Συμμετοχή στην Παρηγοριά που Παρέχει ο Ιεχωβά

«Η ελπίδα μας για εσάς είναι ασάλευτη, καθόσον γνωρίζουμε ότι, όπως ακριβώς είστε συμμέτοχοι στα παθήματα, έτσι θα συμμετάσχετε και στην παρηγοριά».—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:7.

 1, 2. Τι έχουν νιώσει πολλά άτομα που έχουν γίνει Χριστιανοί σήμερα;

ΠΟΛΛΟΙ από τους τωρινούς αναγνώστες της Σκοπιάς μεγάλωσαν χωρίς να γνωρίζουν την αλήθεια του Θεού. Ίσως αυτό να αληθεύει για εσάς. Αν έχουν έτσι τα πράγματα, θυμηθείτε πώς νιώσατε καθώς άρχισαν να ανοίγουν τα μάτια της κατανόησής σας. Λόγου χάρη, όταν κατανοήσατε για πρώτη φορά ότι οι νεκροί δεν υποφέρουν αλλά στερούνται συνειδητότητας, δεν νιώσατε ανακούφιση; Επίσης, όταν μάθατε σχετικά με την ελπίδα που υπάρχει για τους νεκρούς, ότι δισεκατομμύρια άτομα θα αναστηθούν σε ζωή στο νέο κόσμο του Θεού, δεν παρηγορηθήκατε;—Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ιωάννης 5:28, 29.

² Τι θα λεχθεί για την υπόσχεση που έδωσε ο Θεός να τερματίσει την πονηρία και να μεταμορφώσει αυτή τη γη σε παράδεισο; Όταν μάθατε σχετικά με αυτό, δεν παρηγορηθήκατε και δεν γεμίσατε ανυπομονησία; Πώς νιώσατε όταν πρωτομάθατε ότι είναι δυνατόν να μην πεθάνετε ποτέ αλλά να επιζήσετε για να μπείτε στον ερχόμενο επίγειο Παράδεισο; Αναμφίβολα θα συγκινηθήκατε. Ναι, λάβατε το παρηγορητικό άγγελμα του Θεού το οποίο κηρύττουν τώρα παγκόσμια οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ψαλμός 37:9-11, 29· Ιωάννης 11:26· Αποκάλυψη 21:3-5.

 3. Γιατί αντιμετωπίζουν και θλίψη όλοι όσοι μεταδίδουν σε άλλους το παρηγορητικό άγγελμα του Θεού;

³ Ωστόσο, όταν προσπαθήσατε να μεταδώσετε το άγγελμα της Αγίας Γραφής σε άλλους, αντιληφθήκατε επίσης ότι «η πίστη δεν είναι κάτι που το έχουν όλοι οι άνθρωποι». (2 Θεσσαλονικείς 3:2) Ίσως μερικοί από τους πρώην φίλους σας να σας περιγέλασαν για το ότι εκδηλώσατε πίστη στις υποσχέσεις της Αγίας Γραφής. Μπορεί μάλιστα να αντιμετωπίσατε διωγμό επειδή εξακολουθήσατε να μελετάτε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η εναντίωση ίσως να εντάθηκε καθώς αρχίσατε να κάνετε αλλαγές για να εναρμονίσετε τη ζωή σας με τις Γραφικές αρχές. Αρχίσατε να αντιμετωπίζετε τη θλίψη που επιφέρει ο Σατανάς και ο κόσμος του σε όλους όσους δέχονται την παρηγοριά του Θεού.

