Μπορείτε να Υπομείνετε ως το Τέλος

«Ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:1.

1, 2. Τι σημαίνει το να υπομένει κάποιος;

«ΕΧΕΤΕ ανάγκη από υπομονή», έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Εβραίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. (Εβραίους 10:36) Τονίζοντας τη σπουδαιότητα αυτής της ιδιότητας, ο απόστολος Πέτρος παρότρυνε παρόμοια τους Χριστιανούς: «Εφοδιάστε την πίστη σας με . . . υπομονή». (2 Πέτρου 1:5, 6) Αλλά τι ακριβώς είναι υπομονή;

² Ένα λεξικό ορίζει το ρήμα «υπομένω», το οποίο χρησιμοποιείται στο Κείμενο, ως «παραμένω αντί να τραπώ σε φυγή . . . μένω ακλόνητος στη θέση μου, ανθίσταμαι». Σχετικά με το ουσιαστικό «υπομονή», κάποιο σύγγραμμα λέει: «Είναι το πνεύμα που μπορεί να αντέχει διάφορα πράγματα, όχι απλώς μοιρολατρικά, αλλά με φλογερή ελπίδα . . . Είναι η ιδιότητα που κρατάει έναν άνθρωπο στα πόδια του ενώ το πρόσωπό του βρίσκεται κόντρα στον άνεμο. Είναι η αρετή η οποία μπορεί να μετατρέψει τη σκληρότερη δοκιμασία σε δόξα, επειδή πέρα από τον πόνο βλέπει το στόχο». Επομένως, η υπομονή καθιστά κάποιον ικανό να μένει σταθερός ενώ αντιμετωπίζει εμπόδια και αντιξοότητες και να μη χάνει την ελπίδα του. Ποιοι ιδιαίτερα έχουν ανάγκη αυτή την ιδιότητα;

3, 4. (α) Ποιοι έχουν ανάγκη υπομονής; (β) Γιατί πρέπει να υπομείνουμε ως το τέλος;

³ Όλοι οι Χριστιανοί συμμετέχουν συμβολικά σε έναν αγώνα δρόμου που απαιτεί υπομονή. Περίπου το έτος 65 Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος έγραψε στο συνεργάτη και πιστό του σύντροφο στα ταξίδια, τον Τιμόθεο, τα εξής καθησυχαστικά λόγια: «Έχω αγωνιστεί τον καλό αγώνα, έχω τρέξει τη διαδρομή μέχρι το τέρμα, έχω τηρήσει την πίστη». (2 Τιμόθεο 4:7) Με την έκφραση «έχω τρέξει τη διαδρομή μέχρι το τέρμα», ο Παύλος παρέβαλε τη ζωή του ως Χριστιανού με έναν αγώνα δρόμου ο οποίος είχε καθορισμένη πορεία και γραμμή τερματισμού. Εκείνον τον καιρό, ο Παύλος πλησίαζε θριαμβευτικά στο τέλος του αγώνα και απέβλεπε με πεποίθηση στην ανταμοιβή. «Από τώρα και στο εξής», συνέχισε, «μου επιφυλάσσεται το στεφάνι της δικαιοσύνης, το οποίο ο Κύριος, ο δίκαιος κριτής, θα μου δώσει ως ανταμοιβή εκείνη την ημέρα». (2 Τιμόθεο 4:8) Ο Παύλος ήταν σίγουρος ότι θα κέρδιζε την ανταμοιβή επειδή είχε υπομείνει ως το τέλος. Τι θα λεχθεί για εμάς τους υπόλοιπους;

⁴ Για να ενθαρρύνει αυτούς που έχουν μπει στον αγώνα, ο Παύλος έγραψε: «Ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας». (Εβραίους 12:1) Ως Χριστιανοί, αρχίζουμε αυτόν τον αγώνα υπομονής όταν αφιερωνόμαστε στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Η καλή αρχή στην πορεία του Χριστιανού μαθητή είναι σημαντική, αλλά αυτό που τελικά μετράει είναι ο τερματισμός. Ο Ιησούς δήλωσε: «Εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί». (Ματθαίος 24:13) Το βραβείο που περιμένει όσους τερματίζουν επιτυχώς τον αγώνα είναι αιώνια ζωή! Έτσι λοιπόν, εφόσον έχουμε ένα στόχο, πρέπει να υπομείνουμε ως το τέλος. Τι θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε αυτόν το στόχο;

