Το Πνεύμα Δίνει Μαρτυρία Μαζί με το Πνεύμα Μας

1-3. Ποια γεγονότα κατέστησαν την Πεντηκοστή ιδιαίτερη ημέρα, και πώς εκπλήρωσαν αυτά τα γεγονότα όσα είχαν προείπει οι Γραφές; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

ΗΤΑΝ Κυριακή, νωρίς το πρωί, γύρω στις εννιά. Αυτή η συγκεκριμένη Κυριακή ήταν ιδιαίτερη για όσους βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ. Ήταν ημέρα γιορτής, καθώς και ημέρα σαββάτου. Στον ναό, οι τακτικές πρωινές θυσίες αναμφίβολα είχαν ήδη προσφερθεί. Τώρα, υπήρχε διάχυτος ενθουσιασμός καθώς ο αρχιερέας ετοιμαζόταν να παρουσιάσει την κινητή προσφορά των δύο ένζυμων ψωμιών που ήταν φτιαγμένα με καινούρια σιτηρά. (Λευιτ. 23:15-20) Αυτή η προσφορά σηματοδοτούσε την αρχή του θερισμού του σιταριού. Ήταν το έτος 33 Κ.Χ. και η ημέρα της Πεντηκοστής.

² Ενώ όλα αυτά λάβαιναν χώρα στην περιοχή του ναού, κάτι πολύ πιο σημαντικό επρόκειτο να συμβεί, όχι στον ναό, αλλά σε κάποιο ανώγειο μέσα στην πόλη. Μια ομάδα περίπου 120 Χριστιανών ήταν συγκεντρωμένοι εκεί και «ενέμεναν . . . στην προσευχή». (Πράξ. 1:13-15) Αυτό που θα τους συνέβαινε σχετιζόταν άμεσα με τις ενέργειες του αρχιερέα κάθε Πεντηκοστή, και εκπλήρωνε επίσης μια προφητεία που είχε εξαγγείλει ο προφήτης Ιωήλ περίπου 800 χρόνια πριν από εκείνη την ημέρα. (Ιωήλ 2:28-32· Πράξ. 2:16-21) Τι θα μπορούσε άραγε να συμβεί που να είναι τόσο σημαντικό;

³ Διαβάστε Πράξεις 2:2-4. Το άγιο πνεύμα του Θεού εκχύθηκε σε αυτή την ομάδα Χριστιανών οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί στο ανώγειο. (Πράξ. 1:8) Εκείνοι άρχισαν να προφητεύουν, δηλαδή να δίνουν μαρτυρία, σχετικά με τα θαυμαστά πράγματα που είχαν δει και ακούσει. Δεν άργησε να συγκεντρωθεί ένα πλήθος, και ο απόστολος Πέτρος τούς εξήγησε τη σημασία των όσων είχαν συμβεί. Κατόπιν είπε στο ακροατήριό του: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού για συγχώρηση των αμαρτιών σας και θα λάβετε τη δωρεά του αγίου πνεύματος». Συνολικά περίπου 3.000 άτομα δέχτηκαν την πρόσκληση εκείνη την ημέρα, βαφτίστηκαν και έλαβαν το υποσχεμένο άγιο πνεύμα.​—Πράξ. 2:37, 38, 41.

 4. (α) Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει αυτό που συνέβη την Πεντηκοστή; (β) Ποιο άλλο σημαντικό γεγονός μπορεί να είχε συμβεί την ίδια ημέρα πριν από πολλά χρόνια; (Βλέπε σημείωση.)

