Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Ανταμείβεται η Πίστη Γονέων

ΓΙΑ τους Ισραηλίτες, η γέννηση ενός αγοριού αποτελούσε αιτία μεγάλης χαράς. Σήμαινε ότι θα συνεχιζόταν η γενεαλογική γραμμή καθώς και ότι θα παρέμενε η κληρονομιά γης στην οικογένεια. Αλλά, γύρω στο έτος 1593 Π.Κ.Χ., η απόκτηση γιου ίσως φαινόταν πως ήταν περισσότερο κατάρα παρά ευλογία για τους Εβραίους. Γιατί; Επειδή ο Φαραώ της Αιγύπτου, τρομοκρατημένος από τη ραγδαία αύξηση του Ιουδαϊκού πληθυσμού στην περιοχή που βρισκόταν υπό τον έλεγχό του, είχε διατάξει να θανατώνονται όλα τα νεογέννητα αρσενικά τους.—Έξοδος 1:12, 15-22.

Εκείνη ακριβώς την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη αυτή η αποτρόπαιη απόπειρα γενοκτονίας, ο Αμράμ και η Ιωχαβέδ, ένα αντρόγυνο Εβραίων, απέκτησαν ένα όμορφο αγοράκι. Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε ότι η χαρά τους πιθανώς επισκιάστηκε από τον τρόμο όταν θυμήθηκαν το διάταγμα του Φαραώ. Ωστόσο, καθώς ο Αμράμ και η Ιωχαβέδ κοιτούσαν το αγοράκι τους, πήραν τη σταθερή απόφαση να μην το εγκαταλείψουν, άσχετα με τις συνέπειες.—Έξοδος 2:1, 2· 6:20.

Ενεργούν με Πίστη

Επί τρεις μήνες, ο Αμράμ και η Ιωχαβέδ κρατούσαν το μωρό τους κρυμμένο. (Έξοδος 2:2) Εντούτοις, αυτό ήταν ριψοκίνδυνο, εφόσον οι Εβραίοι και οι Αιγύπτιοι ζούσαν πολύ κοντά. Αν έβρισκαν κάποιον ο οποίος προσπαθούσε να ξεφύγει από το διάταγμα του Φαραώ, μπορεί αυτός να τιμωρούνταν με θάνατο—και θα πέθαινε και το μωρό επίσης. Τι μπορούσαν, λοιπόν, να κάνουν αυτοί οι αφοσιωμένοι γονείς για να μείνει στη ζωή τόσο ο γιος τους όσο και οι ίδιοι;

Η Ιωχαβέδ μάζεψε μερικούς βλαστούς από πάπυρο. Ο πάπυρος είναι ένα ισχυρό φυτό, όμοιο με μπαμπού, και το στέλεχός του είναι τριγωνικό, με πάχος περίπου όσο ένα δάχτυλο. Το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 6 μέτρα. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν αυτό το φυτό για να κάνουν χαρτί, ψάθες, πανιά, σανδάλια και ελαφρά πλοιάρια.

Η Ιωχαβέδ έφτιαξε με τα στελέχη ένα κιβώτιο στο οποίο μπορούσε να χωρέσει το μωρό της. Κατόπιν το άλειψε με άσφαλτο και πίσσα για να είναι συμπαγές και αδιάβροχο. Έπειτα, έβαλε μέσα το μωρό της και το άφησε ανάμεσα στα καλάμια, κοντά στην όχθη του ποταμού Νείλου.—Έξοδος 2:3, ΜΝΚ.

Βρίσκουν το Μωρό

Η κόρη της Ιωχαβέδ, η Μαριάμ, στάθηκε εκεί κοντά για να δει τι θα συνέβαινε στη συνέχεια. Κατόπιν, η κόρη του Φαραώ πήγε στο Νείλο να λουστεί.a Η Ιωχαβέδ ίσως να γνώριζε ότι η πριγκίπισσα πήγαινε συχνά σε εκείνο το τμήμα του Νείλου και να άφησε σκόπιμα το κιβώτιο σε μέρος όπου θα βρισκόταν εύκολα. Εν πάση περιπτώσει, η κόρη του Φαραώ σύντομα είδε το κιβώτιο που ήταν χωμένο ανάμεσα στα καλάμια, και παρήγγειλε σε μια από τις υπηρέτριές της να το φέρει. Όταν είδε το παιδί να κλαίει εκεί μέσα, ένιωσε συμπόνια. Κατάλαβε ότι αυτό το μωρό ανήκε σε Εβραίους. Εντούτοις, πώς θα μπορούσε να αφήσει να δολοφονηθεί ένα τόσο όμορφο παιδί; Εκτός από την ανθρώπινη καλοσύνη, η κόρη του Φαραώ ίσως να ήταν επηρεασμένη από τη δημοφιλή αιγυπτιακή πεποίθηση ότι, για να γίνει κάποιος δεκτός στον ουρανό, θα έπρεπε να έχει ένα υπόμνημα πράξεων καλοσύνης τις οποίες έκανε στη διάρκεια της ζωής του.b—Έξοδος 2:5, 6.

