Ζηλοτυπία, Ζήλια — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ, ΖΗΛΙΑ

Το ουσιαστικό κιν’άχ του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου σημαίνει κατά περίπτωση «επιμονή για αποκλειστική αφοσίωση· μη ανοχή ανταγωνισμού· ζήλος· ζηλοτυπία· ζήλια· φθόνος». Η λέξη ζῆλος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου έχει παρόμοια σημασία. Επομένως, αυτές οι πρωτότυπες λέξεις, σύμφωνα με τη Βιβλική τους χρήση, προσδιορίζουν μια ιδιότητα ή συναίσθημα που μπορεί να έχει θετική ή αρνητική χροιά.—Παρ 14:30· Ζαχ 1:14· 2Κο 11:2· 12:20.

Η Ζηλοτυπία του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά περιγράφει τον εαυτό του ως “Θεό που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση”. (Εξ 20:5, υποσ.· Δευ 4:24· 5:9· 6:15) Επίσης λέει: «Ο Ιεχωβά, του οποίου το όνομα είναι Ζηλότυπος, αυτός είναι ζηλότυπος Θεός». (Εξ 34:14) Για ποιο πράγμα είναι ζηλότυπος, και με τι είδους ζηλοτυπία; Όχι με το φθόνο και την ιδιοτελή ζήλια των ανθρώπων. Η ζηλοτυπία που εκδηλώνει είναι ζήλος για το άγιο όνομά του, σχετικά με το οποίο ο ίδιος λέει: «Θα δείξω αποκλειστική αφοσίωση για το άγιο όνομά μου».—Ιεζ 39:25.

Για το όνομά του. Όταν κάποιος αναλογίζεται τι αντιπροσωπεύει το όνομα του Θεού, γίνεται σαφής ο λόγος για τον οποίο εκείνος εκδηλώνει “επιμονή για αποκλειστική αφοσίωση”. (Ιεζ 5:13) Το όνομά του αντιπροσωπεύει όλα όσα είναι ορθά και δίκαια. Ο ίδιος είναι άγιος, καθαρός, ευθύς και όσιος στον υπερθετικό βαθμό. (Ησ 6:3· Απ 4:8· 16:5) Η κυριαρχία του είναι αναγκαία για την ύπαρξη του σύμπαντος, η δε υποταγή στην κυριαρχία και στους νόμους του είναι ουσιώδης για την τάξη και την ειρήνη όλης της δημιουργίας. (Παρ 29:2· 1Κο 14:33) Επομένως, η ζηλοτυπία του είναι αγνή, καθαρή και αποσκοπεί εξ ολοκλήρου στο όφελος των πλασμάτων του, εφόσον εκείνος—ο Δημιουργός, Προμηθευτής και Δότης όλων των καλών πραγμάτων—δεν κερδίζει τίποτα από την αφοσίωσή τους. (Ιωβ 41:11· Ψλ 145:16· Ρω 11:35· Ιακ 1:17· Απ 4:11) Ωστόσο, λόγω της αφοσίωσής του στη δικαιοσύνη, η καρδιά του ευφραίνεται γεμίζοντας στοργική εκτίμηση όταν οι υπηρέτες του μένουν σταθεροί υπέρ της δικαιοσύνης και του προσφέρουν την αποκλειστική τους αφοσίωση.—Παρ 23:15, 16· 27:11.

Όσοι υπηρετούν τον Θεό μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα εδραιώσει τη δικαιοσύνη, βασίζοντας αυτή την πεποίθησή τους στο ζήλο του για το όνομά του. Εκείνος κατέδειξε το ζήλο του στην πολιτεία του με τον αρχαίο Ισραήλ, και μας μιλάει για την καταστροφή των επίγειων κυβερνήσεων και την εγκαθίδρυση της κυβέρνησης του Άρχοντα της Ειρήνης με κρίση και δικαιοσύνη, λέγοντας: «Ο ζήλος του Ιεχωβά των στρατευμάτων θα το κάνει αυτό».—Ησ 9:6, 7· Σοφ 3:8, 9.