⁴ Γιατί είναι η Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. τόσο σημαντική για εμάς; Ασφαλώς όχι λόγω των όσων συνέβησαν στον ναό της Ιερουσαλήμ. Απεναντίας, είναι σημαντική επειδή ο Ιησούς Χριστός, ως ο μεγάλος Αρχιερέας, εκπλήρωσε αυτό το προφητικό πρότυπο.^[1] Ο αρχιερέας πρόσφερε δύο συμβολικά ψωμιά στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα. Τα ένζυμα ψωμιά που προσφέρθηκαν στον ναό αντιπροσώπευαν τους χρισμένους μαθητές που πάρθηκαν από την αμαρτωλή ανθρωπότητα για να γίνουν υιοθετημένοι γιοι του Θεού. Έτσι λοιπόν, άνοιξε ο δρόμος ώστε κάποιοι «πρώτοι καρποί» από την ανθρωπότητα να πάνε τελικά στον ουρανό και να περιληφθούν στη Βασιλεία που θα φέρει αμέτρητες ευλογίες στην υπόλοιπη ανθρωπότητα. (Ιακ. 1:18· 1 Πέτρ. 2:9) Επομένως, είτε η ελπίδα μας είναι να κατοικήσουμε στον ουρανό μαζί με τον Ιησού είτε να ζήσουμε για πάντα σε μια παραδεισένια γη, η ζωή μας επηρεάζεται βαθιά από τα γεγονότα εκείνης της ημέρας!

 5. Πώς γνωρίζουμε ότι δεν λαβαίνουν όλοι οι χρισμένοι το χρίσμα τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;

⁵ Αν ήσασταν εσείς ένας από τους μαθητές οι οποίοι είχαν πάνω στο κεφάλι τους κάτι που φαινόταν σαν γλώσσα φωτιάς, δεν θα ξεχνούσατε ποτέ εκείνη την ημέρα. Δεν θα είχατε στο μυαλό σας την παραμικρή αμφιβολία ότι χριστήκατε με άγιο πνεύμα, ιδιαίτερα αν είχατε λάβει και το θαυματουργικό χάρισμα της ομιλίας σε ξένη γλώσσα. (Πράξ. 2:6-12) Αλλά λαβαίνουν όλοι όσοι είναι χρισμένοι με άγιο πνεύμα το χρίσμα τους με τον ίδιο θεαματικό τρόπο με τον οποίο το έλαβε αυτή η πρώτη ομάδα των 120 περίπου μαθητών; Όχι. Οι υπόλοιποι από αυτούς που βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ εκείνη την ημέρα έλαβαν το χρίσμα τους κατά το βάφτισμά τους. (Πράξ. 2:38) Δεν εμφανίστηκε καμιά γλώσσα πάνω από τα κεφάλια τους που να μοιάζει πύρινη. Επιπλέον, δεν λαβαίνουν όλοι οι χρισμένοι Χριστιανοί το χρίσμα τους κατά το βάφτισμά τους. Οι Σαμαρείτες έλαβαν το χρίσμα με άγιο πνεύμα κάποια στιγμή μετά το βάφτισμά τους. (Πράξ. 8:14-17) Από την άλλη, κάτι που αποτελούσε εξαίρεση, ο Κορνήλιος και το σπιτικό του χρίστηκαν με άγιο πνεύμα πριν ακόμα βαφτιστούν.​—Πράξ. 10:44-48.

 6. Τι λαβαίνουν όλοι οι χρισμένοι, και πώς τους επηρεάζει αυτό;

⁶ Συνεπώς, δεν χρίονται όλοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Μερικοί μπορεί να συνειδητοποίησαν κάπως ξαφνικά την κλήση τους, ενώ άλλοι πιο σταδιακά. Ωστόσο, όπως και να λαβαίνει χώρα αυτό το χρίσμα, ο καθένας τους έχει αυτό που περιέγραψε ο απόστολος Παύλος: «Αφού πρώτα πιστέψατε, σφραγιστήκατε με το υποσχεμένο άγιο πνεύμα, το οποίο είναι προκαταβολική εγγύηση της κληρονομιάς μας». (Εφεσ. 1:13, 14) Αυτή η ειδική επενέργεια του αγίου πνεύματος αποτελεί ένα είδος προκαταβολής, μια εγγύηση (ή αλλιώς πιστοποίηση) για εκείνο που θα έρθει. Ο χρισμένος Χριστιανός αποκτάει μια εσωτερική πεποίθηση λόγω αυτής της εγγύησης που εκείνος ή εκείνη έχει λάβει.​—Διαβάστε 2 Κορινθίους 1:21, 22· 5:5.

