Κεφάλαιο 21

Η Θεοκρατία Θριαμβεύει Επί Όλων των Εθνών

 1. Αντί της εκπλήρωσης του τελευταίου κεφαλαίου της προφητείας του Ζαχαρία, τι υπέστη η Ιερουσαλήμ και το Όρος των Ελαιών το 70 Κ.Χ.;

ΑΠΟ θύμα διεθνούς επίθεσης γίνεται θρησκευτικό κέντρο στο οποίο στρέφονται όλα τα έθνη​—⁠αυτό είναι το θέμα του περίφημου τελικού κεφαλαίου της προφητείας του Ζαχαρία! Αυτή η θαυμαστή μεταμόρφωση δεν έλαβε χώρα στην περίπτωση της επίγειας Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ. Εκείνο το έτος, τα πόδια που στάθηκαν πάνω στο Όρος των Ελαιών, το οποίο δεσπόζει στα ανατολικά της Ιερουσαλήμ, ήταν τα πόδια της Δέκατης Λεγεώνας, μιας από τις τέσσερις ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον στρατηγό Τίτο που είχαν περικυκλώσει την καταδικασμένη πόλη. Δεν πήγε εξορία η μισή πόλη, αλλά η πόλη ολόκληρη και ο ναός της καταστράφηκαν, 1.100.000 Ιουδαίοι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης και 97.000 Ιουδαίοι επιζώντες οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι και διασκορπίστηκαν στα πέρατα της γης, «σε όλα τα έθνη». (Λουκάς 21:​20⁠-⁠24) Ασφαλώς, αυτά τα γεγονότα δεν αποτελούσαν εκπλήρωση της προφητείας του Υψίστου Θεού, προφητείας που προκαλεί σφίξιμο στην καρδιά και αναφέρεται στα εδάφια Ζαχαρίας 14:​1⁠-⁠4:

 2. Σύμφωνα με τα εδάφια Ζαχαρίας 14:​1⁠-⁠4, ποιοι επρόκειτο να συγκεντρωθούν εναντίον της Ιερουσαλήμ, θα καταστρεφόταν άραγε η πόλη, και τίνος τα πόδια θα στέκονταν πάνω στο Όρος των Ελαιών;

² «Δες! Έρχεται ημέρα, που ανήκει στον Ιεχωβά, κατά την οποία τα λάφυρα που πάρθηκαν από εσένα θα διαμοιραστούν στο μέσο σου. Και θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη εναντίον της Ιερουσαλήμ για τον πόλεμο· και η πόλη θα καταληφθεί και τα σπίτια θα λαφυραγωγηθούν και οι γυναίκες θα βιαστούν. Και η μισή πόλη θα πάει στην εξορία· όσοι, όμως, απομείνουν από το λαό δεν θα εκκοπούν από την πόλη. Και ο Ιεχωβά θα εξέλθει και θα πολεμήσει ενάντια σε εκείνα τα έθνη όπως την ημέρα του πολέμου του, την ημέρα της μάχης. Και τα πόδια του θα σταθούν εκείνη την ημέρα πάνω στο βουνό των ελαιόδεντρων που βρίσκεται μπροστά από την Ιερουσαλήμ, στα ανατολικά· και το βουνό των ελαιόδεντρων θα σκιστεί στη μέση, από εκεί που ανατέλλει ο ήλιος και μέχρι τη δύση. Θα υπάρξει μια πολύ μεγάλη κοιλάδα· και το μισό βουνό θα μετατοπιστεί προς το βορρά και το άλλο μισό προς το νότο».

 3. Πού αναφέρεται η θηλυκού γένους εβραϊκή αντωνυμία «εσένα», και επομένως ποια ερωτήματα εγείρει αυτό;

³ Στο εβραϊκό κείμενο, η αντωνυμία «εσένα» που χρησιμοποιείται στα συγκλονιστικά αυτά λόγια της προφητείας είναι γένους θηλυκού, και επομένως αναφέρεται στην πόλη. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν αναφέρεται στην επίγεια πόλη της Ιερουσαλήμ​—⁠ούτε στην πόλη που υπήρχε στις ημέρες των αποστόλων του Ιησού ούτε στην πόλη που υπάρχει σήμερα, στον εικοστό αιώνα. Αυτά τα θεϊκά λόγια απευθύνονται σε μια ανώτερη πόλη, σε «μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ», την οποία έχει πλησιάσει η Χριστιανική εκκλησία των πνευματικών Ισραηλιτών. (Εβραίους 12:​22) Αλλά πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Πώς είναι δυνατόν να συγκεντρώσει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων όλα τα επίγεια έθνη εναντίον της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”, να καταληφθεί εκείνη η πόλη από αυτά, να λαφυραγωγηθούν τα σπίτια της, να βιαστούν οι γυναίκες της και να πάει στην εξορία η μισή πόλη;

 4. Πώς αποκάλεσε ο Ιησούς την Ιερουσαλήμ στην Επί του Όρους Ομιλία του, και ποιο δικαίωμά της αποποιήθηκε η επίγεια Ιερουσαλήμ όταν εκείνος μπήκε θριαμβευτικά σε αυτήν;

⁴ Ας αναλογιστούμε τι αντιπροσώπευε η αρχαία Ιερουσαλήμ μέχρι τις ημέρες των αποστόλων του Χριστού. Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού στην Επί του Όρους Ομιλία: «Μην ορκίζεστε καθόλου, ούτε στον ουρανό, επειδή είναι ο θρόνος του Θεού, . . . ούτε στην Ιερουσαλήμ, επειδή είναι η πόλη του μεγάλου Βασιλιά». (Ματθαίος 5:​34, 35) Μέχρι το 607 Π.Κ.Χ., ο “θρόνος του Ιεχωβά” βρισκόταν εκεί στην Ιερουσαλήμ ως ένας κατά γράμμα θρόνος όπου καθόταν ένας χρισμένος βασιλικός απόγονος του Δαβίδ, με τον οποίο ο Ιεχωβά είχε κάνει διαθήκη για μια αιώνια βασιλεία στην οικογενειακή του γραμμή. Το έτος 33 Κ.Χ., όταν ο Ιησούς, ο χρισμένος με το πνεύμα απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ, μπήκε στην Ιερουσαλήμ με μια θριαμβευτική πομπή, η πόλη αυτή δεν τον δέχτηκε ως Βασιλιά. Με αυτόν τον τρόπο η επίγεια Ιερουσαλήμ αποποιήθηκε το δικαίωμα που διατηρούσε να έχει τον Μόνιμο Κληρονόμο του Βασιλιά Δαβίδ καθισμένο σε βασιλικό θρόνο μέσα σε αυτήν. Το Ανώτατο Δικαστήριό της, το Σάνχεδριν, θανάτωσε τον Ιησού Χριστό πάνω σε ένα ξύλο εκτέλεσης, έξω ακριβώς από τα τείχη της Ιερουσαλήμ.​—⁠Ματθαίος 21:​1⁠-⁠43.

 5. Με ποιον τρόπο δεν έμεινε ανεκπλήρωτη η υπόσχεση του Θεού για μια αιώνια βασιλεία στη γραμμή του Δαβίδ εξαιτίας του βίαιου θανάτου του Ιησού;

⁵ Μήπως επρόκειτο να μείνει ανεκπλήρωτη η θεϊκή υπόσχεση για μια αιώνια βασιλεία στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ επειδή ο χρισμένος με το πνεύμα Μόνιμος Κληρονόμος του Δαβίδ θανατώθηκε με αυτόν το βίαιο τρόπο; Αυτό θα ήταν αδύνατον! Οι άπιστοι Ιουδαίοι, καθοδηγούμενοι από τους θρησκευτικούς ποιμένες τους, θεώρησαν τον Ιησού ψευδόχριστο. Αλλά δεν ήταν έτσι τα πράγματα! Διότι την τρίτη ημέρα ο Παντοδύναμος Θεός του ουρανού έκανε κάτι που ήταν ανθρωπίνως αδύνατον. Ήγειρε από τους νεκρούς τον πραγματικό Μόνιμο Κληρονόμο του Βασιλιά Δαβίδ, χωρίς να του δώσει πίσω το σάρκινο σώμα του το οποίο είχε γίνει παντοτινή θυσία, αλλά δίνοντάς του πνευματική φύση, τη «θεϊκή φύση», ντυμένη με αθανασία. Αυτό είναι και το νόημα των ακόλουθων λόγων του Χριστιανού αποστόλου Πέτρου: «Ακόμη και ο Χριστός πέθανε μία φορά για πάντα σχετικά με αμαρτίες, ένας δίκαιος για αδίκους, για να σας οδηγήσει στον Θεό, καθώς θανατώθηκε ως σάρκα, αλλά ζωοποιήθηκε ως πνεύμα».​—⁠1 Πέτρου 3:​18· 2 Πέτρου 1:​4· 1 Κορινθίους 15:​42⁠-⁠45, 53, 54.

 6. (α) Σε τίνος την παρουσία αναλήφθηκε ο αναστημένος Ιησούς, και τι έκανε εκεί; (β) Πώς έδειξαν τα όσα είπε ο απόστολος Πέτρος στους απορημένους Ιουδαίους την Πεντηκοστή ότι το δικαίωμα που διατηρούσε η επίγεια Ιερουσαλήμ να έχει το θρόνο του Ιεχωβά είχε μεταβιβαστεί αλλού;

⁶ Έπειτα από σαράντα ημέρες, αυτός ο μεταμορφωμένος πια Ιησούς Χριστός αναλήφθηκε από το Όρος των Ελαιών που βρισκόταν στα ανατολικά της Ιερουσαλήμ και μετέβη στην αόρατη ουράνια παρουσία του Ιεχωβά Θεού, όπου παρουσίασε στον Ανώτατο Κριτή την εξιλεωτική αξία της τέλειας ανθρώπινης θυσίας του. Δέκα ημέρες αργότερα, στις 6 Σιβάν του 33 Κ.Χ., δηλαδή στη γιορτή της Πεντηκοστής, ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον Ιησού Χριστό, τον Γιο του που είχε επιστρέψει, για να εκχύσει το άγιο πνεύμα στον απόστολο Πέτρο και σε άλλους εκατό και πλέον μαθητές που περίμεναν συγκεντρωμένοι σε ένα ανώγειο στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Ως αποτέλεσμα, υπό την επίδραση της δυναμικής ενέργειας αυτού του εκχυθέντος πνεύματος ο απόστολος Πέτρος είπε σε ένα πλήθος χιλιάδων απορημένων Ιουδαίων: «Συνεπώς, ας γνωρίζει με βεβαιότητα όλος ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός τον έκανε και Κύριο και Χριστό, αυτόν τον Ιησού τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο». (Πράξεις 1:​12⁠-⁠15· 2:​1⁠-⁠36) Αυτά τα λόγια σήμαιναν ότι το δικαίωμα που διατηρούσε η επίγεια Ιερουσαλήμ να έχει το συμβολικό θρόνο του Ιεχωβά, όπου θα καθόταν ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλιά Δαβίδ, είχε πλέον μεταβιβαστεί στην «πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ».​—⁠Ματθαίος 21:​42⁠-⁠44.

 7. Λαβαίνοντας υπόψη το ποια Ιερουσαλήμ περιλαμβάνεται, τι ερωτήματα εγείρονται ως προς την εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 14:2;

⁷ Κανένα από τα έθνη της γης, ούτε το Ιουδαϊκό ούτε τα μη Ιουδαϊκά, δεν μπορεί να εκθρονίσει τον Ιησού Χριστό από τη βασιλική του έδρα στην «ουράνια Ιερουσαλήμ». Ούτε μπορεί κάποιο έθνος ή συγκέντρωση εθνών να αιχμαλωτίσει την «ουράνια Ιερουσαλήμ» και να τη λαφυραγωγήσει. Πώς μπορεί, λοιπόν, να εφαρμοστεί η προφητεία του εδαφίου Ζαχαρίας 14:​2 στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» και να βρει εκπλήρωση σε αυτήν; Πώς έχει εκπληρωθεί, αν έχει γίνει αυτό, στην περίπτωση της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”; Και αν έχει πράγματι εκπληρωθεί, πότε έλαβε χώρα αυτή η εκπλήρωση;

8, 9. (α) Σε ποια χρονική περίοδο εφάρμοσε ο ίδιος ο Ιεχωβά την προφητεία, πότε άρχισε αυτή η χρονική περίοδος, και γιατί; (β) Ποια ανακοίνωση ακούστηκε στον ουρανό σε επιβεβαίωση αυτού του γεγονότος;

⁸ Θα πρέπει και πάλι να θυμηθούμε ότι ο προφήτης, ο ίδιος ο Θεός, εφάρμοσε την προφητεία στην ημέρα που «έρχεται . . . , που ανήκει στον Ιεχωβά». (Ζαχαρίας 14:​1) Αυτή η θεαματική ημέρα, η ημέρα του Ιεχωβά, έχει ήδη έρθει. Το εδάφιο Ζαχαρίας 14:​3 προλέγει ότι την ημέρα του Ιεχωβά θα τη σημαδέψει το γεγονός ότι Εκείνος θα μάχεται, θα πολεμάει· οπότε αυτή η μνημειώδης ημέρα κατά την οποία ο Ιεχωβά θα παρουσιαστεί μια ακόμη φορά σε όλα τα έθνη ως Πολεμιστής θα πρέπει να είναι η ημέρα που θα σημαδευτεί από τον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου». Το ζήτημα για το οποίο θα διεξαχθεί αυτός ο πόλεμος θα διευθετηθεί στην επιτακτική παγκόσμια κατάσταση που “στην εβραϊκή ονομάζεται Αρ⁠-⁠Μαγεδών”. Μπορούμε ήδη να δούμε όλα τα πολιτικά έθνη να συγκεντρώνονται υπό διαβολική καθοδήγηση σε εκείνη την τοποθεσία για την αναπόφευκτη αυτή αναμέτρηση. (Αποκάλυψη 16:​13⁠-⁠16) Επομένως, εκείνη η «ημέρα, που ανήκει στον Ιεχωβά», άρχισε το 1914 Κ.Χ., στο τέλος των “προσδιορισμένων καιρών των εθνών”, γύρω στις 4/5 Οκτωβρίου εκείνου του έτους. Τότε έλαβε χώρα η “γέννηση” της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά, της Χριστιανικής βασιλείας του Ιεχωβά, στους ουρανούς. Και τότε θα μπορούσε να ακουστεί εκεί η ακόλουθη ανακοίνωση:

⁹ «Η βασιλεία του κόσμου έγινε βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του, και αυτός θα βασιλέψει στους αιώνες των αιώνων».​—⁠Αποκάλυψη 11:15.

