Είστε Έμπιστοι Οικονόμοι!

 1. Ποια άποψη έχει ο κόσμος γενικά για την ανεξαρτησία;

ΠΡΙΝ από 2.500 χρόνια περίπου, ένας Έλληνας δραματουργός έγραψε: «Κανείς δεν μπαίνει με τη θέλησή του σε ζυγό δουλείας». Πολλοί σήμερα θα συμφωνούσαν πλήρως με αυτή τη δήλωση. Η δουλεία φέρνει στο νου εικόνες καταπιεσμένων και δέσμιων ανθρώπων, των οποίων ο μόχθος και οι θυσίες φέρνουν οφέλη, όχι στους ίδιους, αλλά στους δυνάστες κυρίους τους.

2, 3. (α) Ποια θέση απολαμβάνουν οι πρόθυμοι δούλοι, ή αλλιώς υπηρέτες, του Χριστού; (β) Ποιες ερωτήσεις θα εξετάσουμε όσον αφορά την υπηρεσία οικονόμου;

² Ωστόσο, ο Ιησούς έδειξε ότι οι μαθητές του θα ήταν ταπεινοί υπηρέτες, ή αλλιώς δούλοι. Αλλά η δουλεία στην οποία βρίσκονται οι αληθινοί Χριστιανοί δεν περιλαμβάνει τίποτα το υποτιμητικό ή καταπιεστικό. Αυτοί οι δούλοι απολαμβάνουν μια θέση που περιβάλλεται με τιμή, εμπιστοσύνη και σεβασμό. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τα σχόλια που έκανε ο Ιησούς για έναν “δούλο” λίγο πριν από το θάνατό Του. Ο Χριστός προείπε ότι θα ανέθετε καθήκοντα σε έναν “πιστό και φρόνιμο δούλο”.​—Ματθ. 24:45-47.

³ Αξίζει να σημειωθεί ότι, σε μια παράλληλη αφήγηση, αυτός ο δούλος αποκαλείται «οικονόμος». (Διαβάστε Λουκάς 12:42-44) Οι περισσότεροι πιστοί Χριστιανοί σήμερα δεν είναι μέλη αυτής της τάξης του πιστού οικονόμου. Εντούτοις, οι Γραφές δείχνουν ότι όλοι όσοι υπηρετούν τον Θεό έχουν υπηρεσία οικονόμου. Ποιες ευθύνες περιλαμβάνονται σε αυτήν; Πώς πρέπει να τις θεωρούμε; Για να βρούμε τις απαντήσεις, ας εξετάσουμε το ρόλο των οικονόμων στην αρχαία εποχή.

4, 5. Ποιες ευθύνες είχαν οι αρχαίοι οικονόμοι; Δώστε παραδείγματα.

⁴ Στην αρχαία εποχή, ο οικονόμος ήταν συνήθως ένας έμπιστος δούλος στον οποίο είχε ανατεθεί η επίβλεψη των οικιακών ή επιχειρηματικών υποθέσεων του κυρίου του. Γενικά, οι οικονόμοι είχαν σημαντική εξουσία και ήταν υπεύθυνοι για τα υπάρχοντα, τα χρήματα και τους άλλους υπηρέτες του σπιτικού. Αυτό φαίνεται από την περίπτωση του Ελιέζερ, στον οποίο είχε ανατεθεί η φροντίδα της μεγάλης περιουσίας του Αβραάμ. Ο Ελιέζερ ήταν πιθανώς εκείνος τον οποίο έστειλε ο Αβραάμ στη Μεσοποταμία για να διαλέξει σύζυγο για το γιο του τον Ισαάκ. Τι σημαντικός διορισμός με μακροπρόθεσμο αντίκτυπο!​—Γέν. 13:2· 15:2· 24:2-4.

⁵ Ο δισέγγονος του Αβραάμ, ο Ιωσήφ, είχε την επίβλεψη του σπιτικού του Πετεφρή. (Γέν. 39:1, 2) Αργότερα, απέκτησε και ο ίδιος οικονόμο, ο οποίος διορίστηκε «υπεύθυνος για το σπιτικό του». Αυτός ο οικονόμος έκανε τις διευθετήσεις για τη φιλοξενία των δέκα αδελφών του Ιωσήφ. Και υπό τις εντολές του κυρίου του, σκηνοθέτησε την «κλοπή» του ασημένιου ποτηριού. Σαφώς, οι οικονόμοι απολάμβαναν θέσεις μεγάλης εμπιστοσύνης.​—Γέν. 43:19-25· 44:1-12.

