Ας Ζούμε Σύμφωνα με την Αφιέρωσή μας «τη μια Ημέρα Μετά την Άλλη»

«Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του τη μια ημέρα μετά την άλλη και ας με ακολουθεί συνεχώς».—ΛΟΥΚΑΣ 9:23.

 1. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε την επιτυχία μας ως Χριστιανών;

«ΗΜΑΣΤΑΝ αληθινά αφιερωμένοι άνθρωποι;» Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σύμφωνα με τον Τζον Φ. Κένεντι, τον 35ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί παράγοντα για την αξιολόγηση της επιτυχίας εκείνων που κατέχουν δημόσια αξιώματα. Αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να χρησιμεύσει με βαθύτερη σημασία ως κριτήριο της δικής μας επιτυχίας ως Χριστιανών διακόνων.

 2. Πώς ορίζει κάποιο λεξικό τη λέξη «αφιέρωση»;

² Όμως, τι είναι αφιέρωση; Το Ένατο Νέο Κολεγιακό Λεξικό του Γουέμπστερ (Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary) την ορίζει ως «μια πράξη ή τελετή αφιέρωσης σε ένα θεϊκό ον ή για κάποια ιερή χρήση», «αφοσίωση ή ξεχώρισμα για έναν ιδιαίτερο σκοπό», «αυτοθυσιαστική αφοσίωση». Ο Τζον Φ. Κένεντι προφανώς χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη εννοώντας «αυτοθυσιαστική αφοσίωση». Για το Χριστιανό, η αφιέρωση σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα.

 3. Τι είναι η Χριστιανική αφιέρωση;

³ Ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς». (Ματθαίος 16:24) Το να ξεχωρίζει κάποιος τον εαυτό του για θεϊκή χρήση δεν περιλαμβάνει απλώς το να εκτελεί μια πράξη λατρείας την Κυριακή ή όταν επισκέπτεται έναν τόπο λατρείας. Περιλαμβάνει όλο τον τρόπο ζωής του. Το να είναι κάποιος Χριστιανός σημαίνει να απαρνηθεί τον εαυτό του ή να αρνηθεί τον εαυτό του ενώ παράλληλα υπηρετεί τον Θεό που υπηρετούσε και ο Ιησούς Χριστός, τον Ιεχωβά. Επιπλέον, ο Χριστιανός σηκώνει το «ξύλο του βασανισμού» του με το να αντιμετωπίζει θαρραλέα όλα τα παθήματα που μπορεί να υποστεί λόγω του ότι είναι ακόλουθος του Χριστού.

Το Τέλειο Παράδειγμα

 4. Τι αντιπροσώπευε το βάφτισμα του Ιησού;

⁴ Ενώ βρισκόταν στη γη, ο Ιησούς έδειξε τι περιλαμβάνει το να αφιερώσει κάποιος τον εαυτό του στον Ιεχωβά. Τα αισθήματα που ένιωθε ήταν τα εξής: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα». Κατόπιν πρόσθεσε: «Να! Έχω έρθει (στο ρόλο του βιβλίου είναι γραμμένο για εμένα) να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου». (Εβραίους 10:5-7) Ως μέλος ενός αφιερωμένου έθνους, ο Ιησούς ήταν αφιερωμένος στον Ιεχωβά από τη γέννησή του. Ωστόσο, κατά την έναρξη της επίγειας διακονίας του, αυτός πρόσφερε τον εαυτό του για βάφτισμα ως σύμβολο του ότι παρουσίαζε τον εαυτό του για να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά, το οποίο για εκείνον θα περιλάμβανε το να προσφέρει τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. Με αυτόν τον τρόπο έθεσε παράδειγμα για να κάνουν οι Χριστιανοί οτιδήποτε θέλει ο Ιεχωβά.

