ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ
Τόσο η λέξη ρατσών του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου όσο και η λέξη εὐδοκία του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, καθώς και συγγενικοί τους τύποι, αναφέρονται σε κάτι το οποίο ευαρεστεί ή στην ευαρέστηση που νιώθει κάποιος, αποδίδονται δε ως «ευχαρίστηση», «ευαρέστηση», «επιδοκιμασία», «καλή θέληση» και ούτω καθεξής.
Η Καλή Θέληση του Θεού. Στην Αγία Γραφή οι παραπάνω λέξεις χρησιμοποιούνται σε σχέση με την ευαρέστηση, την επιδοκιμασία ή την καλή θέληση του Θεού. (Ψλ 51:18· 106:4· Εφ 1:5, 9) Ο Θεός παρουσιάζει ξεκάθαρα τι απαιτείται για να τον ευαρεστήσει κανείς και καθορίζει ποιους θα δεχτεί ως φίλους του, ως αποδέκτες της καλής του θέλησης. Όσοι απορρίπτουν το Λόγο του ή στασιάζουν εναντίον του δεν γίνονται αποδέκτες της καλής του θέλησης αλλά, απεναντίας, αντιμετωπίζουν τη δυσαρέσκειά του.—Ψλ 2:5· Εβρ 3:16-19.
Η Καλή Θέληση των Ανθρώπων. Οι ίδιες λέξεις χρησιμοποιούνται επίσης σε σχέση με την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή με την καλή τους θέληση. (2Χρ 10:7· Εσθ 1:8· Ρω 15:25, 26) Ο απόστολος Παύλος μίλησε για κάποιους οι οποίοι κήρυτταν τον Χριστό με καλή θέληση. (Φλπ 1:15) Αυτοί οι ειλικρινείς Χριστιανοί εκδήλωναν την καλή τους θέληση προς τον απόστολο και κατά συνέπεια προς τον Θεό και τον Γιο του, τους οποίους εκπροσωπούσε ο Παύλος. Επομένως, τέτοια άτομα θα γίνονταν αποδέκτες της καλής θέλησης του Θεού. (Παρ 8:35· 10:32· 11:27) Άλλο ένα παράδειγμα της καλής θέλησης των ανθρώπων προς τους άλλους είναι τα λόγια του αποστόλου Παύλου αναφορικά με τους σαρκικούς αδελφούς του, τους Ιουδαίους: «Αδελφοί, η καλή θέληση της καρδιάς μου και η δέησή μου προς τον Θεό για αυτούς είναι, πράγματι, για τη σωτηρία τους».—Ρω 10:1.
“Άνθρωποι Καλής Θέλησης”. Όταν ένας άγγελος ανακοίνωσε τη γέννηση του Ιησού, δεν εμφανίστηκε στους θρησκευτικούς ηγέτες των Ιουδαίων, αλλά σε ταπεινούς ποιμένες. Αφού πληροφόρησε τους ποιμένες για τη γέννηση του Μεσσία, ένα πλήθος αγγέλων διακήρυξε: «Δόξα στον Θεό εκεί πάνω στα ύψη, και πάνω στη γη ειρήνη ανάμεσα σε ανθρώπους καλής θέλησης». (Λου 2:14) Οι άγγελοι δεν διακήρυξαν ειρήνη για τους εχθρούς του Θεού, οι οποίοι δεν είχαν ειρήνη μαζί του. «“Δεν υπάρχει ειρήνη”, είπε ο Θεός μου, “για τους πονηρούς”». (Ησ 57:21) Σύμφωνα με τη Μετάφραση του Βάμβα και τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, το εδάφιο Λουκάς 2:14 λέει: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Αλλά ο Θεός δεν εξέφραζε εδώ «ευδοκία», δηλαδή καλή θέληση, προς τους ανθρώπους γενικά ούτε εννοούσε ότι η ειρήνη του προσφερόταν σε όσους ενδιαφέρονταν για αυτόν απλώς και μόνο φιλικά και επιδιώκοντας τη δική τους ικανοποίηση. Απεναντίας, ο Θεός αναφερόταν σε όσους θα τον ευαρεστούσαν ασκώντας γνήσια πίστη σε αυτόν και θα γίνονταν ακόλουθοι του Γιου του.
Διάφορες σύγχρονες μεταφράσεις εναρμονίζονται με αυτή την άποψη και αποσαφηνίζουν το σημείο. Η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση αναφέρει: «Ειρήνη ανάμεσα σε ανθρώπους με τους οποίους αυτός ευαρεστείται!» Η Νέα Αγγλική Βίβλος μεταφράζει τη φράση ως εξής: «Η ειρήνη του για ανθρώπους στους οποίους αναπαύεται η εύνοιά του». Η μετάφραση του Τζέιμς Μόφατ την αποδίδει: «Ειρήνη στη γη για ανθρώπους τους οποίους ευνοεί!» και Η Καινή Διαθήκη—Μεταγλώττιση αναφέρει: «Πάνω στη γη ειρήνη στους ανθρώπους της ευαρέσκειάς του». Παρόμοιες αποδόσεις χρησιμοποιούν και άλλες σύγχρονες μεταφράσεις.