Να Φυλάγεστε από την Επιβλαβή Σπερμολογία!
«Εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ’ όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός».—ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 10:19.
1. Πόσο βλαβερή είναι η κακεντρεχής σπερμολογία ή η συκοφαντία;
ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να αλλάξει το θανατηφόρο δηλητήριο και να το κάνει υγιεινό ποτό. Η κακεντρεχής σπερμολογία, ή η συκοφαντία, έχει κατάλληλα παρομοιαστεί με δηλητήριο που μπορεί να στερήσει από ένα ευθές άτομο το καλό του όνομα. Ο Ρωμαίος ποιητής Ιουβενάλης αποκάλεσε τη συκοφαντία «το χειρότερο απ’ όλα τα δηλητήρια». Και ο Άγγλος θεατρικός συγγραφέας Γουίλιαμ Σέξπιρ έβαλε τα εξής λόγια στο στόμα κάποιου από τα πρόσωπα ενός έργου του: «Εκείνος που κλέβει το καλό μου όνομα μού στερεί κάτι που εκείνον δεν τον πλουτίζει, κι εμένα με κάνει πραγματικά φτωχό».
2. Ποια ερωτήματα αξίζει να εξετάσουμε;
2 Αλλά τι ακριβώς είναι η σπερμολογία; Πώς μπορεί να διαφέρει από τη συκοφαντία; Γιατί πρέπει να φυλαγόμαστε από την επιβλαβή σπερμολογία; Και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
Πώς Διαφέρουν
3. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της σπερμολογίας και της συκοφαντίας;
3 Η σπερμολογία είναι «μάταια λόγια, όχι πάντοτε αληθινά, που λέγονται για τους άλλους ανθρώπους και τις υποθέσεις τους». Είναι «το να λέει κανείς ή να γράφει πράγματα που είναι επιπόλαια και χαρακτηρίζονται από υπερβολική οικειότητα». Αφού όλοι μας ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους, μερικές φορές λέμε καλά, εποικοδομητικά πράγματα για τους άλλους. Η συκοφαντία είναι διαφορετική. Είναι «μια ψεύτικη αναφορά, που σκοπό έχει να βλάψει το καλό όνομα και την υπόληψη του άλλου». Αυτού του είδους τα λόγια είναι συνήθως κακεντρεχή και αντιχριστιανικά.
4. Σύμφωνα με κάποιο συγγραφέα, πώς μπορεί να αρχίσει η συκοφαντία, και από τι πηγάζει;
4 Η αβλαβής σπερμολογία μπορεί να μετατραπεί σε κακόβουλη συκοφαντία. Ο συγγραφέας Άρθουρ Μι είπε: «Στις περισσότερες περιπτώσεις, η συκοφαντία, που προκαλεί ζημιά σε κάποιον και μπορεί να τον καταστρέψει, αρχίζει με τη σπερμολογία—τη σπερμολογία που μπορεί αρχικά να προέρχεται από κάτι που δεν είναι και τόσο σοβαρό, όπως το να είναι κανείς αργόσχολος. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κακά του κόσμου, αλλά κατά κανόνα πηγάζει από την αμάθεια. Τη βρίσκουμε κυρίως ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν πολύ λίγα πράγματα να κάνουν, και δεν έχουν κανένα συγκεκριμένο αντικειμενικό σκοπό στη ζωή».
5. Ποια είναι η ουσία της συμβουλής του Παύλου, που βρίσκεται στα εδάφια 1 Τιμόθεον 5:11-15;
5 Εφόσον τα μάταια λόγια μπορούν να οδηγήσουν σε συκοφαντία, ο απόστολος Παύλος μίλησε ξεκάθαρα εναντίον ορισμένων σπερμολόγων. Αφού ανέφερε τις χήρες που πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να λαβαίνουν βοήθεια από την εκκλησία, έγραψε: «Τας δε νεωτέρας χήρας απόβαλλε· διότι αφού εντρυφήσωσι κατά του Χριστού, . . . και ενταυτώ μανθάνουσι να ήναι αργαί, περιερχόμεναι τας οικίας, και ουχί μόνον αργαί, αλλά και φλύαροι και περίεργοι [σπερμολόγες και ανακατεύονται στις υποθέσεις των άλλων, ΜΝΚ], λαλούσαι τα μη πρέποντα. Θέλω λοιπόν αι νεώτεραι να υπανδρεύωνται, να τεκνοποιώσι, να κυβερνώσιν οίκον, να μη δίδωσι μηδεμίαν αφορμήν εις τον εναντίον να λοιδορή. Διότι εξετράπησαν ήδη τινές οπίσω του Σατανά».—1 Τιμόθεον 5:11-15.