 4. Με ποιους διαφορετικούς τρόπους μπορεί να αντιδράσουν στη θλίψη τα νεοενδιαφερόμενα άτομα;

⁴ Δυστυχώς, όπως προείπε ο Ιησούς, η θλίψη κάνει μερικούς να σκανδαλίζονται και να διακόπτουν την επαφή τους με τη Χριστιανική εκκλησία. (Ματθαίος 13:5, 6, 20, 21) Άλλοι υπομένουν τη θλίψη με το να κρατούν προσηλωμένη τη διάνοιά τους στις παρηγορητικές υποσχέσεις που μαθαίνουν. Τελικά αφιερώνουν τη ζωή τους στον Ιεχωβά και βαφτίζονται ως μαθητές τού Γιου του, του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 28:19, 20· Μάρκος 8:34) Ασφαλώς, η θλίψη δεν σταματάει τη στιγμή που βαφτίζεται ένας Χριστιανός. Λόγου χάρη, η διατήρηση αγνότητας μπορεί να απαιτεί σκληρό αγώνα από ένα άτομο που είχε ανήθικο παρελθόν. Άλλοι είναι αναγκασμένοι να παλεύουν με τη συνεχή εναντίωση από μη ομόπιστα μέλη της οικογένειάς τους. Όποια και αν είναι η θλίψη, όλοι όσοι επιδιώκουν πιστά μια ζωή αφιέρωσης στον Θεό μπορούν να είναι βέβαιοι για ένα πράγμα. Με πολύ προσωπικό τρόπο, θα νιώσουν την παρηγοριά και τη βοήθεια του Θεού.

«Ο Θεός Κάθε Παρηγοριάς»

 5. Μαζί με τις πολλές δοκιμασίες που πέρασε ο Παύλος, τι ένιωσε επίσης;

⁵ Ένα άτομο το οποίο εκτιμούσε βαθιά την παρηγοριά που χορηγεί ο Θεός ήταν ο απόστολος Παύλος. Ύστερα από μια περίοδο η οποία αποτέλεσε ιδιαίτερη δοκιμασία για αυτόν στην Ασία και στη Μακεδονία, ο Παύλος ένιωσε μεγάλη ανακούφιση όταν άκουσε ότι η εκκλησία της Κορίνθου είχε ανταποκριθεί καλά στην επιστολή ελέγχου που τους έστειλε. Αυτό τον υποκίνησε να τους γράψει μια δεύτερη επιστολή, η οποία περιέχει την ακόλουθη έκφραση αίνου: «Ευλογημένος ας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη».—2 Κορινθίους 1:3, 4.

 6. Τι μαθαίνουμε από τα λόγια του Παύλου που αναφέρονται στα εδάφια 2 Κορινθίους 1:3, 4;

⁶ Αυτά τα θεόπνευστα λόγια λένε πολλά. Ας τα αναλύσουμε. Όταν ο Παύλος εκφράζει αίνο ή ευχαριστίες στον Θεό ή του απευθύνει κάποιο αίτημα στις επιστολές του, συνήθως διαπιστώνουμε ότι περιλαμβάνει επίσης βαθιά εκτίμηση για τον Ιησού, την Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας. (Ρωμαίους 1:8· 7:25· Εφεσίους 1:3· Εβραίους 13:20, 21) Γι’ αυτό ο Παύλος απευθύνει αυτή την έκφραση αίνου στον ‘Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού’. Κατόπιν, για πρώτη φορά στα συγγράμματά του, χρησιμοποιεί ένα ουσιαστικό της κοινής ελληνικής το οποίο αποδίδεται ‘τρυφερό έλεος’. Αυτό το ουσιαστικό προέρχεται από μια λέξη που χρησιμοποιείται για την έκφραση λύπης απέναντι στα παθήματα κάποιου άλλου. Έτσι ο Παύλος περιγράφει τα τρυφερά αισθήματα που έχει ο Θεός για καθέναν από τους πιστούς υπηρέτες Του ο οποίος περνάει θλίψη—τρυφερά αισθήματα τα οποία υποκινούν τον Θεό να ενεργεί με ελεήμονα τρόπο για χάρη τους. Τελικά, ο Παύλος απέβλεπε στον Ιεχωβά ως την πηγή αυτής της επιθυμητής ιδιότητας, αποκαλώντας τον ‘Πατέρα του τρυφερού ελέους’.