 5. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι είχε υποδειγματική άποψη για τα υλικά πράγματα;

⁵ Μετά το βάφτισμά του, ο Ιησούς ακολούθησε μια πορεία ζωής η οποία τελικά οδήγησε σε θυσιαστικό θάνατο. Δεν ενδιαφερόταν να κερδίσει χρήματα ή να έχει μια ζωή άνεσης. Απεναντίας, η ζωή του περιστρεφόταν γύρω από τη διακονία του. Εκείνος παρότρυνε τους μαθητές του να ‘εξακολουθήσουν . . . να επιζητούν πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του’, και ο ίδιος έζησε σύμφωνα με αυτά τα λόγια. (Ματθαίος 6:33) Μάλιστα, κάποτε είπε: «Οι αλεπούδες έχουν φωλιές και τα πουλιά του ουρανού έχουν τόπους να κουρνιάσουν, αλλά ο Γιος του ανθρώπου δεν έχει πουθενά να γείρει το κεφάλι του». (Ματθαίος 8:20) Θα μπορούσε να προσαρμόσει τις διδασκαλίες του για να αποσπάσει χρήματα από τους ακολούθους του. Εφόσον ήταν ξυλουργός θα μπορούσε να αφαιρέσει κάποιο χρόνο από τη διακονία του για να φτιάξει ένα όμορφο έπιπλο και να το πουλήσει ώστε να έχει μερικά επιπλέον ασημένια νομίσματα. Όμως αυτός δεν χρησιμοποιούσε τις ικανότητές του για να επιδιώκει υλική ευημερία. Ως αφιερωμένοι υπηρέτες του Θεού, μιμούμαστε εμείς τον Ιησού έχοντας τη σωστή άποψη για τα υλικά πράγματα;—Ματθαίος 6:24-34.

 6. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού όσον αφορά το να είμαστε αυτοθυσιαστικοί, αφιερωμένοι υπηρέτες του Θεού;

⁶ Βάζοντας την υπηρεσία του προς τον Θεό στην πρώτη θέση, ο Ιησούς δεν επιζητούσε τα δικά του συμφέροντα. Η ζωή του στη διάρκεια των τριάμισι ετών της δημόσιας διακονίας του ήταν ζωή αυτοθυσίας. Σε κάποια περίπτωση ύστερα από μια πολυάσχολη ημέρα, ενώ δεν είχε διαθέσει χρόνο ούτε για να γευματίσει, ο Ιησούς προθυμοποιήθηκε να διδάξει ανθρώπους που ήταν «γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». (Ματθαίος 9:36· Μάρκος 6:31-34) Αν και ήταν «αποκαμωμένος από το ταξίδι», ο Ιησούς πήρε την πρωτοβουλία να μιλήσει με μια Σαμαρείτισσα η οποία ήρθε στην πηγή του Ιακώβ στη Συχάρ. (Ιωάννης 4:6, 7, 13-15) Εκείνος έθετε πάντοτε την ευημερία των άλλων πριν από τη δική του. (Ιωάννης 11:5-15) Εμείς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού θυσιάζοντας γενναιόδωρα τα δικά μας συμφέροντα για να υπηρετούμε τον Θεό καθώς και τους άλλους. (Ιωάννης 6:38) Αν σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να ευαρεστούμε αληθινά τον Θεό αντί να κάνουμε μόνο το ελάχιστο που απαιτείται, τότε θα ζούμε σύμφωνα με την αφιέρωσή μας.

 7. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού όσον αφορά το να δίνουμε πάντοτε την τιμή στον Ιεχωβά;

⁷ Ο Ιησούς με κανέναν τρόπο δεν προσπαθούσε να ελκύσει την προσοχή στον εαυτό του βοηθώντας ανθρώπους. Εκείνος ήταν αφιερωμένος στον Θεό για να κάνει το θέλημά Του. Γι’ αυτό φρόντιζε πάντοτε να λαβαίνει ο Ιεχωβά, ο Πατέρας του, όλη τη δόξα για καθετί που επιτελούνταν. Όταν κάποιος άρχοντας τον προσφώνησε ‘Δάσκαλο Αγαθό’, χρησιμοποιώντας τη λέξη ‘αγαθός’ ως τίτλο, ο Ιησούς τον διόρθωσε λέγοντας: «Κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός». (Λουκάς 18:18, 19· Ιωάννης 5:19, 30) Σπεύδουμε και εμείς, όπως ο Ιησούς, να απομακρύνουμε την τιμή από τον εαυτό μας στρέφοντάς την στον Ιεχωβά;

 8. (α) Ως αφιερωμένος άνθρωπος, πώς ξεχώρισε ο Ιησούς τον εαυτό του από τον κόσμο; (β) Πώς θα πρέπει να τον μιμούμαστε εμείς;