6. Τι θα πρέπει να γίνει για να υπερνικηθεί μια προσωπική αδυναμία σ’ ό,τι αφορά το είδος της σπερμολογίας που μπορεί να οδηγήσει σε συκοφαντία;
6 Εφόσον ο Παύλος έγραφε με θεϊκή έμπνευση, δεν έκανε άδικα σχόλια για εκείνες τις γυναίκες. Αυτά που είπε αποτελούν βάση για πολύ σοβαρές σκέψεις. Καμιά θεοσεβής γυναίκα δεν θέλει να ‘εκτραπεί και να ακολουθήσει τον Σατανά’. Ωστόσο, τι πρέπει να γίνει αν μια Χριστιανή διαπιστώσει ότι έχει την αδυναμία να λέει λόγια που θα μπορούσαν να την κάνουν ένοχη συκοφαντίας; Τότε θα πρέπει να προσέξει ταπεινά τη συμβουλή του Παύλου: ‘Οι γυναίκες θα πρέπει . . . να είναι σοβαρές, όχι συκοφάντριες’. Είπε επίσης: «Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι [συκοφάντριες, ΜΝΚ]». (1 Τιμόθεον 3:11, ΜΝΚ· Τίτον 2:3) Και οι αδελφοί επίσης θα πρέπει να εφαρμόζουν με σοβαρότητα αυτές τις σοφές συμβουλές.
7. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, γιατί θα λέγατε ότι όλοι μας θα πρέπει να ελέγχουμε τα όσα λέμε;
7 Φυσικά, από καιρό σε καιρό, όλοι μας μιλάμε για τους άλλους, για τις εμπειρίες τους στη διακονία και λοιπά. Ωστόσο, ποτέ ας μην ‘καθόμαστε και μιλάμε κατά του αδελφού μας’. (Ψαλμός 50:19, 20) Πράγματι, είναι σοφό να μη λέμε πάρα πολλά, γιατί «εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ’ όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός». (Παροιμίαι 10:19) Θα πρέπει λοιπόν να φυλαγόμαστε από τη σπερμολογία, έστω κι αν δεν φαίνεται επιβλαβής. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για τους άλλους όλη την ώρα, αφού έχουμε να διαλέξουμε θαυμάσια θέματα συζήτησης αν σκεφτόμαστε πράγματα που είναι δίκαια, καθαρά, αξιαγάπητα, που χαρακτηρίζονται από αρετή και είναι αξιέπαινα.—Φιλιππησίους 4:8.
Πώς η Σπερμολογία Γίνεται Συκοφαντία
8. Γιατί δεν είναι πάντα εσφαλμένο το να μιλάμε για τους συγχριστιανούς μας;
8 Δεν είναι επιβλαβές το να μιλάμε για τη διακονία αγρού και για άλλες θεοσεβείς δραστηριότητες των ομοπίστων μας, αν είμαστε ακριβείς κι αν αυτά που λέμε δεν προκαλούν ζημιά. Μάλιστα τα θετικά σχόλια αυτού του είδους μπορούν να ενθαρρύνουν τους άλλους. (Παράβαλε Πράξεις 15:30-33.) Μερικοί Χριστιανοί μίλησαν για τον πιστό πρεσβύτερο Γάιο, στον οποίο ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Αγαπητέ, έργον άξιον πιστού πράττεις ό,τι κάμης εις τους αδελφούς και εις τους ξένους, οίτινες εμαρτύρησαν περί της αγάπης σου ενώπιον της εκκλησίας». (3 Ιωάννου 5, 6) Συνεπώς, δεν είναι πάντα εσφαλμένο το να μιλάμε για τους συγχριστιανούς μας.