Κατάλληλη Διατροφή—Απαραίτητη Προϋπόθεση

5, 6. (α) Για να υπομείνουμε στον αγώνα για τη ζωή, τι πρέπει να προσέχουμε; (β) Από ποιες πνευματικές προμήθειες πρέπει να επωφελούμαστε, και γιατί;

⁵ Κοντά στην πόλη της Κορίνθου βρισκόταν ο χώρος όπου διεξάγονταν κατά την αρχαιότητα τα φημισμένα Ίσθμια. Χωρίς αμφιβολία, ο Παύλος γνώριζε ότι οι Κορίνθιοι αδελφοί ήταν εξοικειωμένοι με τους αθλητικούς αγώνες και με άλλους διαγωνισμούς που γίνονταν εκεί. Βασιζόμενος στη γνώση τους, τους υπενθύμισε τον αγώνα για τη ζωή στον οποίο συμμετείχαν: «Δεν γνωρίζετε ότι οι δρομείς σε έναν αγώνα τρέχουν όλοι, αλλά μόνο ένας λαβαίνει το βραβείο; Να τρέχετε με τέτοιον τρόπο ώστε να το κερδίσετε». Ο Παύλος τόνισε πόσο σπουδαίο ήταν να μείνουν στον αγώνα και να συνεχίσουν εντατικά μέχρι το τέρμα. Αλλά τι θα τους βοηθούσε σε αυτό; «Όποιος λαβαίνει μέρος σε έναν αγώνα ασκεί εγκράτεια σε όλα», πρόσθεσε. Ναι, οι αθλητές στους αρχαίους αγώνες υποβάλλονταν σε σκληρή εκγύμναση, πρόσεχαν πολύ αυτά που έτρωγαν και έπιναν, και έλεγχαν αυστηρά κάθε τους δραστηριότητα προκειμένου να νικήσουν.—1 Κορινθίους 9:24, 25.

⁶ Τι θα λεχθεί για τον αγώνα που έχουν αρχίσει οι Χριστιανοί; «Πρέπει να προσέχετε την πνευματική σας διατροφή ώστε να υπομείνετε στον αγώνα για τη ζωή», λέει ένας πρεσβύτερος μιας εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Δείτε τι πνευματική τροφή μάς έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά, “ο Θεός που χορηγεί υπομονή”. (Ρωμαίους 15:5) Η κύρια πηγή της πνευματικής μας διατροφής είναι ο Λόγος του, η Αγία Γραφή. Δεν θα πρέπει να διατηρούμε ένα καλό πρόγραμμα ανάγνωσης της Αγίας Γραφής; Μέσω “του πιστού και φρόνιμου δούλου”, ο Ιεχωβά παρέχει επίσης τα επίκαιρα περιοδικά Η Σκοπιά και το Ξύπνα!, καθώς και άλλα έντυπα που βασίζονται στην Αγία Γραφή. (Ματθαίος 24:45) Μελετώντας τα επιμελώς θα ενισχυόμαστε πνευματικά. Ναι, πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο—“να εξαγοράζουμε τον εύκαιρο χρόνο”—για προσωπική μελέτη.—Εφεσίους 5:16.

7. (α) Γιατί δεν πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι γνωρίζοντας απλώς τα βασικά Χριστιανικά δόγματα; (β) Πώς μπορούμε να «προχωρούμε εντατικά προς την ωριμότητα»;

⁷ Για να παραμείνουμε στην πορεία του Χριστιανού μαθητή, χρειάζεται να ξεπεράσουμε τα βασικά «αρχικά δόγματα» και να «προχωρούμε εντατικά προς την ωριμότητα». (Εβραίους 6:1) Πρέπει λοιπόν να αναπτύξουμε ενδιαφέρον για «το πλάτος και μήκος και ύψος και βάθος» της αλήθειας και να τρεφόμαστε με τη «στερεή τροφή [η οποία] είναι για ώριμους ανθρώπους». (Εφεσίους 3:18· Εβραίους 5:12-14) Πάρτε για παράδειγμα τις τέσσερις αξιόπιστες αφηγήσεις της ζωής του Ιησού στη γη—τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη. Με προσεκτική μελέτη αυτών των αφηγήσεων των Ευαγγελίων, μπορούμε, όχι μόνο να γνωρίσουμε τις πράξεις και την προσωπικότητα του Ιησού, αλλά και να συλλάβουμε το πρότυπο σκέψης που υποκινούσε τις ενέργειές του. Τότε μπορούμε να φτάσουμε στο σημείο να «έχουμε το νου του Χριστού».—1 Κορινθίους 2:16.

