Νίκη Κατά του Θανάτου—Είναι Αυτό Δυνατό για Εσάς;
1. Πώς ανταποκρινόμαστε στην ιδέα της νίκης κατά του θανάτου;
ΝΙΚΗ κατά του θανάτου! Πόση χαρά θα έφερνε αυτό! Η ιδέα και μόνο θερμαίνει την καρδιά των ανθρώπων. Από τα πολύ παλιά χρόνια, όμως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο θάνατος έχει επικρατήσει νικηφόρα στο ανθρώπινο γένος. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε ποτέ να επιτευχθεί μια τέτοια αντιστροφή; Ποιος θα μπορούσε να το κάνει αυτό; Είναι δυνατή για εσάς η νίκη κατά του θανάτου;
Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
2, 3. Σύμφωνα με τη Ριγκ-Βέδα, πώς ήρθε ο θάνατος στο ανθρώπινο γένος;
2 Ο θάνατος αποτελεί μια πραγματικότητα. Δεν είναι μύθος, όπως γνωρίζει καλά η ανθρώπινη οικογένειά μας από τα αλλεπάλληλα πλήγματα θλίψης που έχει υποστεί. Όσο για την προέλευση του θανάτου, η Ινδουιστική Ριγκ-Βέδα περιγράφει τον Γιάμα ως τον πρώτο άνθρωπο που πέθανε. Η Ριγκ-Βέδα υποδηλώνει ότι το όνομα του πρώτου άντρα ήταν Γιάμα και ότι αυτός είχε μια δίδυμη αδελφή, τη Γιάμι, που ήταν η πρώτη γυναίκα. Διαβάζουμε: «Καθώς συλλογίζεσαι τη γη και τις επερχόμενες ημέρες, απόκτησε ένα γιο, απόγονο του πατέρα του. Ναι, αυτό επιζητούν οι Αθάνατοι από εσένα, απογόνους του μοναδικού θνητού που υπάρχει». (ΡΒ. 10. 1. 3)1 Η Ριγκ-Βέδα με αυτόν τον τρόπο περιγράφει τον Γιάμα ως ‘το μοναδικό θνητό που υπάρχει’, συνεπώς ως τον πρώτο άνθρωπο, και ότι ήταν θέλημα του Ουρανού για εκείνον να αποκτήσει απογόνους για χάρη της ‘γης και των επερχόμενων ημερών’.
3 Σχετικά με την εμφάνιση του θανάτου στην ανθρωπότητα, η Ριγκ-Βέδα γράφει: «Αυτός [ο Γιάμα], για χάρη του Θεού, διάλεξε για μερίδα του το θάνατο. Δεν διάλεξε για το καλό των ανθρώπων αιώνια ζωή». (ΡΒ. 10. 13. 4) Είναι ενδιαφέρον ότι το όνομα Γιάμα σημαίνει «διακοπή».2 Μια έννοια που ταιριάζει σε αυτόν ο οποίος θεωρείται ότι επέφερε διακοπή στην αιώνια ζωή πάνω στη γη.
4. (α) Γιατί φαίνεται ότι η Ριγκ-Βέδα αποτελεί ανάμνηση του Βιβλικού υπομνήματος σχετικά με την προέλευση του θανάτου; (β) Πώς εξήγησε ο Θεός στον Αδάμ το λόγο για τον οποίο θα πέθαινε;
4 Αυτές οι παραθέσεις από τη Ριγκ-Βέδα φαίνεται ότι αποτελούν αναμνήσεις του παλαιότερου Βιβλικού υπομνήματος σχετικά με τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα, και το πώς αυτοί έφεραν το θάνατο στην ανθρώπινη οικογένεια. Για παράδειγμα, η αφήγηση της Αγίας Γραφής αποκαλύπτει ότι ο πρώτος άντρας και η πρώτη γυναίκα είχαν μεταξύ τους πολύ στενή συγγένεια. Όπως είπε ο Αδάμ: «Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου». (Γένεσις 2:23) Επίσης, ήταν θέλημα Θεού για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι να ‘αυξηθούν και να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη’. (Γένεσις 1:28) Επιπλέον, ο Αδάμ, ο πρώτος άντρας, μέσω της εσκεμμένης πράξης ανυπακοής που έκανε, απέρριψε τη ζωή και διάλεξε το θάνατο. Αυτό δεν ήταν για το καλό των ανθρώπων, επειδή κατέληξε σε απώλεια της αιώνιας ζωής για όλους τους απογόνους του σύμφωνα με την κρίση του Θεού, η οποία εκτελέστηκε μέσω του φυσικού νόμου της κληρονομικότητας. Γι’ αυτό, η Αγία Γραφή δηλώνει: «Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει».—Γένεσις 3:17, 19.
5. Πώς επηρέασε αυτό τους απογόνους του Αδάμ, και γιατί;
5 Εξηγώντας πώς οι πράξεις του πρώτου ανθρώπου επηρέασαν τους απογόνους του, η Αγία Γραφή λέει: «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι ο θάνατος ήλθε ως τιμωρία για την ανυπακοή προς τον Θεό και Δημιουργό. Η ανυπακοή προς τον Θεό είναι αμαρτία. Και, «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος».—Ρωμαίους 5:12· 6:23.
6. (α) Συμφωνεί η Ριγκ-Βέδα ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος; (β) Ποια υποχρέωση ένιωθαν οι συγγραφείς της Ριγκ-Βέδα προς τον Ουρανό;
6 Η Ριγκ-Βέδα δείχνει ότι η αμαρτία είναι παραβίαση του θεϊκού νόμου με ποινή το θάνατο. Διαβάζουμε: «Όποιο νόμο σου, ω Θεέ, ω Βαρούνα, Κι αν παραβιάζουμε καθημερινά, επειδή είμαστε άνθρωποι, Μη μας δώσεις ως λεία στο θάνατο, ώστε να καταστραφούμε από εσένα στο θυμό σου». (ΡΒ. 1. 25. 1, 2) Οι Βεδικοί συγγραφείς προφανώς είχαν την αίσθηση της αμαρτίας και έβλεπαν το θάνατο ως τιμωρία για την αμαρτία, και προσπαθούσαν να εξευμενίσουν τους θεούς τους με προσευχές και θυσίες. Πολλοί από τους ύμνους που είναι καταγραμμένοι στη Ριγκ-Βέδα σχετίζονται με προσευχές για την άφεση της αμαρτίας και με θυσίες για τον κατευνασμό των θεών τους. Έκαναν επίσης τον θεό τους Βαρούνα υπερασπιστή του ηθικού νόμου, προφανώς επειδή αντιλαμβάνονταν ότι είχαν κάποια νομική υποχρέωση προς τον Ουρανό.3
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
7. Τι επίδραση έχει πάνω στην ανθρώπινη φυλή η σκέψη του θανάτου;
7 Ο θάνατος είναι αναμφισβήτητα πηγή θλίψης και η ανθρώπινη οικογένειά μας το έχει διαπιστώσει αυτό. Συνδέεται με μια τραγική απώλεια και με ένα αίσθημα απόλυτης αδυναμίας για τους ζωντανούς που πενθούν. Το ανθρώπινο γένος στο σύνολό του δεν τρέφει φιλικά αισθήματα προς το θάνατο. Η σανσκριτική λέξη που αποδίδεται θάνατος είναι μρτίγιου. Η Ριγκ-Βέδα παρουσιάζει τον Μρτίγιου ως τον προσωποποιημένο Θάνατο και ως γιο του Μπχάγια (Φόβος). Αυτό υποδηλώνει τη στενή σχέση μεταξύ του φόβου και του θανάτου. Πράγματι, οι αναφορές που γίνονται στα αρχαιότερα Βεδικά συγγράμματα στο θάνατο κάνουν φανερό ότι έβλεπαν το θάνατο με τρόμο.4
8. Ποια παραδοχή γίνεται σχετικά με το φόβο του θανάτου;
8 Ο Ινδουιστής συγγραφέας Ρόχιτ Μέτα παραδέχεται ότι ο θάνατος προκαλεί το φόβο μέσα σε πολλούς ανθρώπους.5 Συζητώντας μια αλληγορία στην Ινδουιστική Κάθα-Ουπανισάδα, ο κ. Μέτα έγραψε: «Γιατί ήταν απρόθυμος ο Θάνατος να αποκαλύψει το μυστικό του στο νεαρό και άφοβο ερευνητή; Ίσως ο Γιάμα σκέφτηκε ότι αν το μυστικό του Θανάτου ήταν γνωστό στο θνητό, τότε σίγουρα αυτός δεν θα είχε το φόβο του Θανάτου».
