Παρηγοριά από τον Θεό της Ειρήνης
«Παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους».—1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:18.
1. Ποιες παρακλήσεις που έκανε ο Παύλος δείχνουν ότι αυτός ενδιαφερόταν για την ειρήνη;
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος επιθυμούσε πολύ να απολαμβάνει η Χριστιανική εκκλησία ειρήνη. Γι’ αυτό, 13 από τις επιστολές του, που έχουν διαφυλαχτεί για μας στις θεόπνευστες Γραφές, αρχίζουν με μια παράκληση στην οποία ζητάει να απολαμβάνουν ειρήνη από τον Θεό εκείνοι στους οποίους γράφει. Για παράδειγμα, ο Παύλος γράφει στη νεοϊδρυμένη εκκλησία της Θεσσαλονίκης: «Χάρις είη υμίν και ειρήνη». Προς το τέλος αυτής της ίδιας επιστολής, κάνει την παράκληση: «Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάση ολοκλήρως, και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμα σας και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».—1 Θεσσαλονικείς 1:1· 5:23.
2. (α) Τι είδους ενδιαφέρον εκδήλωσε ο Παύλος για την εκκλησία; (β) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι σήμερα να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Παύλου;
2 Ο Παύλος και οι σύντροφοί του εργάστηκαν σκληρά με ‘κόπο και μόχθο’ ανάμεσα σ’ εκείνους τους νέους πιστούς. Ο Παύλος είπε: «Εστάθημεν γλυκείς εν τω μέσω υμών, καθώς η τροφός περιθάλπει τα εαυτής τέκνα· ούτως έχοντες ένθερμον αγάπην προς εσάς, ευχαριστούμεθα να μεταδώσωμεν ουχί μόνον το ευαγγέλιον του Θεού αλλά και τας ψυχάς ημών, επειδή εστάθητε αγαπητοί εις ημάς». Δεν μπορούμε να διακρίνουμε σ’ αυτά τα λόγια το βαθύ ενδιαφέρον, τη γνήσια, βαθιά ριζωμένη αγάπη που αισθανόταν ο Παύλος για την εκκλησία; Πραγματικά, αυτή μοιάζει με το είδος της αγάπης που οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι εκδηλώνουν στις 50.000 περίπου εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπάρχουν στον κόσμο σήμερα.—1 Θεσσαλονικείς 2:7-9· Ιωάννης 13:34, 35· 15:12-14.
3. (α) Πώς μπόρεσε ο Τιμόθεος να ωφελήσει την εκκλησία της Θεσσαλονίκης; (β) Με τι αντιστοιχεί αυτό σήμερα;
3 Ο Πειραστής, ο Σατανάς, είχε φέρει θλίψεις σ’ εκείνους τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης. Έτσι ο Παύλος τους έστειλε τον Τιμόθεο, για να ‘τους στηρίξει και να τους παρηγορήσει περί της πίστεώς τους’. Ο Τιμόθεος επέστρεψε στον Παύλο στην Αθήνα φέρνοντας μια ενθουσιώδη έκθεση για την πιστότητα και την αγάπη τους. Όλοι παρηγορήθηκαν βαθιά μαθαίνοντας ο ένας για την πίστη και την ακεραιότητα του άλλου, και συνέχισαν να ικετεύουν τον Θεό να αναπληρώσει οποιαδήποτε έλλειψη είχαν. (1 Θεσσαλονικείς 3:1, 2, 5-7, 10) Αυτό επίσης αντανακλά τη θεοκρατική διευθέτηση που υπάρχει σήμερα, με τους περιοδεύοντες επισκόπους που εποικοδομούν τις εκκλησίες ακόμα κι εκεί όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπηρετούν κάτω από απαγόρευση ή μεγάλο διωγμό.—Ησαΐας 32:1, 2.
‘Εν τη Παρουσία Του’
4, 5. (α) Ποια παράκληση κάνει εδώ ο Παύλος, και γιατί αυτή θα πρέπει να μας ενδιαφέρει ειδικά τώρα; (β) Γιατί έχουν ειδική σημασία οι μέρες μας;
4 Ο απόστολος Παύλος τελειώνει αυτό το μέρος της επιστολής του με την παράκληση: «Εσάς δε ο Κύριος να αυξήση και να περισσεύση εις την αγάπην προς αλλήλους και προς πάντας, καθώς και ημείς περισσεύομεν προς εσάς, δια να στηρίξη τας καρδίας σας αμέμπτους εις την αγιωσύνην έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων αυτού».—1 Θεσσαλονικείς 3:12, 13.