 7. Τι πρέπει να κάνει ο κάθε χρισμένος Χριστιανός για να λάβει την ανταμοιβή του στον ουρανό;

⁷ Μήπως ο Χριστιανός που λαβαίνει αυτή την εγγύηση έχει εξασφαλίσει το μέλλον του στον ουρανό; Όχι. Το άτομο αυτό είναι βέβαιο για την πρόσκληση που έχει λάβει. Αλλά το αν θα λάβει τελικά την ανταμοιβή του στον ουρανό ή όχι εξαρτάται από το αν θα αποδειχτεί πιστός στην κλήση του. Ο Πέτρος το εξήγησε ως εξής: «Γι’ αυτό, αδελφοί, να κάνετε ακόμη περισσότερο το καλύτερο που μπορείτε για να καταστήσετε βέβαιη για τον εαυτό σας την κλήση και την εκλογή σας· διότι αν κάνετε συνεχώς αυτά τα πράγματα, δεν πρόκειται να αποτύχετε ποτέ. Διότι έτσι θα σας χορηγηθεί πλουσιοπάροχα η είσοδος στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου μας και Σωτήρα Ιησού Χριστού». (2 Πέτρ. 1:10, 11) Επομένως, ο κάθε χρισμένος Χριστιανός πρέπει να αγωνίζεται για να παραμείνει πιστός. Διαφορετικά, η ουράνια κλήση του, δηλαδή η πρόσκλησή του, δεν θα έχει καμιά αξία για εκείνον.​—Εβρ. 3:1· Αποκ. 2:10.

8, 9. (α) Γιατί δυσκολεύονται οι περισσότεροι άνθρωποι να κατανοήσουν τι συμβαίνει όταν κάποιος χρίεται; (β) Πώς γνωρίζει ένα άτομο ότι έχει προσκληθεί να πάει στον ουρανό;

⁸ Η συντριπτική πλειονότητα των υπηρετών του Θεού σήμερα ίσως δυσκολεύεται να κατανοήσει τη διαδικασία του χρίσματος, και δικαιολογημένα. Δεν πρόκειται για κάτι που βιώνουν οι ίδιοι. Ο αρχικός σκοπός του Θεού για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Το ότι ορισμένοι επιλέγονται για να πάνε στον ουρανό και να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες και ιερείς δεν αποτελεί τον κανόνα. Είναι μια διευθέτηση που αποτελεί εξαίρεση. Αυτή η κλήση αλλάζει ριζικά τον τρόπο σκέψης, τις βλέψεις και την ελπίδα ενός ατόμου όταν χρίεται.​—Διαβάστε Εφεσίους 1:18.

⁹ Αλλά πώς γνωρίζει ένα άτομο ότι έχει την ουράνια κλήση, ότι δηλαδή έχει όντως λάβει αυτή την ειδική εγγύηση; Η απάντηση φαίνεται ξεκάθαρα στα λόγια του Παύλου προς τους χρισμένους αδελφούς στη Ρώμη, οι οποίοι ήταν «καλεσμένοι για να είναι άγιοι». Τους είπε: «Εσείς δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που προκαλεί πάλι φόβο, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: “Αββά, Πατέρα!” Το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού». (Ρωμ. 1:7· 8:15, 16) Για να το πούμε απλά, μέσω του αγίου του πνεύματος, ο Θεός καθιστά σαφές σε αυτό το άτομο ότι έχει προσκληθεί να γίνει μελλοντικός κληρονόμος στη διευθέτηση της Βασιλείας.​—1 Θεσ. 2:12.

