διαφορετικά είναι στην Ιαπωνία, όπου η συντριπτική πλειονότητα έχει τα ίδια φυλετικά χαρακτηριστικά.

 3. Πώς θεωρούν μερικοί το διαφορετικό χρώμα δέρματος, πράγμα που προκαλεί τι;

³ Ωστόσο, συχνά προξενούνται σοβαρά προβλήματα λόγω του ότι δεν έχουν όλες οι φυλές το ίδιο χρώμα. Πολλοί νομίζουν ότι αυτοί που έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος είναι κατώτεροι. Αυτό προκαλεί εχθρότητες, ακόμη και μίσος, και τη μάστιγα των φυλετικών προκαταλήψεων. Αυτό ήθελε ο Δημιουργός μας; Είναι κάποιες φυλές ανώτερες στα δικά του μάτια; Είναι προσωπολήπτης ο Ιεχωβά;

Ο Δημιουργός Μας—Προσωπολήπτης;

4-6. (α) Τι είπε ο Βασιλιάς Ιωσαφάτ για την προσωποληψία; (β) Πώς τόσο ο Μωυσής όσο και ο Παύλος επιβεβαίωσαν τη δήλωση του Ιωσαφάτ; (γ) Ποιες ερωτήσεις μπορεί να κάνουν μερικοί;

⁴ Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα για το πώς βλέπει ο Δημιουργός μας όλη την ανθρωπότητα, αν κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία. Ο Βασιλιάς Ιωσαφάτ, ο οποίος κυβέρνησε τον Ιούδα από το 936 ως το 911 π.Χ., έφερε πολλές βελτιώσεις και διευθέτησε να λειτουργεί με το σωστό τρόπο το δικαστικό σύστημα, που βασιζόταν στο θείο νόμο. Ο ίδιος έδωσε την εξής θαυμάσια συμβουλή στους κριτές: «Ιδέτε τι κάμνετε σεις· διότι δεν κρίνετε κρίσιν ανθρώπου, αλλά του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], . . . προσέχετε εις τας πράξεις σας· διότι δεν είναι αδικία παρά Κυρίω τω Θεώ ημών ουδέ προσωποληψία».—2 Χρονικών 19:6, 7.

⁵ Εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα, ο προφήτης Μωυσής είχε πει στις φυλές του Ισραήλ: ‘Ο Ιεχωβά ο Θεός σας δεν φέρεται σε κανέναν με προσωποληψία’. (Δευτερονόμιον 10:17, ΜΝΚ) Και ο Παύλος έδωσε την εξής νουθεσία στην επιστολή που έγραψε προς τους Ρωμαίους: «[Θα επέλθει] θλίψις και στενοχωρία δια κάθε κακοποιόν, δια τον Ιουδαίον πρώτα και επίσης δια τον Έλληνα, . . . διότι ο Θεός δεν μεροληπτεί».—Ρωμαίους 2:9-11, ΚΔΤΚ.

⁶ Αλλά κάποιοι ίσως ρωτήσουν: ‘Και οι Ισραηλίτες; Δεν ήταν αυτοί ο εκλεκτός λαός του Θεού; Δεν έδειξε προσωποληψία ο Θεός υπέρ αυτών; Δεν είπε ο Μωυσής σε όλο τον Ισραήλ: «Σε εξέλεξε Κύριος ο Θεός σου δια να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός [ειδική ιδιοκτησία (ΜΝΚ)], παρά πάντας τους λαούς»;’—Δευτερονόμιον 7:6.

 7. (α) Σε τι κατέληξε η εκ μέρους των Ιουδαίων απόρριψη του Μεσσία; (β) Σήμερα, ποιοι μπορούν να γευτούν θαυμαστές ευλογίες από τον Θεό και πώς;

⁷ Όχι, ο Θεός δεν έδειξε προσωποληψία με το να χρησιμοποιήσει τους Ισραηλίτες για έναν ειδικό σκοπό. Ο Ιεχωβά, όταν αποφάσιζε μέσω ποιου λαού θα ερχόταν ο Μεσσίας, διάλεξε τους απογόνους των πιστών Εβραίων πατριαρχών. Αλλά όταν οι Ιουδαίοι απέρριψαν τον Μεσσία, τον Ιησού Χριστό, και τον θανάτωσαν, έχασαν την εύνοια του Θεού. Σήμερα όμως, από όποια φυλή ή έθνος κι αν είναι κάποιος μπορεί να γευτεί θαυμαστές ευλογίες και να έχει την προοπτική να ζήσει αιώνια, αν ασκήσει πίστη στον Ιησού. (Ιωάννης 3:16· 17:3) Οπωσδήποτε, αυτό αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει προσωποληψία εκ μέρους του Θεού. Ο Ιεχωβά εξάλλου, πρόσταξε τους Ισραηλίτες ‘να αγαπούν τον ξένο’ όποιας φυλής ή εθνικότητας κι αν ήταν, και ‘να μην τον κακομεταχειρίζονται’. (Δευτερονόμιον 10:19· Λευιτικόν 19:33, 34, ΛΧ) Αληθινά λοιπόν, ο στοργικός μας Πατέρας, που βρίσκεται στον ουρανό, δεν είναι προσωπολήπτης.

 8. (α) Τι αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά δεν έδειξε μεροληψία υπέρ του Ισραήλ; (β) Πώς χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά τον Ισραήλ;

⁸ Είναι αλήθεια βέβαια ότι οι Ισραηλίτες απολάμβαναν ειδικά προνόμια. Αλλά είχαν και μια βαριά ευθύνη. Είχαν την υποχρέωση να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά και όποιοι δεν υπάκουαν σ’ αυτούς τους νόμους γίνονταν επικατάρατοι. (Δευτερονόμιον 27:26) Μάλιστα, οι Ισραηλίτες τιμωρήθηκαν επανειλημμένα επειδή παράκουσαν στους νόμους του Θεού. Επομένως, ο Ιεχωβά δεν τους μεταχειριζόταν μεροληπτικά. Αντίθετα, τους χρησιμοποιούσε για να παρέχει προφητικά πρότυπα και για να δίνει προειδοποιητικά παραδείγματα. Ήταν ευχής έργο που μέσω του Ισραήλ ο Θεός προμήθευσε τον Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό, για να ευλογηθεί ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.—Γαλάτας 3:14· παράβαλε Γένεσις 22:15-18.