9. (α) Πώς έχει υποδουλώσει ο φόβος του θανάτου την ανθρώπινη φυλή; (β) Τι θα βοηθήσει στην απομάκρυνση αυτού του φόβου;
9 Αυτός ο φόβος του θανάτου είναι που έχει κρατήσει την ανθρώπινη φυλή διανοητικά υπόδουλη σε κάθε είδους προκαταλήψεις και οιωνούς. Η Αγία Γραφή μιλάει για όσους «δια τον φόβον του θανάτου ήσαν δια παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν». (Εβραίους 2:15) Πώς έχει κρατήσει τους ανθρώπους υπόδουλους ο φόβος του θανάτου; Αυτό το έχει κάνει μέσα από έναν τεράστιο αριθμό περιοριστικών οιωνών, εθίμων και προκαταλήψεων που εμποδίζουν τις κινήσεις της ζωής. Για παράδειγμα, το Ινδουιστικό εγχειρίδιο «Γνώση των Οιωνών» συνδέεται ιδιαίτερα με την αστρολογία.6 Υπήρχε ένας κώδικας οιωνών με το όνομα «Νόμος της Σαύρας».7 Ο χειρότερος οιωνός ήταν το να περάσει μια γάτα μπροστά από κάποιον. Αυτό προμήνυε θάνατο. Όλος αυτός ο τρόμος για τους οιωνούς πηγάζει από το φόβο του θανάτου, ο οποίος έχει βαθιά επίδραση στον τρόπο ζωής ενός ατόμου. Αναμφίβολα, η κατανόηση του τι πραγματικά είναι ο θάνατος θα συντελέσει οπωσδήποτε στην απομάκρυνση αυτού του φόβου.
ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ—ΤΙ ΕΙΝΑΙ;
10. (α) Ποιες ερωτήσεις εγείρονται σχετικά με το θάνατο; (β) Πώς μπορούμε να βρούμε τις αληθινές απαντήσεις;
10 Πού βρίσκονται οι νεκροί; Ποια είναι η κατάσταση εκείνων που πεθαίνουν; Πραγματικά, τι συμβαίνει όταν πεθαίνει κάποιος; Μεγάλο μέρος της αβεβαιότητας σχετικά με την κατάσταση των νεκρών επικεντρώνεται στην κατανόηση των λέξεων «ψυχή» και «πνεύμα». Για να βρει κανείς την αλήθεια σχετικά με τα παραπάνω ερωτήματα, είναι ανάγκη να κάνει κάποιο διαχωρισμό ανάμεσα στην αρχική έννοια αυτών των δυο λέξεων και στη μετέπειτα ερμηνεία που τους έδωσαν θρησκευτικοί σχολιαστές. Για να μάθει κανείς την αλήθεια σχετικά με αυτά τα ζητήματα πρέπει να φυλάγεται από τις προκατειλημμένες αντιλήψεις που βασίζονται σε εικασίες απλών ανθρώπινων ερμηνευτών. Συνήθως, οι ανθρώπινοι θρησκευτικοί δάσκαλοι εκφράζουν ερμηνείες που διαφέρουν από αυτές άλλων δασκάλων. Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι μερικές ερμηνείες θα διαφέρουν από την πρωταρχική έννοια των λέξεων «ψυχή» και «πνεύμα».
11, 12. (α) Ποια είναι η σανσκριτική λέξη που αποδίδει την έννοια «πνεύμα», και τι σημαίνει αυτή; (β) Γιατί αναφέρεται ότι ο Θεός είναι Πνεύμα;
11 Για παράδειγμα, η λέξη «ψυχή» πολύ συχνά χρησιμοποιείται για να μεταφράσει τη σανσκριτική λέξη άτμα. Είναι σωστό αυτό; Μερικοί λένε ότι αυτή η σανσκριτική λέξη προέρχεται από το αν, που σημαίνει «αναπνέω»· άλλοι από το ατ, που σημαίνει «κινούμαι»· και άλλοι από το βα, που σημαίνει «φυσώ». Η παλαιότερη προέλευση αυτής της λέξης πιστεύεται ότι είναι μια ρίζα που σημαίνει «αναπνέω».8 Αυτό είναι ενδιαφέρον αν το συγκρίνουμε με τις λέξεις που αποδίδουν την έννοια «πνεύμα» στις γλώσσες στις οποίες αρχικά γράφτηκε το μεγαλύτερο μέρος της Αγίας Γραφής, στην εβραϊκή και στην ελληνική. Τόσο η εβραϊκή λέξη (ρούαχ) όσο και η ελληνική λέξη του κειμένου (πνεύμα) σημαίνουν κυρίως «πνοή» ή «άνεμος». Και η αντίστοιχη αγγλική λέξη σπίριτ προέρχεται από τη λατινική σπιρίτους, που σημαίνει «πνοή».
12 Η εβραϊκή, η ελληνική και η αγγλική λέξη που αποδίδουν την έννοια «πνεύμα» χρησιμοποιούνται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Σε όλες τις χρήσεις τους, όμως, έχουν9 κάτι κοινό: Όλες αναφέρονται σε κάτι που είναι αόρατο στους ανθρώπους και το οποίο μαρτυρεί δύναμη σε κίνηση—όπως ακριβώς η πνοή ή ο άνεμος. Προφανώς, λοιπόν, η σανσκριτική λέξη άτμα μεταφράζεται πιο κατάλληλα «πνεύμα» παρά «ψυχή». Έτσι, όταν η πρόταση «ο Θεός είναι Πνεύμα» μεταφράστηκε στη σανσκριτική γλώσσα, αποδόθηκε ως εξής: «Ισβάρ άτμα». (Ιωάννης 4:24) Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός είναι ταυτόχρονα αόρατος και ισχυρός, όπως υποδηλώνουν οι λέξεις «πνεύμα» και άτμα. Αλλά ο Θεός δεν είναι, βέβαια, και ούτε ήταν ποτέ, ένα πνεύμα αποχωρισμένο από κάποιο σώμα. Ο Θεός πάντοτε ήταν και θα εξακολουθήσει να είναι απόλυτο Πνεύμα!
13, 14. Ποια είναι η σανσκριτική λέξη που χρησιμοποιείται για να μεταφράσει τη λέξη «ψυχή»; Τι σημαίνει αυτή;
13 Στο εδάφιο Γένεσις 2:7, στην Αγία Γραφή, διαβάζουμε τη δήλωση: «Έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». Εδώ εμφανίζεται η λέξη «ψυχή», η οποία είναι μετάφραση της εβραϊκής λέξης νέφες. Αυτή η εβραϊκή λέξη προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «αναπνέω». Ωστόσο, σημαίνει «ζωντανό ον, οντότητα, άτομο». Όταν μεταφράστηκε αυτό το εδάφιο στη σανσκριτική, η φράση «ψυχήν ζώσαν» μεταφράστηκε «σα σατμαπράνι μπαμπχούβα». Η λέξη σατμαπράνι αποτελείται από τρεις λέξεις: σα-άτμα-πράνι.10 Η λέξη σα σημαίνει «με»· άτμα11 είναι το «πνεύμα» και πράνα σημαίνει «ζωτικότητα, ζωή, ζωτική πνοή».12 Η σανσκριτική λέξη πράνιν13 σημαίνει «ον που ζει ή αισθάνεται, οντότητα, άτομο», παρόμοια με την εβραϊκή λέξη νέφες.
14 Στη σανσκριτική γλώσσα, η λέξη πράνι σημαίνει κατά γράμμα κάποιον ή κάτι που αναπνέει.14 Η εβραϊκή λέξη νέφες έχει την ίδια σημασία. Και τα ζώα αναπνέουν. Γι’ αυτό, στο εδάφιο Γένεσις 2:19, όπου η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «ψυχή» αναφέρεται σε ζώα και όχι σε ανθρώπους, οι μεταφραστές της Αγίας Γραφής στη σανσκριτική γλώσσα απέδωσαν τη λέξη νέφες με τη λέξη πράνε (πληθυντικός της λέξης πράνι). Έτσι, η λέξη πραν χρησιμοποιείται συχνά στην Αγία Γραφή στη σανσκριτική γλώσσα για να αποδώσει την εβραϊκή λέξη νέφες και την ελληνική λέξη ψυχή.
15. Πώς χρησιμοποιείται η λέξη της σανσκριτικής γλώσσας που αποδίδει τη λέξη «ψυχή» στη μετάφραση των εδαφίων της Αγίας Γραφής Γένεσις 2:7 και 1 Κορινθίους 15:45;
15 Έτσι, η μετάφραση της φράσης «έγεινεν [ο άνθρωπος] εις ψυχήν ζώσαν» στη σανσκριτική γλώσσα (σα σατμαπράνι μπαμπχούβα) μπορεί να αποδοθεί κατά λέξη στην ελληνική ως «ο άνθρωπος με το πνεύμα ψυχή έγινε». (Γένεσις 2:7) Αυτό θα μπορούσε κατάλληλα να διαβαστεί: «ο άνθρωπος έγινε μια ψυχή ‘με πνεύμα’» ή «μια ζωντανή ψυχή». Αυτή η δήλωση που βρίσκεται στο βιβλίο της Γένεσης αναφέρεται παρακάτω στην Αγία Γραφή στο εδάφιο 1 Κορινθίους 15:45. Εδώ, ο συγγραφέας παραθέτει από τη Γένεση και λέει: «Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν». Στη μετάφραση στη σανσκριτική γλώσσα διαβάζουμε: «Πουρούσα Αντάμ τζιβαπράνι μπαμπχούβα». Η φράση «ψυχήν ζώσαν» εμφανίζεται ως τζιβαπράνι. Η λέξη τζίβα15 σημαίνει «ζωντανός», ενώ η λέξη πράνι χρησιμοποιείται για να αποδώσει τη λέξη «ψυχή».