10. Τι εννοεί το εδάφιο 1 Ιωάννη 2:27 όταν αναφέρει ότι ένας χρισμένος Χριστιανός δεν έχει ανάγκη να τον διδάξει κάποιος άλλος;

¹⁰ Εκείνοι που έχουν λάβει αυτή την ειδική πρόσκληση από τον Θεό δεν χρειάζονται κάποια επιπρόσθετη μαρτυρία από οποιαδήποτε άλλη πηγή. Δεν έχουν ανάγκη να τους επιβεβαιώσει κάποιος άλλος αυτό που τους έχει συμβεί. Ο Ιεχωβά δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό και στην καρδιά τους. Ο απόστολος Ιωάννης λέει σε αυτούς τους χρισμένους Χριστιανούς: «Εσείς έχετε χρίσμα από τον άγιο· όλοι σας έχετε γνώση». Και συνεχίζει: «Και όσο για εσάς, το χρίσμα που λάβατε από αυτόν παραμένει σε εσάς και δεν έχετε ανάγκη να σας διδάσκει κανείς· αλλά, όπως το χρίσμα από αυτόν σας διδάσκει σχετικά με όλα τα πράγματα και είναι αληθινό και δεν είναι ψέμα, και όπως σας δίδαξε, εσείς να παραμένετε σε ενότητα με αυτόν». (1 Ιωάν. 2:20, 27) Αυτά τα άτομα έχουν ανάγκη από πνευματική διδασκαλία ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι. Αυτό που δεν έχουν ανάγκη, όμως, είναι να τους επικυρώσει κάποιος το χρίσμα τους. Αυτή την πεποίθηση τους την έχει δώσει η ισχυρότερη δύναμη στο σύμπαν!

11, 12. Για ποιο πράγμα μπορεί να αναρωτιέται ένας χρισμένος Χριστιανός, αλλά για ποιο δεν αμφιβάλλει ποτέ;

¹¹ Όταν το άγιο πνεύμα παρέχει αυτή την πεποίθηση, ο Χριστιανός που είναι χρισμένος υφίσταται τεράστιες αλλαγές. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σε αυτή την εσωτερική διαδικασία διευκρινίζοντας ότι κάποιος πρέπει να «αναγεννηθεί», να γεννηθῇ ἄνωθεν σύμφωνα με το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, δηλαδή να γεννηθεί από πάνω.^[2] (Ιωάν. 3:3, 5) Και εξήγησε περαιτέρω: «Μην απορήσεις επειδή σου είπα: Πρέπει να αναγεννηθείτε. Ο άνεμος φυσάει όπου θέλει, και ακούς τον ήχο του, αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται και πού πηγαίνει. Έτσι είναι όποιος έχει γεννηθεί από το πνεύμα». (Ιωάν. 3:7, 8) Σαφώς, είναι αδύνατον να εξηγήσει κάποιος πλήρως αυτή την προσωπική κλήση σε εκείνους που δεν την έχουν βιώσει.

¹² Εκείνοι που έχουν προσκληθεί με αυτόν τον τρόπο ίσως αναρωτιούνται: “Γιατί επιλέχθηκα εγώ; Γιατί εγώ και όχι κάποιος άλλος;” Μπορεί μάλιστα να αμφιβάλλουν για το αν είναι άξιοι. Αλλά δεν αμφιβάλλουν για το γεγονός ότι έχουν προσκληθεί. Οι καρδιές τους ξεχειλίζουν από χαρά και εκτίμηση. Νιώθουν όπως ο Πέτρος όταν είπε υπό θεϊκή έμπνευση: «Ευλογημένος να είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, γιατί σύμφωνα με το μεγάλο του έλεος μας έδωσε μια νέα γέννηση σε μια ζωντανή ελπίδα μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, σε μια άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη κληρονομιά. Αυτή είναι φυλαγμένη στους ουρανούς για εσάς». (1 Πέτρ. 1:3, 4) Όταν οι χρισμένοι διαβάζουν αυτά τα λόγια, γνωρίζουν χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι ο ουράνιος Πατέρας τους μιλάει σε εκείνους προσωπικά.

