«Να Ακολουθείτε την Πορεία της Φιλοξενίας»

«Να δίνετε στους αγίους σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Να ακολουθείτε την πορεία της φιλοξενίας».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:13.

 1. Ποια είναι μια βασική ανθρώπινη ανάγκη, και πώς εκδηλώνεται;

ΤΟ ΝΑ περπατάει κανείς αργά τη νύχτα σε έναν ερημικό δρόμο μιας άγνωστης γειτονιάς μπορεί να αποτελεί τρομακτική εμπειρία σήμερα. Αλλά μπορεί να είναι το ίδιο δυσάρεστο το να βρίσκεται μέσα στο πλήθος και να είναι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Πράγματι, ένα αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης είναι η ανάγκη που έχουμε να μας φροντίζουν, να μας θέλουν και να μας αγαπούν. Σε κανέναν δεν αρέσει να του φέρονται σαν να είναι ξένος ή παρείσακτος.

 2. Πώς έχει κάνει προμήθειες ο Ιεχωβά για την κάλυψη της ανάγκης που έχουμε για συντροφιά;

² Ο Ιεχωβά Θεός, ο Πλάστης και Δημιουργός των πάντων, γνωρίζει καλά την ανθρώπινη ανάγκη για συντροφιά. Ως ο Σχεδιαστής της ανθρώπινης δημιουργίας του, ο Θεός γνώριζε ευθύς εξαρχής ότι ‘δεν ήταν καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος’ και έκανε κάτι για αυτό. (Γένεσις 2:18, 21, 22) Το Βιβλικό υπόμνημα είναι γεμάτο παραδείγματα πράξεων καλοσύνης που εκδήλωσαν σε ανθρώπους ο Ιεχωβά και οι υπηρέτες του. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε πώς να ‘ακολουθούμε την πορεία της φιλοξενίας’, για τη χαρά και την ευχαρίστηση των άλλων καθώς και για τη δική μας ικανοποίηση.—Ρωμαίους 12:13.

Συμπάθεια για τους Ξένους

 3. Να εξηγήσετε τη βασική σημασία της λέξης φιλοξενία.

³ Η λέξη φιλοξενία αποτελείται από δύο λέξεις που οι ρίζες τους σημαίνουν «αγαπώ» και «ξένος». Έτσι, φιλοξενία στην ουσία σημαίνει «αγάπη για τους ξένους». Ωστόσο, δεν πρόκειται απλώς για κάτι τυπικό ή για ζήτημα ευγένειας. Περιλαμβάνει τα αισθήματα και τη στοργή κάποιου. Το ρήμα φιλέω, σύμφωνα με το Πλήρες Ταμείο της Αγίας Γραφής (Exhaustive Concordance of the Bible), του Τζέιμς Στρονγκ, σημαίνει «είμαι φίλος με (συμπαθώ [ένα άτομο ή κάποιο αντικείμενο]), δηλαδή δείχνω στοργή για (πράγμα που υποδηλώνει προσωπική προσκόλληση, κάτι που έχει να κάνει με τα συναισθήματα)». Επομένως, η φιλοξενία δεν περιορίζεται στην αγάπη που βασίζεται σε αρχές, ίσως από αίσθημα καθήκοντος ή από υποχρέωση. Συνήθως αποτελεί έκφραση γνήσιας συμπάθειας, στοργής και φιλίας.

 4. Σε ποιους θα πρέπει να εκδηλώνεται η φιλοξενία;

⁴ Ο αποδέκτης αυτής της συμπάθειας και της στοργής είναι ο ξένος. Ποιος μπορεί να είναι αυτός; Και πάλι, σύμφωνα με το Πλήρες Ταμείο του Στρονγκ, η λέξη ξένος κατά γράμμα έχει την έννοια του ‘αλλοδαπού ή, συμβολικά, του πρωτόγνωρου· συνεκδοχικά, φιλοξενούμενος ή άγνωστος’. Επομένως, η φιλοξενία, όπως παρουσιάζεται με παραδείγματα στην Αγία Γραφή, μπορεί να αντανακλά καλοσύνη που εκδηλώνεται σε κάποιον τον οποίο συμπαθούμε ή μπορεί να απευθύνεται ακόμη και σε ένα άτομο που μας είναι τελείως ξένο. Ο Ιησούς εξήγησε: «Αν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποια ανταμοιβή έχετε; Και οι εισπράκτορες φόρων δεν κάνουν το ίδιο; Και αν χαιρετάτε τους αδελφούς σας μόνο, τι το ασυνήθιστο κάνετε; Και οι εθνικοί δεν κάνουν το ίδιο;» (Ματθαίος 5:46, 47) Η γνήσια φιλοξενία ξεπερνάει τις διαιρέσεις και τις διακρίσεις που επιβάλλει η προκατάληψη και ο φόβος.

