Η Πραιτωριανή Φρουρά Λαβαίνει Μαρτυρία

Είναι το έτος 59 Κ.Χ. Κάποιοι κρατούμενοι, υπό την επιτήρηση καταπονημένων από το ταξίδι στρατιωτών, περνούν την Καπηνή Πύλη και μπαίνουν στη Ρώμη. Στον Παλατίνο Λόφο δεσπόζει το ανάκτορο του Αυτοκράτορα Νέρωνα, φρουρούμενο από πραιτωριανούς στρατιώτες που κρύβουν τα σπαθιά τους κάτω από την επίσημη τήβεννό τους.a Ο εκατόνταρχος Ιούλιος και οι κρατούμενοί του προσπερνούν τη Ρωμαϊκή Αγορά και ανηφορίζουν προς το Βιμινάλιο Λόφο. Συναντούν έναν κήπο γεμάτο βωμούς αφιερωμένους σε ρωμαϊκούς θεούς και κατόπιν έναν ανοιχτό χώρο όπου γίνονται παρελάσεις και στρατιωτικές ασκήσεις.

Ανάμεσα στους κρατουμένους είναι και ο απόστολος Παύλος. Μήνες νωρίτερα, όταν το πλοίο του θαλασσόδερνε, ένας άγγελος του Θεού τού είπε: «Πρέπει να σταθείς ενώπιον του Καίσαρα». (Πράξ. 27:24) Μήπως πλησιάζει τώρα αυτή η στιγμή; Καθώς περιεργάζεται με το βλέμμα του την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σίγουρα θυμάται τα λόγια που του είχε πει ο Κύριος Ιησούς στην Ιερουσαλήμ, στο Φρούριο Αντωνία: «Να έχεις μεγάλο θάρρος!» Και είχε προσθέσει: «Διότι όπως δίνεις πλήρη μαρτυρία για τα σχετικά με εμένα στην Ιερουσαλήμ, έτσι πρέπει να δώσεις μαρτυρία και στη Ρώμη».​—Πράξ. 23:10, 11.

Τώρα, ο Παύλος ίσως κοντοστέκεται για να δει την Κάστρα Πραιτώρια​—ένα μεγάλο φρούριο με ψηλά κοκκινωπά πλίθινα τείχη που απολήγουν σε επάλξεις και πύργους. Το φρούριο στεγάζει τα μέλη της Πραιτωριανής Φρουράς, που υπηρετούν ως σωματοφυλακή του αυτοκράτορα, καθώς και τη δημοτική αστυνομία. Εφόσον σταθμεύουν εκεί 12 κοόρτειςb πραιτωριανών, καθώς και μερικές αστικές κοόρτεις, το φρούριο μπορεί να στεγάσει αρκετές χιλιάδες στρατιώτες, περιλαμβανομένου και ιππικού. Η Κάστρα Πραιτώρια αποτελεί υπενθύμιση της αυτοκρατορικής δύναμης. Δεδομένου ότι η Πραιτωριανή Φρουρά είναι υπεύθυνη για τους κρατουμένους που προέρχονται από τις επαρχίες, ο Ιούλιος οδηγεί εκεί την ομάδα του μέσα από μία εκ των τεσσάρων κύριων πυλών. Έπειτα από ένα επικίνδυνο ταξίδι αρκετών μηνών, φέρνει επιτέλους τους κρατουμένους του στον προορισμό τους.​—Πράξ. 27:1-3, 43, 44.

Στη διάρκεια του ταξιδιού, ο Παύλος έχει λάβει θεϊκά οράματα που έδειχναν ότι, αν και το πλοίο θα ναυαγούσε, όλοι οι επιβαίνοντες θα σώζονταν. Τον δάγκωσε ένα δηλητηριώδες φίδι αλλά δεν του προκάλεσε καμία βλάβη. Θεράπευσε αρρώστους στο νησί της Μάλτας και οι ντόπιοι άρχισαν να λένε ότι ήταν θεός. Τα νέα για αυτά τα γεγονότα ίσως κυκλοφορούν ανάμεσα στους δεισιδαίμονες πραιτωριανούς στρατιώτες.

Ο Παύλος έχει ήδη ανταμώσει αδελφούς από τη Ρώμη που “ήρθαν να τον συναντήσουν στην Αγορά του Αππίου και στις Τρεις Ταβέρνες”. (Πράξ. 28:15) Ως κρατούμενος, όμως, πώς θα μπορούσε να εκπληρώσει την επιθυμία του να κηρύξει τα καλά νέα στη Ρώμη; (Ρωμ. 1:14, 15) Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι κρατούμενοι παραδίδονταν στο στρατοπεδάρχη. Αν αληθεύει αυτό, τότε ο Παύλος ίσως οδηγήθηκε στον Πραιτωριανό Ύπαρχο Αφράνιο Βούρο, ενδεχομένως τον δεύτερο σε εξουσία μετά τον αυτοκράτορα.c Ό,τι και αν ισχύει, ο Παύλος δεν φρουρείται πλέον από εκατόνταρχους, αλλά από έναν και μόνο απλό πραιτωριανό στρατιώτη. Του έχει δοθεί η άδεια να μένει σε δικό του κατάλυμα όπου μπορεί να δέχεται επισκέπτες και να τους κηρύττει «ανεμπόδιστα».​—Πράξ. 28:16, 30, 31.