9. (α) Πώς μπορούν τα επιπόλαια λόγια να μετατραπούν σε συκοφαντία για τους ευθείς; (β) Ποια ερωτήματα θα ήταν κατάλληλο να απευθύνουμε στον εαυτό μας;
9 Εντούτοις, τα επιπόλαια λόγια μπορούν να μετατραπούν σε συκοφαντία για τους ευθείς, αν ανακατευόμαστε στις προσωπικές τους υποθέσεις, αν αμφισβητούμε τα κίνητρά τους ή αν διεγείρουμε υποψίες για τη διαγωγή τους. Θα μπορούσαμε να κάνουμε συνήθειά μας το να απευθύνουμε στον εαυτό μας ερωτήσεις σαν τις ακόλουθες: Θα έβλαπταν τα λόγια μου την καλή υπόληψη κάποιου άλλου; Είναι αληθινά αυτά που λέω; (Αποκάλυψις 21:8) Θα έλεγα το ίδιο πράγμα αν ήταν παρόν το άτομο; Μήπως αυτό θα έσπερνε διχασμό στην εκκλησία; Θα μπορούσαν οι δηλώσεις μου να τον κάνουν να χάσει προνόμια υπηρεσίας; Θα μπορούσε να υπάρχει στην καρδιά μου φθόνος; (Γαλάτας 5:25, 26· Τίτον 3:3) Οι καρποί που θα απέφεραν τα σχόλιά μου θα ήταν καλοί ή κακοί; (Ματθαίος 7:17-20) Θα έλεγα παρόμοια πράγματα για τους αποστόλους; (2 Κορινθίους 10:10-12· 3 Ιωάννου 9, 10) Ταιριάζουν τέτοια λόγια σ’ εκείνους που τρέφουν ευλάβεια για τον Ιεχωβά;
10, 11. Σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 15:1, 3, τι δεν θα κάνουμε αν επιθυμούμε να είμαστε φιλοξενούμενοι του Θεού;
10 Αναφερόμενο σ’ εκείνους που τρέφουν ευλάβεια για τον Θεό, το εδάφιο Ψαλμός 15:1 ρωτάει: ‘Ιεχωβά, τις θέλει κατοικήσει [ποιος θα είναι φιλοξενούμενος, ΜΝΚ] εν τη σκηνή σου; Τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου;’ Σχετικά μ’ ένα τέτοιο άτομο, ο ψαλμωδός Δαβίδ απαντά: «Ο μη καταλαλών [αυτός δεν έχει συκοφαντήσει, ΜΝΚ] δια της γλώσσης αυτού, μηδέ πράττων κακόν εις τον φίλον αυτού, μηδέ δεχόμενος ονειδισμόν κατά του πλησίον αυτού». (Ψαλμός 15:3) Εδώ, η λέξη ‘συκοφαντώ’ προέρχεται από ένα εβραϊκό ρήμα που σημαίνει «πηγαίνω με τα πόδια» και κατά συνέπεια «περιφέρομαι». Στους Ισραηλίτες είχε δοθεί η εντολή: «Δεν θέλεις περιφέρεσθαι συκοφαντών μεταξύ του λαού σου». (Λευιτικόν 19:16) Οποιοσδήποτε που ‘περιφέρεται διαδίδοντας συκοφαντίες’ δεν είναι φιλοξενούμενος και φίλος του Θεού.
11 Οι φίλοι του Θεού δεν κάνουν κανένα κακό στους συντρόφους τους και δεν αποδέχονται ούτε θεωρούν αληθινά οποιαδήποτε παραμύθια που φέρνουν όνειδος στους ευθείς γνωστούς τους. Αντί να διαδίδουμε ψεύτικες ιστορίες για τους ομοπίστους μας και να αυξάνουμε τους κακούς ονειδισμούς που ήδη τους επιρρίπτουν οι ασεβείς, εμείς θα πρέπει να λέμε καλά λόγια γι’ αυτούς. Ποτέ δεν θα θέλαμε να αυξήσουμε το φορτίο που φέρουν οι πιστοί αδελφοί και αδελφές μας, λέγοντας ονειδιστικά πράγματα γι’ αυτούς.
