ΗΓΕΣΙΑ
Η βασική αρχή της ηγεσίας αναφέρεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 11:3: «Η κεφαλή του κάθε άντρα είναι ο Χριστός· η κεφαλή δε της γυναίκας είναι ο άντρας· η κεφαλή δε του Χριστού είναι ο Θεός».
Η Θέση του Άντρα. Το πρώτο μέρος αυτής της συμβουλής για την ηγεσία εφαρμόζεται στον άντρα, ο οποίος δεν είναι ανεξάρτητος ούτε και απαλλάσσεται από την ανάγκη να αναγνωρίζει κάποια «κεφαλή». Απεναντίας, είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τις οδηγίες και το υπόδειγμα που έθεσε η κεφαλή του, ο Χριστός. (1Ιω 2:6) Αυτό δεν αφορά μόνο τις θρησκευτικές του δραστηριότητες (Ματ 28:19, 20) αλλά και τις προσωπικές. Παραδείγματος χάρη, αν είναι οικογενειάρχης, τότε από σεβασμό για τη δική του κεφαλή, τον Χριστό, πρέπει να συμμορφώνεται με τη συμβουλή να κατοικεί με τη σύζυγό του σύμφωνα με τη γνώση, “αποδίδοντας τιμή σε αυτήν ως πιο αδύναμο σκεύος”, και θα πρέπει να καταβάλλει ένθερμη προσπάθεια να εκπαιδεύει τα παιδιά του κατάλληλα. (1Πε 3:7· Εφ 6:4) Αυτή η συμβουλή τέθηκε στην Αγία Γραφή για όλους μέσα στην εκκλησία του Χριστού. Άρα, όταν ένας άντρας την ακολουθεί, δείχνει ότι σέβεται την ηγεσία.—Εφ 5:23.
Εφόσον ο άντρας είχε το προβάδισμα στην ανθρώπινη δημιουργία, του δόθηκε προβάδισμα θέσης έναντι της γυναίκας. (1Τι 2:12, 13) Η γυναίκα πλάστηκε από ένα πλευρό που πάρθηκε από τον άντρα και ήταν οστό από τα οστά του και σάρκα από τη σάρκα του. (Γε 2:22, 23) Εκείνη δημιουργήθηκε για χάρη του άντρα, και όχι ο άντρας για χάρη εκείνης. (1Κο 11:9) Επομένως, σύμφωνα με τη διευθέτηση του Θεού για την οικογένεια, η γυναίκα έπρεπε πάντα να υποτάσσεται στο σύζυγό της και δεν έπρεπε να σφετερίζεται την εξουσία του. (Εφ 5:22, 23· 1Πε 3:1) Επίσης, στη Χριστιανική εκκλησία η γυναίκα δεν πρέπει να διδάσκει άλλους αφιερωμένους άντρες ούτε να ασκεί εξουσία σε αυτούς.—1Τι 2:12.
Οι Εβραίοι των αρχαίων καιρών αναγνώριζαν την ανώτερη θέση που κατείχε ο άντρας στην οικογένεια και στη φυλετική δομή. Η Σάρρα ήταν υποτακτική και αποκαλούσε τον Αβραάμ «κύριο», μνημονεύεται δε με επαινετικό τρόπο επειδή αναγνώριζε την ηγεσία του. (Γε 18:12· 1Πε 3:5, 6) Υπό τη διαθήκη του Νόμου δινόταν έμφαση στην προνομιακή θέση των αντρών. Σύμφωνα με την εντολή, μόνο για τους άρρενες υπήρχε η απαίτηση να συγκεντρώνονται για τις τρεις γιορτές του Ιεχωβά στον τόπο που εξέλεξε ο Θεός, μολονότι παρευρίσκονταν και γυναίκες. (Δευ 16:16) Η γυναίκα ήταν τελετουργικά «ακάθαρτη» για διπλάσιο χρόνο μετά τη γέννηση κοριτσιού από ό,τι μετά τη γέννηση αγοριού.—Λευ 12:2, 5.
Η Θέση της Γυναίκας. Στην αρχαιότητα, υπήρχαν περιστάσεις στις οποίες η γυναίκα φορούσε κάλυμμα στο κεφάλι για να δηλώσει υποταγή. (Γε 24:65) Πραγματευόμενος τη διευθέτηση της ηγεσίας στη Χριστιανική εκκλησία, ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι, αν κάποια γυναίκα προσεύχεται ή προφητεύει στην εκκλησία, λαβαίνοντας μια θέση την οποία ο Θεός έδωσε στον άντρα, θα πρέπει να φοράει κάλυμμα στο κεφάλι της. Όταν αναλαμβάνει να κάνει κάτι τέτοιο προσωρινά—λόγω του ότι δεν είναι παρών κανένας αφιερωμένος άρρενας Χριστιανός για να το κάνει ο ίδιος—ακόμη και αν έχει μακριά μαλλιά, η γυναίκα δεν πρέπει να προβάλλει το επιχείρημα ότι τα μακριά μαλλιά της αρκούν για να δηλώσουν την υποταγή της. Αντίθετα, θα πρέπει να καταδεικνύει με τις πράξεις της την υποτακτικότητά της και το γεγονός ότι αναγνωρίζει την ηγεσία του άντρα. Η Χριστιανή γυναίκα το κάνει αυτό φορώντας κάλυμμα στο κεφάλι ως «σημείο εξουσίας». Αυτό πρέπει να γίνεται «λόγω των αγγέλων», οι οποίοι παρατηρούν τις πράξεις της και ενδιαφέρονται για τη Χριστιανική εκκλησία την οποία και διακονούν. Φορώντας κάλυμμα στο κεφάλι όταν αυτό είναι απαραίτητο για πνευματικούς λόγους, η Χριστιανή γυναίκα αναγνωρίζει τη διευθέτηση του Θεού για την ηγεσία.—1Κο 11:5-16· Εβρ 1:14.