10. Επίσης, με αφορμή αυτό το γεγονός, τι έλεγαν οι φωνές όσων υποστήριζαν την παγκόσμια βασιλεία του Κυρίου Ιεχωβά και του Χριστού του;

¹⁰ Τότε θα μπορούσαν να ακουστούν οι φωνές όσων υποστήριζαν την παγκόσμια εκείνη βασιλεία του Κυρίου μας Ιεχωβά και του Χριστού του, οι οποίοι έλεγαν: «Σε ευχαριστούμε Ιεχωβά Θεέ, Παντοδύναμε, Εσύ που είσαι και που ήσουν, επειδή πήρες τη μεγάλη σου δύναμη και άρχισες να βασιλεύεις. Αλλά τα έθνη οργίστηκαν, και ήρθε η οργή σου και ο προσδιορισμένος καιρός για να κριθούν οι νεκροί και για να δώσεις την ανταμοιβή τους στους δούλους σου τους προφήτες και στους αγίους και σε εκείνους που φοβούνται το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και για να καταστρέψεις εκείνους που καταστρέφουν τη γη».​—⁠Αποκάλυψη 11:​16⁠-⁠18· 12:​1⁠-⁠10.

11. Πίστευαν τα έθνη ότι οι καιροί των εθνών θα έληγαν το 1914 Κ.Χ. όπως είχε προβλεφθεί, και ποιος ήταν ένας κύριος λόγος για τη στάση τους αυτή;

¹¹ Επί τρεις και πλέον δεκαετίες επιδιδόταν στα έθνη η ειδοποίηση ότι οι «προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» θα έληγαν το φθινόπωρο του 1914 Κ.Χ. (Λουκάς 21:​24) Τα έθνη δεν πίστευαν ότι εκείνοι οι «προσδιορισμένοι καιροί», κατά τους οποίους κυβερνούσαν ολόκληρη τη γη χωρίς διακοπή και οι οποίοι είχαν αρχίσει το έτος 607 Π.Κ.Χ., θα έληγαν πράγματι το 1914 Κ.Χ. Γιατί; Ένας λόγος ήταν ότι σύσσωμος ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου, οι ιερείς και οι κήρυκες των εκκλησιών του, δεν πίστευε κάτι τέτοιο, γι’ αυτό και δεν το κήρυττε. Γελοιοποιούσε και χλεύαζε το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, του οποίου τα μέλη, ως Διεθνείς Σπουδαστές της Αγίας Γραφής, έστρεφαν την προσοχή στο χρονοδιάγραμμα της Αγίας Γραφής και διακήρυτταν ότι οι «καιροί των Εθνών» θα έληγαν το 1914 σηματοδοτώντας την έναρξη ενός άνευ προηγουμένου καιρού αναστάτωσης για όλα τα έθνη. Ωστόσο, οι συντριπτικές αποδείξεις που έχουν συγκεντρωθεί από το κοσμοϊστορικό εκείνο έτος και έπειτα πιστοποιούν ότι ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου είχε άδικο. Οι καιροί των εθνών έληξαν πράγματι τότε.

12. Σε τι δεν μπορούσαν να επιτεθούν απευθείας τα έθνη, και γι’ αυτό σε τι επιτέθηκαν, εκφράζοντας έτσι ποιο συναίσθημα;

¹² Αψηφώντας τις αποδείξεις που είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται από το 1914 και έπειτα, τα έθνη δεν θέλησαν να πιστέψουν ή δεν επέλεξαν να πιστέψουν ότι το διάστημα της θητείας τους στην παγκόσμια εξουσία, κατά το οποίο δεν είχαν καμιά αντίδραση από κάποια Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, είχε λήξει. Δεν μπορούσαν να αντιστρέψουν ό,τι είχε συμβεί στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» εκείνο το έτος. Δεν μπορούσαν να επιτεθούν απευθείας σε εκείνη την αόρατη ουράνια πόλη και στον Μεσσιανικό Βασιλιά της, τον Ιησού Χριστό. Μπορούσαν, όμως, να επιτεθούν σε αυτό που την εκπροσωπούσε εδώ στη γη. Μπορούσαν να επιτεθούν στο χρισμένο υπόλοιπο της “εκκλησίας των πρωτοτόκων που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς”. Μπορούσαν να επιτεθούν σε αυτό το υπόλοιπο των “πρεσβευτών που αναπληρώνουν τον Χριστό”, οι οποίοι επέδιδαν στα έθνη την ειδοποίηση ότι οι καιροί των εθνών είχαν λήξει το 1914. Μπορούσαν να επιτεθούν σε αυτό το υπόλοιπο εκείνων που είναι «κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι όμως με τον Χριστό». (Εβραίους 12:​22, 23· 2 Κορινθίους 5:​20· Εφεσίους 6:​20· Ρωμαίους 8:​16, 17) Αυτό ακριβώς και έκαναν τα έθνη μέσα στη δίνη του πολέμου. Το εδάφιο Αποκάλυψη 11:​18 είχε προείπει: «Τα έθνη οργίστηκαν». Αυτή την οργή τους την εξέφρασαν διώκοντας το χρισμένο υπόλοιπο.

13. Τα έθνη επιτίθονταν στην ουσία εναντίον της “ουράνιας Ιερουσαλήμ” εξαιτίας ποιων πνευματικών χαρακτηριστικών του υπό επίθεση χρισμένου υπολοίπου, και πότε νόμισαν τα έθνη ότι είχαν “καταλάβει την πόλη”;

¹³ Αυτό που έκαναν τα έθνη στο υπόλοιπο των πρεσβευτών της Βασιλείας, των κληρονόμων της Βασιλείας οι οποίοι ήταν καταγραμμένοι στους ουρανούς, ήταν σαν να το έκαναν στην «ουράνια Ιερουσαλήμ», όπου τα μέλη του χρισμένου υπολοίπου έχουν την «υπηκοότητά» τους. (Φιλιππησίους 3:​20) Τα έθνη άρχισαν να μάχονται όχι μόνο το χρισμένο υπόλοιπο αλλά και όλα όσα εκπροσωπούσε αυτό και κήρυττε. Ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος δεν το απέτρεψε αυτό, γιατί το είχε προείπει. (Ζαχαρίας 14:​1, 2) Είχε προείπει: «Η πόλη θα καταληφθεί». Έγινε αυτό; Έγινε σε ό,τι αφορά το χρισμένο υπόλοιπο που την εκπροσωπούσε. Πολλά από τα μέλη του χρισμένου υπολοίπου τέθηκαν υπό περιορισμό σε στρατιωτικές ή πολιτικές φυλακές. Αλλά τα έθνη πίστεψαν ότι είχαν όντως “καταλάβει” την πνευματική «πόλη» όταν την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1918 συνέλαβαν εφτά εξέχοντα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος του χρισμένου υπολοίπου και έπειτα από συνοπτικές διαδικασίες τους φυλάκισαν σε μια ομοσπονδιακή φυλακή της Ατλάντας, στη Γεωργία των Η.Π.Α.a

14. Είχαν κάποια σημασία, σε σχέση με την εκπλήρωση των εδαφίων Ζαχαρίας 14:​1⁠-⁠4, τα όσα συνέβησαν στην επίγεια Ιερουσαλήμ τα έτη 1917, 1948 και 1967 Κ.Χ., και γιατί απαντάτε έτσι;

¹⁴ Λίγους μήνες νωρίτερα, η κατάληψη της Ιερουσαλήμ στην Παλαιστίνη από τον Βρετανό στρατηγό Άλενμπι, τα στρατεύματα του οποίου προέλασαν στην Ιερουσαλήμ στις 10 Δεκεμβρίου 1917, την επομένη της παράδοσής της, δεν είχε καμιά σχέση με την εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 14:​2. Η επίγεια Ιερουσαλήμ καταλήφθηκε και αποσπάστηκε από την κυριαρχία των Ισλαμιστών Τούρκων, οι οποίοι ασφαλώς δεν λατρεύουν τον Θεό που ονομάζεται Ιεχωβά. Ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά είχε αποφασίσει την καταστροφή της επίγειας Ιερουσαλήμ των Ιουδαίων, και ούτε πριν από την καταστροφή της το 70 Κ.Χ. ούτε έπειτα από αυτήν έδωσε στο λαό του εξουσιοδότηση να ανοικοδομήσει την επίγεια αυτή πόλη. Αυτό που είχε τώρα πραγματική και πρωταρχική σημασία για αυτόν ήταν η ανώτερη Ιερουσαλήμ, η «ουράνια Ιερουσαλήμ». Στην περίπτωση, λοιπόν, της επίγειας Ιερουσαλήμ, η οποία ανοικοδομήθηκε το δεύτερο αιώνα από μη Ιουδαϊκά, ή αλλιώς Εθνικά, χέρια, τα όσα της συνέβησαν το 1917 Κ.Χ. ή το 1948 Κ.Χ. ή το 1967 Κ.Χ. δεν είχαν καμιά σημασία ούτε και είχαν σχέση με την εκπλήρωση των εδαφίων Ζαχαρίας 14:​1⁠-⁠4.

15. Παράλληλα με τις φυλακίσεις, τι άλλο σημειώθηκε στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το οποίο αντιστοιχούσε με την κακομεταχείριση των κατοίκων της «Ιερουσαλήμ» που είχε καταληφθεί;

¹⁵ Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, εκτός από τη φυλάκιση σε πολιτικές και στρατιωτικές φυλακές, διαδεδομένες ήταν επίσης οι οχλαγωγίες και η κακομεταχείριση των μελών του χρισμένου υπολοίπου το οποίο εκπροσωπούσε την «ουράνια Ιερουσαλήμ». Επιπλέον καταστράφηκε και μεγάλο μέρος της περιουσίας τους. (Βλέπε Ο Χρυσούς Αιών, Αρ. 27 [στην αγγλική], με ημερομηνία 29 Σεπτεμβρίου 1920 και θέμα «“Στενοχωρία Εθνών”: Η Αιτία, η Προειδοποίηση, η Λύση».) Η αντιχριστιανική αδικία και κτηνωδία που εκδηλώθηκαν με αυτόν τον τρόπο αντιστοιχούσαν με όσα είχαν προλεχθεί στα εδάφια Ζαχαρίας 14:1, 2: «Η πόλη θα καταληφθεί και τα σπίτια θα λαφυραγωγηθούν και οι γυναίκες θα βιαστούν».

16. (α) Πώς πήγαν σε εξορία μερικοί σύμφωνα με ό,τι είχε προλεχθεί; (β) Πώς διαμοιράστηκαν τα «λάφυρα» της πόλης στο μέσο της σύμφωνα με την προφητεία;

¹⁶ Αναμφίβολα, αυτός ο διωγμός απομάκρυνε από το χρισμένο υπόλοιπο πολλά από τα μέλη του, και έτσι ο εχθρός τούς οδήγησε σε πνευματική εξορία όπως είχε προλεχθεί: «Και η μισή πόλη θα πάει στην εξορία». Τι μπορούμε να πούμε για το άλλο σημείο της προφητείας: «Τα λάφυρα που πάρθηκαν από εσένα θα διαμοιραστούν στο μέσο σου»; Αυτό που επιδίωκαν οι επιτιθέμενοι ήταν να λαφυραγωγήσουν το χρισμένο υπόλοιπο, αρπάζοντας τον πλούτο της επιρροής και της απήχησης που είχε το υπόλοιπο εξ ονόματος της εγκαθιδρυμένης πλέον βασιλείας του Θεού. Οι επιτιθέμενοι το έκαναν αυτό με το να θέσουν υπό απαγόρευση τα έντυπά τους και να καταπνίξουν τις δραστηριότητές τους ως πρεσβευτών της Βασιλείας.