Ήταν Προσωπολήπτης ο Ιησούς;

 9. (α) Με ποιο τρόπο μοιάζουν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς; (β) Ποιες ερωτήσεις εγείρονται όσον αφορά τον Ιησού;

⁹ Αφού ο Ιεχωβά δεν είναι καθόλου προσωπολήπτης, θα μπορούσε να είναι προσωπολήπτης ο Ιησούς; Ας σκεφτούμε το εξής: Κάποια φορά ο Ιησούς είπε: «Δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με». (Ιωάννης 5:30) Υπάρχει τέλεια ενότητα μεταξύ του Ιεχωβά και του αγαπημένου του Γιου, και ο Ιησούς σε κάθε ζήτημα εκτελεί το θέλημα του Πατέρα του. Στην ουσία, οι απόψεις τους και οι σκοποί τους ταυτίζονται τόσο που ο Ιησούς μπορούσε να λέει: «Όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα». (Ιωάννης 14:9) Για 33 και πλέον χρόνια, ο Ιησούς έζησε εδώ στη γη ως άνθρωπος και η Αγία Γραφή αποκαλύπτει πώς φερόταν στους συνανθρώπους του. Ποια ήταν η στάση του απέναντι στις άλλες φυλές; Μήπως ήταν προκατειλημμένος ή προσωπολήπτης; Ήταν ρατσιστής ο Ιησούς;

10. (α) Πώς απάντησε ο Ιησούς σε μια γυναίκα από τη Φοινίκη που τον παρακάλεσε να τη βοηθήσει; (β) Έδειχνε προκατάληψη ο Ιησούς αποκαλώντας τους Εθνικούς ‘σκυλάκια’; (γ) Τι έκανε η γυναίκα για να μην της σταθεί εμπόδιο αυτή η παρατήρηση και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁰ Ο Ιησούς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της επίγειας ζωής του με Ιουδαίους. Αλλά κάποια μέρα, τον πλησίασε μια γυναίκα από τη Φοινίκη, μια Εθνική, και τον ικέτευσε να θεραπεύσει την κόρη της. Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Δεν απεστάλην ειμή εις τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ». Η γυναίκα όμως τον εκλιπαρούσε: «Κύριε, βοήθει μοι». Τότε, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Δεν είναι καλόν να λάβη τις τον άρτον των τέκνων και να ρίψη εις τα κυνάρια [σκυλάκια (ΜΝΚ)]». Για τους Ιουδαίους τα σκυλιά ήταν ακάθαρτα ζώα. Μήπως λοιπόν έδειχνε προκατάληψη ο Ιησούς αποκαλώντας τους Εθνικούς ‘σκυλάκια’; Όχι, γιατί είχε μόλις αναφέρει την ειδική αποστολή που του είχε δώσει ο Θεός, να φροντίσει δηλαδή, ‘για τα απολωλότα πρόβατα του Ισραήλ’. Επιπλέον, ο Ιησούς απάλυνε τη σύγκριση, παρομοιάζοντας τους μη Ιουδαίους με ‘σκυλάκια’, και όχι με άγρια σκυλιά. Φυσικά, αυτά τα είπε για να δοκιμάσει τη γυναίκα. Εκείνη, ταπεινά, αλλά και αποφασισμένη να μην αφήσει αυτή την παρατήρηση να της σταθεί εμπόδιο, του απάντησε με λεπτότητα: «Ναι, Κύριε· αλλά και τα κυνάρια τρώγουσιν από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών». Ο Ιησούς εντυπωσιάστηκε από την πίστη της γυναίκας και έκανε αμέσως καλά την κόρη της.—Ματθαίος 15:22-28.

11. Όπως φαίνεται από ένα περιστατικό που περιλάμβανε τον Ιησού, ποια στάση είχαν Ιουδαίοι και Σαμαρείτες, ο ένας για τον άλλον;

¹¹ Σκεφτείτε επίσης τις περιπτώσεις που ο Ιησούς ήρθε σε επαφή με Σαμαρείτες. Υπήρχε βαθιά εχθρότητα μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών. Μια φορά, ο Ιησούς έστειλε μηνυτές να κάνουν ετοιμασίες γι’ αυτόν, σε κάποιο χωριό Σαμαρειτών. Αλλά εκείνοι οι Σαμαρείτες «δεν εδέχθησαν αυτόν, διότι εφαίνετο ότι επορεύετο εις Ιερουσαλήμ». Εξαιτίας αυτού ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης αναστατώθηκαν τόσο πολύ που ήθελαν να ζητήσουν να πέσει φωτιά από τον ουρανό και να τους αφανίσει. Ο Ιησούς όμως, επέπληξε τους δυο μαθητές, και όλοι τους πήγαν σε κάποιο άλλο χωριό.—Λουκάς 9:51-56.

12. Γιατί μια Σαμαρείτισσα έμεινε έκπληκτη όταν της ζήτησε κάτι ο Ιησούς;

¹² Συμμεριζόταν ο Ιησούς τα αισθήματα εχθρότητας που υπήρχαν μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών; Παρατηρήστε τι έγινε κάποια άλλη φορά. Ο Ιησούς και οι μαθητές του πήγαιναν από την Ιουδαία στη Γαλιλαία και έπρεπε να περάσουν μέσα από τη Σαμάρεια. Ο Ιησούς κουράστηκε από την οδοιπορία και κάθησε δίπλα στο πηγάδι του Ιακώβ για να ξεκουραστεί· στο μεταξύ οι μαθητές του πήγαν στην πόλη Σιχάρ για να αγοράσουν τρόφιμα. Εκείνη την ώρα έρχεται να βγάλει νερό μια Σαμαρείτισσα. Ο ίδιος ο Ιησούς είχε χαρακτηρίσει σε κάποια άλλη περίπτωση τους Σαμαρείτες ‘αλλογενείς’. (Λουκάς 17:16-18) Είπε όμως στη γυναίκα εκείνη: «Δος μοι να πίω». Εφόσον οι Ιουδαίοι δεν είχαν καθόλου επαφές με τους Σαμαρείτες, έκπληκτη η γυναίκα αποκρίθηκε: «Πώς συ, Ιουδαίος ων, ζητείς να πίης παρ’ εμού, ήτις είμαι γυνή Σαμαρείτις;»—Ιωάννης 4:1-9.

13. (α) Πώς αντέδρασε ο Ιησούς στην αντίρρηση της Σαμαρείτισσας και ποια ήταν η δική της αντίδραση; (β) Τελικά, ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

¹³ Ο Ιησούς όμως αγνόησε την αντίρρηση της γυναίκας. Αντίθετα, βρήκε την ευκαιρία να της δώσει μαρτυρία, αναγνωρίζοντας μάλιστα ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας! (Ιωάννης 4:10-26) Η κατάπληκτη γυναίκα παράτησε τη στάμνα της στο πηγάδι, έτρεξε στην πόλη και άρχισε να λέει στους άλλους τι είχε συμβεί. Αν και είχε ζήσει ανήθικη ζωή, έδειξε ότι ενδιαφερόταν για τα πνευματικά ζητήματα λέγοντας: «Μήπως ούτος είναι ο Χριστός;» Ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα; Πολλοί ντόπιοι πίστεψαν στον Ιησού, λόγω της υπέροχης μαρτυρίας που τους έδωσε η γυναίκα εκείνη. (Ιωάννης 4:27-42) Είναι ενδιαφέρον ότι ο Κογκρεγκασιοναλιστής θεολόγος Τόμας Ο. Φίγκαρτ, στο βιβλίο του A Biblical Perspective on the Race Problem (Βιβλική Άποψη του Φυλετικού Προβλήματος), έκανε το εξής σχόλιο: «Αν ο Κύριός μας θεώρησε σπουδαίο να παραμερίσει, με μια φιλική χειρονομία, την εσφαλμένη παράδοση του φυλετισμού, τότε πρέπει κι εμείς να προσέξουμε να μη μας καταπιεί το κύμα του σημερινού ρατσισμού».