Όταν Ανακύπτουν Δυσκολίες
12. Πώς μπορούν να μας βοηθήσουν τα εδάφια Πράξεις 15:36-41, αν μπούμε στον πειρασμό να σπερμολογήσουμε για κάποιον με τον οποίον έχουμε κάποια διαφωνία;
12 Αφού είμαστε ατελείς, μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να μιλήσουμε εναντίον ενός ατόμου με το οποίο έχουμε κάποια σοβαρή διαφωνία. Αλλά αναλογιστείτε τι συνέβη όταν ο απόστολος Παύλος ήταν έτοιμος να ξεκινήσει για το δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι. Μολονότι ο Βαρνάβας είχε αποφασίσει να τους συντροφέψει ο Μάρκος, ο Παύλος δεν συμφωνούσε, επειδή ο Μάρκος ‘είχε αποχωριστεί απ’ αυτούς από την Παμφυλία και δεν τους ακολούθησε στο έργο’. Τότε επακολούθησε «ερεθισμός [έντονο ξέσπασμα θυμού, ΜΝΚ]» και χωρίστηκαν. Ο Βαρνάβας πήρε μαζί του τον Μάρκο και πήγαν στην Κύπρο, ενώ ο Παύλος πήρε τον Σίλα και πήγαν μέσα από τη Συρία και την Κιλικία. (Πράξεις 15:36-41) Αργότερα, η ρήξη μεταξύ του Παύλου, του Βαρνάβα και του Μάρκου προφανώς γεφυρώθηκε, γιατί ο Μάρκος ήταν μαζί με τον απόστολο στη Ρώμη και ο Παύλος είπε καλά λόγια γι’ αυτόν. (Κολοσσαείς 4:10) Αν και είχαν διαφωνήσει, δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι εκείνοι οι Χριστιανοί τριγύριζαν και σπερμολογούσαν ο ένας για τον άλλον, ανάμεσα στους ομοπίστους.
13. Κάτω από ποιες συνθήκες που σχετίζονταν με τον Πέτρο, αντιστάθηκε ο Παύλος στον πιθανό πειρασμό να σπερμολογήσει για ένα συγχριστιανό;
13 Ο Παύλος αντιστάθηκε επίσης στον πιθανό πειρασμό να καταφύγει σε βλαβερή σπερμολογία όταν έλεγξε τον Κηφά (τον Πέτρο), ο οποίος ντρεπόταν να φάει με τους Εθνικούς πιστούς και να κάνει παρέα μαζί τους επειδή ήταν παρόντες ορισμένοι Ιουδαίοι Χριστιανοί από την Ιερουσαλήμ. Αντί να μιλήσει για τον Πέτρο πίσω από την πλάτη του, ο Παύλος ‘ηναντιώθη εις αυτόν κατά πρόσωπον’, μιλώντας ξεκάθαρα «έμπροσθεν πάντων». (Γαλάτας 2:11-14) Και ο Πέτρος δεν σπερμολόγησε για τον Παύλο ο οποίος τον είχε ελέγξει. Μάλιστα αργότερα αναφέρθηκε σ’ αυτόν ως τον ‘αγαπητόν ημών αδελφόν Παύλον’. (2 Πέτρου 3:15) Συνεπώς, έστω κι αν χρειάζεται να διορθωθεί κάποιος ομόπιστος, αυτό δεν παρέχει δικαιολογία για να σπερμολογούμε γι’ αυτόν. Υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για τους οποίους πρέπει να φυλαγόμαστε από τέτοια λόγια και να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να διαδώσουμε επιβλαβή σπερμολογία.
Γιατί Πρέπει να Είμαστε Προσεκτικοί;
14. Ποιος είναι ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να καθόμαστε να ακούμε ή να διαδίδουμε επιβλαβή σπερμολογία;
14 Ο πρωταρχικός λόγος, για τον οποίο δεν θα πρέπει να καθόμαστε να ακούμε επιβλαβή σπερμολογία ή να συμμετέχουμε στη διάδοσή της, είναι ότι θέλουμε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά που καταδικάζει τη συκοφαντία. Όπως αναφέρθηκε, ο τρόπος με τον οποίο βλέπει ο Θεός αυτού του είδους τα λόγια διευκρινίστηκε όταν δόθηκε στους Ισραηλίτες η εντολή: ‘Δεν θέλεις περιφέρεσθαι συκοφαντών μεταξύ του λαού σου· ουδέ θέλεις σηκωθή κατά του αίματος του πλησίον σου. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά’. (Λευιτικόν 19:16) Για να απολαμβάνουμε λοιπόν τη θεϊκή εύνοια, δεν πρέπει να συκοφαντούμε κανένα άτομο το οποίο αναφέρουμε στις συζητήσεις μας.