Ιεχωβά, ο Τέλειος Οικοδεσπότης

 5, 6. (α) Τι είχε ο Ιησούς υπόψη του όταν είπε: «Ο ουράνιος Πατέρας σας είναι τέλειος»; (β) Πώς γίνεται φανερή η γενναιοδωρία του Ιεχωβά;

⁵ Έχοντας καταδείξει τις αδυναμίες της αγάπης που εκδηλώνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Ιησούς πρόσθεσε το εξής σχόλιο: «Πρέπει, επομένως, να είστε τέλειοι, όπως ο ουράνιος Πατέρας σας είναι τέλειος». (Ματθαίος 5:48) Φυσικά, ο Ιεχωβά είναι τέλειος από κάθε άποψη. (Δευτερονόμιον 32:4) Ο Ιησούς, όμως, τόνιζε μία ιδιαίτερη πτυχή της τελειότητας του Ιεχωβά, όπως είχε πει νωρίτερα: «[Ο Θεός] κάνει τον ήλιο του να ανατέλλει σε πονηρούς και αγαθούς και κάνει τη βροχή να πέφτει σε δικαίους και αδίκους». (Ματθαίος 5:45) Όσον αφορά την εκδήλωση καλοσύνης, δεν υπάρχει προσωποληψία στον Ιεχωβά.

⁶ Εφόσον ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός, του ανήκει το καθετί. «Εμού είναι πάντα τα θηρία του δάσους, τα κτήνη τα επί χιλίων ορέων. Γνωρίζω πάντα τα πετεινά των ορέων, και τα θηρία του αγρού είναι μετ’ εμού», λέει ο Ιεχωβά. (Ψαλμός 50:10, 11) Ωστόσο, δεν κατακρατά με ιδιοτέλεια τίποτε. Δείχνοντας γενναιοδωρία, προμηθεύει για τις ανάγκες όλων των πλασμάτων του. Ο ψαλμωδός είπε για τον Ιεχωβά: «Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος».—Ψαλμός 145:16.

 7. Τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο Ιεχωβά στους ξένους καθώς και σε εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη;

⁷ Ο Ιεχωβά παρέχει στους ανθρώπους ό,τι χρειάζονται—ακόμη και σε ανθρώπους που δεν τον γνωρίζουν, που του είναι ξένοι. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας θύμισαν στους ειδωλολάτρες στην πόλη των Λύστρων ότι ο Ιεχωβά «δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία με το ότι έκανε το καλό, δίνοντάς σας βροχές από τον ουρανό και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας τις καρδιές σας στο πλήρες με τροφή και ευθυμία». (Πράξεις 14:17) Ιδιαίτερα προς εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη, ο Ιεχωβά είναι καλοσυνάτος και γενναιόδωρος. (Δευτερονόμιον 10:17, 18) Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε από τον Ιεχωβά όσον αφορά την εκδήλωση καλοσύνης και γενναιοδωρίας—με το να είμαστε φιλόξενοι—προς τους άλλους.

 8. Πώς έχει δείξει ο Ιεχωβά τη γενναιοδωρία του καθώς φροντίζει για τις πνευματικές μας ανάγκες;

⁸ Εκτός από το ότι προμηθεύει με αφθονία για τις υλικές ανάγκες των πλασμάτων του, ο Ιεχωβά φροντίζει για τις ανάγκες τους με πνευματικό τρόπο. Ο Ιεχωβά ενήργησε με τον πιο μεγαλόψυχο τρόπο για την πνευματική μας ευημερία, προτού καν αντιληφθεί οποιοσδήποτε από εμάς ότι βρισκόμασταν σε απελπιστική κατάσταση από πνευματική άποψη. Διαβάζουμε στα εδάφια Ρωμαίους 5:8, 10: «Ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς. . . . Όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του». Αυτή η προμήθεια καθιστά δυνατό για τους αμαρτωλούς ανθρώπους να εισέλθουν σε μια ευτυχισμένη οικογενειακή σχέση με τον ουράνιο Πατέρα μας. (Ρωμαίους 8:20, 21) Ο Ιεχωβά φρόντισε επίσης να μας παρέχεται η κατάλληλη καθοδηγία και κατεύθυνση ώστε να έχουμε επιτυχία στη ζωή μας, παρά την αμαρτωλή και ατελή μας κατάσταση.—Ψαλμός 119:105· 2 Τιμόθεο 3:16.