14. Στη διάρκεια της διακονίας του ευαγγελιστή Φίλιππου από ποιο περιστατικό καταδείχτηκε ότι ο Ιεχωβά δεν είναι προσωπολήπτης;

¹⁴ Ο Ιεχωβά Θεός, χωρίς καμιά προσωποληψία, επέτρεψε σε ανθρώπους από διάφορες φυλές να γίνουν Ιουδαίοι προσήλυτοι. Σκεφτείτε επίσης, τι συνέβη πριν από 19 αιώνες στον ερημικό δρόμο που πήγαινε από την Ιερουσαλήμ στη Γάζα. Ένας μαύρος, που ήταν στην υπηρεσία της βασίλισσας της Αιθιοπίας, ταξίδευε με την άμαξά του και διάβαζε την προφητεία του Ησαΐα. Αυτός ο αξιωματούχος ήταν περιτμημένος προσήλυτος, γιατί ‘είχε πάει να προσκυνήσει στην Ιερουσαλήμ’. Ένας άγγελος του Ιεχωβά παρουσιάστηκε στον Ιουδαίο ευαγγελιστή Φίλιππο και του είπε: «Πλησίασον και προσκολλήθητι εις την άμαξαν ταύτην». Μήπως ο Φίλιππος είπε: «Α, όχι! Αυτός είναι αλλογενής»; Κάθε άλλο! Μόλις ο Αιθίοπας τού το ζήτησε, ο Φίλιππος δέχτηκε με χαρά να ανεβεί στην άμαξά του, να καθήσει δίπλα του και να του εξηγήσει την προφητεία του Ησαΐα, που αφορούσε τον Ιησού Χριστό! Όταν έφτασαν σε ένα μέρος που είχε νερό, ο Αιθίοπας τον ρώτησε: «Τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;» Αφού δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο, ο Φίλιππος με μεγάλη του χαρά βάφτισε τον Αιθίοπα και ο Ιεχωβά δέχτηκε αυτόν τον ευτυχισμένο άνθρωπο ως χρισμένο ακόλουθο του Γιου Του, του Ιησού Χριστού, που δεν είναι προσωπολήπτης. (Πράξεις 8:26-39) Αλλά σύντομα κι άλλα πράγματα κατέδειξαν ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.

Μια Μεγάλη Αλλαγή

15. Τι αλλαγή έλαβε χώρα μετά το θάνατο του Ιησού και πώς το εξηγεί αυτό ο Παύλος;

¹⁵ Ο θάνατος του Χριστού δεν απάλειψε τις φυλετικές προκαταλήψεις του κόσμου. Αλλά μέσω αυτού του θυσιαστικού θανάτου, ο Θεός άλλαξε τη σχέση που είχαν οι Ιουδαίοι μαθητές του Ιησού με τους Εθνικούς ακολούθους του. Ο απόστολος Παύλος το κατέδειξε αυτό όταν έγραψε στους Εθνικούς Χριστιανούς της Εφέσου τα εξής: «Ενθυμείσθε ότι σεις οι ποτέ εθνικοί κατά σάρκα . . . ήσθε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι από της πολιτείας του Ισραήλ και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και όντες εν τω κόσμω χωρίς Θεού. Τώρα όμως δια του Ιησού Χριστού σεις οι ποτέ όντες μακράν εγείνετε πλησίον δια του αίματος του Χριστού. Διότι αυτός είναι η ειρήνη ημών, όστις έκαμε τα δύο εν και έλυσε το μεσότοιχον του φραγμού». Αυτός ‘ο μεσότοιχος’, δηλαδή το σύμβολο διαχωρισμού, ήταν η διευθέτηση της διαθήκης του Νόμου, η οποία λειτουργούσε ως χώρισμα μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών. Αυτή καταργήθηκε βάσει του θανάτου του Χριστού, προκειμένου μέσω του Ιησού να μπορέσουν να έχουν «είσοδον προς τον Πατέρα δι’ ενός Πνεύματος», τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι Εθνικοί.—Εφεσίους 2:11-18.

16. (α) Για ποιο λόγο δόθηκαν στον Πέτρο τα κλειδιά της Βασιλείας; (β) Πόσα ήταν τα κλειδιά και τι προέκυψε όταν χρησιμοποιήθηκαν;

¹⁶ Επιπλέον, δόθηκαν στον απόστολο Πέτρο «τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών» ώστε άνθρωποι κάθε φυλής να μπορέσουν να μάθουν για τους σκοπούς του Θεού, ‘να αναγεννηθούν’ από το άγιο πνεύμα και να γίνουν πνευματικοί κληρονόμοι μαζί με τον Χριστό. (Ματθαίος 16:19· Ιωάννης 3:1-8, ΜΝΚ) Ο Πέτρος χρησιμοποίησε τρία συμβολικά κλειδιά. Το πρώτο ήταν για τους Ιουδαίους, το δεύτερο για τους Σαμαρείτες και το τρίτο για τους Εθνικούς. (Πράξεις 2:14-42· 8:14-17· 10:24-28, 42-48) Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός που δεν δείχνει προσωποληψία, ο Ιεχωβά, έκανε προσιτό, σε εκλεκτούς από όλες τις φυλές, το προνόμιο να γίνουν πνευματικοί αδελφοί του Ιησού και συγκληρονόμοι της Βασιλείας.—Ρωμαίους 8:16, 17· 1 Πέτρου 2:9, 10.

