Ζουν οι Νεκροί; Τι Λέει ο Θεός

ΕΝΑ μικρό αεροπλάνο απογειώθηκε από μια πόλη στη Νότια Αφρική πηγαίνοντας σε μια άλλη πόλη που απείχε περίπου 400 χιλιόμετρα (250 μίλια). Μέσα στο αεροπλάνο ήταν ο πιλότος και η κορούλα του ηλικίας 12 ετών. Όταν προσπάθησαν να κάνουν αναγκαστική προσγείωση το αεροπλάνο συντρίφτηκε σκοτώνοντας και τους δυο.

«Μόνο ο Ιεχωβά Θεός γνώριζε τον πόνο μου και το αίσθημα της απώλειας, καθώς και τον αγώνα που έκανα για να τα βγάλω πέρα», θυμάται η Μπέτυ, η σύζυγος και μητέρα. Πώς τα κατάφερε; «Προσευχόμουν σταθερά και ασταμάτητα για θάρρος και δύναμη για να μπορέσω εγώ να τα καταφέρω ώστε να βοηθήσω και άλλους να τα βγάλουν πέρα επίσης». Η Μπέτυ αντλούσε επίσης μεγάλη παρηγοριά από τα όσα λέει ο Θεός για την κατάσταση των νεκρών και την ελπίδα της ανάστασης.

Τι λέει ο Θεός για τους νεκρούς; Η Αγία Γραφή απαντάει: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν». (Εκκλησιαστής 9:5) Έτσι οι νεκροί δεν έχουν πια αισθήσεις. Είναι πραγματικά τόσο απλό. Τότε γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν το αντίθετο; Επειδή έχουν πέσει θύματα σε μια τεράστια και αρχαία παγκόσμια απάτη!

Μια Παγκόσμια Απάτη

Όλα άρχισαν με το πρώτο ψέμα που ειπώθηκε ποτέ. Η ιστορική αφήγηση στο βιβλίο της Αγίας Γραφής που λέγεται Γένεσις μας παρέχει τις λεπτομέρειες. Μας λέει: «Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσις 2:17) Αυτός που μιλούσε ήταν ο Ιεχωβά Θεός και απευθυνόταν στον πρώτο άνθρωπο τον Αδάμ. Τώρα, συγκρίνετε αυτό με τα εδάφια Γένεσις 3:1-4, όπου ο Σατανάς, μιλώντας μέσω του φιδιού, παρακίνησε την Εύα να παρακούσει τον Θεό, λέγοντάς της: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει». Διέψευσε ό,τι είχε πει ο Θεός. Έτσι είπε το πρώτο ψέμα και έγινε «ο πατήρ αυτού του ψεύδους».—Ιωάννης 8:44· Αποκάλυψις 12:9.

Αλλά ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν όπως και αναρίθμητα εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι. Πώς το δικαιολόγησε αυτό ο ψεύτης Σατανάς; Ενσταλάζοντας αργότερα την ιδέα ότι αν και το σώμα πεθαίνει, κάτι συνεχίζει να ζει. Αυτό μετά έγινε δοξασία των αρχαίων θρησκειών και συγχωνεύθηκε με την Ελληνική φιλοσοφία. Έτσι, η πίστη στην αθανασία της ψυχής είναι σχεδόν παγκόσμια. Και για πολλούς οι οποίοι πιστεύουν ότι τα αγαπητά τους πρόσωπα που έχουν πεθάνει ζουν κάπου, αυτή ίσως είναι μια παρηγορητική σκέψη. Ωστόσο, η ζωτική ερώτηση είναι: Είναι αυτή η σκέψη αληθινή;

Είναι η Ψυχή σας Αθάνατη;

Η λέξη «αθανασία» εμφανίζεται τρεις φορές στην Αγία Γραφή, και στις τρεις περιπτώσεις στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Όταν εξεταστεί ο τρόπος που χρησιμοποιείται, ένα πράγμα γίνεται σαφές: Ο άνθρωπος δεν έχει έμφυτη την αθανασία.