 9, 10. (α) Γιατί μπορούμε να λέμε ότι ο Ιεχωβά είναι ο τέλειος οικοδεσπότης; (β) Πώς πρέπει οι αληθινοί λάτρεις να μιμούνται τον Ιεχωβά ως προς αυτό;

⁹ Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να λέμε ότι ο Ιεχωβά είναι αληθινά ο τέλειος οικοδεσπότης από πάρα πολλές απόψεις. Δεν παραμελεί εκείνους που έχουν ανάγκη, τους ασήμαντους και τους ταπεινούς. Δείχνει γνήσιο ενδιαφέρον και φροντίζει για τους ξένους, ακόμη και για εχθρούς του, και δεν αποβλέπει σε κάποια υλική ανταπόδοση. Από κάθε άποψη, λοιπόν, δεν αποτελεί το ύψιστο παράδειγμα τέλειου οικοδεσπότη;

¹⁰ Ως Θεός τέτοιας στοργικής καλοσύνης και γενναιοδωρίας, ο Ιεχωβά θέλει να τον μιμούνται οι λάτρεις του. Σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, βλέπουμε έξοχα παραδείγματα σε σχέση με αυτή τη γεμάτη καλοσύνη ιδιότητα. Η Ενσαϊκλοπίντια Τζουντάικα (Encyclopædia Judaica) παρατηρεί ότι, «στον αρχαίο Ισραήλ, η φιλοξενία δεν ήταν απλώς ζήτημα καλών τρόπων, αλλά ηθικός θεσμός . . . Τα βιβλικά έθιμα, σύμφωνα με τα οποία καλωσόριζαν τον αποκαμωμένο ταξιδιώτη και δέχονταν ανάμεσά τους τον ξένο, αποτέλεσαν το πρότυπο με βάση το οποίο η φιλοξενία και όλες οι σχετικές πτυχές της αναπτύχτηκαν ώστε να αποτελέσουν μια εξαιρετικά σεβαστή αρετή στην Ιουδαϊκή παράδοση». Η φιλοξενία θα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από διακριτικό γνώρισμα κάποιας συγκεκριμένης εθνικότητας ή φυλής· θα πρέπει να είναι χαρακτηριστικό όλων των αληθινών λάτρεων του Ιεχωβά.

Φιλοξένησε Αγγέλους

11. Ποιο έξοχο παράδειγμα δείχνει ότι η φιλοξενία έφερε απρόσμενες ευλογίες; (Βλέπε επίσης Γένεσις 19:1-3· Κριταί 13:11-16.)

¹¹ Μια από τις πιο γνωστές Βιβλικές αφηγήσεις σχετικά με την εκδήλωση φιλοξενίας είναι αυτή που αφορά τον Αβραάμ και τη Σάρρα όταν είχαν κατασκηνώσει ανάμεσα στα μεγάλα δέντρα της Μαμβρή, κοντά στη Χεβρών. (Γένεσις 18:1-10, ΜΝΚ· 23:19) Ο απόστολος Παύλος αναμφίβολα είχε αυτό το γεγονός υπόψη του όταν έδωσε την εξής νουθεσία: «Μην ξεχνάτε τη φιλοξενία, γιατί μέσω αυτής μερικοί, χωρίς να το ξέρουν, φιλοξένησαν αγγέλους». (Εβραίους 13:2) Η μελέτη αυτής της αφήγησης θα μας βοηθήσει να διακρίνουμε ότι η φιλοξενία δεν είναι απλώς ζήτημα εθίμου ή ανατροφής. Απεναντίας, είναι μια θεοσεβής ιδιότητα που φέρνει υπέροχες ευλογίες.

