ΟΥΡΙΜ ΚΑΙ ΘΟΥΜΜΙΜ

Αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν για την εξακρίβωση του θεϊκού θελήματος όταν ήταν απαραίτητη μια απάντηση από τον Ιεχωβά σε ζητήματα εθνικής σημασίας.

Όπως είναι καταγραμμένο στο εδάφιο Λευιτικό 8:8, ο Μωυσής, αφού έθεσε το περιστήθιο πάνω στον Ααρών, έβαλε μέσα σε αυτό το Ουρίμ και το Θουμμίμ. Αν και η εβραϊκή πρόθεση η οποία μεταφράζεται εδώ «μέσα» μπορεί να αποδοθεί «πάνω», η ίδια λέξη χρησιμοποιείται στο εδάφιο Έξοδος 25:16, σύμφωνα με το οποίο οι δύο πέτρινες πλάκες τοποθετήθηκαν μέσα στην κιβωτό της διαθήκης. (Εξ 31:18) Μερικοί εικάζουν ότι το Ουρίμ και το Θουμμίμ ήταν οι 12 πέτρες που είχαν στερεωθεί στο περιστήθιο. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει δεδομένου ότι, κατά την τελετή της εγκαινίασης του ιερατείου, τοποθετήθηκε πάνω στον Ααρών το περιστήθιο πλήρες, με τις 12 πέτρες ραμμένες πάνω του, και κατόπιν τοποθετήθηκε μέσα σε αυτό το Ουρίμ και το Θουμμίμ. Επίσης, μια παραβολή των εδαφίων Έξοδος 28:9, 12, 30 αντικρούει τη θεωρία ότι το Ουρίμ και το Θουμμίμ ήταν οι δύο πέτρες όνυχα που βρίσκονταν στο εφόδ του αρχιερέα, πάνω στα κομμάτια που ξεκινούσαν από τους ώμους. (Εξ 28:9-14) Επρόκειτο προφανώς για ξεχωριστά αντικείμενα.

Η Χρήση Τους. Είναι αξιοσημείωτο ότι το Ουρίμ και το Θουμμίμ έπρεπε να βρίσκονται πάνω από την καρδιά του Ααρών όταν αυτός ερχόταν «ενώπιον του Ιεχωβά»—αναμφίβολα όποτε στεκόταν στα Άγια, μπροστά στην κουρτίνα που οδηγούσε στα Άγια των Αγίων, για να ρωτήσει τον Ιεχωβά. Η θέση τους, «πάνω από την καρδιά του Ααρών», φαίνεται να υποδηλώνει ότι το Ουρίμ και το Θουμμίμ ήταν τοποθετημένα μέσα στην πτυχή, ή αλλιώς στο θύλακα, που σχηματιζόταν από το δίπλωμα του περιστήθιου. Τα αντικείμενα αυτά ήταν για «τις κρίσεις των γιων του Ισραήλ» και τα χρησιμοποιούσαν όταν χρειάζονταν απάντηση από τον Ιεχωβά σε κάποιο ζήτημα σημαντικό για τους ηγέτες του έθνους, και συνεπώς για το ίδιο το έθνος. Ο Ιεχωβά, ο Νομοθέτης του Ισραήλ, απαντούσε στον αρχιερέα υποδεικνύοντας τη σωστή πορεία ενέργειας για οποιοδήποτε ζήτημα.—Εξ 28:30.

Ο Δαβίδ ζήτησε από τον Αβιάθαρ να χρησιμοποιήσει το Ουρίμ και το Θουμμίμ όταν εκείνος, έχοντας γλιτώσει από τη σφαγή των ιερέων της Νωβ στην οποία πέθανε ο πατέρας του, πήγε στον Δαβίδ με το εφόδ. Προφανώς αυτό ήταν το εφόδ του αρχιερέα.—1Σα 22:19, 20· 23:6-15.

