Θα Λύνετε τις Συγκρούσεις και θα Προάγετε την Ειρήνη;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ προτρέπει τους Χριστιανούς να αγαπούν την ειρήνη, να την κάνουν βασική πτυχή της ζωής τους. Το ότι είμαστε ειρηνικοί έχει ως αποτέλεσμα να απολαμβάνουν οι αληθινοί λάτρεις αφθονία ειρήνης. Αυτό συμβάλλει ώστε να γίνεται η Χριστιανική εκκλησία ελκυστική σε άλλους που επιθυμούν να απαλλαχτούν από συγκρούσεις.

Για παράδειγμα, ένας διακεκριμένος μάγος-γιατρός στη Μαδαγασκάρη παρατήρησε την αρμονία που απολαμβάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Σκέφτηκε λοιπόν: “Αν ακολουθούσα ποτέ μια θρησκεία, θα ήταν αυτή”. Με τον καιρό, εγκατέλειψε τις πνευματιστικές του συνήθειες. Επίσης, αγωνίστηκε επί μήνες ώστε να εναρμονίσει την οικογενειακή του κατάσταση με τις Γραφές. Τελικά, έγινε λάτρης του Ιεχωβά, του Θεού της ειρήνης.

Όπως εκείνος ο άνθρωπος, χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο βρίσκουν στη Χριστιανική εκκλησία την ειρήνη που τόσο απεγνωσμένα λαχταρούν. Ωστόσο, η Αγία Γραφή καθιστά σαφές ότι η παρουσία “πικρής ζήλιας και φιλόνικης διάθεσης” στην εκκλησία μπορεί να καταστρέψει φιλίες και να δημιουργήσει προβλήματα. (Ιακ. 3:14-16) Ευτυχώς, η Γραφή μάς παρέχει επίσης ωφέλιμες συμβουλές για το πώς να αποφεύγουμε τέτοια προβλήματα και να ισχυροποιούμε την ειρήνη. Για να δούμε πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό, ας εξετάσουμε μερικές πραγματικές καταστάσεις.

«Δυσκολευόμουν να τα πάω καλά με έναν αδελφό με τον οποίο δουλεύαμε μαζί. Κάποια φορά που είχαμε βάλει και οι δύο τις φωνές, μπήκαν μέσα δυο κύριοι και μας είδαν να καβγαδίζουμε».​—ΚΡΙΣ.

«Μια αδελφή με την οποία έβγαινα τακτικά στο έργο διέκοψε ξαφνικά τη συνεργασία μας. Κατόπιν, σταμάτησε εντελώς να μου μιλάει. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί».​—ΤΖΑΝΕΤ.

«Μιλούσα στο τηλέφωνο με άλλα δυο άτομα. Έπειτα από λίγο, ο ένας μάς χαιρέτησε, και εγώ θεώρησα ότι είχε φύγει από τη γραμμή. Τότε είπα κάποια άσχημα πράγματα για αυτόν. Πού να φανταστώ ότι δεν είχε κλείσει το τηλέφωνο!»​—ΜΑΪΚΛ.

«Στην εκκλησία μας, δυο σκαπάνισσες άρχισαν να έχουν προβλήματα. Κάθε τόσο, η μια έκανε παρατηρήσεις στην άλλη. Οι καβγάδες τους αποθάρρυναν τους άλλους».​—ΓΚΑΡΙ.

Ίσως πιστεύετε ότι αυτά τα περιστατικά φαίνονται ασήμαντα. Ωστόσο, το καθένα τους θα μπορούσε να προκαλέσει παρατεταμένη συναισθηματική και πνευματική βλάβη σε όσους περιλαμβάνονταν. Θα χαρείτε να μάθετε πάντως ότι η ειρήνη τελικά αποκαταστάθηκε από αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές, και όλοι τους χρησιμοποίησαν τη Γραφή ως οδηγό τους. Ποιες Γραφικές αρχές πιστεύετε ότι εφάρμοσαν με επιτυχία;