⁸ Σε όλη την αφιερωμένη πορεία της ζωής του πάνω στη γη, ο Ιησούς έδειξε ότι είχε ξεχωρίσει τον εαυτό του για θεϊκή υπηρεσία. Κρατήθηκε καθαρός έτσι ώστε να μπορεί να προσφέρει τον εαυτό του σαν ‘αρνί που δεν έχει ψεγάδια και κηλίδες’ για να γίνει λυτρωτική θυσία. (1 Πέτρου 1:19· Εβραίους 7:26) Τήρησε όλες τις αρχές του Μωσαϊκού Νόμου, εκπληρώνοντας έτσι εκείνον το Νόμο. (Ματθαίος 5:17· 2 Κορινθίους 1:20) Έζησε σύμφωνα με την ίδια του τη διδασκαλία σχετικά με την ηθική. (Ματθαίος 5:27, 28) Κανένας δεν θα μπορούσε δικαιολογημένα να τον κατηγορήσει για κακά κίνητρα. Πράγματι, ‘μίσησε την ανομία’. (Εβραίους 1:9) Ως δούλοι του Θεού, ας μιμούμαστε τον Ιησού διατηρώντας τη ζωή μας, ακόμη και τα κίνητρά μας, καθαρά στα μάτια του Ιεχωβά.

Προειδοποιητικά Παραδείγματα

 9. Σε ποιο προειδοποιητικό παράδειγμα αναφέρθηκε ο Παύλος, και γιατί πρέπει να εξετάσουμε αυτό το παράδειγμα;

⁹ Σε αντίθεση με το παράδειγμα του Ιησού, έχουμε το προειδοποιητικό παράδειγμα των Ισραηλιτών. Ακόμη και αφότου διακήρυξαν ότι θα έκαναν όλα όσα τους είπε ο Ιεχωβά να κάνουν, αυτοί δεν έκαναν το θέλημά του. (Δανιήλ 9:11) Ο απόστολος Παύλος ενθάρρυνε τους Χριστιανούς να μαθαίνουν από τα όσα συνέβησαν στους Ισραηλίτες. Ας εξετάσουμε μερικά περιστατικά στα οποία αναφέρθηκε ο Παύλος στην πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους και ας δούμε ποιες παγίδες χρειάζεται να αποφεύγουν οι αφιερωμένοι υπηρέτες του Θεού στον καιρό μας.—1 Κορινθίους 10:1-6, 11.

10. (α) Πώς ‘επιθύμησαν οι Ισραηλίτες κακά πράγματα’; (β) Γιατί ήταν περισσότερο υπόλογοι οι Ισραηλίτες τη δεύτερη φορά που γόγγυσαν σχετικά με την τροφή, και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτό το προειδοποιητικό παράδειγμα;

¹⁰ Πρώτα, ο Παύλος μάς προειδοποίησε να μην ‘επιθυμούμε κακά πράγματα’. (1 Κορινθίους 10:6) Αυτό μπορεί να σας θυμίζει την περίπτωση κατά την οποία οι Ισραηλίτες παραπονέθηκαν επειδή είχαν μόνο μάννα για να φάνε. Ο Ιεχωβά τούς έστειλε ορτύκια. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί περίπου ένα χρόνο νωρίτερα στην έρημο Σιν, λίγο πριν διακηρύξουν οι Ισραηλίτες την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά. (Έξοδος 16:1-3, 12, 13) Αλλά η κατάσταση δεν ήταν ακριβώς η ίδια. Όταν ο Ιεχωβά προμήθεψε ορτύκια την πρώτη φορά, δεν καταλόγισε ευθύνη στους Ισραηλίτες για το γογγυσμό τους. Όμως, αυτή τη φορά, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. ‘Ενώ . . . το κρέας ήτο έτι εις τους οδόντας αυτών, πριν μασσηθή, εξήφθη η οργή του Ιεχωβά επί τον λαόν· και επάταξε Ιεχωβά τον λαόν εν πληγή μεγάλη σφόδρα’. (Αριθμοί 11:4-6, 31-34) Τι είχε αλλάξει; Ως αφιερωμένο έθνος, αυτοί τώρα θεωρούνταν υπόλογοι. Η έλλειψη εκτίμησης που εκδήλωσαν για τις προμήθειες του Ιεχωβά τους έκανε να παραπονεθούν εναντίον του Ιεχωβά, παρότι είχαν υποσχεθεί ότι θα έκαναν όλα όσα είχε πει ο Ιεχωβά! Το να παραπονιόμαστε για το τραπέζι του Ιεχωβά σήμερα είναι κάτι παρόμοιο. Μερικοί δεν εκτιμούν τις πνευματικές προμήθειες που κάνει ο Ιεχωβά μέσω ‘του πιστού και φρόνιμου δούλου’. (Ματθαίος 24:45-47) Να θυμάστε, όμως, ότι η αφιέρωσή μας απαιτεί να αναλογιζόμαστε με ευγνωμοσύνη τα όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για εμάς και να δεχόμαστε την πνευματική τροφή που παρέχει ο Ιεχωβά.

