Να Συγχωρείτε από την Καρδιά Σας
«Με όμοιο τρόπο θα σας φερθεί και ο ουράνιος Πατέρας μου αν δεν συγχωρήσετε ο καθένας τον αδελφό του από την καρδιά σας».—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 18:35.
1, 2. (α) Πώς έδειξε μια γυναίκα γνωστή ως αμαρτωλή την εκτίμησή της για τον Ιησού; (β) Ποιο σημείο τόνισε ο Ιησούς με την απάντησή του;
ΗΤΑΝ πιθανώς πόρνη, μια γυναίκα την οποία δεν θα περιμέναμε να βρούμε στο σπίτι ενός θρησκευόμενου ανθρώπου. Αν κάποιοι αναστατώθηκαν με την παρουσία της εκεί, αυτό που έκανε τους αναστάτωσε ακόμη περισσότερο. Πλησίασε τον άνθρωπο που είχε το ανώτατο επίπεδο ηθικής και εκδήλωσε την εκτίμησή της για τις πράξεις του πλένοντας τα πόδια του με τα δάκρυά της και σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της.
2 Εκείνος ο άνθρωπος, ο Ιησούς, δεν ένιωσε αποστροφή για αυτή τη γυναίκα, «που ήταν γνωστή στην πόλη ως αμαρτωλή». Αλλά τον Σίμωνα τον Φαρισαίο, τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, τον απασχολούσε το ότι ήταν αμαρτωλή. Ο Ιησούς έδωσε μια απάντηση μιλώντας για δύο ανθρώπους που χρωστούσαν σε κάποιο δανειστή. Ο ένας όφειλε πολλά—περίπου τους μισθούς ενός εργάτη για δύο χρόνια. Ο άλλος όφειλε το ένα δέκατο—λιγότερο από τους μισθούς τριών μηνών. Όταν κανείς τους δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το χρέος του, ο δανειστής «το χάρισε και στους δύο». Ασφαλώς, αυτός στον οποίο χαρίστηκαν τα περισσότερα είχε μεγαλύτερο λόγο να ανταποκριθεί με αγάπη. Αφού ο Ιησούς το συνέδεσε αυτό με την καλή πράξη της γυναίκας, πρόσθεσε την εξής αρχή: «Αυτός στον οποίο συγχωρούνται λίγα, αγαπάει λίγο». Κατόπιν της είπε: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».—Λουκάς 7:36-48.
3. Τι χρειάζεται να εξετάσουμε όσον αφορά τον εαυτό μας;
3 Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Αν ήμουν εγώ στη θέση εκείνης της γυναίκας ή αν βρισκόμουν σε παρόμοια κατάσταση και μου δειχνόταν έλεος, θα ήμουν σκληρός και ανελεήμων προς τους άλλους;” Ίσως απαντήσετε: “Ασφαλώς όχι!” Εντούτοις, πιστεύετε πράγματι ότι έχετε την τάση να συγχωρείτε; Είναι αυτό η φυσική σας προδιάθεση; Συγχωρείτε συχνά με προθυμία, και θα σας περιέγραφαν οι άλλοι ως συγχωρητικό; Ας δούμε για ποιο λόγο πρέπει ο καθένας μας να δώσει σε αυτό το ζήτημα την ειλικρινή, προσωπική του προσοχή.