5 Ο Παύλος εδώ ατένιζε βαθιά μέσα στο μέλλον, στον καιρό «της παρουσίας» του Ιησού «και της συντελείας του αιώνος» όταν «έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού». Ο ουράνιος Βασιλιάς μας ήρθε το 1914. Από τον ένδοξο αόρατο θρόνο του, ο Ιησούς κρίνει τώρα τα έθνη και τους λαούς στη γη, ξεχωρίζοντας τους ταπεινούς ανθρώπους που έχουν διάθεση προβάτου, για διάσωση μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψη’ και για αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη.—Ματθαίος 24:3-21· 25:31-34, 41, 46.
Παραγγελίες για το Καλό Μας
6. Σε ποια παρότρυνση του Παύλου χρειάζεται να δώσουμε προσοχή τώρα;
6 Είστε σεις ένα άτομο που προσπαθεί να πετύχει το στόχο της αιώνιας ζωής; Αν ναι, τότε θα πρέπει να δώσετε προσοχή σ’ αυτό που ο Παύλος γράφει εδώ στους Θεσσαλονικείς: «Όθεν του λοιπού, αδελφοί, σας παρακαλούμεν και σας προτρέπομεν δια του Κυρίου Ιησού, καθώς παρελάβετε παρ’ ημών το πώς πρέπει να περιπατήτε και να αρέσκητε εις τον Θεόν, ούτω να περισσεύητε εις το μάλλον· διότι εξεύρετε ποίας παραγγελίας εδώκαμεν εις εσάς δια του Κυρίου Ιησού». (1 Θεσσαλονικείς 4:1, 2) Ποιες είναι μερικές απ’ αυτές ‘τις παραγγελίες’ που ο Παύλος τονίζει εδώ;
7. (α) Ποια σπουδαία ‘παραγγελία’ έχει δοθεί εδώ; (β) Αφού έχουμε λάβει το πνεύμα του Θεού, γιατί δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να είμαστε άγρυπνοι;
7 Η πρώτη ‘παραγγελία’ έχει σχέση με τις καλές ηθικές αρχές. Ο Παύλος δηλώνει χωρίς περιστροφές: «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας, να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή, ουχί εις πάθος επιθυμίας καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν». Είμαστε ευτυχισμένοι που έχουμε ‘γνωρίσει’ τον Θεό και τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, και επιδιώκουμε την αιώνια ζωή. Τι ντροπή θα ήταν αν επιτρέπαμε στον εαυτό μας να συρθεί πίσω στον κοσμικό βούρκο της ανηθικότητας! Είναι λυπηρό που μερικοί παρά το ότι επέζησαν έπειτα από χρόνια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές ή δαπάνησαν μια ολόκληρη ζωή σε γεμάτη ζήλο ιεραποστολική υπηρεσία, επέτρεψαν αργότερα να τους πιάσει ο Πειραστής απροετοίμαστους στον τομέα της ηθικής. Αφού λάβαμε το άγιο πνεύμα του Θεού, ποτέ ας μην το ‘λυπήσουμε’ με σεξουαλικά ανήθικη διαγωγή!—1 Θεσσαλονικείς 4:3-8· Ιωάννης 17:3· 1 Κορινθίους 10:12, 13· Εφεσίους 4:30.
8, 9. (α) Τι είναι «φιλαδελφία»; (β) Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε τέτοια αγάπη και ποια θα είναι τα οφέλη;
8 Η επόμενη ‘παραγγελία’ του Παύλου έχει σχέση με τη ‘φιλαδελφία’, δηλαδή την ‘αδελφική αγάπη’. (1 Θεσσαλονικείς 4:9, 10) Αυτή είναι μια ειδική εκδήλωση της αγάπης που βασίζεται σε αρχές και την οποία ο Παύλος συστήνει επίσης ένθερμα εδώ στο εδάφιο 9, καθώς και στο κεφάλαιο 3 και εδάφια 6 και 12. Η φιλαδελφία είναι μια πολύ βαθιά αγάπη που μοιάζει μ’ εκείνη που προφανώς υπήρχε μεταξύ του Ιησού και του Πέτρου και μεταξύ του Δαβίδ και του Ιωνάθαν. (Ιωάννης 21:15-17· 1 Σαμουήλ 20:17· 2 Σαμουήλ 1:26) Μπορεί να προστεθεί στην αγάπη που βασίζεται σε αρχές για να εποικοδομηθεί μια στενή συντροφιά, όπως αυτή που μπορούμε να δούμε, για παράδειγμα, στην αμοιβαία χαρά της συναναστροφής που πολλοί από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν μαζί στη διακονία του σκαπανέα και σ’ άλλες θεοκρατικές δραστηριότητες.