11. (α) Πώς μόλυναν οι Ισραηλίτες τη λατρεία τους προς τον Ιεχωβά με ειδωλολατρία; (β) Πώς θα μπορούσαμε εμείς να επηρεαστούμε από ένα είδος ειδωλολατρίας;

¹¹ Κατόπιν, ο Παύλος προειδοποίησε: «Ούτε να γίνεστε ειδωλολάτρες, όπως μερικοί από αυτούς». (1 Κορινθίους 10:7) Εδώ ο απόστολος προφανώς αναφερόταν στη μοσχολατρία η οποία έλαβε χώρα μόλις οι Ισραηλίτες είχαν συνάψει τη διαθήκη με τον Ιεχωβά στο Όρος Σινά. Εσείς μπορεί να πείτε: ‘Ως αφιερωμένος υπηρέτης του Ιεχωβά, ποτέ δεν θα αναμειχτώ σε ειδωλολατρία’. Όμως, προσέξτε ότι, από την άποψη των Ισραηλιτών, εκείνοι δεν έπαψαν να λατρεύουν τον Ιεχωβά· ωστόσο, εισήγαγαν μια πράξη μοσχολατρίας—κάτι το αηδιαστικό για τον Θεό. Τι περιλάμβανε αυτή η μορφή λατρείας; Ο λαός έκανε θυσίες μπροστά στο μοσχάρι, και ύστερα «εκάθισεν . . . να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι [για να διασκεδάσουν, ΜΝΚ]». (Έξοδος 32:4-6) Σήμερα, μερικοί μπορεί να ισχυρίζονται ότι λατρεύουν τον Ιεχωβά. Όμως, η ζωή τους μπορεί να επικεντρώνεται, όχι στη λατρεία του Ιεχωβά, αλλά στην απόλαυση των πραγμάτων αυτού του κόσμου, και μπορεί εκείνοι να προσπαθούν να προσαρμόσουν την υπηρεσία τους προς τον Ιεχωβά γύρω από αυτά. Όντως, κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο ακραίο όσο το να προσκυνάει κάποιος ένα χρυσό μοσχάρι, αλλά δεν είναι τόσο διαφορετικό σε ό,τι αφορά την αρχή που περιλαμβάνεται. Το να καθιστά κάποιος την επιθυμία του θεό του απέχει πολύ από το να ζει σύμφωνα με την αφιέρωσή του στον Ιεχωβά.—Φιλιππησίους 3:19.

12. Από την εμπειρία που είχαν οι Ισραηλίτες σε σχέση με τον Βέελ-φεγώρ, τι μαθαίνουμε εμείς όσον αφορά την απάρνηση του εαυτού μας;