13. Όταν κάποιος χρίεται με άγιο πνεύμα, πώς αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται, και τι προκαλεί αυτή την αλλαγή;

¹³ Προτού λάβουν αυτή την προσωπική μαρτυρία από το πνεύμα του Θεού, αυτοί οι Χριστιανοί έτρεφαν την ελπίδα να ζήσουν στη γη. Λαχταρούσαν να έρθει ο καιρός που ο Ιεχωβά θα καθαρίσει τη γη, και ήθελαν να απολαύσουν και εκείνοι αυτό το ευλογημένο μέλλον. Ίσως μάλιστα να φαντάζονταν τον εαυτό τους να καλωσορίζει τα αγαπημένα τους πρόσωπα που θα επιστρέφουν από τον τάφο. Επιθυμούσαν να ζήσουν στα σπίτια που θα έχτιζαν και να φάνε τους καρπούς των δέντρων που θα φύτευαν. (Ησ. 65:21-23) Γιατί άλλαξε ο τρόπος σκέψης τους; Δεν είναι ότι έπαψε να τους ικανοποιεί αυτή η ελπίδα. Δεν άλλαξαν γνώμη εξαιτίας συναισθηματικής πίεσης ή αναστάτωσης. Δεν εγκατέλειψαν την ιδέα περί ζωής στη γη επειδή ένιωσαν ξαφνικά ότι η αιώνια ζωή σε αυτήν θα τους φαινόταν κουραστική ή βαρετή. Ούτε ήθελαν απλώς να εξερευνήσουν κάποιον νέο ορίζοντα που βρίσκεται στους ουρανούς. Αντιθέτως, άλλαξαν λόγω της επενέργειας του πνεύματος του Θεού το οποίο όχι μόνο τους κάλεσε, δηλαδή τους προσκάλεσε, αλλά άλλαξε επίσης τον τρόπο σκέψης και την ελπίδα τους.

14. Πώς νιώθουν τα χρισμένα άτομα για τη ζωή τους εδώ στη γη;

¹⁴ Μήπως πρέπει να συμπεράνουμε, τότε, ότι αυτοί οι χρισμένοι επιθυμούν να πεθάνουν; Υπό θεϊκή έμπνευση, ο Παύλος απάντησε ως εξής: «Εμείς, μάλιστα, που βρισκόμαστε σε αυτή τη σκηνή στενάζουμε καθώς καταβαρυνόμαστε· επειδή θέλουμε, όχι να τη βγάλουμε, αλλά να ντυθούμε την άλλη, ώστε το θνητό να το καταπιεί η ζωή». (2 Κορ. 5:4) Δεν έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για αυτή τη ζωή, θέλοντας να τελειώσει γρήγορα. Απεναντίας, αδημονούν να αξιοποιούν την κάθε ημέρα στην υπηρεσία του Ιεχωβά μαζί με φίλους και συγγενείς. Ό,τι και αν κάνουν, όμως, δεν γίνεται να ξεχάσουν τη μελλοντική ένδοξη ελπίδα τους.​—1 Κορ. 15:53· 2 Πέτρ. 1:4· 1 Ιωάν. 3:2, 3· Αποκ. 20:6.

15. Τι δεν αποδεικνύει ότι ένα άτομο έχει χριστεί με άγιο πνεύμα;

¹⁵ Ίσως αναρωτιέστε αν εσείς έχετε λάβει αυτή την υπέροχη πρόσκληση. Αν πιστεύετε ότι μπορεί να την έχετε λάβει, κάντε σκέψεις γύρω από μερικές σημαντικές ερωτήσεις. Νιώθετε ότι ο ζήλος σας για τη διακονία υπερβαίνει το συνηθισμένο; Είστε ενθουσιώδης μελετητής του Λόγου του Θεού, άτομο το οποίο απολαμβάνει την επισταμένη έρευνα στα «βαθιά πράγματα του Θεού»; (1 Κορ. 2:10) Έχετε δει την ιδιαίτερη ευλογία του Ιεχωβά στη διακονία σας; Έχετε τη διακαή επιθυμία να κάνετε το θέλημα του Ιεχωβά; Νιώθετε μέσα σας ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης που σας ωθεί να βοηθάτε τους άλλους πνευματικά; Έχετε δει αποδείξεις της προσωπικής παρέμβασης του Ιεχωβά στη ζωή σας; Αν η απάντησή σας σε αυτές τις ερωτήσεις είναι ένα ηχηρό «ναι», μήπως αυτό σημαίνει ότι τώρα πια έχετε την ουράνια κλήση; Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί; Επειδή αυτά τα αισθήματα δεν είναι μοναδικά και δεν τα βιώνουν μόνο όσοι έχουν την ουράνια κλήση. Το πνεύμα του Ιεχωβά επενεργεί με την ίδια δύναμη και σε εκείνους που έχουν την ελπίδα να ζήσουν για πάντα στη γη. Στην ουσία, σε περίπτωση που αναρωτιέστε αν έχετε λάβει την ουράνια ελπίδα, αυτό θα έδειχνε από μόνο του ότι δεν την έχετε λάβει. Όσοι έχουν κληθεί από τον Ιεχωβά δεν αναρωτιούνται αν έχουν λάβει την πρόσκληση ή όχι! Γνωρίζουν ότι την έχουν λάβει!