 7. Γιατί μπορεί να λεχθεί ότι ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός κάθε παρηγοριάς»;

⁷ Το ‘τρυφερό έλεος’ του Θεού καταλήγει σε ανακούφιση για το άτομο που περνάει θλίψη. Γι’ αυτό ο Παύλος περιγράφει στη συνέχεια τον Ιεχωβά ως ‘τον Θεό κάθε παρηγοριάς’. Έτσι, μπορούμε να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά ως την πηγή οποιασδήποτε παρηγοριάς λαβαίνουμε από την καλοσύνη των ομοπίστων μας. Δεν υπάρχει πραγματική, διαρκής παρηγοριά που να μην προέρχεται από τον Θεό. Επιπλέον, εκείνος δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του, καθιστώντας μας έτσι ικανούς να είμαστε παρηγορητές. Επίσης, το άγιο πνεύμα του Θεού είναι εκείνο που υποκινεί τους υπηρέτες του να δείχνουν τρυφερό έλεος σε όσους έχουν ανάγκη παρηγοριάς.

Εκπαιδευόμαστε να Είμαστε Παρηγορητές

 8. Αν και ο Θεός δεν είναι η πηγή των δοκιμασιών μας, ποιο ωφέλιμο αποτέλεσμα μπορεί να έχει σε εμάς το γεγονός ότι υπομένουμε θλίψη;

⁸ Αν και ο Ιεχωβά Θεός επιτρέπει τις διάφορες δοκιμασίες που έρχονται στους πιστούς υπηρέτες του, ποτέ δεν είναι εκείνος η πηγή αυτών των δοκιμασιών. (Ιακώβου 1:13) Εντούτοις, η παρηγοριά που παρέχει όταν υπομένουμε θλίψη μπορεί να μας εκπαιδεύσει ώστε να είμαστε πιο ευαίσθητοι στις ανάγκες των άλλων. Με ποιο αποτέλεσμα; «Για να μπορούμε να παρηγορούμε εκείνους που περνούν οποιοδήποτε είδος θλίψης μέσω της παρηγοριάς με την οποία παρηγορούμαστε εμείς οι ίδιοι από τον Θεό». (2 Κορινθίους 1:4) Έτσι, ο Ιεχωβά μάς εκπαιδεύει ώστε να μοιραζόμαστε αποτελεσματικά την παρηγοριά του με τους ομοπίστους μας και με εκείνους που συναντάμε στη διακονία μας, καθώς μιμούμαστε τον Χριστό και ‘παρηγορούμε όλους όσους πενθούν’.—Ησαΐας 61:2· Ματθαίος 5:4.

 9. (α) Τι θα μας βοηθήσει να υπομένουμε παθήματα; (β) Πώς παρηγορούνται άλλοι όταν εμείς υπομένουμε πιστά τη θλίψη;

⁹ Ο Παύλος υπέμεινε τα πολλά του παθήματα χάρη στην άφθονη παρηγοριά που έλαβε από τον Θεό μέσω του Χριστού. (2 Κορινθίους 1:5) Και εμείς επίσης μπορούμε να νιώθουμε άφθονη παρηγοριά με το να κάνουμε στοχασμούς γύρω από τις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού, να προσευχόμαστε για την υποστήριξη του αγίου πνεύματός του και να βλέπουμε τις απαντήσεις που δίνει ο Θεός στις προσευχές μας. Έτσι θα ενισχυόμαστε ώστε να εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε την κυριαρχία του Ιεχωβά και να αποδεικνύουμε τον Διάβολο ψεύτη. (Ιώβ 2:4· Παροιμίαι 27:11) Όταν έχουμε υπομείνει πιστά κάθε μορφή θλίψης, θα πρέπει, όπως ο Παύλος, να δίνουμε όλη την τιμή στον Ιεχωβά, του οποίου η παρηγοριά καθιστά ικανούς τους Χριστιανούς να παραμένουν πιστοί υπό δοκιμασία. Η υπομονή των πιστών Χριστιανών έχει παρηγορητική επίδραση στην αδελφότητα, υποκινώντας και άλλους να πάρουν την απόφαση να ‘υπομένουν τα ίδια παθήματα’.—2 Κορινθίους 1:6.