16. Γιατί υπάρχει σύγχυση ως προς τη σημασία των λέξεων «ψυχή» και «πνεύμα»; Θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό;
16 Προκύπτει σύγχυση επειδή σε μερικές ινδικές γλώσσες οι λέξεις «ψυχή» και «πνεύμα» χρησιμοποιούνται εναλλακτικά.16 Καθώς οι λόγιοι μετέφραζαν την Αγία Γραφή σε άλλες γλώσσες, επέτρεψαν στις ήδη διαμορφωμένες πεποιθήσεις τους να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσαν αυτές τις λέξεις.16 Ωστόσο, στις γλώσσες στις οποίες γράφτηκε η Αγία Γραφή και στη σανσκριτική γλώσσα, οι λέξεις «ψυχή» (νέφες, πραν) και «πνεύμα» (ρούαχ, άτμα) δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται εναλλακτικά.a
17. Ποιος είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια σχετικά με τις λέξεις «ψυχή» και «πνεύμα»;
17 Για να μάθουμε την αλήθεια σχετικά με τις λέξεις «ψυχή» και «πνεύμα» πρέπει να ξεχωρίσουμε τις δυο διαφορετικές έννοιες και τις ξεχωριστές εφαρμογές τους. Το γεγονός ότι υπάρχει διαφορά γίνεται ολοφάνερο στην Αγία Γραφή στο εδάφιο Εβραίους 4:12, όπου αναφέρεται: «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής [σανσκριτική: πραν] τε και πνεύματος [σανσκριτική: άτμα]». Ο διαχωρισμός γίνεται επίσης φανερός στο εδάφιο 1 Θεσσαλονικείς 5:23.
18. (α) Ποιο ερώτημα βασανίζει το ανθρώπινο γένος αιώνες τώρα; (β) Ποιες διχασμένες γνώμες υπήρχαν στους Βεδικούς χρόνους;
18 Τι είναι, λοιπόν, αυτό που ονομάζεται πραν ή αλλιώς ψυχή; Μήπως ζει μετά το θάνατο; Αυτό το ερώτημα βασανίζει τον άνθρωπο πολλούς αιώνες τώρα. Η Κάθα-Ουπανισάδα17 αναφέρει μια παράξενη συνομιλία μεταξύ του Ινδουιστικού θεού του θανάτου και ενός νεαρού με το όνομα Νατσικέτα. Ο Νατσικέτα είπε: «Μερικοί λένε πως η ψυχή υπάρχει μετά το θάνατο, άλλοι λένε πως δεν υπάρχει. Σου ζητώ, ως τρίτη επιθυμία μου, να μου φανερώσεις την αληθινή απάντηση σε αυτό το ερώτημα». Αυτή η Ουπανισάδα αποκαλύπτει, λοιπόν, ότι υπάρχει κάποια αμφιβολία σε σχέση με το θέμα της επιβίωσης μετά το θάνατο. Διχασμένες γνώμες ως προς την κατάσταση των νεκρών υπήρχαν ακόμη και μετά τη συγγραφή των Βεδών. Πώς, λοιπόν, απαντά η Ουπανισάδα σε αυτό το συνηθισμένο ερώτημα; Γράφει: «Σε αυτό το σημείο ακόμη και οι θεοί είχαν προηγουμένως τις αμφιβολίες τους. Δεν είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς. Αυτό το ζήτημα είναι δυσνόητο. Ζήτησε κάτι άλλο, Νατσικέτα, μη με πιέζεις, και αποδέσμευσέ με από αυτή την επιθυμία».18 Επομένως, σε μερικές θρησκευτικές κοινότητες υπάρχει αβεβαιότητα ως προς αυτό το ερώτημα.
19. Με ποιους διαφορετικούς τρόπους αντιμετωπίζουν μερικοί θρησκευόμενοι άνθρωποι τη ζωή μετά το θάνατο;
19 Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δεδομένη την επιβίωση ενός ατόμου μετά το θάνατο.19 Όμως, τα λογικά σκεπτόμενα άτομα δεν ενδιαφέρονται για απλές εικασίες. Απαιτούν πειστικές αποδείξεις. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που επαναστατούν όταν σκέφτονται πόσο μικρή διάρκεια έχει η ζωή. Μερικοί πιστεύουν, μάλιστα, ότι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι απλώς επινόησαν τη ζωή μετά το θάνατο σαν έναν τρόπο για να ξεπεράσουν το αίσθημα ανασφάλειας που είχαν. Η καρδιά μερικών ανθρώπων αγανακτεί με την ιδέα του θανάτου,20 επειδή ο θάνατος συντομεύει τη ζωή, η διάνοιά τους,21 όμως, δεν ικανοποιείται με τις εξηγήσεις που δίνονται. Τι ακριβώς συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ;
20. (α) Πώς περιγράφει η Αγία Γραφή τη δημιουργία της πρώτης ανθρώπινης ψυχής; (β) Από τι αποτελείται μια ζωντανή ανθρώπινη ψυχή, και πώς φαίνεται αυτό με κάποιο παράδειγμα;
20 Η Αγία Γραφή είναι πολύ διαφωτιστική όσον αφορά το πραν, δηλαδή την ψυχή. Περιέχει επίσης παρηγορητικές και χαρμόσυνες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση των νεκρών και δίνει ελπίδα για τα προσφιλή μας άτομα που έχουν πεθάνει. Στο εδάφιο Γένεσις 2:7 βρίσκεται η περιγραφή της Αγίας Γραφής για την ανθρώπινη ψυχή: ‘Και έπλασε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν [σανσκριτική: σατμαπράνι]’. Προσέξτε, παρακαλούμε, ότι ο άνθρωπος δεν έλαβε ψυχή, αλλά έγινε ζωντανή ψυχή. Άρα, ο άνθρωπος είναι ψυχή. Κι εσείς, κατά συνέπεια, δεν έχετε ψυχή, αλλά είστε ο ίδιος ψυχή. Μια ζωντανή ανθρώπινη ψυχή αποτελείται από δυο ζωτικά συστατικά: το σάρκινο σώμα και τη δύναμη της ζωής (άτμα). Αν χωρίσουμε τη δύναμη της ζωής από το σώμα, δεν υπάρχει ζωντανή ψυχή. Η ψυχή παύει να υπάρχει. Ο άνθρωπος δεν είναι πια «ένας που αναπνέει» και, συνεπώς, δεν είναι πια ψυχή. Αυτό μπορούμε να το παρομοιάσουμε με το νερό που αποτελείται από δυο αέρια, το υδρογόνο και το οξυγόνο. Αν αυτά τα δυο αέρια συνδυαστούν στις κατάλληλες αναλογίες σχηματίζεται νερό. Αν αφαιρέσουμε το ένα αέριο από τη χημική ένωση, το νερό παύει να υπάρχει.
21. (α) Γιατί ο θάνατος δεν κάνει κάποιον μια ψυχή αποχωρισμένη από το σώμα; (β) Γιατί όταν πεθαίνει ο άνθρωπος δεν γίνεται ένα πνεύμα αποχωρισμένο από το σώμα; Δείξτε το με παράδειγμα.
21 Συνεπώς, όταν πεθαίνετε δεν γίνεστε μια ψυχή αποχωρισμένη από το σώμα. Όχι, για τον απλό λόγο ότι το σάρκινο σώμα σας είναι μέρος της ψυχής σας. Όταν το σώμα πεθαίνει, η ψυχή είναι νεκρή, παύει να υπάρχει. Ούτε γίνεστε ένα πνεύμα, ή αλλιώς άτμα, αποχωρισμένο από το σώμα. Γιατί όχι; Επειδή το άτμα είναι η απρόσωπη δύναμη της ζωής, δηλαδή το πνεύμα, που δραστηριοποιεί τη ζωντανή ψυχή, και δίνει στην ψυχή τη δύναμη να σκέφτεται, να κινείται και να ζει. Όταν η δύναμη της ζωής, ή αλλιώς άτμα, χάνεται από τη ζωντανή ψυχή, το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει όταν διακόπτεται η παροχή ηλεκτρισμού σε μια λάμπα. Το φως χάνεται. Πού πηγαίνει το φως; Απλώς παύει να υπάρχει. Γι’ αυτόν το λόγο ο θάνατος είναι ακριβώς το αντίθετο της ζωής. Επίσης, γι’ αυτό ο θάνατος επήλθε στο ανθρώπινο γένος ως τιμωρία για την ανυπακοή προς τον Δημιουργό της ζωής.
