Ο Θεός Φέρνει την Αύξηση—Εσείς Κάνετε το Μέρος Σας;
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τη σκηνή. Βρίσκεστε σε έναν πανέμορφο κήπο που περιβάλλεται από μεγαλοπρεπή δέντρα, θαλερούς θάμνους και πλήθος λουλούδια με λαμπερά χρώματα. Η σμαραγδοπράσινη χλόη απλώνεται κατηφορικά προς τις προσεκτικά φροντισμένες όχθες ενός ρυακιού όπου κυλάει κελαρυστό, γάργαρο νερό. Δεν υπάρχει τίποτα που να χαλάει την εικόνα. Εντυπωσιασμένος, ρωτάτε ποιος έφτιαξε αυτό το όμορφο μέρος. Ο κηπουρός απαντώντας με μετριοφροσύνη λέει ότι ο Θεός φέρνει την αύξηση σε όλα τα πράγματα.
Φυσικά, αυτό το γνωρίζατε. Μάλιστα, τα λόγια του κηπουρού έρχονται στη μνήμη σας όταν γυρνάτε στο σπίτι και αντικρίζετε τη δική σας απεριποίητη πίσω αυλή, όπου δεν μεγαλώνει τίποτα το ελκυστικό, όπου συσσωρεύονται σκουπίδια και τα βροχόνερα γεμίζουν τις άσχημες λακκούβες που υπάρχουν στο έδαφος. Επιθυμείτε βαθιά να έχετε έναν κήπο σαν αυτόν που μόλις επισκεφτήκατε. Έτσι, πιστεύοντας ακράδαντα τα λόγια του κηπουρού, πέφτετε στα γόνατα και προσεύχεστε ένθερμα να κάνει ο Θεός να μεγαλώσουν όμορφα λουλούδια στην αυλή σας. Τι συμβαίνει; Τίποτα φυσικά.
Τι θα πούμε για την πνευματική αύξηση; Μπορεί να έχετε τη βαθιά επιθυμία να δείτε τα πράγματα να αυξάνουν από πνευματική άποψη, με τη μορφή καινούριων μαθητών οι οποίοι θα ανταποκριθούν στην αλήθεια του Λόγου του Θεού ή με τη μορφή της δικής σας πνευματικής προόδου. Επίσης, μπορεί να προσεύχεστε ένθερμα στον Ιεχωβά για να φέρει αυτή την αύξηση, με βαθιά πεποίθηση ότι έχει τη δύναμη να το κάνει αυτό. Όμως μπορούν η βαθιά σας επιθυμία, η ένθερμη προσευχή και η πεποίθηση στη δύναμη του Θεού να φέρουν από μόνα τους την αύξηση;
Ο Θεός Φέρνει την Αύξηση
Ίσως να πιστεύετε ότι το μέρος σας στην επίτευξη πνευματικής αύξησης είναι μικρής σπουδαιότητας, ακόμα και ασήμαντο. Αυτό δεν εννοούσε ο απόστολος Παύλος στα εδάφια 1 Κορινθίους 3:5-7; Αυτός έγραψε: «Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται, δια των οποίων επιστεύσατε, και όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον; Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξησεν· ώστε ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων».
Ο Παύλος σωστά αναγνώρισε ότι, όταν υπάρχει αύξηση, όλη η τιμή ανήκει στον Θεό. Ο κηπουρός μπορεί να προετοιμάζει το έδαφός του, να σπέρνει το σπόρο του και να φροντίζει με προσοχή τα φυτά, αλλά τελικά η θαυμάσια δημιουργική δύναμη του Θεού είναι εκείνη που φέρνει την αύξηση. (Γένεσις 1:11, 12, 29) Όμως, τι εννοεί ο Παύλος όταν λέει «ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων»; («Αυτό που μετράει δεν είναι οι κηπουροί που φυτεύουν και ποτίζουν», Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]). Μήπως ο Παύλος υποβαθμίζει το ρόλο που παίζει ατομικά ο κάθε διάκονος στο να κάνει καινούριους μαθητές, υπονοώντας ότι, σε τελική ανάλυση, ο τρόπος με τον οποίο επιτελούμε τη διακονία μας δεν έχει και τόση σημασία;
«Ούτε ο Φυτεύων Είναι Τι»
Να θυμάστε ότι, σε αυτό το τμήμα της επιστολής του, ο Παύλος δεν ασχολείται με τη Χριστιανική διακονία αλλά με το πόσο ανόητο είναι να ακολουθεί κανείς ανθρώπους αντί να ακολουθεί τον Ιησού Χριστό. Μερικοί στην Κόρινθο προσέδιδαν ακατάλληλη σπουδαιότητα σε αξιόλογους δούλους του Ιεχωβά, όπως ήταν ο Παύλος και ο Απολλώς. Άλλοι προωθούσαν τη δημιουργία αιρέσεων και εξύψωναν ανθρώπους οι οποίοι πίστευαν ότι ήταν ανώτεροι από τους Χριστιανούς αδελφούς τους.—1 Κορινθίους 4:6-8· 2 Κορινθίους 11:4, 5, 13.