¹² Κάποιο είδος ψυχαγωγίας περιλαμβανόταν επίσης στο επόμενο προειδοποιητικό παράδειγμα που ανέφερε ο Παύλος. «Ούτε να πορνεύουμε, όπως πόρνεψαν μερικοί από αυτούς, απλώς και μόνο για να πέσουν, είκοσι τρεις χιλιάδες σε μία ημέρα». (1 Κορινθίους 10:8) Οι Ισραηλίτες, δελεασμένοι από την ανήθικη απόλαυση που πρόσφεραν οι κόρες του Μωάβ, οδηγήθηκαν στη λατρεία του Βέελ-φεγώρ στη Σιττείμ. (Αριθμοί 25:1-3, 9) Η απάρνηση του εαυτού μας για να κάνουμε το θέλημα του Ιεχωβά περιλαμβάνει το να αποδεχόμαστε τους κανόνες του για το τι είναι καθαρό από ηθική άποψη. (Ματθαίος 5:27-30) Σε αυτή την εποχή των εκφυλιζόμενων κανόνων, μας γίνεται η υπενθύμιση της ανάγκης τού να διατηρούμε τον εαυτό μας καθαρό από κάθε είδος ανήθικης διαγωγής, υποτασσόμενοι στην εξουσία που έχει ο Ιεχωβά να αποφασίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό.—1 Κορινθίους 6:9-11.

13. Πώς μας βοηθάει το παράδειγμα του Φινεές να κατανοήσουμε τι περιλαμβάνει η αφιέρωση στον Ιεχωβά;

¹³ Ενώ πολλοί έπεσαν στην παγίδα της πορνείας στη Σιττείμ, μερικοί έζησαν σύμφωνα με την αφιέρωση που είχε κάνει το έθνος στον Ιεχωβά. Μεταξύ αυτών, ο Φινεές ήταν εξέχων ως προς το ζήλο. Όταν είδε έναν Ισραηλίτη αρχηγό να φέρνει μια Μαδιανίτισσα στη σκηνή του, ο Φινεές πήρε αμέσως ένα δόρυ στο χέρι του και τους διαπέρασε. Ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Ο Φινεές . . . απέστρεψε τον θυμόν μου από των υιών Ισραήλ, δείξας ζήλον υπέρ εμού [με το να μην ανεχτεί απολύτως κανέναν ανταγωνισμό ως προς εμένα, ΜΝΚ] μεταξύ αυτών, όθεν δεν εξωλόθρευσα τους υιούς Ισραήλ εν τη ζηλοτυπία μου [στην εμμονή μου για αποκλειστική αφοσίωση, ΜΝΚ]». (Αριθμοί 25:11) Το να μην ανεχόμαστε απολύτως κανέναν ανταγωνισμό ως προς τον Ιεχωβά—αυτό σημαίνει η αφιέρωση. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε τίποτε να πάρει τη θέση που πρέπει να κατέχει στην καρδιά μας η αφιέρωση στον Ιεχωβά. Ο ζήλος μας για τον Ιεχωβά μάς υποκινεί επίσης να διατηρούμε την εκκλησία καθαρή με το να αναφέρουμε τις περιπτώσεις χονδροειδούς ανηθικότητας στους πρεσβυτέρους και να μην τις ανεχόμαστε.

14. (α) Πώς υπέβαλαν σε δοκιμή τον Ιεχωβά οι Ισραηλίτες; (β) Πώς μας βοηθάει η ολοκληρωτική αφιέρωση στον Ιεχωβά να μην «αποκάμνουμε»;

¹⁴ Ο Παύλος αναφέρθηκε σε ένα άλλο προειδοποιητικό παράδειγμα: «Ούτε να υποβάλλουμε σε δοκιμή τον Ιεχωβά, όπως τον υπέβαλαν σε δοκιμή μερικοί από αυτούς, απλώς και μόνο για να αφανιστούν από τα φίδια». (1 Κορινθίους 10:9) Ο Παύλος μιλούσε εδώ για την περίπτωση κατά την οποία οι Ισραηλίτες παραπονέθηκαν εναντίον του Θεού στον Μωυσή όταν ‘άρχισαν να αποκάμνουν εξαιτίας της οδοιπορίας’. (Αριθμοί 21:4, ΜΝΚ) Κάνατε εσείς ποτέ αυτό το λάθος; Όταν αφιερώσατε τον εαυτό σας στον Ιεχωβά, μήπως σκεφτόσασταν ότι ο Αρμαγεδδών βρισκόταν πάρα πολύ κοντά; Μήπως η υπομονή του Ιεχωβά έχει κρατήσει περισσότερο από ό,τι περιμένατε; Να θυμάστε, δεν αφιερώσαμε τον εαυτό μας στον Ιεχωβά μόνο για μια συγκεκριμένη περίοδο χρόνου ή απλώς μέχρι τον Αρμαγεδδώνα. Η αφιέρωσή μας συνεχίζεται για πάντα. Γι’ αυτό, λοιπόν, «ας μην παραιτούμαστε από το να κάνουμε το καλό, γιατί αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στην κατάλληλη εποχή».—Γαλάτες 6:9.