Στα πλαίσια των δικαστικών του καθηκόντων, ο Βούρος ίσως ανακρίνει τον απόστολο Παύλο, είτε στο ανάκτορο είτε στο πραιτωριανό στρατόπεδο, προτού παρουσιάσει την υπόθεση στον Νέρωνα. Ο Παύλος δεν χάνει αυτή τη σπουδαία ευκαιρία για να δώσει «μαρτυρία και σε μικρούς και σε μεγάλους». (Πράξ. 26:19-23) Όποια και αν ήταν η αξιολόγηση του Βούρου, ο Παύλος δεν φυλακίστηκε στο πραιτωριανό στρατόπεδο.d

Το νοικιασμένο κατάλυμα του Παύλου είναι αρκετά μεγάλο για να υποδεχτεί τους «προύχοντες των Ιουδαίων» και να δώσει μαρτυρία τόσο σε αυτούς όσο και σε πολλούς άλλους που “ήρθαν σε αυτόν, στον τόπο όπου έμενε”. Τον ακούν επίσης θέλοντας και μη οι πραιτωριανοί στρατιώτες καθώς “δίνει πλήρη μαρτυρία” στους Ιουδαίους για τη Βασιλεία και για τον Ιησού «από το πρωί ως το βράδυ».​—Πράξ. 28:17, 23.

Η πραιτωριανή κοόρτις που βρίσκεται εν υπηρεσία στο ανάκτορο αλλάζει βάρδια κάθε μέρα την όγδοη ώρα. Ο φρουρός του Παύλου αλλάζει και αυτός σε τακτική βάση. Στα δύο χρόνια της φυλάκισης του αποστόλου, οι στρατιώτες τον ακούν να υπαγορεύει επιστολές προς τους Εφεσίους, τους Φιλιππησίους, τους Κολοσσαείς και τους Εβραίους Χριστιανούς και τον βλέπουν να γράφει ιδιοχείρως μια επιστολή προς κάποιον Χριστιανό, τον Φιλήμονα. Το ίδιο διάστημα, ο Παύλος δείχνει προσωπικό ενδιαφέρον για έναν δραπέτη δούλο, τον Ονήσιμο, “του οποίου έγινε πατέρας στα δεσμά της φυλάκισης”, και τον στέλνει πίσω στον κύριό του. (Φιλήμ. 10) Αναμφίβολα, εκδηλώνει προσωπικό ενδιαφέρον και για τους φρουρούς του. (1 Κορ. 9:22) Μπορούμε να τον φανταστούμε να ρωτάει κάποιον στρατιώτη ποιο σκοπό εξυπηρετούν τα διάφορα εξαρτήματα της πανοπλίας και κατόπιν να χρησιμοποιεί αυτά τα στοιχεία σε ένα θαυμάσιο παράδειγμα.​—Εφεσ. 6:13-17.

Η φυλάκιση του Παύλου συμβάλλει «στην πρόοδο των καλών νέων» ανάμεσα σε όλη την Πραιτωριανή Φρουρά και σε άλλους. (Φιλιπ. 1:12, 13) Αυτοί που μένουν στην Κάστρα Πραιτώρια έχουν επαφές με διάφορα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως επίσης με τον αυτοκράτορα και το τεράστιο σπιτικό του. Αυτό το «σπιτικό» περιλαμβάνει συγγενείς, υπηρέτες και δούλους, μερικοί από τους οποίους γίνονται Χριστιανοί. (Φιλιπ. 4:22) Χάρη στη θαρραλέα μαρτυρία του Παύλου, οι αδελφοί στη Ρώμη βρίσκουν το θάρρος «να αναγγέλλουν το λόγο του Θεού άφοβα».​—Φιλιπ. 1:14.

Η μαρτυρία του Παύλου στη Ρώμη αποτελεί πηγή ενθάρρυνσης και για εμάς, καθώς “κηρύττουμε το λόγο σε ευνοϊκό καιρό και σε δυσμενή καιρό”. (2 Τιμ. 4:2) Μερικοί ανάμεσά μας είναι περιορισμένοι στο σπίτι, σε οίκους ευγηρίας ή σε νοσοκομεία ή είναι φυλακισμένοι λόγω της πίστης τους. Όποιες και αν είναι οι περιστάσεις μας, μπορούμε να βρούμε ευήκοα αφτιά ανάμεσα σε όσους μας επισκέπτονται για να μας παρέχουν είτε κατ’ οίκον φροντίδα είτε άλλες υπηρεσίες. Όταν κηρύττουμε με θάρρος σε κάθε περίπτωση, διαπιστώνουμε και οι ίδιοι ότι “ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να μείνει δέσμιος”.​—2 Τιμ. 2:8, 9.