«Των Οποίων Δεν Ήτο Άξιος ο Κόσμος»
«Ελιθοβολήθησαν, . . . επειράσθησαν, . . . των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος [ο κόσμος δεν ήταν άξιος να ’χει τέτοιους ανθρώπους (Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση)]».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 11:37, 38.
1, 2. Κάτω από ποιες περιστάσεις διατήρησαν ακεραιότητα οι μάρτυρες του Ιεχωβά των αρχαίων χρόνων, και πώς επηρεάζουν οι πράξεις τους τούς δούλους του Θεού σήμερα;
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ στους αρχαίους καιρούς διατήρησαν την ακεραιότητά τους στον Θεό παρά τις πολλές δοκιμασίες που τους έφερε η άδικη ανθρώπινη κοινωνία. Για παράδειγμα, δούλοι του Θεού λιθοβολήθηκαν και σφάχτηκαν. Υπέφεραν κακομεταχείριση και θλίψη. Όμως δεν κλονίστηκε η πίστη τους. Σίγουρα λοιπόν, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Ο κόσμος δεν ήταν άξιος να ’χει τέτοιους ανθρώπους».—Εβραίους 11:37, 38, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.
2 Οι πράξεις των ευσεβών ανθρώπων πριν από τον κατακλυσμό, των πατριαρχών, και του Μωυσή που εμπνέουν πίστη, παρακινούν τους σύγχρονους μάρτυρες του Ιεχωβά να υπηρετούν τον Θεό με πίστη. Αλλά τι θα πούμε για τους άλλους που αναφέρονται στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαια 11 και 12; Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εξετάζοντας τις πλευρές της πίστης τους;
Η Πίστη των Κριτών, των Βασιλιάδων, και των Προφητών
3. Πώς δείχνουν τα γεγονότα που περιλαμβάνουν την Ιεριχώ και τη Ραάβ ότι η πίστη πρέπει να αποδεικνύεται με έργα;
3 Η πίστη δεν είναι απλή πεποίθηση· πρέπει να αποδεικνύεται με έργα ή πράξεις. (Διαβάστε Εβραίους 11:30, 31.) Μετά το θάνατο του Μωυσή, η πίστη έφερε στους Ισραηλίτες τη μια νίκη μετά την άλλη στη Χαναάν, αλλά αυτό απαιτούσε προσπάθεια από μέρους τους. Για παράδειγμα, μέσω της πίστης του Ιησού του Ναυή και άλλων «έπεσον τα τείχη της Ιεριχώ, αφού εκυκλώθησαν επί επτά ημέρας». Αλλά «δια πίστεως η πόρνη Ραάβ δεν συναπωλέσθη με τους απειθήσαντας [τους άπιστους κατοίκους της Ιεριχώ]». Γιατί; ‘Επειδή δέχτηκε τους [Ισραηλίτες] κατασκόπους ειρηνικά’, αποδεικνύοντας την πίστη της με το να τους κρύψει από τους Χαναναίους. Η πίστη της Ραάβ είχε μια στερεή βάση σε αυτά που άκουγε ότι «ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] εξήρανε τα ύδατα της Ερυθράς θαλάσσης» μπροστά από τους Ισραηλίτες και τους χάρισε τη νίκη όταν πολέμησαν εναντίον των Αμορραίων βασιλιάδων Σηών και Ωγ. Η Ραάβ έκανε τις κατάλληλες ηθικές αλλαγές και ευλογήθηκε για την ενεργή πίστη της με το να διαφυλαχτεί μαζί με την οικογένειά της όταν έπεσε η Ιεριχώ και με το να γίνει μια από τους πρόγονους του Ιησού Χριστού.—Ιησούς του Ναυή 2:1-11· 6:20-23· Ματθαίος 1:1, 5· Ιακώβου 2:24-26.