17. Ποιοι αποδείχτηκε ότι ήταν αυτοί που “απέμειναν”, για τους οποίους είχε προφητευτεί: «Δεν θα εκκοπούν από την πόλη»;

¹⁷ Ωστόσο, μια πιστή μερίδα του χρισμένου υπολοίπου αρνήθηκε να απομακρυνθεί, να εξοριστεί, από τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού η οποία είχε πλέον εγκαθιδρυθεί στην «ουράνια Ιερουσαλήμ», όση και αν ήταν η κακοπαράσταση, η εναντίωση και ο διωγμός που υπέστη στα χέρια των επιτιθέμενων. Σε αυτά τα άτομα αναφέρεται η προφητεία όταν λέει: «Όσοι, όμως, απομείνουν από το λαό δεν θα εκκοπούν από την πόλη». Αυτοί είναι, λοιπόν, όσοι επέζησαν από τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, τον οποίο οι εχθροί χρησιμοποίησαν ως μια θαυμάσια ευκαιρία για να επιτεθούν στο χρισμένο υπόλοιπο και να του αρπάξουν το προνόμιο που είχε να πρεσβεύει τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά.

18. Μήπως η επίθεση στην οποία προέβησαν τα συγκεντρωμένα έθνη κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου ήταν η τελευταία επίθεση που γινόταν σε εκπλήρωση της προφητείας, και τι αποδεικνύει ήδη το αν είχαν έτσι τα πράγματα ή όχι;

¹⁸ Παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι με τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου η προφητεία είχε εκπληρωθεί στο πλήρες και ότι τα συγκεντρωμένα έθνη δεν επρόκειτο να προβούν σε περαιτέρω μαζικές επιθέσεις. Η «ουράνια Ιερουσαλήμ» εξακολουθούσε να υπάρχει και είχε ένα αφοσιωμένο υπόλοιπο όσιων εκπροσώπων στη γη, στους οποίους ήταν εμπιστευμένα τα επίγεια συμφέροντα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Όπως θα ανέμενε κανείς λογικά, εκείνη η επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον τους τα συγκεντρωμένα έθνη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ήταν η τελευταία επίθεση κατά της “ουράνιας Ιερουσαλήμ” και των πνευματικών πολιτών της στη γη. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος των ετών 1939-1945 το απέδειξε αυτό. Έδωσε στα μαχόμενα έθνη μια έξοχη ευκαιρία να ξαναρχίσουν την επίθεση, και μάλιστα σε πιο εκτεταμένη κλίμακα και με ακόμη μεγαλύτερη βία. Ήταν πλέον φανερό, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ότι αυτός ο στυγερός πόλεμος μεταξύ των επίγειων εθνών γινόταν για την παγκόσμια κυριαρχία, αψηφώντας τη δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά επί της γης. Πολεμώντας για την κυριότητα της γης του Θεού, τα έθνη πολεμούσαν στην πραγματικότητα εναντίον της ουράνιας κυβέρνησης που ήταν εντεταλμένη από τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά στην «ουράνια Ιερουσαλήμ». Έτσι λοιπόν, για μια ακόμη φορά «τα έθνη οργίστηκαν» εναντίον του υπολοίπου.

19. Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει ανάμεσα στην επίθεση κατά της “πόλης” στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και στην επίθεση του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και ποια σχέδια έκανε το Κυβερνών Σώμα για το μέλλον από το 1942 και εμπρός;

¹⁹ Η βία και τα κατασταλτικά μέτρα εναντίον του χρισμένου υπολοίπου των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά υπερέβησαν κατά πολύ τα όσα πέρασαν αυτοί στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Ο διωγμός δεν φούντωσε μόνο εναντίον του χρισμένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών· άναψε και εναντίον των “δέκα αντρών” που προέρχονταν από όλες τις γλώσσες των εθνών και οι οποίοι προσκολλήθηκαν στο χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ για την απόδοση λατρείας στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά. (Ζαχαρίας 8:​20⁠-⁠23) Οι πιστοί διακράτησαν μια στάση Χριστιανικής ουδετερότητας απέναντι στις κοσμικές συγκρούσεις και προσκολλήθηκαν αμετακίνητα στη θεοκρατική κυβέρνηση του Ιεχωβά ως τη μοναδική δικαιωματική κυβέρνηση ολόκληρης της γης. Είναι αξιοσημείωτο το ότι, ενώ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι φυλακές άνοιξαν τις πύλες τους σε χιλιάδες ασυμβίβαστους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά στις εμπόλεμες χώρες, δεν φυλακίστηκε κανένα από τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια. Το Κυβερνών Σώμα, αντί να ενδώσει στις πιέσεις του εχθρού και να φροντίσει να εγκαταλείψει το θεόδοτο έργο του, έκανε σχέδια από το 1942 και εμπρός για επέκταση της μαρτυρίας σχετικά με τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά σε καινούριες περιοχές της γης, ακόμη και προτού επικρατήσει ειρήνη με την ίδρυση του οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών το 1945.

20. Μήπως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τακτοποίησε το ζήτημα της κυριαρχίας, και τι θα έχουν υπόψη τους τα έθνη όταν θα προβούν στην τελική επίθεσή τους εναντίον του χρισμένου υπολοίπου;

²⁰ Όπως ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν τακτοποίησε τίποτα. Φυσικά, το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας δεν τακτοποιήθηκε· μάλιστα η ένταση μεταξύ των υπερδυνάμεων γύρω από αυτό το θέμα αυξάνεται. Εξακολουθούν να στασιάζουν εναντίον της ανάληψης της παγκόσμιας κυριαρχίας από τον Υπέρτατο Κυρίαρχο Ιεχωβά. Εναντιώνονται πικρόχολα σε εκείνους που διακηρύττουν και υπερασπίζονται την παγκόσμια κυριαρχία του μεγάλου Θεοκράτη Ιεχωβά μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας του. Και εκείνοι που την υπερασπίζονται δεν είναι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, αλλά οι θεοκρατικοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Σύντομα, λοιπόν, θα έρθει ο καιρός που όλα τα έθνη τα οποία εμπλέκονται στο διεθνή ανταγωνισμό για την παγκόσμια κυριαρχία θα αποφανθούν ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δικαιούνται τόπο εδώ στη γη. Απορρίπτοντας απερίφραστα οτιδήποτε θυμίζει τον Θεό ή τη θεϊκή διακυβέρνηση, θα καταστρέψουν όλο το Χριστιανικό κόσμο και όλο τον ειδωλολατρικό κόσμο. Κατόπιν, σε μια ύστατη προσπάθεια θα εξαπολύσουν την τελική επίθεσή τους εναντίον των επιζώντων Χριστιανών μαρτύρων του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Άραγε αυτή τη φορά θα επιτύχουν τα έθνη;

ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ ΣΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

21. Τι πιθανότητες επιβίωσης θα έχει τότε το χρισμένο υπόλοιπο και οι σύντροφοί του;

²¹ Ενόψει της επικείμενης επίθεσης που θα εξαπολύσουν σύσσωμα τα εξοπλισμένα με πυρηνικά όπλα έθνη, τι πιθανότητες επιβίωσης έχει το χρισμένο υπόλοιπο και όσοι διακηρύττουν μαζί του τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά; Όσες «πιθανότητες» τους δίνει ο προφητικός Λόγος του Θεού. Τι «πιθανότητες» τους δίνει; Λέει τα εξής:

22. Ποιο γεγονός προλέγουν τα εδάφια Ζαχαρίας 14:​3⁠-⁠5 για το Όρος των Ελαιών;

²² «Και ο Ιεχωβά θα εξέλθει και θα πολεμήσει ενάντια σε εκείνα τα έθνη όπως την ημέρα του πολέμου του, την ημέρα της μάχης. Και τα πόδια του θα σταθούν εκείνη την ημέρα πάνω στο βουνό των ελαιόδεντρων που βρίσκεται μπροστά από την Ιερουσαλήμ, στα ανατολικά· και το βουνό των ελαιόδεντρων θα σκιστεί στη μέση, από εκεί που ανατέλλει ο ήλιος και μέχρι τη δύση. Θα υπάρξει μια πολύ μεγάλη κοιλάδα· και το μισό βουνό θα μετατοπιστεί προς το βορρά και το άλλο μισό προς το νότο. Και εσείς θα φύγετε στην κοιλάδα των βουνών μου· επειδή η κοιλάδα των βουνών θα φτάσει μέχρι την Αζήλ. Και θα φύγετε, όπως φύγατε εξαιτίας του σεισμού στις ημέρες του Οζία, του βασιλιά του Ιούδα. Και ο Ιεχωβά ο Θεός μου θα έρθει, και όλοι οι άγιοι μαζί του».​—⁠Ζαχαρίας 14:​3⁠-⁠5.

23. Σχετικά με το πώς σκίζεται στη μέση το συμβολικό «Όρος των Ελαιών», σε ποια προφητεία του Δανιήλ στρεφόμαστε για διευκρίνιση;

²³ Εφόσον στην προκειμένη περίπτωση η Ιερουσαλήμ αποτελεί σύμβολο​—⁠της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”⁠—​το ίδιο πρέπει να ισχύει και για το «βουνό των ελαιόδεντρων». Πώς, λοιπόν, θα «σκιστεί στη μέση» αυτό που συμβολίζεται εδώ και θα γίνει δύο βουνά​—⁠“τα βουνά μου”, όπως λέει ο Ιεχωβά; Ένας προφήτης, τον οποίο ίσως είχε γνωρίσει προσωπικά ο Ζαχαρίας στην αρχαία Βαβυλώνα, καταγράφει ένα προφητικό όνειρο το οποίο διευκρινίζει παραστατικά πώς θα γίνει αυτό. Γύρω στο 605 Π.Κ.Χ., ο βασιλιάς της Βαβυλώνας είδε ένα όνειρο με μια ανθρωπόμορφη εικόνα, η οποία μέσω των υλικών της​—⁠τέσσερα μέταλλα και πηλός​—⁠εξεικόνιζε την αδιάλλειπτη διαδοχή των παγκόσμιων δυνάμεων, από τη Βαβυλώνα μέχρι και τη σημερινή Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη μαζί με όλους τους σχετιζόμενους με αυτήν πολιτικούς ηγέτες των καιρών μας. Στη συνέχεια, σε κάποια απόσταση φάνηκε ένα μεγάλο βουνό. Χωρίς να γίνει εκσκαφή από χέρια ανθρώπων, μια πέτρα αποσπάται από αυτό το αρχικό βουνό. Χωρίς να τη ρίξει ανθρώπινο χέρι, αυτή αρχίζει να κινείται, και μάλιστα με ολοένα μεγαλύτερη ταχύτητα. Μήπως κατευθύνεται προς το έξω διάστημα; Όχι· κατευθύνεται προς τη μεταλλική εικόνα της παγκόσμιας κυριαρχίας των πολιτικών παγκόσμιων δυνάμεων. Χωρίς να αστοχήσει, πέφτει πάνω στην εικόνα χτυπώντας την στα πόδια που αποτελούνται κατά μέρος από σίδερο και κατά μέρος από πηλό. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, αντί να γίνει κομμάτια από τη σύγκρουση με τα πόδια, τα συντρίβει. Η εικόνα πέφτει ολόκληρη στο έδαφος. Τι συμβαίνει στη συνέχεια; Το εξής:

«Τότε το σίδερο, ο μορφοποιημένος πηλός, ο χαλκός, το ασήμι και το χρυσάφι συντρίφτηκαν όλα μαζί και έγιναν σαν το άχυρο από το καλοκαιρινό αλώνι, και τα πήρε ο άνεμος ώστε κανένα ίχνος τους δεν βρέθηκε. Η δε πέτρα που χτύπησε την εικόνα έγινε μεγάλο βουνό και γέμισε ολόκληρη τη γη».​—⁠Δανιήλ 2:​1, 31⁠-⁠35.

24. Ποια ερμηνεία έδωσε ο Δανιήλ για το όνειρο στον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα;

²⁴ Τώρα απομένουν μπροστά μας δύο βουνά​—⁠το μεγάλο βουνό που γεμίζει ολόκληρη τη γη και το αρχικό βουνό το οποίο βρίσκεται σε αρκετή απόσταση από τη γη, και ως εκ τούτου δεν αποτελεί μέρος της γης. Αυτό είναι το αποτέλεσμα με το οποίο θα βρεθούν αντιμέτωποι όλοι οι μελλοντικοί κάτοικοι της γης μας κατά την πραγματοποίηση του συμβολικού αυτού ονείρου. Ποια είναι η σημασία του; Ακούστε, καθώς ο Δανιήλ ερμηνεύει το όνειρο στον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνας:

«Και στις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων, ο Θεός του ουρανού θα εγκαθιδρύσει μια βασιλεία η οποία ποτέ δεν θα καταστραφεί. Και η βασιλεία αυτή δεν θα περάσει σε άλλον λαό. Θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες αυτές τις βασιλείες και η ίδια θα παραμένει στους αιώνες· καθώς είδες ότι αποσπάστηκε από το βουνό μια πέτρα χωρίς την ενέργεια χεριών και συνέτριψε το σίδερο, το χαλκό, το μορφοποιημένο πηλό, το ασήμι και το χρυσάφι. Ο ίδιος ο Μεγάλος Θεός έκανε γνωστό στο βασιλιά τι θα συμβεί μετέπειτα. Και το όνειρο είναι σίγουρο, και η ερμηνεία του είναι αξιόπιστη».​—⁠Δανιήλ 2:​36⁠-⁠45.