9 Ο Παύλος λέει: «Να περισσεύητε κατά τούτο επί το μάλλον [να εξακολουθείτε να το κάνετε σε πληρέστερο βαθμό (ΜΝΚ)]». Μπορούμε πάντα να διευρύνουμε την αδελφική μας αγάπη. Αυτή η θαυμάσια ιδιότητα είναι διάχυτη ειδικά όταν οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες λαβαίνουν την ηγεσία σε μια γεμάτη ζήλο υπηρεσία της Βασιλείας. Όταν όλοι μέσα στην εκκλησία είναι απασχολημένοι στο να ‘ζητούν πρώτα τη Βασιλεία’, οι διαφορές που είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης ατέλειας, οι συγκρούσεις προσωπικοτήτων, και παρόμοια προβλήματα παίρνουν δεύτερη θέση. Ας κρατούμε πάντα τα μάτια μας στο στόχο!—Ματθαίος 6:20, 21, 33· 2 Κορινθίους 4:18.
10. Πώς μπορούμε εμείς ως Χριστιανοί να ‘περπατούμε με ευσχημοσύνη’;
10 Ο Παύλος προσθέτει εδώ μια άλλη ‘παραγγελία’—δηλαδή ότι πρέπει να βάλουμε σαν στόχο μας το να ζούμε ήσυχα, να μην ανακατευόμαστε στις ξένες υποθέσεις, και να εργαζόμαστε με τα χέρια μας. Έτσι καθώς ‘περπατούμε με ευσχημοσύνη [ευπρέπεια (ΜΝΚ)]’ στην καθημερινή μας ζωή, εκδηλώνοντας αγάπη βασισμένη σε αρχές και αδελφική αγάπη, θα εκπληρώνονται όλες οι ανάγκες μας.—1 Θεσσαλονικείς 4:11, 12· Ιωάννης 13:35· Ρωμαίους 12:10-12.
Βρίσκοντας Παρηγοριά στην Ελπίδα της Ανάστασης
11. (α) Γιατί συστήνει ο Παύλος τώρα την ανάσταση; (β) Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζει αυτή η συμβουλή του Παύλου;
11 Στη συνέχεια ο απόστολος αναφέρεται στη μεγαλειώδη ελπίδα της ανάστασης. Αλλά γιατί να συζητήσει ο Παύλος αυτό το θέμα; Ήθελε να δυναμώσει τους αδελφούς του για να υπομείνουν τους διωγμούς που τους περίμεναν. Κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους. Φαίνεται ότι εκείνο τον καιρό μερικοί είχαν κοιμηθεί με τον ύπνο του θανάτου. Οι ομόπιστοι τους χρειάζονταν παρηγοριά. (1 Θεσσαλονικείς 2:14-20) Επειδή νόμιζαν ότι είχε πλησιάσει η «παρουσία» του Χριστού, ήθελαν να ξέρουν τι θα συνέβαινε σ’ εκείνους που είχαν ήδη πεθάνει. Εκείνο που γράφει τώρα ο Παύλος παρέχει όχι μόνο παρηγοριά για εκείνους που χάνουν αγαπητούς τους Χριστιανούς αλλά επίσης και ενθάρρυνση για υπομονή μέχρι που να ξεσπάσει η «ημέρα» του Ιεχωβά. Η συμβουλή του Παύλου θα πρέπει να βοηθήσει όλους μας να δείξουμε πνευματική σταθερότητα καθώς συνεχίζουμε να κηρύττουμε τα καλά νέα και περιμένουμε το ολοκληρωτικό τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.—2 Θεσσαλονικείς 1:6-10.