4. Τι τονίζουν οι εμπειρίες του Γεδεών και του Βαράκ σχετικά με το να δείχνουμε πίστη όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο;
4 Η πίστη φαίνεται από την πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο. (Διαβάστε Εβραίους 11:32.) Ο Παύλος αναγνώριζε ότι δεν θα τον έφτανε ο χρόνος αν θα μιλούσε για τους «Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε, Δαβίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών», τα κατορθώματα των οποίων έδωσαν άφθονη απόδειξη της πίστης και της εμπιστοσύνης στον Θεό σε επικίνδυνες καταστάσεις. Έτσι, με πίστη και με μια ομάδα 300 αντρών μόνο, ο Κριτής Γεδεών ενισχύθηκε από τον Θεό για να συντρίψει τη στρατιωτική δύναμη των καταπιεστικών Μαδιανιτών. (Κριταί 7:1-25) Αφού ενθαρρύνθηκε από την προφήτισσα Δεβόρρα, ο Κριτής Βαράκ με μια δύναμη πεζικού 10.000 ελαφρά εξοπλισμένων αντρών νίκησε τις πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις του Βασιλιά Ιαβείν που περιλάμβαναν 900 σιδερόφρακτες στρατιωτικές άμαξες που ήταν κάτω από τις διαταγές του Σισάρα.—Κριταί 4:1–5:31.
5. Με ποιους τρόπους εκδήλωσε πίστη ο Σαμψών και ο Ιεφθάε που ήταν απόδειξη πλήρους εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά;
5 Ένα άλλο παράδειγμα πίστης από την περίοδο των κριτών του Ισραήλ ήταν ο Σαμψών, ένας δυνατός εχθρός εναντίον των Φιλισταίων. Είναι αλήθεια ότι τελικά έγινε αιχμάλωτός τους αφού τον τύφλωσαν. Αλλά ο Σαμψών σκότωσε πολλούς από αυτούς όταν έριξε τις κολόνες του οίκου στον οποίο αυτοί προσέφεραν μια μεγάλη θυσία στον ψεύτικο θεό τους τον Δαγών. Ναι, ο Σαμψών πέθανε με εκείνους τους Φιλισταίους αλλά δεν αυτοκτόνησε από απόγνωση. Με πίστη εμπιστεύθηκε στον Ιεχωβά και προσευχήθηκε σε αυτόν για τη δύναμη που χρειαζόταν για να εκδικηθεί εκείνους τους εχθρούς του Θεού και του λαού Του. (Κριταί 16:18-30) Ο Ιεφθάε, στον οποίο ο Ιεχωβά χάρισε τη νίκη εναντίον των Αμμωνιτών, εκδήλωσε επίσης πίστη η οποία απέδειξε την πλήρη εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά. Μόνο με τέτοια πίστη μπορούσε να εκπληρώσει την ευχή του στον Θεό να αφιερώσει την κόρη του στην υπηρεσία του Ιεχωβά και να μείνει παρθένα για πάντα.—Κριταί 11:29-40.
6. Πώς έδειξε ο Δαβίδ την πίστη του;
6 Αξιοσημείωτος επίσης για την πίστη του ήταν ο Δαβίδ. Ήταν ακόμα νεαρός όταν αντιμετώπισε τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ. «Συ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαίαν και δόρυ και ασπίδα», είπε ο Δαβίδ, «εγώ δε έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] των δυνάμεων». Ναι, ο Δαβίδ εμπιστεύτηκε στον Θεό, σκότωσε τον πανύψηλο Φιλισταίο, και προχώρησε για να γίνει ένας γενναίος πολεμιστής-βασιλιάς που πολεμούσε για τα συμφέροντα του λαού του Θεού. Και εξαιτίας της πίστης του ο Δαβίδ ήταν ένας άντρας κατά την καρδιά του Ιεχωβά. (1 Σαμουήλ 17:4, 45-51· Πράξεις 13:22) Σε ολόκληρη τη ζωή τους, ο Σαμουήλ και οι άλλοι προφήτες εκδήλωσαν επίσης μεγάλη πίστη και πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό. (1 Σαμουήλ 1:19-28· 7:15-17) Τι θαυμάσια παραδείγματα είναι αυτά για τους σύγχρονους δούλους του Ιεχωβά, νέους και ηλικιωμένους!
