Ποιο Είναι το Κλειδί για την Πραγματική Χριστιανοσύνη;
ΣΗΜΕΡΑ, περισσότεροι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι ανήκουν στη Χριστιανοσύνη απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική ομάδα. Αλλά οι πεποιθήσεις αυτών των αυτοαποκαλούμενων Χριστιανών είναι αντιφατικές, οι ίδιοι δεν έχουν ενότητα και ακόμα μερικές φορές σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Ασφαλώς, πολλοί δεν είναι πραγματικοί Χριστιανοί. Ο Ιησούς είπε ότι στον καιρό μας πολλοί θα του έλεγαν «Κύριε, Κύριε», με άλλα λόγια θα ισχυρίζονταν ότι είναι Χριστιανοί, ωστόσο αυτός θα τους απαντούσε: «Ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». (Ματθαίος 7:21, 23) Φυσικά, κανένας μας δεν θα ήθελε να είναι ανάμεσα σ’ αυτούς! Τότε πώς μπορούμε να ξέρουμε αν είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί;
Το γεγονός είναι ότι χρειάζονται πολλά πράγματα για να είναι κάποιος πραγματικός Χριστιανός. Ο πραγματικός Χριστιανός πρέπει να έχει ισχυρή πίστη, επειδή «χωρίς . . . πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις [τον Θεό]». (Εβραίους 11:6) Αυτή η ισχυρή πίστη πρέπει να συνοδεύεται από δίκαια έργα. Ο μαθητής Ιάκωβος προειδοποίησε ότι «η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά». (Ιακώβου 2:26) Επιπλέον, ο Χριστιανός πρέπει να αναγνωρίζει την εξουσία του ‘πιστού και φρόνιμου δούλου’. (Ματθαίος 24:45-47) Αλλά το κλειδί για την πραγματική Χριστιανοσύνη είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτά τα πράγματα.
Ποιο είναι το κλειδί; Ο απόστολος Παύλος εξήγησε στην πρώτη του επιστολή στους Κορινθίους: «Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν. Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου δια να καυθώ [καυχηθώ, ΜΝΚ], αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι».—1 Κορινθίους 13:1-3.
Επομένως, η αγάπη είναι το κλειδί για την πραγματική Χριστιανοσύνη. Η πίστη, τα έργα και οι σωστές συναναστροφές είναι ζωτικά, απαραίτητα. Αλλά χωρίς αγάπη, η αξία τους δεν αναγνωρίζεται. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Βασικά, λόγω του είδους του Θεού που λατρεύουμε. Ο απόστολος Ιωάννης περιέγραψε τον Ιεχωβά, τον Θεό της αληθινής Χριστιανοσύνης, μ’ αυτά τα λόγια: «Ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννου 4:8) Ο Ιεχωβά Θεός έχει πολλές άλλες ιδιότητες, όπως είναι η δύναμη, η δικαιοσύνη και η σοφία, αλλά αφού πρωτίστως είναι ένας Θεός αγάπης, τι είδους άνθρωποι θα ήθελε να είναι οι λάτρεις του; Σίγουρα, άτομα που τον μιμούνται και καλλιεργούν την αγάπη.—Ματθαίος 5:44, 45, ΜΝΚ· 22:37-39.
Το Σωστό Κίνητρο
Ναι, η αγάπη κάνει τους Χριστιανούς να μοιάζουν στον Θεό που λατρεύουν. Αυτό σημαίνει ότι τα κίνητρά τους είναι παρόμοια με τα κίνητρα του Θεού. Ποιο κίνητρο πάνω απ’ όλα ήταν εκείνο που υποκίνησε τον Ιεχωβά Θεό να στείλει τον Ιησού στη γη για να μας δώσει την ευκαιρία να κερδίσουμε αιώνια ζωή; Η αγάπη. «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16) Ποιο, λοιπόν, πρέπει να είναι το κίνητρό μας στην εκτέλεση του θελήματος του Θεού; Και πάλι, η αγάπη. «Αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού».—1 Ιωάννου 5:3.