8. Πώς μας βοηθούν οι Χριστιανικές συναθροίσεις να υπομείνουμε στον αγώνα για τη ζωή;

⁸ Ο Παύλος νουθέτησε τους ομοπίστους του: «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει». (Εβραίους 10:24, 25) Τι πηγή ενθάρρυνσης είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις! Και πόσο αναζωογονητικό είναι να είμαστε με στοργικούς αδελφούς και αδελφές που ενδιαφέρονται για εμάς και θέλουν να μας βοηθήσουν να υπομείνουμε ως το τέλος! Δεν μπορούμε να παίρνουμε στα ελαφρά αυτή τη στοργική προμήθεια του Ιεχωβά. Με την επιμελή προσωπική μας μελέτη και την τακτική παρακολούθηση των συναθροίσεων, ας “γινόμαστε πλήρως αναπτυγμένοι όσον αφορά τις δυνάμεις κατανόησης”.—1 Κορινθίους 14:20.

Θεατές που σας Παρακινούν

9, 10. (α) Με ποιον τρόπο μπορούν οι θεατές να αποτελέσουν πηγή ενθάρρυνσης σε έναν αγώνα αντοχής; (β) Τι είναι “το μεγάλο σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει”, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Εβραίους 12:1;

⁹ Ωστόσο, όσο καλά προετοιμασμένος και αν είναι ένας δρομέας, ίσως συμβούν διάφορα πράγματα στη διαδρομή τα οποία μπορούν να τον κάνουν να αποτύχει. «Τρέχατε καλά. Ποιος σας εμπόδισε να συνεχίσετε να υπακούτε στην αλήθεια;» ρώτησε ο Παύλος. (Γαλάτες 5:7) Προφανώς, μερικοί Γαλάτες Χριστιανοί είχαν μπλέξει με κακές συναναστροφές και, ως αποτέλεσμα, παρέκκλιναν από τον αγώνα τους για τη ζωή. Από την άλλη μεριά, η υποστήριξη και η ενθάρρυνση από τους άλλους μπορούν να κάνουν τον αγώνα ευκολότερο να τον υπομείνει κανείς. Αυτό μοιάζει πολύ με την επίδραση που μπορούν να ασκήσουν στους αθλητές οι θεατές ενός αγώνα. Οι φωνές του πλήθους εντείνουν τον ενθουσιασμό που ωθεί τους αθλητές από την αφετηρία μέχρι τον τερματισμό. Οι επευφημίες των θεατών, οι οποίες πολλές φορές συνδυάζονται με δυνατή μουσική και χειροκροτήματα, μπορούν να δώσουν στους συμμετέχοντες την επιπρόσθετη ώθηση που χρειάζονται καθώς προχωρούν προς τον τερματισμό. Πράγματι, οι φίλαθλοι μπορούν να ασκήσουν θετική επίδραση σε εκείνους που συμμετέχουν στον αγώνα.

¹⁰ Στον αγώνα για τη ζωή τον οποίο έχουν αρχίσει οι Χριστιανοί, ποιοι είναι οι θεατές; Αφού απαρίθμησε πιστούς μάρτυρες του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής στο 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους, ο Παύλος έγραψε: «Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει, . . . ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας». (Εβραίους 12:1) Σε αυτή τη μεταφορική εικόνα του σύννεφου, ο Παύλος δεν χρησιμοποίησε τη λέξη της κοινής ελληνικής η οποία περιγράφει ένα σαφώς καθορισμένο σύννεφο με συγκεκριμένο μέγεθος και σχήμα. Αντίθετα, χρησιμοποίησε τη λέξη που, σύμφωνα με τον λεξικογράφο Γ. Ε. Βάιν, «υποδηλώνει μια νεφελώδη, άμορφη μάζα η οποία καλύπτει τους ουρανούς». Προφανώς, ο Παύλος είχε υπόψη του ένα μεγάλο πλήθος μαρτύρων—που ήταν τόσο πολλοί ώστε έμοιαζαν με πυκνά σύννεφα.