22. (α) Τι αναφέρει η Αγία Γραφή που δείχνει ότι η ψυχή πεθαίνει; (β) Πώς εξηγεί η Αγία Γραφή την κατάσταση των νεκρών;
22 Επομένως, η ανθρώπινη ψυχή δεν είναι αθάνατη, αλλά θνητή—υπόκειται στο θάνατο και στην εξαφάνιση. Επιβεβαιώνοντάς το αυτό η Αγία Γραφή δηλώνει: «Ιδού, πάσαι αι ψυχαί είναι εμού· ως η ψυχή του πατρός, ούτω και η ψυχή του υιού εμού είναι· η ψυχή [σανσκριτική: πράνι] η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει». (Ιεζεκιήλ 18:4) Κατά συνέπεια, η κατάσταση των νεκρών διαφέρει κατά πολύ από αυτή που οι ανθρώπινοι ρισί ή οι θρησκευτικοί σοφοί και οι γκουρού υποθέτουν ότι είναι. Η Αγία Γραφή, ως ο Λόγος του Θεού και ως αυθεντία, δηλώνει: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται». «Οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη. Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη όπου υπάγεις».—Ψαλμός 146:3, 4· Εκκλησιαστής 9:5, 10.
23. (α) Τι ανακαλύψαμε, λοιπόν, σχετικά με το θάνατο; (β) Είναι δυνατόν να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας περί θανάτου; Δείξτε το με παράδειγμα.
23 Η Αγία Γραφή, λοιπόν, διδάσκει ότι ο θάνατος φέρνει απόλυτη διακοπή στη σκέψη και στη συνειδητότητα κάποιου. Ο θάνατος τερματίζει κάθε δραστηριότητα, εργασία, επινόηση, γνώση και σοφία. Ο θάνατος είναι η ανυπαρξία. Είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο! Αυτή η εξήγηση σχετικά με την ανθρώπινη ψυχή και την κατάσταση των νεκρών μπορεί να συγκλονίσει πολλά άτομα. Αλλά το ίδιο συγκλονιστική ήταν και η ανακάλυψη ότι το σχήμα της γης είναι σφαιρικό. Η ανθρώπινη φυλή έπρεπε να συμφιλιωθεί με την αλήθεια. Παρόμοια, όταν ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας παραδέχτηκε ότι ήταν άνθρωπος και αποκήρυξε τη θειότητά του, οι ιδέες εκατομμυρίων ανθρώπων έπρεπε να αναπροσαρμοστούν με βάση τα γεγονότα. Και όταν οι επιστήμονες έστειλαν ανθρώπους στη σελήνη, εκατομμύρια άνθρωποι έπρεπε να αναθεωρήσουν τις θρησκευτικές τους ιδέες σχετικά με το σύμπαν. Επίσης, εκατομμύρια άνθρωποι παγκόσμια σε αυτόν τον 20ό αιώνα έχουν ήδη συμφιλιώσει τις πεποιθήσεις τους με τις Γραφικές διδασκαλίες που ανακάλυψαν σχετικά με το ότι η ψυχή είναι φθαρτή και σχετικά με το ότι οι νεκροί δεν έχουν συνειδητότητα.
24. Γιατί είναι παρηγορητικές αυτές οι ανακαλύψεις σχετικά με την κατάσταση των νεκρών;
24 Πώς, όμως, είναι παρηγορητική και χαρμόσυνη αυτή η γνώση σχετικά με τους νεκρούς; Φυσικά, είναι παρηγορητικό να γνωρίζουμε ότι τα προσφιλή μας άτομα που έχουν πεθάνει δεν βρίσκονται κάπου όπου να υποφέρουν πόνο. Δεν υπάρχουν κάπου σε μια κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, σε μια κατάσταση αδράνειας, στη Νιρβάνα.22 Ούτε βασανίζονται σε μια αδυσώπητη και ανελέητη σειρά αναγεννήσεων ή αλλιώς σαμσάρα.23 Και η ύπαρξή τους δεν χάνεται αιώνια, ούτε ενσωματώνεται (μόκσα)24 στη μάζα ενός απρόσωπου Πνεύματος του Κόσμου (παραμάτμαν).25 Τουναντίον, οι νεκροί είναι νεκροί. Βρίσκονται σε μια κατάσταση ανυπαρξίας. Επιπλέον, υπάρχει λαμπρή ελπίδα για τα προσφιλή μας άτομα που έχουν πεθάνει. Γι’ αυτό οι παραπάνω πληροφορίες σχετικά με τους νεκρούς είναι παρηγορητικές και χαρμόσυνες. Όμως, τώρα τίθεται το ερώτημα: Τι ελπίδα θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει για να επανέλθουν στη ζωή οι νεκροί και, μάλιστα, τι ελπίδα υπάρχει για τους ζωντανούς;
ΕΝΑ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
25. Γιατί βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νομικό πρόβλημα, και ποιο είναι αυτό;
25 Θα θυμάστε ότι η ανθρώπινη φυλή, στην οποία ανήκουμε, υποτάχθηκε στην αμαρτία και στο θάνατο εξαιτίας του δίκαιου διατάγματος του Θεού, το οποίο εκτελέστηκε μέσω της λειτουργίας της κληρονομικότητας. Έτσι εγείρεται το εξής πρόβλημα: Πώς θα μπορούσε ο Θεός ως Κριτής να τιμήσει το διάταγμα ή την απόφασή του και ταυτόχρονα να απολυτρώσει το γένος μας από την αμαρτία και το θάνατο, χωρίς να παραβιάσει την αληθινή δικαιοσύνη; Εφόσον ο νόμος και η δικαιοσύνη του Θεού απαιτούν να τιμωρείται με θάνατο ο παραβάτης του νόμου, πώς θα μπορούσαν να αθωωθούν οι αμαρτωλοί και να εξαλειφθεί ο θάνατος, χωρίς παραβίαση της δικαιοσύνης; Ο Θεός είναι τέλειος ως προς την αγάπη και το έλεος, αλλά είναι επίσης τέλειος ως προς τη δικαιοσύνη. Ο Θεός δεν ενεργεί αυθαίρετα. Για να μείνει πιστός στο λόγο του και για να διατηρήσει την ιδιότητά του ως Θεός και Κυρίαρχος, ο Θεός δεν μπορεί να αγνοήσει το δικό του απαραβίαστο νόμο.
26. Τι χρειάζεται για να λυθεί το πρόβλημα, και γιατί;
26 Ο Θεός ως Εκείνος που εξέδωσε την απόφαση και ως Εκτελεστής της πρέπει να συμμορφωθεί με την απόφασή του για να διατηρήσει τη θέση του ως Παγκόσμιος Κριτής. Αν χωρίς νομική βάση έδειχνε έλεος σε έναν παραβάτη του νόμου, θα διέστρεφε τη δικαιοσύνη. Για να είναι αληθινή η δικαιοσύνη, το θεϊκό έλεος προς τους αμαρτωλούς πρέπει να είναι νόμιμο. Συνεπώς, πριν μπορέσουν οι αμαρτωλοί να αθωωθούν και να αποκατασταθούν στην πραγματική ζωή, πρέπει να έχει παρασχεθεί στον Θεό κάποιο ικανοποιητικό ισοδύναμο, δηλαδή αντίλυτρο. (1 Τιμόθεον 2:5, 6) Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός θα συνέχιζε να εμπνέει σεβασμό σε ολόκληρο το σύμπαν και να απαιτεί υπακοή.
27, 28. (α) Τι χάσαμε εξαιτίας του πρώτου μας πατέρα; (β) Δείξτε με παράδειγμα πώς αυτό μπορεί να αποκατασταθεί. (γ) Τι έκαναν οι αρχαίοι Ινδουιστές για να έχουν καλές σχέσεις με τους θεούς τους, και ποιος ήταν πιθανώς ο λόγος;
27 Ο πρώτος κοινός μας πρόγονος, ο Αδάμ, έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του και το δικαίωμα για αιώνια ζωή επειδή ήθελε να χρησιμοποιήσει ιδιοτελώς την ελεύθερη βούλησή του. Κάνοντάς το αυτό, πούλησε όλους τους μελλοντικούς απογόνους του—στους οποίους συμπεριλαμβανόμαστε κι εμείς—στην αμαρτία και στο θάνατο. Η ευκαιρία που είχαμε να αποκτήσουμε αιώνια ζωή χάθηκε—την έχασε ο πρώτος μας προπάτορας. Για παράδειγμα, κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν μια οικογένεια πλήττεται από δυσάρεστες καταστάσεις και ο πατέρας δίνει το χρυσάφι της οικογένειας σε κάποιον ενεχυροδανειστή ή σε κάποια τράπεζα. Τώρα η οικογένεια συνεχίζει να ζει χωρίς το χρυσάφι της, και ακόμη και οι απόγονοι δεν μπορούν να το κληρονομήσουν. Όμως, αργότερα οι απόγονοι είναι σε θέση να εξαγοράσουν το χρυσάφι της οικογένειας από τον ενεχυροδανειστή πληρώνοντας το τίμημα εξαγοράς που ο ενεχυροδανειστής θεωρεί επαρκές για τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης.