15. (α) Ενάντια σε ποιους γόγγυσαν οι Ισραηλίτες; (β) Πώς μας υποκινεί η αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά να σεβόμαστε τη θεοκρατική εξουσία;

¹⁵ Τελικά, ο Παύλος προειδοποίησε να μη γίνουμε «γογγυστές» εναντίον των διορισμένων υπηρετών του Ιεχωβά. (1 Κορινθίους 10:10) Οι Ισραηλίτες γόγγυσαν με σφοδρότητα εναντίον του Μωυσή και του Ααρών όταν οι 10 από τους 12 κατασκόπους που στάλθηκαν για να ερευνήσουν τη γη Χαναάν έφεραν κακές ειδήσεις. Οι Ισραηλίτες έφτασαν μάλιστα μέχρι του σημείου να μιλούν για αντικατάσταση του Μωυσή ως αρχηγού τους και για επιστροφή στην Αίγυπτο. (Αριθμοί 14:1-4) Σήμερα, δεχόμαστε εμείς την ηγεσία η οποία μας παρέχεται μέσω της ενέργειας του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά; Το ότι βλέπουμε το άφθονο πνευματικό τραπέζι που παρέχει η τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου καθιστά σαφές ποιον χρησιμοποιεί ο Ιησούς για να χορηγεί ‘την τροφή στον κατάλληλο καιρό’. (Ματθαίος 24:45) Η ολόψυχη αφιέρωση στον Ιεχωβά απαιτεί να δείχνουμε σεβασμό στους διορισμένους υπηρέτες του. Είθε να μη γίνουμε ποτέ σαν μερικούς σύγχρονους γογγυστές οι οποίοι έχουν στραφεί σε έναν καινούριο αρχηγό, σαν να λέγαμε, για να τους οδηγήσει πίσω στον κόσμο.

Είναι Αυτό το Καλύτερο που Μπορώ;

16. Ποια ερωτήματα ίσως να θέλουν να κάνουν στον εαυτό τους οι αφιερωμένοι υπηρέτες του Θεού;

¹⁶ Οι Ισραηλίτες δεν θα έπεφταν σε τόσο σοβαρά λάθη αν θυμούνταν ότι η αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά ήταν ανεπιφύλακτη. Ανόμοια με εκείνους τους άπιστους Ισραηλίτες, ο Ιησούς Χριστός έζησε σύμφωνα με την αφιέρωσή του μέχρι τέλους. Ως ακόλουθοι του Χριστού, εμείς μιμούμαστε το παράδειγμα ολόψυχης αφοσίωσης που έθεσε εκείνος, ζώντας τη ζωή μας, «όχι πια για τις επιθυμίες των ανθρώπων, αλλά για το θέλημα του Θεού». (1 Πέτρου 4:2· παράβαλε 2 Κορινθίους 5:15). Το θέλημα του Ιεχωβά σήμερα είναι «να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας». (1 Τιμόθεο 2:4) Για να γίνει αυτό, εμείς πρέπει να κηρύττουμε «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας» προτού έρθει το τέλος. (Ματθαίος 24:14) Πόσες προσπάθειες καταβάλλουμε σε αυτή την υπηρεσία; Ίσως θελήσουμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: ‘Είναι αυτό το καλύτερο που μπορώ;’ (2 Τιμόθεο 2:15) Οι περιστάσεις διαφέρουν. Ο Ιεχωβά ευαρεστείται να υπηρετείται «σύμφωνα με ό,τι έχει κανείς, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχει». (2 Κορινθίους 8:12· Λουκάς 21:1-4) Κανένας δεν θα πρέπει να κρίνει το βάθος και την ειλικρίνεια της αφιέρωσης κάποιου άλλου. Ο καθένας θα πρέπει προσωπικά να αξιολογεί το μέγεθος της δικής του αφοσίωσης στον Ιεχωβά. (Γαλάτες 6:4) Η αγάπη μας για τον Ιεχωβά θα πρέπει να μας υποκινήσει να ρωτήσουμε: ‘Πώς μπορώ εγώ να κάνω τον Ιεχωβά ευτυχισμένο;’

17. Ποια είναι η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην αφοσίωση και στην εκτίμηση; Δείξτε το με παράδειγμα.

