Ο Ιεχωβά Είναι ο Άρχοντάς Μας!
‘Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα, παρά στους ανθρώπους’.—ΠΡΑΞΕΙΣ 5:29, ΜΝΚ.
1, 2. Ποια θέση, που πήραν και οι απόστολοι, παίρνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν οι απαιτήσεις των ανθρώπων έρχονται σε αντίθεση με το θεϊκό θέλημα;
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ επέτρεψε να φερθούν 12 άντρες μπροστά σ’ ένα ανώτατο δικαστήριο. Ήταν το έτος 33 Κ.Χ., και το δικαστήριο ήταν το Ιουδαϊκό Σάνχεδριν. Αυτοί που δικάζονταν ήταν οι απόστολοι του Ιησού Χριστού. Ακούστε! ‘Σας παραγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω’, λέει ο αρχιερέας, αλλά εσείς «εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας». Τότε, ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι δηλώνουν: ‘Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα, παρά στους ανθρώπους’. (Πράξεις 5:27, 28· 5:29, ΜΝΚ) Στην ουσία, αυτοί είπαν: «Ο Ιεχωβά είναι ο Άρχοντάς μας!»
2 Ναι, ο Ιεχωβά είναι ο Άρχοντας των αληθινών ακολούθων του Ιησού. Αυτό γίνεται σαφές στο βιβλίο της Αγίας Γραφής που ονομάζεται Πράξεις των Αποστόλων, και το οποίο γράφτηκε στη Ρώμη περίπου το 61 Κ.Χ. από τον ‘Λουκά, τον αγαπητό γιατρό’. (Κολοσσαείς 4:14) Όπως κι οι απόστολοι, ο λαός του Ιεχωβά σήμερα υπακούει στον ουράνιο Άρχοντά του όταν οι απαιτήσεις των ανθρώπων έρχονται σε αντίθεση με το θέλημά Του. Αλλά τι άλλο μπορούμε να μάθουμε από τις Πράξεις; (Σας συστήνουμε να διαβάσετε στην προσωπική σας μελέτη τα μέρη αυτού του βιβλίου που παρατίθενται με χοντρά μαύρα γράμματα.)
Ο Ιησούς Αναθέτει μια Αποστολή σε Μάρτυρες
3. Όταν οι ακόλουθοι του Ιησού βαφτίστηκαν «εν Πνεύματι Αγίω», ποιο ήταν το κύριο μέλημά τους;
3 Οι απόστολοι μπόρεσαν να λάβουν σταθερή στάση υπέρ του Θεού, επειδή είχαν ενδυναμωθεί πνευματικά. Ο Χριστός πέθανε σ’ έναν πάσσαλο βασανισμού, αλλά αυτοί ήξεραν ότι είχε αναστηθεί. (1:1-5) Ο Ιησούς «εφανέρωσεν εαυτόν ζώντα» και δίδαξε τις αλήθειες της Βασιλείας, παίρνοντας υλοποιημένα σώματα επί 40 ολόκληρες μέρες. Επίσης, είπε στους μαθητές του να περιμένουν στην Ιερουσαλήμ για να λάβουν βάφτισμα «εν Πνεύματι Αγίω». Έκτοτε, το κήρυγμα θα ήταν το κύριο μέλημά τους, όπως είναι και για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα.—Λουκάς 24:27, 49· Ιωάννης 20:19–21:24.
4. Τι θα συνέβαινε όταν θα ερχόταν το άγιο πνεύμα στους ακολούθους του Ιησού;
4 Οι απόστολοι, που δεν είχαν βαφτιστεί ακόμη με άγιο πνεύμα, είχαν την εσφαλμένη άποψη ότι θα υπήρχε μια επίγεια διακυβέρνηση που θα τερμάτιζε τη ρωμαϊκή κυριαρχία, όταν ρώτησαν: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» (1:6-8) Στην ουσία, ο Ιησούς απάντησε αρνητικά, γιατί ‘δεν ανήκε σ’ αυτούς να γνωρίζουν τους χρόνους ή τους καιρούς’. ‘Όταν θα ερχόταν σ’ αυτούς το άγιο πνεύμα’, θα τους έδινε τη δύναμη να κηρύττουν για την ουράνια Βασιλεία του Θεού, όχι για μια βασιλεία εδώ σ’ αυτή τη γη. Θα κήρυτταν στην Ιερουσαλήμ, στην Ιουδαία και στη Σαμάρεια, καθώς «και έως εσχάτου της γης». Με τη βοήθεια του πνεύματος, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν αυτό το έργο σε παγγήινη κλίμακα, στη διάρκεια αυτών των εσχάτων ημερών.