Είναι δυνατόν να υπηρετούμε τον Θεό με λάθος κίνητρο; Ναι. Ο Παύλος ανέφερε μερικά άτομα στον καιρό του, τα οποία υπηρετούσαν από φθόνο και αντιζηλία. (Φιλιππησίους 1:15-17, ΜΝΚ) Αυτό θα μπορούσε να συμβεί και σ’ εμάς. Ο κόσμος είναι πολύ ανταγωνιστικός, και αυτό το πνεύμα μπορεί να μας επηρεάσει. Ίσως να σκεφτόμαστε υπερήφανα ότι είμαστε καλύτεροι ομιλητές ή ικανοί να δίνουμε περισσότερα έντυπα από τους άλλους. Μπορεί να συγκρίνουμε τα προνόμιά μας υπηρεσίας μ’ αυτά που απολαμβάνει κάποιος άλλος και να δίνουμε μεγάλη σημασία στον εαυτό μας—ή να αισθανόμαστε φθόνο. Ένας πρεσβύτερος μπορεί να ανησυχεί τόσο για τη θέση εξουσίας που κατέχει, ώστε να παρεμποδίζει ένα νεότερο άντρα που έχει ικανότητες να κάνει πρόοδο. Η επιθυμία για προσωπικό κέρδος μπορεί να μας υποκινήσει να καλλιεργούμε φιλίες με πιο πλούσιους Χριστιανούς ενώ αγνοούμε τους πιο φτωχούς.
Αυτά τα πράγματα μπορεί να συμβούν επειδή είμαστε ατελείς. Ωστόσο, αν—όπως ο Ιεχωβά—κάνουμε την αγάπη το κύριο κίνητρό μας, θα αγωνιζόμαστε ενάντια σε τέτοιες τάσεις. Η ιδιοτέλεια, η επιθυμία να εξυψώνουμε τον εαυτό μας ή η αλαζονική υπερηφάνεια μπορεί να απωθήσουν την αγάπη, έτσι ώστε να μην ‘ωφελούμαστε ουδέν’.—Παροιμίαι 11:2· 1 Κορινθίους 13:3.
Αγάπη σ’ Έναν Ιδιοτελή Κόσμο
Ο Ιησούς είπε ότι οι ακόλουθοί του δεν θα ήταν ‘εκ του κόσμου’. (Ιωάννης 17:14) Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να καταπνιγούμε από την επιρροή του κόσμου που μας περιβάλλει; Η αγάπη θα μας βοηθήσει. Για παράδειγμα, σήμερα οι άνθρωποι ‘αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό’. (2 Τιμόθεον 3:4, ΜΝΚ) Ο Ιωάννης μάς προειδοποίησε να μην τους μοιάσουμε. Αυτός είπε: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου».—1 Ιωάννου 2:15, 16.
Όμως, δεν είναι εύκολο να απορρίψουμε εντελώς ‘την επιθυμία της σαρκός’ και ‘την επιθυμία των οφθαλμών’. Αυτά τα πράγματα γίνονται αγαπητά ακριβώς επειδή είναι τόσο ελκυστικά στη σάρκα μας. Επιπλέον, σήμερα είναι διαθέσιμες πολύ περισσότερες και ποικίλες απολαύσεις απ’ ό,τι στις μέρες του Ιωάννη, επομένως αν «η επιθυμία των οφθαλμών» ήταν πρόβλημα τότε, αυτό ισχύει ιδιαίτερα σήμερα.
Είναι ενδιαφέρον ότι πολλές από τις σύγχρονες απολαύσεις που προσφέρει ο κόσμος δεν είναι κακές αυτές καθαυτές. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να έχει κανείς ένα μεγάλο σπίτι, ένα όμορφο αυτοκίνητο, μια τηλεόραση ή ένα στερεοφωνικό συγκρότημα. Ούτε παραβαίνει κανένα Γραφικό νόμο το να κάνει κάποιος μεγάλα, ενδιαφέροντα ταξίδια και να απολαμβάνει συναρπαστικές διακοπές. Ποιο, λοιπόν, είναι το νόημα της προειδοποίησης του Ιωάννη; Πρώτα-πρώτα, αν αυτά τα πράγματα γίνουν πολύ σημαντικά για εμάς, αναπτύσσουν μέσα μας ένα πνεύμα ιδιοτέλειας, υλισμού και υπερηφάνειας. Και οι προσπάθειες που θα καταβάλουμε για να κερδίσουμε τα χρήματα ώστε να αποκτήσουμε αυτά τα πράγματα θα μπορούσαν να μας παρεμποδίσουν στην υπηρεσία μας στον Ιεχωβά. Ακόμα και το να απολαμβάνουμε αυτά τα πράγματα παίρνει χρόνο, και ενώ ένας λογικός βαθμός ανάπαυσης φέρνει αναζωογόνηση, ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, αν λάβουμε υπόψη μας την υποχρέωση που έχουμε να μελετάμε την Αγία Γραφή, να συναθροιζόμαστε με τους συγχριστιανούς μας για λατρεία και να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας.—Ψαλμός 1:1-3· Ματθαίος 24:14· 28:19, 20· Εβραίους 10:24, 25.
