«Να Θυμάστε τις Ημέρες που Πέρασαν»—Γιατί;

«ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ τις ημέρες που πέρασαν». Αυτή η νουθεσία, την οποία έγραψε ο απόστολος Παύλος γύρω στο 61 Κ.Χ., απευθυνόταν στους Εβραίους Χριστιανούς στην Ιουδαία. (Εβραίους 10:32, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Τι ήταν εκείνο που υποκίνησε αυτό το σχόλιο; Γιατί ήταν ανάγκη να μην ξεχνούν το παρελθόν εκείνοι οι λάτρεις του Ιεχωβά τον πρώτο αιώνα; Μπορούμε εμείς να ωφεληθούμε δίνοντας προσοχή σε μια παρόμοια υπενθύμιση σήμερα;

Στο πέρασμα των αιώνων, οι Βιβλικοί συγγραφείς προειδοποίησαν επανειλημμένα να μην αψηφούμε το παρελθόν ούτε να αδιαφορούμε για αυτό. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου και να συλλογιζόμαστε παλιότερες εποχές και συμβάντα. Μάλιστα ο Ιεχωβά είπε: «Ενθυμήθητε τα πρότερα, τα απ’ αρχής· διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός και ουδείς όμοιός μου». (Ησαΐας 46:9) Ας εξετάσουμε τρεις ισχυρούς λόγους για τους οποίους πρέπει να δίνουμε προσοχή σε αυτή τη νουθεσία.

Υποκίνηση και Ενθάρρυνση

Πρώτον, αυτό μπορεί να είναι μεγάλη πηγή υποκίνησης και ενθάρρυνσης. Όταν ο Παύλος έγραψε την επιστολή του στην εκκλησία των Εβραίων, απευθυνόταν σε συγχριστιανούς των οποίων η πίστη υποβαλλόταν καθημερινά σε δοκιμή εξαιτίας της εναντίωσης των Ιουδαίων. Αναγνωρίζοντας ότι έπρεπε να αυξήσουν την υπομονή τους, ο Παύλος είπε: «Εξακολουθήστε να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα». (Εβραίους 10:32) Αν ανακαλούσαν στο νου πράξεις οσιότητας του παρελθόντος τις οποίες έκαναν στα πλαίσια του πνευματικού πολέμου, αυτό θα τους βοηθούσε να λάβουν το απαιτούμενο θάρρος για να τελειώσουν τον αγώνα. Παρόμοια, ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: ‘Θυμηθείτε το εξής για να πάρετε θάρρος’. (Ησαΐας 46:8, ΜΝΚ) Ο Ιησούς Χριστός είχε υπόψη του το ίδιο επιθυμητό αποτέλεσμα, όταν είπε στην εκκλησία της Εφέσου: «Θυμήσου, λοιπόν, από τι έχεις πέσει [από την αγάπη που είχες πρώτα], και μετανόησε και κάνε τα προηγούμενα έργα».—Αποκάλυψη 2:4, 5.

Η προτροπή να ‘ενθυμούνται τας αρχαίας ημέρας, να συλλογίζονται τα έτη πολλών γενεών’ ήταν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στις ομιλίες του Μωυσή προς τον Ισραήλ, καθώς παρότρυνε το έθνος να δείχνει άφοβη οσιότητα στον Ιεχωβά. (Δευτερονόμιον 32:7) Προσέξτε τα λόγια του, τα οποία καταγράφονται στο εδάφιο Δευτερονόμιον 7:18: ‘Μη φοβηθής αυτούς [τους Χαναναίους]· ενθυμού καλώς τι έκαμε Ιεχωβά ο Θεός σου εις τον Φαραώ και εις πάσαν την Αίγυπτον’. Αν ανακαλούσαν στο νου τις πράξεις σωτηρίας του Ιεχωβά υπέρ του λαού του, αυτό θα αποτελούσε κίνητρο για να συνεχίσουν να προσκολλούνται πιστά στους νόμους του Θεού.—Δευτερονόμιον 5:15· 15:15.