Για τη δικαιοσύνη. Όσον αφορά την αγάπη του για τη δικαιοσύνη και την επιμονή του για αποκλειστική αφοσίωση, ο Ιεχωβά είναι αμερόληπτος. Ο Μωυσής προειδοποίησε τον Ισραήλ, το λαό με τον οποίο είχε συνάψει διαθήκη ο Θεός, ότι αν κάποιος εγκατέλειπε τη διαθήκη, “ο θυμός του Ιεχωβά και ο ζήλος του θα έβγαζαν καπνούς εναντίον εκείνου του ανθρώπου, . . . και ο Ιεχωβά θα εξάλειφε το όνομά του κάτω από τους ουρανούς”. (Δευ 29:19-21) Ο Θεός είπε στην αποστατική, ειδωλολατρική, ανήθικη πόλη της Ιερουσαλήμ ότι θα την έκρινε και θα της έδινε «το αίμα της οργής και της ζηλοτυπίας». (Ιεζ 16:38· 23:25) Αυτό συνέβη όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την πόλη και το ναό όπου είχε κληθεί το όνομα του Ιεχωβά, το οποίο όμως είχε δυσφημιστεί χονδροειδώς. Εντούτοις, η ζηλοτυπία του Ιεχωβά δεν επισκίασε ούτε διέγραψε τους σκοπούς του και το έλεός του, διότι εκείνος διαφύλαξε ένα υπόλοιπο που επέστρεψε και ανοικοδόμησε το ναό.

Για το λαό του. Επειδή αγαπάει το λαό του και επειδή αυτοί φέρουν το άγιο όνομά του, ο Ιεχωβά είναι ζηλότυπος για αυτούς με φλογερό ζήλο. Όπως ένας σύζυγος προστατεύει ζηλότυπα τη σύζυγό του θεωρώντας την πολύτιμη για αυτόν, έτσι και ο Ιεχωβά λέει: «Αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει την κόρη του ματιού μου». (Ζαχ 2:8) Συνεπώς, με αφορμή τις μοχθηρές πράξεις των εθνών σε βάρος του λαού του, ο Θεός προείπε: «Θα είμαι ζηλότυπος για τη Σιών με μεγάλη ζηλοτυπία, και με μεγάλη οργή θα είμαι ζηλότυπος για αυτήν», καθώς και ότι θα ήταν ζηλωτής για τη γη του και ότι θα έδειχνε συμπόνια στο λαό του.—Ζαχ 8:2· 1:14· Ιωλ 2:18.

Διέγερση της ζηλοτυπίας του Ιεχωβά. Όσον αφορά την επιμονή του για αποκλειστική αφοσίωση, ο Ιεχωβά δεν εμπαίζεται. (Γα 6:7) Όποιος από τους υπηρέτες του αρνείται να του προσφέρει ολόκαρδη αφοσίωση, και δεν τον αγαπάει με όλη την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμή του, προσπαθεί να υπηρετεί δύο κυρίους. Ο Ιησούς εξήγησε ότι το αποτέλεσμα μιας τέτοιας πορείας θα ήταν ολέθριο, διότι ο άνθρωπος αυτός θα αγαπούσε τον έναν κύριο και θα καταφρονούσε τον άλλον. (Ματ 6:24) Ένας τέτοιος άνθρωπος “διεγείρει τη ζηλοτυπία του” Ιεχωβά. (Δευ 32:16· 1Βα 14:22) Μέσω οράματος, ο Ιεχωβά έδειξε στον Ιεζεκιήλ ένα «σύμβολο της ζηλοτυπίας», προφανώς ειδωλολατρικό, στην πύλη του ναού. (Ιεζ 8:3, 5) Επειδή ο Ιούδας εγκατέλειψε την αποκλειστική αφοσίωση σε αυτόν, η ζηλοτυπία του Ιεχωβά έκαιγε εναντίον του.

Ο απόστολος Παύλος λέει στους Χριστιανούς: «Δεν μπορείτε να τρώτε από “το τραπέζι του Ιεχωβά” και από το τραπέζι των δαιμόνων. Ή μήπως “διεγείρουμε τη ζηλοτυπία του Ιεχωβά”; Μήπως είμαστε ισχυρότεροι από αυτόν;» (1Κο 10:21, 22· Δευ 32:21) Ο ίδιος τονίζει ότι, αν ένας Χριστιανός αμαρτάνει εκούσια αφού πρώτα έχει λάβει την ακριβή γνώση της αλήθειας, το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι κρίση και «πύρινη ζηλοτυπία που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται».—Εβρ 10:26, 27.