12. Ποια πραγματική παρηγοριά μπορούμε να έχουμε όταν ένα αγαπημένο μας πρόσωπο πεθαίνει και από ποια πηγή προέρχεται αυτή;
12 Ο Παύλος λέει: «Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, δια να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα». (1 Θεσσαλονικείς 4:13) Τι παρηγοριά και ειρήνη διάνοιας φέρνει η ελπίδα της ανάστασης! Περίπου πέντε χρόνια αργότερα ο Παύλος θα άρχιζε τη δεύτερη επιστολή του στους Χριστιανούς της Κορίνθου λέγοντας: «Χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας, ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών, δια να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει δια της παρηγορίας, με την οποίαν παρηγορούμεθα ημείς αυτοί υπό του Θεού».—2 Κορινθίους 1:2-4.
13, 14. (α) Γιατί ήθελε ο Παύλος να πληροφορηθούν οι Χριστιανοί σχετικά με το τι είναι ο θάνατος; (β) Τι δείχνει η Αγία Γραφή σχετικά με την κατάσταση των νεκρών;
13 Ο απόστολος δεν ήθελε να έχουμε άγνοια σχετικά με την κατάσταση των νεκρών. Καθώς θα περνούσε ο καιρός, μια μεγάλη αποστασία θα αναπτυσσόταν ανάμεσα σε άτομα που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί και αυτοί θα επέστρεφαν στις Βαβυλωνιακές και Ελληνικές φιλοσοφίες. Τέτοιοι αποστάτες θα δέχονταν τη διδασκαλία του Πλάτωνα για την έμφυτη αθανασία της ψυχής—που αποτελεί τώρα μια βασική διδασκαλία σε ολόκληρη την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Η ατμόσφαιρα του μυστηρίου που περιβάλλει αυτή τη «μετά θάνατο ζωή», είτε αυτή λέγεται ότι θα είναι στον ουρανό, είτε στο καθαρτήριο, είτε σ’ ένα τόπο αιώνιου βασανισμού, δεν παρέχει γνήσια παρηγοριά. Επιπρόσθετα, η έμφυτη αθανασία συγκρούεται με τη διδασκαλία της ανάστασης, γιατί πώς μπορεί να επιστρέψει κάποιος στη ζωή μέσω της ανάστασης αν η ψυχή δεν πεθαίνει;
14 Ο Παύλος εδώ γράφει «περί των κεκοιμημένων [σχετικά μ’ εκείνους που κοιμούνται στο θάνατο (ΜΝΚ)]». Ναι, «κοιμούνται». Ένα άτομο που κοιμάται δεν έχει συναίσθηση κανενός πράγματος και δεν μπορεί να κάνει καμιά εργασία. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 9:5, 10.) Υπήρχε μια περίπτωση στη διάρκεια της διακονίας του Ιησού που αυτός είπε ότι ο Λάζαρος «εκοιμήθη [έχει πάει ν’ αναπαυθεί (ΜΝΚ)]» και ότι αυτός, ο Ιησούς, θα τον ‘ξυπνούσε [από τον ύπνο (ΜΝΚ)]’. Όταν οι μαθητές του Ιησού δεν κατάλαβαν εκείνα τα λόγια, «είπε προς αυτούς ο Ιησούς παρρησία· ο Λάζαρος απέθανε». Οι αδελφές του Λαζάρου η Μάρθα και η Μαρία παρηγοριόνταν με την ελπίδα της ανάστασης, και ο Ιησούς τους έφερε επιπρόσθετη παρηγοριά. Αλλά πώς θα πρέπει να ενισχύθηκε η πίστη τους όταν ο Ιησούς ανέστησε από τον ύπνο του θανάτου το φίλο του, που ήταν ήδη νεκρός τέσσερις μέρες!—Ιωάννης 11:11-14, 21-25, 43-45.
15. (α) Πώς ενισχύεται η ελπίδα μας στην ανάσταση; (β) Πώς μπορούμε να λάβουμε βοήθεια για να κάνουμε προσαρμογή όταν πεθάνει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο;
15 Αυτό το θαύμα μαζί με άλλα έργα ανάστασης των νεκρών που έκανε ο Ιησούς και κυρίως η ανάσταση του ίδιου του Ιησού από τον Ιεχωβά—όλα αυτά τα καλά τεκμηριωμένα γεγονότα ενισχύουν την εμπιστοσύνη μας στη θαυμάσια ελπίδα της ανάστασης. (Λουκάς 7:11-17· 8:49-56· 1 Κορινθίους 15:3-8) Είναι αλήθεια ότι ο θάνατος φέρνει λύπη και δάκρυα και είναι δύσκολο να συνηθίσει κάποιος στην απουσία ενός αγαπημένου του προσώπου. Αλλά τι παρηγοριά και δύναμη παίρνουμε από τη διαβεβαίωση ότι ο Υπέρτατος Κυρίαρχος Ιεχωβά «θέλει καταπίει τον θάνατον εν νίκη· και . . . θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων»! (Ησαΐας 25:8· Αποκάλυψις 21:4) Μια από τις καλύτερες θεραπείες για τη λύπη είναι το να παραμένουμε απασχολημένοι στην υπηρεσία του Θεού της ειρήνης, μεταδίδοντας και σε άλλους την ελπίδα της Βασιλείας που θερμαίνει την καρδιά και την οποία εμείς οι ίδιοι δεχτήκαμε με ευγνωμοσύνη.—Παράβαλε Πράξεις 20:35.