17. (α) Τι ασυνήθιστο όραμα δόθηκε στον Πέτρο και γιατί; (β) Σε ποιου το σπίτι τον πήγαν κάποιοι τον Πέτρο και ποιοι τον περίμεναν εκεί; (γ) Τι θύμισε ο Πέτρος σ’ αυτούς τους Εθνικούς, αλλά όμως τι τον είχε διδάξει με σαφή τρόπο ο Θεός;

¹⁷ Στον Πέτρο δόθηκε ένα ασυνήθιστο όραμα με ακάθαρτα ζώα, προκειμένου να προετοιμαστεί να χρησιμοποιήσει το τρίτο κλειδί—για τους Εθνικούς—και του ειπώθηκε: «Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον και φάγε». Το δίδαγμα ήταν το εξής: «Όσα ο Θεός εκαθάρισε, συ μη λέγε βέβηλα». (Πράξεις 10:9-16) Ο Πέτρος σάστισε γιατί δεν καταλάβαινε τι νόημα είχε το όραμα. Σε λίγο όμως, ήρθαν τρεις άντρες για να τον πάνε στο σπίτι του Κορνήλιου, ο οποίος ήταν Ρωμαίος αξιωματικός στρατού που στάθμευε στην Καισάρεια. Εφόσον σε εκείνη την πόλη βρισκόταν το αρχηγείο των ρωμαϊκών στρατευμάτων που υπήρχαν στην Ιουδαία, ήταν φυσικό να έχει εκεί ο Κορνήλιος το σπίτι του. Σ’ αυτό το εντελώς Εθνικό περιβάλλον περίμενε τον Πέτρο ο Κορνήλιος, μαζί με συγγενείς του και στενούς του φίλους. Ο απόστολος τούς θύμισε: «Σεις εξεύρετε ότι είναι ασυγχώρητον εις άνθρωπον Ιουδαίον να συναναστρέφηται ή να πλησιάζη εις αλλόφυλον· ο Θεός όμως έδειξεν εις εμέ να μη λέγω μηδένα άνθρωπον βέβηλον ή ακάθαρτον· όθεν και προσκληθείς ήλθον χωρίς αντιλογίας».—Πράξεις 10:17-29.

18. (α) Ποια βαρυσήμαντη δήλωση έκανε ο Πέτρος στον Κορνήλιο και στους καλεσμένους του; (β) Αφού ο Πέτρος έδωσε μαρτυρία σχετικά με τον Ιησού, ποιο συνταρακτικό γεγονός έλαβε χώρα; (γ) Ποιο ήταν το επόμενο βήμα για τους Εθνικούς που πίστεψαν;

¹⁸ Αφού ο Κορνήλιος εξήγησε πώς ο Θεός είχε κατευθύνει τα πράγματα, ο Πέτρος είπε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν». (Πράξεις 10:30-35) Και τότε, την ώρα που ο απόστολος τούς έδινε μαρτυρία σχετικά με τον Ιησού Χριστό, συνέβη κάτι συνταρακτικό! «Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους, επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον». Οι Ιουδαίοι που ήταν μαζί με τον Πέτρο «εξεπλάγησαν . . . ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη· διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν». Ο Πέτρος είπε τότε: «Μήπως δύναταί τις να εμποδίση το ύδωρ, ώστε να μη βαπτισθώσιν ούτοι, οίτινες έλαβον το Πνεύμα το Άγιον καθώς και ημείς;» Ποιος θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση, αφού το άγιο πνεύμα του αμερόληπτου Θεού του ουρανού είχε εκχυθεί στους Εθνικούς που πίστεψαν; Ο Πέτρος λοιπόν, πρόσταξε ‘να βαφτιστούν στο όνομα του Ιησού Χριστού’.—Πράξεις 10:36-48.

«Εκ Παντός Έθνους»

19. Γιατί αυξάνονται οι φυλετικές εχθρότητες και σε ποιο βαθμό έχουν φτάσει;

¹⁹ Σήμερα βρισκόμαστε ‘στις έσχατες ημέρες’, και την πραγματικότητα τη συνθέτουν ‘οι κρίσιμοι, δύσκολοι στο χειρισμό τους καιροί’. Μεταξύ άλλων, οι άνθρωποι είναι φίλαυτοι, αλαζόνες, υπερόπτες, άσπλαχνοι, αδιάλλακτοι, χωρίς αυτοκυριαρχία, βίαιοι, ισχυρογνώμονες και φουσκωμένοι από υπερηφάνια. (2 Τιμόθεον 3:1-5, ΜΝΚ) Μέσα σε ένα τέτοιο κοινωνικό κλίμα, δεν είναι παράξενο που σε ολόκληρο τον κόσμο αυξάνονται οι φυλετικές εχθρότητες και διαμάχες. Σε πολλές χώρες, άνθρωποι από διαφορετικές φυλές ή με διαφορετικό χρώμα δέρματος περιφρονούν ή και μισούν ο ένας τον άλλον. Αυτό έχει οδηγήσει σε κατά γράμμα μάχες, ακόμη και σε φοβερές ωμότητες σε μερικές χώρες. Μέχρι και στις λεγόμενες πολιτισμένες κοινωνίες, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να εξαλείψουν τις φυλετικές τους προκαταλήψεις. Και φαίνεται ότι αυτή η «ασθένεια» εξαπλώνεται ακόμη και σε περιοχές που ούτε θα το περίμενε κανείς, όπως λόγου χάρη σε νησιά της θάλασσας που κάποτε ήταν σχεδόν ειδυλλιακά στη γαλήνη τους.

20. (α) Ποιο όραμα εμπνεύστηκε να δει ο Ιωάννης; (β) Σε ποια έκταση εκπληρώνεται αυτό το προφητικό όραμα; (γ) Τι δυσκολεύονται μερικοί να εξαλείψουν πλήρως και πού θα πρέπει να ψάξουν για να βρουν λύση;

²⁰ Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει φυλετική αρμονία σε διάφορα μέρη του κόσμου, ο Θεός που δεν είναι προσωπολήπτης, ο Ιεχωβά, προείπε ότι άνθρωποι με ειλικρινή καρδιά, άνθρωποι από όλες τις φυλές και τα έθνη, θα συνυπήρχαν με αξιοσημείωτη διεθνή ενότητα. Κάτω από θεία έμπνευση, ο απόστολος Ιωάννης είδε ‘όχλο πολύ, τον οποίον κανένας δεν μπορούσε να τον αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες, να στέκονται ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνιού’ και να υμνούν τον Ιεχωβά. (Αποκάλυψις 7:9) Αυτή η προφητεία εκπληρώνεται ήδη. Σήμερα, σε 210 χώρες πάνω από 3.300.000 μάρτυρες του Ιεχωβά, από όλα τα έθνη και τις φυλές, απολαμβάνουν ενότητα και φυλετική ομόνοια. Δεν παύουν όμως να είναι ατελείς. Ακόμα και μερικοί απ’ αυτούς δυσκολεύονται να εξαλείψουν πλήρως τις φυλετικές τους προκαταλήψεις, μολονότι μπορεί να μην το έχουν καταλάβει καν. Πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα; Θα εξετάσουμε αυτό το θέμα στο επόμενο άρθρο, το οποίο βασίζεται στις υποβοηθητικές συμβουλές που περιέχει ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού που δεν είναι προσωπολήπτης, του Ιεχωβά.