7. (α) Ποιοι «δια της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας»; (β) Ποιοι «ειργάσθησαν δικαιοσύνην» μέσω πίστης;
7 Με πίστη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες της ακεραιότητας και να πετύχουμε οτιδήποτε είναι σε αρμονία με το θείο θέλημα. (Διαβάστε Εβραίους 11:33, 34.) Όταν ο Παύλος παρέθεσε περισσότερα έργα πίστης, είναι φανερό ότι είχε στο νου του τους Εβραίους κριτές, βασιλιάδες, και προφήτες, γιατί είχε μόλις αναφέρει τέτοιου είδους άντρες. «Δια πίστεως» αυτοί οι κριτές όπως ο Γεδεών και ο Ιεφθάε «κατεπολέμησαν βασιλείας». Το ίδιο έκανε και ο Βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος υπέταξε τους Φιλισταίους, τους Μωαβίτες, τους Σύριους, τους Εδωμίτες, και άλλους. (2 Σαμουήλ 8:1-14) Επίσης μέσω πίστης, δίκαιοι κριτές «ειργάσθησαν δικαιοσύνην», και η δίκαιη συμβουλή του Σαμουήλ και άλλων προφητών υποκίνησε τουλάχιστον μερικούς να αποφύγουν ή να εγκαταλείψουν την πορεία της αδικοπραγίας.—1 Σαμουήλ 12:20-25· Ησαΐας 1:10-20.
8. Ποια υπόσχεση δόθηκε στον Δαβίδ και σε τι οδήγησε αυτή;
8 Ο Δαβίδ ήταν ένας από αυτούς οι οποίοι μέσω πίστης «επέτυχον τας επαγγελίας». Ο Ιεχωβά του υποσχέθηκε: «Ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα». (2 Σαμουήλ 7:11-16) Και ο Θεός τήρησε εκείνη την υπόσχεση όταν ίδρυσε τη Μεσσιανική Βασιλεία το 1914.—Ησαΐας 9:6, 7· Δανιήλ 7:13, 14.
9. Κάτω από ποιες περιστάσεις «έφραξαν στόματα λεόντων» μέσω πίστης;
9 Ο προφήτης Δανιήλ με επιτυχία αντιμετώπισε μια δοκιμασία ακεραιότητας όταν συνέχισε να προσεύχεται στον Θεό σύμφωνα με την καθημερινή του συνήθεια παρά τον απαγορευτικό νόμο του βασιλιά. Με την πίστη ενός τηρητή ακεραιότητας, ο Δανιήλ έτσι ‘έφραξε στόματα λεόντων’ με την έννοια ότι ο Ιεχωβά τον διαφύλαξε ζωντανό στο λάκκο των λεόντων μέσα στον οποίο τον είχαν ρίξει.—Δανιήλ 6:4-23.
10. Ποιοι «έσβεσαν δύναμιν πυρός» μέσω πίστης, και ποια δυνατότητα μας δίνει μια ανάλογη πίστη;
10 Οι Εβραίοι φίλοι του Δανιήλ και τηρητές ακεραιότητας Σεδράχ, Μισάχ, και Αβδέ-νεγώ, στην πραγματικότητα «έσβεσαν δύναμιν πυρός». Όταν απειλήθηκαν με θάνατο σε ένα πολύ θερμασμένο καμίνι, είπαν στο Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ ότι, είτε τους έσωζε ο Θεός τους είτε όχι, αυτοί δεν θα υπηρετούσαν τους θεούς του Βαβυλώνιου αυτοκράτορα ούτε θα λάτρευαν την εικόνα που είχε στήσει. Ο Ιεχωβά δεν έσβησε τη φωτιά σε εκείνο το καμίνι, αλλά φρόντισε να μη βλάψει τους τρεις Εβραίους. (Δανιήλ 3:1-30) Μια ανάλογη πίστη μάς δίνει τη δυνατότητα να διατηρούμε την ακεραιότητα στον Θεό μέχρι το σημείο πιθανού θανάτου στα χέρια των εχθρών.—Αποκάλυψις 2:10.
