Εκτίμηση για τους Αδελφούς Μας

‘Με ανυπόκριτη αδελφική στοργή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον σφοδρά, από καρδιάς’.—1 ΠΕΤΡΟΥ 1:22, ΜΝΚ.

 1. Τι έκανε πολλούς ανθρώπους να πειστούν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν την αληθινή Χριστιανοσύνη;

Η ΑΓΑΠΗ αποτελεί τη σφραγίδα γνησιότητας της αληθινής Χριστιανοσύνης. Ο Ιησούς, στο τελευταίο γεύμα που έφαγε μαζί με τους αποστόλους του, το τόνισε αυτό δηλώνοντας τα εξής: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους». (Ιωάννης 13:34, 35) Πολλοί άνθρωποι αρχικά πείστηκαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν την αληθινή Χριστιανοσύνη, όταν παρακολούθησαν μια συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας ή μια μεγαλύτερη συνέλευση. Αυτοί οι άνθρωποι παρατήρησαν στην πράξη την αγάπη, και κατάλαβαν απ’ αυτό ότι βρίσκονταν ανάμεσα στους αληθινούς μαθητές του Χριστού.

 2. Τι είπε ο απόστολος Παύλος σχετικά με την αγάπη, η οποία είναι το χαρακτηριστικό σημάδι της Χριστιανοσύνης;

² Όλοι μας χαιρόμαστε που αυτό το χαρακτηριστικό σημάδι της γνήσιας Χριστιανοσύνης παρατηρείται στο λαό του Ιεχωβά σήμερα. Ωστόσο, όπως και οι πρώτοι Χριστιανοί, έτσι κι εμείς κατανοούμε ότι πρέπει να επιζητούμε συνεχώς επιπρόσθετους τρόπους να εκδηλώνουμε εκτίμηση για τους αδελφούς μας. Ο Παύλος έγραψε στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης: «Εσάς δε ο Κύριος να σας κάνη να αυξηθήτε και να ξεχειλίσετε από αγάπην μεταξύ σας». (1 Θεσσαλονικείς 3:12, ΚΔΤΚ) Πώς μπορούμε να αυξήσουμε την αγάπη που δείχνουμε ο ένας για τον άλλον;

Αγάπη και Αδελφική Στοργή

 3. Εκτός από το να ζουν καθαρή ζωή, τι είπε ο απόστολος Πέτρος ότι είναι απαραίτητο για τους Χριστιανούς;

³ Σε μια γενική επιστολή που απευθυνόταν σ’ όλες τις Χριστιανικές εκκλησίες της Μικράς Ασίας, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: ‘Τώρα που έχετε εξαγνίσει τις ψυχές σας [ή τις ζωές σας] μέσω της υπακοής σας στην αλήθεια, με αποτέλεσμα την ανυπόκριτη αδελφική στοργή [φιλαδελφίαν], να αγαπάτε ο ένας τον άλλον σφοδρά, από καρδιάς’. (1 Πέτρου 1:22, ΜΝΚ) Ο Πέτρος δείχνει ότι δεν είναι αρκετό να εξαγνίσουμε τη ζωή μας. Η υπακοή μας στην αλήθεια, περιλαμβανομένης και της καινούριας εντολής, πρέπει να έχει σαν αποτέλεσμα να δείχνουμε ανυπόκριτη αδελφική στοργή και σφοδρή αγάπη ο ένας για τον άλλον.

 4. Ποια ερωτήματα πρέπει να κάνουμε, και τι είπε ο Ιησούς σχετικά μ’ αυτό;

⁴ Μήπως έχουμε την τάση να εκφράζουμε την αγάπη και την εκτίμησή μας για τους αδελφούς μας, μονάχα σ’ εκείνους που συμπαθούμε; Μήπως τείνουμε να είμαστε γενναιόδωροι σ’ αυτούς, κλείνοντας τα μάτια μας μπροστά στα μειονεκτήματά τους, ενώ παρατηρούμε γρήγορα τα ελαττώματα και τις αστοχίες των άλλων, για τους οποίους δεν αισθανόμαστε καμιά φυσιολογική έλξη; Ο Ιησούς είπε: «Εάν αγαπήσητε τους αγαπώντάς σας, ποίον μισθόν έχετε; και οι τελώναι δεν κάμνουσι το αυτό;»—Ματθαίος 5:46.