16. Πώς γνωρίζουμε ότι δεν έχουν προσκληθεί να πάνε στον ουρανό όλοι όσοι έχουν λάβει το πνεύμα του Θεού;

¹⁶ Σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, συναντούμε πολλά παραδείγματα ανθρώπων πίστης οι οποίοι υποκινήθηκαν βαθιά από το άγιο πνεύμα. Ωστόσο, δεν είχαν την ελπίδα να ζήσουν στον ουρανό. Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής ήταν ένα τέτοιο άτομο. Ο Ιησούς μίλησε με ιδιαίτερα επαινετικά λόγια για τον Ιωάννη αλλά δήλωσε ότι δεν θα περιλαμβανόταν στην ουράνια Βασιλεία. (Ματθ. 11:10, 11) Παρόμοια, και ο Δαβίδ υποκινούνταν από το άγιο πνεύμα. (1 Σαμ. 16:13) Ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλο πνευματικό βάθος και μάλιστα έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση τμήματα της Γραφής. (Μάρκ. 12:36) Παρ’ όλα αυτά, την Πεντηκοστή, ο Πέτρος είπε ότι ο Δαβίδ «δεν ανέβηκε στους ουρανούς». (Πράξ. 2:34) Το άγιο πνεύμα επενέργησε με δυναμικό τρόπο σε αυτά τα άτομα, αλλά δεν τους έδωσε την ειδική μαρτυρία ότι είχαν επιλεχθεί για ουράνια ζωή. Αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν κατά κάποιον τρόπο ανάξιοι ή ανεπαρκείς. Σήμαινε απλώς ότι ο Ιεχωβά θα τους ανάσταινε σε ζωή σε μια παραδεισένια γη.​—Ιωάν. 5:28, 29· Πράξ. 24:15.

17, 18. (α) Σε ποια ανταμοιβή αποβλέπουν οι περισσότεροι υπηρέτες του Θεού σήμερα; (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

¹⁷ Η συντριπτική πλειονότητα των υπηρετών του Θεού σήμερα δεν έχουν αυτή την ουράνια κλήση. Έχουν την ίδια ελπίδα με τον Δαβίδ, τον Ιωάννη τον Βαφτιστή και άλλους πιστούς άντρες και γυναίκες της αρχαιότητας. Όπως ο Αβραάμ, έτσι και εκείνοι ελπίζουν να ζήσουν ως υπήκοοι υπό τη διευθέτηση της Βασιλείας. (Εβρ. 11:10) Μόνο ένα υπόλοιπο από όσους έχουν επιλεχθεί για ουράνια ζωή απομένει εδώ στη γη σε αυτόν τον καιρό του τέλους. (Αποκ. 12:17) Αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των 144.000 εκλεγμένων έχουν ήδη πεθάνει πιστοί.

¹⁸ Επομένως, πώς θα πρέπει να βλέπουν εκείνοι που έχουν την επίγεια ελπίδα οποιονδήποτε ισχυρίζεται ότι έχει την ουράνια ελπίδα; Αν κάποιος στην εκκλησία σας αρχίσει να παίρνει από τα εμβλήματα στο Δείπνο του Κυρίου, πώς πρέπει να αντιδράσετε; Μήπως πρέπει να σας ανησυχεί οποιαδήποτε αύξηση στον αριθμό εκείνων που ισχυρίζονται ότι έχουν την ουράνια κλήση; Αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν στο επόμενο άρθρο.