15. Ποιος είναι ο κυριότερος συκοφάντης, και ποια επίδραση μπορεί να έχει στη σχέση μας με τον Θεό το να μπλεχτούμε σε επιβλαβή σπερμολογία;
15 Ένας άλλος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να μπλεκόμαστε σε επιβλαβή σπερμολογία είναι ότι αυτό θα μπορούσε να μας κάνει να μιμούμαστε τον Σατανά, τον κυριότερο συκοφάντη του Ιεχωβά. Αυτός ο αρχιεχθρός του Θεού ονομάστηκε κατάλληλα «Διάβολος», που σημαίνει «συκοφάντης». Όταν η Εύα κάθησε κι άκουσε τα συκοφαντικά λόγια που είπε ο Σατανάς κατά του Θεού, και ενήργησε σύμφωνα μ’ αυτά, το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι χωρίστηκε από τον καλύτερό του Φίλο. (Γένεσις 3:1-24) Ποτέ ας μην υποκύπτουμε στα σχέδια του Σατανά και ας μην ανακατευόμαστε σε επιβλαβή λόγια που μπορούν να επισύρουν τη θεϊκή αποδοκιμασία και, συνεπώς, να μας χωρίσουν από τον καλύτερό μας Φίλο, τον Ιεχωβά Θεό.
16. Πώς ο συκοφάντης «διαχωρίζει τους στενωτέρους φίλους»;
16 Δεν θα πρέπει να καθόμαστε να ακούμε τους κακεντρεχείς σπερμολόγους, επειδή αυτοί χωρίζουν τους φίλους. Συχνά, οι συκοφάντες υπερβάλλουν, κακοπαριστάνουν, ψεύδονται και συσσωρεύουν πληθώρα εμπρηστικών λόγων. Αντί να μιλάνε σε κάποιο άτομο μπροστά του, ψιθυρίζουν πίσω από την πλάτη του. Συχνά εγείρονται αβάσιμες υποψίες. Έτσι, «ο ψιθυριστής [συκοφάντης, ΜΝΚ] διαχωρίζει τους στενωτέρους φίλους».—Παροιμίαι 16:28.
17. Γιατί θα πρέπει να φυλαγόμαστε να μην αναμειχθούμε σε επιπόλαιη σπερμολογία;
17 Θα πρέπει να φυλαγόμαστε να μην αναμειχθούμε ακόμη και σε επιπόλαιη σπερμολογία. Γιατί; Επειδή ένα σχόλιο που δεν είχε σκοπό να πληγώσει κανέναν μπορεί να ανοίξει πληγές όταν επαναληφθεί. Μπορεί να ‘εμπλουτιστεί’ ή να διαστρεβλωθεί μέχρις ότου βλάψει την υπόληψη ενός θεοσεβούς ατόμου, στερώντας του το καλό του όνομα. Αν συνέβαινε αυτό, πώς θα αισθανόσασταν αν από εσάς ξεκίνησε η ιστορία ή αν εσείς την προωθήσατε; Οι άλλοι πιθανόν να σας θεωρήσουν άτομο που θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά, και γι’ αυτό να μην επιζητούν πλέον τη συντροφιά σας.—Παράβαλε Παροιμίαι 20:19.
18. Πώς μπορεί η σπερμολογία να κάνει κάποιον ψεύτη;
18 Ένας άλλος λόγος για τον οποίο πρέπει να φυλάγεστε είναι ότι η βλαβερή σπερμολογία μπορεί να σας κάνει ψεύτη. «Οι λόγοι του ψιθυριστού [συκοφάντη, ΜΝΚ] καταπίνονται ηδέως, και καταβαίνουσιν εις τα ενδόμυχα της κοιλίας». (Παροιμίαι 26:22) Τι γίνεται αν ‘καταπίνετε’ ψέματα και τα επαναλαμβάνετε; Έστω κι αν νομίζετε ότι τα ψέματα είναι αλήθειες, ψεύδεστε τη στιγμή που τα διαδίδετε. Όταν αποκαλυφτεί ότι πρόκειται για ψέματα, μπορεί να θεωρηθείτε ψεύτης. Θέλετε να συμβεί αυτό; Δεν θεωρεί ο Θεός τους ψευδοδιδάσκαλους υπεύθυνους για τα θρησκευτικά ψέματα; Ναι, και θεωρεί υπόλογους και τους ψευδόμενους συκοφάντες. Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Για όλα τα μάταια λόγια που θα πουν οι άνθρωποι, θα αποδώσουν λόγο την ημέρα της κρίσης· γιατί θα αθωωθείτε με βάση τα ίδια σας τα λόγια και θα καταδικαστείτε με βάση τα ίδια σας τα λόγια». (Ματθαίος 12:36, 37, Byington [Μπάινγκτον]) Αφού «έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον εις τον Θεόν», θα θέλατε να σας καταδικάσει εκείνος ως ψευδόμενο συκοφάντη;—Ρωμαίους 14:12.
19. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η επιβλαβής σπερμολογία μπορεί να είναι δολοφονική;
19 Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να διαδίδουμε επιβλαβή σπερμολογία είναι ότι αυτή μπορεί να αποδειχτεί δολοφονική. Ναι, μπορεί να αποδειχτεί θανατηφόρα, καταστρέφοντας την καλή υπόληψη ενός αθώου. Μερικές γλώσσες είναι ‘ακονισμένες ρομφαίες’, και τα πικρά λόγια είναι σαν βέλη που τοξεύονται από ενέδρα εναντίον του αμέμπτου. Ο Δαβίδ προσευχήθηκε: «Σκέπασόν με [Ιεχωβά] από συμβουλίου πονηρών, από φρυάγματος εργαζομένων ανομίαν· οίτινες ακονώσιν ως ρομφαίαν την γλώσσαν αυτών· ετοιμάζουσιν ως βέλη λόγους πικρούς, δια να τοξεύωσι κρυφίως τον άμεμπτον». (Ψαλμός 64:2-4) Θα θέλατε να είστε υπεύθυνος για το ότι είπατε τόσο κακά πράγματα για ένα συνάνθρωπό σας ώστε αυτός να φτάσει στο σημείο να αισθανθεί την ανάγκη να προσευχηθεί στον Θεό για ανακούφιση, όπως έκανε ο ψαλμωδός; Θέλετε να είστε ένοχος για κάτι που ισοδυναμεί με φόνο;
20. (α) Όσον αφορά την εκκλησία του Θεού, τι μπορεί να συμβεί σ’ έναν αμετανόητο συκοφάντη; (β) Τι πρέπει να προσέχουν οι πρεσβύτεροι σε σχέση με τη σπερμολογία και τη συκοφαντία;
20 Η συκοφαντία μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή από την οργάνωση του Θεού· ο συκοφάντης μπορεί να αποκοπεί, πιθανόν ως αμετανόητος ψεύτης. Εντούτοις, μια τέτοια ενέργεια δεν πρέπει να γίνεται για εκείνους που είναι ένοχοι επιπόλαιης σπερμολογίας. Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να σταθμίζουν τα ζητήματα με προσευχή, κάνοντας σαφή διάκριση μεταξύ της απλής σπερμολογίας και της κακόβουλης συκοφαντίας. Για να αποκοπεί, αυτός που διέπραξε την αδικοπραγία θα πρέπει να είναι κακεντρεχής, αμετανόητος συκοφάντης. Οι πρεσβύτεροι δεν είναι εξουσιοδοτημένοι να αποκόπτουν κανέναν για ασήμαντη σπερμολογία που υποκινείται από ανθρώπινο ενδιαφέρον αλλά δεν είναι ψεύτικη ή κακεντρεχής. Τα ζητήματα δεν πρέπει να μεγαλοποιούνται υπέρ το δέον, και πρέπει να υπάρχουν μάρτυρες που να δώσουν ουσιαστική μαρτυρία η οποία να αποδεικνύει ότι πρόκειται αναμφίβολα για συκοφαντία. (1 Τιμόθεον 5:19) Οι αμετανόητοι συκοφάντες αποβάλλονται κυρίως για να εξαλειφθεί η κακεντρεχής σπερμολογία και να μη μολυνθεί η εκκλησία από τη ‘ζύμη’ της αμαρτίας. (1 Κορινθίους 5:6-8, 13) Αλλά οι πρεσβύτεροι ποτέ δεν θα πρέπει να είναι τόσο βιαστικοί ώστε να αποβάλλουν οποιονδήποτε για μη Γραφικούς λόγους. Μέσω προσευχής και συμβουλής, συχνά θα είναι σε θέση να βοηθήσουν το άτομο να μετανοήσει, να ζητήσει συγνώμη ή να επανορθώσει με κάποιον άλλο τρόπο και να σημειώσει συνεχή πρόοδο σ’ ό,τι αφορά το να δαμάζει τη γλώσσα.