 5. Ποια διάκριση κάνει ένας λόγιος της Αγίας Γραφής ανάμεσα στη λέξη «αγάπη» και στη λέξη που μεταφράζεται «στοργή»;

⁵ Ο καθηγητής Γουίλιαμ Μπάρκλεϊ, στο βιβλίο του New Testament Words (Λέξεις της Καινής Διαθήκης), κάνει τα ακόλουθα σχόλια σχετικά με τη λέξη που μεταφράζεται «στοργή» και με τη λέξη «αγάπη»: «Σ’ αυτές τις λέξεις [φιλία, που σημαίνει «στοργή», και στο σχετικό ρήμα φιλέω] υπάρχει μια όμορφη θέρμη. Αυτές οι λέξεις σημαίνουν να αντιμετωπίζει κανείς τον άλλο με στοργική εκτίμηση. . . . Οι λέξεις που είναι πιο κοινές στην Κ[αινή] Δ[ιαθήκη] είναι το ουσιαστικό αγάπη και το ρήμα αγαπάν. . . . Η φιλία ήταν όμορφη λέξη, αλλά ήταν σίγουρα λέξη θέρμης, οικειότητας και στοργής. . . . Η αγάπη έχει να κάνει με το νου: δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα που γεννιέται αυθόρμητα στην καρδιά μας· είναι μια αρχή σύμφωνα με την οποία ζούμε επειδή το θέλουμε. Η αγάπη έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με τη θέληση. Είναι μια κατάκτηση, μια νίκη, ένα επίτευγμα. Κανείς δεν αγάπησε ποτέ φυσιολογικά τους εχθρούς του. Το να αγαπήσει κανείς τους εχθρούς του είναι μια νίκη εναντίον όλων των φυσιολογικών τάσεων και συναισθημάτων. Αυτή η αγάπη . . . είναι στην πραγματικότητα η δύναμη του να αγαπάμε αυτό που δεν αγαπιέται, να αγαπάμε τους ανθρώπους που δεν συμπαθούμε».

 6. (α) Ποιες διερευνητικές ερωτήσεις πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας; (β) Σύμφωνα με τον Πέτρο, γιατί δεν μπορούμε να περιορίζουμε την αδελφική μας στοργή σ’ εκείνους που φυσιολογικά μας ελκύουν;

⁶ Με την πρόφαση ότι οι Γραφές μάς επιτρέπουν να έχουμε θερμότερα αισθήματα για μερικούς αδελφούς απ’ ό,τι για άλλους, μήπως έχουμε την τάση να δικαιολογούμε τα συναισθήματά μας; (Ιωάννης 19:26· 20:2) Μήπως σκεφτόμαστε ότι σε μερικούς μπορούμε να εκδηλώνουμε μια «αγάπη» που είναι ψυχρή και βασίζεται μόνο στη λογική, επειδή πρέπει να το κάνουμε αυτό, ενώ κρατάμε τη θερμή αδελφική μας στοργή για εκείνους που μας ελκύουν; Αν συμβαίνει αυτό, τότε δεν έχουμε συλλάβει το νόημα της προτροπής του Πέτρου. Δεν έχουμε εξαγνίσει αρκετά την ψυχή μας μέσω υπακοής στην αλήθεια, επειδή ο Πέτρος λέει: «Τώρα, που με υπακοή στην αλήθεια έχετε εξαγνίσει την ψυχή σας μέχρι του σημείου να αισθάνεστε ειλικρινή στοργή για τους Χριστιανούς αδελφούς σας, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον ολόκαρδα, με όλη σας τη δύναμη».—1 Πέτρου 1:22, The New English Bible (Η Νέα Αγγλική Βίβλος).

