«Τι Πρέπει να Κάμω δια να Σωθώ;»
«ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να κάμω δια να σωθώ;» Αυτή την ερώτηση έκανε το έτος 50 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.) ένας δεσμοφύλακας στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Μόλις είχε γίνει ένας μεγάλος σεισμός και όλες οι πόρτες της φυλακής, για την οποία ήταν υπεύθυνος, είχαν ανοίξει. Υποθέτοντας ότι οι κρατούμενοι είχαν δραπετεύσει, ο δεσμοφύλακας ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει. Αλλά ένας από τους κρατουμένους, ο απόστολος Παύλος, φώναξε: «Μη πράξης μηδέν κακόν εις σεαυτόν· διότι πάντες είμεθα εδώ»!—Πράξεις 16:25-30.
Ο Παύλος και ο συγκρατούμενός του, ο Σίλας, είχαν έρθει στους Φιλίππους για να κηρύξουν ένα άγγελμα σωτηρίας, και βρίσκονταν στη φυλακή λόγω ψεύτικων κατηγοριών που είχαν γίνει εναντίον τους. Ευγνώμονας καθώς ήταν για το ότι οι κρατούμενοι δεν είχαν δραπετεύσει, ο δεσμοφύλακας θέλησε να ακούσει το άγγελμα του Παύλου και του Σίλα. Τι έπρεπε να κάνει για να απολαύσει τη σωτηρία που κήρυτταν αυτοί οι δυο Χριστιανοί ιεραπόστολοι;
Σήμερα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να χρειάζονται τη σωτηρία που κήρυτταν ο Παύλος και ο Σίλας. Δυστυχώς όμως, πολλοί βλέπουν με μεγάλη καχυποψία το ζήτημα της σωτηρίας. Τους απωθεί η αλαζονεία και η απληστία αρκετών θρησκευομένων που ισχυρίζονται ότι τους διδάσκουν πώς να σωθούν. Άλλοι αποστρέφονται τον παράλογο συναισθηματισμό που χαρακτηρίζει πολλές ευαγγελικές θρησκείες, οι οποίες τονίζουν την ιδέα της σωτηρίας. Ο Άγγλος δημοσιογράφος Φίλιπ Χάουαρντ είπε ότι αυτοί οι λεγόμενοι ευαγγελιστές «επιτίθενται στα συναισθήματα και στα χέρια που υπογράφουν επιταγές, παρά στη διάνοια των ακροατών τους».—Παράβαλε 2 Πέτρου 2:2, ΜΝΚ.
Άλλοι πάλι συγκλονίζονται από τις αλλαγές που μερικές φορές υφίστανται ορισμένα άτομα, τα οποία πιστεύουν ότι δοκίμασαν μια εμπειρία «σωτηρίας». Στο βιβλίο τους Snapping (Αρπαγή), η Φλο Κόνγουεϊ και ο Τζιμ Ζίγκελμαν εξετάζουν τις πολλές θρησκευτικές εμπειρίες—στις οποίες περιλαμβάνεται και η εμπειρία της «σωτηρίας»—που έγιναν της μόδας τις τελευταίες λίγες δεκαετίες. Γράφουν σχετικά με «τη σκοτεινή πλευρά» τέτοιων εμπειριών και λένε ότι ξαφνικές αλλαγές προσωπικότητας «αρπάζουν» τους ανθρώπους· αυτές οι αλλαγές δεν δίνουν την υποσχεμένη ικανοποίηση και διαφώτιση, αλλά μάλλον προκαλούν αυταπάτες, στενότητα αντίληψης και ανικανότητα αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Οι συγγραφείς προσθέτουν: «Μπορούμε να περιγράψουμε αυτή τη διαδικασία ως κλείσιμο της διάνοιας, απουσία σκέψης».
Δεν είχαν έτσι τα πράγματα όταν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα δοκίμαζαν τη σωτηρία. Ο Φιλιππήσιος δεσμοφύλακας δεν ‘έκλεισε τη διάνοιά του’ όταν ο απόστολος Παύλος απάντησε στην ερώτησή του, «Τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» Επίσης, ο Παύλος και ο Σίλας δεν έκαναν ‘επίθεση στα συναισθήματά του’ ούτε έκαναν έκκληση για κάποια μεγάλη οικονομική συνεισφορά. Μάλλον, ‘ελάλησαν προς αυτόν τον λόγον του Ιεχωβά’. Συζητώντας λογικά με τον άνθρωπο, τον βοήθησαν να αποκτήσει σαφή κατανόηση των προμηθειών που έχει κάνει ο Θεός για σωτηρία.—Πράξεις 16:32.
«Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν»
Εκείνοι οι Χριστιανοί ιεραπόστολοι άνοιξαν τα μάτια του δεσμοφύλακα ως προς μια θεμελιώδη αλήθεια σχετικά με τη σωτηρία. Επρόκειτο για την ίδια αλήθεια που ο απόστολος Πέτρος εξήγησε, όταν εγκαθιδρύθηκε αρχικά η Χριστιανική εκκλησία. Ο Πέτρος τόνισε τον πρωτεύοντα ρόλο που παίζει ο Ιησούς Χριστός στο ζήτημα της σωτηρίας, αποκαλώντας τον ‘τον Πρώτιστο Παράγοντα ζωής’. Εκείνος ο απόστολος είπε επίσης: «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν». (Πράξεις 3:15, ΜΝΚ· 4:12) Ο Παύλος και ο Σίλας κατηύθυναν το Φιλιππήσιο δεσμοφύλακα στον ίδιο αυτόν Παράγοντα για σωτηρία, όταν είπαν: «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν . . . και θέλεις σωθή».—Πράξεις 16:31.
Αλλά τι σημαίνει να πιστέψει κανείς στον Κύριο Ιησού; Γιατί δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα, παρά μόνο του Ιησού, μέσω του οποίου μπορούμε να σωθούμε; Θα κερδίσουν τελικά όλοι τη σωτηρία; Πίστευαν οι απόστολοι στην ιδέα «άπαξ εσώθης, δια παντός εσώθης»; Αυτές είναι σπουδαίες ερωτήσεις, επειδή εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε τη σωτηρία, παρά το γεγονός ότι τα λόγια και οι πράξεις πολλών σύγχρονων θρησκευομένων τείνουν να υποβιβάζουν αυτόν τον όρο. Όλοι μας χρειαζόμαστε μια ικανοποιητική, λογική απάντηση στην ερώτηση: «Τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;»