Ιερό Μυστικό — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Κάτι που προέρχεται από τον Θεό, μένει κρυφό για όσο διάστημα ο ίδιος επιθυμεί και αποκαλύπτεται μόνο σε εκείνους στους οποίους αυτός επιλέγει να το γνωστοποιήσει.

Η λέξη μυστήριον του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, που μεταφράζεται «ιερό μυστικό», αναφέρεται πρωτίστως σε κάτι που είναι γνωστό σε όσους είναι μυημένοι. Στις αρχαίες μυστηριακές θρησκείες που άκμαζαν τον καιρό της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, όσοι επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στις μυστηριακές τελετές έπρεπε να περάσουν από τη διαδικασία της μύησης. Οι αμύητοι δεν επιτρεπόταν ούτε να έχουν πρόσβαση στις λεγόμενες ιερές πράξεις ούτε να τις γνωρίζουν. Όσοι ήταν μυημένοι δεσμεύονταν με όρκο σιωπής να μην αποκαλύψουν τα μυστικά. Ωστόσο, η λέξη χρησιμοποιούνταν και με μια μη θρησκευτική, «καθημερινή» έννοια, όπως για ένα προσωπικό μυστικό, για ένα μυστικό ανάμεσα σε φίλους, για οικογενειακά μυστικά. Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί την παθητική φωνή του ρήματος μυέω με αυτή τη δεύτερη σημασία όταν λέει: «Έχω μάθει το μυστικό [μεμύημαι, Κείμενο], και να είμαι χορτάτος και να πεινώ, και να έχω αφθονία και να υποφέρω στερήσεις».—Φλπ 4:12.

Διαφέρει από τις Μυστηριακές Θρησκείες. Όσον αφορά τη λέξη μυστήριον, Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, του Βάιν (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words), εξηγεί: «Στην [Καινή Διαθήκη] αυτή υποδηλώνει, όχι το μυστηριώδες . . . , αλλά εκείνο το οποίο, καθώς βρίσκεται έξω από τα όρια της φυσιολογικής ικανότητας που έχει ο άνθρωπος να το αντιληφθεί χωρίς βοήθεια, μπορεί να γίνει γνωστό μόνο μέσω Θεϊκής αποκάλυψης, γνωστοποιείται δε με τον τρόπο και στο χρόνο που προσδιορίζει ο Θεός και μόνο σε εκείνους που φωτίζονται από το Πνεύμα Του. Με τη συνηθισμένη του έννοια, το μυστήριο υποδηλώνει κρυμμένη γνώση, ενώ η Γραφική του σημασία είναι αποκαλυμμένη αλήθεια. Γι’ αυτό και οι λέξεις που συνδέονται ιδιαίτερα με το εν λόγω θέμα είναι: “γνωστοποιηθεί”, “φανερωθεί”, “αποκαλυφτεί”, “κηρυχτεί”, “κατανοώ”, “διαχείριση”».—1981, Τόμ. 3, σ. 97.

Συνεπώς, τα ιερά μυστικά του Θεού και άλλα «μυστήρια» της Γραφής, όπως αυτό της Βαβυλώνας της Μεγάλης, είναι πράγματα που δεν επρόκειτο να μείνουν μυστικά για πάντα, αλλά θα αποκαλύπτονταν από τον Ιεχωβά Θεό στο δικό του χρόνο σε όσους αποβλέπουν σε αυτόν και όσους αυτός επιλέγει για να τους τα αποκαλύψει. Ο απόστολος Παύλος σχολιάζει αυτή την πτυχή του ζητήματος στα εδάφια 1 Κορινθίους 2:6-16. Εκεί χαρακτηρίζει το «ιερό μυστικό» του Θεού ως «κρυμμένη σοφία», η οποία αποκαλύπτεται μέσω του πνεύματος του Θεού στους Χριστιανούς υπηρέτες του. Είναι κάτι που το πνεύμα του κόσμου ή η ανθρώπινη σοφία των φυσικών ανθρώπων δεν μπορεί να εξιχνιάσει, αλλά το οποίο λέγεται και κατανοείται από εκείνους που “συνδυάζουν πνευματικά ζητήματα με πνευματικά λόγια”. Ο Ιησούς Χριστός είχε επισημάνει προγενέστερα τα εξής στους μαθητές του: «Σε εσάς έχει δοθεί το ιερό μυστικό [μυστήριον, Κείμενο] της βασιλείας του Θεού, αλλά σε εκείνους, τους έξω, τα πάντα γίνονται με παραβολές, ώστε, μολονότι κοιτάζουν, να κοιτάζουν και όμως να μη βλέπουν και, μολονότι ακούν, να ακούν και όμως να μη συλλαμβάνουν το νόημα, ούτε να επιστρέψουν ποτέ και να τους δοθεί συγχώρηση».—Μαρ 4:11, 12· Ματ 13:11-13· Λου 8:10.

Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ιερό μυστικό του Θεού και στα μυστικά των μυστηριακών θρησκειών έγκειται, πρώτα από όλα, στο περιεχόμενο: το μυστικό του Θεού είναι καλά νέα και όχι ψέμα ή ανθρωποποίητη απάτη. (Ιωα 8:31, 32, 44· Κολ 1:5· 1Ιω 2:27) Δεύτερον, εκείνοι που επιλέγονται να κατανοήσουν το ιερό μυστικό του Θεού δεσμεύονται, όχι να το κρατήσουν μυστικό, αλλά να το διακηρύξουν και να το δημοσιοποιήσουν όσο το δυνατόν ευρύτερα. Όπως προαναφέρθηκε, αυτό αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι η Γραφή χρησιμοποιεί λέξεις όπως “κηρυχτεί”, “γνωστοποιηθεί”, “φανερωθεί”, καθώς επίσης “διακηρύττω”, “μιλώ”, σε σχέση με «το ιερό μυστικό των καλών νέων». Οι αληθινοί Χριστιανοί κήρυτταν με όλο τους το σθένος αυτά τα καλά νέα, τα οποία εμπεριείχαν την κατανόηση του ιερού μυστικού, σε «όλη τη δημιουργία που είναι κάτω από τον ουρανό». (1Κο 2:1· Εφ 6:19· Κολ 1:23· 4:3, 4) Ο Θεός καθορίζει ποιοι δεν είναι άξιοι και αποκρύπτει την κατανόηση από τέτοια άτομα. Δεν είναι προσωπολήπτης όταν το κάνει αυτό, διότι εξαιτίας «της αναισθησίας της καρδιάς τους» δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν το ιερό μυστικό του.—Εφ 4:17, 18.

Επικεντρώνεται στον Χριστό. Εφόσον «εκείνο που εμπνέει την προφητεία είναι το να δοθεί μαρτυρία για τον Ιησού», “το ιερό μυστικό του Θεού” πρέπει να επικεντρώνεται στον Χριστό. (Απ 19:10· Κολ 2:2) Όλα «τα ιερά μυστικά» του Θεού σχετίζονται με τη Μεσσιανική Βασιλεία του. (Ματ 13:11) Ο απόστολος Παύλος γράφει στους συγχριστιανούς του: «Σε αυτόν είναι προσεκτικά αποκρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης» και «σε αυτόν κατοικεί σωματικά όλη η πληρότητα της θεϊκής ιδιότητας».—Κολ 2:2, 3, 9.