Χρειαζόμαστε τη Συγχώρηση—Και μας Παρέχεται
4. Ποιο γεγονός πρέπει να παραδεχτούμε όσον αφορά τον εαυτό μας;
4 Είστε ατελείς, όπως γνωρίζετε πολύ καλά. Αν σας ρωτούσαν, θα το παραδεχόσασταν, ανακαλώντας ίσως στη μνήμη τα λόγια του εδαφίου 1 Ιωάννη 1:8: «Αν πούμε: “Δεν έχουμε αμαρτία”, παροδηγούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν είναι σε εμάς». (Ρωμαίους 3:23· 5:12) Για μερικούς, η αμαρτωλότητα μπορεί να εκδηλώνεται με σοβαρές, χονδροειδείς αμαρτίες. Αλλά ακόμη και αν δεν είστε εν γνώσει σας ένοχοι τέτοιων αμαρτιών, οπωσδήποτε υπήρξαν πολλές φορές και πολλοί τρόποι με τους οποίους δεν ανταποκριθήκατε στους κανόνες του Θεού—αμαρτήσατε. Έτσι δεν είναι;
5. Για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον Θεό;
5 Επομένως, η κατάστασή σας θα μπορούσε να παραβληθεί με αυτήν που περιγράφει ο απόστολος Παύλος: «Μολονότι ήσασταν νεκροί στα παραπτώματά σας και στην κατάσταση της μη περιτομής της σάρκας σας, ο Θεός σάς ζωοποίησε μαζί με αυτόν [τον Ιησού]. Εκείνος μας συγχώρησε με καλοσύνη όλα μας τα παραπτώματα». (Κολοσσαείς 2:13· Εφεσίους 2:1-3) Προσέξτε τη φράση «μας συγχώρησε . . . όλα μας τα παραπτώματα». Αυτό περιλαμβάνει πολλά πράγματα. Ο καθένας μας μπορεί εύλογα να ικετεύει, όπως και ο Δαβίδ: «Για χάρη του ονόματός σου, Ιεχωβά, συγχώρησε το σφάλμα μου, γιατί είναι μεγάλο».—Ψαλμός 25:11.
6. Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι όσον αφορά τον Ιεχωβά και τη συγχώρηση;
6 Πώς μπορείτε να λάβετε συγχώρηση εσείς, ή οποιοσδήποτε από εμάς; Ένα ζωτικό σημείο είναι ότι ο Ιεχωβά Θεός έχει τη διάθεση να συγχωρεί. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. (Έξοδος 34:6, 7· Ψαλμός 86:5) Εύλογα, λοιπόν, ο Θεός αναμένει από εμάς να στρεφόμαστε σε αυτόν μέσω προσευχής και να ζητάμε το έλεός του, να ζητάμε να μας συγχωρεί. (2 Χρονικών 6:21· Ψαλμός 103:3, 10, 14) Διευθέτησε μάλιστα να τεθεί η νομική βάση για τέτοια συγχώρηση—η λυτρωτική θυσία του Ιησού.—Ρωμαίους 3:24· 1 Πέτρου 1:18, 19· 1 Ιωάννη 4:9, 14.
7. Από ποια άποψη θα πρέπει να θέλετε να μιμείστε τον Ιεχωβά;
7 Η προθυμία με την οποία συγχωρεί ο Θεός θα πρέπει να αποτελεί για εσάς το πρότυπο όσον αφορά το πώς να φέρεστε στους άλλους. Ο Παύλος το επισήμανε αυτό γράφοντας: «Να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρησε ανεπιφύλακτα εσάς». (Εφεσίους 4:32) Αναμφίβολα, το σημείο που τονίζει ο Παύλος περιλαμβάνει το να μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Θεού, διότι το επόμενο εδάφιο συνεχίζει ως εξής: «Να γίνεστε, λοιπόν, μιμητές του Θεού, ως αγαπητά παιδιά». (Εφεσίους 5:1) Διακρίνετε τη σύνδεση; Ο Ιεχωβά Θεός συγχώρησε εσάς, άρα—συμπεραίνει κατηγορηματικά ο Παύλος—χρειάζεται και εσείς να Τον μιμείστε και να δείχνετε «τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα» τους άλλους. Αναρωτηθείτε όμως: “Το κάνω εγώ αυτό; Αν κάτι τέτοιο δεν είναι στη φύση μου, εργάζομαι προς αυτή την κατεύθυνση, αγωνιζόμενος πραγματικά να μιμούμαι τον Θεό όσον αφορά τη συγχώρηση;”
Χρειάζεται να Εργαζόμαστε Όσον Αφορά τη Συγχώρηση
8. Τι θα πρέπει να αναγνωρίζουμε σχετικά με τη σύσταση της εκκλησίας μας;
8 Θα ήταν ωραίο να πιστεύουμε ότι στη Χριστιανική εκκλησία είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες πρέπει να ακολουθούμε τη θεϊκή πορεία της συγχώρησης. Η πραγματικότητα όμως διαφέρει. Ομολογουμένως, οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μας αγωνίζονται να ακολουθούν το υπόδειγμα αγάπης που έθεσε ο Ιησούς. (Ιωάννης 13:35· 15:12, 13· Γαλάτες 6:2) Έχουν εργαστεί πολύ καιρό, και εξακολουθούν να εργάζονται, για να εγκαταλείψουν πρότυπα σκέψης, ομιλίας και συμπεριφοράς που είναι κοινά σε αυτόν τον πονηρό κόσμο. Θέλουν ειλικρινά να εκδηλώνουν τη νέα προσωπικότητα. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Εντούτοις, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η παγκόσμια εκκλησία, όπως και κάθε τοπική εκκλησία, συνίσταται από ατελείς ανθρώπους. Γενικά, είναι ασφαλώς καλύτεροι από ό,τι ήταν στο παρελθόν, αλλά εξακολουθούν να είναι ατελείς.