Εξετάστε, για παράδειγμα, τα λόγια του αποστόλου Παύλου στα εδάφια 1 Τιμόθεον 6:15, 16 όπου σύμφωνα με την περιγραφή του ο Ιησούς Χριστός είναι «ο Βασιλεύς των βασιλευόντων, και Κύριος των κυριευόντων, όστις μόνος έχει την αθανασίαν». Έτσι πώς διακρίνεται ο Ιησούς από όλους τους άλλους ‘βασιλιάδες’ και ‘κυρίους’; Αυτός είναι αθάνατος· αυτοί δεν είναι.

Είναι αλήθεια ότι η αθανασία έχει δοθεί σαν υπόσχεση σ’ εκείνους από τους ακολούθους του Χριστού που καλούνται να βασιλεύσουν μαζί του στους ουρανούς. (1 Πέτρου 1:3, 4) Έτσι, στα εδάφια 1 Κορινθίους 15:53, 54, διαβάζουμε: «Πρέπει . . . το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε . . . το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γίνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη». Αλλά παρατηρήστε ότι την αθανασία πρέπει να την ‘ενδυθούν’. Είναι αμοιβή για πιστούς, εκλεκτούς Χριστιανούς. Δεν είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι κληρονομούν.

Επιπρόσθετα, η Αγία Γραφή δεν μας λέει ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή ή του έχει δοθεί ψυχή. Μάλλον λέει: «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». (Γένεσις 2:7· παράβαλε 1 Κορινθίους 15:45.) Το να είναι ένα άτομο κάτι, είναι πολύ διαφορετικό από το να έχει κάτι. Κανένας δεν θα αμφισβητήσει το γεγονός ότι το να είναι κάποιος σκύλος διαφέρει από το να έχει ένα σκύλο! Με τον ίδιο τρόπο, το να είναι κάποιος ψυχή δεν είναι το ίδιο με το να έχει ψυχή.

Το ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που λαβαίνουν τη δωρεά της αθανασίας γίνεται φανερό απ’ τις πολλές παραπομπές της Αγίας Γραφής που δείχνουν ότι η ψυχή πεθαίνει. Για παράδειγμα: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει». (Ιεζεκιήλ 18:4, 20) «Και πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή εκ του λαού».—Πράξεις 3:23.

Αφού δεν έχουμε αθάνατες ψυχές, τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; ‘Κοιμούμαστε’, επειδή υπάρχει η ελπίδα της ανάστασης που οφείλεται στη θυσία του αντιλύτρου του Χριστού. (1 Κορινθίους 15:22) Όταν πέθανε ο Λάζαρος ο Ιησούς είπε: «Υπάγω δια να εξυπνήσω αυτόν». Ύστερα εξήγησε: «Ο Λάζαρος απέθανε». (Ιωάννης 11:11-14) Ο Παύλος μίλησε επίσης για τους ‘κεκοιμημένους [εκείνους που κοιμούνται στο θάνατο, ΜΝΚ]’. (1 Θεσσαλονικείς 4:13, 14· 1 Κορινθίους 15:20) Τότε λοιπόν, αν οι νεκροί κοιμούνται . . .

Θα Υπάρξει Αφύπνιση;

Εξετάστε το ακόλουθο καταπληκτικό περιστατικό: Ένα πλήθος είναι συγκεντρωμένο μπροστά από μια σπηλιά στη Βηθανία κοντά στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς είναι εκεί μαζί με τη Μαρία και τη Μάρθα, τις αδελφές του Λαζάρου που πέθανε πρόσφατα και του οποίου το σώμα βρίσκεται μέσα σε μια σπηλιά που είναι κλεισμένη με μια πέτρα. «Σηκώσατε τον λίθον», δίνει εντολή ο Ιησούς. Η Μάρθα φέρνει αντιρρήσεις: «Κύριε, όζει ήδη· διότι είναι τεσσάρων ημερών». Αλλά ύστερα από μια σύντομη προσευχή ο Ιησούς φωνάζει: «Λάζαρε, ελθέ έξω»! Και αυτός ο Λάζαρος βγαίνει έξω! (Ιωάννης 11:38-44) Μπορείτε να φανταστείτε την κατάπληξη και τη χαρά του πλήθους—ειδικά της Μαρίας και της Μάρθας;

Αν ο Λάζαρος ήταν ζωντανός αυτές τις τέσσερις μέρες, δεν θα το είχε αποκαλύψει σε όλους; Αλλά δεν υπάρχει υπόμνημα που να δείχνει ότι μίλησε για κάποια πείρα που είχε ενόσω ήταν νεκρός, και βεβαιώνοντας αυτό επιπρόσθετα, η Αγία Γραφή λέει: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν».—Εκκλησιαστής 9:5.