Σ’ αυτόν τον υλιστικό αιώνα, χρειάζεται αποφασιστικότητα για να ‘θέτουμε πρώτη τη Βασιλεία του Θεού’ και να αρνούμαστε ‘να χρησιμοποιούμε αυτόν τον κόσμο στο πλήρες’. (Ματθαίος 6:33· 1 Κορινθίους 7:31, ΜΝΚ) Η ισχυρή πίστη θα μας βοηθήσει. Αλλά ιδιαίτερα, η γνήσια αγάπη για τον Ιεχωβά και για τους πλησίον μας θα μας ενισχύσει ώστε να αντισταθούμε στα θέλγητρα που, αν και δεν είναι εσφαλμένα αυτά καθαυτά, μπορεί να μας εμποδίζουν από το να ‘επιτελούμε πλήρως τη διακονία μας’. (2 Τιμόθεον 4:5, ΜΝΚ) Χωρίς τέτοια αγάπη, η διακονία μας μπορεί εύκολα να υποβιβαστεί σε μια εικονική προσπάθεια.
Αγάπη Μέσα στην Εκκλησία
Ο Ιησούς εξήρε τη σπουδαιότητα της αγάπης όταν είπε: «Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθηταί μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπην μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:35, ΚΔΤΚ) Γιατί θα δαπανούσαν οι πρεσβύτεροι τόσο πολύ χρόνο ποιμαίνοντας και βοηθώντας τους συγχριστιανούς τους αν δεν τους αγαπούσαν; Γιατί θα ανέχονταν οι αδελφοί στην εκκλησία τις αδυναμίες των συγχριστιανών τους—συμπεριλαμβανομένων και των πρεσβυτέρων—αν όχι από αγάπη; Η αγάπη υποκινεί τους Χριστιανούς να βοηθούν ο ένας τον άλλον με υλικό τρόπο όταν ακούνε ότι κάποιοι έχουν ανάγκη. (Πράξεις 2:44, 45) Σε καιρό διωγμού, οι Χριστιανοί προστατεύουν ο ένας τον άλλον και μάλιστα πεθαίνουν ο ένας για τον άλλον. Γιατί; Από αγάπη.—Ιωάννης 15:13.
Μερικές φορές, οι μεγαλύτερες αποδείξεις της αγάπης εμφανίζονται σε μικρά πράγματα. Έναν πρεσβύτερο, ο οποίος βρίσκεται ήδη κάτω από πίεση από το βαρύ φόρτο της εργασίας που έχει να κάνει, μπορεί να τον πλησιάσει κάποιος συγχριστιανός του και να αναφέρει ξανά ένα παράπονο που φαίνεται αρκετά ασήμαντο στον πρεσβύτερο. Μήπως πρέπει να θυμώσει ο πρεσβύτερος; Αντί να επιτρέψει σ’ αυτό να γίνει αιτία για διχασμό, φέρεται με υπομονή και με καλοσύνη στον αδελφό του. Συζητούν το θέμα μαζί και αυτό ενισχύει επίσης τη φιλία τους. (Ματθαίος 5:23, 24· 18:15-17) Αντί να επιμένει ο καθένας στα δικαιώματά του, όλοι πρέπει να προσπαθούν να καλλιεργήσουν τη μεγαλοψυχία που σύστησε ο Ιησούς με το να είναι πρόθυμοι να συγχωρήσουν τους αδελφούς τους ‘εβδομήντα εφτά φορές’. (Ματθαίος 18:21, 22, ΜΝΚ) Γι’ αυτό, οι Χριστιανοί καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να ντυθούν με την αγάπη ‘που είναι τέλειος δεσμός ενότητας’.—Κολοσσαείς 3:14, ΜΝΚ.
