-
Η Διακονία Παροχής ΒοήθειαςΗ Βασιλεία του Θεού Κυβερνάει!
-
-
(Διαβάστε 2 Κορινθίους 9:11-15) Σε αυτά τα εδάφια, ο Παύλος τονίζει τρεις κύριους στόχους που επιτυγχάνουμε συμμετέχοντας στη «διακονία αυτής της δημόσιας υπηρεσίας», δηλαδή στο έργο παροχής βοήθειας. Ας τους δούμε έναν έναν.
8 Πρώτον, η διακονία παροχής βοήθειας δοξάζει τον Ιεχωβά. Δείτε πόσες φορές στρέφει ο Παύλος την προσοχή των αδελφών του στον Ιεχωβά Θεό στα παραπάνω πέντε εδάφια. Ο απόστολος κάνει λόγο για μια «ευχαριστία προς τον Θεό» καθώς και για “πολλές ευχαριστίες προς τον Θεό”. (Εδάφια 11, 12)
-
-
Η Διακονία Παροχής ΒοήθειαςΗ Βασιλεία του Θεού Κυβερνάει!
-
-
9. Πώς μπορεί να αλλάξει τη νοοτροπία κάποιων το έργο παροχής βοήθειας; Δώστε παράδειγμα.
9 Όπως ο Παύλος, έτσι και οι υπηρέτες του Θεού σήμερα θεωρούν τις προσπάθειες παροχής βοήθειας ευκαιρίες για να δοξάζουν τον Ιεχωβά και να στολίζουν τις διδασκαλίες του. (1 Κορ. 10:31· Τίτο 2:10) Μάλιστα, αυτό το έργο συχνά παίζει σημαντικό ρόλο στο να αλλάξει η αρνητική άποψη που έχουν κάποιοι για τον Ιεχωβά και τους Μάρτυρές του. Δείτε ένα παράδειγμα: Κάποια γυναίκα που ζούσε σε μια περιοχή που είχε πληγεί από τυφώνα είχε βάλει στην πόρτα της την εξής ταμπέλα: «Μάρτυρες του Ιεχωβά—Μη μου Χτυπάτε την Πόρτα». Μια μέρα, είδε απέναντι από το σπίτι της ένα συνεργείο να επισκευάζει κάποιο σπίτι που είχε υποστεί ζημιές. Παρατηρούσε επί μέρες αυτούς τους φιλικούς ανθρώπους ώσπου κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει και να ρωτήσει ποιοι ήταν. Όταν έμαθε ότι αυτοί οι εθελοντές ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, είπε εντυπωσιασμένη: «Σας είχα παρεξηγήσει». Το αποτέλεσμα; Κατέβασε την ταμπέλα από την πόρτα της.
10, 11. (α) Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι επιτυγχάνουμε το δεύτερο στόχο του έργου παροχής βοήθειας; (β) Ποιο έντυπο έχουν στα χέρια τους οι εθελοντές που παρέχουν βοήθεια; (Βλέπε το πλαίσιο «Ένα Επιπρόσθετο Εργαλείο για τους Εθελοντές Παροχής Βοήθειας».)
10 Δεύτερον, “χορηγούμε άφθονα για τις ανάγκες” των ομοπίστων μας. (2 Κορ. 9:12α) Είμαστε πρόθυμοι να καλύπτουμε τις άμεσες ανάγκες των αδελφών μας και να απαλύνουμε τον πόνο τους. Γιατί; Επειδή τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας απαρτίζουν «ένα σώμα», και «αν ένα μέλος υποφέρει, όλα τα άλλα μέλη υποφέρουν μαζί του». (1 Κορ. 12:20, 26) Επομένως, η αδελφική στοργή και η συμπόνια υποκινούν τόσους και τόσους αδελφούς και αδελφές σήμερα να αφήνουν στη μέση τις δουλειές τους, να μαζεύουν τα σύνεργά τους και να φεύγουν για τις πληγείσες περιοχές προκειμένου να βοηθήσουν τους ομοπίστους τους. (Ιακ. 2:15, 16) Για παράδειγμα, όταν ένα τσουνάμι έπληξε την Ιαπωνία το 2011, το γραφείο τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών έστειλε μια επιστολή στις Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης των ΗΠΑ ρωτώντας αν ήταν διαθέσιμοι «μερικοί αδελφοί με τα κατάλληλα προσόντα» για να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας στην Ιαπωνία. Ποια ήταν η ανταπόκριση; Μέσα σε λίγες εβδομάδες, έκαναν αίτηση σχεδόν 600 εθελοντές—και συμφώνησαν να ταξιδέψουν με δικά τους έξοδα! «Έχουμε μείνει άφωνοι με την ανταπόκριση», ανέφερε το γραφείο τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Όταν κάποιος αδελφός στην Ιαπωνία ρώτησε έναν εθελοντή από το εξωτερικό γιατί είχε έρθει να βοηθήσει, πήρε την εξής απάντηση: «Οι αδελφοί μας στην Ιαπωνία είναι μέρος του “σώματός μας”. Νιώθουμε μέσα μας τον πόνο τους και τα βάσανά τους». Υποκινούμενοι από αυτοθυσιαστική αγάπη, αυτοί που συμμετέχουν στο έργο παροχής βοήθειας έχουν μερικές φορές διακινδυνεύσει ακόμα και τη ζωή τους για να βοηθήσουν ομοπίστους τους.c—1 Ιωάν. 3:16.