11. (α) Μέσω πίστης, ποιοι «έφυγον στόματα μαχαίρας»; (β) Ποιοι «ενεδυναμώθησαν» μέσω πίστης; (γ) Ποιοι «έγιναν ισχυροί εν πολέμω» και «έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων»;
11 Ο Δαβίδ ‘έφυγε στόματα μαχαίρας’ των αντρών του Βασιλιά Σαούλ. (1 Σαμουήλ 19:9-17) Οι προφήτες Ηλίας και Ελισσαιέ ξέφυγαν επίσης το θάνατο από ‘μάχαιρα’. (1 Βασιλέων 19:1-3· 2 Βασιλέων 6:11-23) Αλλά ποιοι ‘ενεδυναμώθησαν από ασθενείας δια πίστεως’; Ναι, ο Γεδεών θεωρούσε τον εαυτό του και τους άντρες του πολύ αδύναμους για να σώσουν τον Ισραήλ από τους Μαδιανίτες. Αλλά όμως ‘ενεδυναμώθη’ από τον Θεό, ο οποίος του έδωσε τη νίκη, και μάλιστα μόνο με 300 άντρες! (Κριταί 6:14-16· 7:2-7, 22) «Από ασθενείας» όταν τα μαλλιά του ήταν κουρεμένα, ο Σαμψών ‘ενεδυναμώθη’ από τον Ιεχωβά και προκάλεσε το θάνατο πολλών Φιλισταίων. (Κριταί 16:19-21, 28-30· παράβαλε Κριταί 15:13-19.) Ο Παύλος ίσως σκέφτηκε επίσης το Βασιλιά Εζεκία ως κάποιον που ‘ενεδυναμώθη’ από μια αδύναμη στρατιωτική και ακόμη φυσική κατάσταση. (Ησαΐας 37:1–38:22) Ανάμεσα στους δούλους του Θεού οι οποίοι «έγειναν ισχυροί εν πολέμω» ήταν ο Κριτής Ιεφθάε και ο Βασιλιάς Δαβίδ. (Κριταί 11:32, 33· 2 Σαμουήλ 22:1, 2, 30-38) Και εκείνοι οι οποίοι «έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων» περιλαμβάνουν τον Κριτή Βαράκ. (Κριταί 4:14-16) Όλα αυτά τα κατορθώματα θα πρέπει να μας πείσουν ότι με πίστη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία οποιαδήποτε δοκιμασία της ακεραιότητάς μας και ότι μπορούμε να κατορθώσουμε καθετί που είναι σε συμφωνία με το θέλημα του Ιεχωβά.
Άλλοι με Παραδειγματική Πίστη
12. (α) Ποιες ‘γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας’; (β) Με ποιο τρόπο θα είναι ‘καλύτερη’ η ανάσταση ορισμένων αντρών πίστης;
12 Η πίστη περιλαμβάνει την πεποίθηση για την ανάσταση, μια ελπίδα η οποία μας βοηθά να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας στον Θεό. (Διαβάστε Εβραίους 11:35.) Εξαιτίας της πίστης, «έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας». Με πίστη και με δύναμη από τον Θεό, ο Ηλίας ανέστησε το γιο της χήρας στα Σαρεπτά και ο Ελισσαιέ έφερε στη ζωή το παιδί της Σουναμίτισσας. (1 Βασιλέων 17:17-24· 2 Βασιλέων 4:17-37) «Άλλοι δε εβασανίσθησαν [κατά γράμμα, ‘ξυλοκοπήθηκαν’], μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως». Είναι φανερό ότι αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρονται στις Γραφές ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, επειδή δεν ήθελαν να δεχτούν απελευθέρωση η οποία απαιτούσε να συμβιβάσουν την πίστη τους. Η ανάστασή τους θα είναι ‘καλύτερη’ γιατί δεν θα χρειαστεί να πεθάνουν και πάλι (όπως έγινε με αυτούς που αναστήθηκαν από τον Ηλία και τον Ελισσαιέ), και θα γίνει στη Βασιλική κυβέρνηση του Ιησού Χριστού, του ‘Αιώνιου Πατέρα’ του οποίου το αντίλυτρο προμήθευσε την ευκαιρία για ατέλειωτη ζωή πάνω στη γη.—Ησαΐας 9:6· Ιωάννης 5:28, 29.