11, 12. (α) Πώς μπορούν οι πιστοί μάρτυρες της προχριστιανικής εποχής να μας επευφημούν, σαν να λέγαμε, για να τρέχουμε τον αγώνα με υπομονή; (β) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε πληρέστερα από το «μεγάλο σύννεφο μαρτύρων»;

¹¹ Μπορούν οι πιστοί μάρτυρες της προχριστιανικής εποχής να είναι κατά γράμμα σημερινοί θεατές; Οπωσδήποτε όχι. Όλοι τους κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου, περιμένοντας την ανάσταση. Εντούτοις, οι ίδιοι ήταν επιτυχημένοι δρομείς όταν ζούσαν, και το παράδειγμά τους ζει μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής. Καθώς μελετάμε τις Γραφές, αυτά τα πιστά άτομα μπορούν να αναβιώσουν στο νου μας και να μας επευφημούν, σαν να λέγαμε, για να τρέξουμε τον αγώνα μέχρι το τέρμα.—Ρωμαίους 15:4.a

¹² Λόγου χάρη, όταν μας βάζουν σε πειρασμό οι κοσμικές ευκαιρίες, δεν υποκινούμαστε άραγε να μείνουμε στον αγώνα καθώς σκεφτόμαστε το πώς απέρριψε ο Μωυσής τις δόξες της Αιγύπτου; Αν αντιμετωπίζουμε κάποια δοκιμασία που φαίνεται σοβαρή, το να θυμηθούμε τη δύσκολη δοκιμή που αντιμετώπισε ο Αβραάμ όταν του ζητήθηκε να προσφέρει το γιο του τον Ισαάκ οπωσδήποτε θα μας ενθαρρύνει να μην παραιτηθούμε από τον αγώνα της πίστης. Το πόσο μας παρακινεί σε αυτή την οδό το «μεγάλο σύννεφο» των μαρτύρων εξαρτάται από το πόσο καθαρά τους βλέπουμε με τα μάτια της κατανόησής μας.

13. Με ποιον τρόπο μας παρακινούν οι σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον αγώνα για τη ζωή;

¹³ Μας περιβάλλουν επίσης πάρα πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς. Τι μεγαλειώδες παράδειγμα πίστης έχουν θέσει οι χρισμένοι Χριστιανοί, καθώς και άντρες και γυναίκες από το «μεγάλο πλήθος»! (Αποκάλυψη 7:9) Κατά καιρούς διαβάζουμε τις βιογραφίες τους σε αυτό το περιοδικό και σε άλλα έντυπα της Σκοπιάς.b Καθώς συλλογιζόμαστε την πίστη τους, ενθαρρυνόμαστε να υπομείνουμε ως το τέλος. Και πόσο υπέροχο είναι να έχουμε την υποστήριξη στενών φίλων και συγγενών που υπηρετούν και οι ίδιοι πιστά τον Ιεχωβά! Ναι, έχουμε πολλούς οι οποίοι μας παρακινούν στον αγώνα για τη ζωή.

Ρυθμίστε Σοφά την Ταχύτητά Σας

14, 15. (α) Γιατί είναι σημαντικό να ρυθμίζουμε σοφά την ταχύτητά μας; (β) Γιατί πρέπει να είμαστε λογικοί καθώς θέτουμε στόχους;

¹⁴ Όταν ο δρομέας τρέχει σε έναν αγώνα μεγάλης απόστασης, όπως είναι ο μαραθώνιος, πρέπει να ρυθμίζει σοφά την ταχύτητά του. «Αν ξεκινήσετε πολύ γρήγορα, είναι αναμενόμενο ότι θα αποτύχετε», λέει το περιοδικό Δρομέας της Νέας Υόρκης (New York Runner). «Το πιθανότερο είναι ότι είτε θα αγκομαχείτε για να καλύψετε τα τελευταία χιλιόμετρα είτε θα εγκαταλείψετε». Ένας μαραθωνοδρόμος θυμάται: «Σε κάποια διάλεξη που παρακολούθησα προετοιμαζόμενος για τον αγώνα, ο ομιλητής έδωσε την ξεκάθαρη προειδοποίηση: “Μην κυνηγάτε τους ταχύτερους δρομείς. Να τρέχετε με το δικό σας ρυθμό. Διαφορετικά θα εξαντληθείτε και ίσως εγκαταλείψετε”. Η τήρηση αυτής της συμβουλής με βοήθησε να τελειώσω τον αγώνα».