11 Ακόμα και άτομα που δεν είναι Μάρτυρες εκφράζουν εκτίμηση για αυτό το έργο. Για παράδειγμα, έπειτα από μια καταστροφή στην πολιτεία του Αρκάνσας των ΗΠΑ το 2013, μια εφημερίδα σχολίασε την ταχύτατη ανταπόκριση των εθελοντών Μαρτύρων ως εξής: «Η οργανωτική δομή των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχει αναγάγει σε τέχνη την εθελοντική υπηρεσία ανταπόκρισης στις καταστροφές». Πράγματι, όπως δήλωσε ο απόστολος Παύλος, “χορηγούμε άφθονα” για τους αδελφούς μας που βρίσκονται σε ανάγκη.
12-14. (α) Γιατί είναι τόσο σημαντική η επίτευξη του τρίτου στόχου του έργου μας παροχής βοήθειας; (β) Ποιες εκφράσεις τονίζουν πόσο σπουδαίο είναι να συνεχίζονται οι πνευματικές δραστηριότητες;
12 Τρίτον, βοηθάμε τα θύματα των καταστροφών να επανέλθουν στο πνευματικό τους πρόγραμμα. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Ο Παύλος δηλώνει ότι αυτοί που γίνονται αποδέκτες βοήθειας υποκινούνται να προσφέρουν “πολλές ευχαριστίες προς τον Θεό”. (2 Κορ. 9:12β) Ποιος καλύτερος τρόπος θα μπορούσε να υπάρξει για να εκφράσουν οι πληγέντες τις ευχαριστίες τους στον Ιεχωβά από το να επιστρέψουν στο πνευματικό τους πρόγραμμα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα; (Φιλιπ. 1:10) Η Σκοπιά δήλωσε το 1945: «Ο Παύλος επιδοκίμασε . . . τη συγκέντρωση συνεισφορών επειδή αυτό θα έδινε . . . στους Χριστιανούς αδελφούς που βρίσκονταν σε ένδεια κάποια υλική ανακούφιση και συνεπώς θα τους χορηγούσε μεγαλύτερη ελευθερία και ενεργητικότητα για το έργο μαρτυρίας του Ιεχωβά». Ο στόχος μας σήμερα δεν έχει αλλάξει. Καθώς οι αδελφοί μας ξαναρχίζουν το έργο κηρύγματος, ενισχύουν όχι μόνο τους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους αλλά και τον εαυτό τους.—Διαβάστε 2 Κορινθίους 1:3, 4.
13 Δείτε πώς εκφράστηκαν μερικοί που έλαβαν αυτή την πολυπόθητη βοήθεια, ξανάρχισαν να συμμετέχουν στη διακονία και ως αποτέλεσμα ενισχύθηκαν. «Η υπηρεσία αγρού αποδείχτηκε ευλογία για την οικογένειά μας», ανέφερε ένας αδελφός. «Καθώς προσπαθούσαμε να παρηγορήσουμε άλλους, παίρναμε μια ανάσα από τις δικές μας ανησυχίες». Μια αδελφή είπε: «Όταν επικεντρώθηκα στην πνευματική δραστηριότητα, το μυαλό μου ξέφυγε από την καταστροφή που βίωνα. Αυτό μου έδωσε ένα αίσθημα ασφάλειας». Μια άλλη αδελφή παρατήρησε: «Εν μέσω τόσων πραγμάτων που βρίσκονταν πέρα από τον έλεγχό μας, η διακονία έδωσε κατεύθυνση στην οικογένειά μου. Καθώς μιλούσαμε σε άλλους για την ελπίδα του νέου κόσμου, ενισχυόταν η δική μας πεποίθηση ότι τα πάντα θα γίνουν νέα».
14 Η παρακολούθηση των συναθροίσεων είναι άλλη μια πνευματική δραστηριότητα στην οποία πρέπει να επιστρέψουν όσο το δυνατόν συντομότερα οι αδελφοί μας που έχουν πέσει θύματα καταστροφών. Δείτε τι συνέβη στην Κιγιόκο, μια αδελφή κοντά στα 60. Έχοντας χάσει τα πάντα από ένα τσουνάμι και έχοντας μείνει μόνο με τα ρούχα και τα σανδάλια που φορούσε, δεν είχε ιδέα πώς θα κατάφερνε να επιβιώσει. Τότε ένας πρεσβύτερος της είπε ότι θα έκαναν τη συνάθροιση εκείνης της εβδομάδας στο αυτοκίνητό του. Η Κιγιόκο αφηγείται: «Ένας πρεσβύτερος, η σύζυγός του, μια ακόμα αδελφή και εγώ καθήσαμε στο αυτοκίνητο. Η συνάθροιση ήταν απλή, αλλά ως εκ θαύματος οι μνήμες από το τσουνάμι εξαφανίστηκαν. Ένιωσα ειρήνη διάνοιας. Εκείνη η συνάθροιση μου έδειξε τη δύναμη της Χριστιανικής συναναστροφής». Μιλώντας για τις συναθροίσεις που παρακολούθησε έπειτα από μια καταστροφή, κάποια άλλη αδελφή είπε: «Ήταν η σανίδα σωτηρίας μου!»—Ρωμ. 1:11, 12· 12:12.
-