13. (α) Ποιοι υπέφεραν από «εμπαιγμούς και μάστιγας»; (β) Ποιοι είχαν την εμπειρία με «δεσμά και φυλακήν»;
13 Αν έχουμε πίστη, θα μπορούμε να υπομένουμε διωγμό. (Διαβάστε Εβραίους 11:36-38.) Όταν διωκόμαστε, είναι βοηθητικό να θυμηθούμε την ελπίδα της ανάστασης και να αντιληφτούμε ότι ο Θεός μπορεί να μας στηρίξει όπως έκανε με άλλους οι οποίοι «εδοκίμασαν [ή, έλαβαν δοκιμασία της πίστης τους με] εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν». Οι Ισραηλίτες «έσκωπτον [χλεύαζαν (ΜΝΚ)] τους προφήτας αυτού, εωσού η οργή του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] ανέβη κατά του λαού αυτού». (2 Χρονικών 36:15, 16) Μέσω πίστης, ο Μιχαΐας, ο Ελισσαιέ, και άλλοι δούλοι του Θεού υπέμειναν «εμπαιγμούς». (1 Βασιλέων 22:24· 2 Βασιλέων 2:23, 24· Ψαλμός 42:3) Οι ‘μάστιγες’ ήταν γνωστές στην περίοδο των βασιλιάδων και των προφητών του Ισραήλ, και εχθροί «επάταξαν» τον Ιερεμία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον χαστούκισαν απλώς σαν προσβολή. «Δεσμά και φυλακήν» ίσως μας θυμίζουν τις εμπειρίες του καθώς επίσης και τις εμπειρίες των προφητών Μιχαΐα και Ανανί. (Ιερεμίας 20:1, 2· 37:15· 1 Βασιλέων 12:11· 22:26, 27· 2 Χρονικών 16:7-10) Επειδή οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν παρόμοια πίστη, μπορούν να υπομείνουν ανάλογα παθήματα «δια την δικαιοσύνην».—1 Πέτρου 3:14.
14. (α) Ποιος ήταν ανάμεσα σε εκείνους που «ελιθοβολήθησαν»; (β) Ποιος μπορεί να ‘πριονίστηκε’;
14 «Ελιθοβολήθησαν», είπε ο Παύλος. Ένας τέτοιος άντρας πίστης ήταν ο Ζαχαρίας, ο γιος του ιερέα Ιωδαέ. Γεμάτος από το πνεύμα του Θεού, μίλησε άφοβα εναντίον των αποστατών του Ιούδα. Το αποτέλεσμα; Με διαταγή του Βασιλιά Ιωάς, συνωμότες τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου στην αυλή του οίκου του Ιεχωβά. (2 Χρονικών 24:20-22· Ματθαίος 23:33-35) Ο Παύλος πρόσθεσε: «Επριονίσθησαν, επειράσθησαν». Ίσως σκέφτηκε τον προφήτη Μιχαΐα ως έναν από εκείνους οι οποίοι «επειράσθησαν», και σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες Ιουδαϊκές παραδόσεις ο Ησαΐας πριονίστηκε στα δυο, στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Μανασσή.—1 Βασιλέων 22:24-28.
15. Ποιοι υπέφεραν «κακουχούμενοι» και «πλανώμενοι εν ερημίαις»;
15 Άλλοι «με σφαγήν μαχαίρας απέθανον», όπως για παράδειγμα, οι προφήτες του Θεού στην εποχή του Ηλία τους οποίους «εθανάτωσαν εν ρομφαία» στις μέρες του ασεβή Βασιλιά Αχαάβ. (1 Βασιλέων 19:9, 10) Ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι με πίστη «περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι». (1 Βασιλέων 19:5-8, 19· 2 Βασιλέων 1:8· 2:13· παράβαλε Ιερεμίας 38:6.) Εκείνοι οι «πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης» ως αντικείμενα διωγμού πρέπει να περιλαμβάνουν όχι μόνο τον Ηλία και τον Ελισσαιέ αλλά επίσης τους 100 προφήτες τους οποίους ο Οβαδία έκρυψε ανά 50 σε μια σπηλιά, προμηθεύοντάς τους ψωμί και νερό όταν η ειδωλολάτρισσα Βασίλισσα Ιεζάβελ άρχισε να ‘εξολοθρεύει τους προφήτας του Κυρίου’. (1 Βασιλέων 18:4, 13· 2 Βασιλέων 2:13· 6:13, 30, 31) Τι τηρητές ακεραιότητας! Δεν είναι παράδοξο που ο Παύλος είπε: «Των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος [η ασεβής ανθρώπινη κοινωνία]»!