Το να δοξάζουν ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο δεν είναι κάτι το υγιές. Αποτελεί σαρκικό τρόπο σκέψης και παράγει φθόνους και έριδες. (1 Κορινθίους 3:3, 4) Ο Παύλος δείχνει τις συνέπειες που έχει ένας τέτοιος τρόπος σκέψης. Λέει: «Είναι έριδες μεταξύ σας· λέγω δε τούτο, διότι έκαστος από σας λέγει· Εγώ μεν είμαι του Παύλου, εγώ δε του Απολλώ, εγώ δε του Κηφά, εγώ δε του Χριστού».—1 Κορινθίους 1:11, 12.
Έτσι, όταν γράφει, «αυτός που φυτεύει και αυτός που ποτίζει δεν είναι τίποτα» (Φίλιπς [Phillips]), ο απόστολος καταπολεμάει αυτόν το σαρκικό τρόπο σκέψης, τονίζοντας την ανάγκη να αποβλέπουν στον Ιησού Χριστό ως Ηγέτη και να αναγνωρίζουν ότι όλη η δόξα για την αύξηση που υπάρχει στην εκκλησία ανήκει στον Θεό. Οι απόστολοι και οι άλλοι πρεσβύτεροι είναι απλώς υπηρέτες της εκκλησίας. Κανείς δεν θα έπρεπε να εξυψώνεται ούτε θα έπρεπε αυτοί οι ίδιοι να επιζητούν γόητρο ή εξοχότητα. (1 Κορινθίους 3:18-23) Έτσι, αυτός που φυτεύει και αυτός που ποτίζει δεν είναι τίποτα, λέει ο Παύλος, «σε σύγκριση με εκείνον που δίνει ζωή στο σπόρο».—1 Κορινθίους 3:7, Φίλιπς.
Συνεργάτες του Θεού
Συνεπώς, με αυτά τα λόγια, ο απόστολος Παύλος δεν ελαχιστοποιούσε τη σπουδαιότητα του ρόλου μας στο φύτεμα και στο πότισμα. Δεν εννοούσε ότι πρέπει εμείς να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πως «ο Θεός θα φέρει την αύξηση στο δικό του καιρό», και κατόπιν απλώς να καθήσουμε άπρακτοι και να περιμένουμε εκείνον να το κάνει αυτό. Γνώριζε ότι αυτό που κάνουμε και το πώς το κάνουμε έχουν επίδραση στον τρόπο με τον οποίο θα έρθει η αύξηση.
Γι’ αυτό ο Παύλος συνεχώς ενθάρρυνε τους Χριστιανούς να εργάζονται σκληρά στη διακονία τους και να βελτιώνουν τις ικανότητές τους ως δασκάλων. Αναλογιστείτε τη συμβουλή που δίνει στο νεαρό Τιμόθεο. «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά· διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε». (1 Τιμόθεον 4:16) ‘Σου παραγγέλνω επίσημα . . . , κήρυξε το λόγο, κάνε το αυτό με αίσθηση του επείγοντος . . . , με κάθε μακροθυμία και τέχνη της διδασκαλίας. . . . Επιτέλεσε τη διακονία σου στο πλήρες’. (2 Τιμόθεον 4:1, 2, 5, ΜΝΚ) Δεν θα είχε νόημα το να εργάζεται ο Τιμόθεος σκληρά για να βελτιώσει τις ικανότητές του αν το φύτεμα και το πότισμά του δεν επρόκειτο να έχουν καμιά επίδραση στην αύξηση.
Σαν τον Παύλο και τον Απολλώ, μπορείτε και εσείς να έχετε το ανεκτίμητο προνόμιο να υπηρετείτε ως ένας από τους συνεργάτες του Θεού. (1 Κορινθίους 3:9· 2 Κορινθίους 4:1· 1 Τιμόθεον 1:12) Με αυτή την ιδιότητα, το έργο που κάνετε είναι σπουδαίο. Ο κηπουρός δεν περιμένει να φτιάξει θαυματουργικά ο Θεός έναν όμορφο κήπο χωρίς προσπάθεια από μέρους του κηπουρού. Θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά με την πνευματική αύξηση; Οπωσδήποτε όχι. Όπως ο αγρότης ο οποίος υπομονετικά «περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης», έτσι και εμείς πρέπει πρώτα να αγωνιστούμε σε σχέση με το φύτεμα και το πότισμα, περιμένοντας τον Θεό να φέρει την αύξηση.—Ιακώβου 1:22· 2:26· 5:7.