Υπηρετείτε Ενωμένοι τον Ιεχωβά

‘Τότε θα δώσω στους λαούς μια αγνή γλώσσα, για να επικαλούνται όλοι το όνομα του Ιεχωβά, να τον υπηρετούν ομόφωνα’.—ΣΟΦΟΝΙΑΣ 3:9, American Standard Version (Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση).

 1, 2. (α) Ποια προφητεία εκπληρώνει τώρα ο Ιεχωβά; (β) Ποια ερωτήματα γεννά αυτή η προφητεία;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός κάνει σήμερα κάτι που οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν ποτέ να το κατορθώσουν μόνοι τους. Μιλιούνται κάπου 3.000 γλώσσες σ’ αυτόν το διαιρεμένο κόσμο, αλλά ο Θεός εκπληρώνει τώρα την εξής προφητεία: ‘Θα αλλάξω τη γλώσσα των λαών και θα την κάνω αγνή, για να επικαλούνται όλοι το όνομα του Ιεχωβά, για να τον υπηρετούν ώμο προς ώμο’.—Σοφονίας 3:9, ΜΝΚ.

² Ποια είναι αυτή ‘η αγνή γλώσσα’; Ποιοι τη μιλάνε; Και τι σημαίνει ‘να υπηρετούμε τον Θεό ώμο προς ώμο’;

Μιλάνε ‘την Αγνή Γλώσσα’

 3. Ποια είναι ‘η αγνή γλώσσα’ και γιατί δεν είναι διαιρεμένοι όσοι τη μιλάνε;

³ Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., το άγιο πνεύμα του Θεού εκχύθηκε πάνω στους μαθητές του Ιησού Χριστού, καθιστώντας τους ικανούς να μιλήσουν σε γλώσσες που δεν είχαν διδαχτεί. Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να μιλήσουν σε ανθρώπους πολλών γλωσσών για «τα μεγαλεία του Θεού». Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά άρχισε να ενώνει ανθρώπους κάθε καταγωγής. (Πράξεις 2:1-21, 37-42) Αργότερα, όταν πίστεψαν και Εθνικοί και έγιναν ακόλουθοι του Ιησού, οι δούλοι του Θεού αποτέλεσαν πράγματι ένα λαό που μιλούσε πολλές γλώσσες και προερχόταν από πολλές φυλές. Ποτέ όμως δεν τους χώρισαν τα κοσμικά σύνορα, γιατί μιλάνε όλοι ‘την αγνή γλώσσα’. Αυτή είναι η γλώσσα της Γραφικής αλήθειας, η οποία είναι κοινή για όλους τους, η γλώσσα που προειπώθηκε στο εδάφιο Σοφονίας 3:9. (Εφεσίους 4:25) Αυτοί που μιλάνε ‘την αγνή γλώσσα’ δεν είναι διαιρεμένοι, αλλά ‘λέγουν πάντες το αυτό’, γιατί είναι «εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην».—1 Κορινθίους 1:10.

 4. Πώς το εδάφιο Σοφονίας 3:9 δείχνει ότι θα υπήρχε συνεργασία μεταξύ ατόμων που μιλάνε πολλές γλώσσες και προέρχονται από πολλές φυλές και πού υπάρχει κάτι τέτοιο σήμερα;

⁴ ‘Η αγνή γλώσσα’ επρόκειτο να δώσει τη δυνατότητα σε ανθρώπους όλων των εθνών και των φυλών να υπηρετούν τον Ιεχωβά ‘ώμο προς ώμο’, κατά γράμμα ‘με έναν ώμο’. Θα τον υπηρετούσαν «ομόφωνα» (The New English Bible [Νέα Αγγλική Βίβλος])· ή «ενωμένοι» (The New American Bible [Νέα Αμερικανική Βίβλος])· ή «με ομόνοια και με ενωμένο ώμο». (The Amplified Bible [Ολοκληρωμένη Βίβλος]) Μια άλλη μετάφραση λέει: «Τότε θα κάνω καθαρά τα χείλη όλων των ανθρώπων, για να επικαλούνται όλοι το όνομα του Ιεχωβά και να συνεργάζονται στην υπηρεσία του». (Byington [Μπάινγκτον]) Μια τέτοια συνεργασία στην υπηρεσία του Θεού, μεταξύ ατόμων που μιλάνε πολλές γλώσσες και προέρχονται από πολλές φυλές, υπάρχει μόνο ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

 5. Για ποιο σκοπό είναι σε θέση οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε ανθρώπινη γλώσσα;

⁵ Εφόσον όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μιλάνε ‘την αγνή γλώσσα’ της Γραφικής αλήθειας, είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε ανθρώπινη γλώσσα για τον πιο υψηλό σκοπό—την απόδοση αίνου στον Θεό και τη διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας. (Μάρκος 13:10· Τίτον 2:7, 8· Εβραίους 13:15) Πόσο θαυμάσιο είναι το γεγονός ότι ‘η αγνή γλώσσα’ έχει δώσει κατ’ αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα σε ανθρώπους όλων των εθνικών ομίλων να υπηρετούν ενωμένοι τον Ιεχωβά!

 6. Πώς βλέπει ο Ιεχωβά τους ανθρώπους, αλλά τι θα βοηθήσει τον Χριστιανό που έχει ακόμη μέσα στην καρδιά του κάποιο βαθμό προσωποληψίας;

⁶ Όταν ο Πέτρος έδινε μαρτυρία στον Κορνήλιο και στους άλλους Εθνικούς, είπε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Σύμφωνα με άλλες μεταφράσεις, ο Ιεχωβά «δεν επηρεάζεται από πρόσωπα», «δεν κάνει διακρίσεις» και «δεν μεροληπτεί». (Απόδοση Π. Ν. Τρεμπέλα· ΝΔΜ· New International Version [Νέα Διεθνής Μετάφραση]) Αφού είμαστε δούλοι του Ιεχωβά, πρέπει να βλέπουμε τους ανθρώπους όλων των εθνικών ομίλων όπως και εκείνος. Αλλά τι γίνεται αν μέσα στην καρδιά ενός Χριστιανού υπάρχει ακόμη κάποιος βαθμός προσωποληψίας; Σ’ αυτή την περίπτωση θα τον βοηθήσει το να παρατηρεί πώς ο αμερόληπτος Θεός μας πολιτεύεται με τους δούλους του κάθε έθνους, φυλής, λαού και γλώσσας.—Βλέπε επίσης το Ξύπνα! της 8ης Απριλίου 1985, σελίδες 3-11.