9, 10. Γιατί δεν θα πρέπει να παραξενευόμαστε αν εγείρονται προβλήματα μεταξύ αδελφών;
9 Ο Θεός μάς λέει σκόπιμα στην Αγία Γραφή ότι είναι αναμενόμενη η ατέλεια στην εκκλησία, μεταξύ των αδελφών μας. Πάρτε για παράδειγμα τα λόγια του Παύλου που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:13: «Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου. Όπως ο Ιεχωβά σάς συγχώρησε ανεπιφύλακτα, έτσι να συγχωρείτε και εσείς».
10 Είναι σημαντικό ότι η Αγία Γραφή μάς υπενθυμίζει εδώ τη σύνδεση ανάμεσα στη συγχώρηση που μας δίνει ο Θεός και στην υποχρέωση και στην ανάγκη που έχουμε εμείς να είμαστε συγχωρητικοί προς τους άλλους. Γιατί παρουσιάζει αυτό προκλήσεις; Επειδή ο Παύλος παραδέχτηκε ότι μπορεί κάποιος να έχει «αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου». Συνειδητοποιούσε ότι θα υπήρχαν τέτοιες αιτίες. Θα πρέπει να υπήρχαν και τον πρώτο αιώνα, και μάλιστα μεταξύ Χριστιανών “αγίων”, οι οποίοι είχαν “ελπίδα φυλαγμένη για αυτούς στους ουρανούς”. (Κολοσσαείς 1:2, 5) Μήπως φανταζόμαστε, λοιπόν, ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά σήμερα, που οι περισσότεροι από τους αληθινούς Χριστιανούς δεν έχουν τη μαρτυρία του πνεύματος ως «εκλεγμένοι του Θεού, άγιοι και αγαπημένοι»; (Κολοσσαείς 3:12) Επομένως, δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά αν υπάρχουν μέσα στην εκκλησία μας αιτίες για παράπονο—πληγωμένα αισθήματα για πραγματικές ή υποτιθέμενες αδικίες.
11. Για ποιο πράγμα μάς προειδοποίησε ο μαθητής Ιάκωβος;
11 Τα λόγια του Ιακώβου, ετεροθαλή αδελφού του Ιησού, δείχνουν και αυτά ότι, τουλάχιστον κατά καιρούς, αναμένεται να συναντάμε καταστάσεις που θα απαιτούν να συγχωρούμε τους αδελφούς μας. «Ποιος ανάμεσά σας είναι σοφός και έχει κατανόηση; Ας δείξει από την καλή του διαγωγή τα έργα του με πραότητα που χαρακτηρίζει τη σοφία. Αλλά αν έχετε πικρή ζήλια και φιλόνικη διάθεση στην καρδιά σας, μην κομπάζετε και λέτε ψέματα εναντίον της αλήθειας». (Ιακώβου 3:13, 14) «Πικρή ζήλια και φιλόνικη διάθεση» στην καρδιά αληθινών Χριστιανών; Ναι, τα λόγια του Ιακώβου υποδεικνύουν σαφώς ότι τέτοιες καταστάσεις είχαν παρουσιαστεί στην εκκλησία του πρώτου αιώνα και θα παρουσιάζονται και σήμερα.