16. (α) Γιατί «δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν» οι μάρτυρες του Ιεχωβά πριν από τη Χριστιανική εποχή; (β) Σε τι πρέπει να αναφέρεται το να «λάβωσι την τελειότηταν» οι μάρτυρες του Ιεχωβά των προχριστιανικών χρόνων;
16 Η πίστη μάς δίνει την απόλυτη βεβαιότητα ότι όλοι όσοι αγαπούν τον Θεό θα ‘απολαύσουν την επαγγελίαν’ στον κατάλληλο καιρό του. (Διαβάστε Εβραίους 11:39, 40.) Οι τηρητές ακεραιότητας της προχριστιανικής εποχής «έλαβον καλήν μαρτυρίαν δια της πίστεως», που τώρα είναι ένα θέμα του Γραφικού υπομνήματος. Αλλά δεν έχουν ακόμα ‘απολαύσει την επαγγελίαν’ του Θεού διαμέσου μιας επίγειας ανάστασης με την προοπτική αιώνιας ζωής κάτω από την εξουσία της Βασιλείας. Γιατί; «Δια να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς» τους χρισμένους ακολούθους του Χριστού, για τους οποίους «ο Θεός προέβλεψε καλήτερόν τι»—αθάνατη ουράνια ζωή και το προνόμιο να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό Ιησού. Με την ανάστασή τους, που άρχισε μετά την ίδρυση της Βασιλείας στο 1914, οι χρισμένοι Χριστιανοί ‘έλαβαν την τελειότητα’ στους ουρανούς πριν αναστηθούν στη γη οι μάρτυρες του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής. (1 Κορινθίους 15:50-57· Αποκάλυψις 12:1-5) Γι’ αυτούς τους πρώτους μάρτυρες, το να ‘λάβουν την τελειότητα’ πρέπει να αναφέρεται στην επίγεια ανάστασή τους, στην τελική ‘ελευθερία τους από τη δουλεία της φθοράς’, και στην απόκτηση ανθρώπινης τελειότητας από μέρους τους μέσω των υπηρεσιών του Αρχιερέα Ιησού Χριστού και των 144.000 ουράνιων υφιερέων του στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του.—Ρωμαίους 8:20, 21· Εβραίους 7:26· Αποκάλυψις 14:1· 20:4-6.
Αποβλέπετε στον Τελειωτή της Πίστης Μας
17, 18. (α) Για να επιτύχουμε στον αγώνα μας για αιώνια ζωή, τι πρέπει να κάνουμε; (β) Πώς είναι ο Ιησούς Χριστός ο ‘Τελειωτής της πίστης μας’;
17 Αφού συζήτησε τις πράξεις των μαρτύρων του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής, ο Παύλος τόνισε το πρώτιστο παράδειγμα πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 12:1-3.) Τι πηγή ενθάρρυνσης είναι να είμαστε ‘περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο νέφος μαρτύρων’! Αυτό μας υποκινεί να απαλλαχτούμε από κάθε βάρος το οποίο θα μπορούσε να εμποδίσει την πνευματική μας πρόοδο. Μας βοηθά να αποφεύγουμε την αμαρτία της απώλειας ή έλλειψης της πίστης και να τρέχουμε με υπομονή τον Χριστιανικό αγώνα για την αιώνια ζωή. Εντούτοις για να πετύχουμε το στόχο μας, πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο. Αλλά τι είναι αυτό;
18 Για να πετύχουμε στον αγώνα μας για αιώνια ζωή στο νέο σύστημα του Θεού, πρέπει να ‘αποβλέπουμε στον Ιησού, τον Αρχηγό και Τελειωτή της πίστης μας’. Η πίστη του Αβραάμ και άλλων τηρητών ακεραιότητας οι οποίοι έζησαν πριν από την επίγεια διακονία του Ιησού Χριστού ήταν ατελής, ελλιπής, αφού τότε δεν κατανοούσαν τις προφητείες για τον Μεσσία που δεν είχαν εκπληρωθεί ακόμα. (Παράβαλε 1 Πέτρου 1:10-12.) Αλλά με τη γέννηση, τη διακονία, το θάνατο, και την ανάσταση του Ιησού, εκπληρώθηκαν πολλές Μεσσιανικές προφητείες. Έτσι η πίστη με μια τέλεια έννοια «ήλθεν» μέσω του Ιησού Χριστού. (Γαλάτας 3:24, 25) Εκτός από αυτό, από την ουράνια θέση του ο Ιησούς συνέχισε να είναι ο Τελειωτής της πίστης των ακολούθων του, όπως όταν εξέχυσε πάνω τους το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και με τις αποκαλύψεις οι οποίες προοδευτικά ανέπτυξαν την πίστη τους. (Πράξεις 2:32, 33· Ρωμαίους 10:17· Αποκάλυψις 1:1, 2· 22:16) Πόσο ευγνώμονες είμαστε γι’ αυτόν τον ‘Πιστό Μάρτυρα’, αυτόν τον «Αρχηγόν» των Μαρτύρων του Ιεχωβά!—Αποκάλυψις 1:5· Ματθαίος 23:10.