«Μην εξοργιστείτε ο ένας εναντίον του άλλου στο δρόμο». (Γέν. 45:24) Ο Ιωσήφ έδωσε αυτή τη συμβουλή στους αδελφούς του που επέστρεφαν στον πατέρα τους. Τι σοφά λόγια! Όταν κάποιος δεν ελέγχει τα αισθήματά του και εκνευρίζεται εύκολα, μπορεί να κάνει και τους άλλους να θυμώσουν. Ο Κρις συνειδητοποίησε ότι τα αδύνατα σημεία του ήταν η υπερηφάνεια και η απροθυμία του να δέχεται κατεύθυνση. Θέλοντας να αλλάξει, ζήτησε συγνώμη από τον αδελφό με τον οποίο δεν τα πήγαινε καλά και στη συνέχεια εργάστηκε σκληρά ώστε να ελέγχει τα νεύρα του. Παρατηρώντας την προσπάθεια του Κρις να αλλάξει, ο συνεργάτης του έκανε και αυτός προσαρμογές. Τώρα βρίσκουν χαρά υπηρετώντας τον Ιεχωβά μαζί.

«Τα σχέδια ανατρέπονται όπου δεν υπάρχει εμπιστευτική συζήτηση». (Παρ. 15:22) Η Τζάνετ συμπέρανε ότι χρειαζόταν να πάρει πιο πολύ στα σοβαρά αυτή την αλήθεια. Αποφάσισε να “συζητήσει εμπιστευτικά”, ή αλλιώς να μιλήσει, με εκείνη την αδελφή. Καθώς συνομιλούσαν, η Τζάνετ τής ζήτησε με διακριτικότητα να εκφραστεί ανοιχτά για την πικρία που ένιωθε. Στην αρχή, η συνομιλία ήταν κάπως έντονη, αλλά τα πράγματα βελτιώθηκαν καθώς συζητούσαν το πρόβλημά τους με ήρεμο τρόπο. Η αδελφή ανακάλυψε ότι είχε παρανοήσει κάποιο ζήτημα που ούτε καν περιλάμβανε την Τζάνετ. Ζήτησε συγνώμη, και τώρα οι δυο τους υπηρετούν και πάλι ενωμένα τον Ιεχωβά.

«Αν, λοιπόν, φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε το δώρο σου εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, και φύγε· πρώτα κάνε ειρήνη με τον αδελφό σου». (Ματθ. 5:23, 24) Ίσως θυμάστε αυτή τη συμβουλή που έδωσε ο Ιησούς στην Επί του Όρους Ομιλία. Ο Μάικλ ένιωσε απαίσια όταν συνειδητοποίησε πόσο αστόχαστα και άσπλαχνα είχε φερθεί. Ήταν αποφασισμένος να προσπαθήσει να αποκαταστήσει την ειρήνη. Πλησίασε τον αδελφό που είχε πληγώσει και πρόσωπο με πρόσωπο του ζήτησε ταπεινά συγνώμη. Με ποιο αποτέλεσμα; Ο Μάικλ λέει: «Ο αδελφός μου με συγχώρησε ειλικρινά». Η φιλία τους αποκαταστάθηκε.

«Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου». (Κολ. 3:12-14) Όσον αφορά τις δυο παλαίμαχες σκαπάνισσες, ένας καλοσυνάτος πρεσβύτερος τις βοήθησε να συλλογιστούν ερωτήματα όπως: “Έχουμε εμείς οι δύο το δικαίωμα να στενοχωρούμε τους άλλους με τις διαφωνίες μας; Έχουμε στ’ αλήθεια βάσιμο λόγο να μην ανεχόμαστε η μία την άλλη και να μη συνεχίσουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά ειρηνικά;” Δέχτηκαν τη συμβουλή του πρεσβυτέρου και την εφάρμοσαν. Τώρα τα πηγαίνουν μια χαρά μεταξύ τους καθώς κηρύττουν τα καλά νέα.

Η εφαρμογή της Γραφικής οδηγίας που μόλις αναφέρθηκε, Κολοσσαείς 3:12-14, μπορεί να αποτελέσει ένα καλό ξεκίνημα αν κάποιος σας πληγώσει. Πολλοί έχουν διαπιστώσει ότι, με ταπεινοφροσύνη, μπορούν απλώς να συγχωρήσουν και να ξεχάσουν. Αν έπειτα από κάποια προσπάθεια φαίνεται ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο, μήπως θα μπορούσε να εφαρμοστεί ως αρχή το εδάφιο Ματθαίος 18:15; Η συμβουλή του Ιησού εδώ αναφέρεται στο βήμα που πρέπει να γίνει όταν κάποιος έχει διαπράξει μια σοβαρή αμαρτία εναντίον κάποιου άλλου. Ως αρχή, όμως, μπορεί να είναι η πορεία που χρειάζεται να ακολουθήσετε. Πολύ απλά, πλησιάστε τον αδελφό ή την αδελφή σας και προσπαθήστε ευγενικά και ταπεινά να συζητήσετε το ζήτημα και να το λύσετε.