5. Πώς θα ερχόταν ο Ιησούς με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αναχώρησε;
5 Αμέσως μόλις ανέθεσε αυτή την αποστολή για παγκόσμιο κήρυγμα, ο Ιησούς άρχισε να αναλαμβάνεται στον ουρανό. Σ’ εκείνη την ανάληψη, ο Ιησούς άρχισε να ανεβαίνει και να απομακρύνεται από τους μαθητές του, και εισήλθε στην παρουσία του ουράνιου Άρχοντά του και ανέλαβε δραστηριότητα στο πνευματικό βασίλειο. (1:9-11) Μετά, αφού ο Ιησούς καλύφθηκε από ένα σύννεφο και οι απόστολοί του έπαψαν να τον βλέπουν, αυτός εξαΰλωσε το σάρκινο σώμα του. Δυο άγγελοι παρουσιάστηκαν και είπαν ότι ο Ιησούς ‘θα ερχόταν με τον ίδιο τρόπο’. Και αυτό έχει συμβεί. Οι μαθητές του Ιησού ήταν οι μόνοι που τον είδαν να αναχωρεί, όπως και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οι μόνοι που αναγνωρίζουν την αόρατη επιστροφή του.
Ο Ιεχωβά Κάνει μια Εκλογή
6. Πώς εκλέχτηκε αντικαταστάτης για τον Ιούδα τον Ισκαριώτη;
6 Σύντομα, οι απόστολοι βρίσκονταν και πάλι στην Ιερουσαλήμ. (1:12-26) Σ’ ένα ανώγειο (ίσως στο σπίτι της μητέρας του Μάρκου, της Μαρίας), οι 11 όσιοι απόστολοι ενέμεναν στην προσευχή, μαζί με τους ετεροθαλείς αδελφούς του Ιησού, τους άλλους μαθητές και τη μητέρα του, τη Μαρία. (Μάρκος 6:3· Ιακώβου 1:1) Αλλά ποιος θα έπαιρνε «την επισκοπήν» του Ιούδα; (Ψαλμός 109:8) Περίπου 120 μαθητές ήταν παρόντες όταν ο Θεός εξέλεξε έναν άντρα για να αντικαταστήσει τον προδότη του Ιησού, τον Ιούδα, και να ξαναγίνει έτσι ο αριθμός των αποστόλων 12. Έπρεπε να εκλεχτεί κάποιος που ήταν μαθητής στη διάρκεια της διακονίας του Ιησού, και ο οποίος είχε παραστεί μάρτυρας της ανάστασής του. Φυσικά, αυτός ο άντρας έπρεπε, επίσης, να αναγνωρίζει τον Ιεχωβά ως Άρχοντά του. Αφού προσευχήθηκαν, έριξαν κλήρους ανάμεσα στον Ματθία και στον Ιωσήφ τον Βαρσαβά. Ο Θεός έκανε να πέσει ο κλήρος στον Ματθία.—Παροιμίαι 16:33.
7. (α) Πώς συνέβη και αγόρασε ο Ιούδας «αγρόν εκ του μισθού της αδικίας»; (β) Πώς πέθανε ο Ιούδας;
7 Είναι βέβαιο πως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης δεν είχε αναγνωρίσει τον Ιεχωβά ως Άρχοντά του. Πρόδωσε τον Γιο του Θεού για 30 αργύρια! Ο Ιούδας επέστρεψε αυτά τα χρήματα στους αρχιερείς, αλλά ο Πέτρος είπε ότι ο προδότης «απέκτησεν αγρόν εκ του μισθού της αδικίας». Πώς συνέβη αυτό; Αυτός ήταν που παρέσχε τα χρήματα και την αιτία για να αγοραστεί ο λεγόμενος «Αγρός αίματος». Λέγεται ότι αυτός ο αγρός είναι ένα επίπεδο κομμάτι γης, στη νότια πλευρά της Κοιλάδας του Εννόμ. Εφόσον η σχέση του Ιούδα με τον ουράνιο Άρχοντα καταστράφηκε εντελώς, ο Ιούδας «εκρεμάσθη». (Ματθαίος 27:3-10) Το σκοινί ή το κλαδί του δέντρου μπορεί να έσπασε, κι έτσι αυτός «πεσών πρόμυττα εσχίσθη εις το μέσον», όταν έπεσε στα αιχμηρά βράχια. Είθε κανένας μας να μην είναι ψευδάδελφος!