19. Γιατί θα πρέπει να ‘συλλογιστούμε’ τον Ιησού;
19 Αφού δεν είναι εύκολο να υπομένουμε τις κατηγορίες των άπιστων, ο Παύλος προέτρεψε: «Διότι συλλογίσθητε τον [Ιησού] υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας». Αληθινά, αν κρατούμε τα μάτια μας καρφωμένα στον ‘Πιστό Μάρτυρα’, τον Ιησού Χριστό, ποτέ δεν θα κουραστούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού.—Ιωάννης 4:34.
20. Ποια είναι μερικά πράγματα που μάθατε για την πίστη από την εξέταση των εδαφίων Εβραίους 11:1–12:3.
20 Από το ‘μεγάλο νέφος των μαρτύρων’ μαθαίνουμε πολλά για τις πλευρές της πίστης. Για παράδειγμα, πίστη όπως του Άβελ αυξάνει την εκτίμησή μας για τη θυσία του Ιησού. Η αληθινή πίστη μάς κάνει θαρραλέους μάρτυρες ακόμη και σαν τον Ενώχ ο οποίος μίλησε με θάρρος το άγγελμα του Ιεχωβά. Σχετικά με τον Νώε, η πίστη μας μάς υποκινεί να ακολουθούμε προσεκτικά τις εντολές του Θεού και να υπηρετούμε ως κήρυκες της δικαιοσύνης. Η πίστη του Αβραάμ μας εντυπώνει την ανάγκη να υπακούμε τον Θεό και να εμπιστευόμαστε στις υποσχέσεις Του, ακόμη και αν μερικές από αυτές δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί. Το παράδειγμα του Μωυσή δείχνει ότι η πίστη μάς δίνει τη δυνατότητα να παραμένουμε ακηλίδωτοι από αυτόν τον κόσμο και να είμαστε όσιοι με το λαό του Ιεχωβά. Τα κατορθώματα των κριτών, των βασιλιάδων, και των προφητών του Ισραήλ αποδεικνύουν ότι η πίστη στον Θεό μπορεί να μας στηρίξει σε καιρό διωγμού και δοκιμασιών. Και πόσο ευγνώμονες είμαστε που το μέγιστο παράδειγμα του Ιησού Χριστού κάνει την πίστη μας σταθερή και ακλόνητη! Γι’ αυτό, με τον Ιησού ως Αρχηγό μας και με τη δύναμη του Θεού μας, ας συνεχίσουμε να εκδηλώνουμε διαρκή πίστη ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Πώς Απαντάτε;
◻ Ποιες πράξεις των μαρτύρων του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής αποδεικνύουν ότι η πίστη φαίνεται από την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο;
◻ Γιατί μπορούμε να πούμε ότι μέσω πίστης μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία κάθε δοκιμασία της ακεραιότητάς μας;
◻ Ποια απόδειξη υπάρχει ότι μέσω πίστης μπορούμε να υπομένουμε διωγμό;
◻ Γιατί ο Ιησούς ονομάζεται ο ‘Τελειωτής της πίστης μας’;
◻ Ποιες είναι μερικές από τις πολλές πλευρές της πίστης;
[Εικόνα στις σελίδες 16, 17]
Ο Δαβίδ έδειξε πίστη με το να εμπιστευτεί απόλυτα στον Ιεχωβά. Ένα υπέροχο παράδειγμα για το λαό του Ιεχωβά σήμερα!
[Εικόνα στη σελίδα 18]
«Έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας». Η πίστη στην ανάσταση μας βοηθά να διατηρήσουμε ακεραιότητα στον Ιεχωβά