Η περίπτωση του Λαζάρου δεν ήταν μοναδική. Σ’ ένα τόπο που ονομαζόταν Ναΐν, ο Ιησούς συνάντησε τη νεκρώσιμη ακολουθία ενός νεαρού άντρα που επρόκειτο να ταφεί. Ο Ιησούς είπε: «Νεανίσκε, προς σε λέγω, σηκώθητι»! Και τι συνέβη; «Ανεκάθησεν ο νεκρός και ήρχισε να λαλή». (Λουκάς 7:11-17) Αλλά, και πάλι, είπε τίποτα ο νεαρός άντρας για κάποιον τόπο που πηγαίνουν οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Όχι, γιατί είναι ολοφάνερο ότι απλώς ήταν νεκρός.

Ο Ιησούς, ο Παύλος, ο Πέτρος, ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ όλοι ανέστησαν νεκρούς ανθρώπους. Κανένας από εκείνους που ήταν κάποτε νεκροί δεν ανέφερε ούτε λέξη για ζωή μετά το θάνατο.

Αυτά τα έξοχα θαύματα μας προμηθεύουν μια πρόγευση του μόνου τρόπου με τον οποίο η μεγαλύτερη πλειονότητα των νεκρών μπορούν να ξαναζήσουν—με μια ανάσταση σε ζωή στη γη κάτω από τη Βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν [μου], και θέλουσιν εξέλθει». (Ιωάννης 5:28, 29) Αυτή θα είναι μια πάρα πολύ συγκινητική εμπειρία για εκείνους που θα έχουν το προνόμιο να ζήσουν κάτω από τη χιλιετή Βασιλική εξουσία του Χριστού, που τώρα βρίσκεται τόσο κοντά. (Αποκάλυψις 20:4, 6) Η ελπίδα της ανάστασης και μόνο αποδεικνύει ότι οι νεκροί δεν μπορεί να είναι ζωντανοί. Για να αναστηθούν οι άνθρωποι, θα πρέπει πρώτα να έχουν χάσει τη ζωή τους.

Μερικοί Μπορεί να Ρωτήσουν . . .

Τι μπορεί να ειπωθεί για τους ισχυρισμούς των μέντιουμ και άλλων ότι λαβαίνουν μηνύματα από τους νεκρούς; Δεν αποδεικνύει αυτό ότι οι νεκροί ζουν; Όχι. Ο Σατανάς είναι πολύ έξυπνος, αρχιαπατεώνας που συχνά «μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός». (2 Κορινθίους 11:14, Η Νέα Αγγλική Βίβλος, στην Αγγλική) Αυτός και οι δαίμονές του μπορούν, και συχνά το κάνουν, να μεταμφιέζονται σε πνεύματα ανθρώπων που έχουν πεθάνει! Γι’ αυτό, ο νόμος που έδωσε ο Ιεχωβά στον Ισραήλ δήλωνε καθαρά: «Ανταποκριτής δαιμονίων [οποιοσδήποτε συμβουλεύεται πνευματιστικό μέντιουμ, ΜΝΚ] . . . ή νεκρόμαντις [οποιοσδήποτε ζητάει πληροφορίες από τους νεκρούς, ΜΝΚ] . . . είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον». (Δευτερονόμιον 18:10-12) Ο Ιεχωβά λέει επίσης ότι εκείνοι που ασχολούνται με τον πνευματισμό «βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει» αλλά θα καταστραφούν.—Γαλάτας 5:19-21· Αποκάλυψις 21:8.a