28 Με παρόμοιο τρόπο, για να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη, η ανθρώπινη φυλή, στην οποία ανήκουμε, χρειαζόταν μια εξαγορά, ή ένα τίμημα, για να τη λυτρώσει από την αμαρτία και το θάνατο και να αποκαταστήσει τα δικαιώματα που είχε εκ γενετής. Η έμφαση που δίνει η Ριγκ-Βέδα στις θυσίες ίσως έχει τις ρίζες της σε μνήμες σχετικά με προπατορικές συνήθειες θυσιών. (Παράβαλε Γένεσις 4:4· 8:20). Το βιβλίο Ινδική Σοφία (Indian Wisdom) δείχνει ότι τα άλογα, τα βόδια, τα πρόβατα και οι κατσίκες χρησιμοποιούνταν για θυσίες στους Βεδικούς χρόνους. Και αναφέρει: «Τέτοιες θυσίες θεωρούνταν εξιλεωτικές».26 Είναι αξιοσημείωτο ότι οι αρχαίοι Ινδουιστές αισθάνονταν, κατά κάποιον τρόπο, ότι έπρεπε να θυσιαστεί το αίμα κάποιας ζωής για να έχουν καλές σχέσεις με τους θεούς τους.
29. (α) Γιατί δεν μπορούν οι θυσίες ζώων να ανταποκριθούν στο απαιτούμενο τίμημα; (β) Μπορεί η ανθρώπινη φυλή να καταβάλει το απαιτούμενο τίμημα;
29 Ωστόσο, όπως δήλωσε μια αρχαία αυθεντία: «Αδύνατον είναι αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρή αμαρτίας». (Εβραίους 10:4) Το τίμημα που χρειάζεται είναι μια τέλεια ανθρώπινη ζωή, η οποία είναι ακριβώς ίση με αυτό που έχασε ο πρώτος μας προπάτορας, ο Αδάμ, σε αντάλλαγμα για μια ζωή ανυπακοής. Αυτό είναι το μόνο λυτρωτικό τίμημα που θα ικανοποιήσει την τέλεια δικαιοσύνη του Θεού. Όμως, είμαστε εμείς οι άνθρωποι σε θέση να καταβάλουμε ένα τόσο υψηλό τίμημα; Η ειλικρίνεια μας υποχρεώνει να παραδεχτούμε ότι είμαστε ανίκανοι να παράσχουμε ένα τέτοιο απολυτρωτικό τίμημα για να εξαγοράσουμε την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία και το θάνατο. Όπως ομολόγησε ένας ειλικρινής Βιβλικός συγγραφέας: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν».—Ψαλμός 49:7.
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΠΕΥΔΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ
30. (α) Πώς έσωσε ο Θεός το αβοήθητο ανθρώπινο γένος από την αβοήθητη θέση όπου βρισκόταν; (β) Πώς ένας πνευματικός Γιος του Θεού έγινε κατάλληλος για να προσφέρει το σωστό τίμημα;
30 Αναγνωρίζοντας ότι η ανθρωπότητα ήταν αβοήθητη, ο Θεός, με τη θαυμαστή του αγάπη, έσπευσε να μας βοηθήσει. Ο Θεός προετοίμασε το απαιτούμενο τίμημα το οποίο θα προερχόταν από τους τέλειους πνευματικούς γιους του στον ουρανό. Η Αγία Γραφή λέει: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16) Για να γίνει αντίστοιχο τίμημα του πρώτου τέλειου ανθρώπινου προπάτορά μας, αυτός ο πνευματικός Γιος έπρεπε να γίνει άνθρωπος. Ένα ενσαρκωμένο πνεύμα, ή αβατάρα, δεν θα μπορούσε να είναι το ακριβές αντίστοιχο του πρώτου ανθρώπινου προγόνου μας. Έτσι, ο μονογενής πνευματικός Γιος του Θεού έπρεπε να στερηθεί την πνευματική μορφή του και να γεννηθεί θαυματουργικά μέσα στην ανθρώπινη φυλή, στην οποία ανήκουμε, ώστε να γίνει τέλεια σάρκα και αίμα—μέλος της ίδιας ανθρώπινης φυλής—τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η Αγία Γραφή το θέτει έτσι: «Ότε . . . ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, δια να εξαγοράση τους υπό νόμον, δια να λάβωμεν την υιοθεσίαν».—Γαλάτας 4:4, 5.
31. (α) Γιατί στη διάρκεια της ιστορίας οι θρησκευτικοί ηγέτες αγνόησαν το ζήτημα της αληθινής νίκης κατά του θανάτου; (β) Μήπως εμείς οι άνθρωποι έχουμε αφεθεί χωρίς απολύτως κανένα Λυτρωτή, και γιατί απαντάτε έτσι;
31 Ποιος ήταν αυτός ο πνευματικός Γιος του Θεού που γεννήθηκε από μια γυναίκα ως τέλειος άντρας ώστε να μπορέσει να πληρώσει το λυτρωτικό τίμημα, ή αλλιώς να κάνει την εξαγορά για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την αμαρτία και το θάνατο; Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν αναρίθμητοι άνθρωποι που ισχυρίστηκαν ότι ήταν άγιοι, ρισί, σουάμι, γκουρού του κόσμου, άγιοι άνθρωποι, θεάνθρωποι και μεταρρυθμιστές. Όμως, ούτε ένας από αυτούς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν εξαγοραστής ή λυτρωτής! Φαίνεται ότι κανένας τους δεν αναγνώρισε ή δεν κατανόησε το θρησκευτικό δόγμα της εξαγοράς. Σε όλη την ιστορία της θρησκείας μόνο ένας πνευματικός ηγέτης ισχυρίστηκε ότι ήταν ο Εξαγοραστής του ανθρωπίνου γένους από την αμαρτία και το θάνατο. Ήταν εκείνος που είπε: «Καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών».—Ματθαίος 20:28.
32, 33. (α) Γιατί ο θάνατος του Χριστού δεν ήταν ένας συνηθισμένος θάνατος; (β) Δείξτε με παράδειγμα το δόγμα του λύτρου, και εξηγήστε πώς μπορεί η πράξη ενός ανθρώπου να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από την αμαρτία και το θάνατο.
32 Καθώς προσδιορίζει την ταυτότητά του, ο Λόγος του Θεού δηλώνει: «Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν δια το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού». (Εβραίους 2:9) Συνεπώς, ο θάνατος του Ιησού Χριστού δεν ήταν ένας συνηθισμένος θάνατος—ήταν μια θυσία. Ο Χριστός έδωσε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του και τις επίγειες προοπτικές του για να εξαγοράσει τα δικαιώματα ζωής της ανθρώπινης φυλής, στην οποία ανήκουμε. Με αυτόν τον τρόπο, μέσω της επίγειας διακονίας του και του θυσιαστικού θανάτου του, ο Χριστός Ιησούς έγινε ο Λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους. Έτσι λοιπόν, είναι γραμμένο: «Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και το χάρισμα· διότι αν δια το αμάρτημα του ενός [του Αδάμ] απέθανον οι πολλοί, πολύ περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά δια της χάριτος του ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς. Καθώς λοιπόν δι’ ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και δια μιας δικαιοσύνης [πράξης δικαίωσης, ΜΝΚ] [της θυσίας του Χριστού] ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν».—Ρωμαίους 5:15, 18.
33 Όπως ακριβώς μια επιδημία χολέρας μπορεί να απλωθεί ταχύτατα σε ένα ολόκληρο χωριό από έναν και μόνο ασθενή, και όπως το φάρμακο από έναν και μόνο γιατρό μπορεί να φέρει θεραπεία σε πολλούς στο ίδιο χωριό, έτσι και σύμφωνα με την τέλεια δικαιοσύνη του Θεού ένα μόνο αντίστοιχο λυτρωτικό τίμημα μπορεί να επιτύχει την εξαγορά εκατομμυρίων αμαρτωλών που προήλθαν από τον έναν πρώτο άνθρωπο.—Παράβαλε 1 Τιμόθεον 2:5, 6, ΜΝΚ.
34. (α) Με ποιον τρόπο παρουσιάστηκαν τα δικαιώματα ζωής των ανθρώπων στον Θεό, και για ποιο σκοπό; (β) Τι επιτελεί η διευθέτηση του λύτρου για τον Θεό;
34 Ως ανταμοιβή, ο Θεός αποκατέστησε τον Γιο του σε πνευματική ζωή, δίνοντάς του τη δυνατότητα να παρουσιάσει στον Θεό στον ουρανό την αξία της ανθρώπινης ζωής του, η οποία προσφέρθηκε ως θυσία και ήταν το τίμημα εξαγοράς για τα δικαιώματα ζωής του γένους μας. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός είχε τη νομική βάση να επιστρέψει στους απογόνους του Αδάμ το δικαίωμα στη ζωή. Η Αγία Γραφή λέει: «Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε δια τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, δια να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε δια του πνεύματος». (1 Πέτρου 3:18) Το σπουδαιότερο από όλα είναι ότι αυτό το μεγαλειώδες επίτευγμα αγιάζει το αρχικό δημιουργικό έργο του Θεού, το λόγο του και τη δικαιοσύνη του.
ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
35. Τι πρέπει να κάνουμε για να επωφεληθούμε από αυτά τα δικαιώματα ζωής που εξαγόρασε ο Χριστός;
35 Επιθυμούμε να επωφεληθούμε από αυτά τα δικαιώματα ζωής; Τι πρέπει να κάνουμε για να το επιτύχουμε αυτό; Είναι ανάγκη να εκφράσουμε με ευγνωμοσύνη ευχαριστίες στον Θεό και στον μονογενή Γιο του για την αυτοθυσιαστική τους αγάπη και την παρ’ αξία καλοσύνη τους, όπως κάνει ένας διεθνής ‘πολύς όχλος’ τώρα, στον 20ό μας αιώνα. Η Αγία Γραφή περιγράφει αυτό το πλήθος ως εξής: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον· Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου [του Ιησού Χριστού]». (Αποκάλυψις 7:9, 10) Τα ιστορικά γεγονότα του 20ού μας αιώνα, ιδιαίτερα από το έτος 1935, αποδεικνύουν ότι αυτός ο ευγνώμων διεθνής όχλος υπάρχει τώρα σε όλες τις ηπείρους της γης. Όμως, πώς δείχνουμε αυτή μας την ευγνωμοσύνη;
36. (α) Πώς δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό; (β) Τι είδους Θεός είναι ο Ιεχωβά;
36 Χρειάζεται να προσδιορίσουμε την ταυτότητα του Θεού του ουρανού και να μάθουμε πώς να τον λατρεύουμε. Περίπου 1.500 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, ο αρχαίος προφήτης Μωυσής άσοφα ζήτησε να δει τον Θεό. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Διαβάζουμε: ‘Δείξον μοι, δέομαι, την δόξαν σου. Ο δε είπεν, Εγώ θέλω κάμει να περάση έμπροσθέν σου όλη η αγαθότης μου και θέλω κηρύξει το όνομα του Ιεχωβά έμπροσθέν σου . . . Και είπε, Δεν δύνασαι να ίδης το πρόσωπόν μου· διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει’. ‘Και κατέβη ο Ιεχωβά εν νεφέλη και εστάθη μετ’ αυτού εκεί και εκήρυξε το όνομα του Ιεχωβά. Και παρήλθε Ιεχωβά έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Ιεχωβά, Ιεχωβά ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν και ουδόλως αθωόνων τον ένοχον’.—Έξοδος 33:18-20· 34:5-7.
37. (α) Πώς λατρεύει κάποιος τον Θεό ‘με πνεύμα’; (β) Πώς λατρεύει κάποιος τον Πατέρα ‘με αλήθεια’;
37 Δεν αποτελεί αυτή η θαυμάσια περιγραφή αυτό ακριβώς που θα περιμέναμε να είναι ο αόρατος Θεός; Αυτός είναι ο Θεός που μπορούμε να θαυμάζουμε και να λατρεύουμε. Όμως, πώς πρέπει να λατρεύουμε τον Ιεχωβά; Ο Θεός θέλει να τον λατρεύουμε με πνεύμα και αλήθεια. Η Αγία Γραφή λέει: ‘Όμως, έρχεται η ώρα, και ήδη είναι, όταν οι αληθινοί λάτρεις θα λατρεύουν τον Πατέρα με πνεύμα και αλήθεια, επειδή, πραγματικά, ο Πατέρας ζητάει να τον λατρεύουν τέτοιοι άνθρωποι. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και εκείνοι που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν με πνεύμα και αλήθεια’. (Ιωάννης 4:23, 24, ΜΝΚ) Το να λατρεύουμε τον Πατέρα με πνεύμα σημαίνει ότι απαγορεύεται η απόδοση λατρευτικού σεβασμού σε φυσικούς τόπους, σε αντικείμενα, σε κτίρια και σε υλικές αναπαραστάσεις του Θεού. Η αλήθεια είναι αυτή που έχει πραγματική αξία. Το να λατρεύουμε τον Πατέρα, τον Ιεχωβά, με αλήθεια σημαίνει ότι οι θρησκευτικές μας συνήθειες, πεποιθήσεις και διδασκαλίες πρέπει να είναι σε αρμονία με την αντικειμενική κατάσταση των πραγμάτων, με την αληθινή πραγματικότητα, όπως αποκαλύπτεται στο γραπτό Λόγο του Θεού. Ο πρώτιστος Εκπρόσωπος του Θεού είπε προσευχόμενος στον Πατέρα: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια».—Ιωάννης 17:17· παράβαλε Πράξεις 17:24, 25.
38. Πώς και γιατί παρεξήγησαν τον Χριστό Ιησού;
38 Αν λοιπόν ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός, ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; Για τους Ιουδαίους, ο Χριστός ήταν αιτία προσκόμματος. Για τους μη Ιουδαίους, ο Χριστός ήταν ανοησία. Η Αγία Γραφή δηλώνει: ‘Εμείς όμως κηρύττουμε τον Χριστό κρεμασμένο σε πάσσαλο, για τους Ιουδαίους αιτία προσκόμματος, ενώ για τα έθνη ανοησία’. (1 Κορινθίους 1:23, ΜΝΚ) Οι Ιουδαίοι απέρριψαν τον Χριστό ως Σωτήρα τους επειδή με τον τρόπο που έζησε και πέθανε δεν εκπλήρωσε τις εθνικιστικές τους φιλοδοξίες. Για τα μη Ιουδαϊκά έθνη που επιζητούσαν να βρουν τον Θεό μέσω ανθρώπινων εικασιών, ο τρόπος που έζησε και πέθανε ο Χριστός ήταν εντελώς ακατανόητος. Ο θάνατός του φαινόταν ότι ήταν εντελώς άσκοπος—περιττός. Το θέλημα και ο σκοπός του Ιεχωβά Θεού, όπως αποκαλύφτηκαν και εκπληρώθηκαν από τον Χριστό, ήταν ανοησία λόγω του ότι οι ανθρώπινες ιδέες και αξίες έχουν αντιστραφεί σε εκπληκτικό βαθμό.
39. (α) Ως προς τι έχουν πειστεί εκατομμύρια άνθρωποι σχετικά με τον Χριστό Ιησού; (β) Τι αναγνωρίζουν σχετικά με αυτόν;
39 Ακόμη και σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι προσκόπτουν στον Χριστό Ιησού. Κατά τη γνώμη τους, ο Χριστός είναι ανοησία. Μήπως αισθάνεστε έτσι για τον Χριστό; Από την άλλη μεριά, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα που έχουν πειστεί ως προς την πραγματική αξία του Χριστού Ιησού. Αναγνωρίζουν ότι ο Χριστός δεν είναι ο Παντοδύναμος Θεός, αλλά είναι ένας Γιος του Ιεχωβά. Ο Χριστός ήταν ο πρωτότοκος από όλα τα δημιουργήματα του Ιεχωβά, και ο Θεός τον κατέστησε Λόγο, ή αλλιώς Εκπρόσωπο, για την υπόλοιπη δημιουργία. Έτσι διαβάζουμε: «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος [ο Λόγος ήταν ένας θεός, ΜΝΚ]. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι’ αυτού έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ έν, το οποίον έγεινεν». (Ιωάννης 1:1-3) Έτσι ο Ιησούς Χριστός στην προανθρώπινη ύπαρξή του εκπλήρωσε το διπλό ρόλο τού να είναι ‘αρχιεργάτης’ του Θεού και η φωνή, ή αλλιώς ο εκπρόσωπος, του Θεού.—Παράβαλε Παροιμίαι 8:22, 30, ΜΝΚ· Κολοσσαείς 1:15, 16.
40. (α) Πώς έχει τα προσόντα ο Χριστός για να είναι ο Αρχιερέας της ανθρωπότητας ενώπιον του Θεού; (β) Ποιο ρόλο εκπληρώνει ο Χριστός σε σχέση με τους λάτρεις του Ιεχωβά;
40 Ο Χριστός, επειδή φροντίζει να γίνει διαθέσιμη η δική του ανθρώπινη θυσία και τα οφέλη που απορρέουν από αυτή και τα οποία οδηγούν σε αποκατάσταση σε ζωή, γίνεται ο Αρχιερέας της ανθρωπότητας ενώπιον του Θεού του ουρανού, του Ιεχωβά. Διαβάζουμε: «Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών δια της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής, ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν [για εμάς, ΜΝΚ]». Επίσης, αυτός γίνεται ο Πρώτιστος Παράγοντας ζωής στη διευθέτηση του Θεού. Στο ρόλο του ως δάσκαλος, ο Ιησούς είναι ο Γκουρού όλων των λάτρεων του Ιεχωβά Θεού: «Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι είς είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε».—Εβραίους 9:11, 12· Ματθαίος 23:8· παράβαλε Πράξεις 3:15, ΜΝΚ.