10, 11. (α) Ποια είναι μερικά πράγματα που προξένησαν παθήματα στην εκκλησία της αρχαίας Κορίνθου; (β) Πώς παρηγόρησε ο Παύλος την εκκλησία της Κορίνθου, και ποια ελπίδα εξέφρασε;

¹⁰ Οι Κορίνθιοι ήταν συμμέτοχοι στα παθήματα που έρχονται σε όλους τους αληθινούς Χριστιανούς. Επιπρόσθετα, χρειάζονταν συμβουλή για να αποκόψουν έναν αμετανόητο πόρνο. (1 Κορινθίους 5:1, 2, 11, 13) Το γεγονός ότι δεν το είχαν κάνει αυτό και δεν είχαν τερματίσει τη διαμάχη και τις διαιρέσεις είχε φέρει όνειδος στην εκκλησία. Τελικά, όμως, εφάρμοσαν τη συμβουλή του Παύλου και έδειξαν γνήσια μετάνοια. Γι’ αυτό, εκείνος τους επαίνεσε θερμά και δήλωσε ότι η θαυμάσια ανταπόκρισή τους στην επιστολή του τον είχε παρηγορήσει. (2 Κορινθίους 7:8, 10, 11, 13) Προφανώς, το αποκομμένο άτομο είχε επίσης μετανοήσει. Έτσι, ο Παύλος τούς συμβούλεψε να ‘τον συγχωρήσουν . . . και να τον παρηγορήσουν, μήπως, με κάποιον τρόπο, έναν τέτοιον άνθρωπο τον κατάπινε το ότι ήταν υπερβολικά λυπημένος’.—2 Κορινθίους 2:7.

¹¹ Η δεύτερη επιστολή του Παύλου πρέπει ασφαλώς να παρηγόρησε την εκκλησία της Κορίνθου. Μάλιστα, αυτό περιλαμβανόταν στις προθέσεις του. Ο ίδιος εξήγησε: «Η ελπίδα μας για εσάς είναι ασάλευτη, καθόσον γνωρίζουμε ότι, όπως ακριβώς είστε συμμέτοχοι στα παθήματα, έτσι θα συμμετάσχετε και στην παρηγοριά». (2 Κορινθίους 1:7) Ολοκληρώνοντας την επιστολή του, ο Παύλος παρότρυνε: «Συνεχίστε . . . να παρηγορείστε, . . . και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θα είναι μαζί σας».—2 Κορινθίους 13:11.

12. Ποια ανάγκη έχουν όλοι οι Χριστιανοί;

¹² Τι σπουδαίο μάθημα μπορούμε να πάρουμε από αυτό! Όλα τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας χρειάζεται να ‘συμμετέχουν στην παρηγοριά’ που παρέχει ο Θεός μέσω του Λόγου Του, του αγίου πνεύματός Του και της επίγειας οργάνωσής Του. Ακόμη και τα αποκομμένα άτομα μπορεί να χρειάζονται παρηγοριά αν έχουν μετανοήσει και έχουν διορθώσει την εσφαλμένη πορεία τους. Έτσι, «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» έχει θεσπίσει μια γεμάτη έλεος διευθέτηση για να τα βοηθήσει. Μια φορά το χρόνο, δυο πρεσβύτεροι μπορούν να επισκεφτούν ορισμένα αποκομμένα άτομα. Αυτά ίσως να μη δείχνουν πλέον στασιαστική στάση ούτε να εμπλέκονται σε χονδροειδή αμαρτία, και μπορεί να χρειάζονται βοήθεια για να κάνουν τα αναγκαία βήματα ώστε να επανενταχτούν.—Ματθαίος 24:45· Ιεζεκιήλ 34:16.