‘Ανυπόκριτη Αδελφική Στοργή’

 7, 8. Από πού προέρχεται η λέξη «ανυπόκριτη», κι έτσι γιατί χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο ο Πέτρος;

⁷ Ο απόστολος Πέτρος προχωράει ακόμη περισσότερο. Λέει ότι η αδελφική μας στοργή πρέπει να είναι ανυπόκριτη. Η λέξη ‘ανυπόκριτη’ προέρχεται από την αρνητική μορφή μιας αρχαίας ελληνικής λέξης που χρησιμοποιούνταν για τους ηθοποιούς του θεάτρου, οι οποίοι μιλούσαν έχοντας τα πρόσωπά τους καλυμμένα με μάσκες. Αυτό τους έδινε τη δυνατότητα να υποδύονται αρκετούς διαφορετικούς χαρακτήρες σ’ ένα έργο. Αυτή η λέξη προσέλαβε λοιπόν τη μεταφορική έννοια της υποκρισίας, της ανειλικρίνειας ή της προσποίησης.

⁸ Πώς αισθανόμαστε βαθιά μέσα στην καρδιά μας για μερικούς από τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας; Μήπως τους χαιρετάμε στις συναθροίσεις μ’ ένα προσποιητό χαμόγελο κι αμέσως κοιτάζουμε αλλού ή τους προσπερνάμε; Ή ακόμη χειρότερα, μήπως προσπαθούμε να μην τους χαιρετήσουμε καθόλου; Αν συμβαίνει αυτό, τι μπορούμε να πούμε για την ‘υπακοή μας στην αλήθεια’, η οποία θα πρέπει να έχει εξαγνίσει την ψυχή μας ως το σημείο να αισθανόμαστε ειλικρινή στοργή για τους συγχριστιανούς μας; Ο Πέτρος, χρησιμοποιώντας τη λέξη ‘ανυπόκριτη’, λέει ότι τη στοργή μας για τους αδελφούς μας δεν πρέπει να την εκδηλώνουμε για επίδειξη. Πρέπει να είναι γνήσια, εγκάρδια.

‘Σφοδρά, Από Καρδιάς’

 9, 10. Τι εννοούσε ο Πέτρος όταν είπε ότι πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον ‘σφοδρά’, ή «εκτενώς»;

⁹ Ο Πέτρος προσθέτει: ‘Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον σφοδρά [κατά γράμμα «εκτενώς»], από καρδιάς’. Δεν χρειάζεται να ‘εκτείνουμε’ την καρδιά μας για να δείξουμε αγάπη σ’ εκείνους για τους οποίους νιώθουμε φυσιολογική συμπάθεια και οι οποίοι ανταποδίδουν. Αλλά ο Πέτρος μάς λέει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον «εκτενώς». Η αγάπη, όταν εκφράζεται μεταξύ Χριστιανών, δεν είναι απλώς μια αγάπη διανοητική, που βασίζεται μόνο στη λογική, σαν αυτή που θα πρέπει να έχουμε για τους εχθρούς μας. (Ματθαίος 5:44) Είναι μια σφοδρή αγάπη και απαιτεί προσπάθεια. Απαιτεί να ‘εκτείνουμε’ την καρδιά μας, να την πλατύνουμε, έτσι ώστε να μπορεί να περιλάβει ανθρώπους που φυσιολογικά δεν μας ελκύουν.