Να Κάνετε το Μέρος Σας
Εφόσον, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, «έκαστος θέλει λάβει τον εαυτού μισθόν κατά τον κόπον αυτού», θα κάνουμε καλά να αναρωτηθούμε τι κόπο καταβάλλουμε εμείς.—1 Κορινθίους 3:8.
Ο Τζέφρι Σμιθ, ειδικός στην κηπουρική, λέει: «Δεν χρειάζονται ειδικά προσόντα για να γίνει κάποιος κηπουρός, παρά μόνο ενδιαφέρον για τα φυτά». (Θάμνοι και Δενδρύλλια [Shrubs & Small Trees]) Παρόμοια, δεν χρειαζόμαστε κάποια έμφυτα, ειδικά προσόντα για να γίνουμε συνεργάτες του Θεού, παρά μόνο γνήσιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους και προθυμία να χρησιμοποιηθούμε από τον Θεό.—2 Κορινθίους 2:16, 17· 3:4-6· Φιλιππησίους 2:13.
Εξετάστε μερικές από τις καλές συμβουλές που δίνουν έμπειροι κηπουροί. Όπως λέει μια αυθεντία, αν ένας άπειρος κηπουρός είναι πρόθυμος να ακούει αυτούς που είναι πιο έμπειροι από εκείνον, «ο μαθητευόμενος μπορεί γρήγορα να γίνει ειδικός». Μάλιστα, η ίδια αυθεντία λέει ότι «ο ειδικός πάντοτε βρίσκει κάτι καινούριο να μάθει». (Η Εγκυκλοπαίδεια της Κηπουρικής [The Encyclopedia of Gardening]) Δέχεστε με προθυμία τη βοήθεια και την εκπαίδευση που προμηθεύει ο Ιεχωβά ώστε να μπορείτε να φυτεύετε και να ποτίζετε αποτελεσματικά; Αν ναι, τότε, είτε είστε καινούριοι στο έργο είτε έμπειροι σε αυτό, μπορείτε να αναπτύξετε περισσότερες ικανότητες ως συνεργάτες του Θεού και έτσι να ‘γίνετε ικανοί για να διδάσκετε άλλους’.—2 Τιμόθεον 2:2.
Ο Τζέφρι Σμιθ λέει ότι «ο αρχάριος θα αποφύγει τις χειρότερες παγίδες» αν είναι πρόθυμος να προσέχει και να μαθαίνει. Αν δίνουμε προσοχή στην καθοδηγία που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω του Λόγου του και της οργάνωσής του, θα ενεργούμε με το δικό Του τρόπο. Τότε θα αποφεύγουμε παγίδες όπως είναι, για παράδειγμα, οι ανόητες λογομαχίες με εκείνους οι οποίοι το μόνο που ζητάνε είναι να καβγαδίζουν ή να μάχονται γύρω από λέξεις.—Παροιμίαι 17:14· Κολοσσαείς 4:6· 2 Τιμόθεον 2:23-26.
Μια άλλη καλή συμβουλή κηπουρικής είναι το να σκέφτεται κανείς προσεκτικά πριν αρχίσει βιαστικά να σκάβει το χώμα. «Πριν βάλετε το φτυάρι στο χώμα», λέει Η Εγκυκλοπαίδεια της Κηπουρικής, «αφιερώστε χρόνο για να εκτιμήσετε με ηρεμία [τις προσδοκίες σας]». Μήπως πέφτετε στην παγίδα να βγαίνετε βιαστικά στη Χριστιανική διακονία χωρίς πρώτα να έχετε σκεφτεί προσεκτικά και με προσευχή τι θέλετε να πετύχετε και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνετε αυτό; Ξεκαθαρίστε, προτού αρχίσετε, ποιοι είναι οι αντικειμενικοί σκοποί σας. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, το τι είδους ανθρώπους μπορεί να συναντήσετε και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσετε, και προετοιμαστείτε για να τα χειριστείτε. Αυτό θα σας επιτρέψει να ‘κερδίσετε τους περισσότερους [καθώς] γίνεστε εις πάντας τα πάντα’.—1 Κορινθίους 9:19-23.