Η Σειρά με την Οποία θα Γίνει η Ανάσταση
16, 17. (α) Πώς θα καταργηθεί ο «έσχατος εχθρός»; (β) Ποια σειρά με την οποία θα γίνει η ανάσταση εξηγεί τώρα ο Παύλος;
16 Έχουμε ισχυρή πίστη ότι ο Χριστός, που είναι η «απαρχή» της ανάστασης και που τώρα είναι ενθρονισμένος στο δεξί χέρι του Θεού στους ουρανούς, θα αποπερατώσει τους ένδοξους σκοπούς της Βασιλείας του Ιεχωβά. (Εβραίους 6:17, 18· 10:12, 13) Όπως δηλώνει ο Παύλος σε μια άλλη επιστολή: «Διότι πρέπει [ο Ιησούς Χριστός] να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος». Πώς; Μέχρι ενός βαθμού, μέσω της ανάστασης και με την απομάκρυνση των συνεπειών που έφερε ο Αδαμιαίος θάνατος. Ο απόστολος είχε εξηγήσει αυτό το θέμα μόλις πριν μ’ αυτό τον τρόπο: «Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι’ ανθρώπου, ούτω και δι’ ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών. Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ. Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν· ο Χριστός είναι η απαρχή [τα πρωτοκάρπια (ΜΝΚ)], έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού». (1 Κορινθίους 15:20-26) Αυτή είναι η σειρά που θα γίνει η ανάσταση στην οποία ο Παύλος αναφέρεται μετά στην πρώτη του επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς, λέγοντας:
17 «Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού θέλει φέρει μετ’ αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν δια του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον».—1 Θεσσαλονικείς 4:14-16.
18. Πότε αναστήθηκαν οι χρισμένοι που ήταν ‘κεκοιμημένοι’;
18 Έπειτα από το 1914, στη διάρκεια της ‘παρουσίας’ του Ιησού σε Βασιλική δύναμη, αυτός, ως ο αρχάγγελος, δίνει την ουράνια διαταγή για να συγκεντρωθούν οι «εν Χριστώ». Στην περίπτωση τέτοιων χρισμένων που είναι ‘κεκοιμημένοι [κοιμούνται στο θάνατο (ΜΝΚ)]’, αυτή η σαν από σάλπιγγα προσταγή τούς καλεί για πνευματική ανάσταση στους ουρανούς. Η Σκοπιά έχει για πολύ καιρό παρουσιάσει την άποψη ότι η ανάσταση τέτοιων χρισμένων Χριστιανών άρχισε το έτος 1918.