12. Ποιο πρόβλημα προέκυψε στην αρχαία εκκλησία των Φιλίππων;
12 Ένα αληθινό παράδειγμα περιλάμβανε δύο χρισμένες Χριστιανές που είχαν την καλή φήμη ότι αγωνίστηκαν ώμο προς ώμο με τον Παύλο. Ίσως έχετε διαβάσει την αφήγηση για την Ευοδία και τη Συντύχη, μέλη της εκκλησίας των Φιλίππων. Αν και τα εδάφια Φιλιππησίους 4:2, 3 δεν περιγράφουν το ζήτημα λεπτομερώς, ωστόσο δείχνουν ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα μεταξύ τους. Άρχισε άραγε με ένα απερίσκεπτο, άστοργο σχόλιο, με τα λόγια ενός συγγενή που θεωρήθηκαν προσβλητικά ή με κάποιες ενδείξεις ανταγωνιστικής ζήλιας; Όποια και αν ήταν η φύση του προβλήματος, έγινε τόσο σοβαρό ώστε το έμαθε ο Παύλος στη μακρινή Ρώμη. Ίσως υπήρχε παγερή σιωπή ανάμεσα στις δύο πνευματικές αδελφές, με αποτέλεσμα να κρατούν η μία την άλλη σε απόσταση στις συναθροίσεις ή να κάνουν σκληρά σχόλια η μία για την άλλη στους φίλους τους.
13. Ποια προσέγγιση είχε πιθανώς επιτυχία στην περίπτωση της Ευοδίας και της Συντύχης, και ποιο μάθημα αντλούμε εμείς από αυτό;
13 Μήπως κάτι από τα παραπάνω σάς ακούγεται οικείο, σαν κάποιο ζήτημα που συνέβη ανάμεσα σε άτομα της εκκλησίας σας ή κάτι που αφορούσε εσάς; Ένα τέτοιο πρόβλημα μπορεί να υπάρχει ακόμη και τώρα σε κάποιο βαθμό. Τι μπορούμε να κάνουμε; Στην αρχαία περίπτωση, ο Παύλος παρότρυνε εκείνες τις δύο αφιερωμένες αδελφές να «εκδηλώνουν το ίδιο φρόνημα σε σχέση με τον Κύριο». Ίσως συμφώνησαν να συζητήσουν το ζήτημα, να ξεκαθαρίσουν τις παρεξηγήσεις, να εκφράσουν αμοιβαία την προθυμία τους για συγχώρηση και στη συνέχεια να μιμηθούν έμπρακτα τη συγχωρητική στάση του Ιεχωβά. Δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλουμε ότι η Ευοδία και η Συντύχη τα κατάφεραν, όπως μπορούμε να τα καταφέρουμε και εμείς. Μια τέτοια συγχωρητική στάση μπορεί να υιοθετηθεί σήμερα με επιτυχία.
Να Ειρηνεύετε—Να Συγχωρείτε
14. Γιατί το να παραβλέπουμε απλώς τις προσωπικές διαφορές είναι πολλές φορές εφικτό, καθώς και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε;
14 Τι απαιτείται άραγε για να συγχωρήσετε όταν έχετε κάποιο πρόβλημα με έναν άλλο Χριστιανό; Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει μία και μοναδική απλή μέθοδος, αλλά η Αγία Γραφή παρέχει ωφέλιμα παραδείγματα και ρεαλιστικές συμβουλές. Μια βασική υπόδειξη—αν και όχι εύκολη στην αποδοχή και εφαρμογή της—είναι να ξεχάσετε απλώς το ζήτημα, να το παραβλέψετε. Συχνά, όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, όπως στην περίπτωση της Ευοδίας και της Συντύχης, ο καθένας πιστεύει ότι ο άλλος έχει άδικο ή ότι είναι ο κύριος φταίχτης. Σε μια τέτοια κατάσταση, λοιπόν, μπορεί κάλλιστα να νομίζετε ότι ο άλλος Χριστιανός ευθύνεται πρωτίστως ή ότι έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη ζημιά. Παρ’ όλα αυτά, μπορείτε να κλείσετε απλώς το θέμα παρέχοντας συγχώρηση; Πρέπει να καταλάβετε ότι αν—και αυτό το αν ίσως πρέπει να τονιστεί—το κύριο ή αποκλειστικό φταίξιμο το έχει ο άλλος Χριστιανός, εσείς είστε στην καλύτερη θέση να παραβλέψετε το ζήτημα συγχωρώντας και θεωρώντας το λήξαν.