Ο Ιησούς Χριστός. Ο Γιος του Θεού, έχοντας στενότερη σχέση με τον Πατέρα του από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα και όντας ικανότερος να τον μιμηθεί και να τον αποκαλύψει στους άλλους, δικαίως είπε: «Αυτός που έχει δει εμένα έχει δει και τον Πατέρα». (Ιωα 14:9· Ματ 11:27· Ιωα 1:18) Συνεπώς, ο ζήλος και η ζηλοτυπία του για τη δικαιοσύνη και για το όνομα του Πατέρα του υπερέβαιναν το ζήλο και τη ζηλοτυπία όλων των άλλων πλασμάτων. (Εβρ 1:9· Ψλ 45:7) Εκείνος πάντοτε απέδιδε αποκλειστική αφοσίωση στον Ιεχωβά. (Ματ 4:10· Ιωα 8:29) Όταν βρισκόταν στη γη, η καρδιά του φλεγόταν από ένθερμο ζήλο και ζηλοτυπία εξαιτίας της δυσφήμησης που συσσώρευαν στο όνομα του Ιεχωβά οι φιλάργυροι έμποροι στο ναό. (Ιωα 2:13-17) Όπως ακριβώς τότε εκπλήρωσε την προφητεία του εδαφίου Ψαλμός 69:9: «Ο ζήλος για τον οίκο σου με κατέφαγε», έτσι και τώρα οι ακόλουθοί του μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα εκδηλώσει το ζήλο του για την πλήρη εδραίωση αιώνιας δικαιοσύνης, κρίσης και σεβασμού προς το όνομα και την κυριαρχία του Ιεχωβά σε εκπλήρωση της προφητείας των εδαφίων Ψαλμός 45:3-6.

Λάτρεις του Θεού που Εκδήλωσαν Αποκλειστική Αφοσίωση. Όλοι όσοι υπήρξαν αληθινοί λάτρεις του Θεού επέδειξαν ζήλο για την υπηρεσία του και ζηλοτυπία για το όνομά του. Ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος έκανε δυναμικά έργα επαναφέροντας πολλούς Ισραηλίτες από την ψεύτικη λατρεία στη λατρεία του Ιεχωβά, είπε: «Έχω σταθεί απόλυτα ζηλότυπος για τον Ιεχωβά, τον Θεό των στρατευμάτων». (1Βα 19:10, 14) Ο Φινεές εκδήλωσε αφοσίωση η οποία ευαρέστησε τον Θεό και έσωσε τον Ισραήλ από την εξόντωση με το ζήλο που επέδειξε όταν θανάτωσε έναν αρχηγό του Ισραήλ, ο οποίος είχε μολύνει το στρατόπεδο φέρνοντας μέσα σε αυτό τη ρυπαρή, φαλλική λατρεία του Βάαλ. Αυτό συνέβη επειδή ο Φινεές, ως Ισραηλίτης και ιερέας, δεν “ανέχτηκε κανέναν απολύτως ανταγωνισμό” απέναντι στον Ιεχωβά.—Αρ 25:11· παράβαλε 2Βα 10:16.

Η Χριστιανική εκκλησία πρέπει να ασκεί την ίδια ζηλότυπη επαγρύπνηση ώστε να μη φυτρώσει τίποτα το ακάθαρτο ως «δηλητηριώδης ρίζα» προξενώντας αναστάτωση και μολύνοντας πολλούς. (Εβρ 12:15) Αν κάποιος διεφθαρμένος παρεισφρήσει και προσπαθήσει να μολύνει τους άλλους, η εκκλησία πρέπει “να ενεργήσει με θέρμη, φέρνοντας απαλλαγή για τον εαυτό της ενώπιον του Ιεχωβά με αγανάκτηση και ζήλο”. Πρέπει “να απομακρύνουν τον πονηρό άνθρωπο από ανάμεσά τους”.—1Κο 5:4, 5, 13· 2Κο 7:11, 12.

Είναι καλό, λοιπόν, να επιδεικνύουν οι Χριστιανοί «ζηλοτυπία Θεού» υπέρ των συγχριστιανών τους. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φλέγονται από την επιθυμία να κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθούν ο ένας τον άλλον να διατηρούν την αποκλειστική τους αφοσίωση στον Θεό και την υπακοή τους στον Χριστό. Ο απόστολος Παύλος παρομοίασε τους πνευματικούς αδελφούς του με παρθένα αρραβωνιασμένη με τον Χριστό ως μέλλουσα νύφη του. Τους προστάτευε ζηλότυπα ώστε να διατηρηθούν άψογοι για τον Χριστό. (2Κο 11:2· παράβαλε Απ 19:7, 8.) Ο ζήλος του για αυτούς καταδεικνύεται από πολλές εκφράσεις που περιέχονται στις επιστολές του προς την εκκλησία της Κορίνθου και προς άλλους. Η δε ζηλοτυπία που εκδηλώνει ο ίδιος ο Χριστός προς τη «νύφη» του (Απ 21:9) φαίνεται από τις δυναμικές δηλώσεις τις οποίες απευθύνει στις εκκλησίες όπως είναι καταγραμμένες στην Αποκάλυψη, κεφάλαια 1 ως 3.