12. Πώς εκδήλωσε ο Αβραάμ την αγάπη του για τους ξένους;

¹² Τα εδάφια Γένεσις 18:1, 2, ΜΝΚ, δείχνουν ότι ο Αβραάμ δεν γνώριζε ούτε περίμενε τους επισκέπτες—ήταν, σαν να λέγαμε, τρεις περαστικοί ξένοι. Το έθιμο που επικρατούσε ανάμεσα στους κατοίκους της Ανατολής, σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές, έδινε στον ταξιδιώτη που βρισκόταν σε ξένη γη το δικαίωμα να αναμένει φιλοξενία ακόμη και αν δεν γνώριζε κανέναν εκεί. Ο Αβραάμ, όμως, δεν περίμενε να διεκδικήσουν οι ξένοι το δικαίωμά τους· πήρε ο ίδιος την πρωτοβουλία. ‘Έτρεξε’ να συναντήσει αυτούς τους ξένους οι οποίοι βρίσκονταν σε κάποια απόσταση από εκείνον—όλα αυτά την ‘πιο ζεστή ώρα της ημέρας’ και ενώ ο Αβραάμ ήταν 99 χρονών! Δεν δείχνει αυτό για ποιο λόγο αναφέρθηκε ο Παύλος έμμεσα στον Αβραάμ ως υπόδειγμα για να το μιμηθούμε; Αυτό σημαίνει φιλοξενία, συμπάθεια ή αγάπη για τους ξένους, ενδιαφέρον για τις ανάγκες τους. Είναι μια θετική ιδιότητα.

13. Γιατί ‘προσκύνησε’ ο Αβραάμ τους επισκέπτες;

¹³ Η αφήγηση μας λέει επίσης πως, όταν συνάντησε τους ξένους, ο Αβραάμ ‘προσκύνησε ως τη γη’. Προσκύνησε άτομα που του ήταν εντελώς ξένα; Η προσκύνηση, όπως έγινε από τον Αβραάμ, ήταν ένας τρόπος για να χαιρετήσει κάποιον τιμώμενο επισκέπτη ή ένα άτομο που είχε υψηλή θέση, και δεν πρέπει να εκληφθεί ως πράξη λατρείας, η οποία ανήκει μόνο στον Θεό. (Παράβαλε Πράξεις 10:25, 26· Αποκάλυψη 19:10.) Προσκυνώντας, όχι απλώς γέρνοντας το κεφάλι αλλά προσκυνώντας ‘ως τη γη’, ο Αβραάμ απέδωσε σε αυτούς τους ξένους την τιμή που άρμοζε σε σπουδαία άτομα. Εκείνος ήταν η κεφαλή μιας μεγάλης, ευημερούσας πατριαρχικής οικογένειας αλλά, παρ’ όλα αυτά, θεώρησε αυτούς τους ξένους ως πρόσωπα που άξιζαν μεγαλύτερη τιμή από ό,τι ο ίδιος. Πόσο διαφέρει αυτό από τη συνήθη καχυποψία για τους ξένους, τη νοοτροπία τού «ας περιμένουμε και θα δούμε»! Ο Αβραάμ κατέδειξε αληθινά το νόημα της δήλωσης: «Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία».—Ρωμαίους 12:10.

14. Τι είδους προσπάθεια και θυσία περιλαμβανόταν στη φιλοξενία που έδειξε ο Αβραάμ στους ξένους;

¹⁴ Η υπόλοιπη αφήγηση δείχνει ότι τα αισθήματα του Αβραάμ ήταν γνήσια. Αυτό καθαυτό το γεύμα ξεπερνούσε τα συνηθισμένα. Ακόμη και σε κάποιο μεγάλο σπιτικό με πολλά ζώα, ‘ένας τρυφερός και καλός νεαρός ταύρος’ δεν είναι κάτι που τρώγεται καθημερινά. Σχετικά με τα έθιμα που επικρατούσαν σε εκείνη την περιοχή, το σύγγραμμα Καθημερινές Βιβλικές Εικόνες (Daily Bible Illustrations), του Τζον Κίτο, επισημαίνει: «Πολυτέλειες δεν απολαμβάνουν ποτέ, παρά μόνο σε μερικές γιορτές ή όταν έρχεται κάποιος ξένος· μόνο δε σε τέτοιες περιπτώσεις τρώνε κρέας, ακόμη και εκείνοι που έχουν πολυάριθμα ποίμνια και αγέλες». Το θερμό κλίμα δεν επέτρεπε να αποθηκευτεί οποιαδήποτε τροφή η οποία θα μπορούσε να αλλοιωθεί, και επομένως, για να παραθέσει κάποιος ένα τέτοιο γεύμα, το καθετί έπρεπε να γίνει επί τόπου. Δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι, σε αυτή τη σύντομη αφήγηση, η λέξη που σχετίζεται με την έννοια ‘γρήγορα’ εμφανίζεται τρεις φορές, και ο Αβραάμ κυριολεκτικά ‘έτρεξε’ για να ετοιμάσει το γεύμα!—Γένεσις 18:6-8, ΜΝΚ.