«Ας Μη Ησυχάση η Χειρ Σου»
Αν εκτιμούμε το προνόμιο που έχουμε να υπηρετούμε ως συνεργάτες του Θεού, δεν θα είμαστε φειδωλοί στη συμμετοχή μας σε αυτή τη συνεργασία. «Σπείρε τον σπόρον σου το πρωί, και την εσπέραν ας μη ησυχάση η χειρ σου· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει ευδοκιμήσει, τούτο ή εκείνο, ή εάν και τα δύο ήναι επίσης αγαθά». (Εκκλησιαστής 11:6) Τα τελικά αποτελέσματα είναι στο χέρι του Ιεχωβά, όμως εμείς θα θερίσουμε μόνο αν πρώτα έχουμε σπείρει με επιμέλεια.—Εκκλησιαστής 11:4.
Κανένας κήπος δεν έγινε ποτέ όμορφος με κάποιο υποτυπώδες, πρόχειρο σκάψιμο και σκόρπισμα των σπόρων. Παρόμοια, στη Χριστιανική διακονία απαιτούνται περισσότερα από κάποια υποτυπώδη συμμετοχή στη διάθεση Βιβλικών εντύπων. Ως συνεργάτες του Θεού, χρειάζεται να διακηρύττουμε επιμελώς και πλήρως τα καλά νέα σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού, ψάχνοντας να βρούμε εκείνους που έχουν τη σωστή διάθεση. (Πράξεις 13:48, ΜΝΚ) Θυμηθείτε την αρχή που εκτίθεται στα λόγια του αποστόλου Παύλου, στο εδάφιο 2 Κορινθίους 9:6: «Ο σπείρων με φειδωλίαν και με φειδωλίαν θέλει θερίσει, και ο σπείρων με αφθονίαν και με αφθονίαν θέλει θερίσει».
Όπως όλοι οι καλοί κηπουροί, προσπαθούμε να φυτεύουμε σε καλό χώμα. Ωστόσο, ακόμα και όταν φυτεύουμε κάτι στο καλύτερο χώμα, αυτό δεν αποτελεί το τέλος της υπόθεσης. Ο Τζέφρι Σμιθ λέει: «Αυτό δεν σημαίνει ότι, αφού το υπεύθυνο άτομο τελειώσει με το φύτεμα, τίποτα άλλο δεν απαιτείται από αυτό παρά μόνο να αγοράσει μια ξαπλώστρα και μια ομπρέλα για τον ήλιο». Όχι, για να υπάρξει αύξηση, απαιτείται προσπάθεια όσον αφορά το πότισμα και την παροχή προστασίας στα φυτά.—Παράβαλε Παροιμίαι 6:10, 11, ΜΝΚ.
Πραγματικά, η Χριστιανική διακονία μπορεί να σημαίνει μεγάλες περιόδους σκληρής εργασίας κατά τις οποίες φαίνεται ότι δεν συμβαίνει τίποτα σπουδαίο. Όμως ξαφνικά, και μερικές φορές αναπάντεχα, μπορεί να προκύψουν θαυμάσια αποτελέσματα. Ο Τζέφρι Σμιθ λέει: «Η κηπουρική αποτελείται από μεγάλες περιόδους κοπιαστικής ρουτίνας οι οποίες διανθίζονται με στιγμές τέτοιας υπέροχης ομορφιάς, ώστε όλο το σκάψιμο, το ξεχορτάριασμα και αυτή καθαυτήν η ανησυχία ξεχνιούνται». Μπορείτε και εσείς να έχετε στιγμές υπέροχης ικανοποίησης όταν μια δεκτική καρδιά ανταποκριθεί στο άγγελμα της αλήθειας—με την προϋπόθεση ότι είστε πρόθυμοι να κάνετε το αρχικό σκάψιμο, το φύτεμα, το ξεχορτάριασμα και το πότισμα.—Παράβαλε Παροιμίαι 20:4.
Ο Παύλος και ο Απολλώς γνώριζαν πως το γεγονός ότι έκαναν το έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης δεν τους πρόσφερε κάποια ειδική θέση εξοχότητας στη Χριστιανική εκκλησία. Καταλάβαιναν ότι ο Θεός είναι εκείνος που φέρνει την αύξηση. Παρ’ όλα αυτά, φύτευαν και πότιζαν—με επιμέλεια. Είθε να ακολουθούμε το παράδειγμά τους και να θέτουμε τον εαυτό μας στη διάθεση του Θεού ‘ως υπηρέτες μέσω των οποίων [άλλοι] πιστεύουν’.—1 Κορινθίους 3:5, 6.
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Ο Θεός φέρνει την αύξηση σε όλα τα πράγματα—αλλά ο κηπουρός κάνει επίσης το μέρος του