Διέγερση της ζηλοτυπίας με σωστό τρόπο. Ενώ όλοι, εκτός από ένα υπόλοιπο, είχαν απορρίψει τον Μεσσία, ο Ιεχωβά έδειξε έλεος στο έθνος του Ισραήλ. Το υπόλοιπο των Ιουδαίων που άσκησαν πίστη έγινε η απαρχή της Χριστιανικής εκκλησίας. Αυτή απολάμβανε πλέον την εύνοια του Ιεχωβά, όχι το Ιουδαϊκό έθνος που είχε απορριφθεί. Ο Ιεχωβά κατέδειξε την αλλαγή στην πολιτεία του μέσω σημείων, θαυμαστών προμηνυμάτων και δυναμικών έργων. (Εβρ 2:3, 4) Άνοιξε το δρόμο ώστε να εισέλθουν στην εύνοιά του οι Εθνικοί. Ωστόσο, δεν “έκλεισε την πόρτα” παντελώς στον Ισραήλ. Όπως τονίζει η Γραφή: «Μήπως αυτοί [όλοι οι Ισραηλίτες] πρόσκοψαν με αποτέλεσμα να πέσουν εντελώς; Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Αλλά με αφορμή το εσφαλμένο βήμα τους υπάρχει σωτηρία για τους εθνικούς, για να διεγείρει τη ζηλοτυπία τους». (Ρω 11:11) Αυτό είχε πει, αιώνες νωρίτερα, ότι θα έκανε ο Ιεχωβά, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να σωθούν μερικοί. (Δευ 32:21· Ρω 10:19) Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος εκζητούσε ένθερμα το καλό των ομοεθνών του, ακολούθησε αυτή την αρχή, λέγοντας: «Εφόσον είμαι απόστολος των εθνών, δοξάζω τη διακονία μου, μήπως με κάποιον τρόπο διεγείρω τη ζηλοτυπία εκείνων που είναι σάρκα μου και σώσω μερικούς από ανάμεσά τους».—Ρω 11:13, 14· 10:1.

Παροδηγημένος Ζήλος. Κάποιος μπορεί να εκδηλώνει ειλικρινή ζήλο ή ζηλοτυπία για έναν συγκεκριμένο σκοπό και παρ’ όλα αυτά να έχει άδικο και να δυσαρεστεί τον Θεό. Κάτι τέτοιο ίσχυε για πολλούς Ιουδαίους του πρώτου αιώνα. Αυτοί ανέμεναν να αποκτήσουν δικαιοσύνη μέσω των δικών τους έργων υπό το Μωσαϊκό Νόμο. Ο Παύλος, όμως, έδειξε ότι ο ζήλος τους ήταν παροδηγημένος λόγω έλλειψης ακριβούς γνώσης. Γι’ αυτό, δεν λάβαιναν την πραγματική δικαιοσύνη που έρχεται από τον Θεό. Έπρεπε να διακρίνουν το λάθος τους και να στραφούν στον Θεό μέσω του Χριστού για να λάβουν δικαιοσύνη και ελευθερία από την καταδίκη του Νόμου. (Ρω 10:1-10) Ο Σαύλος από την Ταρσό ήταν ένα από αυτά τα άτομα, διότι έδειχνε ζήλο για τον Ιουδαϊσμό σε υπερβολικό βαθμό, “διώκοντας την εκκλησία του Θεού και ερημώνοντάς την”. Τηρούσε με σχολαστικότητα το Νόμο ως «κάποιος που αποδείχτηκε άμεμπτος». (Γα 1:13, 14· Φλπ 3:6) Ωστόσο, η ζηλοτυπία του για τον Ιουδαϊσμό ήταν παροδηγημένη. Επειδή είχε ειλικρινή καρδιά, ο Ιεχωβά άσκησε παρ’ αξία καλοσύνη μέσω του Χριστού και τον μετέστρεψε στην οδό της αληθινής λατρείας.—1Τι 1:12, 13.