Πρόκειται για Συκοφαντία;
21. Αντί να σπερμολογείτε για κάποιον που έχει διαπράξει αδικοπραγία, τι θα πρέπει να κάνετε;
21 Μια σοφή παροιμία λέει: «Ο σπερμολόγος [συκοφάντης, ΜΝΚ] περιέρχεται αποκαλύπτων τα μυστικά· ο δε την ψυχήν πιστός κρύπτει το πράγμα». (Παροιμίαι 11:13) Μήπως αυτό σημαίνει ότι, αν ξέρετε πως κάποιος έχει αναμειχθεί κρυφά σε κάποια χονδροειδή αμαρτία, θα ήταν συκοφαντικό να πείτε κάτι σχετικά μ’ αυτό; Όχι. Φυσικά, δεν θα πρέπει να σπερμολογείτε γι’ αυτό το ζήτημα. Θα πρέπει να μιλήσετε στο άτομο που έχει διαπράξει την αδικοπραγία, παροτρύνοντάς το να ζητήσει τη βοήθεια των πρεσβυτέρων. (Ιακώβου 5:13-18) Αν δεν το κάνει αυτό, μέσα σε λογικό χρονικό διάστημα, το ενδιαφέρον για την καθαρότητα της εκκλησίας θα πρέπει να σας υποκινήσει να αναφέρετε το ζήτημα στους πρεσβυτέρους.—Λευιτικόν 5:1.
22. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι το εδάφιο 1 Κορινθίους 1:11 δεν δικαιολογεί τη σπερμολογία;
22 Το να αναφερθεί ένα τέτοιο ζήτημα μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τη διαπαιδαγώγηση του ατόμου που διέπραξε την αδικοπραγία, κι αυτό δεν θα ήταν αιτία για χαρά. Ωστόσο, το άτομο που εκπαιδεύεται μέσω διαπαιδαγώγησης θερίζει καρπό δικαιοσύνης. (Εβραίους 12:11) Η αδικοπραγία θα πρέπει να αποκαλύπτεται σ’ εκείνους που είναι διορισμένοι να χειρίζονται τέτοια ζητήματα, κι όχι σε σπερμολόγους που μπορεί να φλυαρούν σχετικά μ’ αυτή. Ο Παύλος είπε στους Χριστιανούς της Κορίνθου: «Εφανερώθη εις εμέ παρά των εκ της οικογενείας της Χλόης, περί υμών αδελφοί μου, ότι είναι έριδες μεταξύ σας». (1 Κορινθίους 1:11) Μήπως τα μέλη αυτής της οικογένειας σπερμολογούσαν για ομοπίστους τους; Όχι, αλλά ανέφεραν το ζήτημα σ’ έναν υπεύθυνο πρεσβύτερο που ήταν σε θέση να κάνει ορισμένα βήματα για να βοηθήσει εκείνους που χρειάζονταν βοήθεια να ξαναμπούν στο δρόμο της ζωής.
23. Ποιο ερώτημα απομένει να εξετάσουμε;
23 Αν βοηθήσουμε ένα άτομο να φυλάγεται από το να αναμειχθεί σε επιβλαβή σπερμολογία, τότε κάνουμε κάτι για το καλό του. Μια σοφή παροιμία λέει: «Ο φυλάττων το στόμα αυτού διαφυλάττει την ζωήν αυτού· ο δε ανοίγων προπετώς τα χείλη αυτού θέλει απολεσθή». (Παροιμίαι 13:3) Είναι λοιπόν σαφές ότι υπάρχουν εύλογες αιτίες για τις οποίες πρέπει να φυλαγόμαστε από την επιβλαβή σπερμολογία και την πονηρή συκοφαντία. Εντούτοις, πώς μπορεί να κατανικηθεί η επιβλαβής σπερμολογία; Αυτό θα μας το πει το επόμενο άρθρο.
Ποιες Είναι οι Απαντήσεις σας;
◻ Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της επιπόλαιης σπερμολογίας και της συκοφαντίας;
◻ Πώς μπορεί η σπερμολογία να γίνει συκοφαντία;
◻ Ποιοι είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να φυλαγόμαστε από την επιβλαβή σπερμολογία;
◻ Γιατί δεν περιλαμβάνεται συκοφαντία όταν αναφέρουμε τη χονδροειδή αδικοπραγία κάποιου άλλου;
[Εικόνα στη σελίδα 14]
Φροντίστε να μη βρεθείτε ποτέ ένοχος ότι χτυπάτε κάποιον πισώπλατα, σπερμολογώντας γι’ αυτόν