15, 16. (α) Πώς περιέγραψε ο Μιχαίας τον Ιεχωβά; (β) Τι σημαίνει το ότι ο Θεός «παραβλέπει την παράβαση»;
15 Ας μην ξεχνάμε ότι το παράδειγμά μας στο ζήτημα της συγχώρησης είναι ο Θεός. (Εφεσίους 4:32–5:1) Σχετικά με το πρότυπο που θέτει Αυτός παραβλέποντας τα σφάλματα, ο προφήτης Μιχαίας έγραψε: «Ποιος Θεός είναι όμοιός σου, που να συγχωρεί το σφάλμα και να παραβλέπει την παράβαση του υπολοίπου της κληρονομιάς του; Ασφαλώς δεν θα κρατήσει το θυμό του για πάντα, γιατί βρίσκει ευχαρίστηση στη στοργική καλοσύνη».—Μιχαίας 7:18.
16 Περιγράφοντας τον Ιεχωβά ως Εκείνον που «παραβλέπει την παράβαση», η Αγία Γραφή δεν εννοεί ότι αδυνατεί να θυμάται τα λάθη, ότι έχει ένα είδος επιλεκτικής αμνησίας. Σκεφτείτε τις περιπτώσεις του Σαμψών και του Δαβίδ, που και οι δύο διέπραξαν σοβαρά σφάλματα. Ο Θεός μπορούσε να θυμάται εκείνες τις αμαρτίες πολύ καιρό αργότερα—ακόμη και εμείς γνωρίζουμε μερικές από τις αμαρτίες τους επειδή ο Ιεχωβά διευθέτησε να γραφτούν στην Αγία Γραφή. Εντούτοις, ο συγχωρητικός Θεός μας έδειξε έλεος σε εκείνους, παρουσιάζοντάς τους σε εμάς ως παραδείγματα πίστης για να τους μιμούμαστε.—Εβραίους 11:32· 12:1.
17. (α) Ποια προσέγγιση μπορεί να μας βοηθήσει να παραβλέπουμε τα σφάλματα, ή τα πταίσματα, των άλλων; (β) Αν αγωνιζόμαστε να το επιτύχουμε αυτό, πώς θα μιμούμαστε τον Ιεχωβά; (Βλέπε υποσημείωση.)
17 Ναι, ο Ιεχωβά μπορούσε να «παραβλέπει»a τις παραβάσεις, όπως επανειλημμένα του ζήτησε να κάνει ο Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 12:13· 24:10) Μπορούμε εμείς να μιμηθούμε τον Θεό από αυτή την άποψη, παραβλέποντας με προθυμία τις προσβολές και τα πταίσματα που διαπράττουν οι σύνδουλοί μας ως ατελείς άνθρωποι; Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε ένα αεριωθούμενο το οποίο επιταχύνει στο διάδρομο απογείωσης. Κοιτάζοντας έξω, βλέπετε κοντά στο διάδρομο κάποια γνωστή σας να βγάζει τη γλώσσα της με αγενή και παιδιάστικο τρόπο. Εσείς γνωρίζετε ότι ήταν αναστατωμένη και ίσως έκανε για εσάς αυτή την ενέργεια. Μπορεί όμως να μην είχε καθόλου εσάς στο μυαλό της. Τέλος πάντων, καθώς το αεροπλάνο κάνει κύκλο για να αποκτήσει ύψος, περνάτε πολύ ψηλά πάνω από αυτή τη γυναίκα, που τώρα φαίνεται σαν μια κουκκίδα. Μια ώρα αργότερα εσείς είστε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά και έχετε αφήσει πολύ πίσω την προσβλητική της ενέργεια. Παρόμοια, πολλές φορές θα βοηθηθούμε να συγχωρήσουμε αν προσπαθήσουμε να μοιάσουμε στον Ιεχωβά και να παραβλέψουμε με σοφία το πταίσμα. (Παροιμίες 19:11) Δεν θα φαίνεται η προσβολή ασήμαντη δέκα χρόνια από τώρα ή έπειτα από διακόσια χρόνια μέσα στη Χιλιετία; Γιατί να μην την αγνοήσουμε απλώς;
18. Αν φαίνεται ότι δεν καταφέρνουμε να αφήσουμε πίσω μας κάποιο παράπτωμα, ποια συμβουλή μπορούμε να εφαρμόσουμε;
18 Σε μια σπάνια περίπτωση, όμως, μπορεί να προσευχηθήκατε για κάποιο ζήτημα και να προσπαθήσατε να συγχωρήσετε, αλλά νιώθετε ότι δεν μπορείτε. Τι γίνεται τώρα; Ο Ιησούς πρότρεψε να πάτε στο άλλο άτομο και να προσπαθήσετε να επιλύσετε τη διαφορά κατ’ ιδίαν ώστε να επικρατήσει ειρήνη. «Αν, λοιπόν, φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε το δώρο σου εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, και φύγε· πρώτα κάνε ειρήνη με τον αδελφό σου και κατόπιν, αφού γυρίσεις, πρόσφερε το δώρο σου».—Ματθαίος 5:23, 24.