¹⁰ Ο Φριτζ Ράινεκερ, στο βιβλίο του Linguistic Key to the Greek New Testament (Γλωσσικό Κλειδί της Ελληνικής Καινής Διαθήκης), σχολιάζει τη λέξη «εκτενώς», που μεταφράζεται ‘σφοδρά’ στο εδάφιο 1 Πέτρου 1:22, ΜΝΚ. Αυτός γράφει: «Η θεμελιώδης ιδέα είναι αυτή της μεγάλης προθυμίας, του ζήλου (το να κάνει κάποιος κάτι χωρίς να το παίρνει στα ελαφρά . . . αλλά μ[ε] υπερένταση) (Χορτ)». Η λέξη υπερένταση σημαίνει, μεταξύ των άλλων, ‘τέντωμα στο μέγιστο βαθμό’. Το να αγαπάμε λοιπόν ο ένας τον άλλον σφοδρά και από καρδιάς σημαίνει να αγωνιζόμαστε καταβάλλοντας τις μεγαλύτερες δυνατές προσπάθειες για να έχουμε αδελφική στοργή για όλους τους Χριστιανούς συντρόφους μας. Μήπως μερικοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας δυσκολεύονται να βρουν χώρο στην τρυφερή μας στοργή; Αν συμβαίνει αυτό, τότε πρέπει να πλατυνθούμε.

‘Να Πλατυνθείτε’

11, 12. (α) Τι συμβουλή έδωσε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Κορίνθου; (β) Πώς έθεσε ο Παύλος ένα καλό παράδειγμα σ’ αυτόν τον τομέα;

¹¹ Είναι φανερό ότι ο απόστολος Παύλος αντιλήφθηκε την ανάγκη που υπήρχε γι’ αυτό στην εκκλησία της Κορίνθου. Έγραψε στους Χριστιανούς που ζούσαν εκεί: ‘Το στόμα μας έχει ανοιχτεί σ’ εσάς Κορίνθιοι, η καρδιά μας έχει πλατυνθεί. Δεν δυσκολεύεστε να βρείτε χώρο μέσα μας, αλλά δυσκολεύεστε να βρείτε χώρο στη δική σας τρυφερή στοργή. Γι’ αυτό, ως ανταμοιβή—μιλάω σαν σε παιδιά—να πλατυνθείτε κι εσείς’.—2 Κορινθίους 6:11-13, ΜΝΚ.

¹² Πώς μπορούμε να πλατύνουμε την καρδιά μας για να περιλάβει όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας; Ο Παύλος έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα σ’ αυτόν τον τομέα. Είναι φανερό ότι αναζητούσε τα καλύτερα σημεία στους αδελφούς του και τους θυμόταν, όχι για τις αστοχίες τους, αλλά για τις καλές τους ιδιότητες. Το τελευταίο κεφάλαιο της επιστολής που έστειλε στους Χριστιανούς της Ρώμης το δείχνει αυτό παραστατικά. Ας εξετάσουμε το 16ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, και ας δούμε πώς αυτό αντανακλά τη θετική στάση που είχε ο Παύλος απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές του.

Θερμή Εκτίμηση

13. Πώς εξέφρασε ο Παύλος την εκτίμησή του για τη Φοίβη, και γιατί;

¹³ Ο Παύλος έγραψε την επιστολή του στους Ρωμαίους από την Κόρινθο, περίπου το έτος 56 μ.Χ., στη διάρκεια του τρίτου ιεραποστολικού του ταξιδιού. Προφανώς εμπιστεύτηκε το χειρόγραφο σε μια Χριστιανή γυναίκα, που ονομαζόταν Φοίβη, η οποία ήταν μέλος της κοντινής εκκλησίας των Κεχρεών και ταξίδευε στη Ρώμη. (Διάβασε εδάφια 1, 2.) Παρατηρήστε πόσο θερμά τη συστήνει στους αδελφούς της Ρώμης. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτή είχε υποστηρίξει πολλούς Χριστιανούς, περιλαμβανομένου και του Παύλου, ίσως στη διάρκεια των ταξιδιών που έκαναν μέσω του πολυσύχναστου λιμανιού των Κεχρεών. Η Φοίβη, αφού ήταν ατελής αμαρτωλή, όπως κι όλοι οι άλλοι άνθρωποι, χωρίς αμφιβολία είχε τις αδυναμίες της. Αλλά ο Παύλος, αντί να προειδοποιήσει την εκκλησία της Ρώμης για τα μειονεκτήματα της Φοίβης, τους έδωσε οδηγίες να ‘την δεχθούν εν Κυρίω αξίως των αγίων’. Τι θαυμάσια, θετική στάση!