‘Επλήσθησαν Πνεύματος Αγίου’!
8. Πότε βαφτίστηκαν με άγιο πνεύμα οι μαθητές του Ιησού, και με ποιο αποτέλεσμα;
8 Τι έγινε με την υπόσχεση για βάφτισμα με άγιο πνεύμα; Αυτό έλαβε χώρα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., δέκα μέρες μετά την ανάληψη του Ιησού. (2:1-4) Τι συναρπαστικό γεγονός ήταν εκείνο το βάφτισμα! Φανταστείτε τη σκηνή. Περίπου 120 μαθητές βρίσκονταν στο ανώγειο, όταν «εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον». Δεν ήταν άνεμος, αλλά ηχούσε σαν άνεμος. Μια γλώσσα «ως πυρός» κάθησε πάνω σε κάθε μαθητή και απόστολο. «Επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας». Όταν έλαβε χώρα εκείνο το βάφτισμα, αυτοί γεννήθηκαν επίσης από το άγιο πνεύμα, χρίστηκαν και σφραγίστηκαν, λαβαίνοντας ‘αρραβώνα [εγγύηση, ΜΝΚ]’ για μια πνευματική κληρονομιά.—Ιωάννης 3:3, 5· 2 Κορινθίους 1:21, 22· 1 Ιωάννου 2:20.
9. Για ποια πράγματα μιλούσαν οι γεμάτοι πνεύμα μαθητές;
9 Αυτό το γεγονός επηρέασε Ιουδαίους και προσηλύτους που είχαν έρθει στην Ιερουσαλήμ από «παντός έθνους των υπό τον ουρανόν». (2:5-13) Αυτοί, έκπληκτοι, ρώτησαν: «Πώς ημείς ακούομεν έκαστος εν τη ιδία ημών διαλέκτω, εν ή εγεννήθημεν;» Μπορεί να άκουγαν τις γλώσσες που μιλιούνταν σε μέρη όπως η Μηδία (ανατολικά της Ιουδαίας), η Φρυγία (στη Μικρά Ασία) και η Ρώμη (στην Ευρώπη). Καθώς οι μαθητές μιλούσαν σε διάφορες γλώσσες για «τα μεγαλεία του Θεού», πολλοί ακροατές έμεναν άναυδοι, αλλά οι χλευαστές έλεγαν ότι οι μαθητές ήταν μεθυσμένοι.
Ο Πέτρος Δίνει μια Συγκλονιστική Μαρτυρία
10. Ποια προφητεία εκπλήρωσε το συμβάν της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., και έχει αυτό το συμβάν κάποιο σύγχρονο παράλληλο;
10 Ο Πέτρος άρχισε να δίνει μαρτυρία, εξηγώντας ότι στις εννιά το πρωί ήταν πολύ νωρίς για να είναι κανείς μεθυσμένος. (2:14-21) Αντίθετα, αυτό το συμβάν αποτελούσε εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός να εκχύσει άγιο πνεύμα στο λαό του. Ο Θεός ενέπνευσε τον Πέτρο να μιλήσει για τον καιρό μας, προσθέτοντας τα λόγια «εν ταις εσχάταις ημέραις» και «θέλουσι προφητεύσει». (Ιωήλ 2:28-32) Ο Ιεχωβά θα έδινε «τέρατα [θαυμαστά προμηνύματα, ΜΝΚ]» στον ουρανό και «σημεία» στη γη πριν από τη μεγάλη μέρα του, και μόνο εκείνοι που θα επικαλούνταν το όνομά του με πίστη θα σώζονταν. Μια παρόμοια έκχυση του πνεύματος στους χρισμένους σήμερα τους έχει κάνει ικανούς να ‘προφητεύουν’ με μεγάλη ζωτικότητα και αποτελεσματικότητα.
