Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Σε ποιο βαθμό χρειάζεται να αντισταθεί μια πιστή Χριστιανή σύζυγος στις νομικές ενέργειες που κάνει ο σύζυγός της για να πάρει διαζύγιο;

Όταν εγκαινιάστηκε ο θεσμός του γάμου για τους ανθρώπους, ο Θεός είπε ότι ο σύζυγος και η σύζυγος έπρεπε να “προσκολληθούν” ο ένας στον άλλον. (Γένεση 2:18-24) Οι άνθρωποι έγιναν ατελείς, με αποτέλεσμα να ανακύπτουν προβλήματα σε πολλούς γάμους, αλλά η επιθυμία του Θεού για τους γαμήλιους συντρόφους είναι να προσκολλώνται ο ένας στον άλλον παρ’ όλα αυτά. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Στους παντρεμένους δίνω οδηγίες, όμως όχι εγώ αλλά ο Κύριος, ότι δεν πρέπει η σύζυγος να φύγει από το σύζυγό της· αλλά αν τελικά φύγει, ας παραμείνει ανύπαντρη ή ας συμφιλιωθεί με το σύζυγό της· και ο σύζυγος δεν πρέπει να αφήνει τη σύζυγό του».​—1 Κορινθίους 7:10, 11.

Αυτά τα λόγια αναγνωρίζουν ότι ανάμεσα στους ατελείς ανθρώπους μερικές φορές κάποιος γαμήλιος σύντροφος αποφασίζει να φύγει. Παραδείγματος χάρη, ο Παύλος είπε ότι αν έφευγε ο ένας σύντροφος, και οι δυο τους έπρεπε να “παραμείνουν ανύπαντροι”. Γιατί; Ο σύντροφος μπορεί να είχε φύγει, αλλά οι δυο τους εξακολουθούσαν να είναι δεμένοι μεταξύ τους στα μάτια του Θεού. Ο Παύλος μπορούσε να το πει αυτό επειδή ο Ιησούς είχε θέσει τον κανόνα για το Χριστιανικό γάμο: «Όποιος διαζευχθεί τη σύζυγό του, εκτός εξαιτίας πορνείας, και παντρευτεί άλλη μοιχεύει». (Ματθαίος 19:9) Ναι, η μόνη βάση για διαζύγιο που τερματίζει από Γραφική άποψη έναν γάμο είναι η “πορνεία”, δηλαδή η σεξουαλική ανηθικότητα. Προφανώς, στην περίπτωση στην οποία αναφερόταν ο Παύλος, κανένας από τους δυο συντρόφους δεν είχε διαπράξει ανηθικότητα, και ως εκ τούτου, όταν έφυγε ο σύζυγος ή η σύζυγος, ο γάμος δεν τερματίστηκε ενώπιον του Θεού.

Ο Παύλος μίλησε κατόπιν για την περίπτωση κατά την οποία ο αληθινός Χριστιανός έχει μη ομόπιστο σύντροφο. Προσέξτε τις οδηγίες του Παύλου: «Αν εκείνος που δεν είναι στην πίστη κάνει βήματα να φύγει, ας φύγει· ο αδελφός ή η αδελφή δεν είναι υποδουλωμένοι κάτω από τέτοιες συνθήκες, αλλά ο Θεός σάς έχει καλέσει σε ειρήνη». (1 Κορινθίους 7:12-16) Τι θα μπορούσε να κάνει μια πιστή σύζυγος αν ο σύζυγός της που δεν είναι στην πίστη την εγκαταλείψει, επιδιώκοντας μάλιστα να πάρει νομικό διαζύγιο από αυτήν;