19. Ποια στάση πρέπει να τηρούμε και ποια να αποφεύγουμε καθώς επιζητούμε ειρήνη με τον αδελφό μας;
19 Είναι σημαντικό ότι ο Ιησούς δεν λέει να πάτε στον αδελφό σας για να τον πείσετε πως εσείς είχατε δίκιο και αυτός άδικο. Ίσως να είχε. Το πιθανότερο είναι ότι υπήρξε φταίξιμο και από τις δύο πλευρές. Πάντως ο στόχος δεν πρέπει να είναι να κάνετε την άλλη πλευρά να παραδεχτεί το λάθος, να συρθεί στα πόδια σας, σαν να λέγαμε. Αν αρχίσετε τη συζήτηση με τέτοια νοοτροπία, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αποτύχετε. Ούτε είναι απαραίτητο να επιδιώξετε να ανασκοπήσετε την κάθε λεπτομέρεια του πραγματικού ή υποτιθέμενου πταίσματος. Όταν γίνεται ήρεμη συζήτηση με πνεύμα Χριστιανικής αγάπης η οποία αποκαλύπτει ότι ρίζα του προβλήματος είναι μια ατυχής παρεξήγηση, μπορείτε και οι δύο να προσπαθήσετε να την ξεδιαλύνετε. Αλλά ακόμη και αν η συζήτηση δεν καταλήξει σε πλήρη συμφωνία, είναι άραγε αυτό πάντοτε απαραίτητο; Δεν θα ήταν καλύτερα αν μπορούσατε τουλάχιστον να συμφωνήσετε ότι και οι δύο θέλετε ειλικρινά να υπηρετείτε τον συγχωρητικό Θεό μας; Όταν συνειδητοποιείτε αυτή την πραγματικότητα, είναι ίσως ευκολότερο για τον καθένα σας να πει από καρδιάς: «Λυπάμαι που λόγω της ατέλειάς μας είχαμε αυτή τη διαφορά. Σε παρακαλώ, ας το ξεχάσουμε».
20. Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα των αποστόλων;
20 Να θυμάστε ότι και οι απόστολοι είχαν τις διαφορές τους, όπως τότε που μερικοί από αυτούς θέλησαν μεγαλύτερη τιμή. (Μάρκος 10:35-39· Λουκάς 9:46· 22:24-26) Αυτό οδήγησε σε ένταση, ίσως και σε πληγωμένα αισθήματα ή ακόμη και σε βαθιά προσβολή. Αλλά εκείνοι μπόρεσαν να παραβλέψουν τέτοιες διαφορές και να συνεχίσουν τη συνεργασία τους. Ένας από αυτούς έγραψε αργότερα: «Αυτός που θέλει να αγαπάει τη ζωή και να δει καλές ημέρες, ας συγκρατήσει τη γλώσσα του από το κακό και τα χείλη του από το να πουν λόγια απάτης, ας απομακρυνθεί δε από το κακό και ας κάνει το καλό· ας επιζητήσει ειρήνη και ας την επιδιώξει».—1 Πέτρου 3:10, 11.
