Ερωτήσεις από Αναγνώστες
◼ Γιατί έλεγε ο Νόμος του Θεού ότι ένας Ισραηλίτης που είχε σεξουαλικές σχέσεις με μια παρθένα, η οποία δεν ήταν αρραβωνιασμένη, έπρεπε να την παντρευτεί χωρίς να μπορεί ποτέ να τη διαζευχθεί;
Στα εδάφια Έξοδος 22:16, 17 και Δευτερονόμιον 22:28, 29 βρίσκουμε αυτόν το νόμο, ο οποίος, σύμφωνα με τον ισχυρισμό μερικών, φαίνεται ότι έδειχνε έλλειψη συμπαράστασης στις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, αυτός ο νόμος προωθούσε έναν υψηλό ηθικό κανόνα και για τους άντρες και για τις γυναίκες.
Το 22ο κεφάλαιο του Δευτερονομίου ανέφερε διάφορους νόμους που αφορούσαν την οικογένεια. Για παράδειγμα, εξέταζε την περίπτωση στην οποία ο άντρας δεν αγαπούσε πια τη γυναίκα του και ισχυριζόταν ότι δεν τη βρήκε παρθένα. Ανέφερε επίσης τους νόμους του Θεού περί μοιχείας και βιασμού. Κατόπιν διαβάζουμε:
«Εάν τις εύρη νέαν παρθένον μη ηρραβωνισμένην και πιάση αυτήν και κοιμηθή μετ’ αυτής, και ευρεθώσι· τότε ο άνθρωπος ο κοιμηθείς μετ’ αυτής θέλει δώσει εις τον πατέρα της νέας πεντήκοντα σίκλους αργυρίου, και αυτή θέλει είσθαι γυνή αυτού· επειδή εταπείνωσεν αυτήν, δεν δύναται να αποβάλη αυτήν πάσας τα ημέρας αυτού».—Δευτερονόμιον 22:28, 29.
Αυτή ήταν μια περίπτωση άσκησης πίεσης για αποπλάνηση και/ή για πορνεία. Αν ένας αδίστακτος άντρας πίστευε ότι μπορούσε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με μια παρθένα, εκείνη θα υφίστατο τη μεγαλύτερη απώλεια. Εκτός από την πιθανότητα να αποκτήσει ένα νόθο παιδί, η αξία της ως νύφης ελαττωνόταν, γιατί πολλοί Ισραηλίτες μπορεί να μην ήθελαν να την παντρευτούν επειδή δεν ήταν πια παρθένα. Αλλά τι θα αποθάρρυνε έναν άντρα να ελευθεριάζει με μια παρθένα; Ο ‘άγιος, δίκαιος και αγαθός νόμος’ του Θεού.—Ρωμαίους 7:12.
Ο Μωσαϊκός κώδικας επέτρεπε στον άντρα να διαζευχθεί τη γυναίκα του για ορισμένους λόγους. (Δευτερονόμιον 22:13-19· 24:1· Ματθαίος 19:7, 8) Αλλά τα όσα διαβάζουμε στα εδάφια Έξοδος 22:16, 17 και Δευτερονόμιον 22:28, 29 δείχνουν ότι δεν υπήρχε πια η δυνατότητα διαζυγίου, σε περίπτωση προγαμιαίας πορνείας. Αυτό, λοιπόν, θα μπορούσε να κάνει τον άντρα (ή την παρθένα γυναίκα) να αντισταθεί στον πειρασμό να πορνεύσει. Ο άντρας δεν θα μπορούσε να σκεφτεί: ‘Αυτή είναι όμορφη και θελκτική· θα διασκεδάσω, λοιπόν, μαζί της, έστω κι αν δεν είναι ο τύπος που θα ήθελα να παντρευτώ’. Μάλλον, αυτός ο νόμος θα απέτρεπε την ανηθικότητα, κάνοντας τον επίδοξο παραβάτη να σταθμίσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της πορνείας—το ότι θα έπρεπε να μείνει μαζί με το άλλο άτομο σ’ όλη του τη ζωή.
Ο Νόμος μείωνε επίσης το πρόβλημα των νόθων παιδιών. Ο Θεός είχε διατάξει: ‘Ο νόθος δεν θέλει εισέλθει εις την συναγωγήν του Ιεχωβά’. (Δευτερονόμιον 23:2) Έτσι, αφού ο άντρας που είχε αποπλανήσει μια παρθένα έπρεπε να την παντρευτεί, η πορνεία τους δεν θα είχε σαν αποτέλεσμα την ύπαρξη ενός νόθου απογόνου ανάμεσα στους Ισραηλίτες.
Ομολογουμένως, οι Χριστιανοί ζουν σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον που διαφέρει από εκείνο των αρχαίων Ισραηλιτών. Εμείς δεν δεσμευόμαστε από τα διατάγματα του Μωσαϊκού Νόμου, περιλαμβανομένου κι αυτού του νόμου που απαιτούσε το γάμο δυο ατόμων που διέπρατταν τέτοια πορνεία. Ωστόσο, δεν μπορούμε να νομίζουμε ότι η διάπραξη προγαμιαίας πορνείας είναι κάτι το ασήμαντο. Οι Χριστιανοί θα πρέπει να σκέφτονται σοβαρά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες, ακριβώς όπως κι αυτός ο νόμος έκανε τους Ισραηλίτες να τις σκεφτούν.
Η αποπλάνηση κάποιου ανύπαντρου ατόμου καταστρέφει το δικαίωμά του να ξεκινήσει ένα Χριστιανικό γάμο, ως άτομο καθαρό και παρθένο (είτε πρόκειται για άντρα είτε για γυναίκα). Η προγαμιαία πορνεία επηρεάζει επίσης τα δικαιώματα εκείνου που θα μπορούσε να γίνει σύντροφος αυτού του ατόμου, δηλαδή, το δικαίωμά του να παντρευτεί μ’ έναν αγνό Χριστιανό ή με μια αγνή Χριστιανή. Πάνω απ’ όλα, η πορνεία πρέπει να αποφεύγεται επειδή ο Θεός λέει ότι είναι εσφαλμένη· είναι αμαρτία. Ο απόστολος έγραψε κατάλληλα: «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας».—1 Θεσσαλονικείς 4:3-6· Εβραίους 13:4.