25. Τι εξεικονίζει το αρχικό «βουνό» και τι εξεικονίζει το «βουνό» που σχηματίζεται από την πέτρα;

²⁵ Από αυτή την «αξιόπιστη» θεόπνευστη ερμηνεία μαθαίνουμε ότι το πέτρινο βουνό που γέμισε ολόκληρη τη γη εξεικόνιζε μια μόνιμη βασιλεία. Ανάλογα, λοιπόν, και το βουνό από το οποίο αποσπάστηκε η πέτρα «χωρίς την ενέργεια χεριών» θα εξεικόνιζε και αυτό μια μόνιμη βασιλεία. Εφόσον ο «Θεός του ουρανού» είναι αυτός που εγκαθιδρύει σε όλη τη γη τη «βασιλεία η οποία ποτέ δεν θα καταστραφεί», εκείνο το αρχικό βουνό από το οποίο προήλθε η «πέτρα» εξεικόνιζε την παγκόσμια κυβέρνηση του Θεού. Εξεικόνιζε τη θεοκρατική διακυβέρνησή του. Το βουνό που σχηματίστηκε από την πέτρα και το οποίο έγινε το μοναδικό βουνό στη γη εξεικονίζει τη βασιλεία του Γιου του Θεού, του Ιησού Χριστού, τη Μεσσιανική βασιλεία, τη μοναδική βασιλεία που θα εξουσιάζει τη γη όταν ο “πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου”, ο Αρμαγεδδών, τερματίσει τις ανθρωποποίητες βασιλείες του παρόντος αυτού συστήματος πραγμάτων που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Διαβόλου. (Αποκάλυψη 16:​14⁠-⁠16) Έτσι λοιπόν, θα υπάρχουν δύο συμβολικά “βουνά”​—⁠δύο βασιλείες: η βασιλεία του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά, ως του Μεγάλου Θεοκράτη, και η βασιλεία του Μεσσία Του, του Ιησού, η οποία θα εξουσιάζει όλη τη γη. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά, ασκώντας μια ακόμη φορά την παγκόσμια κυριαρχία του, θα χρησιμοποιήσει ως αγωγό του τη βασιλεία του Γιου του.

26. Τι συμβολίζει το Όρος των Ελαιών ενόσω είναι αδιαίρετο, και πώς συγκρίνεται με την «ουράνια Ιερουσαλήμ»;

²⁶ Η θεϊκή προφητεία που δόθηκε μέσω του Ζαχαρία αναφορικά με «εκείνη την ημέρα» αντιστοιχεί με το προφητικό όνειρο που ερμήνευσε ο Δανιήλ. Έτσι λοιπόν, το «βουνό των ελαιόδεντρων», στα ανατολικά της επίγειας Ιερουσαλήμ, εξεικονίζει ενόσω είναι αδιαίρετο την παγκόσμια βασιλεία του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Ακριβώς όπως η υψηλότερη κορυφή του Όρους των Ελαιών ορθώνεται σε ύψος 903 μέτρων και έτσι υπερέχει σε σχέση με το γενικό υψόμετρο της Ιερουσαλήμ κατά 122 και πλέον μέτρα, έτσι και η παγκόσμια βασιλεία του Ιεχωβά υπερέχει σε σχέση με την «ουράνια Ιερουσαλήμ» και τη χρησιμοποιεί ως θεοκρατικό αγωγό.​—⁠Εβραίους 12:22.

27. Γιατί το γεγονός ότι το Όρος των Ελαιών σκίζεται δεν εξεικονίζει διαίρεση της παγκόσμιας βασιλείας του Ιεχωβά εναντίον του εαυτού της;

²⁷ Η παγκόσμια βασιλεία του Θεού δεν διαιρείται ποτέ εναντίον του εαυτού της. (Ματθαίος 12:​25, 26) Το γεγονός ότι το Όρος των Ελαιών σκίζεται «στη μέση» δεν εξεικονίζει κάτι τέτοιο. Ο Ιεχωβά, με την εγκαθίδρυση της Μεσσιανικής βασιλείας του Γιου του, δεν ενεργεί εναντίον της δικής του κυριαρχίας. Τι εξεικονίζει, λοιπόν, η διαίρεση του Όρους των Ελαιών, και πότε λαβαίνει χώρα αυτή η διαίρεση;

28. Μήπως το γεγονός ότι το βουνό σκίζεται εξεικονίζει τη διαίρεση της ανώτατης εξουσίας και της κυριαρχίας του Ιεχωβά, και έτσι τι πραγματικά εξεικονίζει το ότι το βουνό σκίζεται «στη μέση»;

²⁸ Δεν εξεικονίζει τη διαίρεση της ανώτατης εξουσίας του Ιεχωβά ούτε τη διαίρεση της παγκόσμιας κυριαρχίας του. Εκείνος παραμένει πάντοτε ο Ύψιστος Θεός και ο Υπέρτατος Κύριος του σύμπαντος. Σε αρμονία με το προφητικό όνειρο και με την ερμηνεία του που αναφέρεται στα εδάφια Δανιήλ 2:​44, 45, το γεγονός ότι το βουνό που βρίσκεται στα ανατολικά της Ιερουσαλήμ σκίζεται εξεικονίζει την εγκαθίδρυση μιας βασιλείας από μέρους του Ιεχωβά η οποία είναι υποδεέστερη της δικής του παγκόσμιας βασιλείας, λόγω του ότι εξουσιάζει μια περιοχή που είναι έδαφος στασιαστών και ως εκ τούτου ο Ιεχωβά δεν μπορεί να πολιτευτεί μαζί της απευθείας. Είναι η βασιλεία κάποιου που προέρχεται από τη γενεαλογική γραμμή του επίγειου Βασιλιά Δαβίδ, και είναι επίσης βασιλεία σύμφωνα με τον τρόπο της βασιλείας του Βασιλιά⁠-⁠Ιερέα Μελχισεδέκ. Άρα, είναι μια κυβέρνηση που δεν εξουσιάζει μόνο την επίγεια επικράτεια του Βασιλιά Δαβίδ, αλλά και ολόκληρη τη γη.​—⁠Ψαλμός 110:​1⁠-⁠4· Εβραίους 5:​10 ως 8:​1· Πράξεις 2:​34⁠-⁠36.

29. Καθώς το βουνό σκίζεται, τι είδους βασιλεία προκύπτει, πότε έλαβε χώρα αυτό το γεγονός και γιατί;

²⁹ Έτσι έρχεται σε ύπαρξη μια βασιλεία που ανήκει στον μονογενή Γιο του Θεού και η οποία συμπαρατάσσεται με τη βασιλεία του Θεού και Πατέρα και υποτάσσεται σε αυτήν. Και εφόσον η δευτερεύουσα αυτή βασιλεία έχει σχέση με την επίγεια βασιλεία του Δαβίδ, πρέπει να λάβει υπόψη της τους καιρούς των εθνών που διήρκεσαν 2.520 χρόνια και οι οποίοι επιβλήθηκαν στη βασιλεία του Δαβίδ. Επομένως, αυτή η δευτερεύουσα βασιλεία που βρίσκεται στα χέρια του Μεσσιανικού Βασιλιά, του Γιου του Θεού, εγκαθιδρύθηκε με τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914 Κ.Χ.​—⁠Λουκάς 21:​24· Δανιήλ 4:​16, 23⁠-⁠25· Εβραίους 10:​12, 13.

30. Πώς αποκαλεί ο Θεός τα δύο βουνά που προκύπτουν, τι εξεικονίζει το καθένα από αυτά, και τι μπορεί να ειπωθεί ως προς το αν εναντιώνεται το ένα στο άλλο;

³⁰ Αυτό εξηγεί το γιατί ο Ιεχωβά αποκαλεί τα δύο βουνά που προκύπτουν καθώς σκίζεται το Όρος των Ελαιών “βουνά του”. (Ζαχαρίας 14:​5) Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, το βουνό προς το βορρά θα εξεικόνιζε την παγκόσμια βασιλεία του Ιεχωβά και το βουνό προς το νότο τη Μεσσιανική βασιλεία του Γιου του. (Ψαλμός 75:​6, 7) Το ότι αυτή η νεοδημιούργητη, όμοια με «βουνό» βασιλεία υποτάσσεται στην παγκόσμια βασιλεία του Ιεχωβά και δεν εναντιώνεται σε αυτήν διασαφηνίζεται στα εδάφια 1 Κορινθίους 15:​25⁠-⁠28:

«Διότι πρέπει να βασιλεύει ώσπου να βάλει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. Ως τελευταίος εχθρός, θα εκμηδενιστεί ο θάνατος. Διότι ο Θεός “υπέταξε τα πάντα κάτω από τα πόδια του”. Αλλά όταν λέει ότι “τα πάντα υποτάχθηκαν”, είναι ολοφάνερο ότι εξαιρείται εκείνος που υπέταξε τα πάντα σε αυτόν. Αλλά όταν τα πάντα θα έχουν υποταχθεί σε αυτόν, τότε και ο ίδιος ο Γιος θα υποταχθεί σε Εκείνον που υπέταξε τα πάντα σε αυτόν, ώστε να είναι ο Θεός τα πάντα για όλους».

31. (α) Πώς δείχνει η προφητεία ότι και οι δύο βασιλείες παραμένουν υποταγμένες στον Ιεχωβά; (β) Τι υποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα «πόδια» του βρίσκονται εκεί, και ποιος είναι ο Αρχηγός με τον οποίο έρχεται Αυτός;

³¹ Το γεγονός ότι και τα δύο βουνά είναι εξαρχής υποταγμένα στον Υπέρτατο Κύριο και Θεό αναφέρεται στην ακόλουθη δήλωση: «Και τα πόδια του θα σταθούν εκείνη την ημέρα πάνω στο βουνό των ελαιόδεντρων που βρίσκεται μπροστά από την Ιερουσαλήμ, στα ανατολικά». Αλλά όταν το συμβολικό βουνό σκίζεται και μετακινείται το μισό προς το βορρά και το άλλο μισό προς το νότο, τα πόδια του Ιεχωβά παραμένουν σταθερά πάνω και στα δύο βουνά, στα “βουνά του”. Εφόσον το Όρος των Ελαιών είναι εκατό και πλέον μέτρα ψηλότερο από την αρχαία Ιερουσαλήμ, ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά μπορεί να δει από μια τόσο πλεονεκτική θέση τι συμβαίνει στην «ουράνια Ιερουσαλήμ», όσον αφορά τα συμφέροντά της εδώ στη γη. Όταν, σε συμβολική γλώσσα, ο Ιεχωβά πατάει τα πόδια του στο Όρος των Ελαιών, αυτό σημαίνει ότι έχει έρθει. Όπως είπε ο ίδιος προφητικά: «Και ο Ιεχωβά ο Θεός μου θα έρθει, και όλοι οι άγιοι μαζί του». Ο Αρχηγός των ουράνιων “αγίων” του είναι, φυσικά, ο αναμάρτητος Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, τον οποίο καθιστά βασιλιά της δευτερεύουσας όμοιας με «βουνό» βασιλείας. (Ζαχαρίας 14:​5) Αυτοί οι «άγιοι» ενεργούν ως εκτελεστικές δυνάμεις του Ιεχωβά.

32. (α) Τι προκύπτει από το σκίσιμο του βουνού, και ποιο πλεονέκτημα προσφέρει η διαμόρφωση που προέκυψε; (β) Σε ποια θεϊκή προμήθεια καταφεύγουν όσοι τρέπονται σε φυγή;

³² «Θα υπάρξει μια πολύ μεγάλη κοιλάδα· και το μισό βουνό θα μετατοπιστεί προς το βορρά και το άλλο μισό προς το νότο. Και εσείς θα φύγετε στην κοιλάδα των βουνών μου· επειδή η κοιλάδα των βουνών θα φτάσει μέχρι την Αζήλ. Και θα φύγετε, όπως φύγατε εξαιτίας του σεισμού στις ημέρες του Οζία, του βασιλιά του Ιούδα». (Ζαχαρίας 14:​4, 5) Η φυγή αυτή του επαναπατρισμένου υπολοίπου του λαού του Ιεχωβά δεν είναι μια άτακτη φυγή που γίνεται “προκειμένου να μπουν στις τρύπες των βράχων και στις σχισμές των απόκρημνων βράχων”· ούτε «λένε» αυτοί «στα βουνά και στους βράχους: “Πέστε πάνω μας και κρύψτε μας από το πρόσωπο Εκείνου που κάθεται στο θρόνο και από την οργή του Αρνιού”». (Ησαΐας 2:​20, 21· Αποκάλυψη 6:​15, 16) Θα είναι μια φυγή προς την προστατευτική προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός, μια φυγή στην πολύ μεγάλη κοιλάδα που εκτείνεται ανάμεσα στα “βουνά του”, η οποία προφυλάσσεται στο βορρά και στο νότο από τα δύο μισά του συμβολικού Όρους των Ελαιών. Ναι, σε μια περιοχή που βρίσκεται κάτω από τα πόδια του Ιεχωβά. Εκείνη η κοιλάδα της θεϊκής προστασίας εκτεινόταν από την κοιλάδα Κιδρόν​—⁠πάνω από την οποία δέσποζε το ανατολικό τείχος της Ιερουσαλήμ⁠—​μέχρι την Αζήλ, ανατολικά, οπότε είχε άφθονο χώρο για εκείνους που θα τρέπονταν σε φυγή.