¹⁷ Η αφοσίωσή μας στον Ιεχωβά γίνεται βαθύτερη καθώς αυξάνουμε στην εκτίμησή μας για αυτόν. Ένα 14χρονο αγόρι από την Ιαπωνία αφιέρωσε τον εαυτό του στον Ιεχωβά και συμβόλισε αυτή την αφιέρωση με το βάφτισμα. Αργότερα, θέλησε να επιδιώξει ανώτερη εκπαίδευση και να γίνει επιστήμονας. Ποτέ δεν σκέφτηκε την ολοχρόνια διακονία, αλλά, ως αφιερωμένος υπηρέτης, δεν ήθελε να εγκαταλείψει τον Ιεχωβά και την ορατή του οργάνωση. Για να εκπληρώσει το στόχο που είχε θέσει σε σχέση με τη σταδιοδρομία του, φοίτησε σε ένα πανεπιστήμιο. Εκεί είδε αποφοίτους του πανεπιστημίου να εξαναγκάζονται να αφιερώσουν ολόκληρη τη ζωή τους στις εταιρίες τους ή στις σπουδές τους. Εκείνος αναρωτήθηκε: ‘Τι κάνω εγώ εδώ; Μπορώ πραγματικά να επιδιώξω το δικό τους τρόπο ζωής και να αφιερώσω τον εαυτό μου στην κοσμική εργασία; Δεν είμαι ήδη αφιερωμένος στον Ιεχωβά;’ Με ανανεωμένη εκτίμηση, αυτός έγινε τακτικός σκαπανέας. Η κατανόηση που είχε για την αφιέρωσή του έγινε βαθύτερη και τον υποκίνησε να αποφασίσει στην καρδιά του να πάει οπουδήποτε τον είχαν ανάγκη. Παρακολούθησε τη Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης και έλαβε διορισμό να υπηρετήσει ως ιεραπόστολος στο εξωτερικό.

18. (α) Πόσα πράγματα περιλαμβάνονται στην αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά; (β) Ποια ανταμοιβή μπορούμε να θερίσουμε από την αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά;

¹⁸ Η αφιέρωση περιλαμβάνει ολόκληρη τη ζωή μας. Πρέπει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και «τη μια ημέρα μετά την άλλη» να ακολουθούμε το θαυμάσιο παράδειγμα του Ιησού. (Λουκάς 9:23) Εφόσον έχουμε απαρνηθεί τον εαυτό μας δεν ζητάμε από τον Ιεχωβά να πάρουμε άδεια, να βγούμε ελεύθεροι υπηρεσίας. Η ζωή μας συμμορφώνεται με τις αρχές που θέτει ο Ιεχωβά για τους υπηρέτες του. Ακόμη και σε τομείς στους οποίους μπορούμε να κάνουμε προσωπική επιλογή, θα ήταν καλό για εμάς να δούμε κατά πόσο κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να ζούμε μια ζωή αφιερωμένη στον Ιεχωβά. Καθώς τον υπηρετούμε τη μια ημέρα μετά την άλλη, κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε για να τον ευαρεστούμε, θα επιτύχουμε ως Χριστιανοί και θα ευλογηθούμε με χαμόγελο επιδοκιμασίας από τον Ιεχωβά, Εκείνον που αξίζει την ολόψυχη αφοσίωσή μας.

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

◻ Τι περιλάμβανε η αφιέρωση για τον Ιησού Χριστό;

◻ Γιατί δεν θα πρέπει να γογγύζουμε εναντίον του Ιεχωβά;

◻ Με ποιον τρόπο μπορούμε να αποφύγουμε να επιτρέψουμε στην ειδωλολατρία να διεισδύσει ύπουλα στη ζωή μας;

◻ Το να θυμόμαστε ποιο πράγμα θα μας βοηθήσει να μην «αποκάμνουμε» καθώς κάνουμε το θέλημα του Θεού;

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί ‘δεν παραιτούνται από το να κάνουν το καλό’