11. Σχετικά με τον Ιησού, τι έκαναν οι Ιουδαίοι και τι έκανε ο Θεός;
11 Ο Πέτρος προσδιόρισε, στη συνέχεια, την ταυτότητα του Μεσσία. (2:22-28) Ο Θεός πιστοποίησε το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, δίνοντάς του τη δύναμη να εκτελεί ‘θαύματα, τεράστια [θαυμαστά προμηνύματα, ΜΝΚ] και σημεία’. (Εβραίους 2:3, 4) Αλλά οι Ιουδαίοι τον κρέμασαν σ’ έναν πάσσαλο «δια χειρών ανόμων», δηλαδή των Ρωμαίων οι οποίοι δεν υπήκουαν στο νόμο του Θεού. Ο Ιησούς ‘παραδόθηκε κατά την ορισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού’, με την έννοια ότι αυτό ήταν το θεϊκό θέλημα. Ο Θεός ανέστησε, όμως, τον Ιησού και εξαφάνισε το ανθρώπινο σώμα του έτσι ώστε αυτό ‘δεν είδε διαφθοράν’.—Ψαλμός 16:8-11.
12. Τι προείδε ο Δαβίδ, και από τι εξαρτάται η σωτηρία;
12 Ο Πέτρος τόνισε περαιτέρω τις Μεσσιανικές προφητείες, καθώς συνέχισε να δίνει μαρτυρία. (2:29-36) Είπε ότι ο Δαβίδ προείδε την ανάσταση του πιο μεγάλου του γιου, του Ιησού, του Μεσσία. Από μια εξυψωμένη θέση στα δεξιά του Θεού στον ουρανό, ο Ιησούς είχε εκχύσει το άγιο πνεύμα που έλαβε από τον Πατέρα του. (Ψαλμός 110:1, ΜΝΚ) Οι ακροατές του Πέτρου ‘έβλεπαν και άκουγαν’ την επενέργεια του πνεύματος, καθώς παρατηρούσαν τις γλώσσες που έμοιαζαν με φωτιά πάνω στα κεφάλια των μαθητών και άκουγαν τις ξένες γλώσσες που αυτοί μιλούσαν. Επίσης, ο Πέτρος έδειξε ότι η σωτηρία εξαρτάται από την αναγνώριση του Ιησού ως Κυρίου και Μεσσία.—Ρωμαίους 10:9· Φιλιππησίους 2:9-11.
Ο Ιεχωβά Φέρνει την Αύξηση
13. (α) Για να βαφτιστούν κατάλληλα, τι έπρεπε να αναγνωρίσουν οι Ιουδαίοι και οι προσήλυτοι; (β) Πόσοι βαφτίστηκαν, και με ποιο αποτέλεσμα για την Ιερουσαλήμ;
13 Πόσο αποτελεσματικά ήταν τα λόγια του Πέτρου! (2:37-42) ‘Ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία των ακροατών του [πληγώθηκαν κατάκαρδα, ΜΝΚ]’, επειδή είχαν συγκατατεθεί στην εκτέλεση του Μεσσία. Γι’ αυτό, ο Πέτρος τούς παρότρυνε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος». Ιουδαίοι και προσήλυτοι είχαν ήδη αναγνωρίσει τον Ιεχωβά ως Θεό, καθώς και το γεγονός ότι χρειάζονταν το πνεύμα του. Τώρα ήταν ανάγκη να μετανοήσουν και να δεχτούν τον Ιησού ως τον Μεσσία, προκειμένου να βαφτιστούν στο όνομα (αναγνωρίζοντας τη θέση ή τη λειτουργία) του Πατέρα, του Γιου και του αγίου πνεύματος. (Ματθαίος 28:19, 20) Δίνοντας μαρτυρία σ’ εκείνους τους Ιουδαίους και προσηλύτους, ο Πέτρος χρησιμοποίησε το πρώτο πνευματικό κλειδί που του είχε δώσει ο Ιησούς, για να ανοίξει στους Ιουδαίους, που πίστεψαν, την πόρτα της γνώσης και την ευκαιρία να εισέλθουν στην ουράνια Βασιλεία. (Ματθαίος 16:19) Εκείνη μόνο την ημέρα, βαφτίστηκαν 3.000 άτομα! Φανταστείτε, τόσο πολλούς μάρτυρες του Ιεχωβά να κηρύττουν στο μικρό τομέα της Ιερουσαλήμ!
