ΑΝΑΝΙΑΣ

(Ανανίας) [σημαίνει «Ο Ιεχωβά Έχει Δείξει Εύνοια (Χάρη)· Ο Ιεχωβά Στάθηκε Φιλεύσπλαχνος»].

1. Γιος του Σασάκ και κεφαλή ενός οίκου Βενιαμιτών.—1Χρ 8:1, 24, 25, 28.

2. Ένας από τους 14 γιους του Αιμάν και επικεφαλής της 16ης από τις 24 ομάδες υπηρεσίας των Λευιτών μουσικών που διόρισε ο Δαβίδ για να υπηρετούν στο αγιαστήριο.—1Χρ 25:1, 4, 5, 8, 9, 23.

3. Υψηλόβαθμος αξιωματούχος—“άρχοντας”—στο στρατό του Βασιλιά Οζία.—2Χρ 26:11.

4. Πατέρας κάποιου Σεδεκία ο οποίος ήταν άρχοντας στη διάρκεια της βασιλείας του Ιωακείμ, του βασιλιά του Ιούδα.—Ιερ 36:12

5. Γιος του Αζούρ. Ψευδοπροφήτης από την πόλη Γαβαών των Βενιαμιτών, ο οποίος εναντιώθηκε στον Ιερεμία, τον προφήτη του Ιεχωβά. Στη διάρκεια της βασιλείας του Σεδεκία, του βασιλιά του Ιούδα, ενώ ο Ιερεμίας παρότρυνε το λαό να φέρουν τον τράχηλό τους κάτω από το ζυγό του βασιλιά της Βαβυλώνας για να εξακολουθήσουν να ζουν (Ιερ 27:12-14), ο Ανανίας προφήτευσε ότι η δύναμη της Βαβυλώνας θα συντριβόταν μέσα σε δύο έτη, ότι οι Ιουδαίοι εξόριστοι που βρίσκονταν εκεί θα απελευθερώνονταν και ότι όλα τα σκεύη του ναού που είχαν κατασχεθεί θα επιστρέφονταν. Για να τονίσει παραστατικά τους ισχυρισμούς του, ο Ανανίας έβγαλε τον ξύλινο ζυγό από τον τράχηλο του Ιερεμία και τον έσπασε. Τότε ο Ιεχωβά πρόσταξε τον Ιερεμία να πληροφορήσει τον Ανανία ότι ο ξύλινος ζυγός επρόκειτο να αντικατασταθεί από σιδερένιο ζυγό και ότι ο Ανανίας θα πέθαινε μέσα στον ίδιο εκείνο χρόνο. Σε εκπλήρωση της προφητείας, ο ψευδοπροφήτης πέθανε εκείνον το χρόνο.—Ιερ 28.

6. Πιθανότατα ο παππούς του Ιρεΐα, του αξιωματούχου ο οποίος είχε την επίβλεψη στην πύλη του Βενιαμίν και ο οποίος συνέλαβε τον προφήτη Ιερεμία κατηγορώντας τον ψευδώς ότι προσπαθούσε να προσχωρήσει στους Χαλδαίους.—Ιερ 37:1-15.

7. Το εβραϊκό όνομα του Σεδράχ, ενός από τους τρεις Ιουδαίους συντρόφους του Δανιήλ οι οποίοι οδηγήθηκαν στη Βαβυλώνα το 617 Π.Κ.Χ.—Δα 1:6, 7· βλέπε ΣΕΔΡΑΧ.

8. Γιος του Ζοροβάβελ και πατέρας του Φελατία και του Ιεσαΐα.—1Χρ 3:19, 21.

9. Απόγονος του Βηβαΐ. Ήταν ένας από εκείνους που άκουσαν την προτροπή του Έσδρα και απέπεμψαν τις αλλοεθνείς συζύγους τους.—Εσδ 10:10, 11, 28, 44.

10. Λευίτης ιερέας και κεφαλή του πατρικού οίκου του Ιερεμία την εποχή που ήταν κυβερνήτης ο Νεεμίας.—Νε 12:12, 26.