21. Ποια βαθυστόχαστη συμβουλή έδωσε ο Ιησούς σχετικά με τη συγχώρηση;
21 Προηγουμένως επισημάναμε τη μία φάση ενός κύκλου: Ο Θεός συγχώρησε πολλές αμαρτίες τις οποίες διαπράξαμε στο παρελθόν, γι’ αυτό και εμείς πρέπει να τον μιμούμαστε και να συγχωρούμε τους αδελφούς μας. (Ψαλμός 103:12· Ησαΐας 43:25) Αλλά υπάρχει και μια άλλη φάση σε αυτόν τον κύκλο. Αφού ανέφερε την υποδειγματική προσευχή, ο Ιησούς είπε: «Αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ο ουράνιος Πατέρας σας θα συγχωρήσει και εσάς». Πάνω από ένα χρόνο αργότερα, επανέλαβε το ίδιο νόημα διδάσκοντας τους μαθητές του να προσεύχονται: «Συγχώρησέ μας τις αμαρτίες μας, γιατί και εμείς συγχωρούμε όλους τους χρεώστες μας». (Ματθαίος 6:12, 14· Λουκάς 11:4) Κατόπιν, λίγες μόνο ημέρες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Όταν στέκεστε και προσεύχεστε, να συγχωρείτε οτιδήποτε έχετε εναντίον κάποιου, ώστε ο Πατέρας σας που είναι στους ουρανούς να σας συγχωρήσει και τα δικά σας παραπτώματα».—Μάρκος 11:25.
22, 23. Πώς μπορεί να επηρεαστεί το μέλλον μας από το αν είμαστε πρόθυμοι να συγχωρούμε;
22 Ναι, το κατά πόσον θα συνεχίσουμε να λαβαίνουμε τη συγχώρηση του Θεού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν είμαστε πρόθυμοι να συγχωρούμε τους αδελφούς μας. Όταν ανακύπτει ένα προσωπικό πρόβλημα μεταξύ Χριστιανών, ρωτήστε τον εαυτό σας: “Δεν είναι πολύ πιο σημαντικό το να λάβω τη συγχώρηση του Θεού από το να αποδείξω ότι ο αδελφός ή η αδελφή είχε άδικο όσον αφορά μια ασήμαντη προσβολή, ένα αμελητέο πταίσμα ή κάτι που αντανακλά την ανθρώπινη ατέλεια;” Γνωρίζετε την απάντηση.
23 Τι θα πούμε, όμως, για τις περιπτώσεις στις οποίες το ζήτημα είναι πιο σοβαρό από ό,τι ένα ασήμαντο προσωπικό πταίσμα ή πρόβλημα; Και πότε εφαρμόζεται η συμβουλή του Ιησού που είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ματθαίος 18:15-18; Αυτά τα ζητήματα θα τα εξετάσουμε στη συνέχεια.
[Υποσημείωση]
a Κάποιος λόγιος λέει ότι στην εβραϊκή γλώσσα η μεταφορική έκφραση του εδαφίου Μιχαίας 7:18 είναι «παρμένη από τη συμπεριφορά ενός ταξιδιώτη που προσπερνάει χωρίς να δώσει προσοχή σε κάποιο αντικείμενο με το οποίο δεν θέλει να ασχοληθεί. Η έννοια που μεταδίδεται δεν είναι ότι ο Θεός δεν παρατηρεί την αμαρτία ή ότι τη θεωρεί ελάχιστης ή άνευ σημασίας, αλλά ότι δεν τη σημειώνει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις με σκοπό να επιβάλει τιμωρία—ότι δεν τιμωρεί, αλλά συγχωρεί».—Κριτές 3:26· 1 Σαμουήλ 16:8.
Θυμάστε;
◻ Πώς θέτει ο Ιεχωβά το πρότυπο για εμάς στο ζήτημα της συγχώρησης;
◻ Τι πρέπει να θυμόμαστε για τα άτομα που ανήκουν στην εκκλησία;
◻ Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τι θα πρέπει να είμαστε σε θέση να κάνουμε σχετικά με τις προσβολές και τα πταίσματα;
◻ Αν παραστεί ανάγκη, πώς μπορούμε να ενεργήσουμε για να ειρηνεύσουμε με τον αδελφό μας;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Όταν παρουσιαστεί μια διαφορά με κάποιο Χριστιανό, προσπαθήστε να την παραβλέψετε· με τον καιρό, το ζήτημα θα γίνει τελικά ασήμαντο