14. Γιατί και με ποιον τρόπο είχαν οι πιστοί «τα πάντα κοινά»;
14 Πολλά άτομα από μακρινά μέρη δεν είχαν ό,τι χρειάζονταν προκειμένου να παρατείνουν την παραμονή τους, αλλά επιθυμούσαν να μάθουν περισσότερα για την καινούρια τους πίστη και να κηρύξουν σε άλλους. Γι’ αυτό, οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού βοήθησαν ο ένας τον άλλον, όπως κάνουν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. (2:43-47) Προσωρινά, οι πιστοί είχαν «τα πάντα κοινά». Μερικοί πούλησαν περιουσιακά τους στοιχεία και μοίρασαν τα χρήματα σε όποια άτομα είχαν ανάγκη. Αυτό έδωσε στην εκκλησία μια καλή αρχή, καθώς ο Ιεχωβά «προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους».
Μια Θεραπεία και τα Αποτελέσματά της
15. Τι συνέβη καθώς ο Πέτρος και ο Ιωάννης έμπαιναν στο ναό, και πώς αντέδρασαν οι άνθρωποι;
15 Ο Ιεχωβά υποστήριζε τους ακολούθους του Ιησού μέσω ‘σημείων’. (3:1-10) Έτσι, καθώς ο Πέτρος και ο Ιωάννης έμπαιναν στο ναό, στις 3:00 μ.μ., για την ώρα της προσευχής που είχε σχέση με τη βραδινή θυσία, ένας εκ γενετής χωλός βρισκόταν στην Ωραία Πύλη και ζητούσε «ελεημοσύνην». «Αργύριον και χρυσίον εγώ δεν έχω», είπε ο Πέτρος, ‘αλλ’ ό,τι έχω, τούτο σοι δίδω· εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου περιπάτει’! Εκείνος ο άνθρωπος θεραπεύτηκε αμέσως! Καθώς έμπαινε στο ναό «περιπατών και πηδών και δοξάζων τον Θεόν», οι άνθρωποι ‘επλήσθησαν από εκστάσεως’. Μερικοί μπορεί να θυμήθηκαν τα λόγια: «Ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος».—Ησαΐας 35:6.
16. Πώς μπόρεσαν οι απόστολοι να θεραπεύσουν ένα χωλό;
16 Οι έκπληκτοι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στη στοά του Σολομώντα, μια σκεπαστή είσοδο στην ανατολική πλευρά του ναού. Εκεί, ο Πέτρος έδωσε μαρτυρία. (3:11-18) Εξήγησε ότι ο Θεός έδωσε στους αποστόλους τη δύναμη να θεραπεύσουν το χωλό, μέσω του δοξασμένου ‘Υιού [Δούλου, ΜΝΚ]’ Του, του Ιησού. (Ησαΐας 52:13–53:12) Οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν αυτόν «τον άγιον και δίκαιον», αλλά ο Ιεχωβά τον ανέστησε. Μολονότι ο λαός και οι άρχοντές του δεν ήξεραν ότι θανάτωναν τον Μεσσία, ο Θεός εκπλήρωσε μ’ αυτόν τον τρόπο τα προφητικά λόγια που έλεγαν ότι «ο Χριστός έμελλε να πάθη».—Δανιήλ 9:26.
17. (α) Ποια δράση χρειαζόταν να αναλάβουν οι Ιουδαίοι; (β) Τι έχει συμβεί από τότε που ‘στάλθηκε ο Χριστός’ στις μέρες μας;
17 Ο Πέτρος έδειξε τι έπρεπε να κάνουν οι Ιουδαίοι, επειδή είχαν συμπεριφερθεί μ’ αυτόν τον τρόπο στον Μεσσία. (3:19-26) Έπρεπε να ‘μετανοήσουν’, δηλαδή να αισθανθούν μεταμέλεια για τις αμαρτίες τους, και να ‘επιστρέψουν’, δηλαδή να μεταστραφούν, ακολουθώντας μια αντίθετη πορεία. Αν ασκούσαν πίστη στον Ιησού ως τον Μεσσία, δεχόμενοι το λύτρο, ο Ιεχωβά θα τους έδινε ‘αναψυχή’ συγχωρώντας τις αμαρτίες τους. (Ρωμαίους 5:6-11) Οι Ιουδαίοι άκουσαν την υπενθύμιση ότι ήταν γιοι της διαθήκης που είχε κάνει ο Θεός με τους πατέρες τους, όταν είπε στον Αβραάμ: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάσαι αι φυλαί της γης». Γι’ αυτό, ο Θεός έστειλε αρχικά τον Μεσσιανικό του «Υιόν [Δούλο, ΜΝΚ]» για να απελευθερώσει τους μετανοημένους Ιουδαίους. Είναι ενδιαφέρον ότι από τότε που ‘στάλθηκε ο Χριστός’ με ουράνια Βασιλική δύναμη το 1914, έχει λάβει χώρα μια αναψυκτική αποκατάσταση των αληθειών, καθώς και της θεοκρατικής οργάνωσης, ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Γένεσις 12:3· 18:18· 22:18.