Η Μαριάμ, η οποία παρακολουθούσε από απόσταση, πλησίασε την κόρη του Φαραώ. ‘Να πάω και να καλέσω ειδικά για εσένα μια γυναίκα που θηλάζει, από τις Εβραίες, ώστε να σου θηλάζει το παιδί;’ ρώτησε. Η πριγκίπισσα απάντησε: ‘Πήγαινε!’ Η Μαριάμ έτρεξε στη μητέρα της. Προτού περάσει πολλή ώρα, η Ιωχαβέδ στεκόταν μπροστά στην κόρη του Φαραώ. ‘Πάρε αυτό το παιδί μαζί σου και θήλαζέ το για λογαριασμό μου’, της είπε η πριγκίπισσα, ‘και εγώ θα σου δώσω το μισθό σου’. Στο μεταξύ, είναι πολύ πιθανό ότι η κόρη του Φαραώ είχε καταλάβει πως η Ιωχαβέδ ήταν η μητέρα του μωρού.—Έξοδος 2:7-9, ΜΝΚ.

Η Ιωχαβέδ κράτησε το παιδί της ωσότου εκείνο απογαλακτίστηκε.c Αυτό της έδωσε πολλές πολύτιμες ευκαιρίες να το διδάξει σχετικά με τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Κατόπιν, η Ιωχαβέδ επέστρεψε το παιδί στην κόρη του Φαραώ, η οποία ονόμασε το αγόρι Μωυσή, που σημαίνει «σωσμένος από το νερό».—Έξοδος 2:10.

Το Μάθημα που Παίρνουμε Εμείς

Ο Αμράμ και η Ιωχαβέδ εκμεταλλεύτηκαν πλήρως τη σύντομη ευκαιρία που είχαν να διδάξουν στο γιο τους τις αρχές της αγνής λατρείας. Σήμερα, οι γονείς θα πρέπει να κάνουν το ίδιο. Στην πραγματικότητα, είναι επιβεβλημένο να το κάνουν αυτό. Ο Σατανάς ο Διάβολος «γυρίζει σαν λιοντάρι που βρυχιέται, ζητώντας να καταβροχθίσει κάποιον». (1 Πέτρου 5:8) Θα ήθελε πολύ να γίνουν θύματά του τα πολύτιμα νιάτα—αγόρια και κορίτσια—τα οποία έχουν την προοπτική να γίνουν θαυμάσιοι υπηρέτες του Ιεχωβά. Η τρυφερή τους ηλικία δεν ξυπνάει μέσα του αισθήματα συμπόνιας! Με αυτό υπόψη, οι σοφοί γονείς εκπαιδεύουν από βρεφική ηλικία τα παιδιά τους να φοβούνται τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά.—Παροιμίαι 22:6· 2 Τιμόθεο 3:14, 15.

Στο εδάφιο Εβραίους 11:23, η προσπάθεια που έκαναν ο Αμράμ και η Ιωχαβέδ να κρύψουν το βρέφος τους στη διάρκεια των πρώτων τριών μηνών της ζωής του καταγράφεται ως πράξη πίστης. Οι δύο αυτοί θεοφοβούμενοι γονείς έδειξαν εμπιστοσύνη στη σωτήρια δύναμη του Ιεχωβά με το να αρνηθούν να εγκαταλείψουν το παιδί τους, και γι’ αυτό ευλογήθηκαν. Και εμείς επίσης θα πρέπει να δείχνουμε αυστηρή προσκόλληση στους νόμους και στις αρχές του Ιεχωβά, πεπεισμένοι πως οτιδήποτε επιτρέπει ο Ιεχωβά να μας συμβεί θα είναι τελικά για την αιώνια ευημερία και ευτυχία μας.—Ρωμαίους 8:28.

[Υποσημειώσεις]