Ο Παύλος είπε ότι ο ίδιος ήταν οικονόμος «των ιερών μυστικών του Θεού». (1Κο 4:1) Μιλάει για την κατανόηση που είχε «όσον αφορά το ιερό μυστικό του Χριστού». (Εφ 3:1-4) Εξηγεί ότι αυτό το ιερό μυστικό είναι κρυμμένη σοφία την οποία προόρισε ο Θεός πριν από τα συστήματα πραγμάτων. (1Κο 2:7) Η διακήρυξη του μυστηρίου, ή αλλιώς «του ιερού μυστικού του Θεού», άρχισε με την προφητεία που εξήγγειλε ο ίδιος ο Ιεχωβά στο εδάφιο Γένεση 3:15. Επί αιώνες, άντρες πίστης απέβλεπαν στο «σπέρμα» της υπόσχεσης το οποίο θα απελευθέρωνε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και το θάνατο, αλλά δεν ήταν σαφώς κατανοητό ποιος ακριβώς θα ήταν το «σπέρμα» και πώς ακριβώς αυτό το «σπέρμα» θα ερχόταν και θα έφερνε απελευθέρωση. Αυτό διασαφηνίστηκε μόνο όταν ήρθε ο Χριστός και έριξε «φως στη ζωή και στην αφθαρσία μέσω των καλών νέων». (2Τι 1:10) Τότε άρχισε να κατανοείται το μυστήριο του “σπέρματος της γυναίκας”.

Η Μεσσιανική Βασιλεία. Στα συγγράμματά του ο Παύλος δίνει μια πλήρη εικόνα της αποκάλυψης του ιερού μυστικού του Χριστού. Στα εδάφια Εφεσίους 1:9-11 αναφέρει ότι ο Θεός γνωστοποιεί «το ιερό μυστικό» του θελήματός του, και συνεχίζει: «Αυτό συμφωνεί με την ευαρέστησή του την οποία είχε σκοπό μέσα του, για μια διαχείριση στο πλήρωμα των προσδιορισμένων καιρών, δηλαδή να ξανασυγκεντρώσει όλα τα πράγματα στον Χριστό, τα πράγματα που είναι στους ουρανούς και τα πράγματα που είναι στη γη. Ναι, σε αυτόν, σε ενότητα με τον οποίο διοριστήκαμε επίσης κληρονόμοι, με το ότι προοριστήκαμε σύμφωνα με το σκοπό εκείνου ο οποίος ενεργεί όλα τα πράγματα σύμφωνα με τη βούληση του θελήματός του». Αυτό το «ιερό μυστικό» περιλαμβάνει μια κυβέρνηση, τη Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού. «Τα πράγματα που είναι στους ουρανούς», στα οποία αναφέρεται ο Παύλος, είναι όσοι πρόκειται να κληρονομήσουν αυτή την ουράνια Βασιλεία μαζί με τον Χριστό. «Τα πράγματα που είναι στη γη» θα είναι οι επίγειοι υπήκοοί της. Ο Ιησούς επισήμανε στους μαθητές του πως το ιερό μυστικό αφορούσε τη Βασιλεία όταν τους είπε: «Σε εσάς έχει δοθεί το ιερό μυστικό της βασιλείας του Θεού».—Μαρ 4:11.

Περιλαμβάνει την Εκκλησία. Η γνώση του ιερού μυστικού είναι πολύπτυχη. Ο απόστολος έδωσε επιπλέον λεπτομέρειες όταν εξήγησε ότι το ιερό μυστικό περιλαμβάνει την εκκλησία, της οποίας Κεφαλή είναι ο Χριστός. (Εφ 5:32· Κολ 1:18· Απ 1:20) Αυτοί είναι οι συγκληρονόμοι του, με τους οποίους μοιράζεται τη Βασιλεία. (Λου 22:29, 30) Έχουν παρθεί τόσο από Ιουδαίους όσο και από Εθνικούς. (Ρω 11:25· Εφ 3:3-6· Κολ 1:26, 27) Αυτή η πτυχή του «ιερού μυστικού» δεν μπορούσε να γίνει ξεκάθαρα γνωστή πριν πάρει ο Πέτρος την εντολή να επισκεφτεί τον Εθνικό Κορνήλιο και δει αυτό το σπιτικό των Εθνικών να λαβαίνει τα χαρίσματα του αγίου πνεύματος, το 36 Κ.Χ. (Πρ 10:34, 44-48) Γράφοντας στους Εθνικούς Χριστιανούς, ο Παύλος τούς είπε: «Ήσασταν χωρίς Χριστό, . . . ξένοι ως προς τις διαθήκες της υπόσχεσης, και δεν είχατε ελπίδα και ήσασταν χωρίς Θεό στον κόσμο. Αλλά τώρα σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, εσείς που ήσασταν κάποτε μακριά έχετε έρθει κοντά μέσω του αίματος του Χριστού». (Εφ 2:11-13) Μέσω της πολιτείας του Θεού με την εκκλησία, “οι κυβερνήσεις και οι εξουσίες στους ουράνιους τόπους” θα έφταναν στο σημείο να γνωρίσουν την «πολυποίκιλη σοφία του Θεού».—Εφ 3:10.