11. Ένα μέλος των μυροποιών που έκανε επισκευές στο τείχος της Ιερουσαλήμ την εποχή του Νεεμία.—Νε 3:8.

12. Γιος του Σελεμία. Συμμετείχε στην επισκευή του τείχους της Ιερουσαλήμ το 455 Π.Κ.Χ.—Νε 3:30.

13. Σαλπιγκτής ιερέας ο οποίος συμμετείχε στις τελετουργικές εκδηλώσεις τις οποίες διοργάνωσε ο Νεεμίας κατά την εγκαινίαση του τείχους της Ιερουσαλήμ.—Νε 12:31, 40, 41.

14. Ένας από τους επικεφαλής του λαού, του οποίου κάποιος απόγονος, αν όχι ο ίδιος, επικύρωσε με σφραγίδα την «αξιόπιστη συμφωνία» που συνάφθηκε την εποχή που ήταν κυβερνήτης ο Νεεμίας.—Νε 9:38· 10:1, 14, 23.

15. Ο άρχοντας του Κάστρου, ένας αξιόπιστος άνθρωπος ο οποίος φοβόταν τον Θεό περισσότερο από πολλούς άλλους. Ο Νεεμίας ανέθεσε σε αυτόν και στον Ανανί τη διοίκηση της Ιερουσαλήμ.—Νε 7:2.

16. Μέλος της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., οι υλικές ανάγκες των πιστών που παρέμεναν στην Ιερουσαλήμ καλύπτονταν με αλληλεγγύη μεταξύ των Χριστιανών. Γι’ αυτόν το σκοπό ιδρύθηκε ένα κοινό ταμείο. Αυτό συντηρούνταν από συνεισφορές των μελών της εκκλησίας που πουλούσαν αγρούς και σπίτια και στη συνέχεια πρόσφεραν οικειοθελώς το αντίτιμο. (Πρ 4:34-37) Ο Ανανίας πούλησε έναν αγρό και, εν πλήρει γνώσει της συζύγου του, πρόσφερε ένα μέρος από τα χρήματα που πήρε, δίνοντας όμως την εντύπωση ότι παρέδωσε ολόκληρο το ποσό, χωρίς αμφιβολία για να κερδίσει τον έπαινο και την εκτίμηση των άλλων μέσα στην εκκλησία. Ωστόσο, μέσω γνώσης που οφειλόταν σε ειδικό χάρισμα του πνεύματος, ο Πέτρος διέκρινε την απάτη του, τον εξέθεσε για το ότι “φέρθηκε απατηλά στο άγιο πνεύμα και στον Θεό”, και ο Ανανίας έπεσε κάτω και εξέπνευσε. Όταν οι άντρες που τον έθαψαν επέστρεψαν έπειτα από τρεις ώρες περίπου, βρήκαν τη σύζυγό του τη Σαπφείρα επίσης νεκρή, εξαιτίας τού ότι προσπάθησε να συνεχίσει αυτή την απάτη.—Πρ 5:1-10.

17. Χριστιανός μαθητής από τη Δαμασκό. Έπειτα από τη μεταστροφή του Σαύλου, ο Ανανίας έλαβε ένα όραμα στο οποίο ο Ιησούς τού έδωσε το όνομα και τη διεύθυνση του Σαύλου μαζί με οδηγίες για να τον επισκεφτεί. Αν και στην αρχή ο Ανανίας ήταν διστακτικός επειδή ήξερε πόσο σκληρά δίωκε ο Σαύλος—ή αλλιώς Σαούλ—τους Χριστιανούς, στη συνέχεια ανταποκρίθηκε και πήγε στον Σαούλ, τον έκανε να ανακτήσει την όρασή του, τον πληροφόρησε για την αποστολή που θα είχε να είναι μάρτυρας του Θεού και φρόντισε ώστε να βαφτιστεί. Σε κάποια μεταγενέστερη περίπτωση, ο Σαούλ (Παύλος), υπερασπιζόμενος τον εαυτό του ενώπιον ορισμένων εναντιούμενων Ιουδαίων, μίλησε για τον Ανανία ως άντρα “ευλαβή σύμφωνα με το Νόμο, ο οποίος είχε καλή φήμη μεταξύ όλων των Ιουδαίων που κατοικούσαν εκεί [στη Δαμασκό]”. Αν ληφθεί υπόψη ότι ήταν Χριστιανός, μια τέτοια αναγνώριση προερχόμενη από Ιουδαίους ήταν πράγματι θαυμάσια μαρτυρία υπέρ της δίκαιης διαγωγής του.—Πρ 9:10-18· 22:12-16.