 6. Ποια υπηρεσία οικονόμου έχει δοθεί στους διάφορους πρεσβυτέρους;

⁶ Αιώνες αργότερα, ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι οι Χριστιανοί επίσκοποι έπρεπε να είναι “οικονόμοι του Θεού”. (Τίτο 1:7) Εφόσον έχουν διοριστεί να ποιμαίνουν «το ποίμνιο του Θεού», παρέχουν κατεύθυνση στις εκκλησίες και αναλαμβάνουν την ηγεσία. (1 Πέτρ. 5:1, 2) Ασφαλώς, οι ευθύνες ποικίλλουν. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι Χριστιανοί επίσκοποι σήμερα υπηρετούν μία εκκλησία. Οι περιοδεύοντες επίσκοποι υπηρετούν πολλές εκκλησίες. Και τα μέλη των Επιτροπών Τμήματος φροντίζουν τις εκκλησίες ολόκληρων χωρών. Εντούτοις, αναμένεται από όλους να εκπληρώνουν πιστά τα καθήκοντά τους​—όλοι πρέπει να «δώσουν λογαριασμό» στον Θεό.​—Εβρ. 13:17.

 7. Πώς γνωρίζουμε ότι, κατά μία έννοια, όλοι οι Χριστιανοί είναι οικονόμοι;

⁷ Τι θα λεχθεί, όμως, για τους πολλούς όσιους Χριστιανούς που δεν είναι επίσκοποι; Ο απόστολος Πέτρος, σε μια επιστολή του προς τους Χριστιανούς γενικά, έγραψε: «Ανάλογα με το χάρισμα που έλαβε ο καθένας, να το χρησιμοποιείτε στο να διακονείτε ο ένας τον άλλον ως καλοί οικονόμοι της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού η οποία εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους». (1 Πέτρ. 1:1· 4:10) Με την παρ’ αξία καλοσύνη του, ο Θεός έχει δώσει σε όλους μας χαρίσματα, πλεονεκτήματα, ικανότητες και ταλέντα τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιούμε προς όφελος των ομοπίστων μας. Επομένως, όλοι όσοι υπηρετούν τον Θεό είναι οικονόμοι​—μια υπηρεσία που συνεπάγεται τιμή, εμπιστοσύνη και ευθύνη.

 8. Ποια είναι μια σημαντική αρχή που πρέπει να θυμόμαστε;

⁸ Θα επικεντρωθούμε τώρα σε τρεις αρχές τις οποίες πρέπει να έχουμε υπόψη μας ως οικονόμοι. Η πρώτη είναι η εξής: Όλοι ανήκουμε στον Θεό και είμαστε υπόλογοι σε αυτόν. Ο Παύλος έγραψε: «Δεν ανήκετε στον εαυτό σας, γιατί αγοραστήκατε με κάποιο αντίτιμο»​—το αίμα της θυσίας του Χριστού. (1 Κορ. 6:19, 20) Εφόσον ανήκουμε στον Ιεχωβά, είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε στις εντολές του, οι οποίες δεν είναι βαριές. (Ρωμ. 14:8· 1 Ιωάν. 5:3) Είμαστε επίσης δούλοι του Χριστού. Σαν τους οικονόμους της αρχαιότητας, μας έχει δοθεί μεγάλη ελευθερία​—αλλά η ελευθερία μας έχει όρια. Πρέπει να χειριζόμαστε τις ευθύνες μας σύμφωνα με τις οδηγίες που έχουμε λάβει. Όποια προνόμια υπηρεσίας και αν απολαμβάνουμε, παραμένουμε υπηρέτες του Θεού και του Χριστού.

 9. Με ποια παραβολή έδειξε ο Ιησούς τη σχέση μεταξύ κυρίου και δούλου;

⁹ Ο Ιησούς μάς βοηθάει να καταλάβουμε τη σχέση μεταξύ κυρίου και δούλου. Κάποτε μίλησε στους μαθητές του για έναν δούλο που γύρισε στο σπίτι έχοντας εργαστεί όλη την ημέρα. Μήπως ο κύριος του λέει: «Έλα εδώ αμέσως και πλάγιασε μπροστά στο τραπέζι»; Όχι. Αντιθέτως, λέει: «Ετοίμασέ μου κάτι για να δειπνήσω, και βάλε μια ποδιά και διακόνησέ με ώσπου να φάω και να πιω, και κατόπιν μπορείς να φας και να πιεις εσύ». Πώς εφάρμοσε ο Ιησούς αυτή την παραβολή; «Έτσι και εσείς, αφού κάνετε όλα όσα σας έχουν ανατεθεί, να λέτε: “Άχρηστοι δούλοι είμαστε. Κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε”».​—Λουκ. 17:7-10.