Αλλά τι θα πούμε για εκείνους που ισχυρίζονται ότι είχαν εμπειρίες όταν βρέθηκαν κάποτε στο κατώφλι του θανάτου; Δεν αποδεικνύει αυτό ότι το πνεύμα ή η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα τη στιγμή του θανάτου; Ο Τζωρτζ Γκάλλοπ, Τζούνιορ, που κάνει σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης στις Ηνωμένες Πολιτείες, ερεύνησε αυτό το θέμα και δημοσίευσε τα αποτελέσματα στο Adventures in Immortality (Περιπέτειες στην Αθανασία). Γιατροί και επιστήμονες που έδωσαν συνεντεύξεις είχαν τις αμφιβολίες τους για την εγκυρότητα των αφηγήσεων ατόμων που βρέθηκαν κάποτε στο κατώφλι του θανάτου. Ένας βιοφυσικός στο Μαίρυλαντ είπε: «Αυτές είναι οι εμπειρίες ενός νου που βρίσκεται σε μια φυσιολογικά ασυνήθιστη κατάσταση . . . Ο εγκέφαλος είναι ένα πολύ περίπλοκο όργανο και μπορεί να κάνει πολλά τεχνάσματα όταν υποστεί κακομεταχείριση—κοιτάξτε τις εμπειρίες που φέρνουν τα παραισθησιογόνα ναρκωτικά». Ένας ψυχίατρος στο Οχάιο: «Αυτές οι εκθέσεις είναι φαντασίες ή παραισθησιακά φαινόμενα». Ένας επιστήμονας στο Μίτσιγκαν: «Αυτές είναι φαντασίες που τις προκαλούν τα ψυχικά τραύματα».

Ο Γκάλλοπ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εμπειρίες ατόμων που βρέθηκαν κάποτε στο κατώφλι του θανάτου δεν «αποτελούν καθόλου εκείνο που θα θεωρούσαμε απόδειξη αθανασίας ή ζωής μετά θάνατο». Προσθέτει: «Μπορεί απλώς να είναι δραματικά εσωτερικά σενάρια που διαδραματίζονται απόλυτα στις διάνοιες εκείνων που δοκιμάζουν φυσικά τραύματα». Εκφράζει επίσης την ιδέα ότι μερικοί θρησκευτικοί διανοούμενοι θα έδιναν την εξήγηση ότι τέτοιες εμπειρίες είναι «μέρος μιας δαιμονικής στρατηγικής για την εξαπάτηση των ανθρώπων». Εκείνο που ο Ιεχωβά Θεός είπε πριν από πολύ καιρό εξακολουθεί να ισχύει: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν».—Εκκλησιαστής 9:5.

Τι Πρέπει να Κάνετε Εσείς;

Προσέξτε τις ιδέες ή τις διδασκαλίες που βασίζονται στο πρώτο ψέμα του Σατανά—«δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει». (Γένεσις 3:1-5) Δεχθείτε αυτό που διδάσκει ο Λόγος του Θεού, ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει «οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται». (Ψαλμός 146:4) Δεχθείτε επίσης το γεγονός ότι οι νεκροί που κοιμούνται θα σηκωθούν στη διάρκεια της ένδοξης διακυβέρνησης της Βασιλείας του Θεού, για την οποία πολλοί προσεύχονται, όταν «μέλλει να γίνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων».—Πράξεις 24:15· Ματθαίος 6:9, 10.

Η ασθενική γυναίκα που αναφέρεται στο πρώτο μας άρθρο χάρηκε όταν της είπαν τι λέει ο Θεός για τους νεκρούς και για τα απατηλά δαιμονικά πνεύματα. Κατέστρεψε τα φυλαχτά της και άλλα πνευματιστικά αντικείμενα και μέσα σε λίγες μέρες αισθάνθηκε πολύ καλύτερα. Τώρα βοηθάει άλλους να απελευθερωθούν από τη δαιμονική λατρεία.

Η χήρα που έχασε τα αγαπημένα της πρόσωπα στο αεροπορικό δυστύχημα έλαβε παρηγοριά από αυτή τη σκέψη: Αφού οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα, ο χρόνος, δεν έχει πια καμιά σημασία γι’ αυτούς. Έτσι από τη δική τους άποψη ξυπνούν την επόμενη στιγμή σ’ έναν επίγειο παράδεισο κάτω από τη Βασιλεία του Θεού! Βρίσκει μεγάλη χαρά με το να βοηθάει άλλους να γνωρίσουν ότι σύντομα ο Ιεχωβά «θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων». (Ησαΐας 25:8) Αναμένει με χαρά την ημέρα που, διαμέσου της ανάστασης, τα αγαπημένα της πρόσωπα που έχουν πεθάνει θα ξαναζήσουν.

[Υποσημειώσεις]