¹⁵ Στον αγώνα για τη ζωή, οι υπηρέτες του Θεού πρέπει να αγωνίζονται σθεναρά. (Λουκάς 13:24) Ωστόσο, ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Η σοφία που κατεβαίνει από πάνω είναι . . . λογική». (Ιακώβου 3:17) Μολονότι το καλό παράδειγμα των άλλων μπορεί να μας ενθαρρύνει να κάνουμε περισσότερα, η λογικότητα θα μας βοηθήσει να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους σε αρμονία με τις ικανότητές μας και τις περιστάσεις μας. Οι Γραφές μάς υπενθυμίζουν: «Ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο, και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση με τον άλλον. Διότι ο καθένας θα βαστάξει το δικό του φορτίο».—Γαλάτες 6:4, 5.

16. Πώς μας βοηθάει η μετριοφροσύνη να ρυθμίζουμε την ταχύτητά μας;

¹⁶ Στο εδάφιο Μιχαίας 6:8, μας υποβάλλεται το παρακάτω ερώτημα που υποκινεί σε σκέψεις: «Τι σου ζητάει ο Ιεχωβά σε ανταπόδοση παρά . . . να είσαι μετριόφρων καθώς περπατάς με τον Θεό σου;» Η μετριοφροσύνη περιλαμβάνει το να γνωρίζουμε τους περιορισμούς μας. Μήπως η κλονισμένη υγεία ή η προχωρημένη ηλικία έχουν θέσει κάποια όρια στα όσα μπορούμε να κάνουμε στην υπηρεσία του Θεού; Ας μην αποθαρρυνόμαστε. Ο Ιεχωβά δέχεται τις προσπάθειες και τις θυσίες μας “σύμφωνα με ό,τι έχουμε, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχουμε”.—2 Κορινθίους 8:12· παράβαλε Λουκάς 21:1-4.

Να Κρατάτε τα Μάτια σας στο Βραβείο

17, 18. Σε τι είχε προσηλώσει τα μάτια του ο Ιησούς, το οποίο τον βοήθησε να υπομείνει το ξύλο του βασανισμού;

¹⁷ Τονίζοντας στους Κορίνθιους Χριστιανούς την ανάγκη να υπομείνουν στον αγώνα για τη ζωή, ο Παύλος αναφέρθηκε σε άλλη μια πτυχή των Ισθμίων στην οποία άξιζε να στρέψουν την προσοχή τους. Σχετικά με τους αθλητές σε εκείνους τους αγώνες, ο Παύλος έγραψε: «Και εκείνοι μεν [τρέχουν] για να πάρουν φθαρτό στεφάνι, εμείς όμως άφθαρτο. Εγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω, όχι με αβεβαιότητα· έτσι πυγμαχώ, όχι σαν να χτυπώ τον αέρα». (1 Κορινθίους 9:25, 26) Το βραβείο του νικητή σε εκείνους τους αρχαίους αγώνες ήταν ένα στεφάνι από πεύκο ή άλλα φυτά, ή ακόμη και από ξερό άγριο σέλινο—αληθινά ένα «φθαρτό στεφάνι». Αλλά τι περιμένει τους Χριστιανούς που υπομένουν ως το τέλος;

¹⁸ Αναφερόμενος στο Υπόδειγμά μας, τον Ιησού Χριστό, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού». (Εβραίους 12:2) Ο Ιησούς υπέμεινε ως το τέλος της ανθρώπινης ζωής του με το να κοιτάζει πέρα από το ξύλο του βασανισμού στο βραβείο του, το οποίο περιλαμβάνει τη χαρά που απολαμβάνει συμβάλλοντας στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά, απολυτρώνοντας την ανθρώπινη οικογένεια από το θάνατο και κυβερνώντας ως Βασιλιάς και Αρχιερέας, καθώς θα αποκαθιστά τους υπάκουους ανθρώπους σε ατέλειωτη ζωή σε μια παραδεισιακή γη.—Ματθαίος 6:9, 10· 20:28· Εβραίους 7:23-26.