Είναι Επιθυμητοί

 7. Όσον αφορά τη σχέση με τον Θεό, πώς δεν διαφέρει ο ένας Χριστιανός από τον άλλον, του οποιουδήποτε έθνους ή φυλής;

⁷ Αν είστε βαφτισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι πολύ πιθανόν κάποτε ‘να στενάζατε και να βοούσατε για τα βδελυκτά πράγματα’ που γίνονται σ’ αυτό το πονηρό σύστημα. (Ιεζεκιήλ 9:4) Ήσασταν ‘νεκροί για τις αμαρτίες’ σας, αλλά ο Θεός με έλεος σας έφερε κοντά του, μέσω του Ιησού Χριστού. (Εφεσίους 2:1-5, Ιωάννης 6:44) Σ’ αυτούς τους τομείς, δεν διαφέρατε από τους άλλους οι οποίοι είναι τώρα ομόπιστοί σας. Κι αυτούς επίσης τους κατέθλιβε η πονηρία, κι αυτοί ήταν ‘νεκροί για τις αμαρτίες’ τους και έγιναν μέτοχοι του ελέους του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού. Επίσης, όποια κι αν είναι η φυλή και η εθνικότητά μας, μόνο μέσω πίστης είναι δυνατόν να σταθεί τώρα ο καθένας μας ενώπιον του Ιεχωβά ως μάρτυράς του.—Ρωμαίους 11:20.

 8. Πώς εκπληρώνεται το εδάφιο Αγγαίος 2:7;

⁸ Τα προφητικά λόγια του εδαφίου Αγγαίος 2:7 μας βοηθούν να δούμε πώς πρέπει να βλέπουμε τους ομόπιστούς μας εκείνους με τους οποίους δεν έχουμε την ίδια εθνικότητα. Εκεί ο Ιεχωβά διακήρυξε: «Θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει ελθεί ο εκλεκτός πάντων των εθνών [τα επιθυμητά πράγματα από όλα τα έθνη (ΜΝΚ)], και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης». Αυτή η προειπωμένη εξύψωση της αγνής θρησκείας λαβαίνει χώρα στον αληθινό ναό του Θεού, στην επικράτεια της λατρείας του. (Ιωάννης 4:23, 24, ΚΔΤΚ) Ποια είναι όμως ‘τα επιθυμητά πράγματα από όλα τα έθνη’; Είναι οι χιλιάδες άνθρωποι που αγαπούν τη δικαιοσύνη και ανταποκρίνονται ευνοϊκά στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Από όλα τα έθνη και τις φυλές, συρρέουν ‘στο όρος του οίκου του Ιεχωβά’, γίνονται βαφτισμένοι μάρτυρές του και μέρος του διεθνούς ‘πολλού όχλου’. (Ησαΐας 2:2-4· Αποκάλυψις 7:9) Όσοι αινούν τον Ιεχωβά ως μέρος της επίγειας οργάνωσής του είναι άνθρωποι καθαροί, ηθικοί, θεοσεβείς—πράγματι, πολύ επιθυμητοί. Σίγουρα λοιπόν, κάθε αληθινός Χριστιανός θα πρέπει να θέλει να δείχνει αδελφική αγάπη σε όλους αυτούς τους επιθυμητούς, τους οποίους δέχεται ο κοινός μας ουράνιος Πατέρας.

Η Προσωπικότητά τους Είναι Νέα

 9. Ακόμη κι αν στο παρελθόν δεν βλέπαμε με καλό μάτι τους ξένους, γιατί θα πρέπει να αλλάξει η κατάσταση τώρα που είμαστε Χριστιανοί;

⁹ Οι πνευματικοί αδελφοί και αδελφές μας σε ολόκληρη τη γη είναι επίσης άτομα επιθυμητά επειδή ακολουθούν τη συμβουλή ‘να βγάλουν από πάνω τους την παλιά προσωπικότητα και τις συνήθειές της και να φορέσουν τη νέα προσωπικότητα’. Αυτή ‘ανανεώνεται, μέσω ακριβούς γνώσης, σύμφωνα με την εικόνα Εκείνου που τη δημιούργησε, όπου δεν υπάρχει ούτε Έλληνας ούτε Ιουδαίος, ούτε περιτομή ούτε ακροβυστία ούτε ξένος, Σκύθης, δούλος ή ελεύθερος, αλλά όλα τα πράγματα και σε όλα είναι ο Χριστός’. (Κολοσσαείς 3:9-11, ΜΝΚ) Μπορεί κάποιος προηγουμένως να μην έβλεπε με καλό μάτι τον Ιουδαίο, τον Έλληνα ή τους άλλους ξένους, αλλά τώρα που είναι Χριστιανός η κατάσταση θα πρέπει να αλλάξει. Ανεξάρτητα από φυλή, εθνικότητα και πολιτιστικό επίπεδο, όσοι έχουν ‘τη νέα προσωπικότητα’ καλλιεργούν και εκδηλώνουν την καρποφορία του αγίου πνεύματος του Θεού—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα και εγκράτεια. (Γαλάτας 5:22, 23) Αυτό τους κάνει αγαπητούς και στους άλλους που επίσης λατρεύουν τον Ιεχωβά.

10. Αν ποτέ μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε σχόλια για ομόπιστούς μας, αποδίδοντάς τους άσχημα χαρακτηριστικά, απλώς και μόνο επειδή ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη φυλή ή εθνικότητα, πώς μπορούν να μας βοηθήσουν τα εδάφια Τίτον 1:5-12;

¹⁰ Σε αντίθεση με τους δούλους του Ιεχωβά, ορισμένοι κοσμικοί κάνουν υποτιμητικά σχόλια γι’ αυτούς με τους οποίους δεν έχουν την ίδια καταγωγή. Μάλιστα, ένας προφήτης από την Κρήτη έγραψε κάποτε, αναφορικά με τον ίδιο του το λαό: «Οι Κρήτες είναι πάντοτε ψεύσται, κακά θηρία, λαίμαργοι, οκνηροί»! Ο απόστολος Παύλος μνημόνευσε αυτά τα λόγια όταν χρειάστηκε να αποστομώσει τους ψευδοδιδασκάλους, που υπήρχαν μεταξύ των Χριστιανών στο νησί της Κρήτης. Αλλά βέβαια, ο Παύλος δεν έλεγε: ‘Όλοι οι Κρήτες Χριστιανοί λένε ψέματα, είναι κακοί, οκνηροί και λαίμαργοι’. (Τίτον 1:5-12, ΚΔΤΚ) Όχι, γιατί οι Χριστιανοί δεν μιλάνε υποτιμητικά για τους άλλους. Εκτός αυτού η πλειονότητα εκείνων των Χριστιανών της Κρήτης είχε φορέσει ‘τη νέα προσωπικότητα’ και ορισμένοι είχαν τα πνευματικά προσόντα για να διοριστούν ως πρεσβύτεροι. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, αν ποτέ μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε σχόλια για τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μας, αποδίδοντάς τους άσχημα χαρακτηριστικά απλώς και μόνο επειδή ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη φυλή ή εθνικότητα.