Σε ένα όραμα στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, αυτή η εκκλησία εμφανίζεται να απαρτίζεται από 144.000 άτομα που «αγοράστηκαν ανάμεσα από την ανθρωπότητα ως πρώτοι καρποί για τον Θεό και το Αρνί». Αυτοί στέκονται με το Αρνί, τον Ιησού Χριστό, στο Όρος Σιών, τον τόπο όπου βρίσκεται “η πόλη του ζωντανού Θεού, η ουράνια Ιερουσαλήμ”. Στην αρχαία επίγεια Ιερουσαλήμ ήταν εγκατεστημένος “ο θρόνος του Ιεχωβά”, στον οποίο κάθονταν βασιλιάδες από τη γραμμή του Δαβίδ. Εκεί ήταν και ο ναός του Ιεχωβά. Στην ουράνια Ιερουσαλήμ είναι ενθρονισμένος ο Ιησούς Χριστός, οι δε όσιοι, χρισμένοι με το πνεύμα ακόλουθοί του συμμετέχουν στη διακυβέρνηση της Βασιλείας του. (Απ 14:1, 4· Εβρ 12:22· 1Χρ 29:23· 1Πε 2:4-6) Η ανάσταση αυτών των ατόμων σε αθανασία και αφθαρσία κατά τη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού είναι μία από τις πτυχές της πολιτείας του Θεού με την εκκλησία, που από μόνη της αποτελεί «ένα ιερό μυστικό».—1Κο 15:51-54.

Το Ιερό Μυστικό της Θεοσεβούς Αφοσίωσης. Ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο: «Σου τα γράφω αυτά, . . . για να γνωρίζεις πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι στο σπιτικό του Θεού, το οποίο είναι η εκκλησία του ζωντανού Θεού, στύλος και στήριγμα της αλήθειας. Και είναι ομολογουμένως μεγάλο το ιερό μυστικό της θεοσεβούς αφοσίωσης: “Αυτός [ο Ιησούς Χριστός] φανερώθηκε ως σάρκα, ανακηρύχτηκε δίκαιος ως πνεύμα, εμφανίστηκε σε αγγέλους, κηρύχτηκε ανάμεσα σε έθνη, του δείχτηκε πίστη μέσα στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα”».—1Τι 3:14-16.