Αυτή η πρέπουσα θεοκρατική τάξη στην εκκλησία και στο θεσμό της οικογένειας δεν εμποδίζει τη γυναίκα να υπηρετεί τον Θεό ούτε παρακωλύει τις προσπάθειες που κάνει ώστε να φέρνει σε πέρας τις οικογενειακές της δραστηριότητες και ευθύνες. Της παρέχει πλήρη και Γραφική ελευθερία να υπηρετεί στη θέση της, ενώ ταυτόχρονα ευαρεστεί τον Θεό σε αρμονία με την αρχή: «Ο Θεός έχει θέσει τα μέλη στο σώμα, το καθένα από αυτά, όπως ευαρεστήθηκε». (1Κο 12:18) Πολλές γυναίκες των αρχαίων καιρών είχαν θαυμάσια προνόμια ενώ παράλληλα αναγνώριζαν την ηγεσία του άντρα και απολάμβαναν ευτυχισμένη και ικανοποιητική ζωή. Ανάμεσα σε αυτές ήταν η Σάρρα, η Ρεβέκκα, η Αβιγαία, καθώς επίσης Χριστιανές γυναίκες όπως η Πρίσκιλλα και η Φοίβη.
Ευθύνη. Η άσκηση της εξουσιοδοτημένης ηγεσίας παρέχει ορισμένα δικαιώματα, αλλά περιλαμβάνει επίσης καθήκοντα ή υποχρεώσεις. «Ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας» και έτσι έχει το δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις σχετικά με αυτήν και να ασκεί εξουσία σε αυτήν. (Εφ 5:23) Αλλά η ηγεσία του τον υποχρεώνει επίσης να αποδέχεται το καθήκον της φροντίδας για την εκκλησία, καθώς και να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις αποφάσεις του. Παρόμοια, ο σύζυγος, καθώς ασκεί την ηγεσία του, έχει ορισμένα δικαιώματα όσον αφορά τη λήψη των τελικών αποφάσεων και τη γενική επίβλεψη. Επιπρόσθετα, όμως, έχει το καθήκον να αποδέχεται την ευθύνη για την οικογένειά του. Έχει την πρωταρχική υποχρέωση να προμηθεύει τα απαραίτητα από υλική και πνευματική άποψη για το σπιτικό του.—1Τι 5:8.
Ο Χριστιανός άντρας πρέπει να ασκεί την ηγεσία του σοφά, αγαπώντας τη σύζυγό του όπως τον εαυτό του. (Εφ 5:33) Ο Ιησούς Χριστός ασκεί την ηγεσία του στη Χριστιανική εκκλησία με αυτόν τον τρόπο. (Εφ 5:28, 29) Ως κεφαλή των παιδιών του, ο πατέρας δεν πρέπει να τα παροξύνει, αλλά οφείλει να τα ανατρέφει «με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφ 6:4) Και ως ποιμένες του ποιμνίου του Θεού, οι “πρεσβύτεροι” στη Χριστιανική εκκλησία δεν πρέπει να καταδυναστεύουν τα «πρόβατα» του Θεού, αλλά να θυμούνται ότι οι ίδιοι υποτάσσονται στον Ιησού Χριστό και στον Ιεχωβά Θεό. (1Πε 5:1-4) Ο Ιησούς Χριστός ενεργεί ανέκαθεν σύμφωνα με την αρχή της ηγεσίας, κάνοντας φανερό ότι αναγνωρίζει πλήρως την ηγεσία του Πατέρα του με λόγια και με έργα. Ακόμη και αφού θα έχει κυβερνήσει τη γη χίλια χρόνια, θα αναγνωρίσει την παγκόσμια ηγεσία του Ιεχωβά με το να παραδώσει τη Βασιλεία στον Ιεχωβά, υποτασσόμενος «σε Εκείνον που υπέταξε τα πάντα σε αυτόν, ώστε να είναι ο Θεός τα πάντα για όλους». (1Κο 15:24-28· Ιωα 5:19, 30· 8:28· 14:28· Φλπ 2:5-8) Οι Χριστιανοί, ως ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, παραδέχονται και αυτοί την ύψιστη ηγεσία του Ιεχωβά, απευθύνοντας τις προσευχές τους σε αυτόν και αναγνωρίζοντάς τον ως Πατέρα και Θεό Παντοδύναμο.—Ματ 6:9· Απ 1:8· 11:16, 17· βλέπε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ· ΣΥΖΥΓΟΣ, Ο.