«[Ο Θεός] μάς έχει ευλογήσει με κάθε πνευματική ευλογία στους ουράνιους τόπους σε ενότητα με τον Χριστό», έγραψε ο απόστολος Παύλος, «ακριβώς όπως μας εξέλεξε σε ενότητα με αυτόν πριν από τη θεμελίωση του κόσμου

Εφεσίους 1:3-

Ποιον κόσμο είχε κατά νου ο απόστολος Παύλος όταν είπε: «[Ο Θεός] μάς εξέλεξε σε ενότητα με αυτόν πριν από τη θεμελίωση του κόσμου»; Ο κόσμος που αναφέρεται ο Παύλος εδώ δεν είναι ο κόσμος τον οποίο ξεκίνησε ο Θεός όταν δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα. Εκείνος ο κόσμος ήταν “πολύ καλός”—εντελώς απαλλαγμένος από την αμαρτία και τη διαφθορά. (Γένεση 1:31) Δεν χρειαζόταν «απελευθέρωση» από την αμαρτία.—Εφεσίους 1:7.

Ο συγκεκριμένος κόσμος που εννοούσε ο Παύλος είναι αυτός που ήρθε σε ύπαρξη μετά το στασιασμό του Αδάμ και της Εύας στην Εδέμ—ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από εκείνον που είχε αρχικά υπόψη του ο Θεός. Επρόκειτο για τον κόσμο που άρχισε να υφίσταται όταν ήρθαν σε ύπαρξη τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας. Ο κόσμος αυτός αποτελούνταν από ανθρώπους αποξενωμένους από τον Θεό και υποδουλωμένους στην αμαρτία και στη διαφθορά. Ήταν ένας κόσμος ανθρώπων στους οποίους, ανόμοια με τους εκούσιους αμαρτωλούς Αδάμ και Εύα, μπορούσε να παρασχεθεί απολύτρωση.—Ρωμαίους 5:12· 8:18-21.

Ο Ιεχωβά Θεός ήταν σε θέση να χειριστεί αυτοστιγμεί την κατάσταση που προξένησε ο στασιασμός στην Εδέμ. Μόλις ανέκυψε η ανάγκη, προόρισε έναν ιδιαίτερο “οργανισμό”—τη Μεσσιανική Βασιλεία στα χέρια του Ιησού Χριστού—τον οποίο θα χρησιμοποιούσε για την απολύτρωση της ανθρωπότητας από την Αδαμιαία αμαρτία. (Ματθαίος 6:10) Ο Θεός το έκανε αυτό «πριν από τη θεμελίωση του κόσμου» της ανθρωπότητας στην οποία μπορούσε να παρασχεθεί απολύτρωση, δηλαδή, προτού τεκνοποιήσουν οι στασιαστές Αδάμ και Εύα.