Η Θλίψη του Παύλου στην Ασία

13, 14. (α) Πώς περιέγραψε ο Παύλος μια περίοδο σοβαρής θλίψης που αντιμετώπισε στην Ασία; (β) Ποιο περιστατικό ίσως να είχε υπόψη του ο Παύλος;

¹³ Το είδος των παθημάτων τα οποία είχε αντιμετωπίσει η εκκλησία της Κορίνθου μέχρι τότε δεν μπορούσε να συγκριθεί με τις πολλές θλίψεις που χρειάστηκε να υπομείνει ο Παύλος. Επομένως, εκείνος μπορούσε να τους υπενθυμίσει: «Δεν θέλουμε να έχετε άγνοια, αδελφοί, για τη θλίψη που μας συνέβη στην περιφέρεια της Ασίας, ότι δεχτήκαμε υπερβολική πίεση πέρα από τη δύναμή μας, ώστε ήμασταν πολύ αβέβαιοι ακόμη και για τη ζωή μας. Στην πραγματικότητα, νιώσαμε μέσα μας ότι είχαμε λάβει την ποινή του θανάτου. Και αυτό, για να εμπιστευόμαστε, όχι στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό που εγείρει τους νεκρούς. Από κάτι τόσο μεγάλο όσο ο θάνατος μας έσωσε και θα μας σώσει· και η ελπίδα μας είναι σε αυτόν ότι και περαιτέρω θα μας σώσει».—2 Κορινθίους 1:8-10.

¹⁴ Μερικοί Βιβλικοί λόγιοι πιστεύουν ότι ο Παύλος αναφερόταν στην οχλαγωγία που ξέσπασε στην Έφεσο, η οποία θα μπορούσε να είχε κοστίσει τη ζωή του Παύλου καθώς και των δυο Μακεδόνων που τον συντρόφευαν στο ταξίδι του, του Γάιου και του Αρίσταρχου. Αυτοί οι δυο Χριστιανοί οδηγήθηκαν με τη βία σε κάποιο θέατρο το οποίο ήταν ασφυκτικά γεμάτο από έναν όχλο που ‘φώναζε επί δύο περίπου ώρες: «Μεγάλη η Άρτεμις [η θεά] των Εφεσίων!»’ Τελικά, κάποιος αξιωματούχος της πόλης κατάφερε να ησυχάσει το πλήθος. Αυτή η απειλή για τη ζωή του Γάιου και του Αρίσταρχου πρέπει να στενοχώρησε πολύ τον Παύλο. Μάλιστα, ήθελε να πάει μέσα και να λογικέψει το φανατισμένο όχλο, αλλά τον εμπόδισαν να διακινδυνέψει τη ζωή του με αυτόν τον τρόπο.—Πράξεις 19:26-41.

15. Ποια ακραία κατάσταση μπορεί να περιγράφεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 15:32;

¹⁵ Ωστόσο, ο Παύλος μπορεί να περιέγραφε κάποια κατάσταση πολύ πιο ακραία από το παραπάνω περιστατικό. Στην πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους, ο Παύλος ρώτησε: «Αν, όπως οι άνθρωποι, πάλεψα με θηρία στην Έφεσο, τι με ωφελεί;» (1 Κορινθίους 15:32) Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η ζωή του Παύλου απειλήθηκε όχι μόνο από θηριώδεις ανθρώπους αλλά και από κατά γράμμα άγρια ζώα στο στάδιο της Εφέσου. Οι εγκληματίες μερικές φορές τιμωρούνταν με το να τους εξαναγκάσουν να παλέψουν με θηρία ενώ αιμοδιψή πλήθη παρακολουθούσαν. Αν ο Παύλος εννοούσε ότι είχε αντιμετωπίσει κατά γράμμα θηρία, την τελευταία στιγμή θα πρέπει να είχε γλιτώσει με θαυματουργικό τρόπο από απάνθρωπο θάνατο, ακριβώς όπως ο Δανιήλ σώθηκε από το στόμα κατά γράμμα λιονταριών.—Δανιήλ 6:22.