19. Σε τι πρέπει να έχουμε συγκεντρωμένη την προσοχή μας καθώς επιδιώκουμε την πορεία του Χριστιανού μαθητή;

¹⁹ Σκεφτείτε τη χαρά που έχει τεθεί μπροστά μας καθώς επιδιώκουμε την πορεία του Χριστιανού μαθητή. Ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει το έργο του κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού και της μετάδοσης της ζωοσωτήριας γνώσης της Αγίας Γραφής σε άλλους, έργο το οποίο φέρνει βαθιά ικανοποίηση. (Ματθαίος 28:19, 20) Πόσο ευχάριστο είναι να βρίσκουμε κάποιον που ενδιαφέρεται για τον αληθινό Θεό και να τον βοηθάμε να αρχίσει τον αγώνα για τη ζωή! Ανεξάρτητα δε από την ανταπόκριση των ανθρώπων στους οποίους κηρύττουμε, είναι προνόμιό μας να συμμετέχουμε στο έργο που συνδέεται με τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά. Όταν υπομένουμε στη διακονία παρά την αδιαφορία ή την εναντίωση των ανθρώπων στον τομέα όπου δίνουμε μαρτυρία, έχουμε τη χαρά να ευφραίνουμε την καρδιά του Ιεχωβά. (Παροιμίες 27:11) Και το μεγαλειώδες βραβείο που μας υπόσχεται εκείνος είναι η αιώνια ζωή. Πόση χαρά θα μας φέρει αυτό! Χρειάζεται να έχουμε προσηλωμένα τα μάτια μας σε αυτές τις ευλογίες και να εμμένουμε στον αγώνα.

Καθώς Πλησιάζει το Τέλος

20. Πώς μπορεί να γίνεται δυσκολότερος ο αγώνας για τη ζωή καθώς πλησιάζει το τέλος του;

²⁰ Στον αγώνα για τη ζωή, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον πρώτιστο εχθρό μας, τον Σατανά τον Διάβολο. Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος, αυτός προσπαθεί αδυσώπητα να μας κάνει να σκοντάψουμε ή να επιβραδύνουμε. (Αποκάλυψη 12:12, 17) Επιπρόσθετα, δεν είναι εύκολο να συνεχίζουμε ως πιστοί, αφιερωμένοι διαγγελείς της Βασιλείας αν λάβουμε υπόψη τους πολέμους, τις πείνες, τις επιδημίες και όλες τις άλλες αντιξοότητες που χαρακτηρίζουν «τον καιρό του τέλους». (Δανιήλ 12:4· Ματθαίος 24:3-14· Λουκάς 21:11· 2 Τιμόθεο 3:1-5) Επιπλέον, το τέλος μπορεί μερικές φορές να φαίνεται πιο μακριά από ό,τι περιμέναμε, ιδιαίτερα αν αρχίσαμε τον αγώνα πριν από δεκαετίες. Παρ’ όλα αυτά, ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει ότι το τέλος θα έρθει. Ο Ιεχωβά λέει ότι δεν θα αργήσει. Το τέλος είναι ορατό.—Αββακούμ 2:3· 2 Πέτρου 3:9, 10.

21. (α) Τι θα μας ενισχύσει καθώς συνεχίζουμε τον αγώνα για τη ζωή; (β) Ποια θα πρέπει να είναι η απόφασή μας καθώς πλησιάζει το τέλος;

²¹ Προκειμένου να επιτύχουμε, λοιπόν, στον αγώνα για τη ζωή, πρέπει να αντλούμε δύναμη από τα όσα έχει προμηθεύσει στοργικά ο Ιεχωβά για την πνευματική μας διατροφή. Χρειαζόμαστε δε όλη την ενθάρρυνση που μπορούμε να πάρουμε από την τακτική συναναστροφή με τους ομοπίστους μας, οι οποίοι επίσης τρέχουν τον αγώνα. Ακόμη και αν ο αγώνας μας γίνει δυσκολότερος εξαιτίας σφοδρού διωγμού και απρόβλεπτων περιστάσεων καθ’ οδόν, μπορούμε να υπομείνουμε ως το τέλος επειδή ο Ιεχωβά παρέχει «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό». (2 Κορινθίους 4:7) Πόσο καθησυχαστικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά θέλει να τελειώσουμε την πορεία θριαμβευτικά! Με σταθερή αποφασιστικότητα, «ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας», πλήρως πεπεισμένοι ότι «αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στην κατάλληλη εποχή».—Εβραίους 12:1· Γαλάτες 6:9.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Γιατί πρέπει να υπομείνουμε ως το τέλος;

◻ Ποιες προμήθειες του Ιεχωβά δεν πρέπει να παραμελούμε;

◻ Γιατί είναι σημαντικό να ρυθμίζουμε σοφά την ταχύτητά μας;

◻ Ποια χαρά έχει τεθεί μπροστά μας καθώς συνεχίζουμε τον αγώνα;

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Να αντλείτε ενθάρρυνση από τις Χριστιανικές συναθροίσεις