10. Τι δείχνει ότι ο Ιεχωβά εκτιμάει τις προσπάθειες που κάνουμε να τον υπηρετούμε;

¹⁰ Ασφαλώς, ο Ιεχωβά εκτιμάει τις προσπάθειες που κάνουμε να τον υπηρετούμε. Η Γραφή μάς διαβεβαιώνει: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». (Εβρ. 6:10) Ο Ιεχωβά δεν μας ζητάει ποτέ κάτι παράλογο. Επιπλέον, ό,τι μας ζητάει είναι για το καλό μας και ποτέ δεν αποτελεί δυσβάσταχτο φορτίο. Ωστόσο, σύμφωνα με την παραβολή του Ιησού, ο δούλος δεν ευαρεστεί τον εαυτό του βάζοντας πρώτα τα δικά του συμφέροντα. Παρόμοια και εμείς, όταν αφιερωνόμαστε στον Θεό, επιλέγουμε να βάλουμε πρώτα στη ζωή μας τα δικά του συμφέροντα, έτσι δεν είναι;

11, 12. Ως οικονόμοι, ποια ιδιότητα πρέπει να εκδηλώνουμε, και τι πρέπει να αποφεύγουμε;

¹¹ Η δεύτερη αρχή είναι η εξής: Ως οικονόμοι, προσκολλούμαστε όλοι στους ίδιους βασικούς κανόνες. Είναι αλήθεια ότι μερικές ευθύνες ανατίθενται σε λίγους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Εντούτοις, οι περισσότερες ευθύνες είναι κοινές για όλους. Λόγου χάρη, ως μαθητές του Χριστού και Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχουμε λάβει την εντολή να αγαπούμε ο ένας τον άλλον. Ο Ιησούς είπε ότι η αγάπη είναι το διακριτικό γνώρισμα των αληθινών Χριστιανών. (Ιωάν. 13:35) Αλλά η αγάπη μας εκτείνεται πέρα από την αδελφότητά μας. Προσπαθούμε να εκδηλώνουμε αγάπη και σε εκείνους με τους οποίους δεν είμαστε συγγενείς στην πίστη. Αυτό είναι κάτι που όλοι μας μπορούμε και πρέπει να κάνουμε.

¹² Αναμένεται επίσης να έχουμε καλή διαγωγή. Πρέπει να αποφεύγουμε συνήθειες και τρόπους ζωής που καταδικάζονται στο Λόγο του Θεού. Ο Παύλος έγραψε: «Ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε άντρες που χρησιμοποιούνται για αφύσικους σκοπούς ούτε άντρες που πλαγιάζουν με άντρες ούτε κλέφτες ούτε άπληστοι ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού». (1 Κορ. 6:9, 10) Ομολογουμένως, απαιτείται προσπάθεια για να συμμορφωνόμαστε με τους δίκαιους κανόνες του Θεού. Είναι όμως μια προσπάθεια που αξίζει τον κόπο και μας αποφέρει πολλά οφέλη, όπως έναν τρόπο ζωής που συμβάλλει σε καλή υγεία, αρμονικές σχέσεις και επιδοκιμασμένη υπόσταση ενώπιον του Θεού.​—Διαβάστε Ησαΐας 48:17, 18.

13, 14. Ποια ευθύνη έχει ανατεθεί σε όλους τους Χριστιανούς, και πώς πρέπει να τη βλέπουμε;

¹³ Να θυμάστε, επίσης, ότι ο οικονόμος έπρεπε να κάνει κάποιο έργο. Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Μας έχει δοθεί ένα πολύτιμο δώρο​—η γνώση της αλήθειας. Ο Θεός αναμένει από εμάς να μοιραζόμαστε αυτή τη γνώση με άλλους. (Ματθ. 28:19, 20) Ο Παύλος έγραψε: «Ας μας θεωρεί έτσι ο άνθρωπος, ως υφισταμένους του Χριστού και οικονόμους των ιερών μυστικών του Θεού». (1 Κορ. 4:1) Αναγνώριζε ότι η υπηρεσία του οικονόμου περιλάμβανε τη σχολαστική φροντίδα «των ιερών μυστικών» αλλά και την πιστή μετάδοσή τους σε άλλους σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, του Ιησού Χριστού.​—1 Κορ. 9:16.