15. Ποια είναι η κατάλληλη άποψη για τις υλικές προμήθειες σε σχέση με την εκδήλωση φιλοξενίας, όπως έδειξε ο Αβραάμ με το παράδειγμά του;

¹⁵ Ο σκοπός, όμως, δεν είναι απλώς να παραθέσει κάποιος ένα μεγάλο συμπόσιο για τη δημιουργία εντυπώσεων. Μολονότι ο Αβραάμ και η Σάρρα κατέβαλαν όλες αυτές τις προσπάθειες για να ετοιμάσουν και να παρουσιάσουν εκείνο το γεύμα, προσέξτε πώς είχε αναφερθεί ο Αβραάμ νωρίτερα σε αυτό: ‘Ας φερθεί λίγο νερό, παρακαλώ, για να σας πλύνουν τα πόδια. Μετά πλαγιάστε κάτω από το δέντρο. Και ας πάρω ένα κομμάτι ψωμί, και αναζωογονήστε την καρδιά σας. Έπειτα μπορείτε να συνεχίσετε το δρόμο σας, επειδή γι’ αυτό περάσατε από τον υπηρέτη σας’. (Γένεσις 18:4, 5, ΜΝΚ) Εκείνο το ‘κομμάτι ψωμί’ αποδείχτηκε συμπόσιο που περιλάμβανε ένα θρεμμένο μοσχάρι, στρογγυλές πίτες από λεπτό αλεύρι καθώς και βούτυρο και γάλα—ένα βασιλικό γεύμα. Ποιο είναι το σημείο; Όταν κάποιος δείχνει φιλοξενία, το σημαντικό, ή εκείνο στο οποίο πρέπει να δοθεί έμφαση, δεν είναι το πόσο πλούσια θα είναι τα φαγητά και τα ποτά ή το πόσο εξεζητημένη διασκέδαση θα προσφέρει, και ούτω καθεξής. Η φιλοξενία δεν εξαρτάται από το αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να ετοιμάσει ακριβά πράγματα. Απεναντίας, βασίζεται στο γνήσιο ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων και στην επιθυμία που έχει να κάνει το καλό στους άλλους στο βαθμό που μπορεί. «Καλήτερον ξενισμός λαχάνων μετά αγάπης, παρά μόσχος σιτευτός μετά μίσους», λέει μια Βιβλική παροιμία, και εκεί βρίσκεται το κλειδί για τη γνήσια φιλοξενία.—Παροιμίαι 15:17.

16. Πώς έδειξε εκτίμηση ο Αβραάμ για τα πνευματικά πράγματα μέσω αυτών που έκανε για τους επισκέπτες;

¹⁶ Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημάνουμε ότι υπήρχε και πνευματική προέκταση στην όλη περίσταση. Ο Αβραάμ διέκρινε κατά κάποιον τρόπο ότι εκείνοι οι επισκέπτες ήταν αγγελιοφόροι του Ιεχωβά. Αυτό καταδεικνύεται από το ότι απευθύνθηκε σε αυτούς με τα εξής λόγια: ‘Ιεχωβά, αν έχω βρει εύνοια στα μάτια σου, σε παρακαλώ, μην προσπεράσεις τον υπηρέτη σου’.a (Γένεσις 18:3, ΜΝΚ· παράβαλε Έξοδος 33:20.) Ο Αβραάμ δεν γνώριζε εκ των προτέρων αν είχαν κάποιο άγγελμα για αυτόν ή αν ήταν απλώς περαστικοί. Πάντως, αντιλαμβανόταν ότι λάβαινε χώρα κάποια εξέλιξη του σκοπού του Ιεχωβά. Αυτά τα άτομα είχαν αναλάβει μια αποστολή από τον Ιεχωβά. Αν μπορούσε να κάνει κάτι για να συμβάλει σε αυτήν, θα το έκανε με χαρά. Κατανοούσε ότι οι υπηρέτες του Ιεχωβά αξίζουν το καλύτερο, και θα τους παρείχε το καλύτερο υπό εκείνες τις περιστάσεις. Κάνοντάς το αυτό, θα υπήρχαν πνευματικές ευλογίες, είτε για τον ίδιο είτε για κάποιον άλλον. Όπως αποδείχτηκε, ο Αβραάμ και η Σάρρα ευλογήθηκαν πολύ για την ειλικρινή τους φιλοξενία.—Γένεσις 18:9-15· 21:1, 2.