Σύγχρονα Παραδείγματα

16. (α) Γιατί μπορούν πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά να συναισθανθούν τις θλίψεις που πέρασε ο Παύλος; (β) Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι σχετικά με όσους πέθαναν λόγω της πίστης τους; (γ) Ποιο καλό αποτέλεσμα προέκυψε όταν μερικοί Χριστιανοί γλίτωσαν το θάνατο την τελευταία στιγμή;

¹⁶ Πολλοί σημερινοί Χριστιανοί μπορούν να συναισθανθούν τις θλίψεις που πέρασε ο Παύλος. (2 Κορινθίους 11:23-27) Και σήμερα, επίσης, διάφοροι Χριστιανοί έχουν ‘δεχτεί υπερβολική πίεση πέρα από τη δύναμή τους’, και πολλοί έχουν αντιμετωπίσει καταστάσεις στις οποίες ‘ήταν πολύ αβέβαιοι για τη ζωή τους’. (2 Κορινθίους 1:8) Μερικοί θανατώθηκαν από άτομα που διέπραξαν μαζικές δολοφονίες και από κτηνώδεις διώκτες. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η παρηγορητική δύναμη του Θεού τούς βοήθησε να υπομείνουν, και ότι πέθαναν με την καρδιά και τη διάνοιά τους σταθερά προσηλωμένες στην εκπλήρωση της ελπίδας τους, είτε ουράνιας είτε επίγειας. (1 Κορινθίους 10:13· Φιλιππησίους 4:13· Αποκάλυψη 2:10) Σε άλλες περιπτώσεις, ο Ιεχωβά κατηύθυνε τα ζητήματα έτσι ώστε οι αδελφοί μας να σωθούν από το θάνατο. Αναμφίβολα, όσοι σώθηκαν με αυτόν τον τρόπο ανέπτυξαν αυξημένη εμπιστοσύνη «στον Θεό που εγείρει τους νεκρούς». (2 Κορινθίους 1:9) Έπειτα, μπορούσαν να μιλούν με ακόμη μεγαλύτερη πεποίθηση μεταδίδοντας το παρηγορητικό άγγελμα του Θεού σε άλλους.—Ματθαίος 24:14.

17-19. Ποιες εμπειρίες δείχνουν ότι οι αδελφοί μας στη Ρουάντα είναι συμμέτοχοι στην παρηγοριά του Θεού;