Εκείνη μπορεί να προτιμάει να μείνει ο σύντροφός της μαζί της. Μπορεί να τον αγαπάει ακόμη, να αντιλαμβάνεται τις αμοιβαίες συναισθηματικές και σεξουαλικές τους ανάγκες και να γνωρίζει ότι η ίδια και τα μικρά παιδιά που τυχόν έχουν χρειάζονται υλική υποστήριξη. Ίσως επίσης ελπίζει ότι, με τον καιρό, ο σύζυγός της θα γίνει ομόπιστος και θα σωθεί. Εντούτοις, αν εκείνος κάνει ενέργειες για να τερματίσει το γάμο (για κάποιον μη Γραφικό λόγο), η σύζυγος θα μπορούσε να τον αφήσει να «φύγει», όπως έγραψε ο Παύλος. Το ίδιο θα ίσχυε αν ένας σύζυγος που είναι στην πίστη περιφρονούσε την άποψη του Θεού για το γάμο και επέμενε να φύγει.

Σε μια τέτοια κατάσταση, όμως, η σύζυγος ίσως χρειαστεί να προστατέψει τον εαυτό της και τα παιδιά. Από ποια άποψη; Θα θέλει να πάρει την επιμέλεια των αγαπημένων της παιδιών ώστε να μπορεί να εξακολουθήσει να τους δείχνει μητρική αγάπη, να τους παρέχει ηθική εκπαίδευση και να τους ενσταλάζει πίστη βασισμένη στις θαυμάσιες Γραφικές διδασκαλίες. (2 Τιμόθεο 3:15) Το διαζύγιο θα ήταν δυνατόν να απειλήσει τα δικαιώματά της. Επομένως, η σύζυγος θα μπορούσε να κάνει ενέργειες για να εκπροσωπηθεί κατάλληλα ενώπιον των αρχών προκειμένου να προστατέψει το δικαίωμα που έχει να επικοινωνεί με τα παιδιά της και να διασφαλίσει ότι ο σύζυγός της θα υποχρεωθεί να συντηρεί την οικογένεια που εγκαταλείπει. Σε μερικά μέρη, μια γυναίκα που αντιτίθεται στο διαζύγιο μπορεί να υπογράψει νομικά έγγραφα τα οποία αναφέρουν διατάξεις για την επιμέλεια των παιδιών και για την οικονομική υποστήριξη, χωρίς να συμφωνεί με το διαζύγιο που ζητάει ο σύζυγός της. Σε άλλα μέρη, η φρασεολογία των εγγράφων υποδηλώνει ότι αυτή συμφωνεί με το διαζύγιο. Επομένως, αν ο σύζυγός της είναι ένοχος μοιχείας, το να υπογράψει η σύζυγος αυτά τα έγγραφα θα σήμαινε ότι τον απορρίπτει.

Οι περισσότεροι στην περιοχή και στην εκκλησία δεν θα γνωρίζουν τις λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το αν το διαζύγιο πάρθηκε για Γραφικούς λόγους. Συνεπώς, προτού προχωρήσουν τα πράγματα τόσο πολύ, θα ήταν ενδεδειγμένο να ενημερώσει η σύζυγος τον προεδρεύοντα επίσκοπο και κάποιον άλλον πρεσβύτερο της εκκλησίας (κατά προτίμηση γραπτώς) για τα γεγονότα. Έτσι, αυτά τα στοιχεία θα είναι διαθέσιμα σε περίπτωση που εγερθεί κάποιο ερώτημα​—τότε ή αργότερα.

Ας επιστρέψουμε στο σχόλιο του Ιησού: «Όποιος διαζευχθεί τη σύζυγό του, εκτός εξαιτίας πορνείας, και παντρευτεί άλλη μοιχεύει». Αν κάποιος σύζυγος είναι στην πραγματικότητα ένοχος σεξουαλικής ανηθικότητας αλλά θέλει να παραμείνει παντρεμένος με τη σύζυγό του, εκείνη (το αθώο άτομο στο παράδειγμα του Ιησού) πρέπει να διαλέξει είτε να τον συγχωρήσει και να συνεχίσει να μοιράζεται μαζί του το συζυγικό κρεβάτι είτε να τον απορρίψει. Αν είναι διατεθειμένη να συγχωρήσει και να παραμείνει με το νόμιμο σύζυγό της, δεν θα πρέπει να αμαυρωθεί από ηθική άποψη η υπόληψή της επειδή το έκανε αυτό.​—Ωσηέ 1:1-3· 3:1-3.