14. Τι καλά πράγματα είπε ο Παύλος για την Πρίσκιλλα και τον Ακύλα;

¹⁴ Από το εδάφιο 3 ως και το εδάφιο 15, ο Παύλος στέλνει χαιρετισμούς σε 20 και πλέον Χριστιανούς, τους οποίους αναφέρει ονομαστικά, και σε πολλούς άλλους, τους οποίους αναφέρει ατομικά και συλλογικά. (Διάβασε εδάφια 3, 4, Κείμενο.) Μπορείτε να αισθανθείτε την αδελφική στοργή που ένιωθε ο Παύλος για την Πρίσκα (ή Πρίσκιλλα· παράβαλε Πράξεις 18:2) και τον Ακύλα; Αυτό το ζευγάρι είχε εκτεθεί σε κινδύνους για χάρη του Παύλου. Τώρα ο Παύλος χαιρετούσε αυτούς τους συνεργάτες με ευγνωμοσύνη και τους έστελνε μια έκφραση ευχαριστίας από μέρους των εκκλησιών των Εθνικών. Πόσο πρέπει να ενθαρρύνθηκαν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα μ’ αυτούς τους εγκάρδιους χαιρετισμούς!

15. Πώς έδειξε ο Παύλος τη γενναιοδωρία και την ταπεινοφροσύνη του όταν χαιρέτησε τον Ανδρόνικο και τον Ιουνία;

¹⁵ Ο Παύλος έγινε αφοσιωμένος Χριστιανός προφανώς ένα ή δυο χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού. Μέχρι τον καιρό που έγραψε αυτή την επιστολή στους Ρωμαίους, είχε ήδη χρησιμοποιηθεί από τον Χριστό ως εξέχων απόστολος στα έθνη για πολλά χρόνια. (Πράξεις 9:15· Ρωμαίους 1:1· 11:13) Ωστόσο, παρατηρήστε τη γενναιοδωρία και την ταπεινοφροσύνη του. (Διάβασε εδάφιο 7.) Χαιρέτησε τον Ανδρόνικο και τον Ιουνία, αποκαλώντας τους ‘επισήμους [διακεκριμένους (ΜΝΚ)] μεταξύ των αποστόλων [των απεσταλμένων]’ και παραδέχτηκε ότι αυτοί είχαν υπηρετήσει τον Χριστό περισσότερο απ’ όσο εκείνος. Ούτε ίχνος μικροπρεπούς ζήλειας!

16. (α) Με τι στοργικά λόγια μίλησε ο Παύλος για άλλους Χριστιανούς που ζούσαν στη Ρώμη; (β) Γιατί μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτοί οι χαιρετισμοί ήταν παραδείγματα ‘ανυπόκριτης αδελφικής στοργής’;

¹⁶ Εμείς ξέρουμε λίγα ή τίποτα για εκείνους τους πρώτους Χριστιανούς, όπως ο Επαίνετος, ο Αμπλίας και ο Στάχυς. (Διάβασε εδάφια 5, 8, 9.) Αλλά από τον τρόπο απλώς με τον οποίο χαιρέτησε όλους αυτούς ο Παύλος, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ήταν πιστοί άντρες. Ήταν τόσο προσφιλείς στον Παύλο, ώστε αποκάλεσε τον καθένα τους ‘αγαπητό μου’. Ο Παύλος είχε να πει καλά λόγια και για τον Απελλή και για τον Ρούφο, αναφερόμενος σ’ αυτούς με σεβασμό ως ‘ο δεδοκιμασμένος [επιδοκιμασμένος (ΜΝΚ)] εν Χριστώ’ και ως ‘ο εκλεκτός εν Κυρίω’ αντίστοιχα. (Διάβασε εδάφια 10, 13.) Τι θαυμάσιοι έπαινοι δόθηκαν σ’ εκείνους τους Χριστιανούς! Κι επειδή γνωρίζουμε την ειλικρίνεια του Παύλου, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτοί οι έπαινοι δεν ήταν απλές τυπικότητες. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 10:18.) Μάλιστα, ο Παύλος δεν ξέχασε να χαιρετήσει τη μητέρα του Ρούφου.