Πώς να Κάνουμε πιο Ένθερμη την Αγάπη μας ο Ένας για τον Άλλον
Ναι, η αγάπη είναι το σωστό κίνητρο για να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Η αγάπη θα μας ενισχύσει για να κρατηθούμε αποχωρισμένοι από τον κόσμο, και η αγάπη θα εξασφαλίσει ότι η εκκλησία θα παραμείνει αληθινά Χριστιανική. Αν και δεν μειώνει την αξία της αποδοτικότητας, θα βοηθήσει αυτούς που έχουν εξουσία να μη σκέφτονται τόσο πολύ την αποδοτικότητα ώστε να ξεχνούν την καλοσύνη και την πραότητα στις σχέσεις τους με τους άλλους. Η αγάπη μάς βοηθάει όλους ‘να είμαστε υπάκουοι σ’ εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία . . . και να είμαστε υποτακτικοί’.—Εβραίους 13:17, ΜΝΚ.
Ο απόστολος Πέτρος μάς πρότρεψε να έχουμε «ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην» επειδή ‘η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών’. (1 Πέτρου 4:8) Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και έτσι έχει την έμφυτη ικανότητα να αγαπάει. Αλλά το είδος της αγάπης για το οποίο συζητάμε εδώ απαιτεί κάτι περισσότερο. Στην πραγματικότητα, είναι ο κύριος καρπός του πνεύματος του Θεού. (Γαλάτας 5:22) Επομένως, για να καλλιεργούμε αγάπη, πρέπει να εκθέτουμε τον εαυτό μας στην επιρροή του πνεύματος του Θεού. Πώς; Με το να μελετάμε την Αγία Γραφή, η οποία είναι εμπνευσμένη από το πνεύμα του Ιεχωβά. (2 Τιμόθεον 3:16) Με το να προσευχόμαστε ώστε το πνεύμα του Ιεχωβά να ενισχύσει την αγάπη μας για τον Ιεχωβά και για τους αδελφούς μας. Και με το να συναναστρεφόμαστε με τη Χριστιανική εκκλησία, όπου το πνεύμα ρέει ελεύθερα.
Χρειάζεται επίσης να εξετάζουμε τον εαυτό μας ώστε να διακρίνουμε κάθε άστοργη πράξη ή σκέψη που μπορεί να κάνουμε. Να θυμάστε, η αγάπη είναι ιδιότητα της καρδιάς, και «η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη». (Ιερεμίας 17:9) Παρ’ όλη τη βοήθεια που δίνει ο Ιεχωβά, μερικές φορές θα ενεργήσουμε με άστοργο τρόπο. Μπορεί να μιλήσουμε με αδικαιολόγητη σκληρότητα σ’ ένα συγχριστιανό ή μπορεί να εξαγριωθούμε και να προσβληθούμε για κάτι που ειπώθηκε. Επομένως, θα κάνουμε καλά να επαναλαμβάνουμε την προσευχή του Δαβίδ: «Δοκίμασόν με [Ερεύνησε πλήρως μέσα μου, ΜΝΚ], Θεέ, και γνώρισον την καρδίαν μου· εξέτασόν με και μάθε τους στοχασμούς μου· και ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον».—Ψαλμός 139:23, 24.
Όπως λέει η Αγία Γραφή, ‘η αγάπη ποτέ δεν αποτυγχάνει’. (1 Κορινθίους 13:8, ΜΝΚ) Αν εξασκούμε την αγάπη προς τους άλλους, δεν θα βρεθούμε ελλιπείς σε καιρούς δοκιμασίας. Η αγάπη που υπάρχει ανάμεσα στο λαό του Θεού συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στον πνευματικό παράδεισο που υπάρχει σήμερα. Μόνο αυτοί που αγαπούν τους άλλους ένθερμα από καρδιάς θα βρουν απόλαυση ζώντας στο νέο κόσμο. Συνεπώς, να μιμείστε τον Ιεχωβά στην εκδήλωση τέτοιας αγάπης και έτσι να ενισχύετε το δεσμό της ενότητας. Να καλλιεργείτε την αγάπη και θα αποκτήσετε το κλειδί για την πραγματική Χριστιανοσύνη.