Θεωρείτε τους Άλλους Ανώτερους

11. Τι μπορεί να κάνει ο Χριστιανός που έχει στην καρδιά του οποιοδήποτε είδος προσωποληψίας;

¹¹ Εξάλλου, αν κάποιος Χριστιανός δείχνει προσωποληψία υπέρ ή κατά κάποιας φυλής ή εθνικότητας, πιθανότατα θα το φανερώσει αυτό με λόγια ή με πράξεις. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε, στη συνέχεια, να πληγώσει τα αισθήματα κάποιων άλλων, ειδικά σε μια εκκλησία της οποίας τα μέλη δεν έχουν όλα την ίδια καταγωγή. Σίγουρα, κανένας Χριστιανός δεν θα ήθελε να προξενήσει τέτοια προβλήματα στην ενότητα του λαού του Θεού. (Ψαλμός 133:1-3) Αν λοιπόν υπάρχει οποιαδήποτε προσωποληψία στην καρδιά κάποιου Χριστιανού, καλά θα κάνει να προσευχηθεί: «Δοκίμασόν με, Θεέ, και γνώρισον την καρδίαν μου· εξέτασόν με και μάθε τους στοχασμούς μου· και ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον».—Ψαλμός 139:23, 24.

12. Γιατί δεν πρέπει να καυχιόμαστε στον εαυτό μας ή στους άλλους για την καταγωγή μας;

¹² Είναι καλό να έχουμε τη ρεαλιστική άποψη ότι όλοι μας είμαστε ατελείς άνθρωποι, που ούτε καν θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια υπόσταση ενώπιον του Θεού, αν δεν υπήρχε η θυσία του Ιησού Χριστού. (1 Ιωάννου 1:8–2:2) Σε τι λοιπόν διαφέρουμε από τους άλλους; Αφού δεν έχουμε τίποτα που να μην το έχουμε λάβει, γιατί να καυχιόμαστε στον εαυτό μας ή σε άλλους για την καταγωγή μας;—Παράβαλε 1 Κορινθίους 4:6, 7.

13. Πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στην ενότητα της εκκλησίας και τι μπορούμε να μάθουμε από τα εδάφια Φιλιππησίους 2:1-11;

¹³ Μπορούμε να συμβάλλουμε στην ενότητα της εκκλησίας αν αναγνωρίζουμε τις καλές ιδιότητες των άλλων και δείχνουμε εκτίμηση γι’ αυτές. Ο Ιουδαίος απόστολος Παύλος μάς βάζει όλους σε σκέψεις μ’ αυτά που είπε στους Εθνικούς Φιλιππήσιους: «Κάμετε πλήρη την χαράν μου, να φρονήτε το αυτό, έχοντες την αυτήν αγάπην, όντες ομόψυχοι και ομόφρονες, μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών [ανώτερούς σας (ΜΝΚ)]». Ο Ιησούς Χριστός μάς έδωσε το παράδειγμα, για το ποια είναι η κατάλληλη στάση που πρέπει να εκδηλώνουμε προς τους συνανθρώπους μας, σε όποια φυλή ή εθνικότητα κι αν ανήκουν. Εκείνος, μολονότι ήταν ισχυρό πνευματικό πλάσμα, έγινε «όμοιος με τους ανθρώπους» και ταπείνωσε τον εαυτό του ως το σημείο να πεθάνει πάνω σε ένα ξύλο μαρτυρίου για τους αμαρτωλούς ανθρώπους κάθε φυλής και έθνους. (Φιλιππησίους 2:1-11) Εφόσον είμαστε ακόλουθοι του Ιησού, δεν θα πρέπει να είμαστε στοργικοί, ταπεινοί και συμπονετικοί και να αναγνωρίζουμε ότι οι άλλοι είναι ανώτεροί μας;

Ακούτε και Παρατηρείτε

14. Πώς μπορούμε να βοηθηθούμε για να θεωρούμε τους άλλους ανώτερούς μας;

¹⁴ Θα βοηθηθούμε να θεωρούμε τους άλλους ανώτερούς μας αν τους ακούμε πραγματικά όταν μιλάνε και αν παρατηρούμε τη διαγωγή τους. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να χρειάζεται να παραδεχτούμε ειλικρινά μέσα μας ότι ένας συμπρεσβύτερός μας—που ίσως να μην ανήκει στη δική μας φυλή—έχει μεγαλύτερες ικανότητες από μας στο να δίνει αποτελεσματικές συμβουλές στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Μπορεί να διακρίνουμε ότι έχει καλά αποτελέσματα, καθώς βοηθάει τους ομόπιστούς του να γίνουν ικανοί διαγγελείς της Βασιλείας, όχι κατ’ ανάγκη λόγω των λέξεων που χρησιμοποιεί ή του τρόπου με τον οποίον μιλάει, αλλά λόγω της πνευματικότητάς του. Και είναι φανερό ότι ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειές του.

15. Τι μπορεί να παρατηρήσουμε όταν ακούμε προσεκτικά τα όσα λένε οι συλλάτρεις μας;

¹⁵ Όταν συζητάμε με τους αδελφούς και τις αδελφές μας ή όταν ακούμε τα σχόλια που δίνουν στις συναθροίσεις, μπορεί να αντιληφθούμε ότι μερικοί απ’ αυτούς κατανοούν ορισμένες Γραφικές αλήθειες καλύτερα από εμάς. Μπορεί να διακρίνουμε ότι η αγάπη που έχουν για τους αδελφούς τους φαίνεται να είναι ισχυρότερη, ότι δείχνουν να έχουν περισσότερη πίστη ή ότι τα πράγματα φανερώνουν πως θέτουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Έτσι, είτε έχουμε την ίδια καταγωγή είτε όχι, αυτοί μας υποκινούν σε αγάπη και καλά έργα, μας βοηθούν να ενισχύουμε την πίστη μας και μας ωθούν να εμπιστευόμαστε πληρέστερα στον ουράνιο Πατέρα μας. (Παροιμίαι 3:5, 6· Εβραίους 10:24, 25, 39) Είναι καταφανές ότι ο Ιεχωβά τους έχει πλησιάσει περισσότερο, κι έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει και με μας.—Παράβαλε Ιακώβου 4:8.

Ευλογημένοι και Ενισχυμένοι

16, 17. Δείξτε με παραδείγματα ότι ο Ιεχωβά δεν προσωποληπτεί όταν ευλογεί τους δούλους του της οποιασδήποτε εθνικότητας ή φυλής.