33. Πότε άρχισε η φυγή του υπολοίπου, με ποια φυγή που περιγράφεται στο δωδέκατο κεφάλαιο της Αποκάλυψης έχει κάποια σχέση, και ωστόσο γιατί διαρκεί περισσότερο;

³³ Στον εικοστό μας αιώνα, η φυγή του αποκαταστημένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών άρχισε μετά την απελευθέρωσή του από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους πολιτικούς και στρατιωτικούς συνεργάτες της την άνοιξη του 1919 Κ.Χ. Στα εδάφια Αποκάλυψη 12:​1⁠-⁠14, η φυγή της ουράνιας “γυναίκας” του Θεού στην έρημο, η οποία έγινε μετά τη γέννηση της Μεσσιανικής βασιλείας και τον πόλεμο που διεξάχθηκε στον ουρανό για την εκδίωξη του Διαβόλου και των αγγέλων του, έχει κάποια σχέση με τη φυγή του χρισμένου υπολοίπου εδώ στη γη, η οποία άρχισε το 1919. Η φυγή εκείνης της γυναίκας, όμως, δεν είναι ίδια με τη δική τους φυγή· η φυγή της γυναίκας και η παραμονή της στην έρημο, μακριά από το πρόσωπο του διαβολικού «δράκοντα», θα διαρκούσε μόνο χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ή αλλιώς τρεισήμισι προφητικούς «καιρούς». Συμπίπτει εν μέρει με τη φυγή του χρισμένου υπολοίπου, “των υπόλοιπων από το σπέρμα της, οι οποίοι τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν το έργο της επίδοσης μαρτυρίας για τον Ιησού”. (Αποκάλυψη 12:​17) Η φυγή, όμως, όλων εκείνων των αφιερωμένων, βαφτισμένων ατόμων που γίνονται μέρος του χρισμένου υπολοίπου δεν σταμάτησε όταν τελείωσαν οι 1.260 ημέρες της γυναίκας. Το υπόλοιπο εξακολουθεί να βρίσκεται σε αυτή τη συμβολική «κοιλάδα» υπό την προστασία της παγκόσμιας βασιλείας του Ιεχωβά και της Μεσσιανικής βασιλείας του Γιου του.

34. Πότε εκπληρώνεται το τμήμα εκείνο της προφητείας που αναφέρεται στο ότι ο Ιεχωβά εξέρχεται όπως την ημέρα του πολέμου του για να πολεμήσει;

³⁴ Πότε, όμως, λαβαίνει χώρα η εκπλήρωση του ακόλουθου τμήματος της προφητείας: «Και ο Ιεχωβά θα εξέλθει και θα πολεμήσει ενάντια σε εκείνα τα έθνη όπως την ημέρα του πολέμου του, την ημέρα της μάχης»; (Ζαχαρίας 14:​3) Αυτό δεν έγινε το 1914, στο τέλος των καιρών των εθνών, αν και η εγκαθίδρυση της Μεσσιανικής βασιλείας των ουρανών αποτέλεσε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έχει ορίσει έναν μελλοντικό καιρό για να εξέλθει σε πόλεμο εναντίον των εθνών που επιτίθενται στους επίγειους εκπροσώπους της “ουράνιας Ιερουσαλήμ” του. Αυτά τα έθνη (περιλαμβανομένων και εκείνων που ανήκουν στο Χριστιανικό κόσμο) εξαπέλυσαν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου μια θηριώδη επίθεση εναντίον του χρισμένου υπολοίπου και, στη συνέχεια, μια επίθεση ακόμη πιο βίαιη και σαρωτική κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η τελική τους επίθεση, όμως, σχεδιάζεται τώρα και είναι ακόμη μελλοντική​—⁠θα γίνει υπό την ηγεσία του προειπωμένου «Γωγ της γης του Μαγώγ». (Ιεζεκιήλ 38:​1 ως 39:​5) Τότε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα κάνει να είναι αυτή η τελευταία τους επίθεση και θα διαπρέψει ως Πολεμιστής πιο ένδοξα από ό,τι σε οποιαδήποτε προηγούμενη “ημέρα πολέμου”, οποιαδήποτε “ημέρα μάχης” του παρελθόντος.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ “ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ”

35. Πώς προφητεύει ο Ιεχωβά ότι αυτή θα είναι η ζοφερότερη ημέρα των επιτιθέμενων εθνών, και ποια ένδειξη έχουμε για την ακινητοποίηση των πραγμάτων που χρησιμοποιούν οι εχθροί στις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους;

³⁵ Αυτή η ημέρα του πολέμου του Ιεχωβά εναντίον των επιτιθέμενων εθνών θα είναι η ζοφερότερη ημέρα της ύπαρξής τους. Ο ίδιος μάλιστα προβλέπει μια τέτοια ημέρα για αυτά τα έθνη, λέγοντας: «Και εκείνη την ημέρα δεν θα υπάρξει πολύτιμο φως​—⁠τα πράγματα θα παγώσουν». (Ζαχαρίας 14:​6) «Και εκείνη την ημέρα το πολύτιμο φως δεν υπάρχει, είναι πυκνό σκοτάδι». (Yg) «Και εκείνη την ημέρα δεν θα υπάρχει φως, αλλά κρύο και πάγος». (Συριακή Μετάφραση [Syriac], Λάμσα [Lamsa] ) Δεν θα λάμπει πάνω τους το ουράνιο φως της θεϊκής εύνοιας και της στοργικής ζεστασιάς. Τα τεχνητά φώτα της σύγχρονης επιστήμης δεν θα αποδιώξουν το σκοτάδι της θεϊκής αποδοκιμασίας. Τα πράγματα που χρησιμοποιούνται σε στρατιωτικές επιχειρήσεις θα ακινητοποιηθούν, θα κοκαλώσουν από το κρύο σαν να έχουν παγώσει. Αυτό μας θυμίζει τις ερωτήσεις του Ιεχωβά στον πατριάρχη Ιώβ: «Έχεις μπει στις αποθήκες του χιονιού; Ή μήπως βλέπεις τις αποθήκες του χαλαζιού, τις οποίες κρατώ για τον καιρό της στενοχώριας, για την ημέρα της μάχης και του πολέμου; Από τίνος την κοιλιά βγαίνει ο πάγος, και την πάχνη του ουρανού ποιος τη γεννάει;» (Ιώβ 38:​22, 23, 29) Ο Ιεχωβά έχει στη διάθεσή του φυσικά φαινόμενα για να διεξαγάγει τη μάχη.

36. Πώς, μέσω του προφήτη Ησαΐα, κάνει λόγο ο Ιεχωβά για το σκοτάδι της “μεγάλης θλίψης” που θα πλήξει τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και τι θα υποδηλώνει αυτό το σκοτάδι;

³⁶ Αναφορικά με την έλλειψη φωτός και ζεστασιάς που θα χαρακτηρίζει εκείνη την ημέρα, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων λέει τα εξής για την ερχόμενη περίοδο “μεγάλης θλίψης” που θα πλήξει όλη τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη ως εχθρό της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”: «Δείτε! Η ημέρα του Ιεχωβά έρχεται, αμείλικτη με σφοδρή οργή αλλά και φλογερό θυμό, για να κάνει τη χώρα αντικείμενο κατάπληξης και για να αφανίσει τους αμαρτωλούς της χώρας από αυτήν. Διότι τα άστρα των ουρανών και οι αστερισμοί Κεσίλ που βρίσκονται σε αυτούς δεν θα εκπέμψουν το φως τους· ο ήλιος θα σκοτεινιάσει μόλις βγει και η σελήνη δεν θα κάνει το φως της να λάμψει». (Ησαΐας 13:​9, 10) Όταν, την ημέρα που ανήκει στον Ιεχωβά των στρατευμάτων, εκείνος εκτελέσει τις δυσμενείς κρίσεις του εναντίον των εχθρών του, θα είναι σαν να μην υπάρχει ούτε το ζεστό φως του ήλιου ούτε το ψυχρό φως της σελήνης. Αυτό το σκοτάδι υποδηλώνει επικείμενη καταστροφή!

37. Τι το ασυνήθιστο θα συμβαίνει εκείνη την ημέρα, όπως έχει προλεχθεί στο εδάφιο Ζαχαρίας 14:7;

³⁷ Πώς καταλήγει για τον Ιεχωβά των στρατευμάτων και για τη θεοκρατική του οργάνωση αυτή η ημέρα, η ημέρα που είναι κρύα και σκοτεινή για όσους επιτίθενται στη «Νέα Ιερουσαλήμ»; Μας λέει ο ίδιος με τα εξής λόγια: «Και αυτή θα είναι μία ημέρα γνωστή ως ημέρα που ανήκει στον Ιεχωβά. Δεν θα είναι ημέρα ούτε θα είναι νύχτα· και σε βραδινή ώρα θα γίνει φως».​—⁠Ζαχαρίας 14:7.

38. Με ποιον τρόπο θα γίνει φως το βράδυ στη διάρκεια εκείνης της χρονικής περιόδου που δεν θα είναι ούτε ημέρα ούτε νύχτα, και για ποιους;

³⁸ Μήπως αυτή η περιγραφή αναφέρεται σε μια εικοσιτετράωρη περίοδο που θα χαρακτηρίζεται από ημίφως, μια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ φωτός και σκοταδιού, ή μισοσκόταδο; Όχι για τον Ιεχωβά των στρατευμάτων και για την «ουράνια Ιερουσαλήμ» του ούτε και για τους επίγειους εκπροσώπους της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”, ούτε ακόμη και για όλους όσους έχουν καταφύγει στην «πολύ μεγάλη κοιλάδα» που σχηματίζουν τα δύο “βουνά” του Ιεχωβά. Απεναντίας, η περιγραφή αυτή αναφέρεται σε μια χρονική περίοδο που δεν θα χωρίζεται σε ημέρα και νύχτα. Ακόμη και την ώρα που συνήθως πέφτει το σκοτάδι της νύχτας δεν θα σκοτεινιάσει αλλά θα υπάρχει φως. Ολόκληρη αυτή η περίοδος θα είναι φωτεινή. Με αυτόν τον τρόπο, ενώ τα επιτιθέμενα έθνη έχουν θανατηφόρο σκοτάδι, οι πιστοί λάτρεις του Ιεχωβά στη γη απολαμβάνουν το συνεχές φως της εύνοιάς του και της επιδοκιμασίας του, όπως έγινε στη διάρκεια της ένατης πληγής που έπληξε την αρχαία Αίγυπτο, όταν οι Αιγύπτιοι πέρασαν τρεις ημέρες μέσα σε πυκνό σκοτάδι, ενώ “για όλους τους γιους του Ισραήλ υπήρχε φως στις κατοικίες τους”. (Έξοδος 10:​23) Αυτή την «ημέρα» ο Ιεχωβά ρίχνει αυξανόμενο φως στους όσιους λάτρεις του αυξάνοντας την κατανόησή τους για το θεόπνευστο γραπτό Λόγο του.​—⁠Παροιμίες 4:18.

39. Γιατί αυτή η ημέρα ανήκει ειδικά στον Ιεχωβά, και πώς θα καταλήξει αναφορικά με το αμφιλεγόμενο, εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια σχεδόν, παγκόσμιο ζήτημα;

³⁹ Πόσο ένδοξα λαμπρή αποδεικνύεται αυτή η ημέρα για τον Ιεχωβά των στρατευμάτων, καθώς η νίκη με την οποία τη στεφανώνει καταλήγει στη δικαίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας του, από την οποία κυριαρχία δεν εξαιρείται κανένα τμήμα της δημιουργίας του, ούτε ακόμη και αυτή η συγκριτικά μικροσκοπική γη! Το ήδη «άφταστα υψηλό» όνομά του κατακτά νέα ύψη παγκόσμιας φήμης. (Ψαλμός 148:​13· Ησαΐας 12:​4) Αιώνια συνδεδεμένη με το προσωπικό Του όνομα θα είναι η εβραϊκή ονομασία Αρ⁠-⁠Μαγεδών, η παγκόσμια κατάσταση στην οποία διεξάγεται και κερδίζεται ο πόλεμος όλων των πολέμων, “ο πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου”. Μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας του που βρίσκεται στα χέρια του ουράνιου Γιου του, τον οποίο ο Ίδιος κατέστησε “Βασιλιά βασιλιάδων και Κύριο κυρίων”, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων κερδίζει αυτή την αξεπέραστη νίκη. (Αποκάλυψη 16:​13⁠-⁠16· 19:​11⁠-⁠21) Επάξια Του ανήκει η μοναδική εκείνη ημέρα, γιατί είναι η ημέρα κατά την οποία και μέσω της οποίας τακτοποιεί παντοτινά υπέρ Του το επί χιλιετίες άλυτο ζήτημα της Παγκόσμιας Κυριαρχίας! Ο διαβόητος στασιαστής που ήγειρε αυτό το ζήτημα, πριν από έξι χιλιάδες χρόνια σχεδόν, ο Σατανάς ο Διάβολος, νικιέται. Αφού, λοιπόν, οι επίγειες δυνάμεις του νικιούνται στον Αρμαγεδδώνα, αυτός και οι δαίμονές του ρίχνονται στην άβυσσο!​—⁠Αποκάλυψη 20:​1⁠-⁠3.