Σε περίπτωση που κάποιος ανήθικος σύζυγος επιδιώκει το διαζύγιο, η σύζυγος ίσως εξακολουθεί να είναι διατεθειμένη να συγχωρήσει, ελπίζοντας να τον ξαναφέρει κοντά της. Εναπόκειται σε εκείνη να αποφασίσει, με βάση τη συνείδησή της και την κατάσταση, αν θα αντιτεθεί ή όχι στις ενέργειες που κάνει αυτός για το διαζύγιο. Σε μερικά μέρη, μια γυναίκα που αντιτίθεται στο διαζύγιο ίσως μπορεί να υπογράψει έγγραφα τα οποία ρυθμίζουν ζητήματα που αφορούν την επιμέλεια των παιδιών και την οικονομική υποστήριξη χωρίς να υποδηλώνεται ότι συμφωνεί με το διαζύγιο. Το να υπογράψει αυτά τα έγγραφα δεν θα υποδήλωνε από μόνο του ότι τον απέρριψε. Σε άλλα μέρη, όμως, μπορεί να ζητηθεί από μια σύζυγο που αντιτίθεται στο διαζύγιο να υπογράψει έγγραφα τα οποία υποδηλώνουν ότι συμφωνεί με το διαζύγιο. Το να υπογράψει τέτοια έγγραφα θα έδειχνε σαφώς ότι απορρίπτει τον ένοχο σύζυγό της.

Για να αποφευχθεί η πιθανότητα παρανόησης, θα ήταν ενδεδειγμένο και σε αυτή την περίπτωση να δώσει η σύζυγος σε εκπροσώπους της εκκλησίας μια επιστολή η οποία να περιγράφει τα βήματα που γίνονται καθώς και τη στάση που υποδηλώνουν αυτά. Θα μπορούσε να αναφέρει ότι αυτή είπε στο σύζυγό της πως ήταν διατεθειμένη να τον συγχωρήσει και να είναι σύζυγός του. Αυτό θα σήμαινε ότι οι ενέργειες για το διαζύγιο ήταν αντίθετες με τη θέλησή της· αντί να απορρίψει το σύζυγό της, εκείνη παρέμενε πρόθυμη να τον συγχωρήσει. Αφού θα έχει διασαφηνίσει έτσι ότι ήταν διατεθειμένη να συγχωρήσει και να παραμείνει παντρεμένη, το να υπογράψει κάποια έγγραφα τα οποία απλώς υποδηλώνουν πώς πρέπει να τακτοποιηθούν διάφορα οικονομικά ζητήματα και/ή ζητήματα επιμέλειας δεν θα υποδήλωνε ότι απορρίπτει το σύζυγό της.a

Εφόσον θα έχει τεκμηριωθεί η προθυμία της να συγχωρήσει ακόμη και μετά το διαζύγιο, ούτε η ίδια ούτε ο σύζυγός της θα είναι ελεύθεροι να ξαναπαντρευτούν κάποιο άλλο άτομο. Αν εκείνη, το αθώο μέλος του οποίου απορρίφθηκε η προσφορά για συγχώρηση, αποφασίσει αργότερα να τον απορρίψει εξαιτίας της ανήθικης διαγωγής του, και οι δυο θα είναι τότε ελεύθεροι. Ο Ιησούς έδειξε ότι ο αθώος σύντροφος έχει το δικαίωμα να πάρει μια τέτοια απόφαση.​—Ματθαίος 5:32· 19:9· Λουκάς 16:18.

[Υποσημείωση]