¹⁷ Πρόσφατα, οι αγαπητοί μας αδελφοί στη Ρουάντα πέρασαν μια εμπειρία παρόμοια με εκείνη που είχε ο Παύλος και οι σύντροφοί του. Πολλοί έχασαν τη ζωή τους, αλλά οι προσπάθειες του Σατανά απέτυχαν να καταστρέψουν την πίστη τους. Απεναντίας, οι αδελφοί μας σε αυτή τη χώρα έχουν νιώσει την παρηγοριά του Θεού με πολλούς προσωπικούς τρόπους. Στη διάρκεια της γενοκτονίας των Τούτσι και των Χούτου οι οποίοι ζούσαν στη Ρουάντα, υπήρξαν Χούτου που διακινδύνεψαν τη ζωή τους για να προστατέψουν Τούτσι, και Τούτσι οι οποίοι προστάτεψαν Χούτου. Μερικοί θανατώθηκαν από εξτρεμιστές επειδή προστάτεψαν ομοπίστους τους. Παραδείγματος χάρη, κάποιος Χούτου Μάρτυρας του Ιεχωβά ονόματι Γκαχίζι θανατώθηκε επειδή έκρυβε μια Τούτσι αδελφή ονόματι Σαντάλ. Τον Τούτσι σύζυγο της Σαντάλ, τον Ζαν, τον έκρυβε σε κάποια άλλη τοποθεσία μια Χούτου αδελφή ονόματι Σαρλότ. Επί 40 ημέρες, ο Ζαν και ένας άλλος Τούτσι αδελφός παρέμεναν κρυμμένοι μέσα σε μια μεγάλη καμινάδα, βγαίνοντας μόνο για σύντομα χρονικά διαστήματα στη διάρκεια της νύχτας. Όλο αυτόν τον καιρό, η Σαρλότ τούς παρείχε τροφή και προστασία, παρότι έμενε κοντά σε ένα στρατόπεδο των Χούτου. Σε αυτή τη σελίδα, μπορείτε να δείτε τη φωτογραφία του Ζαν και της Σαντάλ, που ξανάσμιξαν και είναι ευγνώμονες για το ότι οι Χούτου ομόπιστοί τους ‘διακινδύνεψαν τον τράχηλό τους’ για χάρη τους, ακριβώς όπως έκανε η Πρίσκα και ο Ακύλας για τον απόστολο Παύλο.—Ρωμαίους 16:3, 4.

¹⁸ Ένας άλλος Χούτου Μάρτυρας, ο Ρουακαμπούμπου, επαινέθηκε από την εφημερίδα Ινταρεμάρα (Intaremara) για το ότι προστάτεψε διάφορους Τούτσι ομοπίστους του.a Η εφημερίδα ανέφερε: «Υπάρχει και ο Ρουακαμπούμπου, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο οποίος συνέχισε να κρύβει ανθρώπους εδώ και εκεί ανάμεσα στους αδελφούς του (έτσι αποκαλούν οι ομόπιστοι ο ένας τον άλλον). Περνούσε ολόκληρη την ημέρα του μεταφέροντας τροφή και πόσιμο νερό για εκείνους, αν και έχει άσθμα. Ο Θεός, όμως, τον έκανε ασυνήθιστα δυνατό».

¹⁹ Σκεφτείτε, επίσης, ένα ζευγάρι ενδιαφερομένων Χούτου ονόματι Νικοντάμ και Αταναζί. Προτού ξεσπάσει η γενοκτονία, αυτό το αντρόγυνο μελετούσε την Αγία Γραφή με έναν Τούτσι Μάρτυρα ονόματι Αλφόνς. Με κίνδυνο της ζωής τους, έκρυψαν τον Αλφόνς στο σπίτι τους. Αργότερα αντιλήφθηκαν ότι το σπίτι δεν ήταν ασφαλές μέρος επειδή οι Χούτου γείτονές τους γνώριζαν για τον Τούτσι φίλο τους. Γι’ αυτό, ο Νικοντάμ και η Αταναζί έκρυψαν τον Αλφόνς σε μια τρύπα στην αυλή τους. Αυτή ήταν καλή κίνηση, επειδή οι γείτονες άρχισαν να έρχονται ψάχνοντας για τον Αλφόνς σχεδόν καθημερινά. Ενόσω βρισκόταν σε αυτή την τρύπα επί 28 ημέρες, ο Αλφόνς έκανε στοχασμούς γύρω από Γραφικές αφηγήσεις, όπως είναι η αφήγηση σχετικά με τη Ραάβ, η οποία έκρυψε δυο Ισραηλίτες στην οροφή του σπιτιού της στην Ιεριχώ. (Ιησούς του Ναυή 6:17) Σήμερα, ο Αλφόνς συνεχίζει την υπηρεσία του στη Ρουάντα ως κήρυκας των καλών νέων, ευγνώμων για το ότι οι Χούτου με τους οποίους μελετούσε την Αγία Γραφή διακινδύνεψαν τη ζωή τους για αυτόν. Και τι έγινε με τον Νικοντάμ και την Αταναζί; Τώρα είναι βαφτισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά και διεξάγουν πάνω από 20 Γραφικές μελέτες με ενδιαφερόμενα άτομα.