17. Πώς εξέφρασε ο Παύλος βαθιά εκτίμηση για τις αδελφές του;

¹⁷ Αυτό μας κάνει να σκεφτούμε την εκτίμηση που έδειχνε ο Παύλος για τις αδελφές του. Εκτός από τη μητέρα του Ρούφου, ο Παύλος ανέφερε έξι τουλάχιστον άλλες Χριστιανές γυναίκες. Έχουμε ήδη δει πόσο καλά μίλησε για τη Φοίβη και για την Πρίσκα. Αλλά παρατηρήστε με τι θερμή αδελφική στοργή χαιρέτησε τη Μαριάμ, την Τρύφαινα, την Τρυφώσα και την Περσίδα. (Διάβασε εδάφια 6, 12.) Νιώθει κανείς ότι είχε μέσα στην καρδιά του εκείνες τις σκληρά εργαζόμενες αδελφές που είχαν ‘κοπιάσει πολλά’ για τους αδελφούς τους. Πόσο εποικοδομητικό είναι να βλέπουμε την εγκάρδια εκτίμηση που έδειχνε ο Παύλος για τους αδελφούς και τις αδελφές του, παρά τις ατέλειές τους!

Δεν Είμαστε Καχύποπτοι για τα Κίνητρα των Αδελφών μας

18. Πώς μπορούμε να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον Παύλο, αλλά τι μπορεί να απαιτηθεί;

¹⁸ Γιατί να μη μιμηθείτε τον Παύλο και να προσπαθείτε να βρείτε κάτι καλό να πείτε για κάθε αδελφό και αδελφή της εκκλησίας; Για μερικούς, δεν θα έχετε κανένα απολύτως πρόβλημα. Για άλλους, μπορεί να χρειαστεί λίγο ψάξιμο. Γιατί να μη δαπανήσετε λίγο χρόνο μαζί τους για να τους γνωρίσετε καλύτερα; Σίγουρα θα ανακαλύψετε ότι έχουν αξιαγάπητες ιδιότητες· άλλωστε, ποιος ξέρει, μπορεί να φτάσουν κι αυτοί στο σημείο να σας εκτιμήσουν περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν.

19. Γιατί δεν πρέπει να είμαστε καχύποπτοι για τα κίνητρα των αδελφών μας, και πώς μας δίνει ο Ιεχωβά ένα θαυμάσιο παράδειγμα αγάπης;

¹⁹ Δεν θα πρέπει να είμαστε καχύποπτοι για τα κίνητρα των αδελφών μας. Όλοι τους αγαπούν τον Ιεχωβά· αλλιώς δεν θα είχαν αφιερώσει τη ζωή τους σ’ αυτόν. Και τι τους προστατεύει από το να ξαναγυρίσουν στον κόσμο και να ακολουθήσουν τους εύκολους δρόμους του; Η αγάπη που έχουν για τον Ιεχωβά, για τη δικαιοσύνη του και για τη Βασιλεία του υπό τον Χριστό. (Ματθαίος 6:33) Αλλά πρέπει όλοι τους, με διάφορους τρόπους, να κάνουν σκληρό αγώνα για να παραμείνουν πιστοί. Λόγω αυτού του γεγονότος, ο Ιεχωβά τους αγαπάει. (Παροιμίαι 27:11) Τους δέχεται ως δούλους του, παρά τα ελαττώματα και τις αστοχίες τους. Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ποιοι είμαστε εμείς που θα αρνηθούμε να τους συμπεριλάβουμε στην τρυφερή μας στοργή;—Ρωμαίους 12:9, 10· 14:4.