¹⁶ Ο Ιεχωβά δεν προσωποληπτεί όταν ευλογεί τους δούλους του της οποιασδήποτε εθνικότητας ή φυλής. Πάρτε για παράδειγμα τη χώρα της Βραζιλίας. Οι άνθρωποι στη Βραζιλία άκουσαν για πρώτη φορά το άγγελμα της Βασιλείας, όχι από ξένους ιεραπόστολους, αλλά από το στόμα οχτώ Βραζιλιάνων ναυτικών, γύρω στο έτος 1920. Η ευλογία του Θεού έχει γίνει ολοφάνερη, γιατί, το υπηρεσιακό έτος 1987, σ’ αυτή τη χώρα των 141.302.000 κατοίκων, το ανώτατο όριο των διαγγελέων της Βασιλείας ήταν 216.216 άτομα—αναλογεί δηλαδή ένας ευαγγελιζόμενος σε κάθε 654 κατοίκους.

¹⁷ Εξετάστε κι άλλο ένα παράδειγμα θείας ευλογίας. Τον Απρίλιο του 1923 δυο μαύροι μάρτυρες του Ιεχωβά, από το Τρινιδάδ, νησί της Καραϊβικής, στάλθηκαν να διακηρύξουν το άγγελμα της Βασιλείας στη δυτική Αφρική. Ο αδελφός και η αδελφή Γ. Ρ. Μπράουν υπηρέτησαν εκεί χρόνια ολόκληρα, και μάλιστα ο αδελφός έγινε γνωστός ως «ο Βιβλικός Μπράουν». Εκείνοι ‘φύτεψαν’ και ‘ο Θεός έφερνε συνεχώς αύξηση’ καθώς κι άλλοι εργάζονταν σ’ αυτή την αχανή περιοχή. (1 Κορινθίους 3:5-9, ΜΝΚ) Σήμερα, υπάρχουν 32.600 και πλέον διαγγελείς της Βασιλείας στην Γκάνα και πάνω από 133.800 στη Νιγηρία και μόνο.

18, 19. Δώστε παραδείγματα του πώς ο Θεός μας, που δεν είναι προσωπολήπτης, ενισχύει τους δούλους του όλων των φυλών και εθνών.

¹⁸ Ο Ιεχωβά, όχι μόνο ευλογεί τους δούλους του όλων των εθνών και φυλών, αλλά και τους ενισχύει. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση δυο μαρτύρων του Ιεχωβά από την Ιαπωνία. Στις 21 Ιουνίου 1939, ο Κατσούο Μιούρα και η γυναίκα του συνελήφθηκαν άδικα, φυλακίστηκαν και αποχωρίστηκαν τον πεντάχρονο γιο τους, που χρειάστηκε να τον φροντίζει η γιαγιά του. Η αδελφή Μιούρα βγήκε από τη φυλακή μετά από οχτώ μήνες, αλλά ο αδελφός Μιούρα έμεινε φυλακισμένος πάνω από δυο χρόνια πριν από τη δίκη του. Υπέφερε κακομεταχείριση, κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση. Στη φυλακή της Χιροσίμα, ο Θεός τον ενίσχυσε μέσω της Αγίας Γραφής, η οποία του παρείχε αστείρευτη παρηγοριά και δύναμη. Σαν από θαύμα, ο αδελφός Μιούρα δεν σκοτώθηκε στις 6 Αυγούστου 1945, τη μέρα που η έκρηξη της ατομικής βόμβας έκανε συντρίμμια τη φυλακή του. Δυο μήνες αργότερα, κατάφερε να ξαναβρεί τη γυναίκα του και το γιο του στο βόρειο μέρος της Ιαπωνίας.

¹⁹ Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν σφοδρό διωγμό σε πολλές χώρες. Παραδείγματος χάρη, ο Ρόμπερτ Α. Βίνκλερ ήταν ένας Γερμανός αδελφός που υπέφερε σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και στην Ολλανδία. Επειδή δεν πρόδωσε τους ομόπιστούς του Μάρτυρες, τον χτύπησαν τόσο βάναυσα που έγινε στην κυριολεξία αγνώριστος. Αλλά ο ίδιος έγραψε: «Το ότι σκεφτόμουνα τις υποσχέσεις που έχει δώσει ο Ιεχωβά ότι θα βοηθήσει σε ό,τι είδους προβλήματα κι αν έχει κάποιος, μου έδωσε την παρηγοριά και τη δύναμη να τα αντέξω όλα αυτά. . . . Το Σάββατο με χτύπησε η Γκεστάπο και την ερχόμενη Δευτέρα επρόκειτο να με ανακρίνουν ξανά. Τι θα γινόταν τότε και τι θα έκανα; Στράφηκα στον Ιεχωβά με προσευχή, έχοντας εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του. Ήξερα ότι αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω τη στρατηγική του θεοκρατικού πολέμου, χάρη του έργου της Βασιλείας και για να προστατευτούν οι Χριστιανοί αδελφοί μου. Ήταν μεγάλη δοκιμασία για μένα να το αντέξω αυτό και τη δέκατη έβδομη μέρα ήμουνα εντελώς εξαντλημένος, αλλά ευχαριστούσα τον Ιεχωβά, γιατί με τη δική του δύναμη μπόρεσα να αντέξω αυτή τη δοκιμασία και να κρατήσω την ακεραιότητά μου».—Ψαλμός 18:35· 55:22· 94:18.

Ευγνώμονες για την Αδελφότητά μας

20. Πώς μπορεί να μεγαλώνει ο σεβασμός που έχουμε για τους ομόπιστούς μας της κάθε φυλής και έθνους;

²⁰ Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι ο Ιεχωβά ευλογεί και ενισχύει τους μάρτυρές του κάθε έθνους και φυλής. Εκείνος δεν είναι προσωπολήπτης και εμείς, ως αφιερωμένοι δούλοι του, δεν έχουμε καμιά δικαιολογία και κανένα λόγο για να δείχνουμε προσωποληψία. Επιπλέον, ο σεβασμός που έχουμε για τους αδελφούς και τις αδελφές μας της κάθε φυλής και έθνους θα μεγαλώνει αν εξετάζουμε με ποιους τρόπους είναι εκείνοι ανώτεροί μας. Κι αυτοί εφαρμόζουν την ουράνια σοφία, η οποία δεν κάνει μεροληπτικές διακρίσεις, αλλά αποφέρει εξαιρετική καρποφορία. (Ιακώβου 3:13-18) Ναι, η καλοσύνη τους, η γενναιοδωρία τους, η αγάπη τους και οι άλλες θεϊκές ιδιότητές τους μας δίνουν θαυμάσια παραδείγματα.

21. Τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

²¹ Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε λοιπόν, για την αδελφότητά μας που την αποτελούν άτομα από πολλές φυλές και διάφορα έθνη! Με τη βοήθεια και την ευλογία του ουράνιου Πατέρα μας, είθε ‘να τον υπηρετούμε ώμο προς ώμο’ με αδελφική αγάπη και αμοιβαίο σεβασμό. Πράγματι, πρέπει να έχουμε την ειλικρινή επιθυμία και την ακλόνητη απόφαση να υπηρετούμε ενωμένοι τον Ιεχωβά.