20. Με ποιον τρόπο έχει παρηγορήσει ο Ιεχωβά τους αδελφούς μας στη Ρουάντα, αλλά ποια συνεχή ανάγκη έχουν πολλοί από αυτούς;

²⁰ Τον καιρό που άρχισε η γενοκτονία στη Ρουάντα, υπήρχαν 2.500 διαγγελείς των καλών νέων στη χώρα. Αν και εκατοντάδες έχασαν τη ζωή τους ή υποχρεώθηκαν να φύγουν από τη χώρα, ο αριθμός των Μαρτύρων αυξήθηκε φτάνοντας τους 3.000 και πλέον. Αυτό αποδεικνύει ότι ο Θεός πράγματι παρηγόρησε τους αδελφούς μας. Τι θα πούμε για τα πολλά ορφανά και τις χήρες που υπάρχουν ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Όπως είναι φυσικό, αυτά τα άτομα εξακολουθούν να περνούν θλίψη και έχουν συνεχή ανάγκη παρηγοριάς. (Ιακώβου 1:27) Τα δάκρυά τους θα εξαλειφτούν τελείως μόνο όταν λάβει χώρα η ανάσταση στο νέο κόσμο του Θεού. Ωστόσο, χάρη στις αποστολές βοήθειας από τους αδελφούς τους και επειδή είναι λάτρεις του ‘Θεού κάθε παρηγοριάς’, αυτοί είναι σε θέση να τα βγάζουν πέρα στη ζωή.

21. (α) Πού αλλού έχουν οι αδελφοί μας απελπιστική ανάγκη της παρηγοριάς του Θεού, και ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε; (Βλέπε το πλαίσιο «Παρηγοριά στη Διάρκεια Τεσσάρων Ετών Πολέμου».) (β) Πότε θα ικανοποιηθεί πλήρως η ανάγκη που έχουμε για παρηγοριά;

²¹ Σε πολλά άλλα μέρη, όπως είναι η Ερυθραία, η Σιγκαπούρη και η πρώην Γιουγκοσλαβία, οι αδελφοί μας εξακολουθούν να υπηρετούν τον Ιεχωβά πιστά παρά τη θλίψη. Είθε να βοηθούμε αυτούς τους αδελφούς δεόμενοι τακτικά να λάβουν παρηγοριά. (2 Κορινθίους 1:11) Είθε και εμείς να υπομένουμε πιστά μέχρι τον καιρό κατά τον οποίο ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια [μας]» με την πιο πλήρη έννοια. Τότε θα νιώσουμε σε πλήρη βαθμό την παρηγοριά που θα χορηγήσει ο Ιεχωβά μέσα στο νέο κόσμο δικαιοσύνης του.—Αποκάλυψη 7:17· 21:4· 2 Πέτρου 3:13.

[Υποσημείωση]

Γνωρίζετε;

◻ Γιατί αποκαλείται ο Ιεχωβά «ο Θεός κάθε παρηγοριάς»;

◻ Πώς θα πρέπει να βλέπουμε τις θλίψεις;

◻ Με ποιους μπορούμε να συμμετέχουμε στην παρηγοριά;

◻ Πώς θα ικανοποιηθεί πλήρως η ανάγκη που έχουμε για παρηγοριά;

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Τον Ζαν και τη Σαντάλ, αν και είναι Τούτσι Μάρτυρες, τους έκρυψαν σε χωριστές τοποθεσίες Χούτου Μάρτυρες στη διάρκεια της γενοκτονίας στη Ρουάντα

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν να μεταδίδουν το παρηγορητικό άγγελμα του Θεού στους πλησίον τους στη Ρουάντα