Ζήλια και Φθόνος. Το άτομο που ζηλεύει υποπτεύεται τους άλλους αναίτια ή δυσανασχετεί όταν αυτό που αξιώνει αδικαιολόγητα ότι είναι δικό του καταλήγει σε κάποιον άλλον. Το φθονερό άτομο επιθυμεί ή εποφθαλμιά ανικανοποίητα τις ευνοϊκές περιστάσεις και τα επιτεύγματα των άλλων. Τα συμφραζόμενα καθορίζουν συνήθως την έννοια με την οποία χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή οι λέξεις του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου που είθισται να μεταφράζονται «ζηλότυπος» ή «ζηλοτυπία», αλλά και «ζήλια» ή «φθόνος». Αυτό ισχύει και για τη λέξη ζῆλος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, αλλά η ελληνική γλώσσα διαθέτει επίσης την ξεχωριστή λέξη φθόνος.

Τον πρώτο αιώνα, είχαν εισέλθει στην εκκλησία της Κορίνθου φιλόδοξοι άντρες που έστρεφαν την προσοχή στον εαυτό τους, καυχιούνταν για ανθρώπους και προκαλούσαν έριδες στην εκκλησία. Η εκκλησία ήταν χωρισμένη σε φατρίες οι οποίες, υποκινούμενες από ζήλια, απέβλεπαν σε ανθρώπους, τους εξύψωναν και τους ακολουθούσαν. Ο Παύλος τόνισε ότι επρόκειτο για σαρκική ζήλια, όχι πνευματική ζηλοτυπία. (1Κο 3:3· 2Κο 12:20) Εξήγησε ότι η θεοσεβής αγάπη δεν ζηλεύει αλλά, τουναντίον, εμπιστεύεται και ελπίζει, εργάζεται δε πάντοτε για τα συμφέροντα των άλλων.—1Κο 13:4, 5, 7.

Η ζήλια εναντίον της οποίας μίλησε ο Παύλος στην εκκλησία της Κορίνθου δεν είναι δίκαιη. Δεν εκδηλώνεται με αφορμή την αποκλειστική αφοσίωση στον Ιεχωβά. Απεναντίας, αποτελεί μορφή ειδωλολατρίας, έχει δαιμονική προέλευση και γεννάει φθόνο και έριδα. Η Γραφή δίνει επανειλημμένες προειδοποιήσεις για αυτήν, δείχνοντας ότι επηρεάζει την ίδια την καρδιά. Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος έγραψε: «Αν έχετε πικρή ζήλια και φιλόνικη διάθεση στην καρδιά σας, μην κομπάζετε και λέτε ψέματα εναντίον της αλήθειας. Αυτή δεν είναι η σοφία που κατεβαίνει από πάνω, αλλά είναι επίγεια, ζωώδης, δαιμονική. Διότι όπου υπάρχει ζήλια και φιλόνικη διάθεση, εκεί υπάρχει ακαταστασία και κάθε απαίσιο πράγμα».—Ιακ 3:14-16· Ρω 13:13· Γα 5:19-21.

Η ζήλια βλάπτει τη σωματική υγεία, διότι «η ήρεμη καρδιά είναι η ζωή της σάρκας, αλλά η ζήλια είναι σήψη στα κόκαλα». (Παρ 14:30) Η ζήλια απορρέει από αισθήματα καχυποψίας ή δυσαρέσκειας που ίσως τρέφει κάποιος μέσα του. Ενδεχομένως είναι πιο καταστροφική από την οργή ή το θυμό επειδή μπορεί να έχει βαθύτερες ρίζες, να διαρκεί περισσότερο και να κατευνάζεται δυσκολότερα. Συνήθως η λογική εξανεμίζεται. (Παρ 27:4) Η ζήλια δε ενός άντρα που είναι δίκαια εξοργισμένος με κάποιον άλλον επειδή μοίχευσε με τη σύζυγό του δεν καταπραΰνεται με κανενός είδους δικαιολογία ή λύτρο!—Παρ 6:32-35.