«Η εκκλησία του ζωντανού Θεού» είχε την αλήθεια και ήξερε ακριβώς το μυστήριο, ή αλλιώς «το ιερό μυστικό», της αληθινής θεοσεβούς αφοσίωσης—μάλιστα η εκκλησία δεν είχε μόνο τη μορφή αλλά και τη δύναμη αυτής της θεοσεβούς αφοσίωσης. (Αντιπαράβαλε 2Τι 3:5.) Γι’ αυτόν το λόγο, μπορούσε να είναι «στύλος και στήριγμα της αλήθειας» μέσα σε έναν κόσμο πλάνης και ψεύτικης θρησκείας, των “μυστηρίων” που είναι ιερά για τον Σατανά και για όσους έχει τυφλώσει αυτός. (2Κο 4:4) Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είναι Αυτός του οποίου η θεοσεβής αφοσίωση προειπώθηκε και περιγράφηκε στις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές. Επί αιώνες, από τότε ακόμη που εξαπολύθηκε η πρόκληση ενάντια στην κυριαρχία του Θεού και αμφισβητήθηκε η ακεραιότητα του ανθρώπου, ήταν μυστήριο, ή αλλιώς «ιερό μυστικό», το αν θα μπορούσε κανείς να διατηρήσει στην εντέλεια, παρά τις πιέσεις του Διαβόλου, πλήρη, ακλόνητη και άψογη θεοσεβή αφοσίωση. Θα υπήρχε άραγε κάποιος που θα μπορούσε να αντέξει τη δοκιμασία και να αποδειχτεί απολύτως καθαρός, αναμάρτητος και ακηλίδωτος ως προς την αποκλειστική αφοσίωση στον Ιεχωβά; Ένα συναφές ερώτημα ήταν το ποιος θα αποτελούσε το “σπέρμα της γυναίκας” το οποίο θα έπληττε το κεφάλι του Φιδιού. Αυτό θα αποκαλυπτόταν πλήρως όταν ο Χριστός επρόκειτο “να φανερωθεί ως σάρκα, να ανακηρυχτεί δίκαιος ως πνεύμα, να εμφανιστεί σε αγγέλους, να κηρυχτεί ανάμεσα σε έθνη, να του δειχτεί πίστη μέσα στον κόσμο, να αναληφθεί με δόξα”. (1Τι 3:16· 6:16) Αυτό ήταν ομολογουμένως κάτι μεγάλο. Το μεγάλο ζήτημα της θεοσεβούς αφοσίωσης επικεντρωνόταν σε ένα πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό. Πόσο μεγαλειώδης ήταν η πορεία θεοσεβούς αφοσίωσης του Χριστού! Πόσο ωφελεί την ανθρωπότητα και εξυψώνει το όνομα του Ιεχωβά!—Βλέπε ΘΕΟΣΕΒΗΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗ.

Φτάνει στο Τέλος Του. Στο όραμα που έλαβε ο απόστολος Ιωάννης, του ειπώθηκαν τα εξής: «Στις ημέρες κατά τις οποίες θα ηχήσει ο έβδομος άγγελος, όταν αυτός θα είναι έτοιμος να σαλπίσει, το ιερό μυστικό του Θεού σύμφωνα με τα καλά νέα που αυτός διακήρυξε στους δούλους του τους προφήτες θα έχει φερθεί σε τέλος». (Απ 10:7) Αυτό το τέλος του ιερού μυστικού συνδέεται στενά με το σάλπισμα του έβδομου αγγέλου, κατά το οποίο ακούγεται στους ουρανούς η αναγγελία: «Η βασιλεία του κόσμου έγινε βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του, και αυτός θα βασιλέψει στους αιώνες των αιώνων». (Απ 11:15) Συνεπώς, το ιερό μυστικό του Θεού φτάνει στο τέλος του τότε που ο Ιεχωβά αρχίζει τη Βασιλεία του μέσω του Μεσσία του, δηλαδή του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός μίλησε εκτενώς στους μαθητές του, τους «δούλους» του Θεού, για τη Βασιλεία του Θεού και είπε ότι τα «καλά νέα της βασιλείας» θα συνέχιζαν να κηρύττονται ως το τέλος του «συστήματος πραγμάτων». Έτσι λοιπόν, όταν πια “το ιερό μυστικό του Θεού θα είχε φερθεί σε τέλος”, τα «καλά νέα» που θα κηρύττονταν θα περιλάμβαναν αυτό που ανήγγειλαν οι φωνές στον ουρανό: «Η βασιλεία του κόσμου έγινε βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του».—Ματ 24:3, 14.

Για το “μυστήριο της ανομίας” (2Θε 2:7), βλέπε ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ. Για τη φράση «Μυστήριο: “Βαβυλώνα η Μεγάλη”» (Απ 17:5), βλέπε ΒΑΒΥΛΩΝΑ Η ΜΕΓΑΛΗ.