Βέβαια, η Γραφή παρέχει και άλλες πρακτικές εισηγήσεις. Πολλές από αυτές έχουν ως βάση τους “τον καρπό του πνεύματος . . . αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια”. (Γαλ. 5:22, 23) Σαν το λάδι που λιπαίνει μια μηχανή, αυτές οι θεοσεβείς ιδιότητες καθιστούν δυνατό να επιτευχθεί η ειρήνη με ομαλό τρόπο.

Η προσωπικότητα​—το μοναδικό σύνολο χαρακτηριστικών που έχει ο καθένας από εμάς και που ποικίλλει από άτομο σε άτομο—​μπορεί να συμβάλει σε βαθιές φιλίες. Αλλά οι διαφορές στην προσωπικότητα μπορούν να προκαλέσουν και συγκρούσεις. Ένας έμπειρος πρεσβύτερος δίνει το εξής παράδειγμα: «Κάποιος που είναι συνεσταλμένος μπορεί να δυσκολεύεται να κάνει παρέα με κάποιον που είναι εκδηλωτικός και διαχυτικός. Αυτή η διαφορά ίσως φαίνεται ασήμαντη, αλλά μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα». Μήπως όμως έχετε την άποψη ότι άτομα με σαφώς διαφορετικές προσωπικότητες είναι καταδικασμένα να έχουν προβλήματα; Ας δούμε το παράδειγμα δύο αποστόλων. Πώς ήταν ο Πέτρος; Ίσως τον φαντάζεστε εκδηλωτικό και παρορμητικό. Τι θα πούμε για τον Ιωάννη; Ίσως τον φανταζόμαστε στοργικό και συνήθως συγκρατημένο στα λόγια και στις πράξεις του. Μπορεί να υπάρχει κάποια βάση για τέτοιες σκέψεις όσον αφορά τους δύο αποστόλους. Φαίνεται ότι οι προσωπικότητές τους διέφεραν. Ωστόσο, είχαν καλή συνεργασία. (Πράξ. 8:14· Γαλ. 2:9) Συνεπώς, και σήμερα είναι εφικτό για Χριστιανούς με πολύ διαφορετικές προσωπικότητες να συνεργάζονται.

Ίσως να υπάρχει στην εκκλησία σας κάποιος αδελφός που λέει ή κάνει πράγματα τα οποία σας εκνευρίζουν. Εντούτοις, αντιλαμβάνεστε ότι ο Χριστός πέθανε και για εκείνο το άτομο και ότι πρέπει να δείχνετε αγάπη. (Ιωάν. 13:34, 35· Ρωμ. 5:6-8) Αντί λοιπόν να ξεγράψετε οποιαδήποτε φιλία μαζί του ή να το αποφεύγετε, αναρωτηθείτε: “Κάνει ο αδελφός μου κάτι που είναι σαφώς εσφαλμένο από Γραφική άποψη; Μήπως προσπαθεί κακοπροαίρετα να με αναστατώνει; Ή απλώς έχουμε διαφορετικές προσωπικότητες;” Επίσης, πολύ σημαντική είναι και η εξής ερώτηση: “Ποια από τις καλές του ιδιότητες μπορεί να με ωφελήσει;”

Αυτή η τελευταία ερώτηση είναι ουσιώδης. Αν εκείνος είναι ομιλητικός τύπος ενώ εσείς λιγομίλητος, σκεφτείτε με πόση ευκολία θα αρχίζει συζητήσεις στη διακονία. Θα μπορούσατε να του προτείνετε να βγείτε μαζί στο έργο και να δείτε τι μπορείτε να μάθετε από αυτόν. Αν εκείνος δείχνει συχνά γενναιοδωρία ενώ εσείς είστε κάπως σφιχτοχέρης, γιατί να μην παρατηρήσετε τη χαρά που προκύπτει όταν δίνει κανείς στους ηλικιωμένους, στους αρρώστους ή στους φτωχούς; Το σημείο είναι ότι, αν και έχετε διαφορετικές προσωπικότητες, εσείς και ο αδελφός σας ίσως μπορέσετε να έρθετε πιο κοντά εστιάζοντας στα θετικά. Κάνοντάς το αυτό, ίσως να μη γίνετε οι καλύτεροι φίλοι, αλλά μπορεί να πλησιάσετε ο ένας τον άλλον και να αυξήσετε την ειρήνη​—τόσο μεταξύ σας όσο και μέσα στην εκκλησία ως σύνολο.