Δεν Επρόκειτο να Σταματήσουν!
18. Ποιο ‘λίθο’ απέρριψαν οι Ιουδαίοι ‘οικοδομούντες’, και ποιος είναι ο μόνος μέσω του οποίου υπάρχει σωτηρία;
18 Εξαγριωμένοι από το γεγονός ότι ο Πέτρος και ο Ιωάννης διακήρυτταν την ανάσταση του Ιησού, οι αρχιερείς, ο «στρατηγός» του ιερού και οι Σαδδουκαίοι τούς συνέλαβαν. (4:1-12) Οι Σαδδουκαίοι δεν παραδέχονταν την ανάσταση, αλλά πολλοί άλλοι πίστεψαν—ο αριθμός των αντρών μόνο ήταν περίπου 5.000. Όταν ανακρίθηκε από το ανώτατο δικαστήριο της Ιερουσαλήμ, ο Πέτρος είπε ότι ο χωλός θεραπεύτηκε «δια του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου», τον οποίο εκείνοι είχαν κρεμάσει, αλλά ο Θεός ανέστησε. Αυτός ο «λίθος», που απέρριψαν οι Ιουδαίοι ‘οικοδομούντες’, είχε γίνει «κεφαλή γωνίας». (Ψαλμός 118:22) Επιπλέον, είπε ο Πέτρος, «δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία».
19. Όταν διατάχθηκαν να σταματήσουν να κηρύττουν, τι απάντησαν οι απόστολοι;
19 Έγινε μια προσπάθεια να σταματήσουν να λέγονται τέτοια λόγια. (4:13-22) Αφού ήταν παρών ο θεραπευμένος άντρας, δεν μπορούσε κανείς να αρνηθεί αυτό το «γνωστόν θαύμα», αλλά ο Πέτρος και ο Ιωάννης διατάχθηκαν να «μη λαλώσι καθόλου μηδέ να διδάσκωσιν εν τω ονόματι του Ιησού». Ποια ήταν η απάντησή τους; «Ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν». Υπήκουσαν στον Ιεχωβά ως Άρχοντά τους.
Απαντώνται Προσευχές!
20. Για ποιο πράγμα προσευχήθηκαν οι μαθητές, και με ποιο αποτέλεσμα;
20 Όπως προσεύχονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις συναθροίσεις, έτσι προσευχήθηκαν και οι μαθητές όταν οι απελευθερωμένοι απόστολοι ανέφεραν τι τους είχε συμβεί. (4:23-31) Αναφέρθηκε ότι οι άρχοντες Ηρώδης Αντίπας και Πόντιος Πιλάτος, μαζί με τους Εθνικούς Ρωμαίους και το λαό Ισραήλ, είχαν συναχθεί εναντίον του Μεσσία. (Ψαλμός 2:1, 2· Λουκάς 23:1-12) Απαντώντας στην προσευχή, ο Ιεχωβά γέμισε τους μαθητές με άγιο πνεύμα, ώστε να λένε το λόγο του Θεού με παρρησία. Αυτοί δεν ζήτησαν από τον Άρχοντά τους να σταματήσει το διωγμό, αλλά να τους δώσει τη δύναμη να κηρύττουν με παρρησία παρά το διωγμό.
21. Ποιος ήταν ο Βαρνάβας, και τι ιδιότητες είχε;
21 Οι πιστοί εξακολούθησαν να έχουν τα πάντα κοινά, και κανένας δεν βρισκόταν σε ανάγκη. (4:32-37) Ένας απ’ αυτούς που συνεισέφεραν ήταν ο Λευίτης Ιωσής από την Κύπρο. Οι απόστολοι τον επονόμασαν Βαρνάβα, που σημαίνει ‘Υιός Παρηγορίας’, πιθανότατα επειδή ήταν άτομο υποβοηθητικό και ένθερμο. Φυσικά, όλοι μας θέλουμε να είμαστε τέτοιου είδους άτομα.—Πράξεις 11:22-24.