40, 41. Μετά το ρίξιμο του Σατανά και των δαιμόνων του στην άβυσσο, τι ευλογίες ακολουθούν για τους λάτρεις του Ιεχωβά, όπως προειπώθηκε στα εδάφια Ζαχαρίας 14:​8⁠-⁠11;

⁴⁰ Τι ευλογίες ακολουθούν για την ανθρωπότητα στη διάρκεια της χιλιετίας κατά την οποία ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του θα κρατιούνται αλυσοδεμένοι στην άβυσσο! Τα επακόλουθα εκείνης της νικηφόρας “ημέρας” τα περιγράφει λεπτομερώς ο ίδιος ο νικηφόρος Θεός με τα εξής προφητικά λόγια:

⁴¹ «Και εκείνη την ημέρα ζωντανά νερά θα βγαίνουν από την Ιερουσαλήμ, τα μισά προς την ανατολική θάλασσα και τα άλλα μισά προς τη δυτική θάλασσα. Καλοκαίρι και χειμώνα θα γίνεται αυτό. Και ο Ιεχωβά θα γίνει βασιλιάς όλης της γης. Εκείνη την ημέρα ο Ιεχωβά θα αποδειχτεί ένας και το όνομά του ένα. Ολόκληρη η χώρα θα αλλάξει και θα γίνει σαν την Αραβά, από τη Γααβά ως τη Ριμμών νότια της Ιερουσαλήμ· και θα υψωθεί και θα κατοικηθεί στον τόπο της, από την Πύλη του Βενιαμίν μέχρι τον τόπο της Πρώτης Πύλης, μέχρι τη Γωνιακή Πύλη, και από τον Πύργο του Χανανήλ μέχρι τις λεκάνες στα πατητήρια του βασιλιά. Και θα κατοικήσουν σε αυτήν άνθρωποι· και δεν θα γίνει πια αναθεματισμός για καταστροφή, και η Ιερουσαλήμ θα κατοικείται με ασφάλεια».​—⁠Ζαχαρίας 14:​8⁠-⁠11.

«ΖΩΝΤΑΝΑ ΝΕΡΑ» ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

42. Όσον αφορά την επίγεια Ιερουσαλήμ, ποια ήταν η ανατολική θάλασσα και ποια ήταν η δυτική θάλασσα, και τι εξεικονίζουν αντίστοιχα αυτές οι δύο θάλασσες;

⁴² Όσον αφορά την επίγεια Ιερουσαλήμ, στην οποία βασίζεται η προφητική εικόνα του βιβλίου του Ζαχαρία, η «ανατολική θάλασσα» είναι η Αλμυρή Θάλασσα ή αλλιώς η Νεκρά Θάλασσα, και η «δυτική θάλασσα» είναι η Μεγάλη Θάλασσα ή αλλιώς η Μεσόγειος Θάλασσα. Και οι δύο αυτές θάλασσες χρησιμοποιούνται εδώ με συμβολική έννοια, προφανώς ως σύμβολο λαών, όπως στην περίπτωση του εδαφίου Αποκάλυψη 17:​15. Η Νεκρά Θάλασσα βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της γης​—⁠είναι 394 μέτρα χαμηλότερα από το επίπεδο της Μεσογείου⁠—​και δεν περιέχει ίχνος ψαριών ή φυτικής ζωής. Κάλλιστα, λοιπόν, θα μπορούσε να εξεικονίζει τους αναρίθμητους ανθρώπους που έχουν πεθάνει και οι οποίοι βρίσκονται στον Σιεόλ, τον Άδη, τον κοινό τάφο της ανθρωπότητας. Από την άλλη μεριά, η Μεσόγειος Θάλασσα βρίθει από ψάρια και φυτική ζωή και βρίσκεται σε ψηλότερο επίπεδο. Κάλλιστα, λοιπόν, θα μπορούσε να εξεικονίζει το «μεγάλο πλήθος» των λάτρεων του Ιεχωβά οι οποίοι είναι τώρα συνταυτισμένοι με το χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και οι οποίοι επιζούν από τη «μεγάλη θλίψη» μαζί με το υπόλοιπο. (Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠15) Τα μέλη αυτού του “μεγάλου πλήθους” έχουν κληρονομήσει από τον πρώτο ανθρώπινο γονέα μας, τον Αδάμ, την αμαρτωλότητα, τις ατέλειες και την καταδίκη του θανάτου. Χρειάζεται να απαλλαχτούν από αυτές τις αδυναμίες, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν για πάντα στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού.​—⁠Ρωμαίους 5:12.

43. Αυτά τα νερά που ρέουν προς τα ανατολικά και προς τα δυτικά παραβάλλονται με τα νερά που εμφανίστηκαν σε ποια άλλα οράματα, και έτσι τι εξεικονίζουν αυτά τα νερά;

⁴³ Και οι δύο συμβολικές θάλασσες θα χρειάζονται τα «ζωντανά νερά» που θα βγαίνουν, όχι από την επίγεια Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή, αλλά από την «ουράνια Ιερουσαλήμ» που είναι η έδρα της Μεσσιανικής βασιλείας του αγαπητού Γιου του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού. Αυτά τα συμβολικά «ζωντανά νερά» δεν είναι απλώς καθαρά, τρεχούμενα νερά που σβήνουν τη δίψα, αλλά είναι νερά που χαρίζουν ζωή σε εκείνους προς τους οποίους ρέουν. Όπως τα νερά που έρρεαν από το ναό στο όραμα του Ιεζεκιήλ χάρισαν γιατρειά και ζωή στη Νεκρά Θάλασσα, κάνοντάς την να γεμίσει ψάρια, έτσι και τα «ζωντανά νερά» που ρέουν ανατολικά και δυτικά της “ουράνιας Ιερουσαλήμ” θα χαρίσουν ζωή στη γη. (Ιεζεκιήλ 47:​1⁠-⁠12) Έτσι λοιπόν, αυτά τα «ζωντανά νερά» παραβάλλονται και με τον «ποταμό νερού ζωής» που είδε ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης στο όραμα της Νέας Ιερουσαλήμ. (Αποκάλυψη 21:​2 ως 22:​2) Κατά συνέπεια, εξεικονίζουν όλες τις προμήθειες που κάνει ο Ιεχωβά μέσω του Ιησού του Μεσσία​—⁠ο οποίος θυσιάστηκε κάποτε αλλά τώρα είναι βασιλιάς⁠—​ώστε να κερδίσει όλη η ανθρωπότητα αιώνια ζωή, η οποία θα γίνει εφικτή στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβέρνησης όλης της γης από τον Ιησού Χριστό.​—⁠Αποκάλυψη 14:​1· 20:​4⁠-⁠6, 13, 14.

44. (α) Τι φέρνουν τα νερά που ρέουν προς τη συμβολική Νεκρά Θάλασσα σε εκείνους τους οποίους εξεικονίζει αυτή; (β) Τι φέρνουν τα νερά σε εκείνους τους οποίους εξεικονίζει η Μεσόγειος Θάλασσα, και πόσο καιρό θα πρέπει να πίνουν αυτοί από τα νερά;

⁴⁴ Τα «ζωντανά νερά» που ρέουν προς τα ανατολικά, προφανώς μέσα από την «πολύ μεγάλη κοιλάδα» την οποία σχηματίζουν τα δύο βουνά, και καταλήγουν στη Νεκρά Θάλασσα φέρνουν ανάσταση από τους νεκρούς σε μια ζωντανή, συνειδητή ύπαρξη εδώ στη γη. «Πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων», είπε ο απόστολος Παύλος. (Πράξεις 24:​15· Ιωάννης 5:​28, 29) Τα «ζωντανά νερά» που ρέουν δυτικά προς τη Μεσόγειο φέρνουν, με συμβολική γλώσσα, απελευθέρωση από την καταδίκη του θανάτου και από την αμαρτωλότητα, τις ατέλειες και τις αδυναμίες που άφησε ως κληρονομιά ο αμαρτωλός Αδάμ. Αν οι άνθρωποι συνέχιζαν να βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, θα πέθαιναν, γιατί μόνο όσοι θα διαθέτουν απόλυτη τελειότητα θα έχουν το δικαίωμα της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισιακή γη. Επομένως, το «μεγάλο πλήθος» των όσιων λάτρεων του Ιεχωβά που επιζούν από τη «μεγάλη θλίψη» με την οποία τερματίζεται το σύστημα πραγμάτων θα χρειαστεί αυτά τα «ζωντανά νερά». Παρόμοια, εκείνοι οι άνθρωποι που ανασταίνονται από τους νεκρούς και οι οποίοι παρομοιάζονται με τη Νεκρά Θάλασσα θα είναι στην αρχή όπως το «μεγάλο πλήθος» των επιζώντων. Θα εξακολουθούν να υπόκεινται στην κληρονομημένη αμαρτωλότητα, στην ατέλεια, στην αδυναμία και στο θάνατο. Και αυτοί επίσης θα χρειάζεται να πίνουν τα «ζωντανά νερά».

45. Τι θα μπορούν να κάνουν οι τάξεις που συμβολίζονται από την ανατολική και τη δυτική θάλασσα χάρη στο ότι η ροή των νερών θα συνεχίζεται «καλοκαίρι και χειμώνα», και ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα όπως αυτό απεικονίζεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 20:14;

⁴⁵ «Καλοκαίρι και χειμώνα θα γίνεται αυτό». (Ζαχαρίας 14:​8) Εφόσον αυτά τα «ζωντανά νερά» δεν θα επηρεάζονται από καμιά ξηρή, άνυδρη εποχή του έτους, θα συνεχίσουν να ρέουν όλο το χρόνο χωρίς να πέφτει καθόλου η στάθμη τους. Θα συνεχίσουν να ρέουν καθ’ όλη τη διάρκεια της χιλιετούς διακυβέρνησης της ανθρωπότητας από τον Χριστό προς όφελος όλων των απολυτρωμένων νεκρών και όλων όσων θα ζουν στην παραδεισιακή γη. Με αυτόν τον τρόπο όλοι όσοι θα βρίσκονται στη γη θα είναι σε θέση να συνεχίσουν να πίνουν μέχρις ότου γιατρευτούν και αποκατασταθούν σε άψογη ανθρώπινη τελειότητα, απαλλαγμένη από αρρώστιες, όπως ήταν η κατάσταση του Αδάμ όταν δημιουργήθηκε τέλειος στον Κήπο της Εδέμ. Όταν όλοι όσοι θα βρίσκονται στην ανατολική θάλασσα και στη δυτική θάλασσα φτάσουν σε αυτή την ένδοξη κατάσταση εκδηλώνοντας όσια υπακοή στη Μεσσιανική βασιλεία, τότε θα εκπληρωθεί η εικόνα που περιγράφει το εδάφιο Αποκάλυψη 20:​14: «Και ο θάνατος και ο Άδης ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος, η λίμνη της φωτιάς». Τι ευλογητή προμήθεια μέσω της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”!

46. Πώς τα όσα ισχύουν στην επίγεια Ιερουσαλήμ και στην περιοχή γύρω της εξεικονίζουν την εξύψωση της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”, και μέσω ποιου πράγματος εξυψώνεται έτσι η ουράνια Ιερουσαλήμ;

⁴⁶ Τότε η «ουράνια Ιερουσαλήμ» θα εξυψωθεί. Δεν θα είναι πια σαν μια επίγεια Ιερουσαλήμ την οποία καταλαμβάνουν και λαφυραγωγούν τα επιτιθέμενα έθνη και μειώνουν τον πληθυσμό της στο μισό εξορίζοντας τους πολίτες της. (Ζαχαρίας 14:​1, 2) Πρέπει να εκπληρωθεί στην περίπτωσή της η προφητική εικόνα, όπως τότε που «ολόκληρη η χώρα» γύρω από την επίγεια Ιερουσαλήμ έπαθε καθίζηση και έγινε σαν την Αραβά, σαν τη Ρηξιγενή Κοιλάδα στην οποία κυλάει ο Ιορδάνης Ποταμός εκβάλλοντας στη Νεκρά Θάλασσα, ενώ αντίθετα η πόλη της Ιερουσαλήμ υψώνεται. Σε επαλήθευση αυτής της εικόνας, η «ουράνια Ιερουσαλήμ» θα εξυψωθεί ως αποτέλεσμα της μεγαλειώδους νίκης του Ιεχωβά επί των επιτιθέμενων εθνών και θα γίνει η πρωτεύουσα της ουράνιας Μεσσιανικής βασιλείας. Έτσι θα ορθώνεται πάνω από τη γη την οποία θα κυβερνάει η Βασιλεία. Η Μεσσιανική αυτή βασιλεία γίνεται με αυτόν τον τρόπο πολύ ανώτερη όλων των ανθρωποποίητων βασιλειών των εθνών της γης. Οπότε, καθώς η γη υποτάσσεται σε αυτή την υψηλότερη κυβέρνηση, είναι σαν να υποχωρεί «ολόκληρη η χώρα» και να γίνεται σαν τη χαμηλή Ρηξιγενή Κοιλάδα, “να αλλάζει και να γίνεται σαν την Αραβά, από τη Γααβά ως τη Ριμμών νότια της Ιερουσαλήμ”.​—⁠Ζαχαρίας 14:10.