Η Ευοδία και η Συντύχη ίσως να είχαν χτυπητές διαφορές στη συμπεριφορά ή στην προσωπικότητα. Αλλά ο απόστολος Παύλος τις παρότρυνε «να εκδηλώνουν το ίδιο φρόνημα σε σχέση με τον Κύριο». (Φιλιπ. 4:2) Θα εργαστείτε και εσείς για αυτόν τον στόχο όπως και για τον συναφή στόχο της ειρήνης;

Σαν τα ζιζάνια που φυτρώνουν μόνα τους σε έναν κήπο με λουλούδια, έτσι και τα άσχημα αισθήματα για τους άλλους πιθανότατα θα χειροτερεύουν αν δεν αγωνιζόμαστε να τα ξεριζώνουμε. Όταν η πικρία κυριεύσει την καρδιά ενός ατόμου, μπορεί ακόμα και να επηρεάσει το πνεύμα της εκκλησίας. Αν αγαπούμε τον Ιεχωβά και τους αδελφούς μας, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην επιτρέπουμε στις προσωπικές διαφορές να διαταράσσουν ή να ελαττώνουν την ειρήνη του λαού του Θεού.

Όταν χειριζόμαστε τις συγκρούσεις ή τις διαφορές με στόχο να κάνουμε ειρήνη, μπορεί να εκπλαγούμε από τα εξαιρετικά αποτελέσματα. Δείτε την περίπτωση μιας ευαγγελιζομένης: «Ένιωθα ότι κάποια αδελφή μού φερόταν λες και ήμουν παιδί. Αυτό με ενοχλούσε πάρα πολύ, σε σημείο μάλιστα που άρχισα να της φέρομαι απότομα. Σκεφτόμουν: “Αφού αυτή δεν μου δείχνει τον σεβασμό που αξίζω, ούτε και εγώ θα της δείχνω σεβασμό”».

Κάποια στιγμή, αυτή η ευαγγελιζόμενη κάθισε και σκέφτηκε πώς ενεργούσε η ίδια. «Άρχισα να βλέπω τα ελαττώματα στη δική μου προσωπικότητα, και απογοητεύτηκα πολύ με τον εαυτό μου. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να προσαρμόσω τον τρόπο σκέψης μου. Αφού προσευχήθηκα στον Ιεχωβά για το ζήτημα, πήρα στην αδελφή ένα δωράκι και της έγραψα μια κάρτα ζητώντας συγνώμη για την άσχημη συμπεριφορά μου. Αγκαλιαστήκαμε και συμφωνήσαμε να τα ξεχάσουμε όλα. Έκτοτε, δεν ξαναείχαμε πρόβλημα».

Οι άνθρωποι χρειάζονται απεγνωσμένα ειρήνη. Όταν όμως απειλείται η θέση τους ή η υπερηφάνειά τους, πολλοί αρχίζουν να φέρονται με τρόπο που δεν είναι ειρηνικός. Αυτό αληθεύει για πολλούς οι οποίοι δεν λατρεύουν τον Ιεχωβά, αλλά ανάμεσα στους λάτρεις του που φέρουν το όνομά του πρέπει να επικρατεί ειρήνη και ενότητα. Εκείνος ενέπνευσε τον Παύλο να γράψει: «Σας ικετεύω να περπατάτε αντάξια της κλήσης με την οποία κληθήκατε, με πλήρη ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία, με το να ανέχεστε ο ένας τον άλλον με αγάπη, προσπαθώντας ένθερμα να τηρείτε την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης». (Εφεσ. 4:1-3) Αυτός “ο ενωτικός δεσμός της ειρήνης” είναι ανεκτίμητος. Ας τον ισχυροποιούμε και ας είμαστε αποφασισμένοι να λύνουμε οποιεσδήποτε διαφορές μπορεί να εμφανιστούν ανάμεσά μας.