20. (α) Σύμφωνα με την επιστολή του Παύλου προς τους Ρωμαίους, για ποιους πρέπει να είμαστε καχύποπτοι, και ποιων την ηγεσία μπορούμε να ακολουθούμε με ασφάλεια, αναφορικά μ’ αυτό το ζήτημα; (β) Ειδεμή, πώς πρέπει να θεωρούμε όλους τους αδελφούς μας;

²⁰ Οι μόνοι για τους οποίους ο Παύλος μας προειδοποιεί να είμαστε καχύποπτοι είναι εκείνοι ‘που κάνουν τις διχοστασίες και τα σκάνδαλα’, κι εκείνοι που ενεργούν ‘ενάντια στη διδαχή που έχετε μάθει’. Ο Παύλος μας λέει να προσέχουμε αυτά τα άτομα και να τα αποφεύγουμε. (Ρωμαίους 16:17) Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας θα έχουν προσπαθήσει να τα βοηθήσουν. (Ιούδας 22, 23) Γι’ αυτό, μπορούμε να βασιζόμαστε στους πρεσβυτέρους για να μας ενημερώσουν αν χρειάζεται να αποφεύγουμε ορισμένα άτομα. Ειδεμή, θα πρέπει να θεωρούμε ότι όλοι οι αδελφοί μας είναι άξιοι να λάβουν ανυπόκριτη αδελφική στοργή και πρέπει να μάθουμε να τους αγαπάμε σφοδρά, από καρδιάς.

21, 22. (α) Τι βρίσκεται μπροστά μας; (β) Τι καταστάσεις μπορεί να ανακύψουν, κι έτσι τι είναι επείγον να κάνουμε; (γ) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²¹ Ο Σατανάς, οι δαίμονές του και ολόκληρο το κοσμικό του σύστημα πραγμάτων είναι εναντίον μας. Μπροστά μας βρίσκεται ο Αρμαγεδδώνας. Αυτός θα ξεσπάσει με την επίθεση του Γωγ του Μαγώγ. (Ιεζεκιήλ, κεφάλαια 38, 39) Εκείνο τον καιρό, θα χρειαστούμε τους αδελφούς μας περισσότερο παρά ποτέ. Μπορεί να συμβεί να χρειαστούμε βοήθεια από εκείνα ακριβώς τα άτομα τα οποία δεν εκτιμάμε ιδιαίτερα. Ή μπορεί εκείνα τα άτομα να έχουν μεγάλη ανάγκη της δικής μας βοήθειας. Τώρα είναι καιρός να πλατύνουμε και να αυξήσουμε την εκτίμησή μας για όλους τους αδελφούς.

²² Φυσικά, η εκτίμηση που δείχνουμε για τους αδελφούς μας περιλαμβάνει κατάλληλο σεβασμό για τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Σ’ αυτόν τον τομέα, οι ίδιοι οι πρεσβύτεροι πρέπει να αποτελούν καλά παραδείγματα με το να δείχνουν κατάλληλη εκτίμηση, όχι μόνο για όλους τους αδελφούς, αλλά και για τους συμπρεσβυτέρους τους. Αυτή η πλευρά του ζητήματος θα εξεταστεί στο άρθρο που ακολουθεί.

Σημεία για Ανασκόπηση

□ Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σημάδι της αληθινής Χριστιανοσύνης;

□ Γιατί είναι απαραίτητη τόσο η αγάπη όσο και η αδελφική στοργή;

□ Πώς μπορούμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον ‘σφοδρά’, δηλαδή «εκτενώς»;

□ Στο 16 κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, πώς έδειξε ο Παύλος εκτίμηση για τους αδελφούς και τις αδελφές του;

□ Γιατί δεν θα πρέπει να είμαστε καχύποπτοι για τα κίνητρα των αδελφών μας;

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Προσπαθήστε να ανακαλύψετε αξιαγάπητες ιδιότητες σ’ εκείνους που δεν σας ελκύουν φυσιολογικά