Δυστυχώς, οι Ισραηλίτες έπεφταν συχνά στο αμάρτημα της λήθης. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Εστράφησαν [επανειλημμένα, ΜΝΚ] και επείρασαν τον Θεόν, και τον Άγιον του Ισραήλ παρώξυναν. Δεν ενεθυμήθησαν την χείρα αυτού, την ημέραν καθ’ ην ελύτρωσεν αυτούς από του εχθρού». (Ψαλμός 78:41, 42) Τελικά, το γεγονός ότι ξέχασαν τις εντολές του Ιεχωβά κατέληξε στο να τους απορρίψει.—Ματθαίος 21:42, 43.

Ο ψαλμωδός που έγραψε τα επόμενα λόγια έθεσε ένα εξαίρετο παράδειγμα: ‘Θα θυμάμαι τις πράξεις του Γιαχ· επειδή θα θυμάμαι τα θαυμάσια έργα που έκανες πολύ παλιά. Και θα στοχάζομαι όλη σου τη δράση, και έγνοια μου θα είναι η πολιτεία σου’. (Ψαλμός 77:11, 12, ΜΝΚ) Αν ανακαλούμε στοχαστικά στο νου την όσια υπηρεσία του παρελθόντος και τις στοργικές πράξεις του Ιεχωβά, αυτό θα μας παρέχει την αναγκαία υποκίνηση, ενθάρρυνση και εκτίμηση. Επίσης, το ‘να θυμόμαστε τις παλιότερες ημέρες’ μπορεί να μας βοηθήσει να αποδιώξουμε την κούραση και να μας παρακινήσει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και να υπομένουμε πιστά.

Μαθήματα από τα Λάθη του Παρελθόντος

Δεύτερον, το να μην ξεχνάμε μπορεί να αποτελέσει τρόπο για να μαθαίνουμε από τα σφάλματα του παρελθόντος και από τις συνέπειές τους. Έχοντας αυτό υπόψη, ο Μωυσής συμβούλεψε τους Ισραηλίτες: ‘Ενθυμού, μη λησμονήσης πόσον παρώργισας Ιεχωβά τον Θεόν σου εν τη ερήμω· αφ’ ης ημέρας εξήλθετε εκ γης Αιγύπτου, εωσού εφθάσατε εις τον τόπον τούτον, πάντοτε εστασιάσατε κατά του Ιεχωβά’. (Δευτερονόμιον 9:7) Το αποτέλεσμα αυτής της ανυπακοής των Ισραηλιτών ήταν, όπως έδειξε ο Μωυσής, ότι ο ‘Ιεχωβά ο Θεός τους τούς οδήγησε σαράντα χρόνια στην έρημο’. Γιατί παροτρύνθηκαν να το θυμούνται αυτό; Για να ταπεινωθούν και να διορθώσουν τις στασιαστικές οδούς τους, ώστε να ‘φυλάττουν τας εντολάς Ιεχωβά του Θεού τους, δια να περιπατούν εις τας οδούς αυτού και να φοβούνται αυτόν’. (Δευτερονόμιον 8:2-6) Έπρεπε να μάθουν, ώστε να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος.

Ένας συγγραφέας παρατήρησε τα εξής: «Το συνετό άτομο επωφελείται από τη δική του πείρα, ενώ το σοφό άτομο από την πείρα των άλλων». Ενώ ο Μωυσής προσκάλεσε το λαό Ισραήλ να ωφεληθούν εξετάζοντας τα δικά τους παλιά σφάλματα, ο απόστολος Παύλος νουθέτησε άλλους—την εκκλησία της Κορίνθου του πρώτου αιώνα και κατ’ επέκταση εμάς—να αντλήσουν ένα μάθημα από το ίδιο ιστορικό υπόμνημα. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αυτά, λοιπόν, συνέβαιναν σε εκείνους [τους Ισραηλίτες] ως παραδείγματα, και γράφτηκαν για προειδοποίηση δική μας, στους οποίους έχουν φτάσει τα τέλη των συστημάτων πραγμάτων». (1 Κορινθίους 10:11) Ο Ιησούς Χριστός είχε υπόψη ένα άλλο αρχαίο Βιβλικό συμβάν, καθώς και την ανάγκη να μάθουμε από αυτό, όταν είπε: «Να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ». (Λουκάς 17:32· Γένεσις 19:1-26) Ο Άγγλος ποιητής και φιλόσοφος Σάμιουελ Τέιλορ Κόουλριτζ έγραψε τα εξής: «Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να μάθουν από την ιστορία, πόσα μαθήματα θα μας δίδασκε!»