19. Πότε και πώς θα ‘αρπαχθούν εν νεφέλαις’ εκείνοι που απομένουν και για ποιο σκοπό;
19 Ωστόσο, τι θα γίνει με τους υπόλοιπους χρισμένους Χριστιανούς στη γη που τώρα είναι ένας όμιλος κάτω από 10.000 και που συνεχώς λιγοστεύουν; Και αυτοί επίσης θα πρέπει να τελειώσουν την επίγεια πορεία της ζωής τους με πιστότητα. Σαν να ήταν ο ίδιος μαζί τους στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, ο Παύλος γράφει: «Έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου». (1 Θεσσαλονικείς 4:17· παράβαλε Αποκάλυψις 1:10.) Έτσι, στον κατάλληλο καιρό, όλοι οι 144.000 θα είναι αναστημένοι για να υπηρετήσουν σαν ιερείς και βασιλιάδες στο ουράνιο Όρος Σιών μαζί με το Αρνί, τον Ιησού Χριστό. «Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη». (Αποκάλυψις 14:1, 4· 20:4, 5) Αλλά τι αναμένει τα δισεκατομμύρια εκείνων από το ανθρώπινο γένος που τώρα βρίσκονται στους τάφους τους;
20, 21. (α) Τι αναμένει τα δισεκατομμύρια εκείνων από το ανθρώπινο γένος που βρίσκονται στους τάφους τους; (β) Ποιος όμιλος δεν θα χρειαστεί ποτέ να πεθάνει και να χαθεί από τη γη και γιατί; (γ) Αν χρειαστεί να πεθάνουν άτομα απ’ αυτό τον όμιλο, ποια χαρούμενη προοπτική υπάρχει γι’ αυτούς;
20 Αν και ο Παύλος δεν αναφέρεται ειδικά σ’ αυτούς στην πρώτη του επιστολή προς Θεσσαλονικείς, το εδάφιο Αποκάλυψις 20:12 μας διαβεβαιώνει ότι ‘οι νεκροί, μικροί και μεγάλοι’, θα αναστηθούν για να σταθούν μπροστά από το θρόνο της κρίσης του Θεού. (Βλέπε επίσης Ιωάννης 5:28, 29.) Ωστόσο, σήμερα ‘ένα μεγάλο πλήθος’ που αριθμείται σε εκατομμύρια έχει ήδη συγκεντρωθεί μπροστά απ’ αυτό το θρόνο. Σαν όμιλος αυτοί θα περάσουν ζωντανοί μέσα από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψη’. Αυτούς τους ποιμαίνει το Αρνί και τους οδηγεί «εις ζώσας πηγάς υδάτων», ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να πεθάνουν και να χαθούν από τη γη. Αλλά λόγω ηλικίας ή απρόβλεπτων περιστάσεων, μερικοί απ’ αυτούς μπορεί να πεθάνουν στη διάρκεια της ‘παρουσίας’ του Κυρίου. (Αποκάλυψις 7:9, 14, 17· Εκκλησιαστής 9:11) Τι θα συμβεί σ’ αυτούς;
21 Για όλα αυτά τα «άλλα πρόβατα» υπάρχει η χαρωπή ελπίδα ότι θα είναι από τους πρώτους που θα αναστηθούν. (Ιωάννης 10:16) Όπως συνέβηκε και με τον Αβραάμ τον παλιό καιρό, η πίστη και τα έργα τους τούς έχουν ήδη φέρει σε μια κατάσταση φιλίας με τον Θεό. Αυτά τα σημερινά «άλλα πρόβατα» έχουν δείξει υπομονή σε δοκιμασίες όπως εκείνοι οι άντρες και οι γυναίκες πίστης που περιγράφονται στο κεφάλαιο 11 της προς Εβραίους επιστολής. Είναι λογικό λοιπόν, ότι και αυτά τα άτομα θα λάβουν μια ‘καλύτερη ανάσταση’, χωρίς αμφιβολία στα αρχικά στάδια της περιόδου που θα ακολουθήσει μετά τον Αρμαγεδδώνα. (Εβραίους 11:35· Ιακώβου 2:23) Πραγματικά, ο καθένας που έχει ‘φάει τη σάρκα του Ιησού και πιει το αίμα του’ με πίστη, θα έχει συμμετοχή στην εκπλήρωση της υπόσχεσής του: «[Αυτός] . . . έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα».—Ιωάννης 6:54· Ρωμαίους 5:18, 21· 6:23.
22. Πώς μπορούμε να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον;
22 Αφού τελειώνει τη συζήτηση για την ένδοξη ελπίδα της ανάστασης, ο Παύλος νουθετεί: «Παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους». (1 Θεσσαλονικείς 4:18) Μετά συζητάει επιπρόσθετα ζωτικά ζητήματα σχετικά με την «παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού». (1 Θεσσαλονικείς 5:23) Ποια είναι αυτά; Δείτε το άρθρο «Ειρήνη Από τον Θεό—Πότε;»
Ανακεφαλαιώνοντας—
◻ Ποιες παρακλήσεις κάνει ο Παύλος για χάρη των Χριστιανών;
◻ Ποιες ‘παραγγελίες’ δίνει ο απόστολος που είναι για το καλό μας;
◻ Πώς μας παρηγορεί ο Λόγος του Θεού σχετικά με τους νεκρούς;
◻ Ποια σειρά με την οποία θα γίνει η ανάσταση περιγράφει ο Παύλος;