Η ζήλια μπορεί να κάνει κάποιον να αμαρτήσει ακόμη και ενάντια στον Θεό, όπως συνέβη με τους δέκα ετεροθαλείς αδελφούς του Ιωσήφ. (Γε 37:11· Πρ 7:9) Μπορεί να στοιχίσει τη ζωή ενός ατόμου, καθώς και άλλων που εμπλέκονται, όπως συνέβη με τον Δαθάν, τον Αβιρών και μέλη των οικογενειών τους. (Ψλ 106:16, 17) Ακόμη χειρότερα, η ζήλια ώθησε τους άπιστους Ιουδαίους να διαπράξουν σοβαρά εγκλήματα εναντίον των αποστόλων, καθώς επίσης βλασφημία και απόπειρα ανθρωποκτονίας.—Πρ 13:45, 50· 14:19.

Συζυγική Ζήλια. Η ζηλοτυπία που εκδηλώνει κάποιο άτομο για το (ή τη) σύντροφό του είναι καλή αν πρόκειται για ζήλο που αποσκοπεί στο όφελος και στην ευημερία του (ή της) συντρόφου. Αλλά η ζήλια, δηλαδή η αβάσιμη έλλειψη εμπιστοσύνης, είναι εσφαλμένη, φανερώνει έλλειψη αγάπης και μπορεί να καταστρέψει το γάμο.—1Κο 13:4, 7.

Υπό το Μωσαϊκό Νόμο, υπήρχε πρόβλεψη για τις περιπτώσεις ζήλιας στις οποίες ο σύζυγος υποπτευόταν ότι η σύζυγός του είχε διαπράξει κρυφά μοιχεία. Αν δεν υπήρχαν οι απαιτούμενοι δύο μάρτυρες για να αποδειχτεί η κατηγορία και να μπορέσουν οι ανθρώπινοι κριτές να επιβάλουν τη θανατική ποινή, τότε, σύμφωνα με τη διαδικασία που προέβλεπε ο Νόμος, το ζευγάρι έπρεπε να παρουσιαστεί μπροστά στον εκπρόσωπο του Ιεχωβά, τον ιερέα. Αυτή η ενέργεια ισοδυναμούσε με προσφυγή στον Ιεχωβά, ο οποίος γνώριζε όλα τα γεγονότα, ώστε να εκφέρει εκείνος κρίση. Αν η γυναίκα είχε μοιχεύσει, ως άμεση τιμωρία από τον Ιεχωβά υφίστατο την απώλεια των αναπαραγωγικών της δυνάμεων. Αν η ζήλια του συζύγου ήταν αβάσιμη, αυτός έπρεπε να αναγνωρίσει την αθωότητά της έχοντας σεξουαλικές σχέσεις μαζί της ώστε να γεννήσει παιδί.—Αρ 5:11-31.

Οι Υπηρέτες του Θεού Προειδοποιούνται να Μην Έχουν Αντιζηλία. Η αντιζηλία ή ο ανταγωνισμός—φαινόμενο πολύ κοινό στο παρόν σύστημα πραγμάτων—δεν είναι κάτι πρέπον. Ο Εκκλησιαστής λέει: «Εγώ είδα όλη τη σκληρή εργασία και όλη την επιτηδειότητα στην εργασία, ότι αυτό σημαίνει την αντιζηλία [εβρ., κιν’άθ] κάποιου εναντίον ενός άλλου· και αυτό επίσης είναι ματαιότητα και κυνήγι του ανέμου».—Εκ 4:4· παράβαλε Γα 5:26.

Αν ο υπηρέτης του Θεού ζηλεύει τις επιτυχίες, τα αποκτήματα ή τα επιτεύγματα των άλλων, ίσως αναπτύξει φθόνο και πλεονεξία, καταλήγοντας ακόμη και να φθονεί τους κακούς που ευημερούν. Οι Γραφές προειδοποιούν ότι δεν πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μολονότι μπορεί να φαίνεται ότι οι κακοί ευημερούν επί μακρόν, θα λάβουν γρήγορη κρίση στον καιρό του Θεού, όπως είναι γραμμένο: «Μην εξάπτεσαι εξαιτίας εκείνων που πράττουν το κακό. Μη φθονείς εκείνους που πράττουν την αδικία. Διότι σαν χόρτο θα ξεραθούν γοργά». (Ψλ 37:1, 2) Ο φθόνος για τέτοια άτομα μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να αντιγράψει τις βίαιες οδούς τους, τις οποίες ο Ιεχωβά απεχθάνεται.—Παρ 3:31, 32· 23:17· 24:1, 19· παράβαλε Ψλ 73:2, 3, 17-19, 21-23.