Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί, γιατί εκείνοι επαγρυπνούν για τις ψυχές σας ως άτομα που θα δώσουν λογαριασμό· ώστε να το κάνουν αυτό με χαρά και όχι στενάζοντας, γιατί αυτό θα ήταν επιζήμιο για εσάς».—Εβραίους 13:7, 17.

Επιπρόσθετα, μας συμβουλεύει να είμαστε υπάκουοι και να υποτασσόμαστε στην κατεύθυνση αυτών των διορισμένων αντρών. Ο λόγιος της Αγίας Γραφής Ρ. Τ. Φρανς εξηγεί ότι στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, η λέξη που αποδίδεται εδώ «να είστε υπάκουοι» δεν είναι «ο συνηθισμένος όρος που χρησιμοποιείται για την υπακοή αλλά ο ρηματικός τύπος πείθεσθε, που υποδηλώνει πρόθυμη αποδοχή της ηγεσίας τους». Υπακούμε στους πρεσβυτέρους όχι μόνο επειδή ο Λόγος του Θεού μάς κατευθύνει να το κάνουμε αυτό, αλλά και επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι εκείνοι επιδιώκουν τα συμφέροντα της Βασιλείας καθώς και το δικό μας μέγιστο όφελος. Ασφαλώς θα είμαστε ευτυχισμένοι αν δεχόμαστε πρόθυμα την ηγεσία τους.

 9. Γιατί είναι απαραίτητο να “είμαστε υποτακτικοί” εκτός από υπάκουοι;

⁹ Τι γίνεται, όμως, αν δεν είμαστε πεπεισμένοι ότι σε μια συγκεκριμένη περίπτωση η κατεύθυνση που μας δίνουν οι πρεσβύτεροι είναι ο καλύτερος τρόπος ενέργειας; Τότε είναι απαραίτητη η υποταγή. Είναι εύκολο να υπακούμε όταν όλα είναι ξεκάθαρα και συμφωνούμε, αλλά θα δείχνουμε ότι είμαστε αληθινά υποτακτικοί αν υποχωρούμε ακόμα και όταν εμείς προσωπικά δεν κατανοούμε την κατεύθυνση που δίνεται. Ο Πέτρος, ο οποίος αργότερα έγινε απόστολος, έδειχνε τέτοιου είδους υποταγή.—Λουκάς 5:4, 5.

12. Πώς «επαγρυπνούν για τις ψυχές» μας οι επίσκοποι;

¹² Ένας δεύτερος λόγος για να συνεργαζόμαστε με τους Χριστιανούς επισκόπους είναι ότι «εκείνοι επαγρυπνούν για τις ψυχές» μας. Αν εντοπίσουν οτιδήποτε στη στάση μας ή στη συμπεριφορά μας το οποίο θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την πνευματικότητά μας, σπεύδουν να μας δώσουν την αναγκαία συμβουλή ώστε να διορθωθούμε. (Γαλάτες 6:1) Το ρήμα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου ἀγρυπνέω κυριολεκτικά σημαίνει «απέχω από ύπνο». Σύμφωνα με έναν λόγιο της Αγίας Γραφής, «υποδηλώνει την άοκνη επαγρύπνηση του ποιμένα». Εκτός από την πνευματική τους επαγρύπνηση, οι πρεσβύτεροι μπορεί να χάσουν και κυριολεκτικά τον ύπνο τους από ανησυχία για την πνευματική μας ευημερία. Δεν πρέπει άραγε να συνεργαζόμαστε πρόθυμα με τέτοιους στοργικούς υποποιμένες, οι οποίοι κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να μιμούνται την τρυφερή φροντίδα του Ιησού Χριστού, “του μεγάλου ποιμένα των προβάτων”;—Εβραίους 13:20.

13. Σε ποιον και με ποιους τρόπους είναι υπόλογοι οι επίσκοποι καθώς και όλοι οι Χριστιανοί;

¹³ Ένας τρίτος λόγος για να συνεργαζόμαστε πρόθυμα με τους επισκόπους είναι ότι εκείνοι επαγρυπνούν για εμάς «ως άτομα που θα δώσουν λογαριασμό». Οι επίσκοποι θυμούνται ότι είναι υποποιμένες και υπηρετούν υπό τους ουράνιους Ποιμένες, τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό. (Ιεζεκιήλ 34:22-24) Ο Ιεχωβά είναι ο Ιδιοκτήτης των προβάτων, τα οποία «αγόρασε με το αίμα του ίδιου του Γιου του», και θεωρεί τους διορισμένους επισκόπους υπόλογους για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται το ποίμνιό Του, τρόπο που πρέπει να χαρακτηρίζεται από «τρυφερότητα». (Πράξεις 20:28, 29) Επομένως, όλοι είμαστε υπόλογοι στον Ιεχωβά για τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στην κατεύθυνσή του. (Ρωμαίους 14:10-12) Η υπακοή μας στους διορισμένους πρεσβυτέρους φανερώνει επίσης την υποταγή μας στον Χριστό, την Κεφαλή της εκκλησίας.—Κολοσσαείς 2:19.

14. Τι θα μπορούσε να κάνει τους Χριστιανούς επισκόπους να υπηρετούν «στενάζοντας», και με ποια αποτελέσματα;

¹⁴ Ο Παύλος ανέφερε έναν τέταρτο λόγο για τον οποίο πρέπει να υποτασσόμαστε ταπεινά στους Χριστιανούς επισκόπους όταν έγραψε: «Ώστε να το κάνουν αυτό με χαρά και όχι στενάζοντας, γιατί αυτό θα ήταν επιζήμιο για εσάς». (Εβραίους 13:17) Με τις βαρυσήμαντες ευθύνες της διδασκαλίας, της ποίμανσης, της ανάληψης της ηγεσίας στο έργο κηρύγματος, της φροντίδας των οικογενειών τους και του χειρισμού προβλημάτων στην εκκλησία, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι σηκώνουν βαρύ φορτίο. (2 Κορινθίους 11:28, 29) Αν δεν συνεργαζόμαστε μαζί τους, απλώς προσθέτουμε στο φορτίο τους. Αυτό θα μπορούσε να τους κάνει να “στενάζουν”. Το μη συνεργατικό πνεύμα δυσαρεστεί τον Ιεχωβά και θα μπορούσε να αποδειχτεί επιζήμιο για εμάς. Αντίθετα, όταν δείχνουμε τον κατάλληλο σεβασμό και συνεργαζόμαστε μαζί τους, οι πρεσβύτεροι μπορούν να επιτελούν τα καθήκοντά τους με χαρά, και αυτό συμβάλλει στην ενότητα και σε χαρούμενη συμμετοχή στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας.—Ρωμαίους 15:5, 6.