¹⁴ Εξάλλου, η μετάδοση της αλήθειας είναι εκδήλωση αγάπης. Ασφαλώς, οι περιστάσεις του κάθε Χριστιανού διαφέρουν. Δεν μπορούμε να κάνουμε όλοι τα ίδια πράγματα στη διακονία. Ο Ιεχωβά το καταλαβαίνει αυτό. Το σημαντικό είναι να κάνουμε όλα όσα μπορούμε εμείς προσωπικά. Με αυτόν τον τρόπο δείχνουμε ανιδιοτελή αγάπη για τον Θεό και το συνάνθρωπό μας.

15-17. (α) Γιατί είναι ουσιώδης η πιστότητα για έναν οικονόμο; (β) Με ποια παραβολή έδειξε ο Ιησούς τις συνέπειες της απιστίας;

¹⁵ Η τρίτη αρχή, που συνδέεται στενά με τις άλλες δύο, είναι η εξής: Πρέπει να είμαστε πιστοί, αξιόπιστοι. Ο οικονόμος μπορεί να έχει πολλές εξαίρετες ιδιότητες και ικανότητες, αλλά καμιά δεν θα είχε σημασία αν ήταν ανεύθυνος ή ανόσιος προς τον κύριό του. Η πιστότητα είναι ουσιώδης για έναν αποτελεσματικό, επιτυχημένο οικονόμο. Θυμηθείτε ότι ο Παύλος έγραψε: «Εκείνο που ζητείται όσον αφορά τους οικονόμους είναι να βρεθεί κανείς πιστός».​—1 Κορ. 4:2.

¹⁶ Αν είμαστε πιστοί, θα ανταμειφθούμε. Αυτό είναι βέβαιο. Αν δεν είμαστε, θα υποστούμε απώλειες. Διακρίνουμε αυτή την αρχή στην παραβολή του Ιησού για τα τάλαντα. Οι δούλοι που ήταν πιστοί, που “έκαναν εμπόριο” με τα χρήματα του κυρίου, έλαβαν έπαινο και πλούσιες ευλογίες. Ο δούλος που χειρίστηκε ανεύθυνα αυτό που του εμπιστεύτηκε ο κύριος κρίθηκε ως “πονηρός”, “οκνηρός” και “άχρηστος”. Του αφαίρεσαν το τάλαντο που του είχε δοθεί και τον πέταξαν έξω.​—Διαβάστε Ματθαίος 25:14-18, 23, 26, 28-30.

¹⁷ Μια άλλη φορά, ο Ιησούς τόνισε τις συνέπειες της απιστίας λέγοντας: «Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος και είχε έναν οικονόμο, και αυτόν του τον κατηγόρησαν ότι διαχειριζόταν τα αγαθά του με σπάταλο τρόπο. Τον φώναξε, λοιπόν, και του είπε: “Τι είναι αυτό που ακούω για εσένα; Παράδωσε το λογαριασμό για όσα έκανες ως οικονόμος, γιατί δεν μπορείς πια να διαχειρίζεσαι το σπίτι”». (Λουκ. 16:1, 2) Επειδή ο οικονόμος σκόρπιζε την περιουσία του κυρίου του, εκείνος τον απέλυσε. Τι ισχυρό μάθημα για εμάς! Ασφαλώς, δεν θα θέλαμε ποτέ να αποδειχτούμε άπιστοι σε σχέση με ό,τι μας ζητείται.