47. Σύμφωνα με την προφητεία του εδαφίου Ζαχαρίας 14:​11, πώς θα «κατοικείται με ασφάλεια» η «ουράνια Ιερουσαλήμ»;

⁴⁷ Η ουράνια πρωτεύουσα, η «ουράνια Ιερουσαλήμ», θα γίνει σαν την αρχαία επίγεια Ιερουσαλήμ με τα προστατευτικά τείχη της και τις φημισμένες πύλες της, τον πύργο και τα βασιλικά πατητήρια. Η «ουράνια Ιερουσαλήμ» δεν θα υπόκειται σε θεϊκή κατάρα ούτε σε “αναθεματισμό για καταστροφή” λόγω της απιστίας των κατοίκων της. (Αποκάλυψη 22:​3· Ζαχαρίας 14:​11) Η ουράνια πρωτεύουσα θα κατοικηθεί πλήρως. Ολόκληρη η «εκκλησία των πρωτοτόκων που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς» θα είναι εκεί, ο πλήρης αριθμός των 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών, οι οποίοι θα είναι ενωμένοι στην ουράνια βασιλεία με τον ενδοξασμένο Μεσσία Ιησού, τον Γιο του Ιεχωβά Θεού. (Εβραίους 12:​22, 23· Αποκάλυψη 7:​4⁠-⁠8· 14:​1⁠-⁠4· 20:​4⁠-⁠6) Θα κατοικούν με ασφάλεια σαν να περιβάλλονταν από τα τείχη μιας πόλης.

48. Τι προκαλούν τα επιτιθέμενα έθνη, τι θα μάθουν σχετικά με αυτό, και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα για ολόκληρη τη γη;

⁴⁸ Τα επιτιθέμενα έθνη της γης προκάλεσαν τη βασιλεία του Υψίστου Θεού, την παγκόσμια κυριαρχία του. Αλλά τελικά έμαθαν ότι η κυριαρχία του ήταν πραγματικότητα​—⁠προς αφανισμό τους. Αντί να συνεχίσουν να βασιλεύουν στη γη υπό τον έλεγχο του Διαβόλου, θα πραγματοποιηθεί η εξής προφητεία: «Και ο Ιεχωβά θα γίνει βασιλιάς όλης της γης. Εκείνη την ημέρα ο Ιεχωβά θα αποδειχτεί ένας και το όνομά του ένα».​—⁠Ζαχαρίας 14:9.

Ο ΙΕΧΩΒΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ «ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΝΑ»

49. (α) Τι θα σημάνει για όλη την ανθρωπότητα η διακυβέρνησή της από έναν και μόνο βασιλιά; (β) Κατά ποια έννοια θα είναι η κυβέρνηση «βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του», και σε τι κατάσταση θα ζουν οι άνθρωποι εδώ στη γη υπό αυτή τη βασιλεία;

⁴⁹ Τι άλλο προαναγγέλλει αυτό για όλη την ανθρωπότητα παρά ενότητα, και μάλιστα από άκρη σε άκρη της γης, ανάμεσα σε όλους τους κατοίκους της! Ένας Βασιλιάς σε “όλη τη γη”​—⁠ο Ιεχωβά, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος! Αλλά όπως ο Βασιλιάς Δαβίδ αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά όταν καθόταν στο θρόνο του στην επίγεια Ιερουσαλήμ, έτσι και ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλιά Δαβίδ, ο Μεσσίας Ιησούς, θα αντιπροσωπεύει τον Ιεχωβά στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» καθώς θα βασιλεύει στην απολυτρωμένη ανθρωπότητα επί χίλια χρόνια. Γι’ αυτό, η βασιλεία θα είναι «του Κυρίου μας και του Χριστού του» και μέσω αυτής οι άνθρωποι, όσοι θα περάσουν σε αυτήν ζωντανοί αλλά και οι αναστημένοι νεκροί, θα έχουν την ευλογητή ευκαιρία να αποκτήσουν αιώνια ζωή με ανθρώπινη τελειότητα εδώ στη γη, η οποία θα έχει μεταμορφωθεί σε παράδεισο ανώτερο όλων των υπέροχων πάρκων και κήπων που υπάρχουν στη γη σήμερα.​—⁠Αποκάλυψη 11:15.

50. Εκείνον τον καιρό, πώς “θα αποδειχτεί ένας ο Ιεχωβά”;

⁵⁰ Όπως είπε ο προφήτης Μωυσής το 1473 Π.Κ.Χ.: «Άκου, Ισραήλ: Ο Ιεχωβά ο Θεός μας είναι ένας Ιεχωβά. Και πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου», έτσι θα είναι και εκείνη την «ημέρα» που βρίσκεται τόσο κοντά: «Ο Ιεχωβά θα αποδειχτεί ένας». Ο βασιλιάς Μεσσίας Ιησούς θα υποστηρίξει τη λατρεία του Υψίστου Θεού και θα προσκολληθεί σε αυτήν, γιατί πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια, όταν ένας Ιουδαίος γραμματέας τον ρώτησε: «Ποια εντολή είναι πρώτη από όλες;» ο Ιησούς απάντησε: «Η πρώτη είναι: “Άκου, Ισραήλ: ο Ιεχωβά ο Θεός μας είναι ένας Ιεχωβά, και πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη”». (Δευτερονόμιο 6:​4, 5· Μάρκος 12:​28⁠-⁠30) Το αντιχριστιανικό δόγμα του Χριστιανικού κόσμου περί μιας Τριάδας αποτελούμενης από «τον Θεό τον Πατέρα, τον Θεό τον Υιό και τον Θεό το Άγιο Πνεύμα» θα απορριφθεί από ολόκληρη τη διαφωτισμένη ανθρωπότητα ως ένα βλάσφημο, ειδωλολατρικό ψέμα.

51. Υπάρχει κανένα πλάσμα που να έχει αυτούσιο το θεϊκό όνομα και όχι σε συνδυασμό με κάποιο άλλο όνομα, και πώς βρίσκεται καταγραμμένο αυτό το όνομα στις Εβραϊκές Γραφές;

⁵¹ Επίσης, όπως ο Ιεχωβά είναι Ένας και όχι μια αντιφατική «τριάδα σε ενότητα», έτσι και το όνομά του θα είναι ένα. Σε ολόκληρη τη δημιουργία δεν υπάρχει κανένας άλλος που να έχει αυτό το όνομα αυτούσιο, και όχι σε συνδυασμό με κάποιο άλλο όνομα.b Όπως είπε Εκείνος μέσω του Ησαΐα του προφήτη του: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά. Αυτό είναι το όνομά μου· και σε κανέναν άλλον δεν θα δώσω τη δική μου δόξα, ούτε τον αίνο μου σε γλυπτές εικόνες». (Ησαΐας 42:​8) Όταν ο προφήτης Μωυσής κατέγραψε για πρώτη φορά το θεϊκό όνομα, χρησιμοποίησε τέσσερα εβραϊκά σύμφωνα και καθόλου φωνήεντα, συγκεκριμένα τα יהוה (ΓΧΒΧ). Αυτό το Τετραγράμματο εμφανίζεται 6.961 φορές στις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές, από τη Γένεση ως τον Μαλαχία.

52. «Εκείνη την ημέρα», πώς θα αποδειχτεί «ένα» το όνομα του Ιεχωβά ως προς την προφορά;

⁵² Η ακριβής προφορά του δεν είναι γνωστή σήμερα. Γι’ αυτόν το λόγο, προφέρεται με διάφορους τρόπους σε άλλες γλώσσες εκτός της εβραϊκής, οι οποίοι μάλιστα διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Αλλά «εκείνη την ημέρα» της βασιλείας του Ιεχωβά μέσω του Μεσσία, Αυτός θα αποκαλύψει την ακριβή προφορά όπως είχε κάνει στον Μωυσή. Τότε όλοι στη γη θα προφέρουν το άγιο όνομα με έναν μόνο τρόπο. Αυτό θα γίνει με το να αρχίσει και πάλι όλη η ανθρωπότητα να μιλάει μία μόνο γλώσσα.

53. Πέρα από την ομοιομορφία στην προφορά, πώς αλλιώς αποδεικνύεται «ένα» το όνομα του Ιεχωβά, δεδομένου ότι εμφανίζεται από την αρχή μέχρι το τέλος της Αγίας Γραφής;

⁵³ Πέρα από την παγκόσμια ομοιομορφία στην προφορά, περιλαμβάνονται και άλλα πράγματα στον ενιαίο χαρακτήρα του ιερού αυτού ονόματος. Αυτό το όνομα το οποίο χρησιμοποιείται σε τόσες χιλιάδες περιπτώσεις, με πρώτη από αυτές το εδάφιο Γένεση 2:​4 και τελευταία το εδάφιο Αποκάλυψη 19:​6 όπου εμφανίζεται στη χαρωπή αναφώνηση «Αλληλούια!», είναι αυτό καθαυτό αρκετό ώστε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε όλες τις πολυάριθμες περιπτώσεις όπου περιλαμβάνεται ο Θεός. Αυτό το ένα όνομα εμπεριέχει πλήθος συνειρμών οι οποίοι μας δίνουν μια λεπτομερή ιδέα του ποιος είναι ο Θεός. Αυτό το ένα όνομα δεν χρειάζεται κανένα υποκατάστατο· δεν χρειάζεται αντικατάσταση. Δεν είναι αλήθεια ότι όταν βαφτίστηκε ο Ιησούς, το έτος 29 Κ.Χ., το όνομα του Γιου του Θεού υποκατέστησε ή αντικατέστησε το όνομα «Ιεχωβά» και ότι ο Ιησούς είναι ο ίδιος με τον Ιεχωβά και ως εκ τούτου δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιείται πλέον το όνομα Ιεχωβά. Ή επίσης, ότι ο ανώνυμος τίτλος «Ο ΚΥΡΙΟΣ» και ο τίτλος «Θεός» μπορούν να χρησιμοποιούνται κατάλληλα ως υποκατάστατα του χαρακτηριστικού ονόματος «Ιεχωβά». Αυτό το σκεπτικό του κλήρου του Χριστιανικού και του Ιουδαϊκού κόσμου είναι απατηλό. Το εσφαλμένο σκεπτικό τους θα αφανιστεί μαζί με τους ίδιους. Στο ερχόμενο νέο θεοκρατικό σύστημα πραγμάτων του Ιεχωβά, το όνομά Του θα είναι ένα και μόνο!

ΜΑΣΤΙΓΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΣΗ ΣΤΑ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΑ ΕΘΝΗ

54, 55. Γιατί μας πιάνει ανατριχίλα στη σκέψη των όσων λέει η προφητεία ότι θα συμβούν στα μάτια και στις γλώσσες των επιτιθέμενων εναντίον της ουράνιας Ιερουσαλήμ;

⁵⁴ Όταν τα έθνη της γης προβούν στην επικείμενη τελική τους επίθεση εναντίον της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”, θα χλευάζουν με ασέβεια τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά στη γη και οι γλώσσες τους χωρίς αμφιβολία θα εξυβρίζουν και θα βλασφημούν αυτό το αγιότατο όνομα. Αλλά παρότι οι γλώσσες τους θα «τρέχουν» στο στόμα τους και τα μάτια τους θα κοιτάζουν με περιφρόνηση εκείνους που κηρύττουν τη βασιλεία της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”, αυτό δεν θα συνεχιστεί για πολύ. Όταν ακούμε τι θα συμβεί σε εκείνους τους επιτιθέμενους μας πιάνει ανατριχίλα:

⁵⁵ «Και αυτή θα είναι η μάστιγα με την οποία ο Ιεχωβά θα μαστιγώσει όλους τους λαούς που θα εκστρατεύσουν εναντίον της Ιερουσαλήμ: Η σάρκα του ανθρώπου θα σαπίζει, ενώ αυτός θα στέκεται στα πόδια του· τα δε μάτια του θα σαπίζουν στις κόγχες τους και η γλώσσα του θα σαπίζει μέσα στο στόμα του. Και εκείνη την ημέρα θα απλωθεί ανάμεσά τους σύγχυση από τον Ιεχωβά· και ο καθένας θα αρπάζει το χέρι του πλησίον του, και το χέρι του θα σηκώνεται ενάντια στο χέρι του πλησίον του. Και ο Ιούδας, επίσης, θα πολεμάει στην Ιερουσαλήμ· και ο πλούτος όλων των γύρω εθνών θα συγκεντρωθεί, χρυσάφι και ασήμι και ενδύματα σε υπέρμετρη αφθονία. Και τέτοια θα είναι η μάστιγα του αλόγου, του μουλαριού, της καμήλας και του αρσενικού γαϊδουριού και κάθε είδους κατοικίδιου ζώου που θα βρίσκεται σε εκείνα τα στρατόπεδα, σαν αυτή τη μάστιγα».​—⁠Ζαχαρίας 14:​12⁠-⁠15.

56. Γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι ειλικρινείς οι λαοί του Χριστιανικού κόσμου αν δηλώσουν συγκλονισμένοι από την περιγραφή αυτής της μάστιγας;

⁵⁶ Τρομακτικό; Φρικιαστικό; Σαδιστικό; Μακάβριο; Ανυπόφορο; Άτομα από το Χριστιανικό κόσμο που διαβάζουν την Αγία Γραφή μπορεί να δηλώσουν συγκλονισμένοι από αυτή τη θεόπνευστη περιγραφή της μάχης! Αλλά δεν θα ήταν υποκριτικό από μέρους τους αυτό; Πώς μπορούν ειλικρινά να νιώθουν συγκλονισμένοι, όταν τα λεγόμενα «Χριστιανικά» έθνη που τα υποστηρίζουν με τέτοιον πατριωτισμό είναι τώρα προετοιμασμένα να πολεμήσουν στον τελικό πόλεμο με εμπρηστικές βόμβες ναπάλμ που ρίχνονται από αεροπλάνα, με φλογοβόλα που εκτοξεύουν υγρό πυρ, με καυστικά χημικά αέρια, με εκρηκτικά που προξενούν τέτοια εγκαύματα στο πρόσωπο ώστε το επιζών θύμα χρειάζεται να φοράει μάσκα και να τρέφεται ενδοφλέβια, καθώς και με πυρηνικές βόμβες που εμπερικλείουν τέτοια ενέργεια ώστε μπορούν να εξαϋλώσουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινα πλάσματα; Πώς μπορούν οι υποστηρικτές τέτοιων πολεμικών ωμοτήτων να επικρίνουν τον Ιεχωβά των στρατευμάτων; Αντί για αυτό θα έπρεπε να τους συγκλονίζει και να τους προξενεί φρίκη ο ίδιος τους ο εαυτός!

57. Αναλογιζόμενοι τη δριμύτητα της μάστιγας, τι πρέπει να έχουμε υπόψη μας ως προς τη σοβαρότητα της επίθεσης που κάνουν τα έθνη εναντίον της ουράνιας Ιερουσαλήμ;

⁵⁷ Καθώς αναλογιζόμαστε τη δριμύτητα της “μάστιγας με την οποία ο Ιεχωβά θα μαστιγώσει όλους τους λαούς που θα εκστρατεύσουν εναντίον της Ιερουσαλήμ”, χρειάζεται να έχουμε υπόψη τη σοβαρότητα αυτής της πράξης στην οποία προβαίνουν οι λαοί και τα έθνη. (Ζαχαρίας 14:​12) Εκστρατεύοντας εναντίον της “πόλης του ζωντανού Θεού, της ουράνιας Ιερουσαλήμ”, χτυπούν την πρωτεύουσα οργάνωση του Μεγάλου Θεοκράτη, του Κυρίαρχου του σύμπαντος. Υπάρχει τίποτα πιο αναιδές από την ασύστολη αυτή πράξη; Υπάρχει πρόκληση πιο ακραία από αυτήν, υπάρχει τίποτα που να την ξεπερνάει; Τι προσβολή για την υψηλότερη και μεγαλύτερη Προσωπικότητα ολόκληρου του συνειδητού κόσμου! Αυτοί οι αναιδείς, προκλητικοί, προσβλητικοί στασιαστές εναντίον της παγκόσμιας κυριαρχίας του Μεγάλου Θεοκράτη χρειάζεται να μάθουν με ποιον έχουν να κάνουν. «Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει». «Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού». (Εβραίους 12:​29· 10:​31) Και αυτοί πέφτουν στα δικά του χέρια καθώς ορμούν σε μια ασεβή εκστρατεία εναντίον αυτού που ο Ιεχωβά λέει ότι είναι σαν το “μάτι του”.​—⁠Ζαχαρίας 2:8.

58. Με ποια έννοια θα «πολεμάει στην Ιερουσαλήμ» ο πνευματικός «Ιούδας», ποιοι θα πολεμούν στο πλευρό του και, ως αποτέλεσμα, από τι θα γλιτώσουν;

⁵⁸ Τα αποπροσανατολισμένα από θρησκευτική άποψη έθνη και οι λαοί θα στραφούν εναντίον του ορατού εκπροσώπου της “ουράνιας Ιερουσαλήμ”, δηλαδή εναντίον του χρισμένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών «που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς». (Εβραίους 12:​22, 23) Αυτό φαίνεται από τα εξής λόγια της προφητείας: «Και ο Ιούδας, επίσης, θα πολεμάει στην Ιερουσαλήμ». (Ζαχαρίας 14:​14) Μαζί με το χρισμένο υπόλοιπο, το οποίο διεξάγει πνευματικό πόλεμο υπέρ των συμφερόντων της θεοκρατικής πρωτεύουσας του Ιεχωβά, θα είναι το «μεγάλο πλήθος» εκείνων που προέρχονται από όλα τα έθνη, τις φυλές και τους λαούς και οι οποίοι τάσσονται στο πλευρό της θεοκρατικής κυβέρνησης του Ιεχωβά. (Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠17) Εφόσον αυτοί θα πολεμούν υπερασπίζοντας τα όσα αντιπροσωπεύει η “ουράνια Ιερουσαλήμ”, θα γλιτώσουν από τη «μάστιγα με την οποία ο Ιεχωβά θα μαστιγώσει» όλους τους επιτιθέμενους.

59. Είτε η μάστιγα έχει κατά γράμμα εφαρμογή, όπως περιγράφεται, είτε όχι, πώς θα επηρεάσει τις επιτιθέμενες δυνάμεις;

⁵⁹ Ανεξάρτητα από το αν η «μάστιγα» θα είναι κατά γράμμα, όπως περιγράφεται στην προφητεία, ή όχι, τα στόματα που ανοίγουν για να βγάλουν τρομακτικές πολεμικές κραυγές και απειλές θα σωπάσουν! Οι γλώσσες έχουν σαπίσει! Οι δυνάμεις όρασης θα χαθούν ξαφνικά, και έτσι οι επιτιθέμενοι με το άγριο βλέμμα θα μπορούν να πλήξουν το στόχο της επίθεσής τους μόνο στα τυφλά. Τα μάτια έχουν σαπίσει! Οι μύες και οι τένοντες των εξαιρετικά γυμνασμένων, ρωμαλέων πολεμιστών θα χάσουν τη δύναμή τους, την ελαστικότητά τους, την ευκινησία τους, ενώ αυτοί στέκονται ακόμη στα πόδια τους έτοιμοι για όλα, και όχι όταν κείτονται στο έδαφος σαν νεκρά πτώματα. Η σάρκα που καλύπτει το σκελετό τους έχει σαπίσει! Αυτή η μάστιγα πλήττει ξαφνικά και τα άλογα, τα μουλάρια, τις καμήλες, τα γαϊδούρια καθώς και κάθε είδος κατοικίδιων ζώων που βρίσκονται στα στρατόπεδά τους. Ο κινητός εξοπλισμός για τις επιθέσεις ακινητοποιείται και τίποτα δεν μπορεί πια να τον ενεργοποιήσει!​—⁠Ζαχαρίας 14:​12, 15.

60. Πώς επηρεάζει η εκτεταμένη σύγχυση τους εισβολείς;

⁶⁰ Όλα αυτά είναι πολύ τρομακτικά! Αλλά κάτι που επιτείνει τον τρόμο για αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη είναι η σύγχυση την οποία σκορπίζει ο Παντοδύναμος Θεός ανάμεσα στους επίδοξους εισβολείς. Η ενότητα με την οποία δρουν εναντίον της “ουράνιας Ιερουσαλήμ” και των πολεμιστών του “Ιούδα” διασπάται. Όπως στις ρωμαϊκές αρένες όπου οι μονομάχοι, φορώντας ειδικές περικεφαλαίες που κάλυπταν τα μάτια, πρόσφεραν θέαμα στα αιμοδιψή πλήθη των θεατών οι οποίοι κατέκλυζαν τα αμφιθέατρα, έτσι και αυτοί πιάνονται στα χέρια και χτυπούν ο ένας τον άλλον χωρίς να βλέπουν. Έχουν χάσει τη θέα του κοινού στόχου τους. Υπερτερούν τα προσωπικά συμφέροντα. Η θεωρία της εξέλιξης που ασπάζονται περί «επιβίωσης του καταλληλότερου» τους εξουσιάζει και τους κατευθύνει. Η θανατηφόρα σύγχυση γίνεται εκτεταμένη καθώς αρχίζουν να αλληλοσκοτώνονται.​—⁠Ζαχαρίας 14:13.

61. (α) Ποιες μνήμες ανασκαλεύει αυτό από πολέμους που είχε κάνει ο Ιεχωβά στο παρελθόν, «την ημέρα της μάχης»; (β) Πλάι σε ποιον θα πολεμήσει στον επικείμενο πόλεμο;

⁶¹ Αυτό είναι το αποκορύφωμα “εκείνης της ημέρας”! Ο Ιεχωβά αναλαμβάνει δράση ώστε να «πολεμήσει ενάντια σε εκείνα τα έθνη όπως την ημέρα του πολέμου του, την ημέρα της μάχης». (Ζαχαρίας 14:​3) Αυτό ανασκαλεύει μνήμες από τη μάχη που έδωσε ο Ιεχωβά στην Ερυθρά Θάλασσα εναντίον των ιππέων και των αρμάτων του αλαζόνα Φαραώ της Αιγύπτου, στις ημέρες του προφήτη Μωυσή! Επίσης και από τη συντριβή που επέφερε ο Ιεχωβά στις ενωμένες δυνάμεις του Μωάβ, του Αμμών και του Όρους Σηείρ στη δυτική ακτή της Νεκράς Θάλασσας, επί των ημερών του Βασιλιά Ιωσαφάτ του Ιούδα (936⁠-⁠911 Π.Κ.Χ.). Και από την περίπτωση που ο Ιεχωβά χρησιμοποιώντας τον άγγελό του πάταξε σε μια νύχτα 185.000 Ασσύριους στρατιώτες υπό τον Βασιλιά Σενναχειρείμ ο οποίος απείλησε την Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Βασιλιά Εζεκία του Ιούδα! (Έξοδος 14:​1 ως 15:​21· 2 Χρονικών 20:​1⁠-⁠26· 2 Βασιλέων 18:​13 ως 19:​36) Αλλά όσο εντυπωσιακές και αν ήταν αυτές οι μάχες που έδωσε ο Ιεχωβά στο παρελθόν, η μάχη που θα δώσει για την παγκόσμια κυριαρχία του «στον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στην επικείμενη παγκόσμια κατάσταση η οποία ονομάζεται Αρ⁠-⁠Μαγεδών, θα είναι πολύ πιο μεγαλειώδης. (Αποκάλυψη 16:​13⁠-⁠16) Εκεί, Αυτός θα πολεμήσει στα δεξιά του Μεσσία του, του Γιου του. (Ψαλμός 110:​4⁠-⁠6) Η προφητική περιγραφή της μάχης αναφέρει:

62, 63. (α) Πώς περιγράφουν τα εδάφια Αποκάλυψη 17:​12⁠-⁠14 τη μάχη που δίνει για τη νίκη ο Μεσσίας του Ιεχωβά; (β) Ποιο θα είναι το πιο πολύτιμο και πιο ανεκτίμητο λάφυρο της νίκης;

⁶² «Και τα δέκα κέρατα που είδες σημαίνουν δέκα βασιλιάδες, οι οποίοι δεν έχουν λάβει ακόμη βασιλεία, αλλά λαβαίνουν εξουσία ως βασιλιάδες μία ώρα μαζί με το θηρίο. Αυτοί έχουν μία σκέψη, και γι’ αυτό δίνουν τη δύναμη και την εξουσία τους στο θηρίο. Αυτοί θα πολεμήσουν με το Αρνί, αλλά το Αρνί θα τους νικήσει, επειδή είναι Κύριος κυρίων και Βασιλιάς βασιλιάδων. Το ίδιο θα κάνουν και οι καλεσμένοι και εκλεγμένοι και πιστοί που είναι μαζί του».​—⁠Αποκάλυψη 17:​12⁠-⁠14.

⁶³ Με αυτόν τον τρόπο, οι πολιτικοί εξουσιαστές και βασιλιάδες της γης, αν και προσφέρουν τη δύναμή τους και την εξουσία τους στα Ηνωμένα Έθνη ως μια οργάνωση για τη διατήρηση της ανθρώπινης κυριαρχίας σε όλη τη γη, θα ηττηθούν από το Αρνί που θυσιάστηκε κάποτε, τον Ιησού Χριστό τον Βασιλιά, και θα καταστραφούν. (Αποκάλυψη 19:​11⁠-⁠21) Έτσι θα δικαιωθεί παντοτινά η κυριαρχία του Ιεχωβά σε ολόκληρο το σύμπαν, περιλαμβανομένης και της γης. Αυτή καθαυτή η θεϊκή δικαίωση θα είναι το πιο πολύτιμο λάφυρο της νίκης. Το σπουδαιότερο ζήτημα όλων των εποχών θα έχει οριστικά διευθετηθεί προς ικανοποίηση όλων όσων ζουν στον ουρανό και στη γη. Τα συμφέροντα της αγνής, αληθινής λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού στον πνευματικό ναό του θα έχουν διαφυλαχτεί για πάντα. Εκείνοι οι οποίοι θα επιζήσουν από αυτόν τον πόλεμο εδώ στη γη θα θεωρούν αυτά τα ανεκτίμητα πράγματα πιο πολύτιμα από όλα τα άφθονα υλικά λάφυρα που θα αφήσουν πίσω τους οι θανατωμένοι εχθροί: «και ο πλούτος όλων των γύρω εθνών θα συγκεντρωθεί, χρυσάφι και ασήμι και ενδύματα σε υπέρμετρη αφθονία».​—⁠Ζαχαρίας 14:14.

[Υποσημειώσεις]