41. (α) Γιατί ο Χριστός δεν κήρυξε μια παγκόσμια μεταρρύθμιση; (β) Θα υπάρξουν επιζώντες από τη ‘μεγάλη θλίψη’; (γ) Τι είδους πρόσωπο είναι ο Ιησούς Χριστός;
41 Επομένως, ο Χριστός Ιησούς είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλός θρησκευτικός μεταρρυθμιστής. Ήξερε ότι, ως επί το πλείστον, αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων είναι αδιόρθωτο. Γι’ αυτόν το λόγο ο Ιησούς δεν κήρυξε για μια παγκόσμια μεταστροφή, αλλά για μια ‘μεγάλη θλίψη’. Αυτός είπε: «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι». (Ματθαίος 24:21, 22) Αυτή η ‘μεγάλη θλίψη’ θα καταστρέψει τους πονηρούς και θα αποδείξει την ορθότητα της δικαιοσύνης του Ιεχωβά ενώπιον όλης της δημιουργίας. Ωστόσο, τα λόγια του Ιησού υποδηλώνουν ότι κάποια ‘σάρκα θα σωζόταν’. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Χριστός αγαπάει τους ανθρώπους που έχουν δίκαιη καρδιά. Γι’ αυτόν το λόγο πέθανε για εκείνους. Μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια εικόνα της προσωπικότητας του Ιησού από αυτά τα λόγια: «Και περιήρχετο ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν εν τω λαώ. Ιδών δε τους όχλους, εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα».—Ματθαίος 9:35, 36.
42. Πώς μπορούν οι άνθρωποι που σήμερα υποφέρουν να ανακουφιστούν σύντομα;
42 Στον 20ό μας αιώνα, επίσης, πολλοί άνθρωποι είναι «εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα». Και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς σπλαχνίζεται κι αυτούς το ίδιο. Γι’ αυτόν το λόγο, η Βασιλεία του Θεού μέσω του αυτοθυσιαστικού Γιου του σύντομα θα επεκτείνει τη στοργική της διακυβέρνηση πάνω στους πιστούς επιζώντες της ‘μεγάλης θλίψης’. Ο Λόγος του Θεού προείπε: «Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη».—Ησαΐας 32:1.
43. (α) Τι είναι η Βασιλεία του Θεού; (β) Πώς έχουν προσπαθήσει οι ανθρώπινες κυβερνήσεις να ωφελήσουν τους υπηκόους τους, και με πόση επιτυχία;
43 Η Βασιλεία του Θεού αποτελείται από ένα σώμα δοκιμασμένων, πιστών τηρητών ακεραιότητας οι οποίοι σχηματίζουν μια κυβέρνηση στον ουρανό, με επικεφαλής τον Χριστό Ιησού. Αυτή είναι η ουράνια ράιγ του Θεού που θα ασκήσει την κυριαρχία της πάνω σε ολόκληρη τη γη. (Αποκάλυψις 5:10) Σήμερα, οι άνθρωποι αποβλέπουν στις ανθρώπινες κυβερνήσεις τους για οφέλη στον εργασιακό τομέα, για την παροχή στέγασης και για υγειονομικές υπηρεσίες. Και αρκετές κυβερνήσεις ετοιμάζουν σειρές πενταετών προγραμμάτων με σκοπό την επίτευξη τέτοιων παροχών για τους υπηκόους τους. Αλλά δεν μπορούν να προσφέρουν καμιά ελπίδα για τους νεκρούς τους. Και τα ιστορικά γεγονότα, όσον αφορά όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μαρτυρούν ότι υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να πετύχουν πλήρως στα σχέδιά τους για τους ζωντανούς.
44. (α) Τι θα επιτελέσει ο Θεός στη διάρκεια μιας περιόδου 1.000 ετών; (β) Με ποιο μέσο θα διευθετήσει ο Θεός να επιτύχουν οι άνθρωποι νίκη κατά του θανάτου;
44 Παρ’ όλα αυτά, η Βασιλεία του Θεού, όχι μέσω μιας σειράς 5ετών προγραμμάτων, αλλά μέσω ενός 1.000ετούς προγράμματος θα ‘κάνει περισσότερα από υπεράφθονα, ξεπερνώντας όλα τα πράγματα που ζητούμε ή μπορούμε να συλλάβουμε’. Έτσι διαβάζουμε: «Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς . . . και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη». (Εφεσίους 3:20, ΜΝΚ· Αποκάλυψις 20:4) Στη διάρκεια αυτής της 1.000ετούς διακυβέρνησης, ο Βασιλιάς-Ιερέας του Θεού θα εφαρμόσει τα οφέλη της λυτρωτικής του θυσίας στους ευτυχισμένους ανθρώπους της γης. Βαθμιαία θα απομακρυνθεί από τα σάρκινα σώματά τους η αμαρτία και τα καταστροφικά της αποτελέσματα, που περιλαμβάνουν την ασθένεια, την ατέλεια και τα γηρατειά. Επομένως, η Βασιλεία του Θεού είναι το μέσο που Αυτός προμηθεύει για να επιτύχουν οι άνθρωποι νίκη κατά του θανάτου.
45, 46. (α) Τι εγγυάται ο Θεός όσον αφορά την αμαρτία, τις αρρώστιες και τη ζωή; (β) Τι εγγύηση δίνει ο Θεός σχετικά με την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της αιώνιας νεότητας στο ανθρώπινο γένος;
45 Ας διαβάσουμε μαζί μερικές από τις εγγυήσεις που δίνει ο ίδιος ο Θεός γι’ αυτές τις υποσχέσεις: ‘Μακάριος εκείνος, του οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία. Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Ιεχωβά δεν λογαριάζει ανομίαν και εις του οποίου το πνεύμα δεν υπάρχει δόλος’. ‘Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού· τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου· τον λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου· τον στεφανούντα σε με έλεος και οικτιρμούς· τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήρας σου [τη ζωή σου, ΜΝΚ]· η νεότης σου ανανεούται [διαρκώς, ΜΝΚ] ως του αετού’.—Ψαλμός 32:1, 2· 103:2-5.
46 «Η σαρξ αυτού θέλει είσθαι ανθηροτέρα νηπίου· θέλει επιστρέψει εις τας ημέρας της νεότητος αυτού· θέλει δεηθή του Θεού και θέλει ευνοήσει προς αυτόν· και θέλει βλέπει το πρόσωπον αυτού εν χαρά· και θέλει αποδώσει εις τον άνθρωπον την δικαιοσύνην αυτού». (Ιώβ 33:25, 26) Επιπλέον, όλες οι αποδείξεις δείχνουν ότι η Χιλιετής Διακυβέρνηση του Χριστού θα αρχίσει μέσα στη διάρκεια ζωής της παρούσας γενιάς μας!b
47. (α) Πώς μπορούν να εφαρμοστούν τα οφέλη του λύτρου του Χριστού στους νεκρούς που βρίσκονται στους τάφους; (β) Πώς θα αναστήσει τις νεκρές ανθρώπινες ψυχές ο Ιεχωβά; (γ) Έως πότε θα κυβερνά ως Βασιλιάς ο Γιος του Θεού;
47 Για να εφαρμοστεί το λύτρο του Χριστού στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, πρέπει να επιστρέψουν στη ζωή οι νεκρές ανθρώπινες ψυχές από τους τάφους. Έτσι η Βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού θα αναστήσει δισεκατομμύρια νεκρούς ανθρώπους όπως ακριβώς μας διαβεβαιώνει ο Λόγος του Θεού: «Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών». (Αποκάλυψις 20:13) Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Ο Δημιουργός απλώς θα αναδημιουργήσει νέους ανθρώπινους σάρκινους οργανισμούς από το χώμα της γης και θα ανασύρει από την τέλεια μνήμη του τα πρότυπα ζωής του παρελθόντος, καταγράφοντάς τα πάνω στα νέα κυκλώματα του εγκεφάλου, και θα εμφυσήσει τη δύναμη της ζωής, ή αλλιώς άτμα, σε κάθε οργανισμό. Κατόπιν αυτές οι αναδημιουργημένες ζωντανές ψυχές, ή τζιβαπράνε, θα ζήσουν και πάλι στη γη. Τι καταπληκτικό θαύμα! Μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να το κάνει αυτό μέσω της νομικής διευθέτησης του λύτρου. Και αυτός είναι, επίσης, ο λόγος για τον οποίο η μελλοντική ζωή των προσφιλών μας ατόμων που έχουν πεθάνει εξαρτάται, όχι από μια πλασματική αθάνατη ψυχή, αλλά μάλλον από την αγάπη και τη μνήμη του Ιεχωβά Θεού που δεν αποτυχαίνουν ποτέ. Πράγματι, «διότι πρέπει [ο Χριστός] να βασιλεύη εωσού [ο Θεός] θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος». (1 Κορινθίους 15:25, 26) Ποτέ ξανά δεν θα επιτραπεί στο θάνατο να εξουσιάσει την ανθρώπινη δημιουργία του Θεού.