18. Γιατί δεν πρέπει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους;

¹⁸ Ο καθένας μας μπορεί να αναρωτηθεί: “Πώς βλέπω τη δική μου υπηρεσία ως οικονόμου;” Αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους, μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα. Η Γραφή μάς συμβουλεύει: «Ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο, και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση με τον άλλον». (Γαλ. 6:4) Αντί να συγκρίνουμε τα όσα κάνουμε με τα όσα κάνουν άλλοι, πρέπει να μας απασχολεί το τι μπορούμε εμείς προσωπικά να κάνουμε. Αυτό θα μας προστατεύει, όχι μόνο από την υπερηφάνεια, αλλά και από την αποθάρρυνση. Καθώς αξιολογούμε τον εαυτό μας, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι οι περιστάσεις αλλάζουν. Η κακή υγεία, η ηλικία ή διάφορες ευθύνες μπορεί να μας εμποδίζουν να κάνουμε τώρα όλα όσα κάναμε στο παρελθόν. Από την άλλη πλευρά, ίσως μπορούμε να κάνουμε περισσότερα από αυτά που κάνουμε τώρα. Αν ναι, γιατί να μην προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τη δραστηριότητά μας;

19. Γιατί δεν πρέπει να αποκαρδιωθούμε αν δεν λάβουμε κάποιο προνόμιο;

¹⁹ Ένα άλλο ζήτημα που αξίζει την προσοχή μας αφορά τις ευθύνες που έχουμε ή λαχταρούμε να έχουμε. Λόγου χάρη, ένας αδελφός ίσως επιθυμεί να υπηρετεί ως πρεσβύτερος στην εκκλησία ή να εκφωνεί ομιλίες στις συνελεύσεις. Είναι καλό να καταβάλλουμε φιλότιμες προσπάθειες για να αποκτήσουμε τα προσόντα για τέτοια προνόμια, αλλά δεν πρέπει να αποκαρδιωθούμε αν δεν μας δοθούν τότε που ίσως τα αναμένουμε. Για λόγους που πιθανώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε, μερικά προνόμια μπορεί να μας προσφερθούν πολύ αργότερα. Θυμηθείτε ότι ο Μωυσής ένιωθε έτοιμος να οδηγήσει τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, αλλά χρειάστηκε να περιμένει 40 χρόνια. Στο διάστημα που μεσολάβησε, μπόρεσε να αναπτύξει τις ιδιότητες που χρειαζόταν ως ηγέτης ενός σκληροτράχηλου και στασιαστικού λαού.​—Πράξ. 7:22-25, 30-34.

20. Ποιο μάθημα αντλούμε από την εμπειρία του Ιωνάθαν;

²⁰ Μερικές φορές, μπορεί να μη μας δοθεί καθόλου κάποιο προνόμιο. Αυτό συνέβη με τον Ιωνάθαν, ο οποίος, όντας γιος του Σαούλ, είχε την προοπτική να γίνει βασιλιάς όλου του Ισραήλ. Εντούτοις, ο Θεός εξέλεξε για βασιλιά τον Δαβίδ, κάποιον πολύ νεότερο. Πώς αντέδρασε ο Ιωνάθαν σε αυτή την εξέλιξη; Τη δέχτηκε και υποστήριξε τον Δαβίδ ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του. Του είπε: «Εσύ θα γίνεις βασιλιάς του Ισραήλ, και εγώ θα είμαι δεύτερος μετά από εσένα». (1 Σαμ. 23:17) Τι μπορείτε να μάθετε από αυτό; Ο Ιωνάθαν δέχτηκε την κατάστασή του και, αντίθετα με τον πατέρα του, δεν ζήλευε τον Δαβίδ. Αντί να νιώθουμε μέσα μας φθόνο για τους διορισμούς των άλλων, ο καθένας μας πρέπει να προσηλώνει την προσοχή του στις ευθύνες που του έχουν ανατεθεί. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι, στο νέο κόσμο, ο Ιεχωβά θα ικανοποιήσει τις κατάλληλες επιθυμίες όλων των υπηρετών του.

21. Πώς πρέπει να βλέπουμε την υπηρεσία μας ως οικονόμων;

²¹ Ας θυμόμαστε ότι, ως έμπιστοι οικονόμοι, δεν βρισκόμαστε κάτω από σκληρή δουλεία γεμάτη καταδυνάστευση και δάκρυα. Ακριβώς το αντίθετο. Απολαμβάνουμε πολύ τιμητικά προνόμια, δεδομένου ότι μας είναι εμπιστευμένο το ανεπανάληπτο έργο της διακήρυξης των καλών νέων στις τελευταίες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Παράλληλα, μπορούμε να χειριζόμαστε τις ευθύνες μας με μεγάλη ελευθερία. Ας είμαστε, λοιπόν, πιστοί οικονόμοι. Και ας θεωρούμε πολύτιμο το προνόμιο που έχουμε να υπηρετούμε τη μεγαλύτερη Προσωπικότητα σε όλο το σύμπαν.