Μετριοφροσύνη και Ευγνωμοσύνη

Τρίτον, το να θυμόμαστε το παρελθόν μπορεί να παραγάγει μέσα μας τις θεάρεστες ιδιότητες της μετριοφροσύνης και της ευγνωμοσύνης. Καθώς χαιρόμαστε με τις πολλές πτυχές του πνευματικού παραδείσου που μας περιβάλλει παγκόσμια, είθε να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι αυτός στηρίζεται σε συγκεκριμένες βάσεις. Ανάμεσά τους είναι η οσιότητα, η αγάπη, η αυτοθυσία, η τόλμη απέναντι σε αντιξοότητες, η υπομονή, η μακροθυμία και η πίστη—ιδιότητες τις οποίες εκδήλωσαν Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μας που, πριν από δεκαετίες, διάνοιξαν το έργο σε διάφορες χώρες. Στον επίλογο της αφήγησης για τη σύγχρονη ιστορία του λαού του Θεού στο Μεξικό, το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1995 έλεγε τα εξής: «Για τα άτομα που έχουν συνταυτιστεί πρόσφατα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι δοκιμασίες που αντιμετώπισαν εκείνοι που συμμετείχαν στη διάνοιξη του έργου στο Μεξικό μπορεί να αποτελούν έκπληξη. Αυτοί έχουν συνηθίσει να βρίσκονται σε έναν πνευματικό παράδεισο όπου υπάρχει αφθονία πνευματικής τροφής, όπου υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θεοφοβούμενοι ομόπιστοι και όπου η υπηρεσία προς τον Θεό εκτελείται με έναν καλά οργανωμένο τρόπο».

Εκείνοι οι αρχικοί πρωτοπόροι συχνά εργάζονταν μόνοι ή σε μικρούς απομονωμένους ομίλους. Αντιμετώπιζαν μοναξιά, στερήσεις και άλλες σοβαρές δοκιμές της ακεραιότητας καθώς ενέμεναν στη διακήρυξη του αγγέλματος της Βασιλείας. Μολονότι πολλοί από αυτούς τους υπηρέτες των παλιότερων εποχών έχουν εγκαταλείψει την επίγεια σκηνή με το θάνατό τους, πόσο συγκινητικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά θυμάται την πιστή υπηρεσία τους! Ο απόστολος Παύλος το επιβεβαίωσε αυτό, όταν έγραψε: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». (Εβραίους 6:10) Αν ο Ιεχωβά θυμάται με εκτίμηση, δεν θα πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο με πνεύμα ευγνωμοσύνης;

Εκείνοι που έχουν γνωρίσει πρόσφατα την αλήθεια μπορούν να έχουν αυτή την ιστορική εικόνα μέσω του εντύπου Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού.a Επιπλέον, αν έχουμε το προνόμιο να ανήκουμε σε μια οικογένεια ή Χριστιανική εκκλησία στα μέλη της οποίας περιλαμβάνονται και παλαίμαχοι, μεγαλύτεροι σε ηλικία αδελφοί και αδελφές, λαβαίνουμε την ακόλουθη προτροπή, στο πνεύμα του εδαφίου Δευτερονόμιον 32:7: «Ενθυμήθητι τας αρχαίας ημέρας, συλλογίσθητι τα έτη πολλών γενεών· ερώτησον τον πατέρα σου, και αυτός θέλει σοι αναγγείλει, τους πρεσβυτέρους σου, και αυτοί θέλουσι σοι ειπεί».

Ναι, το να ανακαλούμε στο νου παλιότερες πράξεις θεοσεβούς αφοσίωσης μπορεί να μας υποκινήσει να συνεχίσουμε να υπομένουμε χαρωπά στη Χριστιανική υπηρεσία μας. Επιπλέον, η ιστορία περιέχει μαθήματα τα οποία χρειάζεται να πάρουμε. Ακόμη, ο στοχασμός γύρω από τον πνευματικό μας παράδεισο, ο οποίος έχει την ευλογία του Θεού, παράγει τις επιθυμητές ιδιότητες της μετριοφροσύνης και της ευγνωμοσύνης. Πράγματι, «να θυμάστε τις ημέρες που πέρασαν».

[Υποσημείωση]