48. (α) Είναι η νίκη κατά του θανάτου δυνατή για εσάς; (β) Ποια θριαμβευτική κραυγή μπορείτε να εκλέξετε για το μέλλον;
48 Τι μεγαλειώδης ελπίδα! Πόσο ικανοποιητική! Η ιδέα και μόνο θερμαίνει τις καρδιές του ανθρωπίνου γένους. Είναι βέβαιο ότι η νίκη κατά του θανάτου είναι δυνατή για εσάς! Θα την επιλέξετε; Ο Θεός σέβεται την ελεύθερη βούλησή σας όπως ακριβώς σεβάστηκε την ελεύθερη βούληση του πρώτου μας προπάτορα. Όμως, προσευχόμαστε να κάνετε τη σοφή εκλογή. Είθε να είστε ανάμεσα σε εκείνους τους μελλοντικούς ευτυχισμένους νικητές που θα φωνάζουν θριαμβευτικά: «Πού, θάνατε, το κέντρον σου [το κεντρί σου, ΜΝΚ]; πού, άδη, η νίκη σου;»—1 Κορινθίους 15:55.
Βιβλιογραφία
1. The Hymns of the Rigveda, του Ralph T. H. Griffith, 1896. Αναθεωρήθηκε από τον J. L. Shashtri, 1973. Motilal Banarsidass, Νέο Δελχί, ανατύπωση 1976. (Αυτή η έκδοση της Ριγκ-Βέδα χρησιμοποιείται σε αυτό το βιβλιάριο).
2. A Dictionary of Hinduism, των Margaret και James Stutley, σελίδα 346. Allied Publishers, 1977.
3. Στο ίδιο, σελίδα 324.
4. Στο ίδιο, σελίδα 194.
5. The Journey With Death, του Rohit Mehta, σελίδα 7. Motilal Banarsidass, Δελχί, 1977.
6. Το A Dictionary of Hinduism, σελίδα 209, δηλώνει: «Nimittajnana ‘Γνώση των οιωνών’».
7. Το Hindu Religion, Customs and Manners, του P. Thomas, σελίδες 76, 77, D. B. Taraporevala Sons & Co., Βομβάη, 1956, δηλώνει: «Gowli Sastra ή επιστήμη της σαύρας των τοίχων».
8. A Sanskrit-English Dictionary, του Sir M. Monier-Williams, σελίδα 135, πρώτη έκδοση, Oxford University Press, 1899. Motilal Banarsidass, Δελχί, ανατύπωση 1976. A Dictionary of Hinduism, σελίδα 31.
9. Aid to Bible Understanding, Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, 1971, σελίδα 1542.
10. A Sanskrit-English Dictionary, σελίδα 1200.
11. Στο ίδιο, σελίδα 135.
12. Στο ίδιο, σελίδα 705.
13. Στο ίδιο, σελίδα 706.
14. Aid to Bible Understanding, σελίδα 1533.
15. A Sanskrit-English Dictionary, σελίδα 422.
16. Η σύγχυση ως προς τη χρήση των λέξεων «ψυχή» και «πνεύμα» στην Αγία Γραφή, στις ινδικές γλώσσες, φαίνεται με παραδείγματα στους ακόλουθους πίνακες:
Εδάφιο ΠΡ SK HI BE MR GU MY
Γέν. 1:2 ρούαχ άτμα άτμα άτμα άτμα άτμα άτμαβου
Γέν. 2:7 νέφες πράνι πράνι πράνι πράνι πράνι ντχέχι
Ματθ. 2:20 ψυχή πράνα πράνα πραν τζίβα τζίβα πράναν
Ιωάν. 4:24 πνεύμα άτμα άτμα άτμα άτμα άτμα άτμαβου
1 Θεσ. 5:23 πνεύμα άτμαν άτμα άτμα άτμα άτμα άτμαβου
1 Θεσ. 5:23 ψυχή πράνι πράνα πραν τζίβα πραν πράναν
Εβρ. 4:12 ψυχή πράνι τζίβα πραν τζίβα τζίβα πράναν
Εβρ. 4:12 πνεύμα άτμα άτμα άτμα άτμα άτμα άτμαβου
Εξηγήσεις των συντμήσεων των γλωσσών στον παραπάνω πίνακα:
ΠΡ = Πρωτότυπο BE = βεγγαλική GU = γκουτζαράτι
SK = σανσκριτική MR = μαράτι MY = μαλαγιάλαμ
HI = χίντι
Η μετάφραση της λέξης ψυχή στην Αγία Γραφή στη γλώσσα ταμίλ χρησιμοποιεί τουλάχιστον εφτά διαφορετικές λέξεις, από τις οποίες οι πέντε είναι δανεισμένες από τη σανσκριτική γλώσσα. Στις 102 περιπτώσεις που εμφανίζεται η λέξη ψυχή, η Αγία Γραφή στη γλώσσα ταμίλ χρησιμοποιεί τις εξής λέξεις:
άτουμα (σανσκριτική: «πνεύμα, ουσία») 36 φορές
τζίβαν (σανσκριτική: «ζωή, ζωντανός») 32 φορές
μάναμ (σανσκριτική: «σκέφτομαι, σκέψη, νους, καρδιά») 9 φορές
μάνουσαν (σανσκριτική: «ανθρώπινος, άνθρωπος») Ρωμ. 13:1
πράναν (σανσκριτική: «ψυχή, ζωτική αναπνοή, ύπαρξη») 5 φορές
ούγιρ (ταμίλ: «ζωή, ύπαρξη, όν») 10 φορές
περ (ταμίλ: «όνομα, υπόληψη, άτομο») 4 φορές
Δεν αναφέρεται 5 φορές
Βλέπε Greek New Testament Terms in Indian Languages, του J. S. M. Hooper. Ινδική Βιβλική Εταιρία, 1957, σελίδες 176, 177, 240, 241.
Παραδείγματα του κειμένου της Αγίας Γραφής στη γλώσσα ταμίλ, όπου η σανσκριτική λέξη πράνα χρησιμοποιείται στη θέση των λέξεων νέφες και ψυχή είναι τα εξής: Γένεσις 19:19, 20· 25:8· 35:29· 47:25· 1 Σαμουήλ 19:5, 11· 22:23· 23:15· 24:11· 2 Σαμουήλ 1:9· 23:17· 1 Βασιλέων 1:12· 2:23· 3:11· 19:2, 3, 10, 14· 7:7· 1 Χρονικών 11:19· 2 Χρονικών 1:11· Ματθαίος 2:20· Πράξεις 15:25, 26· 20:14· Ρωμαίους 16:4· Φιλιππησίους 2:30· Αποκάλυψις 16:3.—The Concordance to the Tamil Bible, του D. A. Thrower, 1943. The Christian Literature Society, Μαντράς, ανατύπωση 1976.
Στη γλώσσα μαλαγιάλαμ η λέξη που συνήθως αποδίδει τη λέξη «ψυχή» είναι η ντχέχι, που προέρχεται είτε από τη σανσκριτική λέξη ντχέγια, που σημαίνει «δημιούργημα», είτε από τη λέξη ντέχα, που υποδηλώνει «το σώμα», είτε από τη λέξη ντέχιν, που σημαίνει «έχω σώμα».
17. Indian Wisdom, του Sir M. Monier-Williams, 1893, σελίδα 41. Cosmo Publications, Νέο Δελχί, ανατύπωση 1978.
18. The Sacred Writings of the World’s Great Religions, του S. E. Frost, Jr., 1943, σελίδα 33. The New Home Library, The Blakiston Co., Φιλαδέλφεια, ανατύπωση 1947.
19. The Journey With Death, σελίδα 11.
20. Hinduism, του Nirad C. Chaudhuri, σελίδα 312. Oxford University Press, Νέα Υόρκη, 1979.
21. The Journey With Death, σελίδα 14.
22. The Wonder That Was India, του A. L. Basham, σελίδα 271. Fontana Books σε συνεργασία με Rupa & Co., Νέο Δελχί, ανατύπωση 1984.
23. A Dictionary of Hinduism, σελίδα 264.
24. The Wonder That Was India, σελίδα 323.
25. A Dictionary of Hinduism, σελίδες 31, 219.
26. Indian Wisdom, σελίδα 28.
[Υποσημειώσεις]
b Για αποδείξεις, βλέπε το βιβλιάριο Από το Κουρουκσέτρα στον Αρμαγεδδώνα—Και η Δική σας Επιβίωση, που είναι έκδοση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά.
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι έφερε το θάνατο στο ανθρώπινο γένος
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Ο θάνατος φέρνει τραγικά αισθήματα απώλειας και αδυναμίας
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Όλα είναι ψυχές
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Σώμα + δύναμη της ζωής = ζωντανή ψυχή
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Ο Θεός άσκησε αγάπη, εξισορροπημένη με δικαιοσύνη, για να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Ο τέλειος Ιησούς ήταν το ακριβές αντίστοιχο του Αδάμ
[Εικόνα στη σελίδα 22]
Δεν χρειαζόμαστε μεγάλα οικοδομήματα ή αγάλματα για να λατρεύουμε τον Θεό
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Η αμαρτία του Αδάμ έκανε απαραίτητη τη θυσία του Ιησού
[Εικόνα στη σελίδα 27]
Επιτυγχάνεται νίκη κατά του θανάτου!