Ίσως Ήταν Κλήροι. Από τις αναφερόμενες στις Γραφές περιπτώσεις κατά τις οποίες ζητήθηκε η συμβουλή του Ιεχωβά μέσω του Ουρίμ και του Θουμμίμ, φαίνεται ότι η ερώτηση διατυπωνόταν έτσι ώστε να μπορεί να απαντηθεί με ένα «ναι» ή με ένα «όχι» ή τουλάχιστον να μπορεί να δοθεί μια λακωνική και άμεση απάντηση. Σε μία περίπτωση (1Σα 28:6) αναφέρεται μόνο το Ουρίμ, ενώ προφανώς υπονοείται και το Θουμμίμ.

Αρκετοί σχολιαστές της Αγίας Γραφής πιστεύουν ότι το Ουρίμ και το Θουμμίμ ήταν κλήροι. Αποκαλούνται «οι ιεροί κλήροι» στο εδάφιο Έξοδος 28:30, σύμφωνα με τη μετάφραση του Τζέιμς Μόφατ. Μερικοί υποθέτουν ότι επρόκειτο για τρεις κλήρους, στον έναν από τους οποίους ήταν χαραγμένη η λέξη «ναι», στον άλλον η λέξη «όχι», ενώ ο τρίτος ήταν κενός. Τραβώντας τους κλήρους, έπαιρναν την απάντηση στην ερώτηση που είχαν θέσει, εκτός αν τραβούσαν τον κενό, οπότε δεν έβγαινε καμιά απάντηση. Άλλοι θεωρούν ότι το Ουρίμ και το Θουμμίμ μπορεί να ήταν δύο επίπεδες πέτρες, λευκές από τη μια πλευρά και μαύρες από την άλλη. Όταν τις έριχναν κάτω και έπεφταν και οι δύο με τη λευκή πλευρά προς τα πάνω, αυτό σήμαινε «ναι», όταν έπεφταν με τη μαύρη σήμαινε «όχι», ενώ όταν έπεφταν η μία από τη λευκή και η άλλη από τη μαύρη πλευρά, αυτό σήμαινε ότι δεν υπήρχε απάντηση. Κάποτε, όταν ο Σαούλ είχε ρωτήσει μέσω του ιερέα αν έπρεπε να επαναλάβει μια επίθεση εναντίον των Φιλισταίων, δεν πήρε καμιά απάντηση. Υποπτευόμενος ότι κάποιος από τους άντρες του είχε αμαρτήσει, έκανε την εξής ικεσία: «Θεέ του Ισραήλ, δώσε Θουμμίμ!» Από τους παρόντες, πιάστηκαν ο Σαούλ και ο Ιωνάθαν. Στη συνέχεια έριξαν κλήρο μεταξύ αυτών των δύο. Στην εν λόγω αφήγηση, η έκκληση «Δώσε Θουμμίμ» φαίνεται να αναφέρεται σε κάτι ξεχωριστό από το ρίξιμο του κλήρου, αν και μπορεί να υποδηλώνεται ότι αυτά τα δύο συνδέονταν κάπως.—1Σα 14:36-42.

Αποτελούσαν Σύνδεσμο Μεταξύ της Βασιλείας και του Ιερατείου. Το Ααρωνικό ιερατείο μνημονεύεται στα εδάφια Δευτερονόμιο 33:8-10, τα οποία λένε: «Το Θουμμίμ σου και το Ουρίμ σου ανήκουν στον άντρα που είναι όσιος σε εσένα». Η δήλωση ότι αυτά ανήκουν “στον άντρα που είναι όσιος στον Ιεχωβά” ίσως αποτελεί έμμεση αναφορά στην οσιότητα της φυλής του Λευί (από την οποία προήλθε το Ααρωνικό ιερατείο) η οποία έγινε φανερή όταν συνέβη το περιστατικό με το χρυσό μοσχάρι.—Εξ 32:25-29.