18. Ιουδαίος αρχιερέας, περίπου από το 48 μέχρι το 58 Κ.Χ. Ήταν γιος του Νεβεδαίου και διορίστηκε στο αξίωμα αυτό από τον Ηρώδη, το βασιλιά της Χαλκίδας, αδελφό του Ηρώδη Αγρίππα Α΄. (Ιώσηπου Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Κ΄, 103 [v, 2]) Στάλθηκε στη Ρώμη το 52 Κ.Χ. για να δικαστεί εξαιτίας ορισμένων προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί ανάμεσα στους Ιουδαίους και στους Σαμαρείτες, αλλά αθωώθηκε από τον Αυτοκράτορα Κλαύδιο Α΄.

Περίπου το 56 Κ.Χ., ενώ προήδρευε στη δίκη του Παύλου ενώπιον του Σάνχεδριν, ο Ανανίας διέταξε να χτυπήσουν τον Παύλο στο πρόσωπο. Ο Παύλος αντέδρασε προλέγοντας ότι ο Θεός θα του ανταπέδιδε αυτή την εσφαλμένη ενέργεια, και αποκάλεσε τον Ανανία “ασβεστωμένο τοίχο”. Όταν του ζητήθηκε να λογοδοτήσει για αυτό, ο Παύλος δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι δεν ήξερε πως η εντολή για το χτύπημα προερχόταν από τον αρχιερέα, και παρέθεσε το εδάφιο Έξοδος 22:28 αναγνωρίζοντας ότι ήταν υποχρεωμένος να δείχνει τον ανάλογο σεβασμό. Μερικοί υποστηρίζουν πως ο λόγος για τον οποίο ο Παύλος επικαλέστηκε άγνοια ήταν ότι η θέση του Ανανία ως αρχιερέα δεν ήταν νομικά επικυρωμένη αφότου επέστρεψε από τη Ρώμη, αλλά δεν υπάρχουν ουσιαστικές αποδείξεις υπέρ αυτής της άποψης. Το περιστατικό μπορεί να είναι απλώς μια επιπρόσθετη ένδειξη του ότι η όραση του Παύλου ήταν αδύνατη, όπως φαίνεται να υποδεικνύουν άλλα εδάφια. Η διαταγή του Ανανία ίσως ήταν πολύ σύντομη και αρκετά φορτισμένη συναισθηματικά, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο για τον Παύλο να προσδιορίσει ποιος μίλησε.—Πρ 23:2-5.

Μετά τη δίκη του Σάνχεδριν, ο Ανανίας, συνοδευόμενος από μερικούς πρεσβυτέρους και έναν ρήτορα, ταξίδεψε στην Καισάρεια με σκοπό να υποβάλει τις κατηγορίες του κατά του Παύλου ενώπιον του Κυβερνήτη Φήλικα. (Πρ 24:1) Το Γραφικό υπόμνημα δεν περιέχει άλλη μνεία για αυτόν. Ωστόσο, η ιστορία τον παρουσιάζει ως υπεροπτικό και σκληρό άτομο, του οποίου η διαγωγή, τόσο όταν ήταν αρχιερέας όσο και μετά την απομάκρυνσή του, στιγματίστηκε από την απληστία. Στις αρχές της Ιουδαϊκής εξέγερσης των ετών 66-70 Κ.Χ., μερικοί από τους Ιουδαίους τον καταδίωξαν εξαιτίας της συνεργασίας του με τις ρωμαϊκές αρχές. Αν και κρύφτηκε σε ένα υδραγωγείο, τον ανακάλυψαν και τον σκότωσαν.