Οι Ψεύτες Ξεσκεπάζονται
22, 23. Ποια ήταν η αμαρτία του Ανανία και της Σαπφείρας, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς από την εμπειρία τους;
22 Εντούτοις, ο Ανανίας και η γυναίκα του, η Σαπφείρα, έπαψαν να αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά ως Άρχοντά τους. (5:1-11) Πούλησαν ένα κτήμα και κράτησαν μερικά από τα χρήματα, αλλά προσποιήθηκαν ότι έδωσαν στους αποστόλους όλο το ποσό. Μέσω της γνώσης που του έδωσε το πνεύμα του Θεού, ο Πέτρος μπόρεσε να διακρίνει την υποκρισία τους, η οποία τους οδήγησε στο θάνατο. Τι προειδοποίηση είναι αυτή για εκείνους τους οποίους ο Σατανάς βάζει στον πειρασμό να γίνουν ύπουλοι!—Παροιμίαι 3:32, ΜΝΚ· 6:16-19.
23 Ύστερα απ’ αυτό το επεισόδιο, κανένα άτομο με κακά κίνητρα δεν είχε το θάρρος να προσκολληθεί στους μαθητές. Άλλοι, όμως, πίστεψαν. (5:12-16) Κι εκτός απ’ αυτό, καθώς άρρωστοι και άτομα που ενοχλούνταν από ακάθαρτα πνεύματα ασκούσαν πίστη στη δύναμη του Θεού, «εθεραπεύοντο άπαντες».
Υπακοή στον Θεό, Παρά Στους Ανθρώπους
24, 25. Γιατί δίωκαν οι Ιουδαίοι ηγέτες τους αποστόλους, αλλά ποιον κανόνα έθεσαν εκείνοι οι πιστοί για όλους τους δούλους του Ιεχωβά;
24 Ο αρχιερέας και οι Σαδδουκαίοι προσπάθησαν τώρα να παρεμποδίσουν τη θαυμαστή αύξηση, φυλακίζοντας όλους τους αποστόλους. (5:17-25) Αλλά εκείνη τη νύχτα, ένας άγγελος του Θεού τούς απελευθέρωσε. Και την αυγή, δίδασκαν και πάλι στο ναό! Ο διωγμός δεν μπορεί να σταματήσει τους δούλους του Ιεχωβά.
25 Εντούτοις, όταν οι απόστολοι οδηγήθηκαν ενώπιον του Σάνχεδριν, ασκήθηκε πίεση εναντίον τους. (5:26-42) Αλλά όταν τους διέταξαν να σταματήσουν να κηρύττουν, εκείνοι είπαν: ‘Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα, παρά στους ανθρώπους’. (ΜΝΚ) Αυτό έθεσε έναν κανόνα για τους μαθητές του Ιησού, που τον ακολουθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. Αφού δόθηκε μια προειδοποίηση από το νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ, οι ηγέτες έδειραν τους αποστόλους, τους διέταξαν να σταματήσουν να κηρύττουν και τους απέλυσαν.
26. Πώς συγκρίνεται η διακονία που έκαναν οι απόστολοι με τη διακονία που κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα;
26 Οι απόστολοι ήταν χαρούμενοι, επειδή κρίθηκαν άξιοι να ατιμαστούν για χάρη του ονόματος του Ιησού. «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον [από σπίτι σε σπίτι, ΜΝΚ] δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι». Ναι, ήταν διάκονοι που πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι. Το ίδιο αληθεύει και για τους σύγχρονους Μάρτυρες του Θεού, που έχουν κι αυτοί λάβει το πνεύμα του επειδή υπακούνε σ’ αυτόν και λένε: «Ο Ιεχωβά είναι ο Άρχοντάς μας!»
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Ποια αποστολή πρέπει να εκπληρώνουν οι ακόλουθοι του Ιησού, αρχαίοι και σύγχρονοι;
◻ Τι συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ.;
◻ Πότε και πώς χρησιμοποίησε ο Πέτρος το πρώτο πνευματικό κλειδί που του έδωσε ο Ιησούς;
◻ Τι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία του Ανανία και της Σαπφείρας;
◻ Όταν διατάχθηκαν να σταματήσουν να κηρύττουν, ποιον κανόνα έθεσαν οι απόστολοι για όλους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;