Ο Ιεχωβά προμήθευσε με σοφία το Ουρίμ και το Θουμμίμ και τα έθεσε στα χέρια του αρχιερέα. Με αυτόν τον τρόπο ο βασιλιάς εξαρτόταν σε σημαντικό βαθμό από το ιερατείο και δεν συγκεντρωνόταν υπερβολικά μεγάλη εξουσία στα χέρια του. Η συνεργασία μεταξύ του θρόνου και του ιερατείου καταστάθηκε απαραίτητη. (Αρ 27:18-21) Ο Ιεχωβά έκανε γνωστό το θέλημά του στον Ισραήλ μέσω του γραπτού του Λόγου, καθώς επίσης μέσω προφητών και ονείρων. Φαίνεται, όμως, ότι οι προφήτες και τα όνειρα χρησιμοποιούνταν σε ειδικές περιπτώσεις, ενώ ο αρχιερέας με το Ουρίμ και το Θουμμίμ βρισκόταν πάντα ανάμεσα στο λαό.

Τερματίστηκε η Χρήση τους το 607 Π.Κ.Χ. Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η χρήση του Ουρίμ και του Θουμμίμ τερματίστηκε όταν η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε και ο ναός της καταστράφηκε το 607 Π.Κ.Χ. από τα βαβυλωνιακά στρατεύματα υπό τον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. (Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, Σοτά 48β) Αυτή η άποψη υποστηρίζεται από τα όσα διαβάζουμε για αυτά τα αντικείμενα στα βιβλία του Έσδρα και του Νεεμία. Εκεί, ειπώθηκε σε κάποιους, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είχαν ιερατική καταγωγή αλλά δεν κατάφεραν να βρουν τα ονόματά τους στα δημόσια αρχεία, ότι δεν μπορούσαν να τρώνε από τα αγιότατα πράγματα που χορηγούνταν στο ιερατείο μέχρι να εγερθεί ιερέας με Ουρίμ και Θουμμίμ. Αλλά δεν γίνεται πουθενά λόγος για χρήση τους εκείνη την εποχή, και έκτοτε η Αγία Γραφή δεν αναφέρει καθόλου αυτά τα ιερά αντικείμενα.—Εσδ 2:61-63· Νε 7:63-65.

Ο Μεγαλύτερος Αρχιερέας Συμβουλεύεται τον Ιεχωβά. Ο Ιησούς Χριστός χαρακτηρίζεται στην επιστολή του Παύλου προς τους Εβραίους ως ο μεγάλος Βασιλιάς-Ιερέας σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ. (Εβρ 6:19, 20· 7:1-3) Στο πρόσωπό του συνδυάζονται η βασιλεία και η ιεροσύνη. Το ιερατικό του έργο προσκιάστηκε από το έργο του αρχιερέα στον αρχαίο Ισραήλ. (Εβρ 8:3-5· 9:6-12) Όλη η κρίση του ανθρωπίνου γένους έχει παραδοθεί στα χέρια του, εφόσον είναι Αρχιερέας. (Ιωα 5:22) Παρ’ όλα αυτά, όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς διακήρυξε: «Αυτά που σας λέω δεν τα λέω από δική μου επινόηση· αλλά ο Πατέρας που παραμένει σε ενότητα με εμένα κάνει τα έργα του» (Ιωα 14:10) και «Δεν κάνω τίποτα με δική μου πρωτοβουλία· αλλά όπως με δίδαξε ο Πατέρας λέω αυτά τα πράγματα». (Ιωα 8:28) Επίσης, είπε: «Αν εγώ κρίνω, η κρίση μου είναι αληθινή, επειδή δεν είμαι μόνος, αλλά ο Πατέρας που με έστειλε είναι μαζί μου». (Ιωα 8:16) Οπωσδήποτε, στην εξυψωμένη ουράνια θέση του, καθώς είναι τελειοποιημένος ως Αρχιερέας για πάντα, συνεχίζει την ίδια πορεία υποταγής στον Πατέρα του, αποβλέποντας σε εκείνον για καθοδηγία στην κρίση.—Εβρ 7:28· παράβαλε 1Κο 11:3· 15:27, 28.