Ένας Φιλόξενος Λαός

17. Τι απαιτούσε ο Ιεχωβά από τους Ισραηλίτες αναφορικά με τους ξένους που είχαν ανάμεσά τους καθώς και με τα άτομα που βρίσκονταν σε ανάγκη;

¹⁷ Το έξοχο παράδειγμα του Αβραάμ δεν έπρεπε να λησμονηθεί από το έθνος που προήλθε από αυτόν. Ο Νόμος τον οποίο έδωσε ο Ιεχωβά στους Ισραηλίτες προνοούσε εκτός των άλλων και για την εκδήλωση φιλοξενίας στους ξένους που βρίσκονταν ανάμεσά τους. ‘Ο ξένος, ο παροικών με σας, θέλει είσθαι εις εσάς ως ο αυτόχθων, και θέλεις αγαπά αυτόν ως σεαυτόν· διότι ξένοι εστάθητε εν γη Αιγύπτου. Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σας’. (Λευιτικόν 19:34) Ο λαός έπρεπε να δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε εκείνους που είχαν ανάγκη υλικής υποστήριξης και να μην τους αγνοεί παίρνοντάς τους στα ελαφρά. Όταν ο Ιεχωβά ευλογούσε το λαό με πλούσιες σοδειές, όταν χαίρονταν στις γιορτές τους, όταν αναπαύονταν από τους κόπους τους στη διάρκεια των σαββατιαίων ετών, καθώς και σε άλλες περιπτώσεις, έπρεπε να θυμούνται όσους δεν ήταν τόσο ευνοημένοι—τις χήρες, τα αγόρια χωρίς πατέρα και τους πάροικους.—Δευτερονόμιον 16:9-14· 24:19-21· 26:12, 13.

18. Πόσο σημαντική είναι η φιλοξενία όσον αφορά την απόκτηση της εύνοιας και της ευλογίας του Ιεχωβά;

¹⁸ Η σπουδαιότητα της καλοσύνης, της γενναιοδωρίας και της φιλοξενίας προς τους άλλους, ιδιαίτερα προς τα άτομα που βρίσκονται σε ανάγκη, μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον τρόπο με τον οποίο φερόταν ο Ιεχωβά στους Ισραηλίτες όταν εκείνοι παρέλειπαν να ασκούν αυτές τις ιδιότητες. Ο Ιεχωβά κατέστησε σαφές ότι η καλοσύνη και η γενναιοδωρία προς τους ξένους και προς εκείνους οι οποίοι έχουν ανάγκη συμπεριλαμβάνονται στα όσα απαιτούνται για να λαβαίνει ο λαός του τις συνεχείς ευλογίες Του. (Ψαλμός 82:2, 3· Ησαΐας 1:17· Ιερεμίας 7:5-7· Ιεζεκιήλ 22:7· Ζαχαρίας 7:9-11) Όταν το έθνος έδειχνε επιμέλεια στην εκτέλεση αυτών καθώς και άλλων απαιτήσεων, ευημερούσαν και απολάμβαναν υλική και πνευματική αφθονία. Όταν απορροφούνταν στις ιδιοτελείς προσωπικές επιδιώξεις τους και παρέλειπαν να εκδηλώνουν αυτές τις γεμάτες καλοσύνη ιδιότητες σε εκείνους που βρίσκονταν σε ανάγκη, ο Ιεχωβά τούς καταδίκαζε και τελικά λάβαιναν από αυτόν δυσμενή κρίση.—Δευτερονόμιον 27:19· 28:15, 45.

19. Τι πρέπει ακόμη να εξετάσουμε;

¹⁹ Πόσο σημαντικό είναι, λοιπόν, να κάνουμε αυτοεξέταση και να δούμε αν ζούμε σε αρμονία με τα όσα αναμένει ο Ιεχωβά σε αυτό το ζήτημα! Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα σήμερα αν λάβουμε υπόψη το ιδιοτελές και διαιρετικό πνεύμα που επικρατεί στον κόσμο. Πώς μπορούμε εμείς να δείχνουμε Χριστιανική φιλοξενία μέσα σε ένα διαιρεμένο κόσμο; Αυτό είναι το θέμα που θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

◻ Ποια είναι η σημασία της λέξης φιλοξενία;

◻ Από ποιες απόψεις είναι ο Ιεχωβά το τέλειο παράδειγμα στην εκδήλωση φιλοξενίας;

◻ Μέχρι ποιου σημείου έφτασε ο Αβραάμ για να προσφέρει φιλοξενία;

◻ Γιατί πρέπει όλοι οι αληθινοί λάτρεις να ‘ακολουθούν την πορεία της φιλοξενίας’;